Aanbevelend woord Creating Bright Stories Participatie Werkt op 4 februari 2015 op de Chemelot Campus

Transcriptie

1 Aanbevelend woord Creating Bright Stories Participatie Werkt op 4 februari 2015 op de Chemelot Campus 1 Dames en heren, Heeft u dat artikel vorige week in de Limburger gelezen? Dat artikel over de nieuwe participatiewet onder de licht verontrustende kop werkgevers krijgen stok in plaats van wortel. En dan volgt een verhaal over hoe werkgevers aan de bak moeten om mensen met een beperking aan een baan te helpen. Tegelijkertijd moest de journalist vaststellen dat in Limburg die stok uit de kop, wel in de kast kan blijven. Want, hij schrijft dat er in Limburg opvallend veel werkgevers zijn, die zonder overheidsdwang werknemers met een arbeidshandicap of een achterstand op de arbeidsmarkt een kans geven. Bovendien constateert hij, dat deze werkgevers zich de wortel zelf cadeau doen; want zo moest de journalist wel optekenen deze werkgevers krijgen uiteindelijk veel terug uit het werven van mensen met een zogenaamd vlekje. En dat veel terug krijgen, zat niet alleen in termen van gunstige financiële regelingen, maar vooral in het gevoel van maatschappelijke verbondenheid. Dames en heren, als gouverneur las ik hiermee niets nieuws. Want ik ken Limburg niet anders dan als een solidaire, maatschappelijke betrokken samenleving. Dat bleek ook wel, toen eind 2014 een éénmalige MVO Nederland Award te verdelen was. Dé award voor maatschappelijk betrokken of zeg ik liever maatschappelijk verbonden ondernemen. Maar liefst drie van de tien finalisten, waren Limburgse bedrijven. Eén van die finalisten was DSM, het bedrijf dat u vandaag wil laten zien dat participatie werkt. Een tweede Limburgse finalist was Papierfabriek Van Houten. Van Houten is één van die werkgevers die in het net genoemde krantenartikel werd opgevoerd. Standaard en zonder overheidsdwang biedt deze papierfabriek tien mensen, die zogenaamd op afstand staan van de arbeidsmarkt, juist wél een kans op die markt.

2 2 En natuurlijk weet directeur Bas Gehlen te vertellen dat het wel enige aanpassing, extra aandacht en speciale begeleiding vraagt, maar Van Houten krijgt er ook wat voor terug; en wel jongens met bezieling, enthousiasme en hart voor de zaak En de derde Limburgse finalist én winnaar van die MVO-Award Gulpener Brouwerij die komt hier vanmiddag persoonlijk zijn ervaringen met u delen. Drie Limburgse bedrijven - en er zijn er meer - die allemaal een perfect voorbeeld geven. Een perfect voorbeeld van hoe je kansen kan creëren voor mensen die net even wat meer hulp nodig hebben om een plaatsje op de arbeidsmarkt te veroveren. Mensen die ook ik goed heb leren kennen in de negen jaar, dat ik als wethouder in Maastricht verantwoordelijke was voor het arbeidsmarktbeleid en sociale en economische zaken en telkens weer zag hoe belangrijk het is dat mensen gewoon kunnen meedraaien in de samenleving; kunnen laten zien dat ook zij iets te bieden hebben; wellicht zelfs ongekende kwaliteiten in de aanbieding hebben Want laten we wel zijn. Ze zijn er in overvloed, de voorbeelden van mensen die wellicht in lichamelijk kunnen en in geest afwijken van de norm, maar toch tot geweldige prestaties komen. Neem een Stephen Hawkins die als jonge twintiger al de diagnose ALS kreeg, en hier zo een Wajonger was geworden. Zou u nee zeggen, tegen zijn briljante geest? Of neem een Beethoven. Zo doof als een muzikant eigenlijk absoluut niet kan zijn; en toch componeerde hij nog de mooiste muziekstukken die deze wereld rijk is. Of denk aan Leondardo da Vinci; een geniale wetenschapper, uitvinder en kunstenaar. Hij leed hoogstwaarschijnlijk aan een vorm van autisme. Overigens net als Einstein; en ook Bill Gates wordt enige trekken van deze stoornis toegeschreven. Maar stuk voor stuk toch geen breinen die u hier op deze Chemelot Campus buiten de deur zou willen houden, toch? In dit verband wist organisator Paul van Zwijndregt overigens een aardige anekdote te delen.

3 3 Een anekdote over een Wajonger met autisme, aan de slag bij DSM. Deze jongen wist al snel te vertellen, dat hij dan misschien wel officieel het etiket had, maar dat hij toch echt niet de enige autist was die daar werkte. Ach dames en heren, zo hebben we misschien allemaal wel meer of minder zichtbare vlekjes. En dat geldt net zo goed voor mij Zo draag ik een snor; en ben ik geboren, getogen en woonachtig in Maastricht. En vooral die afkomst, vormde eigenlijk een grote handicap om überhaupt gouverneur te kunnen worden. In het toen 196-jarige bestaan van Limburg had immers nog nooit een Maastrichtenaar op dat ambt gezeten Toch heb ik nu ruim drie jaar geleden die kans gekregen. Waarbij ik me wel sterk ondersteund weet; ondersteund door veel mensen die van buiten de hoofdstad komen én geen snor hebben. Samen komen we een eind En wist u overigens dat ook Limburg als een provincie met een vlekje werd beschouwd? Toen we pas in 1876 een normale Nederlandse provincie werden, vroegen ze zich in Holland letterlijk af, wat ze nou in hemelsnaam met dat achterlijk strookje land aan moesten. In het beste geval beschreef men Limburg als het nakomertje dat moeite had de rest van het gezin bij te benen Alsof Limburg een Wajong-jongere avant la lettre was Totdat men een waar talent van deze provincie ontdekte; en wel het goud in de grond dat het hele land kon verwarmen én verrijken En zie waar dat achtergebleven kindje Limburg van toen anno 2015 staat. Zie alleen al waar we hier vandaag zijn. Op deze Chemelot Campus. Een campus waar u naar hartenlust kunt innoveren en ondernemen. En u weet, zo hebben we er - samen - nog drie in ontwikkeling; in Maastricht, Heerlen en Venlo Samen, want de campussen zijn het resultaat van samenwerking, van onderlinge verbondenheid. Onderlinge verbondenheid tussen onderwijs, ondernemers en overheid. Drie partijen die elkaar aanvullen in verschillende talenten en competenties; maar ook drie partijen die zo elkaars tekortkomingen neutraliseren; die elkaars vlekjes wegwerken

4 4 Dames en heren, ik ben ook zes jaar kroonlid en DB-lid geweest van de Sociaal Economische Raad. En één van de mooiste commissies die ik daar heb mogen voorzitten, was de commissie Participatie van Jongeren met ontwikkelings- of gedragsstoornissen. Ons uitgangspunt was simpel: hoe zorgen we dat deze jongeren, eenmaal volwassen, zo goed mogelijk kunnen participeren; hoe kunnen we voorkomen dat ze aan de kant blijven staan. Want het is juist die participatie het kunnen deelnemen - die de beste kans biedt op een zelfstandig en volwaardig leven. Een waarheid die overigens natuurlijk voor ieder mens geldt. Maar voor deze jongeren constateerden en adviseerden we dat zij absoluut maatwerk nodig hebben maatwerk in de arbeidsondersteuning en dat je er niet vroeg genoeg bij kan zijn. Dames en heren, wat voor deze specifieke jongeren geldt; geldt voor iedereen die zogenaamd op afstand van de arbeidsmarkt staat. Natuurlijk, er is extra steun en begeleiding nodig; zoals ook Bas Gehlen van papierfabriek Van Houten aangaf Maar mét die specifieke support, kunnen de prachtigste talenten tot bloei komen; kunnen mensen tot bloei komen ook u al werkgever! Sámen en voor elkaar inzetten; betekent immers ook sámen en voor elkaar succes boeken. Dames en heren, deze bijeenkomst heet Creating Bright Stories; Participatie Werkt! Ik zou daar aan willen toevoegen; Participatie werkt in onderlinge verbondenheid. Net zoals we in onderlinge verbondenheid in staat zijn campussen als deze te creëren; moeten we óók in onderlinge verbondenheid in staat zijn iedereen een kans te geven Oók diegenen, die misschien niet meteen voor de hand liggen Tot slot dames en heren, in onderlinge verbondenheid is geen plaats voor stokken ; wél voor wortels. En die laatste zullen u hier vanmiddag zeker worden voorgehouden. Ik zou zeggen: laat ze u smaken!

5 5