Gedachten bij een vertrek

Transcriptie

1 Rondzendbrief nummer 66 - november 2010 de rondzendbrief verschijnt 3 tot 4 maal per jaar Neve Shalom Wahat al-salam Gedachten bij een vertrek Nu Frans Zantkuijl is teruggetreden als voorzitter, heeft het bestuur hem gevraagd zijn gedachten na jarenlang voorzitterschap op papier te zetten. Het dorp NS/WaS trekt me al jaren aan. Dat dorp gebouwd op een idee van vreedzaam samen leven van Joodse en Arabische inwoners van Israël. De eerste generatie bewoners geboren in Zweden, Frankrijk, Amerika, Libanon, Syrië of zovelen uit Israël. Christenen, Islamieten, enkele Boeddhisten en andersdenkenden. Van allerlei leeftijden en inmiddels vele generaties. Met zijn inwoners waarvan, zoals in ons eigen land, velen zich liberaal joods noemen of niet (meer) belijdend of gelovig zijn. Anderen zijn nog steeds praktiserend als christen en als moslim driemaal per dag hun gebeden opzeggend. Maar niemand wil zijn identiteit van Jood of Palestijn verloochenen. Velen in het dorp die een baan hebben van vorming en educatie in de biculturele basisschool, of in de School for Peace, of in het Pluralistisch Spiritueel Centrum. Dat fascineert me nog steeds aan NS/WaS. Een dorp vol inwoners die met elkaar constant hardop leven met een ideaal dat vreedzame co-existentie kan en moet, wil Israël en de wereld toekomst hebben. Bewoners die voortdurend vertellen aan kinderen of andere volwassenen van dat ideaal. Van hun springlevende of soms gestolde inzichten en kennis uit al die jaren, maar die ook nog dagelijks een antwoord moeten geven op recente gebeurtenissen in het dorp, regio en land. Elke dag opnieuw hun verantwoordelijkheid moeten oppakken in een wereld die in vele ogen constant in oorlog leeft. Een schier onmogelijke opgave om niet af te stompen en op de dagelijkse routine verder te gaan. Of om even weg te kruipen voor de angst en bedreiging. Altijd tegendraads moeten blijven en constant moeten vechten voor die oase van rust en vrede. En vooral in de dagelijkse gang met gezin en andersdenkenden die vrede steeds vorm moeten blijven geven.. Dat maakt het reeds veertig jaren bestaande unieke initiatief zo aantrekkelijk. Dat fascineert me aan de inwoners van NS/WaS. Frans Zantkuijl Het zal je maar gebeuren om constant onder druk te staan om geen partij te kiezen, om je niet door je emoties te laten meeslepen bij aanslagen, bij oorlogsgeweld, bij politieke gebeurtenissen. En vooral om niet te praten over wij en zij in termen van afwijzing en vooroordeel. Zelfs elk nationaal feest is voor de een in het dorp is bijna een belediging voor de ander. Elk feest heeft een kiem van provocatie: je moet toch samen kunnen feesten om samen te leven. Hoe ontmantel je toch al die voortdurende vooroordelen, soms ook in jezelf? Dat speelt zich allemaal af in een smeltkroes van westers en niet-westers denken en doen. Een mengelmoes van de eigen verre nationaliteit (Egyptisch, Jordaans, Brits, Zwitsers, Frans, Amerikaans, Nederlands, Zweeds, Deens, etc.) en dat nieuwe Israël. Dat blijft me fascineren aan NS/WaS. Daarnaast die vele dilemma s. Het dorp kent al veertig jaar een vrije democratische verkiezing om de twee jaar. Elk belangrijk 1 - n u m m e r n o v e m b e r besluit wordt genomen door de maandelijkse vergadering van leden. De constante balans echter door middel van vrije keuzes steeds weer opzoeken dwars door gezinnen en families heen, dwars door culturele scheidslijnen heen, is een voortdurende worsteling. En toch bepaalt de helft plus één de weg. Dat kan alleen goed gaan door heel goed naar de steeds wisselende minderheden te blijven luisteren. De dictatuur van het getal kan het samenleven ook doden. Daarnaast is er de afhankelijkheid van buitenlandse gelden. De helft van de inkomsten komt uit de elf westerse landen als Amerika, Duitsland en Engeland als grote gevers en Frankrijk, Nederland, Canada als middelgrote schenkers en Zwitserland, Zweden, België, Spanje en Oostenrijk als kleine donateurs. Geld voor investeringen en geld voor exploitatie. Vaak geen geld om salarissen te betalen en vooral geen geld voor voorzieningen voor particulieren of straten en lantaarnpalen of elektriciteit voor de leden van het dorp. Dat moeten ze zelf betalen, zoals ze vooral ook in eigen onderhoud moeten voorzien. Toch zijn sommige uitgaven op de rand van collectief voor de educatie of voor collectieve voorzieningen voor de inwoners zelf. Daar heeft Nederland altijd heel zuiver op gelet. Wij hebben daar de naam kritisch te zijn, vooral op de centen te letten en driemaal uit te kijken voor je het uitgeeft; dat moet soms het oosterse doen en denken aanvullen. Afhankelijkheid is goed, maar beslissingsbevoegdheid binnen de kaders van de projecten lag voor de Nederlanders altijd bij de algemene vergadering van het dorp. Dat beginsel van onafhankelijkheid van het dorp is door de Nederlanders altijd sterk bepleit en moest soms wijken voor directe financiering van grote geldschieters. (lees verder op pagina 2)

2 (vervolg van pagina 1) Natuurlijk waren wij altijd op de penning. Zo zijn Nederlanders. Zo wilden wij omgaan met het geld van onze donateurs. Verantwoord ondernemerschap. Daarin waren wij niet altijd even makkelijk voor de mensen in het dorp, maar ik weet dat het Frans Zantkuijl in actie bij de AGM dorp de Nederlandse bijdrage altijd erg heeft gewaardeerd. Vele jongvolwassenen hebben ons land aangedaan. Amsterdam was niet alleen als doorreis erg interessant voor studenten. In het Pluralistisch Spiritueel Centrum hebben wij onze mentale bijdrage geleverd. Hen altijd aangemoedigd om juist in dit dorp een platform te blijven ontwikkelen voor uitwisseling van ideeën en ontdekkingen. God en Allah over de grenzen van de culturen heen. Kennis van Bijbel en Koran en veel wijsheidsliteratuur met o.a. poëzie en muziek. Pas daar heb ik aarzelend kennis gemaakt met de rijkdom van hele mooie gedichten, uit het Hebreeuws en uit het Arabisch vertaald. Daar is mijn oor iets geoefend voor klanken die een ander ritme en klankkleur kennen. Nu gaat mijn weg een andere kant en moet ik afscheid nemen van het bestuurslidmaatschap van NS/WaS Nederland. Ik zal mij inzetten voor de Raad van Advies, want helemaal dit dorp loslaten wil ik niet. Frans Zantkuijl, ex-voorzitter Nederlandse Stichting van Vrienden voor NS/WaS Colofon De rondzendbrief is een uitgave van de stichting vrienden van Neve Shalom/Wahat al-salam. Hij wordt 4 maal per jaar gratis toegezonden aan alle begunstigers van de stichting en aan alle belangstellenden voor het werk van het dorp Neve Shalom/Wahat al Salam in Israel. Stichtingsbestuur Thijs Kolster, interim voorzitter Maaike Lok-Funcke, secretaris/penningmeester Frans Schreuder, erevoorzitter Annette Rookmaaker-Swaab, lid Jan Peters, lid Ed Dumrese, lid Comite van aanbeveling Prof. Dr. Simon Schoon, Amersfoort Rabbijn Awraham Soetendorp, Den Haag Prof. Dr. Anton Wessels, Amsterdam Dit is schrikken!!! In de (in Israël toonaangevende) krant HAARETZ is onlangs een artikel verschenen over een onderzoek onder Joodse teenagers. Het blijkt dat 50% van deze jonge mensen tussen de 15 en 18 jaar niet in een klas wil zitten met Arabisch-Israëlische medeleerlingen. Van de ondervraagde (Israëlische) leerlingen denkt 64% dat hun Arabisch- Israëlische leeftijdsgenoten helemaal geen gelijke rechten willen. Van die 64% vindt 59% zelfs dat Arabisch-Israëlische leerlingen geen aanspraak mogen maken op gelijke rechten. Het onderzoek toont tevens aan dat 96 % van de respondenten vindt dat Israël een schoolklas Israel Joodse en democratische staat moet zijn. 27% is van mening dat degenen die het hier niet mee eens zijn juridisch vervolgd moeten worden en zelfs 41% stelt voor tegenstanders van deze opvatting hun Israëlisch burgerschap af te nemen. Dergelijke cijfers geven aan hoe zeer racistische gevoelens leven in de Israëlische samenleving. Tevens wordt hiermee het belang aangegeven van de zogenaamde encounter bijeenkomsten van de School for Peace. Daarin wordt uitgegaan van de gelijkwaardigheid van de twee culturen. Van daar uit wordt geleerd respect en begrip op te brengen voor de opvattingen en gevoelens van beide bevolkingsoepen. Adressen Secretariaat Maaike Lok-Funcke Kruisweg 1103, 2131 CV Hoofddorp Tel.: lok-funcke@hetnet.nl Rekeningnummers van de Stichting Giro: Redactieadres rondzendbrief Maaike Lok-Funcke Kruisweg 1103, 2131 CV Hoofddorp lok-funcke@hetnet.nl Internetsites Neve Shalom/Wahat al-salam n u m m e r n o v e m b e r

3 Leerling-samenstelling Primary School Zoals in de vorige rondzendbrief al gemeld: de Primary school is weer gestart. Het is dit jaar voor het eerst dat het aantal leerlingen niet gestegen is. Dat is niet te wijten aan het gebrek aan aanbod maar aan het feit dat er niet genoeg geld is om parallelklassen te vormen. Er is nu een grote eerste groep maar die heeft dan ook twee leerkrachten. Voor sommige lessen/activiteiten wordt de groep in kleinere groepjes verdeeld. Hetzelfde geldt overigens voor grote groepen in de hogere leerjaren. Bijgaand overzicht geeft aan hoe de samenstelling van de groepen is. De directeur, Anwar Daoud, geeft als toelichting aan dat er uiteraard gestreefd wordt naar een evenredige verdeling over de twee bevolkingsgroepen maar dat daarnaast ook andere criteria voor toelating een rol spelen. Zo wordt beoordeeld of leerlingen op onderwijskundig gebied in de Primary school wel op hun plaats zitten. Het blijkt namelijk dat Arabische leerlingen vaker een leerprobleem hebben dan de Joodse kinderen. Als een dergelijke achterstand niet behandelbaar is, dan is het beter als deze leerling naar een andere school (wellicht voor speciaal onderwijs) verwezen wordt. Een ander punt voor toelating is de afstand tot het dorp: als leerlingen ver weg wonen, kost dat meer aan vervoerskosten (die gedeeltelijk door de school betaald moeten worden). Vlak voordat de nieuwsbrief zou worden afgerond, kwam er bij het secretariaat nog aanvullende berichtgeving binnen over onder andere de Primary school. Vanwege de actualiteit leek het niet zinvol om deze informatie pas in de volgende brief te plaatsen. Lessen over media hebben altijd een grote plaats ingenomen in het onderwijs in de Primary school. De belangrijkste reden is dat leerlingen leren om kritisch te kijken naar producties van film en TV. Om dat te kunnen, moeten ze inzicht krijgen in de manier waarop films en reportages gemaakt worden. Met financiële hulp van de Beracha Foundation en een donateur uit Engeland is het mogelijk een speciaal klaslokaal voor dit doel in te richten. Ook is het gelukt om een professional te vinden die pro deo de leraar en de groep wil begeleiden bij het maken van producties. De school werkt op dit moment aan programma s voor uitwisselingsbijeenkomsten met andere scholen in de omgeving (in Modiin en in Hod Hasharon). Naast het feit dat dit gewoon leuk is, is het doel van deze uitwisseling dat kinderen leren over elkaars identiteit en verschillende achtergronden. Een speciaal project behelst een expositie van tekeningen die leerlingen van een Joodse, een Arabische en de Primary school uit NS/WaS maakten naar aanleiding van een (studie) dag over religie en cultuur. Ook doet de school mee aan de sportevenementen die door de regionale overheid georganiseerd worden. Het blijkt dat sport kinderen uit verschillende godsdienstige en culturele achtergronden (zelfs uit Ethiopische landen) dichter bij elkaar brengt. Een belangrijk onderdeel van het onderwijs aan de Primary School is het leren van elkaars godsdienst en cultureel erfgoed. Voor dit jaar (december) staat een grootse viering van kerst, Hannukah en Al-Hijira op het programma. In hun eigen klas leren de kinderen over de symbolen die bij de feesten horen, hun geschiedenis en hun betekenis. Op die manier leren de leerlingen dat ze trots mogen zijn op hun eigen feesten en ze leren de feesten van hun medeburgers beter te begrijpen. In de periode van oktober tot november ligt de prioriteit bij een project over democratie. In het Israëlisch onderwijs gebeurt dat rond de (huur)moord op Yitzak Rabin (november 2000). In de school van NS/WaS behandelen de leerkrachten dit onderwerp door te beginnen bij wat er in oktober van datzelfde jaar aan vooraf is gegaan, vervolgens wordt het bloedbad van Kfar Kassem herdacht en het verhaal loopt dan uit op de moord op Rabin. De kinderen wordt in het kader van democratie gewezen op de noodzaak om rechten van minderheden te beschermen. In het verlengde daarvan wordt gesproken over wat er met deze rechten gebeurd zou zijn als Rabin en Arafat hun werk om vrede te realiseren, hadden kunnen afmaken. Tot slot: het ministerie van onderwijs promoot elk jaar een speciaal onderwerp voor de scholen in Israël. Dit jaar is dat de ontwikkeling van de Hebreeuwse taal als moedertaal. De school in NS/WaS houdt zich uiteraard ook aan dit onderwerp maar, gelet op de uitgangspunten van gelijkwaardigheid die het dorp hanteert, wordt het onderwerp verbreed door naast het Hebreeuws evenveel aandacht te besteden aan de Arabische taal. 3 - n u m m e r n o v e m b e r

4 Dit is weer een opsteker!! Eén van de leden van de rockgroep Jethro Tull doneert zijn inkomsten van de concerten in Israël aan de Primary School van NS/WaS. Als tegenhanger van de negatieve berichtgeving over de opvattingen van de Joodse teenagers elders in deze nieuwsbrief, laten we ook een positief geluid horen. Vanuit het dorp werd ons gemeld dat de Britse rockgroep Jethro Tull een aantal concerten gegeven heeft in Israël. Ian Anderson, de leidende figuur binnen de groep, besloot dat zijn persoonlijk honorarium van deze concerten ten goede moest komen aan instellingen die het vreedzaam samenleven willen bevorderen tussen Moslims, Joden en Christenen en die de betrekkingen tussen Palestijnen en Joden willen versterken. Na gedegen onderzoek heeft Ian de Primary School van Neve Shalom/Wahat al-salam uitgekozen als één van de drie bestemmingen van zijn donaties. Hij omschrijft op zijn website zijn keus als volgt: Alle drie de doelen beogen kinderen van verschillende geloven en achtergronden bij elkaar te brengen en hen door gezamenlijk onderwijs meer begrip en acceptatie bij te brengen van de verschillende geloven en hun culturen. Ik hoop dat bezoekers van mijn site deze instellingen ook willen ondersteunen in hun streven om een respectvolle en vredelievende nieuwe generatie op te bouwen in een land waar nog steeds zoveel wantrouwen en conflict heerst. Omdat hij graag NS/WaS zelf wilde zien, is hij tijdens zijn korte bezoek aan Israël naar het dorp gegaan. Na zijn ontmoeting met de dorpsbewoners schreef hij in het gastenboek: Geweldig werk wat hier gedaan wordt! Ik wens het dorp veel succes voor de jaren die komen. Inspirerend! Ian Anderson in concert Howard, onze contactpersoon bij de PRafdeling van het dorp, schrijft dat gedurende het bezoek van Ian iedereen onder de indruk was van zijn oprechtheid en integriteit. We hopen, zegt Howard: dat dit het begin wordt van een lange vriendschap. Erkenning! Neve Shalom/Wahat al-salam is door velen over de wereld (waaronder de Nederlandse Vriendenstichting) genomineerd voor de World Vision International Peace Price. Het dorp eindigde bij de finalisten maar werd niet nummer één. Dat werd Rubina Peroze Bhatti uit Pakistan. Zij zet zich in haar land in voor mensenrechten en vredeseducatie. Zij probeert dat te bereiken door met name groepen vrouwen en de jeugd aan te spreken. Het dorp ontving wel een certificaat als bewijs dat het bij de finalisten is geëindigd. Omdat we daar met hen trots op zijn, drukken we het document hierbij af. 4 - n u m m e r n o v e m b e r

5 Aandacht voor elkaars cultuur: een must! Het is niet vanzelfsprekend wat het onderwijs in Neve Shalom / Wahat al-salam probeert te doen: kinderen kennis laten maken met de verhalen over het verleden, zowel van de Joden als van de Palestijnen. Een lange geschiedenis van het Joodse volk, de diaspora, de opkomst van het zionisme, de Jodenvervolgingen in Europa en de stichting van een eigen staat is het levende verhaal in de Joodse families. Arabieren vertellen over de roemrijke geschiedenis van de grote islamitische rijken, de vrijheidsstrijd tegen de Turkse machthebbers en de tweederangspositie van de Arabieren in het huidige Israël. De stichting van de staat Israël is voor de één een feest van onafhankelijkheid na eeuwen van onderdrukking en lijden, voor de ander een dag van rouw en verdriet over het verloren vaderland, nakba in het Arabisch: een dag van onheil. Het is van groot belang, dat kinderen en volwassenen naar elkaars verhalen luisteren en zich daarin proberen in te leven. Alleen zo kun je een maatschappij van onderling begrip bouwen, een Oase van Vrede in een wereld van onbegrip en geweld. Deze stroming binnen de politiek en binnen het ambtelijk systeem ondergraaft de noodzaak om een afzonderlijk Arabisch onderwijssysteem in stand te houden. Wat heeft dat immers voor zin als de eigen taal, cultuur, nationale identiteit en levensbeschouwing van de Arabische bevolking ontkend wordt en niet aan de orde mag komen? Ieder volk heeft het recht om eigen cultuur en geschiedenis in ere te houden Sawsan Zaher, een jurist van Adalah, het centrum voor de rechten van de minderheden in Israël, beschrijft in een recent artikel hoe krachten binnen de Knesset momenteel proberen het Palestijnse verhaal over de stichting van de staat Israël en de emoties die daarbij leven, te weren uit de Arabische scholen. In maart van dit jaar werd een wetsvoorstel ingediend, dat de minister van Financiën het recht geeft om subsidies in te trekken voor organisaties en dus scholen die het bestaan van de staat Israël als een Joodse en democratische staat zouden ontkennen en, in het verlengde daarvan de Onafhankelijkheidsdag zouden aanduiden als een dag van rouw. De term nakba zou verboden moeten worden. Wat voor de één een feestdag is, is voor de ander een dag van onheil Het wetsvoorstel werd niet aangenomen maar is wel tekenend voor de manier waarop het ministerie van onderwijs niet alleen onderwijskundige controle (hetgeen terecht is voor scholen die door de staat in stand worden gehouden), maar ook politieke invloed probeert uit te oefenen op het onderwijs in de Arabische scholen. Hiermee wordt het recht van Arabische leerlingen ingeperkt om hun eigen geschiedenis en cultuur onderwezen te krijgen vanuit het eigen gezichtspunt. Sawsan Zaher beschrijft hoe al vanaf 2005 in het curriculum het onderwijs in de eigen cultuur in Arabische scholen nagenoeg beperkt werd tot de religieuze aspecten (islamitisch, christelijk en druzisch) en dat zaken rond cultuur en geschiedenis buiten beschouwing bleven. In 2008, bij gelegenheid van de 60e verjaardag van de staat Israël, werd een programma gepresenteerd aan het Joodse en het Arabische onderwijs waarin alleen het Joodse en Zionistische perspectief op de stichting van de staat aan de orde kwam. Het Arabische onderwijssysteem heeft zich meerdere malen met succes verzet tegen deze beïnvloeding, maar de pogingen om het onderwijs in de Arabische cultuur en geschiedenis uit het curriculum te bannen gaan onverminderd door, zoals blijkt uit het recente wetsvoorstel. Bij de start van het schooljaar heeft de toenmalige minister van Onderwijs Gideon Sa ar zelfs aangegeven dat het zijn bedoeling is om iedere verwijzing naar de Nakba uit het curriculum te laten verwijderen. Hoewel het (nog) niet zover is gekomen, is het wel duidelijk dat de overheid ernaar streeft dat iedere leerling in Israël zich deelgenoot gaat voelen van de Joodse en democratische staat Israël; Arabische leerlingen zouden zich moeten identificeren met hun Joodse schoolgenoten als ook met het Zionistische gedachtegoed. 5 - n u m m e r n o v e m b e r Volgens Sawsan Zaher zijn deze recente pogingen om de Arabische identiteit uit het onderwijs te weren al voorbereid door vroegere onderwijswetgeving binnen Israël, die vanaf de oprichting van de staat politiek toezicht wilde uitoefenen op het Arabische schoolsysteem. Sawsan analyseert het woordgebruik in de historie van de wetsteksten en laat zien, dat er wel enige aandacht is voor de Arabische taal en cultuur, maar dat dat in vergelijking met wat vermeld wordt van de Joodse cultuur en geschiedenis miniem is. Dit alles druist in tegen de Internationale Verklaring van de Rechten van inheemse volken (2007). Daarin staat dat minderheidsgroepen in een land het recht hebben hun eigen cultuur, gewoonten en geschiedenis levend te houden en dat deze duidelijk terug te vinden moeten zijn in staatsinstellingen, inclusief het onderwijs. Sterker nog: de staat is verplicht alle maatregelen te nemen, in overleg met de minderheidsgroepen om stereotiepen en discriminatie uit te sluiten. Hoe lastig ook (en dit zijn niet meer de woorden van Sawsan Zaher), een poging om echt bi-cultureel onderwijs in stand te houden is een verrijking voor zowel de Joodse als de Arabische bevolking van Israël en een weg naar een gezamenlijke toekomst. Het onderwijs in Neve Shalom/Wahat al-salam blijft door zijn aanpak benadrukken hoe belangrijk het is dat het culturele erfgoed van beide bevolkingsgroepen op gelijkwaardige wijze aan de orde komt.

6 Leuk voor de feestdagen! Er zijn dit jaar voor het laatst nog (kerst- en nieuwjaars)kaarten verkrijgbaar die door kinderen uit NS/WaS zijn getekend. De kaarten dragen een vredeswens uit. Daarnaast zijn de blauwe ansichtkaarten met de vredesduif nog beschikbaar, zolang de voorraad strekt en de verzoeningskaarten die Anneke Kaay destijds heeft ontworpen. Op velerlei verzoek zijn er ook weer kaarsen gemaakt met het logo van NS/WaS. De opbrengst van alle artikelen komt volledig ten goede aan het dorp. Artikel prijs aantal bedrag Set van 6 kerstkaarten (3 van elke soort) 1,50... sets... Set van 6 ansichtkaarten met vredesduif 1,50... sets... Verzoek van de penningmeester Er zijn steeds meer donateurs die via girotel of internet een gift doen. De Postbank vermeldt geen adressen op het rekeningafschrift en mag deze om privacyredenen ook niet doorgeven. Als er geen betalingskenmerk of een adres wordt vermeld, is een donatie niet te traceren. Dit geldt met name voor gulle gevers die zich op deze wijze aanmelden als donateur. U wordt dan ook vriendelijk verzocht als u nog geen donateur bent- deze gegevens bij uw overschrijving te vermelden. Als donateur ontvangt u altijd de rondzendbrief. Bij voorbaat dank. Set van 3 verzoeningskaarten (met enveloppe) 2,50... sets... Kaarsen met logo 2,50... stuks... De werkelijke verzendkosten worden in rekening gebracht. U kunt uw bestelling per post of per toesturen aan het secretariaat. Zie hiervoor de colofon. Voor de betaling ontvangt u een rekening. De acceptgirokaart De acceptgirokaart heeft bij het versturen van onze rondzendbrief drie functies: Adresdrager voor de verzending Overmaken van uw donatie Vriendelijk verzoeken wij u uw donatie door middel van de acceptgirokaart voor het jaar 2010 over te maken. Indien u uw donatie reeds heeft overgemaakt, dan hoeft u zich dus niet aangemaand te voelen. Doordat onze rondzendbrief viermaal per jaar verschijnt, kunt u uw donatie eventueel gespreid over het jaar betalen. Overmaken van extra giften Wilt u naast uw donatie nog een extra gift overmaken, dan stellen wij dat uiteraard zeer op prijs! Op de acceptgirokaart treft u aan voor welke acties wij u namens ons dorp een bijdrage vragen. De penningmeester Uw website linken aan de onze? Mocht u (bestuurs)lid zijn van een organisatie en onze website willen linken aan de uwe? Dat kan. Ons webadres is Laat ons vooral weten dat u onze site op uw site hebt vermeld en geef ons uw adres door, via contact op onze website, dan kunnen wij ook uw site aan die van ons linken. Het bestuur Lezingen/spreekbeurten De vrienden van Neve Shalom/Wahat al-salam kunnen op verzoek lezingen met dia s verzorgen. Graag komen wij bij u voor verenigingen, scholen, gemeenteavonden of andere bijeenkomsten. Voor nadere informatie kunt u contact opnemen met de secretaris. 6 - n u m m e r n o v e m b e r