Hallo! Hoe gaat het met je?

Hallo! Hoe gaat het met je?

Ik weet dat het goed gaat! Hoe vaak praat je wanneer je thuis komt over je alledaagse gebeurtenissen, check je wel eens hoe het met een ander gaat, vraag je gewoon simpel van hoe het met je kind gaat, of helemaal niet, omdat je vind dat je kind zelf naar je toe moet komen als er wat is? Het laatste denken heel veel ouders nu. Zij gaan er blindelings vanuit dat kinderen automatisch met ze zullen praten wanneer hun kinderen met wat zitten, omdat ze denken dat hun relatie met hun kinderen goed zijn. En wanneer een kind niets zegt wanneer die thuis komt, is alles goed met de kind, toch? Vanaf kleins af aan willen kinderen met hun ouders praten over school, sport en vriendjes en vriendinnetjes. Stel je kind haalt een slechte cijfer op de basisschool en het zit hem dwars, dit zou hij graag met zijn ouders willen uitpraten. Een tiener die van jongs af aan al niet echt met ouders kon praten, zal met zijn eigen vrienden gaan praten over school en dan is het maar net geluk als het goede vrienden zijn, ver van alcohol en drugs en goed verstand hebben.

Koop een xbox! In 9 van de 10 keren zitten de ouders er heel goed naast als ze denken dat het goed gaat met hun kinderen. De ouders die hun kinderen niet vragen hoe het met hun gaat, stellen zich niet open voor naar hun kinderen, zij komen ongeïnteresseerd over naar de kinderen. De kinderen denken vaak dat de ouders niet geïnteresseerd zijn in hun, dat zij wat fout hebben gedaan, geven vaak hunzelf de schuld, en hoe moeilijk dit ook klinkt ouders het is helaas wel waar. Wanneer jij altijd verwacht van een kind dat die naar je toe zal komen wanneer die problemen heeft, leef je in dromenland, want zo zit deze wereld niet in elkaar. Het is de taak van de ouders om de kind een bepaalde gevoel van veiligheid te geven, zodat zij graag thuis komen en kunnen praten tot je. Maar dit creëer je niet door spullen te komen, in een duur huis te wonen, je kinderen elke dag eten te geven en een xbox, dit bouw je op door met je kinderen te praten over van alles en nog wat, door hun op een speelse manier kennis van over alles bij te brengen en door ze elke dag te vragen wanneer ze van school, of de bios of waar dan ook komen, te vragen hoe het was, wat ze allemaal hebben gedaan. Je vraagt dit niet alleen uit controle, je vraagt het als ouder die geïnteresseerd is in het leven van je eigen kind.

Zuurstoftekort Want het moment dat ouders stoppen te vragen hoe het met hun kinderen gaat, zullen de kinderen hun eigen weg inslaan en moet het je niet verbazen dat zij een grote mond aan je geven als je ze aanspreekt op dat ze ergens niet mogen gaan, want sinds wanneer heb je gevraagd aan je kind waar die naartoe gaat, en sterker nog, wanneer heb je gevraagd wat je kind doet tijdens zijn uitjes en wat het met hem doet en waarom hij graag naar de bios gaat of buiten is en niet thuis? Een huis waar geen communicatie is, is een huis zonder zuurstof voor zowel de ouders die op elkaars hoofd gaan zitten door frustraties als de kinderen die zichzelf opsluiten in hun eigen kamers omdat de ouders toch niet vrijwillig met ze willen praten. En daar waar geen zuurstof is, sterft leven, en daarom ga je ergens anders op zoek naar een plek waar er wel zuurstof is. Waarom is communicatie zo belangrijk in een familie? Een familie vormt de fundament voor de kinderen. Daar waar er open en vrij gesproken wordt door de ouders tot elkaar, waar de ouders eerlijk en open zijn tot elkaar, zal dit automatisch overslaan op de kinderen. Daar waar de ouders niet goed met elkaar kunnen communiceren, staat het vaak vast dat je niet goed met je kinderen gaat kunnen praten en dat de kinderen andersom ook niet echt hun ei bij jou kwijt gaan kunnen. Het is daarom erg belangrijk dat de ouders die het fundament vormen voor de kinderen, sterk staat met elkaar en in hun normen, waarden en goed met elkaar kunnen communiceren.

Al is het met je voeten! Via communicatie, hetzij via woorden, gebarentaal, schrijven of zelfs met je voeten, het maakt niet uit in feite hoe je tot je kind praat, zolang je maar woorden en gevoelens vrij met elkaar kan wisselen. Want hier begint de opbouw van je echte relatie met je kind. Dat wat je wilt overbrengen aan je kinderen, doe je via communicatie. Ook als je dingen verbeeld, zegt of doet, dat je liever niet aan je kinderen wilt overbrengen, gebeurt allemaal ook via communicatie. Via praten en uitleggen aan je kinderen over de basiswaarden en normen geef je hun die basis mee waarmee ze steeds verder kunnen. Maar de manier waarop je dit overbrengt is vaak voor 80% bepalend of je kind het wilt overnemen of niet. Leg je het met liefde uit zal je kind het eerder willen accepteren van zijn eigen moeder of vader, dan wanneer je het in de oren van je kind gilt als hij niet wilt luisteren. Wanneer je deze open vorm van communicatie meegeeft aan je kind, zal hij automatisch veel vragen aan je durven te stellen, wat zijn geest en ontwikkeling op een hoger niveau brengt, want hij is nieuwsgierig, hij is kritisch en durft een discussie wel aan. Die lef en durf krijgt een kind van huis uit mee als hij met open communicatie opgroeit. Wanneer een kind vermoeid thuis komt van school, heeft veel dingen meegemaakt, wilt hij niet dat een moeder met een zuur gezicht thuis zit en kookt en doet alsof zij al het werk doet en alle andere mensen luie wezens zijn, dan wens je wel dat je weer op je werk of school was. De uitstraling en communicatie die je zo overbrengt aan je kinderen is negatief, is dat wat je je eigen kinderen wilt geven als moeder? Hetzelfde geldt ook bij een vader, als hij je alleen vraagt wat voor cijfers je hebt gehaald.

Hoe zou jij het als ouder vinden als jij een keer als kind van school naar huis komt en je bent heel droevig over dat een vriendin je heeft uitgescholden voor armzalige zwerver en dikke puistenkop, en je moeder ziet je tranen wanneer je thuis komt, zegt niets en gaat door in de telefoon met praten? Na het gesprek, klopt er nog niemand aan je kamerdeur en als het tijd is om te slapen val je in slaap van de vermoeidheid van het huilen en droevig zijn. Niet om het feit dat je uitgescholden bent voor de honderdste keer, maar dat je eigen moeder liever met haar vriendin door de telefoon lacht en praat over de meest domme zaken dan met!""#$%&'%($)*+!,%#?