Rijmdagboek, ik had dit niet verwacht!

Transcriptie

1 Rijmdagboek, ik had dit niet verwacht!

2 Eerste druk, Sunanda Santoshika Ganpat isbn: nur: 321 Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan. Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (i) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (ii) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is.

3 Rijmdagboek, ik had dit niet verwacht! Sunanda Santoshika Ganpat

4

5 School en ruzies Anne van Stapelen is dertien jaar oud en zit eind de eerste jaar van de middelbare school. Ze is een slank meisje die altijd een simpele broek met een shirt aan heeft. Het gaat goed op school. Ze heeft geen vrienden, maar ze heeft één vriend waar ze alles bij kwijt kan. Dat is haar dagboek. Hierin rijmt ze haar dagelijkse leven in. Ze noemt haar dagboek Rijmdagboek. Maar Anne zal het niet verwachten, wat haar te wachten staat Anne, je moet zo naar school! Kom je even ontbijten? roept Anne s moeder vanuit de eetkamer. Ja mam, ik moet alleen even mijn oorbellen indoen! antwoordt Anne vanuit haar kamer. Anne doet snel haar oorbellen in en ze pakt haar schooltas. Dan rent ze van de trap af. Ze gaat aan tafel zitten, maar ze kijkt een beetje moeilijk. Wat is er schat? vraagt Anne s moeder. Ik wil niet meer naar school mam, zegt Anne met een verdrietig gezicht. Ik word alleen maar gepest door Elma en haar vriendinnen. Iedereen duwt mij steeds en ze pesten mij ook omdat mijn haren niet langer worden dan twee centimeter, zegt Anne en ze begint tranen in haar ogen te krijgen. Anne s moeder schuift snel naast Anne aan en zegt: O lieverd, ik vind het zo vervelend voor je. Je weet wat je vader en ik voor je doen, maar die school van je doet er niets aan. We hebben al een paar keer op school gezegd, dat je gepest wordt. Maar ze doen pas iets eraan, als het uit de hand loopt. Anne snikt en vraagt opeens: Hoe komt het dat mijn haren niet meer verder groeien, net als bij andere meisjes in mijn klas? Anne s moeder schrikt even van de vraag wat Anne stelt en dan stottert ze: Ja, dat weet ik ik niet. Dat weet je wel mam! Papa en jij liegen gewoon tegen mij! roept Anne boos. Ze staat boos op en stopt haar lunchpakketje in haar tas. Zonder te ontbijten loopt ze naar de gang toe en dan trekt ze haar 5

6 schoenen aan. Ze opent de voordeur en dan trekt ze de deur hard achter haar dicht. Wanneer Anne net het schoolplein oploopt, ziet ze een paar meisjes van haar klas naar haar richting zwaaien. Anne kijkt achter zich en ziet niemand. Ze denkt dat de meisjes naar haar zwaaien en Anne zwaait vriendelijk terug. De meisjes komen naar de fietsenstalling waar Anne haar fiets plaatst en één van de meisjes zegt: Wat is jouw probleem kale trut? Denk je dat wij naar jou zwaaien? Anne antwoordt heel bang: Maar Elma ik dacht. Elma onderbreekt Anne en zegt erg gemeen: Als je nog één keer durft naar ons te zwaaien, dan trekken we die laatste haren uit je kop. Elma begint te lachen en loopt met haar vriendinnen weg. Anne begint tranen in haar ogen te krijgen en dan loopt ze naar het schoolgebouw toe. Het is middag en Anne heeft een pauze van een half uur. Anne loopt naar de kantine. Ze kijkt om haar heen en ziet een lege tafel. Ze loopt naar de tafel toe en gaat aan tafel zitten. Ze opent haar tas en haalt haar lunchpakketje eruit. Ze begint een boterham te eten en pakt ondertussen haar rijmdagboek en etui uit haar tas. Ze bladert naar de eerstvolgende lege bladzijde. Ze pakt een pen uit haar etui en dan begint met rijmen: Lieve rijmdagboek, 24 juni 2013, ochtend Dagelijks word ik gepest. Ach, ja het lijkt, alsof ik word getest. Het is vandaag weer gebeurd. Ik werd weer van alle kanten meegesleurd. Waarom moet ik een kale trut genoemd worden? Het lijkt alsof ze me willen vermoorden. 6

7 Is het nou mijn schuld dat ze zo doen? Of is het mijn korte haren dat ze me dit aandoen? Ja, ik ben bang voor iedereen. Want ze doen tegen me erg gemeen. Als Anne klaar is met schrijven, sluit ze haar rijmdagboek en legt ze het op tafel. Anne eet haar boterham op. Dan pakt ze haar pakje drinken en stopt het rietje in het gat van het pakje en dan begint ze met drinken. Terwijl ze haar pakje taxi drinkt ziet ze Elma en haar vriendinnen haar richting opkomen. Elma gaat naast Anne zitten op de tafel en ze ziet Anne s rijmdagboek liggen op tafel. Ze pakt Anne s rijmdagboek. Elma begint te lachen en zegt: Wat is dit nou, een dagboek! Geef mijn rijmdagboek terug, zegt Anne met een angstig gezicht en ze trekt haar rijmdagboek uit Elma s handen. Wat zei je? Hoor ik het nou goed? Heb jij mij een grote mond gegeven! roept Elma kwaad en ze gooit het rijmdagboek tegen het gezicht van Anne aan. Anne vangt haar rijmdagboek op en krijgt tranen in haar ogen. De meiden lopen weg en steken hun middelvinger naar Anne toe. Anne begint te huilen. Ze pakt haar spullen en rent zo snel mogelijk naar het damestoilet toe. Ze sluit zich op in het toilet en daar huilt ze al haar pijn en verdriet, die ze tot nu toe gekregen heeft, uit. Ze denkt in zichzelf: Waarom moet ik dit meemaken? Waarom moet iedereen mij hebben? Heb ik nou een fout gemaakt of hebben mijn ouders een fout gemaakt om mij te maken? Anne veegt na een tijdje de tranen van haar gezicht af en loopt het toilet uit. Ze kijkt in de spiegel van het damestoilet en ziet dat haar ogen erg rood zijn geworden door het gehuil. Dan gaat de bel en Anne loopt naar de volgende les. Ze komt de klas binnen. Elma en haar vriendinnen kijken Anne direct haar aan. Ze beginnen allemaal tegelijk te lachen. Kijk die kale, zegt Elma lachend. 7

8 Volgens mij heeft die trut gejankt, zegt een vriendin van Elma. Doe even normaal. Het is niet leuk en laat haar gewoon met rust, zegt een klasgenoot van Anne tegen Elma en haar vriendinnen. Waar bemoei jij je nou mee, zegt Elma boos. De klasgenoot van Anne zegt niets meer en hij loopt naar tafel toe. Waarom? denkt Anne in zichzelf en ze zucht heel diep. Anne loopt ook naar een tafel en gaat daar zitten om haar laatste les Engels te volgen. Wanneer Anne thuis komt, ziet haar moeder dat ze niet goed uitziet. Ze loopt naar Anne toe. Wat is er aan de hand lieverd? vraagt Anne s moeder bezorgd. Rot op mam! Laat me even alleen! roept Anne boos en ze rent naar haar kamer toe. Anne s moeder kijkt Anne s vader aan en ze zucht heel diep. Na een uurtje, lopen Anne s ouders de trap op richting Anne s kamer. Ze kloppen op de deur en openen de deur van Anne s kamer. Ze zien dat Anne aan het huilen is op bed. Anne s moeder loopt naar Anne toe en gaat naast haar zitten. Ze wrijft over het hoofd van Anne en zegt: Ach, meisje toch. Ik vind het zo vervelend voor je wat je meemaakt op school. Ja schat, we vinden het vervelend wat je moet meemaken, zegt Anne s vader. Anne negeert haar ouders en huilt nog meer. Anne s moeder zucht diep en staat op. Ze haalt haar handen langs haar eigen haren en begint heen en weer te lopen. Anne, het is voor ons ook moeilijk. Het doet je vader en mij ook pijn wat er gebeurd op je school, zegt Anne s moeder. Mam, je moet nu is even ophouden. Je kunt mij ook op een andere school plaatsen, zegt Anne boos en huilend. Maar papa en jij willen niet het beste voor me en dat kan ik zonder twijfel zeggen. Anne, wil je die grote mond is even bij je houden! roept Anne s moeder en ze staat op. Ze loopt naar Anne toe om haar bijna een klap te geven. 8

9 Anne s vader houdt Anne s moeder net tegen en wordt boos: Emma, hou toch is even op en laat onze dochter met rust. Ze heeft het al zo moeilijk. Anne s moeder loopt boos uit Anne s kamer. Anne, alles komt goed, zegt Anne s vader en hij loopt ook de kamer uit. Anne kijkt op en kijkt naar haar rijmdagboek. Ze pakt een pen en opent haar rijmdagboek. Ze bladert naar een lege bladzijde en dan begint ze met schrijven: 24 juni 2013, middag Lieve rijmdagboek, Ik had een rotdag en kwam het huis binnen. Het leek net alsof me ouders hier alles verzinnen. Volgens mij liegen ze over dat ze niet weten waarom ik bijna kaal ben. Ja, door mijn ouders is het dat ik van iedereen wegren. Mijn vader doet normaal en mijn moeder is boos op mij. Het lijkt alsof ik niets meer ben van hun allebei. Anne slaat haar rijmdagboek dicht en gaat naar haar spiegel toe. Ze bekijkt zichzelf in de spiegel. Ze kijkt naar haar klassenfoto en kijkt hoe Elma eruit ziet. Ze denkt bij zichzelf: Wat zijn hun mooi en wat ben ik zo lelijk. Anne weet het! Ze rent de trap af en trekt haar schoenen en jas aan. Waar ga je naartoe Anne? vraagt de Anne s moeder. Ik ga een beetje shoppen mam, antwoordt Anne blij. Oké, maar wel voor het eten thuis zijn. Zes uur verwacht ik je thuis, zegt de Anne s moeder. Oké mam, antwoordt Anne. Anne loopt de stad van Amsterdam in. Ze loopt naar de beauty winkel. Als ze in de beauty winkel is, ziet ze direct een mooie, glimmende, 9