DE OGEN VAN DE CONDOR

Transcriptie

1 DE OGEN VAN DE CONDOR CAILY TEN VOORDE KLAS 3T2 MEVROUW SCHOLTEN

2 INHOUDSOPGAVE 1. Zakelijke gegevens pagina 2 2. Samenvatting van het boek pagina Over de auteur pagina Over het boek pagina Leeservaringen pagina Onderwerp pagina 12 Gebeurtenissen pagina 12 Personages pagina 13 Bouw pagina 13 Taalgebruik pagina Recensie en eigen mening pagina Einde pagina 16 1

3 ZAKELIJKE GEGEVENS A. Titel van het boek De ogen van de condor B. Naam van de auteur Lydia Rood C. Naam van de uitgever Leopold, Amsterdam Jaar van verschijnen 2006 Aantal bladzijden blz. 7 t/m 215 De druk Staat helaas niet weergeven 2

4 SAMENVATTING VAN HET BOEK Bronvermelding Zelf bij het verhaal toegevoegd San Isidoro. Een vredige woonplaats voor Ramiro, zijn grootmoeder Doña Marta en al zijn vrienden. Miguel valt dood neer. Het lijkt net echt. Ramiro is nog jong en hij en zijn beste vriend Miguel spelen oorlogje. Samen hebben ze een eigen nep-houten-pistool. Dat nep-oorlogje spelen lijkt nu nog heel erg leuk, maar alles verandert Het dorp waar Ramiro woont wordt aangevallen door de paramilitairen op verdenking van samenspanning met de guerrilla. Het is grote chaos en de meeste inwoners worden zomaar gemarteld of doodgeschoten. Het is een verschrikkelijk bloedbad. Ze zeggen dat het de schuld van Don Gabriel is. Hij is de vader van Miguel. Hij blijkt soms kapotte dingen voor de guerrilla te repareren. De paramilitairen zijn het hier niet mee eens. Ze vermoorden Don Gabriel en zijn vrouw met Don Gabriels eigen motorzaag. Miguel moest het voor zijn eigen ogen aanzien. Miguels zus, Liseth, wordt ook opgepakt, maar wordt niet vermoord. Haar nemen ze mee. Ramiro hadden ze ook te pakken gekregen, maar hij heeft weten te vluchten. Hij rent zo hard als hij kan naar een schim die hij zag. Zou het Doña Marta zijn? Ramiro volgt de schim. Dwars door alle akkers heen. Dan ziet hij dat het inderdaad Doña Marta is. Ramiro ziet dat ze nog probeert om alle gewassen te ontwijken. Dan verliest hij haar uit het oog. Maar hij denkt al waar ze heen gaat. Naar het gereedschapsscheurtje. Als hij er eenmaal is kruipt hij naar binnen. Daar is Doña Marta. Ramiro wordt vast gepakt en er wordt gevraagd of hij echt Ramiro is. Dan ziet Doña Marta dat hij het zeker weten is. Even later klinken er ineens stemmen. Ze horen doffe klappen bij de rivier. En laarzen die later weer wegliepen. Toen waren ze weer alleen. Pas s avonds laat vond Doña Marta het goed om weer tevoorschijn te komen. Het had geen zin om terug naar huis te gaan. Doña Marta besloot om naar een boerderij verderop te gaan. Daar woont een oom van Ramiro. Alleen ze hebben eigenlijk nooit contact met elkaar en Ramiro s oom, Don Fernando, is dan ook niet blij hun te zien. Hij was eigenlijk van plan om ze weer weg te sturen, maar toen kwam Don Fernando s vrouw eraan. Zij vond het niet erg dat ze bij hun konden overnachten. Don Fernando maakte een afspraak. Ze mogen een paar dagen blijven. Daarna moeten ze weg. Die afspraak was gemaakt. Maar ook al had Ramiro een dak boven zijn hoofd, hij kon s nachts maar moeilijk in slaap komen. De dagen gingen voorbij en Ramiro en zijn grootmoeder moesten weer vertrekken. Ze besloten om maar weer naar huis terug te keren. De paramilitairen moesten inmiddels wel vertrokken zijn. Eenmaal terug in San Isidoro vroeg iedereen, die nog leefde, waar ze al die tijd waren geweest. Ze waren ongerust geweest. Ramiro ging op zoek naar Miguel. Hij vond hem in de werkplaats van zijn vader. De ouders van hem waren vermoord en het meisje, Liseth, waar Ramiro stiekem op verliefd is, wordt gevangengenomen. Ik heb een plan, zegt Ramiro. We gaan Liseth zoeken. De paramilitairen zitten in La Cumbre. Ze hebben Liseth daar ook vast heen gebracht. Je bent gek, zegt Miguel. Wat wil je anders doen, zegt Ramiro. Op een dag was Miguel weg. Ramiro wist niet waarheen. Toen hij en Doña Marta naar de stad gingen om gewassen te verkopen, bedacht hij het plan om in de stad op zoek te gaan 3

5 naar Miguel. Ramiro zei dit tegen Doña Marta toen ze op het punt stond om naar huis terug te gaan. Ze gaf hem wat geld. Hij mocht blijven! Gelukkig, dacht Ramiro. De hele dag had Ramiro gezocht. Maar geen spoor van Miguel en de mensen kenden hem ook niet. Tot hij op een gegeven moment iemand tegen kwam. Hij zij dat Ramiro misschien de stille bedoelde: El Calladito. Maar Miguel is helemaal niet stil. Hij heeft een oor met een hoekje eruit, zegt Ramiro dan. Ja, dat klopt, zegt de man. Dus toch! Het is Miguel echt! Het blijkt dat Miguel soms bij een bepaald terrasje vaak rondhangt. Ramiro kwam een blinde vrouw tegen. Ze voelde aan zijn gezicht. Je bent nieuw hier, of niet, zegt de vrouw. Ja, ik ben op zoek naar iemand, zegt Ramiro. Hij heet El Calladito. Kom maar mee, zegt de vrouw. Maar toen was de vrouw opeens verdwenen. En toen stond Miguel opeens voor mijn neus. Miguel bracht mij naar een oude krottenwijk. Hij woont daar onder het afdak bij een nicht van hem. Hij vertelt dat hij bij het terrasje waar hij rondhangt de afwas mag doen en de restjes op mag eten. Ramiro besluit een plan te maken. Ze kunnen hier niet eeuwig blijven rondhangen. Miguel, we gaan je zus bevrijden! Ramiro, ik heb het je al eens gezegd, het is veel te gevaarlijk! Maar Ramiro weet Miguel over te halen. Op weg naar La Cumbre. De verblijfplaats van de paramilitairen. En de gevangenis voor Liseth. Ze waren al lang onderweg. En toen stopte er op eens een Jeep naast hun. Hebben jullie een lift nodig, zegt één van de mannen. Ramiro knikt. Maar Miguel stoot hem aan. Dan pas ziet hij de zwarte band om de armen van de mannen. Paraco s! Toch stapten ze in, met tegenzin van Miguel. Even later kwamen ze bij een restaurantje aan de kant van de weg. Ze stopten er en de paraco s gingen zitten. Ze bestelden wat te eten. Miguel en Ramiro hadden ook verschrikkelijke honger. Willen jullie ook wat te eten? Vroegen de mannen. Nou bestel dan wat! Toen het eten kwam propten Miguel en Ramiro het zo naar binnen. Zo, dat was nog eens een lekkere maaltijd! De paraco s stonden op om weer te gaan vertrekken, zonder te betalen natuurlijk. Maar Miguel en Ramiro waren iets anders van plan. Ze moesten zien weg te komen bij die mannen. Ramiro zei dat hij nog even naar de wc moest. Miguel moest ook. Ze verstopten zich achter het gebouw en renden toen zo snel mogelijk het weiland achter het restaurant in. Daar verstopten ze zicht. Ze hoorden de paraco s vloeken. Maar ze reden nog niet weg. Miguel en Ramiro hoorden plotseling geritsel en voetstappen, maar toen reed de Jeep weg. De voetstappen die ze hadden gehoord waren van de eigenaar van het restaurant en zijn vrouw. Die wisten ook net op tijd weg te komen. Samen met Miguel, gaat Ramiro Liseth proberen te bevrijden. Zonder hulp zal hun dat nooit lukken, daarom sluiten ze zich aan bij de guerrilla. Miguel weet hoe ze dat moeten aanpakken. Hij kent iemand die ook voor de guerrilla werkt, Alirio. Miguel en Ramiro gaan weer terug naar de stad. Ze gaan op zoek naar Alirio. Maar het is wel gevaarlijk om hem op te zoeken. Na een paar dagen zoeken, zien ze hem eten bij een eettentje aan de rand van de stad. Ze overleggen en Alirio vindt het goed. Het is wel gevaarlijk. Ze moesten met een busje naar La Cumbre en dan richting Pozo Negro. Het kamp lag in een ondiep dal, dicht bij de top van de berg. Het is wel een makkelijke plek om eigenlijk ontdekt te worden. Maar het was wel makkelijk voor de guerrilla om een aanval te beginnen, omdat ze de vijand dan van ver zouden kunnen zien aankomen. Ramiro en Miguel krijgen een andere naam. Ramiro heet Rafael en Miguel heet voortaan Ernesto. Alle guerrilla in het kamp noem je je kameraden. Ze krijgen eerst een training. Het zijn zware klussen die ze moeten doen, maar ze krijgen in ieder geval genoeg te eten en ze hebben een dak boven hun hoofd. Dan herinnert Ramiro Miguel eraan dat ze hier wel zijn om Liseth te bevrijden. Maar helaas was alles anders gelopen. Ze zijn nu eenmaal bij de guerrilla en het is moeilijk weg te komen. Want als je weg 4

6 loopt, beschuldigen ze je van verraad, en als je dan wordt opgepakt, wordt je meteen vermoord. Maar na alle trainingen die Ramiro en Miguel hebben gehad, willen ze bij de baas vragen om een bepaalde positie. Ramiro wil zich inzetten als spion. Hij wil burgerkleding aan doen en in La Cumbre gaan ronddwalen. Zo zou hij Liseth kunnen vinden. Maar Miguel werkt hier niet aan mee. Hij besluit gewoon mee te doen met de gevechten. Als de kameraden dan op een dag moeten vechten, gaat Miguel mee, en Ramiro blijft achter. Maar Ramiro besluit niet naar La Cumbre te gaan zonder Miguel. Dan blijft hij maar in het kamp, wachten tot de rest van de kameraden weer terug komen. Het is verschrikkelijk stil in het kamp. Na een tijdje krijgt Ramiro onverwacht bezoek. Liseth! Wat doe jij hier. Ze vertelt dat ze is ontsnapt bij de paramilitairen en dat ze toen ergens heen moest. Ze zij dat ze van iemand had gehoord dat er twee jongens uit San Isidoro bij de guerrilla waren gegaan. En dat ze beste vrienden zijn. Toen dacht ze dat dat wel Miguel en Ramiro moesten zijn. Het is heel gezellig met de vijf wolven, die ze hebben opgericht: Ramiro, Miguel, Liseth, César en Pacho. Maar op een dag, als Ramiro en César op wacht staan, vliegt er plotseling een helikopter boven het kamp. We zijn ontdekt, schreeuwt César. Hij geeft bericht door aan het kamp en niet veel later wordt er besloten te vertrekken. Dagen gaan voorbij. De blaren worden erger. We lopen nu al dagen! Zegt Ramiro. Wanneer mogen we weer een keer stoppen? Dan ontdekt Ramiro iets. Dat, die plek, dat herken ik. Dat is San Isidoro. De vijf wolven besluiten stiekem weg te sluipen van de kameraden. Ze ontdekken dat er niks meer te halen valt in San Isidoro. De mensen zijn gevlucht, zelfs Doña Marta. Ze liepen maar weer terug. Andresito wist het. Hij had het gezegd. Er is niks meer. De vijf wolven besluiten maar snel terug te gaan naar de kameraden. De vlucht poging is mislukt. Er valt niks meer te halen in San Isidoro. Ze zouden daar sterven van de honger, dan maar beter bij de guerrilla blijven. Maar ze zijn er natuurlijk al lang achter gekomen dat ze zien dat de kinderen weg zijn. En ja hoor. Ze worden gepakt. Door Nilson en nog een kameraad. Ze worden verhoord en vastgebonden. Maar als ze hebben gecontroleerd dat het verhaal klopt wat de kinderen hebben vertelt, worden ze losgemaakt en proberen ze de rest van de groep weer in te halen. Maar niks is meer hetzelfde. Ze worden bijna allemaal genegeerd. Ze moeten de zwaarste en moeilijkste klusjes doen. En dan gebeurd er iets onverwachts Na de komst van Liseth worden ze ontdekt door de paramilitairen, die een navigatiesysteem in het horloge van Liseth hadden verborgen. De guerrillagroep vlucht meer landinwaarts. Voordat ze de kans krijgen om onderweg daarnaar toe een centrale op te blazen worden ze aangevallen door de militairen die goede vriendjes zijn met de paraco s. Ramiro, Miguel, Pacho, César en Liseth weten te vluchten met een van de militairen. Ze weten dat ze nu veilig zijn. Miguel wilde niet mee. Hij liep recht op de mijnen af. Ramiro hoorde ze nog af gaan. Nu waren er nog vier wolven over. Ze worden alle vier in een soort internaat gezet. Daar moeten ze leren om weer in de bewoonde wereld te kunnen leven. Na een poos moet Ramiro bij, volgens mij de baas denkt Ramiro, komen. Hij vertelt dat er iemand is die de vier wil meenemen. Ze mogen worden vrijgelaten, eindelijk. Maar wie is dat dan, vraagt Ramiro. Misschien ken je Doña Marta, zegt de man. Ramiro weet het niet. Hij durft zijn grootmoeder eigenlijk niet meer onder ogen te komen naar wat er allemaal is gebeurd. Hij heeft haar zomaar in de steek gelaten om een meisje te gaan redden! Wat zal hij tegen haar moeten zeggen? Maar toch geeft Ramiro toe. De vier worden naar een grote boerderij gestuurd om samen met kennissen en de grootmoeder van Ramiro te wonen en te werken, omdat hun dorp niet meer leefbaar is. 5

7 Ik heb deze aanpassingen gedaan, omdat ik vond dat het veel, maar dan ook veel te kort was. Er stonden zelfs dingen in de samenvatting die ik heb weggelaten, omdat dat helemaal niet klopte. Het is ook te zien, dat ik heel veel tekst heb toegevoegd. Het leek wel of een deel van de samenvatting een beetje was verzonnen. Dat heb ik maar verbeterd. 6

8 OVER DE AUTEUR Volledige naam Lydia Rood Geboren 23 mei 1957 Land Nederland Levensloop Lydia Rood studeerde journalistiek aan de school voor de Journalistiek in Utrecht. Na haar afstuderen in 1984 werkte ze van 1985 tot en met 1991 als eindredacteur bij de Volkskrant. In 1991 koos Lydia Rood definitief voor het schrijven van boeken, maar ze schrijft daarnaast ook veel columns. Lydia studeerde ook Spaanse taal en letterkunde aan de universiteit van Amsterdam en behaalde in 1988 haar doctoraaldiploma. In 1985 kreeg ze haar dochter Roosmarijn over wie ze verschillende kleuterboeken schreef. Lydia las de verhaaltjes waarin gewone dagelijkse gebeurtenissen werden afgewisseld met grappige kleuterfantasieën eerst aan de echte Roosmarijn voor, haar dochter. Als ze bij haar dan goed in de smaak vielen, waren ze goed. Lydia Rood wordt een duizendpoot genoemd, omdat ze zoveel verschillende verhalen schrijft. Spannende en droevige, ernstige en grappige, lange en korte, voor kinderen en volwassenen. Een aantal van haar boeken 3-8 jaar De kaper van de nes - Zwijsen, 2007 Bikkel en Gluk - Zwijsen, 2007 Roosmarijn doet het zelf wel/roosmarijn kan alles/ik kan, ik kan wat jij niet kan - Leopold, 2007/2003 Toveren is een eitje - Picto-boek - Zwijsen, 2001 Mijn zak zit vol met niks - Zwijsen, 2001(versjes) Aardbeienijs en koffieprut - Zwijsen, 1998 De circusezel - Zwijsen, 1998 Een weeskind - Zwijsen, 1997 Lescek is geen vissekind - Zwijsen, 1998 Oren in de knoop - Leopold, 1995 Paarden poepen op wc's - Leopold, 1994 Dennis gaat naar groep drie - Averroès, 1993 Het rode potje - Averroès, 1993 Gebakken moeder met spek - Leopold, 1993 Torren onder de bank - Leopold, 1981 Zuigen op je neus - Leopold,

9 8-10 jaar Voorgoed verdwenen? - Leopold, 2009 Strijd om Drakeneiland - Leopold, 2007 Smokkelkind - Leopold, 2007 Overleven op Drakeneiland - Leopold, 2006 Een hut die kan drijven - Zwijsen, 2001 Het boek van Sabë - Zwijsen, 2000 Het huis van Biels - Leopold, 1999 De papa-tijd - Zwijsen, jaar De jongen die in de muur verdween - Leopold 2013 Kaloeha Dzong (Kinderboekenweekgeschenk 2007) - CPNB, 2007 Het geheim van Helene - Uitgeverij John Arnold, 2007 Griezelen met Lucebert - M&B, 2007 'Zoenen is vies,' zei Darma Appelgat - Leopold, 2005 Assepoester en zoon - Zwijsen, 2002 De middag van Mimoen - Zwijsen, 2001 Lekker wakker - Leopold, 2000 Pip, de rattenvanger van het Rijksmuseum - Leopold, 1997 Ridder gezocht - Zwijsen, 1996 Een dag uit het rampzalige leven van Nippertje Bov - Leopold, 1996 Lekker slapen, diefjesmaat - Leopold, 1994 Het ware verhaal van Marietje Appelgat en haar vieze vrienden - Leopold, 1994 Drenkeling op Drakeneiland - leopold, 2006 Dolfijnen voor Drakeneiland-Leopold,2010 Overleven op Drakeneiland - Leopold,2007 Opgejaagd (project vergeten oorlog) jaar Dans! Dans! - Leopold, 2012 Feest! - Leopold, 2011 Miss Dakloos- Querido's uitgevers, 2010 De vijf geheimen van Marike - Leopold, 2007 Meisje aan de ketting - Leopold, 2007 Sabahs ware gezicht - Leopold, 2008 De ogen van de condor - Leopold, 2006 Sprong in de leegte - Leopold, 2005 Kus - Kidsweekbibliotheek, 2005 Sammy of Samir - Leopold, 2005 Jenna zet door - Sanoma Uitgevers, 2004 Marike en de nachtvogel - Leopold, 2004 Zoon van de Souk - Lydia Rood en Mohamed Sahli, Leopold, 2004 Brief uit Hollanda - Lydia Rood en Mohamed Sahli, Leopold, 2003 Op goed geluk - Sanoma uitgevers, 2002 Marike...hahaha -Leopold, 2002 Marike in paniek - Leopold, 2003 Marike vecht - Leopold, 2003 Marikes vijfde geheim - Elzenga, 2001 Anansi's Web - Leopold,2000 8

10 Zomer zonder Andy - Zwijsen, 1999 Weg van de zon - Leopold, 1997 De stem van het water - Leopold, 1997 Een dag uit het rampzalige leven van Nippertje Bov - Leopold, 1996 Gabber - Leopold, 1992 Erin de Enige - Leopold, 1990 Een mond vol dons - Leopold, 1989 Maanzaad - Leopold, 1989 De kletskolonel - Leopold, 1987 Een rotkind - Van Goor, 1984 De krant van morgen - Van Goor, 1984 Een geheim pad naar gisteren - Van Goor, 1982 Bronvermelding 9

11 OVER HET BOEK A. Als illustratie staat er op de voorkant van het boek een jongen met een geweer. Volgens mij is het Ramiro die je ziet. Hij ligt in de groene bladeren te rusten/slapen. Dit heeft te maken met dat de guerrilla groep eigenlijk van jongen kinderen, kindsoldaten maakten. B. Ja het is opgedragen aan de vrienden van de schrijfster, want die hebben een deel van hun geschiedenis aan Lydia vertelt, zodat ze haar boek kon schrijven. C. De echte hoofdpersoon in het boek is Ramiro. Je kunt namelijk zijn gedachten en gevoelens lezen. Positieve karaktereigenschappen 1. doorzettend = hij weet op sommige momenten Miguel toch over te halen, en dat is alleen maar goed, want anders had Liseth hun nooit weten te vinden. 2. beschermend = hij wil perse Liseth bevrijden, ook al weet hij dat het geen makkelijk klus zal worden. Negatieve karaktereigenschappen 1. leidinggevend = dat zorgt ervoor dat Miguel soms boos wordt, omdat hij vindt dat Ramiro veel te veel zelf doet dus bedoelt hij daarmee dat hij degene is die de plannen meestal bedenkt en dat hij er meteen van uit gaat dat de rest van de wolven hem volgt. 2. hulpvaardig = hij wil wel hulp geven, maar als hij dat doet kan dat hem in gevaar brengen en de rest van de groep wolven. D. San Isidoro Hier wonen Miguel, en Ramiro en hier begint de aanval van de paraco s waardoor er een groot avontuur begint voor de twee jongens. Het guerrilla kamp Hier zitten Miguel en Ramiro heel lang. Ze leren hier ze vechten en ze krijgen hier onderdak. Hun plan was om bij de guerrilla te gaan en Liseth te bevrijden. De stad Hier gaat Ramiro op zoek naar zijn beste vriend Miguel om hem toch over proberen te halen om zijn zus te gaan bevrijden. De centrale Dicht bij de centrale, op het moment dat de guerrilla dat willen opblazen duikt plotseling het leger op. Ze moeten proberen Liseth in veiligheid het te brengen en op dit punt ontsnappen de vijf wolven, behalve Miguel. Die haalt het niet. Het internaat Hier verblijven de vier wolven een tijde om te leren om weer in te bewoonde wereld te wonen. De boerderij Hier leeft Ramiro nadat hij is opgehaald samen met de andere vier wolven door Doña Marta. Ze moeten er werken en ze krijgen er onderdak. 10

12 E. Het verhaal staat in de niet-chronologische volgorde, omdat er soms terugblikken zijn. Bijvoorbeeld als Ramiro terugdenkt aan iets wat eerder is gebeurd. Het is daardoor spannend gemaakt, omdat je dan verder wilt lezen hoe de persoon in het verhaal hier dan op dat moment op reageert als hij er dan aan terugdenkt. F. Het verhaal is uit de ogen van Ramiro en ik vind dat het verhaal een beetje wordt vertelt. Het lijkt alsof er een verteller naast je op de bank zit. Het is de ik-vertelsituatie. G. Het verhaal heeft een open einde. Dat vind ik wel jammer, want ik had graag willen weten hoe het nu zal aflopen met Ramiro en Liseth. 11

13 LEESERVARINGEN Onderwerp Het onderwerp van het verhaal spreekt mij wel aan. Ik heb nog nooit over zo n onderwerp gelezen. Het verhaal heeft mij wel andere kanten van het onderwerp laten zien. Ik wist al dat er kindsoldaten bestonden en dat dat heel erg is. Maar ik wist niet dat het zo erg kon zijn. Ik ben wel door het verhaal aan het denken gezet. Als er nog ergens op de wereld kindsoldaten zijn, haal ze onmiddellijk weg bij de groep waarbij ze zitten. Zo kunnen ze geen kind zijn. Ik wist eerst niet wat ik van het verhaal moest verwachten. Ik snapte de titel ook eerst niet, maar naarmate je verder komt in het boek, begrijp je wel waar het over gaat. Ik ben wel over bepaalde onderwerpen anders gaan denken. Er mogen geen kindsoldaten meer zijn. De hele kindertijd wordt van die kinderen afgepakt. En wat ze allemaal moeten doorstaan, is gewoon te erg voor woorden. In het begin vond ik het wel een beetje oppervlakkig. Ik had daar wat meer spanning verwacht. Maar helaas. Gelukkig begon het pas aan het eind spannend te worden. Toen had ik ook echt zin om verder te lezen. Achteraf vond ik het daarom ook een leuk boek. Ik vind dat het onderwerp zelf wel heel goed is uitgelegd. Ik vond dat het niet voorspelbaar was. Sommige dingen verwachte ik helemaal niet. Dat maakt het lezen ook juist zo leuk. Vooral toen de guerrilla s erachter kwamen dat Liseth een spion voor hun was en die aanval van de militairen verwachte ik dus totaal niet. Ik vind dat alles goed is verdeeld. Bij geen één onderwerp vond ik dat er te weinig werd vertelt. Ik heb nog nooit een verhaal over dit onderwerp gelezen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat de vorige drie boeken die ik heb gelezen wel iets leuker waren. De spanningen waren namelijk over het hele boek verdeeld, bij dit boek was dat pas aan het eind. Gebeurtenissen Ik denk dat er te weinig gebeurtenissen waren om je te blijven boeien. Want in het begin was er bijna geen spanning. Dat was wel jammer, want soms had ik geen zin om verder te lezen. Aan het begin lijkt het wat langdradig, maar toch zit er wel genoeg tempo in. Het lijkt alleen langer te duren als het saai is. In dit verhaal gaat het vooral om de gebeurtenissen van de personages. Het gaat niet echt bepaald over de gevoelens. De gebeurtenissen hebben wel indruk op mij gemaakt. Ik wist dat er kindsoldaten waren, maar dat het er echt zo hard aan toe ging! Dat is wel heer erg hoor. De gebeurtenissen zijn wel geloofwaardig. De schrijver vertelt namelijk in het boek dat een groot deel van de gebeurtenissen echt kunnen of zijn gebeurd. Maar sommige zijn ook verzonnen. De gebeurtenissen zijn wel herkenbaar, maar gelukkig niet voor mij. De gebeurtenissen zijn niet verrassend, niet origineel maar wel bekend. Ik denk dat mensen wel weten dat er kindsoldaten zijn, maar ze weten niet goed wat er zich allemaal afspeelt bij die kinderen. Er staan geen gebeurtenissen in het verhaal die ik graag zou willen meemaken. Gelukkig hoef ik die niet mee te maken. 12

14 Personages De hoofdpersoon is wel iemand voor mij die gaat leven en de andere personages ook. Je gaat dan denken aan kinderen die er nu echt mee te maken hebben. Dat is toch verschrikkelijk! Ik kan me door de goede uitleg in het boek wel verplaatsen in het leven van Ramiro en de anderen, maar het is wel moeilijk. De hoofdpersoon is misschien wel een held voor mij, maar ook weer niet. Ik zou namelijk nooit de situatie die hij mee maakt ooit willen meemaken, maar wat hij allemaal doet en hoe hij sommige dingen oplost vind ik wel heel goed. Ik vind de ideeën goed en het gedrag is gewoon normaal voor de personages. Er wordt eigenlijk helemaal geen echt grof taalgebruik gebruikt. Ze gedragen zich dus allemaal zoals het eigenlijk hoort. Maar ze reageren niet verrassend. Ze hebben mij allemaal eigenlijk beïnvloedt. Het is gewoon erg wat ze allemaal meemaken. Niet één persoon, want ze zitten eigenlijk allemaal in het zelfde schuitje, de kinderen dan. Er heeft mij geen gedachte of iets wat werd gezegd aan het denken gezet. Het ging mij vooral om de gebeurtenissen die plaats vonden. Ik vind dat ik genoeg te weten ben gekomen over de gedachten en gevoelens van de personages. Als ze nog meer hadden vertelt over de gevoelens of wat dan ook, was het niet meer spannend geweest en dat zou jammer zijn. Ik begrijp de personages goed. Ik hoef er verder niks aan te veranderen of wat dan ook. Dat komt omdat alles in het verhaal gewoon goed is uitgelegd waardoor je het begrijpt. De personages veranderen wel door wat ze meemaken. Een goed voorbeeld daarvan is Liseth. Zij heeft heel ander gedrag dan voorheen. Ook al zijn ze maar een paar maanden verder, er is veel verandert. De beslissingen die vooral Ramiro heeft genomen vind ik begrijpelijk en ook heel goed. Bijvoorbeeld als hij iets niet had gezegd of gedaan, was iets anders ook niet gebeurt. Bouw Ik vind dat de gebeurtenissen wel goed op elkaar volgen. Er waren geen moeilijke stukken. Ik hoefde bijvoorbeeld niet terug te lezen, omdat ik niet meer wist waar het over ging. In het begin was het verhaal saai. Aan het eind vond ik het pas spannend worden. Jammer genoeg was die spanning niet goed over het verhaal verdeeld. Het verhaal heeft geen ingewikkelde bouw. Alles werd goed uitgelegd en er waren geen moeilijke woorden. Er is maar één verhaallijn. Dat is meestal, vind ik, makkelijker te lezen. Ik vind het slot alleen een beetje jammer. Ik had een gesloten einde verwacht, maar het was een open einde. Ik had graag willen weten hoe het nu met iedereen zou aflopen. Maar toch was het wel een plezierig einde, want iedereen was nu veilig. Taalgebruik Ik vond het verhaal makkelijk te lezen. Alles werd goed uitgelegd en er waren geen moeilijke woorden. Er stonden ook geen erge woorden in. Ik vind dat dat ook niet zou passen bij het verhaal. De zinnen waren makkelijk te lezen en het bevatte weinig tot bijna geen moeilijke woorden. Maar bij sommige woorden stond een sterretje, omdat het in een andere taal was. Maar dat werd onderaan de bladzijde uitgelegd. Het verhaal bevat niet te veel en ook niet te weinig beschrijvingen. Gewoon genoeg om alles te kunnen begrijpen. De leesbaarheid is hierdoor goed. Er zat wel genoeg tempo in het verhaal, alleen aan het begin van het verhaal leek het niet zo, omdat het toen een beetje saai was. 13

15 Er zitten niet heel veel gesprekken in het verhaal. Je leest meer de gebeurtenissen die er zich afspelen. Dat vind ik juist leuk. Want in een ander boek dat ik heb gelezen zaten juist veel gesprekken en dat was minder plezierig dan dit. 14

16 RECENSIE EN EIGEN MENING Bronvermelding Ik vind dit boek spannend, omdat ze je het niet meteen laat snappen, blz. 7 Miguel viel dood toen ik hem raakt, je denkt dat hij Miguel heeft vermoord maar het is gewoon een spelletje. Het is ook spannend, omdat hij in een enge situatie zit, er is oorlog. Als je het woord AK-47 leest, denk je dat er gaat geschoten worden en lees je snel door totdat er actie komt. Het is voor mijn leeftijd, ik zit nu in de eerste klas, omdat er veel geschoten wordt en oorlog is, maar ook omdat er een kleine seksscène op het einde zit. Kleine kinderen zouden niet weten wat seks of een AK-47 zijn. Het is leerzaam, want je weet nu ook hoe mensen in Zuid-Amerika leven en dat er al kinderen zijn die op 9-jarige leeftijd al bij de guerrilla komt en oorlog moet voeren. Het boek is onbekend, want geen familie of vrienden en ik zelf ook niet hebben er ooit van gehoord. Van de schrijver Lydia Rood heb ik ook nog nooit van gehoord. Spannend Het was wel spannend, maar alleen pas aan het einde vond ik. Aan het begin was het een beetje langdradig. Enge situatie Het is een enge situatie, omdat je te maken hebt met oorlog. Voor mij leeftijd Het is wel voor mijn leeftijd gemaakt. Jonge kinderen hoef je dit boek denk ik niet te geven. Ik denk dat die het niet zullen begrijpen. Leerzaam Je hebt nu eigenlijk nog meer over het leven gehad van kindsoldaten. Je weet nu pas echt dat het er heel hard aan toe kan gaan. Onbekend Het boek was voor mij onbekend. Ik had het nog nooit eerder gezien en ik had ook geen idee waar het over zou gaan. 15

17 EINDE 16