Het handelsbalanstekort van de Verenigde Staten en de revaluatie van de renminbi

Bachelorscriptie geschreven door: Siham Aouad Collegekaart nummer: 0328103 Datum definitieve versie: 27 mei 2007 Scriptiebegeleider: E.R. Aalbers Het handelsbalanstekort van de Verenigde Staten en de revaluatie van de renminbi Universiteit van Amsterdam Faculteit Economie en Bedrijfskunde Algemene Economie, variant: Economie 1

Inhoudsopgave 1. Inleiding 3 2. Toestand van de handelsbalans van de VS en de wisselkoers met China 5 3. Houdingen en wensen van de VS en China 7 4. Kan een revaluatie van de renminbi het handelsbalanstekort van de Verenigde Staten sluiten? 4.1 Argumenten pro en contra 4.1.1 Politiek in de VS 8 4.1.2 Onderwaardering renminbi 8 4.1.3 Macro-economische oorzaken van het handelsbalanstekort van de VS 9 4.1.4 Handelseffecten van een revaluatie 10 4.1.5 Resultaten van simulaties 11 4.2 Afweging van de argumenten 12 5. Conclusie 14 2

1. Inleiding De ondergewaardeerde Chinese munt is een veel besproken onderwerp in internationale discussies. De ondergewaardeerde munt zou er namelijk deels voor hebben gezorgd dat de VS met een handelsbalanstekort te maken heeft. Er is dan ook internationale druk tegen China om zijn munt te laten appreciëren ten opzichte van de Amerikaanse dollar. China ziet dit niet zitten, omdat de ondergewaardeerde Chinese munt ervoor zorgt dat de Chinese exporten relatief groot zijn, waardoor de Chinese economie sterk groeit. De Aziatische crisis van 1997-1998 heeft het belang van grote reserves en een stabiele Chinese economie duidelijk laten zien. Vandaar dat China terughoudend is bij het oplossen van het handelsbalanstekort van de VS. Mijn onderzoeksvraag is als volgt: Kan een revaluatie van de renminbi het handelsbalanstekort van de VS sluiten? Over deze vraagstelling zijn de meningen verdeeld. De VS ziet het liefst zijn handelsbalanstekort verdwijnen en verwijt China voor het alsmaar groeiende tekort. De Chinese goederen zouden goedkoop zijn, waardoor de Amerikaanse vraag te groot is. Daarom zou een revaluatie van de renminbi volgens de VS de ultieme oplossing zijn om het handelsbalanstekort te sluiten. De VS kijkt echter nauwelijks naar de binnenlandse oorzaken van het handelsbalanstekort. De overheidsbestedingen zijn namelijk veel te groot en de binnenlandse besparingen veel te klein, waardoor het handelsbalanstekort oploopt zonder dat China iets te verwijten valt. Een revaluatie van de renminbi heeft geen invloed op de binnenlandse oorzaken van het handelsbalanstekort. De VS zou namelijk de importen vanuit China kunnen vervangen door importen uit andere lagelonenlanden, zoals India. Dit is een visie vanuit het macro-economische perspectief. In deze scriptie komen verschillende argumenten pro en contra naar voren die ook wat betreft invalshoek uiteenlopend zijn. Zo komen er bijvoorbeeld behalve macro-economische argumenten, ook politieke argumenten aan bod. In het eerste deel van deze scriptie wordt het handelsbalanstekort van de VS beschreven en het wisselkoersregime van China. In deel twee worden de houdingen en wensen van de VS en China beschreven. De VS pleit voor een revaluatie van de renminbi, terwijl China zijn economie stabiel wil houden en de renminbi dus niet wil revalueren. In het derde deel wordt de onderzoeksvraag Kan een revaluatie van de renminbi het handelsbalanstekort van de VS sluiten? beantwoord aan de hand van pro en contra argumenten. Allereerst komen de politieke argumenten aan bod. Daarna wordt er onderzocht of de renminbi eigenlijk wel ondergewaardeerd is, want ook hier lopen de meningen over 3

uiteen. Vervolgens worden de macro-economische oorzaken van het handelsbalanstekort van de VS besproken. Daarna komen de handelseffecten van een revaluatie aan bod. Tot slot worden de resultaten van een aantal simulaties besproken. Na de uiteenzetting van de argumenten pro en contra zal er een afweging tussen de verschillende argumenten worden gemaakt om uiteindelijk tot een conclusie te kunnen komen. 4

2. Toestand van de handelsbalans van de VS en de wisselkoers met China Het Amerikaanse handelsbalanstekort is aanzienlijk groot. Het tekort bedroeg in 2004 ruim $600 biljoen. Dit was 15% van het Amerikaanse bruto nationaal product. Dit tekort betekende dat Amerikaanse burgers, bedrijven en overheden ruim $600 biljoen op de internationale kapitaalmarkt leenden. Het vooruitzicht is dat het handelsbalans van de VS nauwelijks zal verbeteren. Amerika zal dus nog steeds afhankelijk blijven van buitenlandse kredietstromen (Bernanke, 2005). Toen China in 2001 toetrad tot de WTO begon er een nieuwe fase van handel met de VS. In deze fase, die tot 2006 duurde, werden er internationale handelsovereenkomsten met China gesloten. China moest zichzelf bewijzen als betrouwbaar lid van de WTO. China moest de regels van de WTO naleven en aan een aantal verplichtingen voldoen. Een van die verplichtingen was het verlagen van de internationale handelstarieven, ter stimulering van de wereldhandel. In deze vierjarige fase nam de VS een toezichthoudende rol op zich, waarbij de Chinese integratie in de wereldhandel in de gaten werd gehouden. Ook was China genoodzaakt om een transparantere markt te creëren om het vertrouwen van buitenlandse handelspartners te winnen. Tijdens deze periode is de handel tussen China en de VS gegroeid van $121 naar $285 biljoen. Dit betekende dat China de op twee na grootste handelspartner van de VS werd. China s toetreding tot de WTO vertaalde zich onder andere in het verlagen van de tarieven op Amerikaanse importen. Deze tarieven waren in 1997 25% terwijl ze in 2006 gemiddeld 7% waren. De Amerikaanse exporten naar China groeiden in dezelfde periode dan ook 5 keer sneller dan de Amerikaanse exporten naar andere landen. China is in die periode gestegen van het negende naar het vierde grootste exportland van de VS. Amerikaanse bedrijven produceren dus veel meer voor de Chinese markt dan in de periodes daarvoor. Deze toename in exporten had een positief effect op de Amerikaanse handelsbalans (United States Trade Representative, 2006, p. 8). Echter, China s wisselkoersmechanisme, waarin de Chinese renminbi gekoppeld is aan de Amerikaanse dollar, zou er volgens sommigen voor zorgen dat het Amerikaanse handelstekort toch blijft toenemen. Sinds 2005 is het wisselkoersmechanisme tussen China en de VS iets flexibeler geworden. Er is sprake van een managed float, waarbij de marktvraag en aanbod van valuta s een grotere rol spelen bij de bepaling van de wisselkoers. Het is toegestaan dat de renminbi binnen een band van 3% fluctueert. Als de renminbi te dicht in de buurt van de onderste of de bovenste band komt, dan zal de Chinese Centrale Bank interveniëren door reserves te kopen of te verkopen. Tot op heden is de renminbi al een keer 5

een beetje gerevalueerd, maar over het algemeen blijft de wisselkoers door interventie van de Chinese Centrale Bank, vrij star (Goldstein, 2006, pp. 13-14). Er wordt beargumenteerd dat de renminbi sterk ondergewaardeerd is, waardoor de prijs van de Chinese exporten kunstmatig laag wordt gehouden. De relatief goedkope Chinese producten worden voor een groot deel naar de VS geëxporteerd. Er is in de VS veel vraag naar de relatief goedkope Chinese producten. Hierdoor neemt het handelsbalanstekort van de VS, ondanks de toegenomen exporten naar China, toch toe (United States Trade Representative, 2006, p. 10). De toetreding van China tot de WTO heeft er dus voor gezorgd dat de Amerikaanse exporten naar China zijn toegenomen. Echter zijn de importen vanuit China meer toegenomen dan de exporten naar China. Hierdoor is het effect van de toetreding van China tot de WTO op de Amerikaanse handelsbalans toch negatief. 6

3. Houdingen en wensen van de VS en China Volgens de VS is de renminbi sterk ondergewaardeerd. Over de vraag of de renminbi wel of niet ondergewaardeerd is lopen de meningen uiteen. Maar de Amerikanen zijn van mening dat de renminbi is ondergewaardeerd en dat deze onderwaardering de belangrijkste oorzaak is van het Amerikaanse handelsbalanstekort. Ondanks dat de toegenomen handel tussen China en de VS er ook voor zorgt dat de Amerikaanse export vergroot kan worden, zorgt de ondergewaardeerde renminbi er volgens de VS voor dat het handelsbalanstekort van de VS toch blijft oplopen. Er is dan ook Amerikaanse druk tegen China om zijn munt ten opzichte van de Amerikaanse dollar te revalueren. China s wisselkoersmechanisme, waarin de Chinese munt gekoppeld is aan de Amerikaanse dollar, zou er volgens sommigen voor zorgen dat het Amerikaanse handelsbalanstekort blijft toenemen. In 2006 was de vierjarige fase waarin China zichzelf moest bewijzen als betrouwbaar lid van de WTO afgerond. China had aan zijn verplichtingen voldaan en behoorde vanaf 2006 officieel tot de WTO. Dit betekende dat er sindsdien een nieuwe fase in de handelsrelatie tussen China en de VS aanbrak. Dit bevorderde de handel. Volgens de VS zorgde dit voor een nog groter Amerikaans handelsbalanstekort. China zou volgens de VS dus zijn munt onnodig ondergewaardeerd laten. De ondergewaardeerde Chinese munt zou niet alleen de handelsbalans van de VS verstoren, maar de hele wereldhandel te verstoren. De VS bepleit dan ook dat China mee moet werken om de scheve wereldhandelsverhoudingen te verbeteren. Hierbij doelen zij vooral op het Amerikaanse handelsbalanstekort (United States Trade Representative, 2006, pp. 10-12). De Aziatische crisis van 1997-1998 heeft ervoor gezorgd dat China zijn economie stabiel wil houden en terughoudend is met het voeren van hervormingen. De ondergewaardeerde renminbi heeft namelijk voordelen voor China. Omdat de Chinese producten relatief goedkoop zijn, wordt er relatief veel naar het buitenland geëxporteerd. De toegenomen export komt behalve de Chinese handelsbalans, ook de werkgelegenheid in China ten goede (Morrison, 2005, p. 6). 7

4. Kan een revaluatie van de renminbi het handelsbalanstekort van de VS sluiten? 4.1 Argumenten pro en contra 4.1.1 Politiek in de VS Amerika voert druk uit op China om de renminbi te revalueren ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Volgens de VS moet de Chinese munt meer gerevalueerd worden dan nu het geval is om een impact te kunnen hebben op de Amerikaanse handelsbalans. De VS verwijt China dat het de renminbi ondergewaardeerd houd om de Chinese exporten en werkgelegenheid te stimuleren. China zou een appreciatie van de renminbi voorkomen door maandelijks tussen de $15-20 biljoen op te kopen. Deze interventie zou het handelsbalanstekort van de VS doen toenemen en een revaluatie van de renminbi zou dit tekort kunnen sluiten (Bergsten, 2006, p. 2). Daarnaast heeft volgens de VS de ondergewaardeerde renminbi er ook voor gezorgd dat de VS tussen 2000 en 2006 2.7 miljoen fabrieksbanen heeft moeten sluiten (Morrison, 2005, p. 25). 4.1.2 Onderwaardering renminbi Er zijn verschillende methoden om de onderwaardering van de renminbi te berekenen. Hierdoor lopen de schattingen van de onderwaardering sterk uiteen. Zo heeft Ernest Preeg berekend dat de renminbi 40% is ondergewaardeerd. Volgens hem bestaat het Chinese handelssurplus uit de Chinese reserves en de buitenlandse directe investeringen. (FDI). Ook berekende hij dat een 1% verlaging in de dollarwaarde zou leiden tot een $10 biljoen verlaging van het Amerikaanse handelsbalanstekort. Zo kwam hij uiteindelijk tot de conclusie dat de dollar 40% in waarde zou moeten dalen, omdat het Amerikaanse handelsbalanstekort in 2002 $400 biljoen bedroeg. Een andere groep onderzoekers, het Institute for International Economics heeft een heel andere schatting gemaakt. Zij schatten dat de renminbi 15-25% ondergewaardeerd is ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Beide voorspellingen baseren hun onderzoeken op de appreciatie van de renminbi die nodig is om evenwicht te verkrijgen op de handelsbalans (Morrison, 2005, pp. 12-13). Er zijn verschillende rekenmethoden om de onderwaardering van de renminbi te schatten. Hierdoor is het onduidelijk hoeveel de renminbi werkelijk ondergewaardeerd is. Wel tonen veel onderzoeken aan dat de renminbi niet heel erg veel ondergewaardeerd is en daarom is het onwaarschijnlijk dat een revaluatie het handelsbalanstekort kan sluiten (Morrison, 2005, pp. 13-14). 4.1.3 Macro-economische oorzaken van het handelsbalanstekort van de VS 8

Er zijn verschillende macro-economische visies die het handelsbalanstekort van de VS zouden kunnen verklaren. De eerste visie is dat het Amerikaanse handelsbalanstekort grotendeels te wijten is aan de relatief hoge spaargelden in de rest van de wereld. Het bewijs hiervan is dat de hoogte van de wereldrente erg laag is vergeleken met historische waarden. Veel kapitaal stroomt de VS in, omdat de financiële markt daar het vertrouwen van beleggers heeft. China is een van de landen die Amerika van spaargelden voorziet (Clarida, 2005, pp.1-5). Ook volgens Bernanke (2005) is het handelsbalanstekort van de VS niet te wijten aan de VS zelf. Volgens hem sparen ontwikkelingslanden teveel. De ontwikkelingslanden zouden meer moeten investeren, vooral in eigen land. Het investeringsklimaat zou verbeterd moeten worden om investeerders van over de hele wereld te trekken. Ontwikkelingslanden, waaronder China zouden voor macro-economische stabiliteit moeten zorgen. Een andere opinie is dat de VS zelf de veroorzaker is van hun handelsbalanstekort. Het handelsbalanstekort van de VS zou niet volledig te wijten zijn aan de ondergewaardeerde renminbi. De grote omvang van de importen wordt namelijk veroorzaakt door macroeconomische factoren buiten de handel om. Verschillen in nationale economische groei, spaar en consumptiegedrag en investeringen over de hele wereld zouden ervoor zorgen dat de Amerikaanse importen groter zijn dan de exporten. De overheidsbestedingen van de VS zouden veel te groot zijn, terwijl de binnenlandse besparingen veel te klein zijn. Hierdoor blijft het Amerikaanse handelsbalanstekort oplopen. Een revaluatie van de renminbi zou het handelsbalanstekort niet kunnen sluiten, omdat niet China, maar de VS zelf de veroorzaker van het tekort is. Chinese importen zouden simpelweg vervangen kunnen worden door importen vanuit andere landen die ook over relatief goedkope arbeid beschikken, zoals India (McKinnon, 2007, pp. 3-5). Ook speelt het comparatieve voordeel van zowel China als de VS een rol. China heeft een comparatief voordeel in arbeidsintensieve goederen en de VS in de kennisbranche. Dit betekent dat China zich heeft gespecialiseerd in arbeidsintensieve goederen en deze dan ook zal exporteren. De VS heeft een comparatief voordeel in de kennisbranche. Het comparatieve voordeel is een belangrijkere oorzaak van het handelsbalanstekort van de VS dan de, volgens de Amerikanen, ondergewaardeerde renminbi. Een revaluatie van de renminbi zou het handelsbalanstekort van de VS dus niet kunnen sluiten (Morrison, 2005, p. 26). Ook volgens Lau et al (2004) is het comparatieve voordeel een belangrijke oorzaak van de grote Chinese exporten naar de VS. De grote exporten van China naar de VS zijn het gevolg van comparatieve voordelen. Deze oorzaak is volgens Lau et al (2004) veel belangrijker dan de 9

onderwaardering van de renminbi. Een revaluatie van de renminbi zal het handelsbalanstekort van de VS dus niet kunnen sluiten (Lau et al, 2004, pp. 3-5). Ook volgens Chu (2005) is de ondergewaardeerde renminbi niet de voornaamste oorzaak van het Amerikaanse handelsbalanstekort. Het aandeel van de onderwaardering van de renminbi in de handelsbalansonevenwichtigheden van zowel de VS als China is niet significant in vergelijking met andere structurele oorzaken. Er zijn volgens hem een aantal structurele factoren die hier een belangrijkere rol in spelen. Onevenwichtigheden in de binnenlandse vraag voor G3, een sterk verbeterend investeringsklimaat (voor Foreign Direct Investment - FDI) en de sterke concurrentiepositie van China op de exportmarkt zijn voorbeelden van deze structurele factoren. Deze factoren zouden een belangrijkere rol spelen in het Amerikaanse handelsbalansenkort. Een revaluatie van de renminbi zou dus niet de oplossing zijn om het Amerikaanse handelsbalanstekort te sluiten (Chu, 2005, p. 6). 4.1.4 Handelseffecten van een revaluatie De ondergewaardeerde Chinese munt is volgens sommigen te vergelijken met een Chinees tarief op Amerikaanse importen. Het verschil is dat een tarief de Amerikaanse consumenten niet ten goede komt, terwijl de koppeling van de Chinese munt met de Amerikaanse dollar dat wel doet. Een vergelijking met een exportsubsidie, waarbij consumenten die het importproduct kopen tegen lagere kosten, zou daarom een betere vergelijking zijn. Amerikaanse bedrijven moeten hierbij competitie voeren tegen het gesubsidieerde Chinese importproduct. Het lage loon in China is niet de enige oorzaak dat China een prijsvoordeel heeft ten opzichte van de VS. Doordat Amerikaanse arbeiders productiever zijn dan de Chinese arbeiders, is het Amerikaanse loonpeil hoger dan het Chinese. Het land met de laagste arbeidskosten per eenheid product (loon gecorrigeerd voor productiviteit) zou bepalen welk land een prijsvoordeel heeft. In de arbeidsintensieve branche heeft China lagere arbeidskosten dan de VS, terwijl het omgekeerde geldt voor kennisbranches. Een revaluatie van de renminbi zal dit niet veranderen en zal dus weinig invloed kunnen hebben op de handelsbalans van de VS (Morrison, 2005, p. 24) Daarbij is uit onderzoek gebleken dat de wisselkoers geen invloed heeft op de grootte van de Chinese importen. Er zijn regressieanalyses gemaakt waarbij de invloed van de wisselkoers op de import- en exportelasticiteiten van China is berekend. Dit is met behulp van OLS gedaan. De conclusie van Lau et al (2004) is dat een appreciatie van de renminbi niet zal leiden tot een toename van de Chinese importen uit de VS. Een revaluatie van de renminbi zal 10

dus geen een positieve invloed hebben op de Amerikaanse handelsbalans (Lau et al, 2004, p. 7). Ook speelt China een grote rol bij de exporten van andere Aziatische landen. Een groot deel van de exportgoederen van andere Aziatische landen komen eerst China binnen om vervolgens bewerkt te worden en dan vervolgens te worden geëxporteerd naar de VS. De Amerikaanse importen vanuit China betreffen dus deels de importen uit tal van andere Aziatische landen. De rol van China in het handelsbalanstekort van de VS is hierdoor dus aanzienlijk kleiner dan wordt gedacht (Lau et al, 2004, pp. 3-4). Veel van de Amerikaanse importen uit Hongkong. Veel Chinese goederen worden eerst naar Hongkong verplaatst om vervolgens naar de VS te worden geëxporteerd. De meeste goederen worden eerst in Hongkong bewerkt. De VS importeert deze goederen uit Hongkong in plaats van uit China. Echter beschouwt de VS deze importen uit Hongkong alsof het importen uit China zijn. De importen uit Hongkong worden in de VS geregistreerd alsof het de importen uit China betreffen. Hierdoor lijken de importen uit China veel groter dan ze in werkelijkheid zijn. Dit geeft een verkeerd beeld van de grootte van de Amerikaanse importen. Een revaluatie van de renminbi zou dus niet de beste oplossing zijn om het handelsbalanstekort van de VS te sluiten (Feenstra, 1998, p. 4). Tot slot zou de renminbi een aandeel van 10% in de REER van de VS hebben. Dit betekent dat de Amerikaanse dollar maar met 1% (REER-index) zal afzwakken als de renminbi met 10% zou appreciëren. De REER staat voor trade-weighted real effective exchange rate en meet de waarde van valuta s. De Amerikaanse dollar zal na een appreciatie van de renminbi van 10% nog steeds een sterke valuta blijven, omdat de waarde van de dollar met 1% af zal zwakken. Dit betekent dat de VS alsnog kan profiteren van de goedkopere Chinese en andere Aziatische exporten. Een appreciatie van de renminbi heeft dus een klein effect op de verbetering van de Amerikaanse handelsbalans (Lau et al, 2004, pp. 4-6). 4.1.5 Resultaten van simulaties Groenewold en He (2006) hebben onderzoek gedaan naar het effect van een revaluatie van de renminbi op het handelsbalanstekort van de VS. Zij zijn er tijdens het onderzoek vanuit gegaan dat de renminbi ondergewaardeerd was met 10%. Vanuit dat uitgangspunt hebben zij de handelsbalanseffecten van een revaluatie onderzocht. Ze hebben (handels)data gebruikt, die het IMF van 1987 tot 2003 heeft bijgehouden. Tijdens het onderzoek hebben Groenewold en He een model gebruikt, waarin werd verondersteld dat er drie landen waren, namelijk China, de VS en de rest van de wereld. De onderzoekers zijn tot de conclusie gekomen dat 11

zelfs relatief grote veranderingen in de wisselkoers, een relatief klein effect heeft op de handelsbalans. Bij een revaluatie van de renminbi van 50%, wordt het handelsbalanstekort van de Verenigde Staten maar met 37% verminderd. Dit betekent dat bij reëlere revaluatie, van tussen de 10%-25% het effect op de handelsbalans nog kleiner zal zijn. Een revaluatie van de renminbi zal het handelsbalanstekort van de VS dus nauwelijks sluiten (Groenewold en He, 2006). 4.2 Afweging van de argumenten De toetreding van China tot de WTO zou er volgens de VS voor hebben gezorgd dat China profiteert van de toegang tot de wereldhandel. Samen met de ondergewaardeerde renminbi zou de Chinese toegang tot de wereldmarkt ervoor hebben gezorgd dat het handelsbalanstekort van de VS sterk is opgelopen. De Amerikaanse exporten naar China zijn door de toetreding van China tot de WTO ook toegenomen, maar de Amerikaanse importen vanuit China zijn veel meer toegenomen. De relatief goedkope renminbi zou de Amerikaanse vraag naar de Chinese goederen alsmaar doen toenemen. Een revaluatie van de renminbi zou volgens de VS de oplossing zijn om de importen vanuit China te verkleinen en daarmee het handelsbalanstekort te sluiten. Dit argument kan weerlegd worden door te stellen dat de Chinese importen na een grote revaluatie vervangen kunnen worden door importen uit andere lagelonenlanden. Hierdoor zal het handelsbalanstekort van de VS niet afnemen. Ook zou de ondergewaardeerde renminbi er volgens de VS voor hebben gezorgd dat de VS tussen 2000 en 2006 2.7 miljoen fabrieksbanen heeft moeten sluiten. Echter bestaat er geen duidelijk verband tussen de werkloosheid in de fabrieksindustrie en de importen vanuit China. De eerste reden is dat een klein deel van de gesloten fabrieken producten naar China exporteerden. Dit betekent dat slechts een klein deel van de Amerikaanse fabrieken met de Chinese importen concurreerden. De tweede reden is dat de economische wereldrecessie die tot 2003 speelde, ervoor heeft gezorgd dat er overal banen verloren zijn gegaan. De derde reden is dat niet alleen China van de sterke dollar heeft geprofiteerd. Andere landen hebben ook bijgedragen aan het handelsbalanstekort van de VS. De laatste reden is dat de werkloosheid in de industriebranche gedeeltelijk te wijten is aan het toegenomen aandeel van de servicebranche in de VS. De werkgelegenheid in de industriebranche als aandeel van de totale werkgelegenheid was in 1960 31.8%, in 1980 22.4% en in 2002 nog maar 12.8%. Dit zou groter zijn dan het impact van de Chinese revaluatie. De oorzaak hiervoor zou voornamelijk de technologische vooruitgang van de VS zijn (Morrison, 2005, p. 25). 12

Er zijn verschillende rekenmethoden om de onderwaardering van de renminbi te schatten. Sommigen beweren dat de renminbi 10% is ondergewaardeerd, terwijl anderen de onderwaardering op 40% schatten. Dus zelfs als zou de renminbi gerevalueerd worden, dan is het onduidelijk met welk percentage dit zou moeten gebeuren. Daarbij geven de verschillende schattingen aan dat de onderwaardering relatief klein is en dat daarom het effect op de Amerikaanse handelsbalans onvoldoende is om het tekort te doen verdwijnen. Het handelsbalanstekort van de VS zou niet te wijten zijn aan China, maar aan de VS zelf. Door de relatief lage binnenlandse besparingen van de VS blijft het handelsbalanstekort oplopen. Een revaluatie van de renminbi zal de besparingen van de VS niet doen toenemen. Dus de oplossing voor het handelsbalanstekort kan beter in eigen land gezocht worden. Zowel de private als de publieke besparingen zouden toe moeten nemen. Ook heeft China een comparatief voordeel in arbeidsintensieve goederen, waardoor er relatief veel arbeidsintensieve goederen worden geëxporteerd. De VS heeft een comparatief voordeel in de kennisbranche. Een revaluatie van de renminbi zal dit niet veranderen. De VS zal de relatief goedkope Chinese importen vervangen door andere goedkope importen elders. Hierdoor zal het handelsbalanstekort van de VS niet afnemen. Daarbij zijn er structurele factoren die een belangrijkere verklaring zouden zijn voor de grote omvang van de exporten van China naar de VS. Onevenwichtigheden in de binnenlandse vraag voor G3, een sterk verbeterend investeringsklimaat (voor Foreign Direct Investment-FDI) en de sterke concurrentiepositie van China op de exportmarkt zijn voorbeelden van deze structurele factoren. Ook heeft een onderzoek van Lau (2004) aangetoond dat de wisselkoers geen invloed heeft op de Chinese importen en exporten. Dus volgens dit onderzoek zal een revaluatie van de renminbi het handelsbalanstekort van de VS niet sluiten. Daarbij zijn de Amerikaanse importen uit China in werkelijkheid niet zo groot als vaak wordt gedacht. Dit komt doordat een deel van de importen uit Hongkong worden geregistreerd alsof het de importen uit China betreffen. Ook worden veel Aziatische goederen via China geëxporteerd naar de rest van de wereld. Hierdoor lijken de exporten vanuit China naar de VS groter dan ze in werkelijkheid zijn. Tot slot, hebben onderzoeken aangetoond dat een revaluatie van de renminbi maar een relatief klein effect zal hebben op de Amerikaanse handelsbalans. Een revaluatie van de renminbi van 50% zou de handelsbalans van de VS maar met 37% sluiten. Aangezien de onderwaardering van de renminbi wordt geschat op 10%, zal het effect van een revaluatie hiervan nog veel kleiner zijn. 13

5. Conclusie In deze scriptie is onderzocht of een revaluatie van de renminbi het handelsbalanstekort van de VS kan sluiten. Eerst is een beeld geschetst van de handel tussen de VS en China. Daarna is onderzocht hoe de VS en China tegenover een revaluatie van de renminbi staan. Daarna zijn er verschillenende argumenten pro en contra aangehaald, om vervolgens een afweging te kunnen maken. De argumenten hadden betrekking op verschillende invalshoeken. Deze liepen uiteen van politieke tot macro-economische argumenten. De conclusie is dat een revaluatie van de renminbi niet tot een significante verbetering van de handelsbalans van de VS zal leiden. Het belangrijkste argument is dat niet China, maar de VS de voornaamste veroorzaker is van het Amerikaanse handelsbalanstekort. De Amerikaanse overheid geeft teveel uit en de private besparingen zijn veel te klein. Als de renminbi gerevalueerd zou worden dan betekent dat niet dat de Amerikaanse besparingen zullen toenemen. De Amerikaanse consumptie zal alsnog te groot zijn, waardoor het handelsbalanstekort niet gesloten wordt. De Chinese importen zullen vervangen worden door andere importen uit lagelonenlanden, zoals India. Ook heeft China een comparatief voordeel in arbeidsintensieve goederen en zal een revaluatie van de renminbi dit niet veranderen. Er is nou eenmaal vraag naar de relatief goedkope Chinese goederen. Niet alleen de VS, maar ook andere landen hebben interesse in de relatief goedkope Chinese goederen. De oorzaak ligt dus niet bij China, maar bij de VS zelf. Als de VS zijn handelsbalanstekort wil sluiten, dan zullen de binnenlandse besparingen moeten toenemen. Dit geldt zowel voor de publieke als de private besparingen. Een revaluatie van de renminbi zal het handelsbalanstekort van de VS dus niet sluiten. 14

6. Literatuurlijst Bergsten, C (2006), The U.S.-trade deficit and China, Peterson Institute, pp. 1-7. Bernanke, B. (2005), The global saving glut and the US current account deficit, Virginia Association of Economics. Chu, T.H. (2005), The Chinese RMB: its value, its peg and its future; Trade imbalances have more to do with the U.S. than with China, Business Economics, pp. 1-6. Clarida, R.H.(2005), Japan, China, and the U.S. current account deficit, Cato Journal, 25, (1), pp. 111-114. Feenstra, R.C. (1998), The U.S.-China bilateral trade balance, UNDP-HIID Conference, pp. 1-50. Goldstein, M. (2006), Renminbi Controversies, Cato Journal, pp. 1-17. Groenewold, N. en L. He (2006), The US-China trade imbalance: will revaluing the RMB help (much)?, University of Western Australia: Crawley, WA 6009, pp. 1-10. Lau, F., Mo, Y. and K. Li (2004), The impact of a Renminbi appreciation on global imbalances and intra-regional trade, Hong Kong Monetary Authority Quarterly Bulletin, March 2004, pp. 1-11. McKinnon, R (2007), The worth of the dollar, SIEPR Policy brief, pp. 1-6. Morrison, W (2005), China s Exchange Rate Peg: Economic Issues and Options for U.S. Trade Policy, Congressional Research Service, May 2005, pp. 1-39., United States Trade Representative (2006), U.S.-China Trade Relations: Entering a New Phase of Greater Accountability and Enforcement, State report, February 2006, pp. 1-29 15