Boekverslag Nederlands De vrouw die alles had door Kees van Beijnum

Transcriptie

1 Boekverslag Nederlands De vrouw die alles had door Kees van Beijnum Boekverslag door een scholier 4516 woorden 16 maart ,6 12 keer beoordeeld Auteur Genre Kees van Beijnum Psychologische roman, Eerste uitgave 2002 Liefdesroman Vak Nederlands Titelbeschrijving: Auteur: Kees van Buijnum Titel van het boek: De vrouw die alles had Uitgeverij: De bezige bij Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam 2002 Druk: Tweede druk oktober 2002 Soort boek: Roman Een korte motivatie van mijn boekkeuze: Ik heb het boek De vrouw die alles had van Kees van Buijnum gekozen, omdat het boek er nog vrij nieuw uitzag en lekker dik is. Dunne boeken vind ik niet leuk, want het verhaal is dan zo snel afgelopen. Oude boeken vind ik meestal ook niet leuk. Die gaan meestal altijd over hetzelfde. Ook heb ik het boek gekozen, omdat het dezelfde schrijver is als van De oesters van Nam Kee. Dat boek moet erg goed zijn heb ik gehoord. Nadat ik de titel had gelezen wilde ik ook wel weten of iemand echt alles kon hebben. Samenvatting: Claire, de hoofdpersoon, is ongeveer 45 jaar. Vroeger toen ze net ging samenwonen met haar man Leen was ze heel gelukkig. Ze had een groot huis, grote tuin, een man, veel geld, een oscar voor het afstudeerproject van de filmacademie, twee kinderen, een Foster Parents-dochtertje, een werkster, een tuinman, een mooie dure auto, een mooi gezicht, platte buik met maatje 38 en genoeg minnaars! Ze heeft eigenlijk alles. Ze heeft niks te klagen en alles gaat goed. Maar toen de kinderen ouder en groter werden kreeg Claire het moeilijk. Als ze het dan even niet meer zag zitten begon ze te drinken. Dat werd al snel een verslaving voor haar. s Nachts kon ze niet slapen en dan opende ze een fles wijn. Die lege fles verstopte ze dan in het schuurtje in de tuin. Ze wilde niet dat Leen erachter zou komen dat ze zoveel dronk. Later brengt ze haar alcoholgebruik terug van een fles wijn naar twee glazen wijn per dag. Volledig stoppen wou ze niet, omdat ze vond dat alcohol zoveel goeds voor haar had gedaan en zag drank dan ook als een vriend. Dan kon ze even alle problemen die ze had vergeten. Claire ging in die tijd ook vaak vreemd. Ze had zes minnaars gehad. Van alle minnaars maakte ze in haar agenda notities inclusief de plaats en beoordeling. Alles tot het kleinste detail schreef ze op, net als de proefresultaten van Leen in zijn wijngids. Op een gegeven moment praatte Claire ook niet meer met Leen. Als ze toen nog tegen elkaar praten ging het over de kinderen. Claire en haar zoon Bas hadden altijd een hele hechte band gehad, maar die verdween beetje bij beetje tot het vreemden voor elkaar zijn. Toen Bas naar een klooster in Zuid-Frankrijk ging en haar dochter het huis uitging, gingen Leen en Claire scheiden. Haar man was bang geworden in de lift, omdat hij daar dan opgesloten zat. Later kreeg hij dat gevoel ook Pagina 1 van 7

2 in allerlei andere ruimten. Claire verhuist dan naar een flat op twee hoog aan een Amsterdamse gracht. Claire leeft geheel anders in Amsterdam dan toen ze met haar man en kinderen woonde. Nu hoeft ze met niemand rekening te houden en dus doet wat ze wil. Ondertussen is bas met een meisje weggelopen uit het klooster, het meisje wilde niet meer verder leven en vroeg of bas haar om het leven te brengen. Bas werd veroordeeld voor moord en verkrachting en moest een tijd in de gevangenis zitten. Als hij met een soort verlof vrijkomt bezoekt hij zijn moeder, die toen bezig was met het voor de zoveelste keer veranderen van het script over haar zoon. Toen bas op bezoek kwam voelden ze dat ze uit elkaar gegroeid waren. Bas beschuldigde Claire van de vele minnaars die ze had, haar alcohol problemen en dat ze nooit tijd had voor Bas en zijn zus. Ook vindt hij dat het script dat ze aan het maken is over hem gaat maar dat ze dan alleen andere namen heeft gebruikt. Ze verwijten elkaar allebei dingen van vroeger. Gelukkig komt het allemaal toch nog goed met Claire en haar zoon Bas. Alles is op het eind vergeven en zonder iets te zeggen weten ze allebei wat de ander voelt en denkt. Uiteindelijk wordt het script wat Claire aan het schrijven was weer afgekeurd. Zij wilde een aantal andere ideeën in de film dan de andere mensen. Die waren het daar niet mee eens en toen is ze eruit gegooid. Nu gaan ze verder zonder haar Mijn eerste persoonlijke reactie: In het begin is het best lastig lezen. Het verhaal veranderd steeds van de tijd waarin Claire nu leeft, naar het script wat Claire aan het schrijven is of naar de tijd dat Claire en Leen samen kinderen krijgen. Er zitten dus een hele hoop flashbacks in. Je moet je aandacht er goed bijhouden om het verhaal een beetje te kunnen begrijpen. Je bent iedere keer weer even aan het denken over welk deel er dan wordt geschreven. Als je dan wat verder heb gelezen dan weet je alle namen en dan is het wat minder onsamenhangend. Het was ook best wel moeilijk lezen, want er werden best wel vaak woorden gebruikt waar ik de betekenis niet van wist. Dan zoek je die woorden niet gelijk op maar lees je eerst even verder of dat soms later nog duidelijk wordt. Je bent dan eigenlijk meer bezig met naar de betekenis van die woorden zoeken dan met het verhaal zelf. Het is daarom best wel verwarrend. Het is soms ook wel een beetje droevig. Claire is eigenlijk alles verloren in haar leven. Zij en haar man zijn uit elkaar, haar zoon zat in de gevangenis en is veroordeeld van moord en verkrachting en met haar carrière is het ook niet echt goed gegaan. Daarom zet het verhaal mij ook aan het denken waarom en hoe ze dan alles verloren kon zijn en hoe ze dat anders had kunnen doen. Het verhaal is ook emotioneel. Op het einde zitten Claire en haar zoon Bas op het strand en zonder iets te zeggen weten ze toch allebei wat de ander denkt. Ook worden er lange zinnen gebruikt in het verhaal. Dat leest ook niet zo lekker. Dat is dan ook erg verwarrend vind ik. Dan weet je aan het eind van die zinnen niet meer wat er nou ook alweer in het begin stond. Ik vind het boek eigenlijk ook best wel saai. Er zitten wel veel gebeurtenissen in het verhaal maar ze zijn alleen niet zo spannend. Je kunt eigenlijk al wel verwachten wat er gebeurt als je even logisch nadenkt. Analyse: Toen ik het boek had gehaald uit de mediatheek, dacht ik dat het echt een heel erg leuk boek zou zijn waar veel in zou gebeuren. Later kwam ik erachter dat dat eigenlijk niet het geval was. Er zitten wel veel gebeurtenissen in het verhaal maar ze zijn niet zo spannend vind ik zelf. Ook lopen er drie verhaallijnen door elkaar. Daardoor is het erg lastig lezen. De omslag ziet er leuk uit dus dacht ik dat zal wel een leuk boek zijn die neem ik. Ook had ik de achterkant gelezen. Die sprak me ook wel aan. Kees van Beijnum heeft ook De oesters van Nam Kee geschreven. Ik had gehoord dat dat boek heel goed moest zijn en dacht ik dat dit boek dan ook wel goed zou zijn. Ik vond ook dat het boek een leuke titel had. Zoiets ben ik nog niet eerder tegen gekomen. In het verhaal zitten ook veel open plekken. Die worden later wel duidelijk. In iedere flashback krijg je weer een stukje meer te weten over wat er nou vroeger allemaal is gebeurd. Op het einde is pas alles duidelijk wat er is gebeurd. Daarmee proberen ze het boek spannend te houden. Je Pagina 2 van 7

3 wilt natuurlijk de antwoorden weten op de vraag wat er nou allemaal precies is gebeurd en daarom ga je naar die antwoorden lopen zoeken in de tekst. Dan ga je veel actiever lezen dan je daarvoor deed. Er zitten open plekken in het verhaal die vrij snel worden ingevuld door de tekst en open plekken die pas na lang tijd ingevuld worden door de tekst. Het zijn allemaal open plekken over gebeurtenissen, want je wilt weten wat er vroeger is gebeurd dat Claire en Bas afstandelijk tegen elkaar deden. De open plekken worden gelukkig niet veroorzaakt door beeldspraak. Dan zou het verhaal nog lastiger te lezen zijn. Ook houden ze informatie achter. In het begin krijg je een deel over haar leven zelf te lezen. Dan krijg je gelijk al open plekken. Die worden dan pas aan het eind van het verhaal ingevuld. De schrijver herinnert je er ook aan dat je nog niet weet wat er vroeger is gebeurd in het leven van Claire. De schrijver heeft dus de truc van herinnering toegepast in dit boek. Het verhaal wekt ook bepaalde vermoedens bij je op. Dat komt ook door de open plekken. Je weet dan nog niet wat er is gebeurd en dus ga je zelf wat bedenken wat je denkt dat er gebeurd kan zijn. Zo zet het verhaal je ook op dwaalsporen. Er wordt ook gebruikt gemaakt van uitstel. Als het antwoord op een vraag net wil gaan komen, springt het verhaal opeens over op een andere verhaallijn. Dat is ook een manipulatietechniek om de spanning te behouden of nog meer op te bouwen. Er zitten korte en lange spanningsbogen in het verhaal. De lange duurt ongeveer van het begin tot het eind. En de korte niet zo lang. Daar krijg je vrij snel ook antwoord op. Ook is er sprake van snelle en trage spanningsopbouw. Bij de snelle spanningsopbouw wil je dan echt gelijk het antwoord weten. Bij de trage spanningsopbouw is dat wat minder. Het climaxmoment zit in dit boek bijna aan het eind. Een climaxmoment is als de spanning op het hoogste punt is, vlak voor de ontknoping. Na het climaxmoment wordt dan nog even verteld hoe het is afgelopen. Het gaat ook over psychologische spanning. Daarbij gaat het om wat er in het hoofd van de hoofdpersoon afspeelt, om zijn of haar problemen. Dat zie je ook bij Claire. Je weet dat ze zich ellendig voelt doordat ze drinkt. Je kunt je daarbij dan ook wel inleven in haar. Het boek heeft gelukkig een gesloten einde. Alle problemen zijn opgelost en alles is weer goed. Er blijven dan geen vragen meer over. De hoofdpersonen in het verhaal zijn Claire en haar zoon Bas. Zij zijn allebei karakters. Leen, de man van Claire, is meer de afzijdige. Leen is meer een type. Je weet bijna niets over hem. De relaties in dit verhaal zijn man-vrouw, moeder-zoon en minnaar-minnares. Van de (hoofd)personen krijg je ook een bepaald beeld van het innerlijk en het uiterlijk. Claire is een vrouw van ongeveer 45 jaar. Ze schrijft filmscripties en ligt overhoop met zichzelf. Ze drinkt haar problemen namelijk weg en haar relatie met haar man en zoon is niet goed. Bas, de zoon van Claire, is meer een heel stil persoon. Maakte altijd zijn huiswerk en je had nooit last met hem. Hij leefde eigenlijk een beetje in zijn eigen wereldje. Later ging het mis met hem en pleegde hij een moord. Leen hield zich meer afzijdig. Van hem kwam je niet zoveel te weten. Je kunt je in Claire redelijk inleven, omdat je van haar het meeste komt te weten. Je leert haar eigenlijk wel kennen. In Bas kon je je ook nog wel inleven maar dat was moeilijker, omdat je van hem niet zo veel wist als van Claire. Van hem wordt ook niet zo veel verteld. In dit verhaal leer je de personen kennen door wat ze zelf zeggen, denken en doen en wat de verteller over hen zegt. In het boek zit ook een geschiedenis (een serie logisch en chronologisch met elkaar verbonden gebeurtenissen, die worden veroorzaakt of ondergaan door personages. (wordt ook wel fabel genoemd)). Ook zitten er veel gebeurtenissen in om het verhaal spannend te maken. In het verhaal zitten drie verhaallijnen: - het leven van Claire nu - het leven van Claire vroeger (flashbacks) - delen van de scripties die Claire schrijft Sommige gebeurtenissen worden in een afwijkende volgorde verteld. Dan krijg je eerst te weten wat er nu aan de hand is en dan krijg je pas later de oorzaak daarvan. Dit verhaal is dus verteld in de niet-logische-niet-chronologische volgorde. Het verhaal begint op het moment dat er al veel is gebeurd Pagina 3 van 7

4 en dan krijg je ook terugblikken van vroeger. Er zit ook een motorisch moment in. Claire is alles kwijtgeraakt. Daardoor is ze dus gaan drinken en vreemdgaan. Doordat Claire alles is kwijtgeraakt, wordt ze ook een vreemde voor haar zoon. Het dieptepunt zit eigenlijk aan het eind van het verhaal. Dan worden alle problemen opgelost en is alles vergeven. Je weet dan zeker dat ze allebei weer normaal verder kunnen. Daarna is het verhaal dan afgerond. Er zit dus ook veel samenhang in de gebeurtenissen. De een komt uit de ander voort. Bij dit boek is dat een hechte structuur. Alle gebeurtenissen hangen met elkaar samen. Ook de verhaallijnen hangen met elkaar samen. Bij de flashbacks kom je te weten wat er vroeger is gebeurd en in de scripties kom je tegen wat Claire en Bas hebben meegemaakt. Alleen zijn er dan andere namen gebruikt en zijn de personages een beetje aangepast. Het zijn gelijkwaardige verhaallijnen. Wat er op het moment zelf gebeurt is belangrijk, omdat je dan ook te weten krijgt of het goed afloopt en hoe het verder gaat met Claire en de rest. De verhaallijn van de flashbacks is ook heel belangrijk. Als die er niet in zou zitten dan zou je nooit weten waarom Claire alles is kwijtgeraakt en wat er nou allemaal is gebeurd. Die van het script is ook belangrijk, want daar herken je Claire en Bas ook in. Dan leer je ze ook beter begrijpen. De vertelde tijd van het verhaal is ongeveer twintig jaar. Je krijgt flashbacks van toen Bas nog heel klein was en er wordt over hem verteld als hij ongeveer twintig jaar oud is. De verteltijd is 332 bladzijdes. De vertelde tijd is dus veel groter dan de verteltijd, want je ben geen twintig jaar aan het lezen voordat je het boek uit heb. Er wordt heel veel tijd samengevat. Een aantal dagen in een hoofdstuk. En dan krijg je weer een flashback van een paar jaar. Ook wordt er veel tijd overgeslagen. Om dan toch nog wat van die tijd te weten te komen worden er flashbacks geplaatst in het verhaal. Ook is er versnelling. Dan heb je de zelfde gebeurtenis de volgende dag ook en dan wordt dat heel snel verteld. Op het eind wordt het juist weer heel langzaam verteld en heel uitvoerig beschreven. Ook worden er groten stukken samengevat. Dat is dan panoramisch verteld. Er worden ook gebeurtenissen heel uitgebreid verteld. We zeggen dan dat de gebeurtenissen scènisch verteld zijn. Er zitten ook terugwijzingen in het verhaal. Claire is een paar keer vreemd gegaan. Dan krijg je daar ook weer informatie over. Of dan wordt de persoon waarmee ze op dat moment mee is vreemd gegaan daarmee vergeleken. Ook worden er in het verhaal stukken weggelaten of overgeslagen. Anders zou het verhaal veel te lang duren en niet leuk meer zijn maar langdradig. Als er stukken worden weggelaten of overgeslagen worden dan noemen we dat een tijdsprong. Dit verhaal is dan ook niet-continu verteld. Bij de versnellingen wordt ook gebruikt gemaakt van tijdsverdichting. De gebeurtenissen worden dan wel globaal aangeduid maar niet uitvoerig beschreven. De tijd wordt niet echt duidelijk aangegeven maar dat stoort eigenlijk niet. Het verhaal speelt zich denk ik ongeveer nu af. Dat kom je gewoon te weten uit hoe de personen doen. Vroeger deden de mensen heel anders en kon een heleboel nog niet. Je kunt ook goed meeleven met Claire. Als het verhaal dan wordt verteld en de hoofdpersoon en jij weten dan beide niet wat er gaat gebeuren dan heet dat vision avec (meekijken met). Het verhaal heeft ook een betekenislaag. Ik denk dat het verhaal wil duidelijk maken dat je moet doorzetten als je echt iets wil en ook dat je je problemen echt moet oplossen. Dat je dat niet moet gaan doen door te gaan drinken. Je moet er wat voor doen om wat te bereiken. De thema s in dit verhaal zijn: liefde, dood, overspel, schuld, verslaving en problemen denk ik. Het thema van het verhaal is denk ik: een mens kan alles hebben. Dat thema wordt dan opgebouwd uit motieven. De motieven zijn denk ik: liefde, huwelijk, kinderen, overspel en problemen. De titel van het boek houdt ook verband met het thema. In dit boek werd beschreven hoe je alles kan verliezen. Je kan het dus allemaal wel krijgen maar je zal er wel wat voor moeten doen. Het verhaal heeft geen motto. Het verhaal heeft meerdere ruimten. Het verhaal speelt zich dan niet op maar een plaats af. Er worden geen plaatsten genoemd. Die moet je zelf Pagina 4 van 7

5 verzinnen. Er worden alleen de eerste letters genoemd. In dit verhaal spelen de ruimtes niet zo heel erg belangrijke rol. In een van de terugblikken wordt een concretisering van het verhaal gegeven. Je krijgt dan een heel goed beeld van de omgeving. Alles wordt dan heel uitgebreid beschreven. De sfeer is meer problematisch, omdat er echt veel problemen in voor komen. Het perspectief zie je het meest vanuit Claire maar ook soms uit die van Bas. Dan zie je de gebeurtenissen door de ogen van die personen. Je ziet het verhaal door de verhulde ikvorm. Je bent dan verbonden aan het perspectief van een van de personages. Ook zie je het verhaal door de ogen van meerdere personages. De ene keer door de ogen van Claire en de andere keer weer door die van Bas. Uitgewerkte persoonlijke reactie: 1 Onderwerp Vind je het onderwerp interessant, spreekt het je aan? Ben je deze tekst juist gaan lezen omdat het onderwerp je vooraf aansprak? Zijn je verwachtingen uitgekomen? In welk opzicht (niet)? Het onderwerp vind ik leuk. Het spreekt me ook aan. Ik ben het boek niet gaan lezen omdat het onderwerp me aansprak. Ik ben het boek gaan lezen omdat het er leuk uitzag. Ik had ook een paar verwachtingen maar die zijn niet uitgekomen. Ik had gedacht dat het met Claire wel allemaal weer goed zou komen. Dat is dus niet zo. Alles wat ze in haar leven had krijgt ze ook echt niet meer terug. Ik had gedacht dat ze wel weer een andere man zou vinden en dat het met haar zoon ook wel weer helemaal goed zou komen, dat ze weer normaal met elkaar konden omgaan in plaats van afstandelijk tegen elkaar toe doen. Claire schrijft ook filmscripties. Ze moest er daar een van overschrijven omdat die niet goed was. Op het laatst wordt ze eruit gegooid omdat zij een aantal ideeën had om in de film toe te passen die de anderen niet wilden. Zij wilde die ideeën niet veranderen. Toen is ze opgebeld en werd haar verteld dat ze verder gingen zonder haar. Ik had verwacht dat de andere mensen die ook met die film meewerkten het wel met haar eens zouden worden en dat ze daarna misschien wel beroemd zou worden of zo omdat ze een goed verhaal voor de film had gemaakt. Verwachtte je dat het onderwerp op deze manier uitgewerkt zou worden? Wat vond je verrassend of bijzonder aan deze uitwerking? Ik verwachtte dat het onderwerp anders uitgewerkt zou worden. Het verhaal liep uiteindelijk echt helemaal anders dan ik had gedacht. Ik vond het wel verrassend dat het aan het einde toch niet goed is gekomen met Claire en het script. Dat ze eruit is gegooid in plaats van dat het beter ging met haar werk. Wordt het onderwerp goed uitgewerkt of is de uitwerking oppervlakkig? Welke kanten van het onderwerp hadden volgens jou eer aandacht moeten krijgen? Het onderwerp wordt op zich wel goed uitgewerkt maar een paar kanten van het onderwerp hadden toch wat meer aandacht moeten krijgen. De gebeurtenissen Ligt de nadruk op de gebeurtenissen of meer op de gedachten en gevoelens van de personen? Geef daar je mening over. Ik vind dat de nadruk op de gebeurtenissen én op de gedachten en gevoelens van de personen ligt. Als er weer wat gebeurt in het verhaal dan kan je daar ook duidelijk uit opmaken hoe de personen zich voelen en er wordt beschreven hoe de personen daarover denken. Bevat het verhaal genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien? Het verhaal heeft genoeg gebeurtenissen. Maar soms is het verhaal niet helemaal duidelijk, omdat het dan ineens weer overspringt naar een gedeelte uit het script wat Claire aan het schrijven is. Of het gaat opeens over haar verleden. Dat is nogal verwarrend. Daarom is het verhaal niet zo boeiend vind ik. Je bent meer bezig met uit te zoeken of je een stuk uit het script, haar verleden of wat er op dat moment gebeurt aan het lezen bent. Blijven de gebeurtenissen je van begin tot eind boeien of moest je echt worstelen om verder te lezen? De gebeurtenissen boeide me in het begin echt helemaal niet. Ik vond het toen super saai en langdradig. Naar het eind toe is dat wat minder geworden maar eigenlijk moest ik wel worstelen om het boek uit te krijgen. Ik ben dus blij dat ik het nu uit heb. 3 Personages Is de hoofdpersoon volgens jou een held(in) op wie je zou willen lijken? Waarom (niet)? Claire is de hoofdpersoon in het boek Ik zou absoluut Pagina 5 van 7

6 niet op haar willen lijken. Als ze de problemen in haar leven niet meer kan oplossen of als ze het even niet meer ziet zitten dan drinkt ze die weg. Dat zou ik dus echt helemaal nooit gaan doen. Ik zou een andere manier zoeken om die problemen op te lossen. Als je die dan weg gaat drinken dan los je ze niet op maar dan kan je alles maar voor even uit je hoofd zetten. Van welke personages kom je het meest te weten? Kom je genoeg te weten om hun gedrag te begrijpen? Over Claire en Bas kom je het meest te weten. Daarom weet je ook hoe hun denken en begrijp je ook waarom ze bepaalde beslissingen nemen. Ook al weet je zelf dat het niet de goede beslissing is en je die zelf anders zou nemen of oplossen. Je kunt je eigenlijk wel inleven in de personages. 4 Bouw Wordt er met de tijd gespeeld? Wat vind je van dat spel? Kon je het goed begrijpen of werd het verhaal er (onnodig) ingewikkeld door of juist extra interessant? Er wordt in het verhaal heel veel met tijd gespeeld. Er zijn drie delen. Stukken van wat er op het moment zelf gebeurt, stukken van vroeger (flashbacks) en stukken van het script wat Claire aan het schrijven is. Daardoor wordt het verhaal heel ingewikkeld. Dan moet je de hele tijd overschakelen naar het andere deel. Dan weet je soms niet meer welk stuk je nou eigenlijk aan het lezen ben. Wat vind je van het eind? Blijft er het nodige onduidelijk? Vind je dat vervelend of juist niet? Het boek heeft een mooi eind. Het is gelukkig geen open einde, want dat vind ik nooit leuk. Dan is er nog heel veel niet duidelijk. Dat vind ik echt super irritant. Dan blijf je echt de hele tijd over het verhaal denken hoe het nou zal aflopen. Je hebt dan het idee dat het verhaal helemaal nog niet afgelopen is ook al is het boek al uit. In dit verhaal is alles gelukkig wel duidelijk. Claire en haar zoon Bas doen dan weer normaal tegen elkaar, alles is vergeven en dan kunnen ze weer opnieuw beginnen. 5 Taalgebruik Vind je de tekst lastig om te lezen? Hoe komt dat? Veel moeilijke woorden, lange zinnen, veel beeldspraak of iets anders? Ik vind te tekst moeilijk om te lezen omdat er zo heel erg veel flashbacks in zitten. Het verhaal springt de hele tijd over naar een stuk van het leven van Claire vroeger of naar een deel van het script wat ze aan het schrijven is. Het staat een aantal keer op een volgende nieuwe bladzijde of er staat een witregel tussen maar dat is ook als dat stuk waar ze het over hebben nog verder gaat. Daar heb je dus ook niet zo heel erg veel aan. Ook staan er soms redelijk lastige woorden in. Je zoekt ze dan wel niet op maar dan ben je toch meer bezig met wat dat woord betekend. Op dat moment let je ook niet zo veel op wat er staat. Ook zitten er in het verhaal heel veel hele lange zinnen. Dat leest ook niet echt lekker vind ik zelf. Vind je dat het taalgebruik past bij de personages en het onderwerp? Waarom (niet)? Ik vind wel dat het taalgebruik bij de personages past. Ze zeggen niets wat je niet van hun zou kunnen verwachten. Ze gaan zich niet opeens anders gedragen of zo. Bronvermelding: De informatie die ik heb gebruikt komt uit het boek De vrouw die alles had van Kees van Beijnum, van internet en uit het informatieboek van laagland. Nog wat over Kees van Beijnum: Kees van Beijnum is geboren en opgegroeid in Amsterdam. Als telg van een horecageslacht bracht hij het grootste deel van zijn jeugd door in cafés van zijn familie, in de omgeving van de Zeedijk. Na het gymnasium volgde een niet kinderachtig aantal baantjes, tot hij in 1991 besloot zich fulltime aan het schrijven te wijden. Dit heeft inmiddels diverse romans en filmscripts opgeleverd. In 1991 verscheen zijn eerste boek, Over het IJ, de reconstructie van een moord, dat in brede kring bewondering oogstte. 'Eindelijk een eigen equivalent van Truman Capotes In Cold Blood,' schreef René Zwaap in De Groene Amsterdammer. Na Over het IJ verscheen begin 1994 Hier zijn leeuwen, waarmee de auteur als romancier debuteerde. Dit boek werd genomineerd voor de Debutantenprijs en geselecteerd voor de longlist van de Libris Literatuur Prijs. Begin 1995 verscheen Dichter op de Zeedijk, een semi-autobiografische roman die door de lezers en critici in de armen werd gesloten. Dichter op de Zeedijk werd genomineerd voor de AKO-literatuurprijs. 'Een groot en groots boek,'aldus het jury rapport. In De ordening (1998) bespeelt Van Beijnum weer een ander register Pagina 6 van 7

7 dan in zijn voorgaande boeken. Het is een prikkelend en onderhoudend boek met een subtiele intrige, een roman waarin de auteur de vraagstukken van zijn tijd helemaal niet uit de weg gaat. En begin 2000 heeft Van Beijnum de problemen van de grote stad tot onderwerp gemaakt in zijn nieuwe roman. De oesters van Nam Kee is een geestige, met grote vaart en scherpte geschreven roman over hunkering. Hunkering naar waarheid, naar liefde en vooral naar 'echtheid'. De oesters van Nam Kee is bekroond met de Bordewijkprijs De filmeditie is verschenen in mei Behalve romancier is van Beijnum ook actief als scenario schrijver. Hij schreef onder andere De langste reis, een door Pieter Verhoeff geregisseerde en door de VPRO uitgezonden televisiefilm, gebaseerd op de ontvoering van Gerrit-Jan Heijn. Deze film werd genomineerd voor het Gouden Kalf voor het beste tv-drama van Verder is Van Beijnum scenarist van Maten alsook van de speelfilm De zwarte Meteoor. De verfilming van < de op>, waarvoor Van Beijnum zelf het scenario schreef, werd bekroond met het Gouden Kalf voor het beste tv-drama van Op 5 september 2002 gaat de verfilming van De oesters van Nam Kee in première. De hoofdrollen worden vertolkt door Egbert-Jan Weeber en Katja Schuurman. Pagina 7 van 7