MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE

Transcriptie

1 MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE ARREST nr. MHHC/I/1516/0136 van 16 juni 2016 in de zaak 14/MHHC/83-I In zake:... bijgestaan en vertegenwoordigd door: advocaat Sabine WULLUS kantoor houdende te 8630 Veurne, Boterweegschaalstraat 7 verzoekende partij tegen: het VLAAMSE GEWEST vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, ten verzoeke van de Vlaamse Minister voor Omgeving, Natuur en Landbouw vertegenwoordigd door: advocaat Filip VINCKE Kantoor houdende te 8580 Avelgem, Kasteelstraat 13 Waar woonplaats wordt gekozen verwerende partij I. VOORWERP VAN DE VORDERING De vordering, ingesteld met een aangetekende brief van 4 september 2014, strekt tot de vernietiging van de beslissing van de gewestelijke entiteit van 13 augustus 2014, gekend onder nummer 13/AMMC/75-I/HVH. De bestreden beslissing legt aan de verzoekende partij een exclusieve geldboete op van (167 euro verhoogd met de opdeciemen) wegens schending van artikel bis, 1.3, eerste lid het besluit van de Vlaamse regering van 1 juni 1995 houdende algemene en sectorale bepalingen inzake milieuhygiëne (hierna VLAREM II) wegens het spelen van elektronisch versterkte muziek zonder dat er meetapparatuur of een geluidsbegrenzer aanwezig was. II. VERLOOP VAN DE RECHTSPLEGING 1. De verwerende partij heeft een memorie van antwoord ingediend en heeft een afschrift van het administratief dossier neergelegd. De verzoekende partij heeft geen memorie van wederantwoordnota ingediend. De partijen zijn opgeroepen voor de zitting van 9 april 2015, waar de vordering tot vernietiging werd behandeld en de debatten werden gesloten. MHHC - 1

2 Met het arrest MHHC-15/29-K6 van 13 augustus 2015 heeft het College de bestreden beslissing vernietigd en de exclusieve geldboete verminderd tot 83 euro, vermeerderd met de opcentiemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten. De Raad van State heeft met het arrest nr van 21 april 2016 dit arrest vernietigd en de zaak doorverwezen naar een anders samengestelde kamer van het College. 2. De partijen zijn opgeroepen voor de zitting van 2 juni 2016, waar de vordering tot vernietiging werd behandeld. Kamervoorzitter Marc VAN ASCH heeft verslag uitgebracht. Advocaat Sabine WULLUS die verschijnt voor de verzoekende partij en advocaat Filip VINCKE die verschijnt voor de verwerende partij, zijn gehoord. De debatten worden gesloten. III. FEITEN 1. Op 3 juni 2013 geeft het college van burgemeester en schepenen van de gemeente... toelating aan de verzoekende partij om op 14, 15 en 16 juni 2013 een niet-ingedeelde muziekactiviteit te organiseren op de zeedijk te... ter hoogte van haar horecazaak. In artikel 2 van de beslissing worden onder andere de volgende voorwaarden opgelegd: - Elke bediener van een elektronisch versterkte muziekbedieningstafel, met een totaal geluidsniveau (incl. achtergrondgeluid) > 85 db(a) L Aeq,15mln en < 95 db(a) L Aeq,15mln, moet op een continue wijze het geluidsniveau meten en dit bovendien visueel kunnen aflezen (monitoring). Ter info : Boven de 95 db(a) L Aeq,15min (hier dus verboden) moet dit continu geregistreerd worden en dienen er gratis oordopjes verleend te worden. - Een rapport van het op elk halfuur (eerste maal bij de start van de muziekactiviteit, laatste maal op het eindtijdstip van de muziekactiviteit) aan de boxen ingestelde/gemeten geluidsniveau dient na de organisatie bezorgd te worden aan de milieudienst via milieudienst@middelkerke.be. Dit is ofwel de LAmax,slow,5min ofwel de LAeq,15min (bij voorkeur één van deze eerste 2 parameters, gecentraliseerd rond elk halfuur) ofwel in het allerslechtste geval (niet aanbevolen) de momentane waarde L p,slow klokslag op elk halfuur. Op 15 juni 2013 stelt de toezichthouder geluid van de lokale politiezone... vast dat het geluidsniveau niet gemeten werd en dat er geen geluidsmeter en geen geluidsbegrenzer aanwezig was. De volgende vaststellingen worden gedaan: Vaststellers voeren op 15/06/2013 in burger controle uit op de bierfeesten te... teneinde na te gaan of de bepalingen vermeld in VLAREM II artikel bis, 1, 1, 2 en 3, worden nageleefd. MHHC - 2

3 Na controle in verschillende tenten komen vaststellers op 15/06/2013 omstreeks 23u59 aan ter hoogte van... Ter hoogte van de handelszaak staat een tent opgesteld. Er is duidelijk muziek hoorbaar afkomstig uit de tent. Wanneer wij de tent betreden stellen wij vast dat er electronisch versterkte muziek wordt gespeeld alsook dat er dranken worden geschonken. Vaststellers identificeren zichzelf aan de hand van hun dienstkaart en spreken de DJ aan. Wij identificeren deze als de genaamde... Betrokkene is er electronisch versterkte muziek aan het spelen. Op het ogenblik van onze controle draait betrokkene zijn laatste nummer. Wij stellen vast dat de boxen niet loodrecht gericht staan op de gebouwen van de zeedijk. Wanneer wij...vragen of er meetapparatuur aanwezig is die voldoet aan de vereisten, vermeld in VLAREM II art bis, antwoordt betrokkene hierop negatief alsook is er geen geluidsbegrenzer die voldoet aan de vereisten, vermeld in VLAREM II art bis. Vaststellers treffen er de zaakvoerder aan. Wij identificeren betrokkene als de genaamde... Wij stellen betrokkene in kennis van onze vaststellingen. Betrokkene verklaart het besluit opgesteld College van Burgemeester en Schepenen te hebben ontvangen doch dat ze er geen kennis van had dat er meetapparatuur of een geluidsbegrenzer aanwezig dient te zijn. Betrokkene had het besluit slechts vluchtig bekeken. Wij spreken af met betrokkene om op een later tijdstip over te gaan tot verhoor. Deze vaststellingen worden opgenomen in het proces-verbaal nr. BG.64.L /2013, afgesloten op 23 juni 2013 en verzonden op 24 juni Het verhoor van de verzoekende partij wordt in een navolgend proces-verbaal nr. GF003080/13 van 1 juli 2013 opgenomen. Met een brief van 14 februari 2014 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een exclusieve bestuurlijke geldboete op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. De verzoekende partij bezorgt geen schriftelijk verweer aan de gewestelijke entiteit. De gewestelijke entiteit legt op 13 augustus 2014 de vermelde bestuurlijke geldboete op. Deze beslissing wordt aan de verzoekende partij betekend met een aangetekende brief van 19 augustus De verwerende partij motiveert haar beslissing als volgt: 3.1 De milieu-inbreuk en de toerekenbaarheid aan de overtreder Overwegende dat het CBS van de gemeente Middelkerke vermoedelijke overtreder conform artikel 6.7.3, 3 van VLAREM II de toelating gaf voor een niet-ingedeelde muziekactiviteit die plaatsvond van 14 juni 2013 tot en met 16 juni 2013 op de zeedijk te Middelkerke. Overwegende dat wanneer het CBS de muziekactiviteit, vermeld in artikel 6.7.3, 3 van VLAREM II, toelaat met een geluidsniveau van > 85 db(a) LAeq,15min en 95 db(a) LAeq,15min, de bepalingen vermeld in artikel bis, 1, 1, 2 en 3 van VLAREM II, van toepassing zijn; dat deze bepalingen bijgevolg van toepassing zijn voor het evenement op 15 juni MHHC - 3

4 Overwegende dat conform artikel bis, 1.3 van VLAREM II op initiatief en op kosten van de exploitant, zijnde de vermoedelijke overtreder, ofwel LAeq,15min, ofwel LAmax,slow continu gemeten moet worden door middel van meetapparatuur die voldoet aan de vereisten, vermeld in artikel 2 van bijlage bis van VLAREM II. Overwegende dat conform artikel bis, 1.3 van VLAREM II de verplichting tot het meten van het geluidsniveau niet geldt als door de exploitant een geluidsbegrenzer gebruikt wordt die zo is afgesteld dat de norm gerespecteerd wordt; dat deze geluidsbegrenzer moet voldoen aan de vereisten, vermeld in artikel 2 van bijlage bis van VLAREM II. Overwegende dat door verbalisant werd vastgesteld dat op 15 juni 2013 het geluidsniveau niet gemeten werd; dat er hiertoe geen sonometer aanwezig was; dat er tevens geen geluidsbegrenzer aanwezig was; dat dit een schending uitmaakt van artikel bis, 1.3, eerste lid van VLAREM II. Overwegende dat vermoedelijke overtreder aanhaalt dat hij de nieuwe regelgeving niet kende; dat deze aangevoerde onwetendheid over wat al dan niet toegelaten was, het bestaan van de milieu-inbreuk niet wegneemt; dat vermoedelijke overtreder informatie had moeten inwinnen over het bestaan van wettelijke verplichtingen; dat er geen onoverwinnelijke rechtsdwaling was in hoofde van vermoedelijke overtreder. Overwegende dat bovenvermelde feiten vallen onder de definitie van milieu-inbreuk, conform artikel DABM en bijlage VII Milieuhandhavingsbesluit, waarvoor een exclusieve bestuurlijke geldboete kan worden opgelegd. Overwegende dat de milieu-inbreuk niet betwist wordt en in hoofde van de overtreder vaststaat De hoogte van de boete Overwegende dat bij de bepaling van de hoogte van de geldboete rekening wordt gehouden met de ernst van de milieu-inbreuk, de frequentie en de omstandigheden waarin de milieuinbreuk is gepleegd of beëindigd De ernst van de feiten Overwegende dat bovenvermelde regelgeving ertoe strekt om de negatieve milieu- en veiligheidsinvloeden van menselijke bedrijvigheden en handelingen die milieubelastend (kunnen) zijn, of die gevaarrisico's in zich (kunnen) dragen, te voorkomen of te beperken. Overwegende dat het niet meten van het geluidsniveau tijdens het evenement, de inschatting van de impact van het geluidsniveau op de bezoekers en omwonenden onmogelijk maakt. Overwegende dat hierdoor niet gecontroleerd kon worden of de opgelegde geluidsnormen al dan niet gerespecteerd werden. Overwegende dat de overtreder de inbreuk in professioneel verband heeft gepleegd. MHHC - 4

5 Overwegende dat bovenvermelde feiten voldoende ernstig zijn om gesanctioneerd te worden met een exclusieve bestuurlijke geldboete De frequentie Overwegende dat het een eenmalige schending betreft; dat er minstens geen indicaties zijn die erop wijzen dat bij overtreder reeds eerder vergelijkbare feiten werden vastgesteld in een verslag van vaststelling; dat de factor frequentie bijgevolg geen aanleiding geeft tot een hogere geldboete De omstandigheden Overwegende dat wat dit milieumisdrijf betreft er voor het overige geen bijzondere omstandigheden zijn die in acht worden genomen bij het bepalen van de hoogte van de boete. Dit is de bestreden beslissing. 2. Het College heeft met het arrest nr. MHHC-15/29-K6 van 13 augustus 2015 de bestreden beslissing vernietigd en de exclusieve geldboete verminderd tot 83 euro, vermeerderd met de opcentiemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten. De Raad van State heeft met het arrest nr van 21 april 2016 dit arrest vernietigd en de zaak doorverwezen naar een anders samengestelde kamer van het College. IV. ONTVANKELIJKHEID VAN DE VORDERING TOT VERNIETIGING Uit het dossier blijkt dat het beroep tijdig en regelmatig is ingesteld. Er worden geen excepties opgeworpen. V. ONDERZOEK VAN DE VORDERING TOT VERNIETIGING A. Voorafgaand Artikel 15 van de gecoördineerde wetten op de Raad van State, zoals gewijzigd bij de wet van 20 januari 2014, bepaalt dat de administratieve rechtscolleges waarnaar de Raad van State de zaak na een vernietigingsarrest verwijst, zich gedragen naar dit arrest ten aanzien van de daarin beslechte rechtspunten. In het vernietigingsarrest van de Raad van State wordt het eerste en tweede cassatiemiddel als volgt gegrond bevonden: De verzoekende partij zet uiteen dat artikel DABM verplicht, om bij het vastleggen van het bedrag van de op te leggen bestuurlijke geldboete, onder meer rekening te houden met de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder "milieu-inbreuken (...) heeft gepleegd of beëindigd". Dat impliceert dat het moet gaan om omstandigheden die MHHC - 5

6 rechtstreeks gerelateerd kunnen en mogen worden aan de "milieu-inbreuk(en)" zelf, te dezen dus het ontbreken van geluidsmeetapparatuur op de plaats van de vaststellingen. Zoals de verzoekende partij uitlegt in de procedure voor de bodemrechter en in de cassatieprocedure heeft de verplichting om bij het organiseren van niet ingedeelde muziekactiviteiten een geluidsmeter te plaatsen tot doel rechtstreeks en onmiddellijk toezicht mogelijk te maken op het geproduceerde geluidsniveau door de organisator/bediener van de installatie en toezichthoudende ambtenaren. De bodemrechter vermocht dus niet het ontbreken van vaststellingen van een overschrijding van het geluidsniveau aan te grijpen als een relevante en met de inbreuk verband houdende omstandigheid om het bedrag van de boete te reduceren. In het beschikkend gedeelte van het vernietigingsarrest van de Raad van State wordt het arrest van het College anderzijds in zijn geheel vernietigd. Het College dient bijgevolg de ingestelde vordering opnieuw in haar geheel te beoordelen, met dien verstande dat het College zich moet gedragen naar het arrest van de Raad van State ten aanzien van de daarin beslechte rechtspunten. B. Eerste bezwaar Standpunt van de partijen 1. De verzoekende partij roept de schending in van de redelijke termijneis als algemeen beginsel van behoorlijk bestuur. Vooreerst stelt zij dat de termijnen bepaald in de artikelen en van decreet van 5 april 1995 houdende de algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna DABM) niet nageleefd zijn en dat zij slechts meer dan één jaar na de begane inbreuk in kennis gesteld is van het opleggen van een exclusieve bestuurlijke geldboete. In zoverre de termijn van 90 dagen om te beslissen niet op straffe van verval is voorgeschreven betoogt de verzoekende partij dat de beslissing nietig is ingevolge het overschrijden van de redelijke termijn. Zij stelt dat zij er alle belang bij heeft om binnen korte termijn duidelijkheid te krijgen over het al dan niet opleggen van de geldboete teneinde de financiële gevolgen ervan op haar bedrijf te kunnen inschatten. 2. In haar memorie van antwoord stelt de verwerende partij dat het College bij herhaling heeft overwogen dat men een daadwerkelijke belangenschade dient aan te tonen ingeval men een schending van de redelijke termijn opwerpt. Zij stelt dat de verzoekende partij haar (financieel) belang onvoldoende concretiseert en besluit tot de onontvankelijkheid van het bezwaar. Ten gronde merkt de verwerende partij op dat de verzoekende partij wel degelijk uitgenodigd is om binnen de dertig dagen haar verweer mee te delen. Weliswaar is de kennisgeving niet binnen de zestig dagen verstuurd, en is de beslissing nadien niet binnen de negentig dagen genomen, maar de voorgeschreven termijnen zijn geen vervaltermijnen maar slechts termijnen van orde. Beoordeling door het College 1. MHHC - 6

7 In zoverre de verzoekende partij in het middelonderdeel bedoelt dat de kennisgeving niet binnen de 30 dagen verstuurd is, merkt het College op dat de voorgeschreven termijn door artikel , 1, eerste lid DABM geen vervaltermijn is, maar een termijn van orde. De loutere overschrijding van de termijn leidt niet tot bevoegdheidsverlies en kan bijgevolg niet leiden tot vernietiging van de bestreden beslissing. Uit de stukken van het dossier blijkt dat de gewestelijke entiteit met een aangetekende brief van 14 februari 2014 de verzoekende partij op de hoogte brengt van haar voornemen om een exclusieve geldboete op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om binnen een termijn van dertig dagen schriftelijk argumenten in te dienen. De stelling van de verzoekende partij dat dit niet is gebeurd, mist feitelijke grondslag. 2. De beslissingstermijn voorzien in artikel , eerste lid DABM is eveneens een termijn van orde. Een overschrijding van deze termijn heeft niet tot gevolg dat de gewestelijke entiteit de bevoegdheid verliest om een bestuurlijke geldboete op te leggen. Het zorgvuldigheidsbeginsel vereist weliswaar dat de gewestelijke entiteit haar beslissing neemt en hiervan kennis geeft binnen een redelijke termijn. Het College beschikt in dat verband over een marginale toetsingsbevoegdheid en gaat na of de beslissing niet binnen een kennelijk onredelijke termijn genomen is. De verwerende partij werpt vergeefs op dat het middelonderdeel onontvankelijk is omdat de verzoekende partij haar belang niet afdoende concretiseert. De algemene beginselen van behoorlijk bestuur, en meer bepaald het zorgvuldigheidsbeginsel, leggen de overheid de verplichting op om binnen een redelijke termijn een beslissing te nemen bij het opleggen van een bestuurlijke geldboete. Deze verplichting draagt in zich reeds het vermoeden van belangenschade in hoofde van de overtreder, die er mag op rekenen dat de punitieve sanctie die in de vorm van een bestuurlijke geldboete opgelegd wordt, hem niet binnen een kennelijk onredelijke termijn wordt ter kennis gebracht, temeer gelet op de uiterst ruime vork tussen de minimumboete van 0 euro en de maximumboete van euro die de decreetgever overeenkomstig artikel , derde lid DABM heeft toegekend aan de gewestelijke entiteit. Onder het begrip kennelijk onredelijke termijn dient verstaan te worden een termijn die zodanig laattijdig is dat het niet meer redelijk geacht wordt om alsnog de normale voor de inbreuk decretaal toepasselijke administratieve punitieve sanctie op te leggen. De redelijke termijnvereiste, die zich ten aanzien van de bestuurlijke overheid manifesteert als de verplichting om als een bonus pater familias te handelen, dient in concreto geëvalueerd te worden. Conform de wettelijke ordetermijn diende de beslissing in principe genomen te worden negentig dagen na de kennisgeving 14 februari Deze termijn verstreek bijgevolg op 15 mei De beslissing werd genomen op 13 augustus Het College is van oordeel dat de verzoekende partij geen concrete elementen aanreikt die aannemelijk maken dat de beslissing binnen een dermate onredelijke termijn genomen is, dat zulks moet leiden tot een verlaging van de opgelegde geldboete. Het bezwaar wordt verworpen. C. Tweede bezwaar Standpunt van de partijen 1. MHHC - 7

8 De verzoekende partij roept de schending in van de artikelen en DABM en van de motiveringsverplichting en het proportionaliteitsbeginsel als algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Zij stelt dat de opgelegde boete kennelijk in wanverhouding tot de feiten staat en geeft de volgende elementen, die kunnen leiden tot het milderen van de boete: - de disc-jockey (hierna: DJ) beging eigenlijk de inbreuk en had haar mondeling toegezegd dat alles in orde was zodat ze daar te goeder trouw op voortging; zij mocht erop vertrouwen dat de DJ op de hoogte diende te zijn van de wettelijke bepalingen en dat hij de nodige maatregelen zou nemen; - er werden geen geluidsmetingen uitgevoerd, zodat men in casu niet weet of het maximale niveau overschreden werd. Tevens werden er geen klachten van overlast genoteerd, aangezien er geen klachten van nachtlawaai geweest zijn; - daarenboven heeft de verzoekende partij bij de vaststelling van de inbreuken vrijwillig de muziek stilgelegd en de tent gesloten. De verzoekende partij stelt tevens dat het een éénmalig feit geweest is. Voornoemde elementen dienen volgens de verzoekende partij als verzachtende omstandigheden beschouwd te worden en zijn door de verwerende partij niet in rekening gebracht bij de bepaling van de hoogte van de boete. Tenslotte stelt de verzoekende partij dat de verwerende partij nalaat de hoogte van de boete te motiveren. Zij besluit dat het voor haar een raadsel is waarom de verwerende partij een hogere geldboete dan de minimumgeldboete oplegt temeer de frequentie geen aanleiding gaf tot verhoging van de geldboete. Volgens haar heeft de verwerende partij geen rekening gehouden met de omstandigheden. 2 De verwerende partij antwoordt dat de verzoekende partij ingaat tegen art bis, 1, 3 Vlarem II dat stelt dat de metingen op initiatief en op kosten van de exploitant dienen te gebeuren en dat het geluidsniveau door de exploitant continu bewaakt moet worden. Zij merkt op dat de DJ in opdracht van de verzoekende partij handelde, dat de verzoekende partij op de hoogte was van de voorwaarden en deze duidelijk niet aan de DJ heeft doorgegeven en dat nergens aangetoond is dat de DJ zelfs maar weet had van de voorwaarden. De bewering dat de DJ mondeling zou hebben toegezegd dat alles in orde was, beschouwt de verwerende partij als een inhoudsloze bewering. De verwerende partij stelt de verzoekende partij niet beboet is voor enige overtreding van het geluidsniveau, zodat het geen belang heeft of er al dan niet klachten genoteerd zijn. De verbalisanten schrijven dat op het ogenblik van de controle de betrokkene zijn laatste nummer draait, zodat het stilleggen van de muziek een loutere toevalligheid is en dat het alleszins niet onredelijk is dat dit toevallig element niet mee in rekening is genomen. De verwerende partij stelt verder dat het eenmalig karakter van de feiten meegenomen is in de beslissing, waarbij gesteld is dat de factor frequentie geen aanleiding heeft gegeven tot een verhoging van de geldboete. Volgens de verwerende partij is het volstrekt onduidelijk over welke omstandigheden (behalve de reeds in de memorie van antwoord behandelde omstandigheden) de verzoekende partij het zou kunnen hebben. De boete is in casu correct gemotiveerd overeenkomstig het DABM en de formele motiveringswet. De verzoekende partij toont volgens haar niet aan dat de verwerende partij op enig MHHC - 8

9 punt kennelijk onredelijk geoordeeld heeft. Voor het overige is het verzoekschrift dermate onduidelijk is dat verwerende partij er geen nieuwe argumenten kan in ontwaren. Tenslotte wijst de verwerende partij er op dat uitstel van de boete geen element is dat tot het arsenaal behoort van de mogelijkheden die de verwerende partij heeft overeenkomstig art , 3 DABM. Beoordeling door het College 1 De verzoekende partij werpt in een eerste onderdeel op dat de eigenlijke inbreuk door de aangestelde DJ gepleegd is en zulks als een boeteverlagende factor had moeten meegenomen worden. Artikel bis, 1, 3 van VLAREM II legt een aantal verplichtingen op aan de exploitant van de inrichting. Als exploitant van een inrichting wordt overeenkomstig artikel 2, 3 Milieuvergunningsdecreet en artikel 1, 6 Vlarem I aangeduid "elke natuurlijke of rechtspersoon die een inrichting exploiteert of voor wiens rekening een inrichting wordt geëxploiteerd". Het wordt niet betwist dat de verzoekende partij exploitant is van de voor het publiek toegankelijke horeca-inrichting, waar een niet-ingedeelde muziekactiviteit plaats vond. Bovendien heeft zij in haar hoedanigheid van exploitant van de inrichting ook de toelating gevraagd aan het College van Burgemeester en Schepenen van de gemeente... om een niet-ingedeelde muziekactiviteit met afwijking van de geluidsnormen te organiseren. De toelating werd haar op 3 juni 2013 verleend. Op haar rust dan ook de verplichting om artikel bis VLAREM II na te leven. De verzoekende partij is in de bestreden beslissing terecht als 'overtreder' aangemerkt en kan zich voor wat betreft de op haar rustende verplichtingen niet verschuilen achter een door haar aangestelde persoon, voor wie zij overigens ten aanzien van derden aansprakelijk is. Het middelonderdeel wordt verworpen. 2.1 Volgens de verzoekende partij bestaat er een kennelijke wanverhouding tussen de feiten en de opgelegde geldboete en verantwoorden de in het verzoekschrift vermelde omstandigheden een vermindering van de opgelegde sanctie. 2.2 Overeenkomstig artikel DABM moet de gewestelijke entiteit er bij het opleggen van een bestuurlijke geldboete voor zorgen dat geen kennelijke wanverhouding bestaat tussen de feiten die aan de bestuurlijke geldboete ten grondslag liggen en de boete die op grond van die feiten opgelegd wordt. Gezien de discretionaire beslissingsruimte waarover de gewestelijke entiteit beschikt bij het bepalen van het boetebedrag, kan er van een schending van het proportionaliteitsbeginsel slechts sprake zijn als de gewestelijke entiteit op kennelijk onredelijke wijze toepassing gemaakt heeft van de decretale waarderingscriteria tot bepaling van het boetebedrag. De verzoekende partij onderbouwt niet met concrete elementen waarom zij van oordeel is dat de opgelegde boete kennelijk onredelijk is ten aanzien van de feiten die aan het milieumisdrijf ten grondslag liggen. Het louter gegeven dat de verzoekende partij er een andere mening op nahoudt, doet hieraan geen afbreuk. Mede in het licht van wat hierna volgt met betrekking tot de waarderingscriteria zoals omschreven in artikel DABM, is er naar het oordeel van het MHHC - 9

10 College geen aanleiding om aan te nemen dat het bedrag van de opgelegde boete in een kennelijke wanverhouding staat tot de feiten die eraan ten grondslag liggen. 2.3 Artikel DABM bepaalt dat de gewestelijke entiteit de hoogte van de boete moet afstemmen op de ernst van het milieumisdrijf en tevens moet rekening houden met de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder milieu-inbreuken of milieumisdrijven heeft gepleegd of beëindigd. Uit artikel DABM Milieuhandhavingscollege over een eigen beoordelingsbevoegdheid beschikt. De bodemrechter beslist op grond van de elementen die hem regelmatig voorgelegd worden op onaantastbare wijze of de gewestelijke entiteit de decretale waarderingscriteria beoordeeld heeft en niet op kennelijk onredelijke wijze heeft toegepast. Het ontbreken van vaststellingen van een overschrijding van het geluidsniveau kan niet aanzien worden als een relevante en met de inbreuk verband houdende omstandigheid. De afwezigheid hiervan wordt immers rechtstreeks mogelijk gemaakt door de niet-naleving door de verzoekende partij van de verplichting om bij het organiseren van niet-ingedeelde muziekactiviteiten een geluidsmeter te plaatsen, die precies tot doel heeft rechtstreeks en onmiddellijk toezicht mogelijk te maken op het geproduceerde geluidniveau. De verzoekende partij kan evenmin gevolgd worden dat een verlaging van de boete kan overwogen worden omdat er geen klachten waren wegens geluidsoverlast door omwonenden. Dergelijk gegeven kan evenmin beschouwd worden als een relevante en met de inbreuk gerelateerde omstandigheid. De opgelegde geldboete houdt immers geen verband met klachten van lawaaihinder, maar heeft betrekking op de verplichting een efficiënt toezicht op de naleving van de geluidsnormen mogelijk te maken door het plaatsen van een geluidsbegrenzer en de aanwezigheid van een geluidsmeter. Ook het sluiten van de tent en stilleggen van de muziek, kan naar het oordeel van het College niet als een verzachtende omstandigheid in aanmerking genomen worden vermits dit rechtstreeks voortvloeit uit de niet-naleving van de opgelegde verplichting om een geluidsmeter en geluidsbegrenzer te plaatsen. Het College stelt anderzijds vast dat de gewestelijke entiteit het eenmalig karakter van de gepleegde feiten heeft betrokken in haar beoordeling in de mate dat de factor frequentie niet geleid heeft tot een verhoging van de boete. Anders dan de verzoekende partij voorhoudt, dient de gewestelijke entiteit niet expliciet te motiveren waarom zij een hogere geldboete oplegt dan de minimumboete. Het volstaat dat de motivering voldoende draagkrachtig en concreet is ter ondersteuning van de genomen beslissing. De gewestelijke entiteit beschikt bij het opleggen van de boete over een discretionaire beoordelingsmarge en dient haar motieven niet te motiveren. Uit wat voorafgaat, blijkt dat de verzoekende partij het kennelijk onredelijk karakter van de bestreden beslissing niet aannemelijk maakt, noch aantoont in welke mate de beslissing niet afdoende gemotiveerd is in het licht van de bepalingen van artikel juncto DABM. Het proces-verbaal opgesteld door de verbalisant vermeldt dat er elk jaar klachten van geluidsoverlast binnenkomen bij gelegenheid van de jaarlijks weerkerende feestelijkheden. Ten gevolge hiervan is sedert 2013 een actief handhavingsbeleid uitgewerkt binnen de politiezone Middelkerke. De verzoekende partij kan niet ernstig beweren dat zij als uitbater van een lokale handelszaak hiervan niet op de hoogte was. In dat licht lijkt de bemerking van de zaakvoerder dat MHHC - 10

11 hij het besluit van het college van burgemeester en schepenen slechts vluchtig gelezen had, weinig geloofwaardig. Het College is ten slotte niet bevoegd om uitstel van betaling te verlenen voor een opgelegde bestuurlijke geldboete. Het College merkt op dat overeenkomstig artikel DABM een gemotiveerd verzoek tot uitstel of spreiding van betaling kan gericht worden aan de ambtenaar, belast met de inning en invordering. De modaliteiten ervan staan vermeld in de bijlage bij de bestreden beslissing. Het bezwaar wordt verworpen. OM DEZE REDENEN BESLIST HET MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE 1. Het beroep wordt verworpen. 2. De behandeling van het beroep heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. Dit arrest is uitgesproken te Brussel, in openbare zitting op 16 juni 2016, door het Milieuhandhavingscollege vierde kamer, samengesteld uit: Marc VAN ASCH, Geert DE WOLF, Filip VAN ACKER, voorzitter van de vierde kamer bestuursrechter bestuursrechter met bijstand van Chana GIELEN, toegevoegd griffier De toegevoegd griffier, De voorzitter van de vierde kamer, Chana GIELEN Marc VAN ASCH MHHC - 11