Mediumspecifieke verhaalanalyse. Vrijdag 19 december Korzo Theater Den Haag Studenten Jaleesa Panhuis Anouk Roumans

Transcriptie

1 Opdracht 1 Mediumspecifieke verhaalanalyse Genre Theater Theatervoorstelling Wachten op de Barbaren Datum Vrijdag 19 december Adres Korzo Theater Den Haag Studenten Jaleesa Panhuis Anouk Roumans Argumentatie voor case Theater had als medium onze eerste keuze. Dit omdat het ons beiden aantrok om een keer ergens heen te gaan in plaats van bijvoorbeeld thuis op de bank een film te kijken. Ook vonden we het een uitdaging om naar een theaterstuk te gaan, omdat je dit maar 1 keer kunt bekijken. Ons geheugen werd bij deze opdracht dus ook goed getest. We dansen allebei en in het stuk is dans verwerkt, dit is de grootste reden waarom we dit medium en deze voorstelling hebben gekozen. Maar waarom hebben Michiel de Regt & Ivan Perez dit verhaal uitgebeeld in een theaterstuk? Het verhaal komt oorspronkelijk uit een boek, en dat is een moderne klassieker. De schrijvers van het theaterstuk hebben geprobeerd de actualiteit van het verhaal te verwerken in het nu. (informatie boekje, Korzo producties) Het verhaal in het kort Wachten op de Barbaren start met een scene waarin de Magistraat en Kolonel Joll de zoektocht van de Kolonel naar de barbaren bespreken. De grenspost van de Magistraat zal later dienen als een opvang voor groepen gevangen genomen Barbaren. Barbaren komen en gaan, maar één blijft in het bijzonder. De Magistraat krijgt een deels seksuele relatie met een van de barbaar vrouwen. Op een dag besluit de Magistraat dat de vrouw weer terug moet naar haar volk. Ze gaan samen met een schutter het avontuur aan. De Magistraat brengt de vrouw naar haar volk, het angstaanjagende volk waarvan er geruchten gingen dat ze oorlog wilden met het Rijk. De vrouw blijft achter en de Magistraat keert terug naar de grenspost. Daar staat hem een onaangename verassing te wachten. De Kolonel is achter de verhouding tussen de barbaren vrouw en de Magistraat gekomen en sluit hem op. Hij zou een verrader zijn en met de vijand samenwerken. Alleen weet de Magistraat op dit moment niet wie hij nou als vijand moet zien. Na een tijd wordt de Magistraat na straf vrijgelaten, waarna hij een tijdje als zwerver in z n eigen dorp leefde en daarna probeerde hij om zijn oude taak weer op te pakken. Toch twijfelt de Magistraat nog over veel dingen en dat is ook waar het verhaal mee eindigt. Tijdens het stuk komen er drie dansende meiden voor, die soms een persoon in het verhaal uitbeelden, soms zijn gevoelens en soms de situatie waar hij zich in bevindt uitbeelden door middel van dans en uitdrukkingen op het gezicht. 2 Duiding verhaal Het verhaal is een realistische fabel. Deze fabel heeft een sterk anekdotisch karakter, het is gebaseerd op één specifiek geval uit de omgeving. Ook word het boek wachten op de barbaren van J.M. Coetzee omgeschreven als een realistische fabel (informatie boekje, Korzo producties).

2 3.1 Analyse volgens model Opbouw Begin In media res. Bij dit theaterstuk val je midden in het verhaal. Er word geen voorkennis gegeven over wat er vooraf is gebeurd of wie de spelers zijn. Het eerste beeld van het stuk is een meisje in op een vlakte staat in een witte jurk. Het sneeuwt. Vervolgens word het donker en begint een man te praten over een gesprek tussen hem en Kolonel Joll. Wie de persoon, het meisje of de Kolonel is wordt in het begin niet vermeld. Eind Over het einde zeiden we beide meteen dat het gesloten was. We dachten dit, omdat de Kolonel weg was, er waren geen barbaren meer, de Magistraat had z n oude taak weer terug. Alleen na wat discussie zijn we toch van mening dat het verhaal een open einde heeft. Het probleem, de zoektocht die de Magistraat heeft is nog niet opgelost. We weten nog niet of de oorlog is gestart en of de Magistraat z n schaamte kwijt is. Propp 1. De held De Magistraat is degene die de zoektocht aangaat. 2. De schurk De Kolonel, hij is degene die de Magistraat tegen gaat en gevangen neemt. 3. De zender De barbaren vrouw. De vrouw is degene die ervoor zorgt dat de Magistraat de ontmoeting aangaat met zijn vraag.

3 7 fasen opbouw van Aristoteles 1. De expositie de inleiding 2. Het motorisch moment e con ic on ikkelin e keerpun 5. Het hoogtepunt e ommekeer e a ikkelin De inleiding van het verhaal is de eerste scene van het stuk. De Magistraat bespreekt met Kolonel Joll zijn rol in de ondervraging van de barbaren om de roddel te bevestigen dat de barbaren een oorlog willen starten. De Magistraat denkt dat zijn dorp alleen als opvang moet gaan zorgen voor de Kolonel en zijn troepen. Dit is tot het moment dat de Kolonel ineens binnenkomt met een groep gevangen, barbaren. Vanaf dit moment gaat de onschuldige missie over in een serieuze kwestie. Het conflict binnen dit verhaal ligt niet tussen Kolonel Joll en de barbaren, wat het op het eerste opzicht lijkt. Het gaat veel dieper, het is het conflict van de Magistraat. Die komt er maar niet achter wie de vijand is, hiernaar gaat hij opzoek. Ook twijfelt hij steeds meer aan zichzelf en gaat zich schamen. De barbaren gevangenen komen en gaan totdat er eentje achter blijft. Een barbaren vrouw met de littekens van haar gevangenschap nog op haar lichaam. De Magistraat vind haar en neemt haar in huis, vanaf dit moment zien we een andere kant van de Magistraat. Dit moment is het keerpunt in dit verhaal. Nadat de Magistraat beluit het meisje weer terug te brengen naar haar groep gaan ze samen op reis. Ze zijn 12 dagen onderweg en uiteindelijk komen ze aan bij de barbaren. De groep die zo gevreesdt word door iedereen rondom de grenspost, de groep die de Magistraat als vijand zou moeten zien. Op dit moment staat hij oog in oog met z n vijand, maar voelt het niet als gevaar. De opbouw naar dit moment is de climax van het verhaal. De ommekeer vind plaats zodra de Magistraat weer terugkeert naar het dorp. De Kolonel is achter zijn verhouding met de barbaren vrouw gekomen en word als verrader gezien. Hij word meteen gevangen genomen. Zijn dagen als gastheer van de grenspost zijn voorbij. Aan het eind van het verhaal wordt de Magistraat na marteling vrijgelaten. Na een tijd rond te zwerven wil hij alleen maar dat het weer wordt als vroeger. De Kolonel is weg, de barbaren zijn niet meer gekomen, dus de Magistraat probeert zijn weg weer te vinden om te werken naar z n oude taak. Het conflict is nog niet opgelost.

4 Conflicttypen Intern conflict Rationeel conflict Het innerlijke conflict ligt bij de Magistraat, zien andere hem wel als de persoon die hij denkt dat hij is, schaamt hij zich hiervoor? En wie moet hij zien als vijand? Het rationele conflict ligt tussen de Kolonel en de barbaren..2 Tijd en ruimte Vertel tijd Het toneelstuk duurt 1,5 uur. Vertelde tijd Het verhaal dat word verteld bestrijkt precies 1 jaar. Dit wordt duidelijk doordat de Magistraat telkens beschrijft als er een nieuw seizoen aanbreekt. Het verhaal start aan het eind van de winter en eindigt hier ook precies een jaar later. Ruimte Het verhaal speelt zich af bij een grenspost in een dorp aan de rand van een Rijk. Dit word duidelijk verteld door de hoofdrolspeler. De Magistraat vermeld in het verhaal een aantal plaatsen : de herberg waar hij de Kolonel ontmoet, zijn eigen appartement waar hij met de barbaren vrouw is, de cel en de keuken van de gevangenis waar hij zat, het plein van het dorp en tenslotte de zand en duinvlaktes waar hij overheen gaat om de barbaren te bereiken. De Magistraat vertelde overal waar hij heen ging, duidelijk waar hij was. Hij beschreef ruimtes en vlaktes tot in details. Hoe de temperatuur was en soms ook hoe de geur daar was. Hierdoor wist ook de kijker precies waar hij zich telkens bevond. In ruimtes werd er naast het vertellen door de Magistraat op het toneel geen verschil gemaakt. Wel veranderde de kleur van de lampen als hij vertelde over een nieuw seizoen..3 Karakters Protagonist Antagonist Tritagonist De Magistraat Schaamte, de Kolonel en de dansers (vertegewoordigde telkens een andere tegenspeler of gevoel) De barbaren vrouw, zette de Magistraat aan tot nieuwe avonturen. Hij wilde telkens weer naar het oude, maar besloot dit niet te doen door de vrouw..4 Perspectief De verteller is degene die het verhaal vertelt, maar speelt ook mee met het stuk. De hoofdrolspeler vertelt alles vanuit ik-perspectief. Tussendoor maakt hij switches naar een personale verteller, bijvoorbeeld bij de Kolonel. Hij maakt de wisseling duidelijk door verschillende herhalende gebaren.

5 .5 Retorische stijlmiddelen Repetitio Repetitio komt voor bij zowel de dansers als de hoofdrolspeler. Als een sfeer of een moment in het verhaal benadrukt moest worden deden de dansers een aantal minuten dezelfde bewegingen. Bijvoorbeeld steeds weer vallen en opstaan, vallen en opstaan. Als de hoofdrolspeler het publiek iets niet wilde laten vergeten zei hij dat herhaaldelijk en legde er de nadruk op door bijvoorbeeld een terugkomende beweging of door het steeds harder te schreeuwen. Contrast In dit verhaal ontstond er een enorm contrast tussen de hoofdrolspeler, zijn tegenspelers en zijn gevoel. Deze werden belichaamd door de dansers. De dansers leken telkens niet geïnteresseerd in de hoofdrolspeler en namen steeds andere rollen of gevoelens aan. Hyperbool In Wachten op de Barbaren komt een hyperbool op verschillende momenten voor. De Magistraat laat op sommige momenten duidelijk zien dat het een belangrijk moment is door zijn lichaamstaal heel overdreven te maken. Ook de dansers werken hierbij mee. Op sfeer versterkende momenten worden de bewegingen van de dansers ook steeds groter en meer overdreven. Ethos De spreker vergroot zijn geloofwaardigheid als hij direct of indirect naar zijn eigen kwaliteiten verwijst. Hij praat veel over zichzelf en is vrij zelfverzekerd in het begin totdat hij met angst en schaamte wordt geconfronteerd. Zijn zelfverzekerdheid blijkt bijvoorbeeld uit zijn ontdekking van houten plaatjes met vormen erop, waar hij er uiteindelijk 256 heeft opgegraven en daarna geprobeerd ze te ontcijferen. Hij praatte steeds weer over de plaatjes en hoeveel moeite dat was om te ontdekken. Pathos heeft betrekking op het inspelen op de emoties van het publiek. De Magistraat richt zijn verhaal echt op het publiek, hij verteld het aan de mensen en laat zijn emoties zien. De dansers versterken de pathos ook, omdat zij soms het gevoel van de situatie of van de Magistraat uitbeelden. Ook vormde zij de tegenspelers van de Magistraat.

6 4 Mediumspecifieke kenmerken Zodra de Magistraat vertelde over het seizoen waar hij zich in bevond veranderde het licht mee. En beeldde warme of kou uit. De verteller wisselde soms van personen met gebaren. Als hij de barbaren vrouw speelde maakte hij een gebaar met zijn vinger vanaf zijn mond en gebaarde de woorden. Als hij de Kolonel speelde schoof hij zijn voet naar voren en klemde zijn handen in elkaar, maar zette ook een zwaardere stem op. De muziek tijdens het theaterstuk werkte goed samen met de emoties die erbij horen. Was er een gevecht, dan hoorde je harde en rommelige muziek. 5 Discussie De dansers waren degenen die bij ons voor discussie zorgde. We hebben allebei een andere dansachtergrond en interpreteerden de dans bij verschillende scenes anders. De ene dacht soms meer aan de gevoelens die uitgebeeld werden, de ander dacht meer dat de dansers personen uitbeeldden of een situatie. Ook hadden wij hier en daar een paar kleine discussie s over het verhaal zelf. Hij gebruikte soms lastige woorden en hierdoor interpreteerde wij het verhaal soms verschillend van elkaar. Totaal aantal woorden: 1922