Commissie voor de bezwaarschriften Kamers I en II JAARVERSLAG 2016

Transcriptie

1 Commissie voor de bezwaarschriften Kamers I en II JAARVERSLAG 2016

2 - 2 - Voorwoord 3 Hoofdstuk 1. Algemeen Commissie voor de bezwaarschriften Samenstelling van de commissie Het secretariaat van de commissie Vergadering van de kamers van de commissie Advies door de commissie 4 Hoofdstuk 2. Behandeling en bevindingen bezwaarschriften Ingediende bezwaarschriften Ingetrokken bezwaarschriften Uitgebrachte adviezen Aantal uitgebrachte adviezen Doorlooptijd uitgebrachte adviezen Doorlooptijd behandeling bezwaarschriften 9 Hoofdstuk 3. Tot slot 10

3 - 3 - Voorwoord In het afgelopen jaar heeft de commissie voor de bezwaarschriften opnieuw haar werk mogen doen dat misschien wel pakkend kan worden samengevat onder het motto "Recht doen aan de burger". Dat is in feite wat de commissie bezwaarschriften probeert te doen als zij een advies uitbrengt over een ontvangen bezwaarschrift. Wanneer een belanghebbende het niet eens is met een besluit van het gemeentebestuur kan hij daartegen een bezwaarschrift indienen en vaak ook persoonlijk zijn verhaal vertellen in een hoorzitting bij de commissie. Dan luisteren we goed naar bezwaarmaker en vertegenwoordiger(s) van de gemeente - en stellen vragen om een duidelijk beeld te krijgen. Dat is belangrijk voor de zaak, maar vooral ook voor partijen zelf. Het gevoel hebben 'gehoord' te worden geeft een gevoel van serieus genomen worden. Het gaat de commissie niet alleen om een formeel-juridische manier van behandeling van een bezwaarschrift. Natuurlijk is het zo dat een besluit van de gemeente rechtmatig moet zijn, dus moet voldoen aan de wettelijke regels en dat toetst de commissie ook, maar een bezwarenprocedure moet recht doen aan beide kanten en zeker de burger die meestal geen ervaring heeft met procedures en die zich daardoor als een vreemde eend in de bijt kan voelen. De burger zoekt juist naar rechtvaardigheid in de zin van eerlijkheid. Het gaat hem of haar om een rechtvaardige procedure. En daaraan probeert de commissie hem of haar tegemoet te komen. Het landelijk project "Prettig contact met de overheid", waarin de informele aanpak van ontvangen bezwaarschriften ik schreef daar vorig jaar in het voorwoord al over is voorgeschreven, heeft die procedurele rechtvaardigheid ook als overkoepelende norm. In het verlengde van de informele aanpak probeert ook de commissie bezwaarschriften aan die procedurele rechtvaardigheid bij te dragen door de hoorzittingen zo informeel mogelijk te houden. Het voorstellen van partijen, het uitleggen van de procedure en wat zij verder nog kunnen doen en hoe het verder gaat zijn belangrijke aspecten die daaraan kunnen bijdragen. Ook het benadrukken van de onafhankelijkheid van de commissie ten opzichte van de gemeente speelt een belangrijke rol. De ervaring leert, dat bekendheid met de onafhankelijkheid van de commissie kan bijdragen aan de bereidheid om in voorkomende gevallen samen één of meerdere oplossingsrichtingen te onderzoeken. Hoe groter de ervaren procedurele rechtvaardigheid, des te groter is de kans dat de uitkomst van de procedure door de bezwaarmaker wordt aanvaard, ook als die negatief voor hem uitvalt. Dan kan ook een goed gevoel ontstaan dat hem recht is gedaan. Met veel enthousiasme hebben de secretariële medewerkers van de commissie de gegevens over de afhandeling van de bezwaarschriften bijeen gebracht en in tabellen overzichtelijk in dit jaarverslag gepresenteerd voorzien van een toelichting. Het jaarverslag geeft zo een goed beeld van de ontvangen bezwaarschriften, de behandeltijd en de beoordeling daarvan. Met de presentatie van dit jaarverslag legt de commissie voor de bezwaarschriften graag aan het gemeentebestuur verantwoording af over haar werkzaamheden in het afgelopen jaar. De commissie zou haar werk overigens niet kunnen doen zonder deskundige ondersteuning van de secretarissen en hun collega's. De prettige samenwerking met hen komt duidelijk de sfeer binnen de commissie ten goede. Daarvoor mede namens alle leden van de commissie mijn dank. Veldhoven, maart 2017 De voorzitter van de commissie voor de bezwaarschriften, mr. J.R.F. (Han) Kleefman

4 - 4 - Hoofdstuk 1 Algemeen 1.1 Commissie voor de bezwaarschriften De commissie voor de bezwaarschriften (hierna: commissie) is ingesteld bij besluit van 13 mei 2003 door de gemeenteraad, het college van burgemeester en wethouders en de burgemeester van Veldhoven. De commissie bestaat uit een voorzitter en vier leden, verdeeld over twee kamers. In kamer I worden o.a. sociale zaken, subsidies en burgerzaken behandeld. In kamer II komen o.a. vergunningen, planschade en handhavingszaken aan de orde. De commissie is onafhankelijk. Dat komt ook in de samenstelling tot uitdrukking. De voorzitter en de leden zijn niet in dienst van de gemeente Veldhoven en werken niet onder verantwoordelijkheid van het gemeentebestuur. 1.2 Samenstelling van de commissie De voorzitter is de heer mr. J.R.F. Kleefman. De leden van kamer I zijn mevrouw mr. G.D.A. Dellevoet en mevrouw mr. C.M.C. van Zeeland. De leden van kamer II zijn de heren drs. L.B. Elsen en mr. J.L.R.E.M. Ludwig. 1.3 Het secretariaat van de commissie De secretarissen van de commissie zijn de heer mr. M.A.J. Martens, werkzaam bij Martens Bestuursrecht, en mevrouw mr. A.E.Y. Vliegenberg. De secretarissen worden ambtelijk ondersteund door mevrouw G.M.M. Pullens-van Berkel. Er is voorzien in twee plaatsvervangende secretarissen, namelijk mevrouw J.J.J. van den Putte-Daams en de heer mr. E.A.J.M. van Gaal. 1.4 Vergadering van de kamers van de commissie Kamer I vergaderde dertien keer waarbij twintig bezwaarschriften werden behandeld. Kamer II vergaderde drie keer voor drie te behandelen bezwaarschriften. 1.5 Advies door de commissie Na de behandeling van het bezwaarschrift, meestal na een gehouden hoorzitting, brengt de commissie zo spoedig mogelijk een schriftelijk gemotiveerd advies uit over het door het bestuursorgaan te nemen besluit op het ingediende bezwaar. Tegelijk met het uitbrengen van het advies aan het bestuursorgaan, stuurt de secretaris een kopie daarvan aan de (gemachtigde van de) bezwaarmaker en de eventuele derde belanghebbende(n). Met het uitbrengen van het advies is de taak van de commissie afgerond.

5 - 5 - Hoofdstuk 2 Behandeling en bevindingen bezwaarschriften Overzicht van aantallen Aantal ingediende bezwaarschriften Aantal ingetrokken bezwaarschriften vóór een hoorzitting - ná een hoorzitting Aantal bezwaarschriften, nog in behandeling aan het einde van het jaar Ingediende bezwaarschriften In 2016 werden er 100 bezwaarschriften ingediend. Daarvan werden er 31 ingediend tegen dezelfde omgevingsvergunning, waarbij het aanleggen van een inrit mogelijk werd gemaakt. In 2015 werden er 95 bezwaarschriften ingediend. Er waren geen aantoonbare redenen waarom het aantal bezwaarschriften in 2015 ten opzichte van 2014 was toegenomen. In 2014 ontvingen de bestuursorganen 69 bezwaarschriften. 2.2 Ingetrokken bezwaarschriften In 2016 werden 56 bezwaarschriften ingetrokken. Het ging hierbij om bezwaarschriften die in 2013 (2), 2014 (1), 2015 (14) en 2016 (39) waren ingediend. Dat bezwaarschriften werden ingetrokken heeft verschillende oorzaken. Het volgende onderscheid kan worden gemaakt: 1. Intrekking van het bezwaarschrift waarbij geen nieuw besluit is genomen. Hiervan kan sprake zijn als: a. de bezwaarmaker uitleg heeft gekregen over het genomen besluit; b. de bezwaarmaker geen heil / noodzaak meer ziet in de procedure of om een andere reden. 2. Intrekking van het bezwaarschrift na een nieuw besluit. Hiervan kan sprake zijn als: a. er nieuwe feiten / omstandigheden aan het licht zijn gekomen bij of na het indienen van het bezwaarschrift; b. er in eerste instantie (primair) een onjuist besluit is genomen. Geen nieuw besluit Nieuw besluit Na uitleg Overig Nieuwe feiten / Onjuist (primair) besluit omstandigheden

6 - 6 - Er werden 54 bezwaarschriften ingetrokken vóórdat de hoorzitting had plaatsgevonden. In twaalf van de achttien gevallen werd er een nieuw besluit genomen omdat er sprake was van nieuwe feiten en omstandigheden. Dat betrof de in eerste instantie verleende omgevingsvergunning voor het aanleggen van de inrit. Naar aanleiding daarvan werden 31 bezwaarschriften ingediend. Het college besprak dat met de vergunninghouder. De vergunninghouder gaf daarop aan dat hij, in het belang van een goede verstandhouding met de buurt, geen gebruik van de vergunning wilde maken. Vervolgens werd de vergunning ingetrokken, waarna twaalf bezwaarmakers hun bezwaarschriften introkken. Twee bezwaarschriften werden in 2016 ingetrokken, nadat de commissie daarover in 2013 advies had uitgebracht. De bezwaarschriften waren gericht tegen een omgevingsvergunning voor de nieuwbouw van een bedrijfspand. Nadat het advies was uitgebracht, is er alsnog een vergunning verleend waarin de bezwaarmakers zich konden vinden. Zij trokken daarna het bezwaarschrift in. De redenen om het bezwaarschrift in te trekken, waarbij geen sprake was van een nieuw besluit, waren divers; zoals: in twee gevallen werd er na contact met bezwaarmakers een bevredigende oplossing bereikt. In één geval werd er toegezegd om niet handhavend op te treden. In het andere geval bleef het besluit om niet handhavend op te treden in stand maar werd de situatie toch naar tevredenheid van alle buren opgelost; de bestuursrechter had een verzoek om een voorlopige voorziening afgewezen waardoor de verwachting was dat het bezwaarschrift ook geen kans van slagen had; het besluit was ingetrokken, waardoor de bezwaarmaker geen procesbelang meer had; de bezwaarmaker had geen vertrouwen in de onafhankelijkheid van de commissie. 2.3 Uitgebrachte adviezen In deze paragraaf zijn de adviezen vermeld die betrekking hebben op zaken waarover het bestuursorgaan in 2016 heeft besloten. Die beslissingen hadden betrekking op achttien bezwaarschriften die in 2015 werden ingediend en 36 bezwaarschriften die in 2016 werden ingediend Aantal uitgebrachte adviezen Adviezen commissie Bezwaarschriften die zijn afgerond in 2016 in 2015 in 2014 Niet-ontvankelijk (NO) Gegrond Ongegrond Deels gegrond, deels ongegrond Anders Totaal aantal uitgebrachte adviezen In 2016 bracht de commissie 53 adviezen uit. In één zaak werd het bezwaarschrift na het uitbrengen van het NO-advies ingetrokken door de bezwaarmaker, waardoor er geen beslissing op bezwaar meer werd genomen. In 49 zaken werd het advies van de commissie door het bestuursorgaan overgenomen.

7 - 7 - In drie gevallen week het college af van het advies van de commissie. In twee zaken adviseerde de commissie de bezwaren tegen het opschortings- en intrekkingsbesluit van het recht op uitkering op grond van de Participatiewet gegrond. Bezwaarmaakster verzocht daarna om een nabetaling zo snel mogelijk aan haar over te maken, waarna die besluiten werden ingetrokken om dat mogelijk te maken. Het bestuursorgaan besloot daarop de bezwaren tegen beide besluiten niet ontvankelijk te verklaren wegens het ontbreken van procesbelang. In een zaak ten aanzien van de toekenning van een PGB voor begeleiding adviseerde de commissie het bezwaar gegrond te verklaren en het bestreden besluit te herroepen. Het bestuursorgaan besloot anders: het bezwaar ongegrond te verklaren en het bestreden besluit in stand te laten. Na het intrekken van de omgevingsvergunning voor het aanleggen van een inrit, waren er twintig bezwaarmakers die hun bezwaarschrift niet wilden intrekken. Een aantal daarvan dacht dat ze daarmee het recht om in de toekomst bezwaar te maken tegen een omgevingsvergunning op dat adres zouden verspelen. Ondanks uitleg van het bestuursorgaan dat dat niet het geval zou zijn, handhaafden ze hun bezwaarschriften. De commissie adviseerde hun bezwaren niet-ontvankelijk te verklaren wegens het ontbreken van procesbelang. In de 53 uitgebrachte adviezen achtte de commissie zes bezwaren (11,3%) gegrond. Dat is een stijging ten opzichte van 2015, toen er één van de 43 bezwaren (2,3%) gegrond was. In 2014 waren 9 van de 40 bezwaren (22,5%) gegrond. De zes zaken waarin de commissie gegrond adviseerde zijn de volgende: Het bestuursorgaan had besloten om ambtshalve gegevens over het vertrek uit Nederland van bezwaarmaker op te nemen op zijn persoonslijst. De commissie overwoog dat, nu het bestreden besluit een belastend besluit was, het aan het bestuursorgaan was om de nodige kennis over de relevante feiten te vergaren. Aan het bestreden besluit diende derhalve een zorgvuldige voorbereiding en een deugdelijke motivering ten grondslag te liggen. Het bestuursorgaan kon de onderzoeksbevindingen van de woningstichting niet aan het besluit ten grondslag leggen omdat die te weinig specifiek en gedetailleerd waren. Het bestuursorgaan diende dan ook zijn eigen onderzoeksbevindingen aan het bestreden besluit ten grondslag te leggen. Echter, de wijze waarop het onderzoek was gevoerd en gedocumenteerd was te summier voor de conclusie dat bezwaarmaker uit Nederland was vertrokken. Nu het onderzoek naar het oordeel van de commissie niet aantoonde dat bezwaarmaker naar redelijke verwachting gedurende een jaar tenminste twee derde van de tijd in het buitenland verbleef, was het bestreden besluit genomen in strijd met het in artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) vervatte zorgvuldigheidsbeginsel. Het bestreden besluit berustte daardoor evenmin op een deugdelijke motivering zodat het tevens in strijd was met het motiveringsbeginsel van artikel 3:46 van de Awb. Het bezwaar was gegrond en het bestreden besluit diende te worden herroepen. Het bestuursorgaan had een maatregel van 80% opgelegd wegens schending van de verplichting naar vermogen algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen. Aangezien het bestreden besluit een belastende beschikking was, rustte op het bestuursorgaan de bewijslast ten aanzien van de vraag of was voldaan aan de voorwaarden om tot het opleggen van de maatregel over te gaan. De commissie was van oordeel, dat de door het bestuursorgaan aangevoerde verklaringen en argumenten het bestreden besluit niet konden dragen. Het besluit was genomen in strijd met het in artikel 3:46 van de Awb vervatte motiveringsbeginsel. Het bezwaar was gegrond en het bestreden besluit diende te worden herroepen. Het bestuursorgaan had het recht op bijstand opgeschort en ingetrokken, omdat bezwaarmaker verzuimd had in het kader van een rechtmatigheidsonderzoek bankafschriften te overleggen. De commissie was van oordeel dat het niet tijdig verstrekken van de bankafschriften bezwaarmaakster niet verweten kon worden, omdat zij gepoogd had de bankafschriften te overhandigen op een manier die eerder ook door het bestuursorgaan was geaccepteerd. Er was dan ook geen grond voor het opschortingsbesluit en het intrekkingsbesluit. De bezwaren waren gegrond en de bestreden besluiten dienden te worden herroepen.

8 - 8 - Het bestuursorgaan had de aanvraag voor bijzondere bijstand voor de kosten van kamerhuur niet op goede gronden afgewezen, aldus de commissie. Bij de beoordeling van het recht op bijzondere bijstand van bezwaarmaker was het niet de vraag of de hoge huurkosten op zichzelf als bijzondere omstandigheid moesten worden aangemerkt, maar of de hoge huurkosten voortvloeiden uit bijzondere individuele omstandigheden. De commissie was van oordeel dat er sprake was van bijzondere omstandigheden in het individuele geval. De commissie was dan ook van oordeel dat het bestreden besluit niet op een deugdelijke motivering berustte. Het bestuursorgaan was niet terecht tot afwijzing van de aanvraag voor bijzondere bijstand gekomen. Het bezwaar was gegrond en het bestreden besluit diende te worden herroepen. In de zaak, ten aanzien van de toekenning van een PGB voor begeleiding, had het bestuursorgaan het PGB-tarief voor hulp uit het sociaal netwerk toegekend. Bezwaarmaker voerde aan dat de hulpverlener niet tot het sociaal netwerk behoorde en dat daarom ten onrechte was besloten tot toekenning van het tarief voor begeleiding uit het sociaal netwerk. De commissie constateerde dat de gemeente bij de vaststelling van de hoogte van het PGB onderscheid mag maken tussen professionele en nietprofessionele zorgaanbieders. In de gemeentelijke regelgeving daaromtrent was, naast het tarief voor professionele zorgaanbieders, voorzien in een tarief voor personen uit het sociaal netwerk. Er was niet voorzien in een tarief voor andere niet-professionele zorgaanbieders die niet tot het sociaal netwerk van een cliënt behoorden. De commissie overwoog dat het PGB toereikend moest zijn om de geïndiceerde begeleiding ook werkelijk in te kopen. Indien het PGB niet toereikend is, voldoet het bestuursorgaan niet aan de verplichting om zorg te dragen voor de maatschappelijke ondersteuning en het daartoe compenseren van de beperkingen die een cliënt in zijn zelfredzaamheid ondervindt. De begeleider van bezwaarmaker behoorde niet tot zijn sociaal netwerk en kon niet als professionele zorgaanbieder gelden omdat zij daartoe geen specifieke opleiding had genoten. Echter, zij voorzag wel op adequate wijze in de begeleiding die voor bezwaarmaker noodzakelijk was. Het bestreden besluit was daardoor in strijd met de compensatieplicht die op het gemeentebestuur rust. Nu de gemeentelijke regelgeving niet voorzag in toekenning van een hoger tarief voor niet-professionele zorgaanbieders diende het, aangezien het leidde tot strijd met de wettelijke compensatieplicht, buiten toepassing te blijven. De commissie was van oordeel dat het college, in het belang van een ongewijzigde voortzetting van de begeleiding van bezwaarmaker, in dit geval het aangegeven tarief van de hulpverlener diende vast te stellen. Daarnaast diende het bestuursorgaan de regels aan te passen voor wat betreft het tarief voor niet-professionele zorgaanbieders. Het bezwaar was gegrond en het bestreden besluit diende te worden herroepen. In drie zaken adviseerde de commissie anders : In een Jeugdzaak adviseerde de commissie om in de beslissing op bezwaar, in aanvulling op het bestreden besluit en met inachtneming van de overwegingen van de commissie, een besluit te nemen met een aanvullende motivering ten aanzien van de aanvraag van een PGB voor individuele begeleiding en persoonlijke verzorging. In twee zaken op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 adviseerde de commissie om in de beslissing op bezwaar, met inachtneming van de overwegingen van de commissie, de motivering van de bestreden besluiten aan te passen en, voor zover de heroverweging daartoe aanleiding gaf, de bestreden besluiten te herroepen en een nieuw besluit daarvoor in de plaats te nemen Doorlooptijd uitgebrachte adviezen Het college heeft een protocol voor de behandeling van bezwaarschriften vastgesteld. Hierin staan o.a. termijnen voor het behandelen van een bezwaarschrift, waarbij gerekend wordt vanaf de dag na die waarop de termijn voor het indienen van het bezwaarschrift is verstreken. Na ontvangst van het verweerschrift en de processtukken organiseert de commissie zo spoedig mogelijk een hoorzitting. Omdat kamer I en kamer II om de week vergaderen kan het zijn dat de afgesproken termijn van drie weken wordt overschreden.

9 - 9 - De volgende termijnen gelden: Van Termijn Inzenden processtukken en verweerschrift Vakafdeling < 3 wk Houden van een hoorzitting Commissie < 6 wk Uitbrengen van een advies Commissie < 9 wk Beslissen op bezwaarschrift en bekendmaken Bestuursorgaan < 12 wk In onderstaande tabel wordt aangegeven hoeveel adviezen binnen, dan wel buiten de afgesproken driewekentermijn werden uitgebracht. Uitgebrachte adviezen Binnen de termijn van < 3 weken 53 Buiten de termijn van > 3 weken - In 2015 was er een lichte daling te zien van het aantal tijdig door de commissie uitgebrachte adviezen. In dat jaar was er in 91% van de gevallen sprake van een tijdige advisering, ten opzichte van 95% van de gevallen in In 2016 bracht de commissie alle adviezen op tijd uit. 2.4 Doorlooptijd behandeling bezwaarschriften In 2016 werden 53 beslissingen op bezwaar (hierna: bob) door de bestuursorganen genomen. In één zaak bracht de commissie geen advies uit. Het bestuursorgaan koos ervoor om een bob te nemen zonder advies van de commissie, omdat zij een ingebrekestelling had ontvangen. De Awb schrijft voor binnen welke termijn na de ontvangst ervan op een bezwaarschrift moet worden beslist. De termijn vangt aan op de dag nadat de termijn voor de indiening van een bezwaarschrift is verstreken. Is, zoals in de gemeente Veldhoven, een adviescommissie ingesteld, dan is de beslistermijn (maximaal) twaalf weken. Die termijn kan door het behandelende bestuursorgaan met maximaal zes weken, dus tot achttien weken, worden verdaagd. Het verdagingsbesluit moet dan wel vóór het aflopen van de termijn van twaalf weken aan bezwaarmaker worden verstuurd. Verder uitstel, méér dan achttien weken, is mogelijk wanneer de bezwaarmaker en eventueel andere belanghebbende(n) daarmee expliciet instemt(men). Het bestuursorgaan doet daarvan schriftelijk mededeling aan belanghebbende(n).

10 In onderstaande tabel is aangegeven hoeveel bob s binnen, dan wel buiten de wettelijke termijn door het bestuursorgaan werden genomen. Doorlooptijd behandeling bezwaarschriften Binnen de termijn 12 weken Binnen de termijn 13 t/m 18 weken (met verdaging) Binnen de termijn > 18 weken (met verdaging en verder uitstel) Buiten de termijn In 2016 werd 83% van de bob s binnen de wettelijke termijn genomen. Dit is een aanzienlijke stijging ten opzichte van 2015 en 2014, toen 65% van de bob s op tijd werd genomen. Hoofdstuk 3 Tot slot Tot slot nog een enkele overweging. Winst in het afgelopen jaar werd geboekt met de doorlooptijd van de behandeling van bezwaarschriften. Dat getuigt de laatste tabel. Naar aanleiding van de bespreking van het jaarverslag 2014 met de burgemeester, waarin het belang van tijdigheid van het nemen van een beslissing op bezwaar werd besproken, besloot het college in zijn vergadering van 18 augustus 2015 dat het nemen van een beslissing tot ongegrondverklaring of niet-ontvankelijkverklaring van een bezwaarschrift in het vervolg namens het bestuursorgaan door de afdelingshoofden mag worden genomen. Deze bevoegdheid mag worden uitgeoefend als en voor zover overeenkomstig het advies van de commissie wordt besloten. Dat is gelukkig vrijwel altijd het geval. Dit lijkt zijn vruchten te hebben afgeworpen. Zoals de tabel weergeeft steeg het aantal op tijd genomen beslissingen met 18%. De commissie hoopt op een blijvend stijgende lijn op weg naar een score van 100% en daagt daartoe de medewerkers uit. In het vorige jaarverslag heeft de commissie haar waardering laten blijken voor de andere aanpak van bezwaarschriften. Die aanpak wierp zijn vruchten af. Dat was ook het afgelopen jaar het geval. Uiteindelijk werden 56 bezwaren ingetrokken. Op zich is dat natuurlijk goed nieuws. Maar het roept ook vragen op. Waarom zoveel ingetrokken zaken, waar gingen die zaken dan over en waarom was het besluit eerst onjuist? De commissie heeft geprobeerd van de zaken die zijn ingetrokken vanwege een onjuist primair besluit een idee te krijgen. Dat heeft een beeld opgeleverd dat toch wel zorgen baart, omdat het ging over onzorgvuldige procedures en belangenafweging, onjuiste toepassing van wet- en (gemeentelijke) regelgeving en de rechtspraak daarover. De gebrekkige kennis daarover speelde soms ook een rol. De commissie kwam ook tegen dat het besluit werd genomen op basis van aannames over de feiten van belanghebbenden. Dat werd pas duidelijk in het gevoerde gesprek met bezwaarmakers. In een ander geval begrepen medewerkers in een gesprek met bezwaarmakers pas welke problematiek er bij belanghebbende speelde en die aanleiding voor een aanvraag was. Als gevolg van treuzelend optreden wijzigden inzichten, overigens wel ten gunste van belanghebbende. Tenslotte bleken voorwaarden aan een vergunning eigenlijk geen echte voorwaarden, omdat na het voldoen aan een gestelde voorwaarde de oude situatie weer hersteld mocht worden. Om een idee te krijgen, het ging in deze gevallen om ondermeer: ten onrechte uitschrijving uit de gemeentelijke basisregistratie personen, onjuiste zorgverlening aan kinderen, onjuiste verlening van huishoudelijke hulp, opleggen van een sanctie met het oog op subsidiëring, weigeren bijzondere bijstand onder meer voor tandartskosten en inkomstenbeheer, opleggen van een dwangsom in verband aanvankelijk illegale bewoning wat dat bij nader inzien toch niet zo was, onjuiste huisnummering en een voorwaarde voor kleurstelling van een bouwwerk.

11 De commissie vertelt niets nieuws als ze zegt, dat in alle gevallen een besluit zorgvuldig moet worden voorbereid. Dat schrijft niet alleen de Awb voor, maar doet ook recht aan de burger. Het kan niet zo zijn, dat besluiten op basis van aannames en dan ook nog onjuiste aannames worden genomen of dat pas in een gesprek naar aanleiding van het ontvangen bezwaarschrift medewerkers een juist beeld krijgen van de in een gezin levende problemen. Van tevoren moeten alle feiten en af te wegen belangen die betrokken moeten worden bij de besluitvorming bekend zijn. Dat geldt ook voor het opleggen van bestuurlijke sancties. Daar komt bovendien nog bij, dat bij handhavingszaken voortvarend moet worden opgetreden. Burgers mogen niet te lang in onzekerheid blijven. Gelukkig werd in een van de aangehaalde gevallen de sanctie van tafel gehaald en in een ander geval verminderd. In een geval van geweigerde bijzondere bijstand, werd alsnog de bijzondere bijstand toegekend. Kort en goed, zorgvuldig handelen met kennis van zaken over wet- en regelgeving, de rechtspraak en vooral kennis over de persoonlijke feiten en omstandigheden van belanghebbenden is een minimale voorwaarde voor het nemen van goede besluiten. Dat doet recht aan de burger. Overigens begrijpt de commissie goed, dat nieuwe wetgeving, zoals de Jeugdwet en de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 en de uit de toepassing daarvan voortvloeiende rechtspraak, lastig kan zijn. Des te meer een reden om daaraan bijzondere aandacht te besteden. Het op peil houden van vakkennis is een eerste vereiste om zorgvuldige en dus juiste besluiten te kunnen nemen. Dit alles neemt overigens niet weg, dat de informele aanpak moet blijven. Al met al werden een behoorlijk groot aantal bezwaarschriften ingetrokken. Dat verdient ook alle lof voor de medewerkers. De commissie is dan ook overtuigd van hun goede wil, zoals de commissie die ook ziet bij de medewerkers die het college of de burgemeester tijdens de hoorzittingen vertegenwoordigen. Daar waar ook nog tijdens de behandeling van het bezwaarschrift door de commissie eventueel oplossingen zouden kunnen worden bereikt, schromen zij niet hun volle medewerking daaraan te verlenen. De commissie kijkt in elk geval met positieve gevoelens terug op het afgelopen jaar.