De pawpaw. Oorsprong. Beschrijving. Geloof het of niet maar de pawpaw of Asimina triloba is de grootste inheemse Noord Amerikaanse boom

Transcriptie

1 De pawpaw Geloof het of niet maar de pawpaw of Asimina triloba is de grootste inheemse Noord Amerikaanse boom Dit buitenbeentje van de natuur is eigenlijk een tropische vrucht maar toch volledig winterhard. Deze pr Oorsprong De pawpaw of Asimina triloba behoort tot de familie van de Annonacae. Hieronder vallen uitgezonderd de pawpaw allemaal tropische en enkele subtropische geslachten. De cherimoya, een vrucht die lijkt op een dikke groene denneappel is een bekende subtropische vrucht uit deze familie. Je kan deze vanaf september wel in de betere delicatessenzaak vinden. Andere zoals de soursop,rinon,corosol,en vele andere zijn echt tropisch en kan je ook enkel in de tropen vinden. Waarschijnlijk is de pawpaw door een genetische aanpassing tijdens de laatste ijstijd uitermate koudebestendig geworden. Zijn natuurlijke groeigebied strekt zich uit van de zuidelijke staten van de oostkust van de VS(Florida) tot aan de grote meren over de grens van Canada(zuiden van Ontario). De andere vertegenwoordigers van het geslacht asimina zijn : A. incarna, A. longifolia, A. obovata, A. parviflora, A. pygmaea, A. reticulata, A. tetramera, en A. X nashii. Enkel de A parviflora is nog wel winterhard bij ons. Alle laatstgenoemde soorten zijn beschermde planten waarvan enkele slechts in een zeer klein groeigebied voorkomen en met uitsterven bedreigd zijn. Het natuurlijke biotoop van de pawpaw zijn de vruchtbare gronden langs rivierbeddingen en rivierafzettingen waar een diepe rijke vochtige bodem te vinden is. Beschrijving 1 / 10

2 De pawpaw is een kleine éénhuizige boom (6-9 m) met duidelijk piramidevormige groeiwijze. De grote bladeren zijn lichtgroen, langwerpig ovaal, gaafrandig en eindigend op een punt. Het blad kan makkelijk met een magnoliablad verward worden. De bladeren zijn steeds min of meer hangend en geven de boom een tropisch uitzicht. De tweeslachtige bloemen zijn aanvankelijk groen en verkleuren naarmate ze ouder worden 2 / 10

3 naar donker paarsbruin, ze verschijnen in de lente vóór de bladeren. De bloemen hebben 3 grote paarse buitenste bloembladeren en 3 kleinere paarse binnenste bloembladeren. 1 tot 7 stampers zitten in het midden van de bloem samengeklit volledig omgeven door een bosje korte stuifmeeldraden. De boonvormige groengele vruchten wegen gemiddeld ongeveer 250 gram en bevatten een meestal boterkleurige zachte zoete pulp en bruine zaden. Oudere bomen produceren wortelopslag waardoor na vele jaren uit 1 exemplaar een klein bos van genetisch identieke individuen kan ontstaan. De vrucht De vrucht ziet eruit als een zéér dikke boon met een gewicht van 150 tot 450 gram afhankelijk van de variëteit. Deze vruchten hangen alleen of met maximaal 7 stuks samen aan één vruchtsteel. Van half oktober tot half november rijpen de vruchten af en sommige verkleuren daarbij lichtjes geel terwijl andere variëteiten groen blijven, tijdens het rijpen worden de vruchten ook wat zachter dit kan men voelen door lichtjes met de vinger te drukken. 3 / 10

4 Binnenin 3 variëteiten vrucht De cm zoete lang. verspreidt de smaak Het botergeel, vrucht zeer lijkt een zitten aromatische op zéér ook een 2 de sterk rijen mengeling structuur boonvormige aroma vruchtvlees waarbij van het banaan, kan afgeplatte rijpe men wit vruchtvlees onmiddellijk peer, tot oranjekleurig bruinzwarte ananas lijkt de met tropen zaden zijn zachte een maar in vleugje van gedachten boter. is ongeveer bij chocolade. Een meeste krijgt. rijpe 2 tot De teelt De pawpaw begint zijn leven in zijn natuurlijke omgeving als onder groei en groeit later door het bladerdak om meer licht te krijgen. Als je een pawpaw plant is het dan ook noodzakelijk om hem in zijn eerste levensjaren te beschaduwen, éénmaal goed geworteld en stevig groeiend verkiest hij echter volle zon en zeer veel warmte. Een diepe humusrijke grond met PH van +/- 6 is ideaal. De bloemen van de pawpaw zijn protogyn wat wil zeggen dat eerst de stamper rijp is en pas nadat deze niet meer ontvankelijk is, het stuifmeel begint te rijpen. Een bloem kan dus nooit 4 / 10

5 zichzelf bestuiven. Bovendien is de pawpaw in zéér grote mate zelfsteriel, de bloemen hebben dus stuifmeel van een ander individu nodig. Een bepaalde vliegensoort neemt het grootste deel van de bestuiving voor zijn rekening maar het is nog steeds beter als je de natuur een handje helpt en zelf met een penseeltje de bloemen bestuift. Wanneer de bloem van groen naar bruin verkleurt wordt de stamper rijp, dit zie je wanneer die lichtjes blinkt en er gemakkelijk stuifmeel aan blijft kleven. 2 dagen later droogt de stamper en dan komt ook het stuifmeel in pakjes los bij de minste aanraking. Aangezien pawpaws zelfsteriel zijn heb je minimum 2 genetisch verschillende exemplaren nodig voor een goede bestuiving. Dit moeten uiteraard ook rassen zijn die een gelijklopende bloei hebben. Je plant ze best op minimum 5 meter van elkaar ofwel bij gebrek aan plaats met 2 in één plantgat zodat ze als één boom opgroeien. Verder is de pawpaw zeer dankbaar voor een compostbemesting en zijn ziektes tot op dit moment nog niet bekend. Een pawpaw heeft dikke vlezige wortels en een dikke penwortel, hierdoor is hij ook zo goed als niet te verplanten wanneer hij één maal goed geworteld is. Exemplaren uit volle grondteelt die te koop worden aangeboden zijn zo goed als waardeloos, enkel containerteelt verzekert een goede groei. Weetjes - Tussen de 2 wereldoorlogen is in de VS een project opgestart om de pawpaw tot een commerciële vrucht te ontwikkelen. Toen is een nationale oproep gedaan waarbij iedereen zijn beste vruchtselecties (meestal van wilde exemplaren) kon presenteren. Hieruit zijn heel wat van de nu bekende variëteiten ontstaan. Later is dit project een stille dood gestorven en in 1994 terug nieuw leven ingeblazen toen aan de Kentucky State University een onderzoeks- en ontwikkelingsproject opgezet werd dat alle aspecten moet behandelen van ontwikkeling van betere variëteiten tot de vermeerdering van deze rassen en hun gebruik in commerciële plantages en het bewaren en verwerken van de vruchten. - De plant bevat een natuurlijk insecticide en sterk kankerwerende stoffen. Hierop wordt momenteel veel onderzoek verricht. - De vrucht is één van de meest volledige voedingsmiddelen en wordt zelfs aangehaald als ideaal babyvoedsel. - Sommige personen kunnen allergisch reageren op de vrucht net zoals bepaalde personen ook allergisch zijn voor aardbeien of andere vruchten. - De rijpe vruchten zijn een week houdbaar in de koelkast maar de pulp kan je makkelijk invriezen voor later gebruik zonder dat er smaakverlies is. - Zaailingen van de pawpaw kunnen na 6 jaar bloeien. Geënte planten bloeien na 3 jaar. - De vermeerdering van de variëteiten blijft het grootste struikelblok voor de commercialisering van de pawpaw. Enten blijkt namelijk tot nu toe de enige vermeerderingsmogelijkheid te zijn en ook dat verloopt niet zo éénvoudig. Dit is ook de reden waarom geënte boompjes relatief duur zijn Variëteiten 5 / 10

6 Davis : selectie uit wildbestanden in Michigan ontdekt door Corwin Davis in middelgrote groene v Ford Amend : In 1950 in een wildbestand in Oregon ontdekt door Ford Amend. Middelgrote vrucht met Gent 1: uitmuntende vrucht uit de plantentuin van Gent van zaden die oorspronkelijk afkomstig waren u Gent 2 : Idem als Gent 1. ideaal om samen aan te planten voor kruisbestuiving. 6 / 10

7 Mango : In 1970 in het wild geselecteerd in Georgia. Is een zeer stevige groeier. Mitchell : In 1970 in het wild gevonden in Illinois. Middelgrote vrucht met lichtjes gele schil. Weinig zade NC-1 : Kruising tussen Davis en Overleese geselecteerd in Ontario,Canada door Douglas Campbell in De Overleese vruchten : hangen In het wild in trossen gevonden van in 3 Indiana tot 5. licht in gele schil Grote bij vrucht rijpheid met en weinig boterkleurig zaden. aromatisch zoet vru 7 / 10

8 PA-Golden 1 : zaailingen uit de verzameling van George Slate, een befaamde pawpaw kweker uit New PA-Golden 2 : idem PA-Golden 3 : idem PA-Golden 4 : Idem 8 / 10

9 Rebecca s Gold : In 1974 in Michigan geselecteerd uit zaad van Corwin Davis. Middelgrote niervormige Prolific : In 1985 in Michigan geselecteerd door Corwin Davis. Grote vrucht met geel vruchtvlees, rijpt e Sunflower : Uit het wild geselecteerd in Kansas in dit zou de enige zelfbestuivende varëteit zijn. Z Sweet Alice : Een oude wildselectie uit West Virginia van / 10

10 Taytwo : (ook wel taytoo ) Een wildselectie uit Michigan gevonden door Corwin Davis in kleine v WelIs : Een wildselectie uit indiana van 1990 door David Wells. Kleine maar zeer lekkere vrucht met gr Wilson : Een wildselectie uit Kentucky van kleine vrucht met gele schil en zeer lekker boterkleur 10 / 10