Aan: Provinciale Staten van Zuid-Holland, Postbus 90602, 2509 LP Den Haag. Van: ing. L.W. Vreugdenhil, Haakweg 33, 3151 XD Hoek van Holland. Betreft: Realisatiestrategie + financiering project Oranjebonnen Hoek van Holland, 15 april 2018 Geachte statenleden, Afgelopen woensdag 11 april 2018 mocht ik inspreken bij agendapunt 5a van de vergadering van uw commissie Duurzame Ontwikkeling. In afwachting daarop werd ik in de wachtkamer geconfronteerd met folders van de Provincie Zuid-Holland over weidevogelbeheer, duurzaam voedsel en duurzame landbouw (bijlage 1). Het dossier Bonnenpolders leert hoe dit alles in de afgelopen decennia is gefrustreerd door ambtelijke en bestuurlijke nalatigheid. Niets doen is namelijk ook een bestuurlijke keuze. In de inspreekbijdrage die ik helaas niet volledig mocht uitspreken (bijlage 2) wilde ik u graag duidelijk maken wat de consequenties kunnen zijn als u een blind vertrouwen stelt in de regie die u verwacht van de lokale overheid bij het realiseren van de ooit gestelde publieke doelen in onze polders. Ik had verwacht dat de discussie in uw statencommissie zou gaan over de besteding van de provinciale subsidiegelden en de realisatiestrategie (bijlage 3). Uiteindelijk kwam de focus vooral te liggen op het fenomeen natuurbegraafplaats als ultieme oplossing voor alle problemen in de Bonnenpolder. Recent is duidelijk geworden dat de wethouder die in de afgelopen bestuursperiode voor het dossier Oranjebonnen verantwoordelijk was niet zal terugkeren in een nieuw college en dus weet te ontsnappen aan het afleggen van verantwoording over het voortdurende gemodder in de polder (bijlage 4). Ook de vorige wethouder die verantwoordelijk was voor dit dossier is maar één bestuursperiode lid geweest van het college en was vertrokken voordat het rapport van de Rekenkamer Rotterdam verscheen (bijlage 5) met een aantal duidelijk conclusies en aanbevelingen (bijlage 6). Ik heb u eerder geïnformeerd over de klacht (bijlage 7) die ik d.d 4 mei 2017 heb ingediend bij de Gemeentelijke Ombudsman over ondermeer het uitsluiten van ondergetekende bij het participatieproces bij het project Oranjebonnen. Tot op heden is er onwil om het gesprek met ondergetekende aan te gaan over deze handelswijze (bijlage 8). Gelukkig heeft de griffie de foutieve handelswijze van het andere onderdeel van de klacht wél erkent, maar helaas is er door een bedenkelijk ambtelijk spel vanuit het cluster Stadsontwikkeling nog geen sprake geweest van een evaluatie van het raadsbesluit van 25 april 2015 (bijlage 9). Er bestaat de indruk dat men ook hierbij de aandacht voor het falen wil afleiden door de focus te vestigen op het fenomeen natuurbegraafplaats. Inmiddels is het advies van de gebiedscommissie van Hoek van Holland duidelijk over de afwijzing van deze ongewenste functie (bijlage 10).
In een inspreekbijdrage welke ik mocht leveren bij de laatste keer dat de raadscommissie Bouwen, Wonen & Buitenruimte het onderwerp Oranjebonnen op de agenda had staan (bijlage 11), heb ik gerefereerd aan een les van mijn vader over lieden die bereid zijn hun medemens te besodemieteren ( Als ze het niet linksom lukt, gaan ze het rechtsom proberen ). Inmiddels wordt steeds meer duidelijk over de cultuur binnen het cluster Stadsontwikkeling van de gemeente Rotterdam. De grootste ambtelijke les van het rekenkamerrapport Gemodder in de polder lijkt te zijn dat men nog beter met de beschikbare informatie moet spelen om partijen op het verkeerde been te zetten. Daarmee vertoont deze ambtelijke afdeling de kenmerken van een criminele organisatie. Achtereenvolgende wethouders zijn in gebreke gebleven om orde op zaken te stellen. Daarmee hobbelt men voort van incident naar incident en is het dus niet beperkt gebleven bij een Blunderput, een Blunderlijn, een Blunderkelder ( Boompjeskade ), maar bestaat er dus ook een Blunderpolder. In 1990 waren er de eerste signalen van een mogelijke bedreiging van de kansen en mogelijkheden van een duurzame en verbrede agrarische ontwikkeling van de Bonnenpolders (bijlage 12). Inmiddels is duidelijk dat de negatieve en destructieve krachten zijn beloond. Al het land van de Erven van Rijckevorsel dat is vrijgekomen van langdurige pacht is in tijdelijk gebruik gegeven aan deze partij van buiten het gebied. Cynisch en calculerend gedrag zijn beloond en de oorspronkelijke agrarische ondernemers zijn gemarginaliseerd. Zij zijn als prooi uitgeleverd aan de vastgoedspeculanten in gebied en worden als speeltje gebruikt door het ambtelijk apparaat. Deze partij wordt gefaciliteerd door het (opnieuw) gedogen van illegale activiteiten (bijlage 13) en het in gebruik geven van gemeentelijke landbouwgrond (bijlage 14). Opleiding, vakmanschap, ondernemerschap en maatschappelijke opstelling zijn helaas geen relevante succesfactoren als men te maken heeft met een onbetrouwbare overheid. De ambtelijk gunfactor is bepalend voor het mogelijk maken van bepaalde ontwikkelingen en het is onduidelijk waarop deze gunfactor is gebaseerd. De actuele situatie laat zien dat het nalatig zijn in het gebruik van de beschikbare bestuurlijke instrumenten het bereiken van de ooit gestelde publieke doelen en maatschappelijke resultaten niet dichterbij heeft gebracht. Bij dit alles is het gebrek aan professionele afstand tussen provinciale overheid en lokale overheid fnuikend. De provinciale ambtenaar die in het begin van de jaren 90 nog betrokken was bij het relatienotagebied Korte Bonnen was ooit betrokken bij het Gebiedsontwikkelingsplan De Bonnen en is nu betrokken bij het Ontwikkelplan Oranjebonnen (bijlage 15). Het resultaat van deze provinciale betrokkenheid mag als bekend worden verondersteld. Deze ambtenaar kon iedere maand rekenen op een goed salaris zonder dat er sprake was van een inspannings-, resultaats- en/of verantwoordingsplicht. De meest betrokken agrarische ondernemers zijn in deze periode met lege handen komen te staan en aan lieden die geen boodschap hebben aan regels, wetten, voorschriften en bepalingen is vrij spel geboden. Als volksvertegenwoordigers van de provinciale overheid heeft u op geen enkele wijze het verschil kunnen maken. met droeve groet, ing. L.W. Vreugdenhil
Bijlagen: 1. Provinciale folders over duurzame landbouw en duurzaam voedsel; 2. Tekst inspreekbijdrage d.d. 11 april 2018 (niet volledig uitgesproken); 3. Bespreekpunten Statencommissie Duurzame Ontwikkeling, 11-04- 18; 4. Nieuwsberichten Eerdmans keert niet terug als wethouder ; 5. Rekenkamerrapport Gemodder in de polder + krantenartikelen; 6. Conclusies en aanbevelingen rekenkamerrapport Gemodder in de polder ; 7. Klacht bij Gemeentelijke Ombudsman; 8. Correspondentie inzake behandeling klacht door wethouder Eerdmans; 9. Raadsbesluit inzake rekenkamerrapport Gemodder in de polder ; 10. Advies gebiedscommissie Hoek van Holland inzake natuurbegraafplaats; 11. Tekst inspreekbijdrage d.d. 8 juni 2016 raadscommissie BWB; 12. Eerste signalen mogelijke bedreigingen duurzame ontwikkeling de Bonnen; 13. Illegale activiteiten op en rondom het perceel Bonnenweg 50; 14. Perceel gemeentelijk natuurgrasland tussen Krimsloot en Haakweg; 15. Rol David van Megen als provinciaal ambtenaar. c.c.: - ing. A.H.M. Weterings, voorzittter Stichting de Bonnen, - mr. J. F. Weber, gedeputeerde Groen van de Provincie Zuid-Holland, - ir. M. Houtzagers, directeur Het Zuid-Hollands Landschap, - mevr. I. ter Woorst, Hoogheemraad van het Hoogheemraadschap van Delfland, - bestuur LTO-Noord.
Bijlage 1 Provinciale folders over duurzame landbouw en duurzaam voedsel
Bijlage 2 Tekst inspreekbijdrage d.d. 11 april 2018 (niet volledig uitgesproken) Geachte leden van de Statencommissie Duurzame Ontwikkeling, In de voorbereiding op dit moment vroeg ik mij af hoe vaak ik in mijn leven een beroep had gedaan op de provinciale overheid. Per slot van rekening ben ik nog opgevoed met het principe dat het belangrijk is je eigen broek op te houden en je eigen boontjes te doppen. Behalve dat ik een enkele keer als betrokken burger/ondernemer een zienswijze of een reactie had gegeven op een bepaald beleidsonderdeel bleek dat ik mij driemaal tot de provinciale overheid had gewend met het verzoek haar invloed aan te wenden om een impasse op lokaal niveau te doorbreken. De eerste maal was in 1995. Ik had toen al 5 jaar lang last van het gedoogbeleid van de naburige gemeente inzake een illegale detailhandel op een voormalige boerderij in aardappelen, groenten, fruit, bloemen, planten, eieren en zelfs zuidvruchten. Met deze illegale activiteit werd mijn directe verkoop van zelfgeteelde producten aan de consument met name aardappelen en uien ondermijnd. Deze neventak op mijn bedrijf betekende een waardevolle bijdrage aan het inkomen en wordt tegenwoordig ook wel als stadslandbouw omschreven. Het oogluikend toestaan van een illegale activiteit in de ene gemeente kan uiterst vervelende consequenties hebben voor een ondernemer in een andere gemeente. Ik kreeg van de provinciale overheid het advies maar een bezwaarprocedure te gaan beginnen tegen deze lokale overheid. Daar had ik een probleem mee omdat ik in die periode zelf bestuurder was van de toenmalige deelgemeente Hoek van Holland. Uiteindelijk heb ik dit toch gedaan en in april 2001 werd deze bestuursrechtelijke procedure winnend afgesloten bij de Raad van State. Ook toen werd er door deze gemeente nog naar argumenten gezocht om aan haar bestuurlijke plicht om adequaat te controleren en te handhaven te kunnen ontsnappen. Het heeft geduurd tot medio 2005 voordat er daadwerkelijk sprake was van controle en handhaving en de illegale activiteit werd beëindigd. In 2005 was de gemeente s-gravenzande opgegaan in de nieuwe gemeente Westland en er was sprake van een nieuwe wethouder Ruimtelijke Ordening en een nieuwe ambtelijke leiding. Er waren toen 2 lessen. De provinciale overheid bleek overbodig doordat ze blind had vertrouwd op de informatie die werd aangereikt door een lokale overheid. Voorts bleek het belang van een frisse bestuurs- en organisatiecultuur bij de overheid om daadwerkelijk van betekenis te zijn voor burgers/ondernemers die wél respect kunnen en willen opbrengen voor wetten, regels, voorschriften en bepalingen. De tweede maal dat ik een beroep deed op de provinciale overheid was in juni 2006 toen ik mij ernstig zorgen begon te maken over het verlies van de regie door de lokale overheid bij het integrale gebiedsontwikkelingsproces in de Bonnenpolders. Dit proces was al ernstig vertraagd sinds er in november 2003 daar de deelgemeenteraad van Hoek van Holland unaniem een motie was aangenomen waarbij aan het dagelijks bestuur de opdracht werd gegeven om in het tweede kwartaal van 2004 een gebiedsvisie voor de Bonnenpolder ter besluitvorming voor te leggen. Uiteindelijk werd dit geen gebiedsvisie maar zou het een uitvoeringsgericht gebiedsontwikkelingsplan worden en pas in december 2005 werd hiervan een ontwikkelingsscenario vastgesteld. De uitwerking hiervan zou leiden tot het definitieve Gebiedsontwikkelingsplan De Bonnen. In mei 2006 bleek echter dat er sprake was van een
dubbele c.q. verborgen agenda van de Erven van Rijckevorsel waarbij een ieder op het verkeerde been was gezet. Dit kan ook als misleiding c.q. bedrog worden gekwalificeerd. Er bestond het risico dat men deze partij zou laten ontsnappen aan het vastgestelde afsprakenkader. Er was verzuimd om tijdig het onteigeningsinstrument in te zetten als stok achter de deur bij de verwerving van de gronden welke nodig waren om de huidige Hoekse Baan te kunnen aanleggen. Er was gerekend op een minnelijke verwerving in het kader van het integrale gebiedsontwikkelingsplan voor de Bonnenpolders waarbij er al was toegegeven aan de wensen van de Erven van Rijckevorsel. Toenmalig gedeputeerde Van Heijningen was in eerste instantie tamelijk resoluut in het vasthouden aan de gemaakte afspraken, beloofde een werkbezoek en maakte hiervoor ook een afspraak. Uiteindelijk werd hij teruggefloten door ambtelijke adviezen vanuit de gemeente Rotterdam. Het werkbezoek werd uitgesteld en heeft uiteindelijk nooit meer plaatsgevonden. In februari 2007 werd de dubbele agenda van de Erven van Rijckevorsel voor iedere andere partner bij het gebiedsontwikkelingsproces ook duidelijk, bestuurlijk was men de regie volledig kwijt en tot een uitvoering van het bestuurlijk vastgestelde Gebiedsontwikkelingsplan De Bonnen is het nooit meer gekomen. Er waren toen weer 2 lessen. De provinciale overheid was overbodig want men had blind vertrouwd op de aangereikte informatie vanuit de lokale overheid. Voorts was het heel onverstandig geweest om waarde toe te kennen aan bestuurlijk uitgesproken intenties, bestuurlijk gewekte verwachtingen, bestuurlijk gedane toezeggingen, bestuurlijke afspraken en zelfs bestuurlijke besluiten. De overheid had zich uiterst onbetrouwbaar getoond. De derde maal dat ik mij tot de provinciale overheid heb gericht was vanwege mijn zorg bij de regievoering van het huidige project Oranjebonnen. Er zijn stevige problemen met het realiseren van de gestelde publieke doelen binnen de vastgestelde termijnen en budgetten welke men tracht te camoufleren met allerlei mistige informatie. Het falen komt met name tot uiting in de Bonnenpolders waar tot op heden nog niets gerealiseerd is. De gedeputeerde heeft toegezegd te komen met een verantwoording van de besteding van de provinciale subsidie en in gesprek te gaan met de gemeente Rotterdam over de realisatiestrategie. Zowel over de besteding van de provinciale subsidiegelden alsook de realisatiestrategie heb ik schriftelijk gereageerd en deze reacties behoren inmiddels tot het provinciale dossier en daarmee ook tot uw dossier om uw kaderstellende en controlerende rol als volksvertegenwoordiger goed te kunnen vervullen. Het is onmiskenbaar dat de ambtelijke informatie vanuit de gemeente Rotterdam niet tijdig, juist en volledig plaatsvindt. Daarmee tracht men een beeld op te roepen dat men alles onder controle heeft en de bestuurlijke besluitvorming in een bepaalde richting te manoeuvreren c.q. manipuleren. Dit geschetste beeld vanuit de ambtelijke torens in Rotterdam komt niet overeen met de werkelijkheid waarmee wij in Hoek van Holland worden geconfronteerd. Als dit bestuurlijk zal worden geaccordeerd, wordt ook het vertrouwen in de overheid nog verder ondermijnd. De gemeenteraad van Rotterdam zal zich als hoogste bestuurlijke orgaan van de lokale overheid nog over de voortgang van het huidige project Oranjebonnen moeten uitspreken. Er is sprake van een verkeerde loyaliteit als de provinciale overheid het gemodder in de polder van de lokale overheid nog langer tolereert. Zo heeft het rekenkamerrapport over de gebeurtenissen in de Groenzone Maasmond al impliciet aangetoond hoe landelijk en provinciaal beleid op het gebied van ecologie, waterhuishouding,
landschap en duurzame landbouw op lokaal niveau wordt gefrustreerd. Het is u bekend wat de maatschappelijke resultaten zijn van een aantal decennia groenbeleid in de Bonnenpolders en de Oranjebuitenpolder. Er is veel publiek geld verspild met dit gemodder in de polder. Het is u ook bekend dat de gemeente Rotterdam worstelt met een fors intern probleem bij het cluster Stadsontwikkeling. Als voormalig bestuurder van de deelgemeente Hoek van Holland is mij het verschijnsel bekend van de staat in de staat en de vierde macht. Voor bepaalde ambtenaren zijn volksvertegenwoordigers en bestuurders slechts passanten en is men vergeten dat ambtenaren civil servants zijn, oftewel dienaren van de samenleving. Men opereert als schaduwmacht. Bestuurlijk kan het een fors probleem vormen om een cultuuromslag te maken binnen het ambtelijk apparaat als het ontbreekt aan een frisse organisatiecultuur. Het zal u duidelijk zijn dat het gemodder in de polder geen op zichzelf staand incident betreft, maar een onderdeel vormt van het diep gewortelde probleem van een zieke cultuur. Iedere arts weet dat een ziekte in een vroegtijdig stadium behandeld moet worden en dat een gezwel niet de kans moet krijgen om te gaan woekeren. Iedere agrarische ondernemer weet dat onkruid en ongedierte bestreden moet worden om het gewas en het vee te beschermen. Een bestuurder moet alert zijn op spelletjes binnen het ambtelijk apparaat die geen publiek doel dienen. Ambtenaren waarbij het ontbreekt aan voldoende moreel besef zijn een intern gevaar voor onze democratie. Zij ondermijnen het noodzakelijke vertrouwen in de overheid. Het is nu de vraag welke lessen er ditmaal kunnen worden getrokken uit mijn verzoek aan de provinciale overheid. Vertrouwt men weer blindelings op de ambtelijk aangereikte informatie vanuit een lokale overheid? Op welke wijze wenst men van betekenis te zijn voor burgers en ondernemers die graag een maatschappelijke bijdrage willen leveren, maar duidelijk worden geconfronteerd met gemodder? De gebeurtenissen in de Groenzone Maasmond laten zien hoeveel maatschappelijke -, zakelijke - en persoonlijke schade is aangericht bij de meest betrokken burgers en ondernemers. Het is daarbij uiterst kwetsend dat men hen jarenlang aan hun lot heeft overgelaten en nu zoekt naar investeerders van buitenaf. Het is daarbij uiterst kwetsend dat er onderscheid wordt gemaakt tussen A-Rotterdammers, B-Rotterdammers en rijke niet-rotterdammers. De A-Rotterdammers genieten i.t.t de B-Rotterdammers een ambtelijke voorkeur en de rijke niet-rotterdammers nemen geld mee en zijn dus altijd een gesprekspartner. Met argumentatieve willekeur wordt er een onderbouwing voor dit handelen gezocht. Communicatiemedewerkers moeten dit gedrag camoufleren en zoeken naar woorden om dit cynische en calculerende gedrag te rechtvaardigen. Deze houding bij de overheid geeft geen vertrouwen en zorgt voor een erosie van onze democratie. Ik ben ook opgevoed met het adagium van eerlijk duurt het langst, maar toch verzucht ik regelmatig dat ik tegen zoveel slechtheid niet opgewassen ben. Met deze negatieve basishouding bij de overheid organiseert men wantrouwen en mobiliseert men verzet. Integrale gebiedsontwikkelingsprocessen in het landelijk gebied van de provincie kosten jaren extra als er geen aandacht is voor de menselijke maat en het menselijk kapitaal. Het zal op prijs gesteld worden als u ook lessen trekt uit uw kaderstellende en controlerende rol als provinciale overheid. Het is dus nu de vraag of u in staat bent het verschil te maken. Bent u in staat om de opgebouwde façade te doorzien en bent u moedig genoeg om uit te spreken dat de keizer geen kleren aan heeft. Overigens geldt ook voor mij dat driemaal scheepsrecht is.
Bijlage 3 Bespreekpunten Statencommissie Duurzame Ontwikkeling, 11-04- 18
Bijlage 4 Nieuwsberichten Eerdmans keert niet terug als wethouder
Bijlage 5 Rekenkamerrapport Gemodder in de polder + krantenartikelen
Bijlage 6 Conclusies en aanbevelingen rekenkamerrapport Gemodder in de polder
Bijlage 7 Klacht bij Gemeentelijke Ombudsman
Bijlage 8 Correspondentie inzake behandeling klacht door wethouder Eerdmans
Bijlage 9 Raadsbesluit inzake rekenkamerrapport Gemodder in de polder
Bijlage 10 Advies gebiedscommissie Hoek van Holland inzake natuurbegraafplaats
Bijlage 11 Tekst inspreekbijdrage d.d. 8 juni 2016 raadscommissie BWB Mijn gedachten gaan de afgelopen tijd nogal eens terug naar de periode van 10 jaar geleden. Begin mei 2006 realiseerde ik mij dat ik op het verkeerde been was gezet bij het integrale gebiedsontwikkelingsproces in de Bonnenpolders. Mijn oude vader reageerde daarop door te zeggen dat ik te maken had met mensen die bereid zijn hun medemensen te besodemieteren en als het ze niet linksom zou lukken, ze het rechtsom gingen proberen. Volgens hem zou ik vanaf dat moment opgejaagd wild zijn. Ik reageerde daarop dat ik mij als partner van de overheid had opgesteld en dus ook veronderstelde dat deze overheid alle andere partners aan de gemaakte afspraken zou houden. Er konden immers belangrijke publieke doelen worden gerealiseerd en met mijn verbrede en biologische bedrijfsvoering had ik daaraan al een belangrijke bijdrage geleverd. Het voor mij gemaakte bedrijfsplan - betaald door diezelfde overheid - liet zien dat ik klaar was voor de door deze overheid gewenste toekomst van onze polders. Mijn vader reageerde daarop dat het daarom niet ging: voor de mensen die op de sleutelposities zaten was alleen geld belangrijk. Mijn vader had niet zo n hoge dunk van de dames en heren politici. Hij was indertijd blij met de opkomst van Fortuijn omdat het politieke landschap werd opgeschud en hij het een moedige man vond die durfde te zeggen wat hij dacht. Mijn vader waarschuwde echter ook voor zijn volgelingen die bereid zouden zijn om de principes van Pim Fortuijn te verloochenen. Het gevaar zou van binnenuit kunnen komen. Ik was bekend met zijn opvattingen, maar wilde graag zijn ongelijk bewijzen. In juni 2006 heb ik dus voor het eerst hier op het stadhuis om aandacht moeten vragen voor de mogelijk verborgen agenda van de Erven van Rijckevorsel en de consequenties van een slechte regievoering door de overheid. In september 2006 heb ik dat nog een keer moeten doen. Helaas werd er toen meer waarde toegekend aan de verklaringen van de rentmeester van deze adellijke familie. Inmiddels blijken hun echte intenties duidelijk: het vastgoedbezit van de Erven van Rijckevorsel in en rond de Bonnenpolders staat te koop. Men heeft partijen jarenlang aan het lijntje gehouden en men gaat nu proberen een maximale opbrengst te realiseren voor de agrarische gronden rond het Staalduinse Bos. Dit spel is getolereerd door de overheid zonder beantwoord te worden. Deze bestuurlijke apathie dient geen publiek doel. Na het verschrikkelijke debacle in 2007 bij de uitvoering van het bestuurlijk vastgestelde Gebiedsontwikkelingsplan De Bonnen heb ik plaats moeten nemen in de wachtkamer. We hebben toen zelf nog geprobeerd partijen te vinden die interesse zouden hebben in de toegezegde landgoedontwikkeling in onze polders. Ons initiatief met Parnassiabavo liep echter vast in een ambtelijk moeras en deze partij ging haar doelstellingen op andere gronden realiseren. Bij de doorstart van de plannen met zowel de Oranjebuitenpolder alsook de Bonnenpolders in 2012 bleek dat ik werd uitgesloten van deelname. Dit was een schokkende en kwetsende ervaring. In 2014 wilde men mij met drogredenen zelfs verwijderen uit deze wachtkamer. Mijn vader heeft toen vanaf zijn ziekbed dit allemaal moeten meemaken. Zoals iedere vader had hij graag trots willen zijn op zijn zoon. Op Tweede Kerstdag 2014 is hij overleden. Ik heb zijn ongelijk niet meer kunnen bewijzen. Een schrale troost is de opmerking van mijn vader toen ik ging studeren aan de H.L.S. in Dordrecht: Ze kunnen je in het leven alles afpakken, maar nooit wat je hebt geleerd. Zorg ook dat ze je waardigheid niet afpakken!
Inmiddels is het juni 2016. Ik heb aan mijn collega Herman Weterings gevraagd of hij ook naar het stadhuis wilde komen. Hij reageerde door te zeggen dat hij voor een goede toneelvoorstelling liever naar de Schouwburg gaat. Ook hij heeft het vertrouwen in de overheid verloren. Ook hij ervaart een gewetenloos handelen en een gebrek aan respect. De Stichting de Bonnen is genegeerd bij de huidige planvorming; de Stichting Oranjebuitenpolder heeft opgehouden te bestaan. De voormannen van laatstgenoemde stichting - zeer begaan met landbouw, landschap en natuur - hebben indertijd gekozen voor een andere strategie en zo is het dus ook mogelijk geworden dat er een grote hortensiakwekerij is ontstaan in dit deel van de Groenzone Maasmond. Men wilde zich niet langer in de luren laten leggen door de overheid en heeft gekozen voor geld, zoals ook collega Henk van der Drift indertijd heeft gekozen voor geld. Nogmaals: mijn gedachten gaan de laatste tijd nogal eens terug naar de zomer van 2006. Toen was er ook het WK-voetbal en in de finale zagen we hoe de trotse voetballer Zinedine Zidane tot het uiterste getergd een tegenstander een kopstoot gaf. Dat was het moment dat ik me de woorden van mijn vader over waardigheid weer realiseerde. Ik was immers woedend over het onrecht dat mij werd aangedaan en werd af en toe ook overvallen door allerlei primitieve gedachten. Het verliezen van mijn zelfbeheersing zou een smet op mijn boerenbestaan kunnen werpen. Ik moest de strijd aangaan met argumenten. Als ik ten onder zou gaan, dan moest dat met opgeheven hoofd gebeuren. Een mens is immers niet opgewassen tegen vele vormen van slechtheid. Er is mij toen ook geadviseerd maar een civielrechtelijke procedure te beginnen. De civielrechter vormt zich immers een oordeel op basis van feiten en argumenten; in de politiek matigt zich men wel eens een oordeel aan zonder de feiten te kennen en zonder kennis te willen nemen van de argumenten. Het gaat niet over gelijk hebben, maar over gelijk krijgen, zo werd mij gezegd. Je zult slechts bij de rechter je gelijk kunnen behalen, maar dan moet je bereid zijn minstens 10 jaar van je werkzame leven op te offeren aan juridische procedures was het advies. Al die tijd zal er echter niets gebeuren, want dan kan men zich verschuilen achter het argument dat het onder de rechter is. Ik had zelf ooit een maatschappelijke bijdrage geleverd in de lokale politiek en wist dat mensen het verschil kunnen maken. Een goede bestuurder zou immers gebruik kunnen maken van de beschikbare bestuurlijke instrumenten, de focus houden op de te realiseren publieke doelen en zich niet laten ringeloren door het ambtelijk apparaat en op geld beluste vastgoedspeculanten. De afgelopen jaren hebben laten zien dat deze hoop tevergeefs was. Er is nu een moment van waarheid aangebroken. Zijn de raadsleden van de gemeente Rotterdam bereid: - oprechte betrokkenheid en interesse te tonen voor dit deel van Rotterdam? - daadwerkelijk prioriteit te geven aan een gebiedsontwikkeling die recht doet aan de ooit geformuleerde publieke doelen en te behalen maatschappelijke resultaten? - oog en oor te hebben voor de menselijke maat en het menselijk kapitaal? - kennis te nemen van de echte feiten en onderbouwde argumenten? - hun politieke principes en eventuele godsdienstige overtuiging niet te verloochenen? - en niet akkoord te gaan met de aantoonbare leugens van de wethouder?
Bijlage 12 Eerste signalen mogelijke bedreigingen duurzame ontwikkeling de Bonnen
Bijlage 13 Illegale activiteiten op en rondom het perceel Bonnenweg 50
illegale mesthoop illegale dam
overmatige mestdumping in de Korte Bonnen
Bijlage 14 Perceel gemeentelijk natuurgrasland tussen Krimsloot en Haakweg
Bijlage 15 Rol David van Megen als provinciaal ambtenaar