Stichting Klachtenregeling Huisartsenzorg Midden-Nederland. Jaarverslag 2013

Transcriptie

1 Stichting Klachtenregeling Huisartsenzorg Midden-Nederland Jaarverslag 203

2 Inhoudsopgave Pagina Samenvatting 3. De Klachtenregeling Huisartsenzorg Midden Nederland 4. Algemeen.2 Aangesloten huisartsen.3 Aangesloten Huisartsenposten.4 Aangesloten Multidisciplinaire samenwerkingsverbanden/organisaties.5 Klachtenregeling.6 Voorlichting.7 Gepubliceerde uitspraken op de website 2. Klachtencommissie en Bestuur 6 3. De klachtencommissie 6 3. Organisatorisch 3.2 Klachtinhoudelijk 3.3 Melding aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg 4. Klachtenbehandeling 7 4. Wijzen van klachtenbehandeling 5. Klachten Algemeen 5.2 Afgehandelde klachten 5.3 Door de commissie in behandeling genomen klachten 5.3. aard van de in behandeling genomen klachten klager aangeklaagde behandeling reacties huisartsen naar aanleiding van uitspraak aanbevelingen van de klachtencommissie 6. Doorlooptijden 8 7. Niet in behandeling genomen klachten 9 7. Niet ontvankelijk verklaarde klachten 7.2 Overgedragen klachten naar huisartsenposten 8. Telefonische bemiddeling 9 9. Bemiddelingsgesprekken 20 Bijlagen Bijlage Uitspraken 2 Bijlage 2 Aangesloten gemeenten 49 Bijlage 3 Personalia 50 2

3 Samenvatting De Stichting Klachtenregeling Huisartsenzorg Midden-Nederland (hierna: de Stichting) biedt laagdrempelige klachtafhandeling over huisartsenzorg. Klachten worden behandeld middels telefonische bemiddeling, bemiddeling door een onafhankelijk bemiddelaar en door de beoordeling van de klacht door de klachtencommissie op de (on)gegrondheid van de klacht. Het is de klager die bepaalt hoe hij zijn klacht uiteindelijk behandeld wil zien. De website van de Stichting biedt klagers informatie over de klachtenregeling en over de mogelijkheden van klachtenafhandeling. In 203 werden bij de Stichting 28 klachten ingediend, 27 klachten hiervan hadden betrekking op huisartsenposten. Van deze 28 klachten zijn klachten in behandeling genomen door de klachtencommissie. Aangezien er nog zes klachten meegenomen zijn uit 202, heeft de commissie in 203 in totaal in 7 klachten uitspraak gedaan. De overige klachten werden bemiddeld, overgedragen aan de huisartsenpost, niet doorgezet, waren niet ontvankelijk, de huisarts was niet aangesloten of betroffen klachten die niet over een huisarts gingen. Er zijn nog 7 klachten meegenomen naar 204. De 7 gedane uitspraken bestonden uit 25 verschillende klachtonderdelen. 48% van de klachtonderdelen is gegrond verklaard. Dit is een stijging ten opzichte van 202, toen werd 30% van de klachtonderdelen gegrond verklaard. In 203 is de gemiddelde behandeltijd door de commissie gedaald ten opzichte van 202. Op een na alle huisartsen hebben de wettelijk verplichte reactie gegeven na ontvangst van de uitspraak door de commissie. Het doel van de klachtenregeling is de kwaliteit van zorgverlening te verbeteren. Uit de reacties van de huisartsen blijkt meermaals dat er inderdaad verbeteringsmaatregelen worden getroffen en dat de uitspraak van de commissie ter harte wordt genomen. 3

4 . De Klachtenregeling Huisartsenzorg Midden-Nederland. Algemeen De Wet klachtrecht cliënten zorgsector (WKCZ) draagt iedere zorgaanbieder op een regeling te treffen voor de behandeling van klachten over een gedraging van hem of voor hem werkzame personen jegens een cliënt. De Stichting Klachtenregeling Huisartsenzorg Midden-Nederland (hierna: de Stichting) werd in het leven geroepen om huisartsen in Midden-Nederland de gelegenheid te bieden aan hun wettelijke verplichting te voldoen. De klachtencommissie van de Stichting biedt de mogelijkheid tot onpartijdige behandeling van de klacht en doet uitspraak over de gegrondheid van de klacht. De doelstelling is: - het bieden van een (laagdrempelige) procedure voor opvang, bemiddeling en behandeling van een klacht van een klager over huisartsenzorg; - het creëren van de mogelijkheid voor herstel van de vertrouwensrelatie tussen klager en aangeklaagde; - het leveren van een bijdrage aan het bewaken en bevorderen van de kwaliteit van de huisartsenzorg door het signaleren van structurele tekortkomingen. Voor klager en de aangeklaagde huisarts bestaat de mogelijkheid om een gesprek onder leiding van een onafhankelijk bemiddelaar aan te gaan. De klachtenregeling maakt hiervoor gebruik van externe, onafhankelijke bemiddelaars. De regio Midden-Nederland is het preferente werkgebied van de klachtenregeling, echter ook zorgaanbieders buiten Midden-Nederland kunnen zich aansluiten bij de Klachtenregeling Midden-Nederland. Zie voor een overzicht van het preferente werkgebied, bijlage 2..2 Aangesloten huisartsen Bij de klachtenregeling zijn niet alleen zelfstandig gevestigde huisartsen aangesloten, maar ook huisartsen in loondienst en waarnemend huisartsen. Op 3 december 203 waren.93 huisartsen aangesloten. De aansluitkosten voor 203 waren 80,- per huisarts. In 202 was dat 90,--. In 20 was dit 00,-, en in 200 0,-. Naar analogie van het verzekeringswezen is er geen premiedifferentiatie voor parttime werkende huisartsen. Wel is er premiedifferentiatie ten aanzien van het moment van aansluiting. Klachten jegens niet aangesloten huisartsen of klachten ontstaan vóór aansluiting kunnen in bepaalde situaties door de klachtencommissie in behandeling genomen worden. Voor deze aangeklaagden is er een boeteclausule ( spijtoptantenregeling ) van toepassing. De klacht wordt in behandeling genomen als aan de betaling is voldaan. Door het bestuur van de Stichting is besloten deze boete te stellen op een bedrag van 2.000,--. Voorheen was dit 3 maal de aansluitbijdrage. Klachten jegens huisartsen-in-opleiding worden in behandeling genomen indien de huisartsopleider is aangesloten. 4

5 .3 Aangesloten huisartsenposten Bij de klachtenregeling zijn twee huisartsendienstenstructuren (HDS) aangesloten. Onder deze twee HDS-en vallen in totaal 0 huisartsenposten. De aansluitkosten 203 bedroegen 600,-- per huisartsenpost. Per klacht werd 500,-- in rekening gebracht. De behandeling van klachten over huisartsenposten is vastgelegd in een protocol. Deze protocollen zijn in samenspraak met de huisartsenpost tot stand gekomen. In oktober heeft een kennismakingsgesprek plaatsgevonden met de nieuwe voorzitter van de klachtencommissie, de ambtelijk secretaris en de voorzitter van een van de aangesloten HDS-en. In hoofdstuk 5.3 is een overzicht van binnengekomen klachten jegens (huisartsen van) de huisartsenposten opgenomen..4 Aangesloten multidisciplinaire samenwerkingsverbanden/organisaties In 203 bedroegen de aansluitkosten voor multidisciplinaire samenwerkingsverbanden/organisaties 250,--. Eind 203 waren er 5 multidisciplinaire samenwerkingsverbanden/organisaties aangesloten bij de Stichting..5 Klachtenregeling In de in november 200 herziene vastgestelde Klachtenregeling Huisartsenzorg Midden- Nederland is in artikel 22 vastgelegd dat twee jaar na inwerkingtreding er een evaluatie plaatsvindt van de herziene klachtenregeling en vervolgens om de vier jaar. Eind 202 is een start gemaakt met deze evaluatie. Met het oog op de aangesloten HDS-en en multidisciplinaire samenwerkingsverbanden/organisaties is aanpassing van de regeling wenselijk. Ook in 203 is een aantal punten van aanpassing besproken binnen de klachtencommissie. In verband met het Wetsvoorstel kkgz (Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg) is besloten af te wachten tot duidelijk is hoe de nieuwe wetgeving eruit zal zien en dan opnieuw te evalueren..6 Voorlichting De WKCZ draagt de zorgaanbieder op om de regeling op passende wijze onder de aandacht te brengen van zijn cliënten. De website van de Stichting biedt klagers informatie over de klachtenregeling en over de mogelijkheden van klachtenafhandeling. Tevens biedt de website de mogelijkheid om een klachtenformulier in te dienen. Op de website is daarvoor een klachtenformulier aanwezig. Bij de ambtelijk secretaris komen zeer regelmatig telefoontjes binnen van klagers die specifieke informatie willen of een klacht willen indienen. Het betreft ook klachten uit andere regio s waarbij klagers worden doorverwezen naar de betreffende klachtenregeling waar de huisarts is aangesloten. Ook (individuele) zorgaanbieders en cliëntenbelangenorganisaties vonden de weg naar de ambtelijk secretaris met vragen over klachtbehandeling en de wijze van informeren van een patiënt over de mogelijkheden van klachtbehandeling. 5

6 Via de website kunnen bij de klachtenregeling aangesloten huisartsen (gratis) folders over de klachtenregeling voor in hun wachtkamer bestellen..8 Gepubliceerde uitspraken op de website Vanaf 20 worden gedane uitspraken van de commissie op de website geplaatst. Aangesloten huisartsen(posten), multidisciplinaire samenwerkingsverbanden/organisaties, maar ook de Werkgroep Federatie Deskundigheidsbevordering Huisartsen (WDH-MN) hebben toegang tot de website en kunnen (ter lering) kennisnemen van de uitspraken van de commissie. 2. Klachtencommissie en bestuur In april 203 vond de jaarlijkse gemeenschappelijke vergadering van het bestuur van de Stichting en de klachtencommissie plaats. In deze vergadering werden zowel organisatorische zaken als inhoudelijke onderwerpen besproken. Specifieke aandacht werd besteed aan het jaarverslag van de klachtencommissie, met name het aantal en de aard van de binnengekomen klachten. Daarnaast werd aandacht besteed aan het houden van hoorzittingen. De klachtencommissie heeft haar beleid ten aanzien van het houden van hoorzittingen (ja, tenzij) geevalueerd en heeft geconcludeerd dat hoorzittingen bijdragen tot acceptatie van de uitspraak en procedure. De klachtencommissie heeft het ja, tenzij beleid aangescherpt. Als de klachtencommissie vooraf niet de indruk heeft dat een hoorzitting een toegevoegde waarde heeft, komt er geen hoorzitting. Dit kan anders zijn als partijen verzoeken om een hoorzitting. De klachtencommissie beslist uiteindelijk over het wel of niet houden van een hoorzitting. 3. De Klachtencommissie De klachtencommissie komt in beginsel eenmaal per maand, volgens een jaarrooster, in vergadering bijeen. De vergadering omvat een organisatorisch gedeelte en een gedeelte waarin de klachten besproken worden of een hoorzitting plaatsvindt. In verband met het aantal te behandelen klachten zag de klachtencommissie zich in 203, evenals in 202 en 20, genoodzaakt om extra vergaderingen, al of niet met hoorzitting, in te plannen. In totaal kwam de commissie daarom in keer bijeen. Dit was 5 keer in 202, 6 keer in 20 en tien keer in 200. In 203 is een nieuwe voorzitter van de commissie benoemd, de heer mr. G.J. Bloemendal. Daarnaast werden twee nieuwe leden van de commissie verwelkomd: een lid op voordracht van de LHV Huisartsenkring Midden-Nederland, mevrouw A. Verdam, en een lid op voordracht van Cliëntenbelang Utrecht, mevrouw H. Vis. De klachtencommissie wordt ondersteund door een ambtelijk secretaris. De ambtelijk secretaris heeft in verband met het aanvaarden van een nieuwe functie haar werkzaamheden voor de commissie neergelegd. Wel blijft zij beschikbaar als plaatsvervangend ambtelijk secretaris. De voorheen plaatsvervangend secretaris is vanaf december 203 benoemd als vaste ambtelijk secretaris. 6

7 3. Organisatorisch Door de klachtencommissie werden onder meer de volgende punten besproken: o rooster van aftreden, profiel en werving kandidaten; o profielschets voorzitter klachtencommissie; o overzicht bezoekers website; o vergoedingsregeling Klachtencommissie; o evaluatie hoorzittingen; o beleid t.a.v. meldingen inspectie; o procedure opvragen dossiers; o machtiging opvragen stukken na overlijden; o herziening klachtenregeling met het oog op het wetsvoorstel WKKGZ; o beleid opvragen geluidsbanden/transcripties; o voorbereiding van de jaarlijkse vergadering met het bestuur; o het jaarverslag Klachtinhoudelijk Tijdens de vergaderingen buigt de klachtencommissie zich over: o de beoordeling van de ontvangen schriftelijke stukken; o de beantwoording van de vraag of er nog aanvullende informatie gewenst is; o het bepalen of mondeling horen gewenst is; o het eventueel inschakelen van externe deskundigen; o het vormen van een oordeel over de gegrondheid van de klacht; o het formuleren van eventuele aanbevelingen; o het bespreken van de conceptuitspraak; o het bespreken van reacties van aangeklaagde(n) op de uitspraken. 3.3 Melding aan Inspectie voor Gezondheidszorg (IGZ) De commissie heeft in 203 geen melding gedaan aan de IGZ. 4. Klachtenbehandeling 4. Wijzen van klachtbehandeling Indien een patiënt een klacht wil laten behandelen kan de klacht via de website van de klachtenregeling (klachtenformulier) of bij brief in de Nederlandse taal worden ingediend. Na een eerste ontvangstbevestiging neemt de ambtelijk secretaris van de commissie telefonisch contact op met de klager. Tijdens dit (intake)gesprek worden de klacht en de mogelijkheden van klachtbehandeling besproken. Deze mogelijkheden zijn telefonische bemiddeling, bemiddeling door een onafhankelijk bemiddelaar en de beoordeling van de klacht door de klachtencommissie op de (on)gegrondheid van de klacht. Het is de klager die bepaalt hoe hij zijn klacht uiteindelijk behandeld wil zien. 7

8 5. Klachten Algemeen In 203 werden bij de Stichting 28 klachten ingediend. Daarmee is het aantal ingediende klachten wederom toegenomen ten opzichte van 202 (88), 20 (79), 200 (42), 2009 (29) en 2008 (40). Van de 28 klachten zijn 27 klachten ingediend over huisartsenposten. In 202 waren dit 3 klachten. Er zijn geen klachten ingediend over de aangesloten multidisciplinaire samenwerkingsverbanden/organisaties. Inventarisatie van de binnengekomen klachten laat zien dat er van de 28 ingediende klachten er: 22 klachten per post zijn ingediend, 33 klachten per zijn ingediend en 73 klachten via de website zijn ingediend. Het grootste aantal klachten wordt via de website en per ingediend en van deze klachten wordt het grootste aantal, zie onder 5.3, niet in behandeling genomen. Alleen de klacht kan via het klachtenformulier op de website (of via ) ingediend worden. Verdere wisseling van stukken gaat om privacyredenen per post. Tabel ingekomen klachten HAP Huisarts 8

9 5.2 Afgehandelde klachten In 203 werden 28 klachten ingediend. Daarnaast waren er nog tien klachten uit 202 in behandeling. Volledige klachtafhandeling houdt in dat de klacht door de commissie als afgesloten wordt beschouwd wanneer de commissie een reactie van de huisarts op de uitspraak heeft ontvangen. Ten behoeve van het jaarverslag wordt de datum van uitspraak aangehouden. Er waren op 3 december 203 nog zeven klachten als openstaand geregistreerd. Deze klachten zijn meegenomen naar het jaar 204. In 203 werden dus 3 klachten afgehandeld, waaronder de 0 klachten die nog in 202 waren ingediend. ( = 3). 5.3 Door de klachtencommissie in behandeling genomen klachten Klachten uit 202: Van de tien nog in 202 binnengekomen klachten zijn zeven klachten door de commissie afgehandeld. Van de drie overige klachten werd er een klacht ingetrokken en werd in de overige twee klachten niets meer van klager vernomen. Klachten uit 203: Van de 28 in 203 ingediende klachten zijn in totaal klachten door de commissie in behandeling genomen. Eén klacht werd ingetrokken tijdens de behandeling door de commissie. De commissie heeft uitspraak gedaan in 7 klachten. De commissie deed keer uitspraak zonder hoorzitting en zes keer uitspraak met hoorzitting. Hierbij dient nog vermeld te worden dat een klager vier klachten heeft ingediend tegen vier verschillende huisartsen en dat een klager vier klachten heeft ingediend tegen vier verschillende waarnemend/dienstdoend huisartsen. Alle acht klachten zijn in behandeling genomen door de commissie. Klachten met betrekking tot huisartsenposten: Van de 28 klachten uit 203 hadden 27 klachten betrekking op huisartsenposten. Van deze 27 klachten werden zes klachten door de commissie in behandeling genomen. Twee daarvan zijn meegenomen naar 204. Een klacht werd tijdens de behandeling bij de commissie ingetrokken. 3 klachten werden overgedragen naar de desbetreffende huisartsenpost (zie 7.2). Twee klagers hadden de klacht zowel bij de Stichting als bij de betreffende huisartsenpost ingediend en gingen alsnog met de huisartsenpost in gesprek. Zes klachten werden (na de intake) niet in behandeling genomen in verband met verschillende redenen, zoals geen machtiging ontvangen, niets meer van vernomen, niet ontvankelijk. 9

10 Overzicht afhandeling klachten in 203, inclusief de klachten ingediend vóór januari 203 Wijze van afhandeling Ingediend Ingediend in Totaal vóór 203 en afgehandeld in //203 afgehandeld in 203 en afgehandeld in Uitspraak, zonder hoorzitting, door 5 6 de commissie Uitspraak, met hoorzitting, door de commissie Telefonische bemiddeling door de secretaris van de commissie Bemiddeling door bemiddelaar 0 Klacht overgedragen naar huisartsenposten Ingetrokken 6 7 Niet ontvankelijk verklaard/ niet aangesloten huisarts (verwezen naar andere huisartsen klachtenregeling) Verwijzing naar andere klachtinstanties Anders, waaronder niets meer vernomen na ontvangstbevestiging of verzoek om aanvullende informatie Totaal aantal

11 Tabel afhandeling ingekomen klachten: 3 Niet aangesl./no 39 Ingetrokken Verwijzing Anders Telefonische bemiddeling Bemiddeling door bemiddelaar Uitspraak met hoorzitting Uitspraak zonder hoorzitting 5 Overgedragen naar HAP 4

12 5.3. Aard van de in behandeling genomen klachten Een aantal van de behandelde klachten was meervoudig van aard. Van de 7 door de commissie gedane uitspraken kunnen 25 klachtonderdelen worden onderscheiden. Van de 25 onderscheiden klachtonderdelen lagen er 9 op het gebied van medisch professioneel handelen (76%), 6 op het gebied van de relatie (24% ) en 0 op het gebied van de organisatie van de praktijk (0%) Medisch-professioneel handelen Diagnose en onderzoek Weigeren afgifte (originele) medische dossier Niet informeren over behandelingsplan Maken van afspraken met UWV/geven van info Schending beroepsgeheim Niet serieus nemen van klachten Weigeren en/of achterwege laten van onderzoek Inrichting dossier Geen hulp na ongeval Niet adequaat reageren op tel oproep Medicatie Geen doorverwijzing Behandeling Onthouden van behandeling Geen gelegenheid second opinion Verstrekken van medisch dossier aan ouders Klysma door leek Info na beëindigen behandelrelatie Onjuiste overlijdensverklaring Zorg niet geïntensiveerd Relatie Communicatie Bejegening(wnd) huisarts Geen reactie/condoleance na overlijden Organisatie praktijk Werkwijze t.a.v. declareren herhaal- recepten Begeleiding van de haio door de huisartsopleider Kosten eigen risico door verkeerde behandeling/verwijzing

13 Tabel aard behandelde klachtonderdelen: 25 = 00% 24% 0% Medischprofessioneel handelen Relatie 76% Organisatie 3

14 5.3.2 Klager Van de 8 (zeven uit 202 en uit 203) door de commissie behandelde klachten werden acht klachten door de patiënt zelf ingediend. Tien klachten werden ingediend door een nabestaande. Er werden geen klachten ingediend door een door de patiënt gemachtigde. In onderstaande tabel worden de klagers van de door de commissie behandelde klachten weergegeven. In dit verslagjaar zijn opvallend veel klachten ingediend door een nabestaande. Van deze klachten zijn er twee keer vier klachten door eenzelfde nabestaande ingediend. Tabel klagers 8 = 00% patient nabestaande gemachtigde 4

15 5.3.3 Aangeklaagde Van de 8 door de klachtencommissie in behandeling genomen klachten waren er 2 gericht tegen de eigen huisarts. In alle gevallen was dit ten tijde van het indienen van de klacht niet meer de huisarts maar was men van huisarts veranderd. Er zijn in 203 geen klachten ingediend tegen een AIOS, noch tegen assistenten van huisartsen. Tegen artsen van een HAP werden vier klachten ingediend. Twee klachten werden ingediend tegen een waarnemend arts. In onderstaande tabel worden de categorieën aangeklaagde artsen weergegeven. Tabel aangeklaagde huisartsen 4 HAP 2 2 Waarnemend huisarts (ex) huisarts Behandeling De klachtencommissie deed in keer uitspraak. Ter vergelijking: in 202 deed de commissie ook 7 keer uitspraak, in 20 6 keer en in 200 vijf keer. Van deze 7 uitspraken kunnen 25 klachtonderdelen worden onderscheiden. De klachtencommissie verklaarde 2 klachtonderdelen gegrond (48%) en 3 klachtonderdelen ongegrond (52%). Van de 7 uitspraken vonden er zes met hoorzitting plaats en zonder hoorzitting. 5

16 Tabel beoordeelde klachtonderdelen: 25= 00% 48% Ongegrond 52% Gegrond Het uitgangspunt van de klachtencommissie is dat er in beginsel een hoorzitting gehouden wordt, tenzij er redenen zijn om van dit uitgangspunt af te wijken. Redenen om van dit uitgangspunt af te wijken kunnen onder meer zijn: de aard van de klacht, de relatie van partijen of het feit dat de commissie inschat dat een hoorzitting geen aanvullende waarde heeft met het oog op een zorgvuldige waarheidsvinding of (herstel van) de relatie. De voltallige commissie beslist of er tot een hoorzitting overgegaan zal worden. In 203 is er door een klager (als nabestaande) vier klachten ingediend tegen vier verschillende huisartsen. Deze klager wilde liever geen hoorzitting. Aangezien de commissie van oordeel was dat zij in alle zaken zonder hoorzitting tot een oordeel kon komen is in al deze klachten besloten geen hoorzitting te houden. Bij dit jaarverslag heeft de commissie een selectie van 4 geanonimiseerde uitspraken opgenomen. Zoals eerder vermeld staan alle uitspraken geanonimiseerd voor de aangesloten leden op de website. Een uitspraak handelt over het niet doorvragen op de hulpvraag achter de ogenschijnlijke vraag. Een uitspraak handelt over zinloos medisch handelen. Een uitspraak handelt over een gemiste diagnose na een val en de Ottawa Ankle Rules. Een uitspraak handelt over het wijten van lichamelijke klachten aan Borderline, in plaats van aan een neurologische oorzaak. De commissie heeft in geen van de in 203 gedane uitspraken een aanbeveling geformuleerd Reacties huisartsen naar aanleiding van de uitspraak De Wet klachtrecht cliënten zorgsector (WKCZ) vereist dat een huisarts, binnen een maand na het oordeel van de commissie, klager meedeelt of hij naar aanleiding van dat oordeel maatregelen zal nemen en zo ja welke. De commissie vezoekt bij elke uitspraak, of deze nu gegrond of ongegrond is verklaard, de huisarts om in overeenstemming met voornoemde verplichting klager een reactie te sturen, met een afschrift daarvan aan de klachtencommissie. Achterliggende reden hiervoor is het feit dat de WKCZ geen onderscheid maakt of er nu sprake is van een gegronde klacht of van een 6

17 ongegronde klacht. Daar komt voor de commissie bij, dat er voor een huisarts ook redenen kunnen zijn om naar aanleiding van een ongegrond verklaarde klacht maatregelen te nemen. Tevens biedt deze verplichting de huisarts de gelegenheid om een laatste reactie aan klager te geven. Hiervan werd, in positieve zin, regelmatig gebruik gemaakt. Het is aan de huisarts om te beslissen of hij op eenzelfde wijze naar de klachtencommissie als naar de klager reageert. De huisartsen hebben op een na allen aan het verzoek van de klachtencommissie voldaan om naar aanleiding van het oordeel aan klager een schriftelijke reactie te doen toekomen en daarvan een afschrift aan de klachtencommissie te sturen. De reacties van de huisartsen op de uitspraak van de klachtencommissie waren divers van aard. Er waren reacties bij waaruit de commissie kon opmaken dat er serieus en met aandacht naar de uitspraak van de commissie is gekeken. Hieronder is de aard van de door de huisartsen genomen maatregelen naar aanleiding van de (gegrond verklaarde) uitspraken opgenomen. Reacties op gegrond verklaarde klachten: Een huisarts gaf aan dat hij de uitspraken met betrekking tot de klachten ten volle accepteert en het beleid heeft aangepast ten aanzien van de onderzoeken waarover werd geklaagd. Een huisarts gaf aan zich nu meer bewust te zijn van de impact van het gebeurde op de klager. Tevens is de uitspraak reden extra alert te zijn op het voorschrijven van laxantia bij het voorschrijven van morfine. Een huisarts gaf aan dat de uitspraak haar gevoel bevestigde een diagnose gemist te hebben en dat zij voortaan extra alert zal zijn. Een huisarts gaf aan maatregelen te nemen naar aanleiding van de uitspraak. Een huisarts liet weten binnen de praktijk maatregelen te hebben getroffen met betrekking tot het verstrekken van een afschrift van het medisch dossier. Een huisarts gaf tijdens de procedure al aan maatregelen te hebben getroffen met betrekking tot het afgeven van een verklaring van overlijden en bekrachtigde dat in zijn reactie op de uitspraak. Een huisarts geeft aan de uitspraak ter harte genomen te hebben. Hij kan zich voorstellen dat de commissie tot de uitspraak is gekomen en zal alerter zijn om de laatste levensdagen van een patient zo rustig mogelijk te laten verlopen. Een huisarts gaf aan de uitspraak zeer serieus te nemen en zijn best zal doen de hulpvraag nog beter uit te vragen. 7

18 Reacties op ongegrond verklaarde klachten: Een huisarts gaf in een uitgebreide reactie aan dat zij het jammer vond dat het zo gelopen was en een goede patiëntrelatie op die manier was geëindigd. Een huisarts geeft aan niet te begrijpen waarom gevraagd wordt om een reactie op de uitspraak omdat duidelijk is dat de klager niets meer van hem wil weten. Desondanks geeft hij aan het te betreuren dat het is gelopen zoals het is gelopen. Een huisarts gaf aan blij te zijn met de zorgvuldige afweging en onderbouwing door de commissie. Een huisarts gaf aan dat de uitspraak teleurstellend moet zijn maar dat hij hoopt dat de uitspraak zaken toch verduidelijkt heeft Aanbevelingen Het oordeel van de klachtencommissie op de klacht kan vergezeld gaan van een aanbeveling (artikel 2 onder c WKCZ). De klachtencommissie bekijkt per oordeel of het wenselijk is om bij de uitspraak een aanbeveling op te nemen. Als tijdens de (schriftelijke) behandeling van de klacht al door de huisarts wordt aangegeven dat de klacht aanleiding is om zaken binnen de prakijk te verbeteren, onthoudt de klachtencommisie zich verder van een aanbeveling in die richting. Zoals onder vermeld heeft de commissie geen redenen gezien om een aanbeveling bij haar uitspraken te formuleren. In een uitspraak heeft de commissie afgezien van een aanbeveling omdat de betreffende huisarts niet langer paktiserend was. Wel gaf de commissie aan indien dat anders was geweest, zij wel een aanbeveling had gedaan met betrekking tot de dossiervoering. 6. Doorlooptijden klachtenafhandeling door de commissie In 203 deed de klachtencommissie 7 keer uitspraak op een klacht (zie onder 5.3). De klachtenregeling bepaalt in artikel 2 lid dat de klachtencommissie binnen redelijke termijn, doch in beginsel binnen vijf maanden na ontvangst van de machtiging van klager, aan klager en aangeklaagde het oordeel over de klacht meedeelt. Bij vijf van de 7 uitspraken bleef de commissie binnen deze termijn. Bij acht uitspraken was sprake van een kleine termijnoverschrijding van een tot drie weken. Bij één uitspraak werd na zes maanden uitspraak gedaan. Drie uitspraken vonden plaats na zeven maanden. De gemiddelde behandeltermijn is in 203 gedaald ten opzichte van 202. Een eventuele termijnoverschrijding heeft wisselende oorzaken. Zo kan het feit of er wel of geen hoorzitting gehouden wordt van invloed zijn op de doorlooptijd. Ook het verzoek van partijen tot uitstel van verweer, repliek of dupliek, is direct van invloed op de termijn. Het feit of (een van de) partijen zich laten bijstaan door een juridisch adviseur kan eveneens van invloed zijn. Vakantieperioden en het aantal klachten waarmee de commissie zich in dit verslagjaar ook weer geconfronteerd zag waren eveneens van invloed. 8

19 7. Niet in behandeling genomen klachten De redenen van het niet in behandeling nemen van klachten waren divers (zie onder 5.3). Een groot aantal van de niet in behandeling genomen klachten betrof klachten over huisartsen die niet bij de Stichting waren aangesloten, maar bij een klachtenregeling in een andere regio. De klachten in de categorie anders (zie tabel onder 5.3) betroffen met name klagers die na herhaald verzoek niets meer van zich lieten horen. Enkele klagers retourneerden de machtiging, noodzakelijk om de klacht in behandeling te kunnen nemen, niet. Ook komt het regelmatig voor dat klagers na uitleg over de verschillende procedures hun klacht intrekken of alsnog het gesprek met de huisarts aangaan. 7. Niet ontvankelijk verklaarde klachten De redenen van het niet ontvankelijk verklaren is bijvoorbeeld omdat het een klacht betrof die niet tegen een huisarts was gericht, maar tegen een andere arts of een instelling. Ook kwam het ditmaal een keer voor dat een zorgverlener een klacht in wilde dienen tegen de aangesloten zorginstelling vanwege te late betaling na facturatie. Bij de klachten die niet ontvankelijk werden verklaard verwees de secretaris zo mogelijk door naar een andere instantie of klachtenregeling. 7.2 Overdracht klacht naar de huisartsenpost Van de 27 over huisartsenposten ingediende klachten zijn 3 klachten na overleg met de klager ter behandeling overgedragen aan de huisartsenpost. Daarmee werd de klacht afgesloten. Ook komt het voor dat klagers zowel bij de HAP als bij de klachtencommissie hun klacht indienen. Indien klager dat wenst wordt eerst de eigen behandeling van de klacht door de HAP afgewacht. In de afsluitende brief aan klager wordt vermeld dat als de behandeling van de klacht voor klager onbevredigend is, de klacht alsnog behandeld kan worden door de klachtencommissie. 8. Telefonische bemiddeling Bij telefonische bemiddelingen legt de ambtelijk secretaris contact tussen klager en huisarts. Het contact tussen klager en huisarts kan, afhankelijk van de wens van de klager, plaatsvinden door middel van telefonisch contact of door middel van een schriftelijke reactie van de huisarts aan de klager. Bij alle telefonische bemiddelingen vernam de ambtelijk secretaris van de klager zelf of de klacht naar tevredenheid is opgelost. De klacht wordt door de ambtelijk secretaris afgerond met een schriftelijke bevestiging naar klager en huisarts, waarin de eventueel gemaakte afspraken worden vermeld. In het verslagjaar 203 werden zes klachten door middel van een telefonische bemiddeling afgehandeld. Bij één klacht was de huisarts niet bereid een bemiddelingsgesprek aan te gaan. Klager heeft toen besloten de klacht eerst nog zelf voor te leggen aan deze huisarts. De klachten die door telefonische bemiddeling werden afgehandeld waren divers van aard en betroffen zowel het handelen (bejegening) door de huisarts als de bejegening van of de triage door de doktersassistente. De aard van de telefonische bemiddelingen overziend, kan geconcludeerd worden dat klachten over (organisatie van) de praktijk of over de bejegening zich goed lenen voor een telefonische 9

20 bemiddeling en dat de mogelijkheid van een telefonische bemiddeling nog steeds voldoet aan een behoefte. 9. Bemiddelingsgesprekken De klachtenregeling biedt de mogelijkheid om de klacht, met instemming van klager en aangeklaagde, door een onafhankelijke bemiddelaar te laten behandelen. De mogelijkheid van een bemiddelingsgesprek wordt in het intakegesprek met de klager voorgelegd. Indien de klager de klacht onder begeleiding van een derde wil bespreken met de huisarts, dan biedt de ambtelijk secretaris een bemiddelingsgesprek aan. Het gesprek wordt begeleid door een onafhankelijk bemiddelaar van de klachtenregeling. De huisarts wordt telefonisch gevraagd of hij zijn medewerking wil verlenen aan dit gesprek. Vervolgens vindt de klachtbemiddeling plaats volgens het bestaande protocol klachtenbemiddeling. Is de klager niet tevreden over het resultaat van het bemiddelingsgesprek dan kan hij er alsnog voor kiezen de klacht ter beoordeling voor te leggen aan de klachtencommissie. In het verslagjaar 203 werd er één klacht door een klachtenbemiddelaar van de Stichting bemiddeld. Deze bemiddeling was geslaagd. 20

21 BIJLAGE Selectie van 4 uitspraken Klachtencommissie Huisartsenzorg Midden-Nederland Uitspraak Klachtencommissie Huisartsenzorg Midden-Nederland Uitspraak december 203 Kern: Klaagster vindt dat verweerder tijdens het telefoongesprek dat is gevoerd nadat de patiënt s nachts was gevallen, niet goed heeft geluisterd en niet goed doorgevraagd naar waar het werkelijk om ging. De commissie is van oordeel dat verweerder tijdens het bewuste telefoongesprek niet voldoende heeft doorgevraagd en de focus teveel heeft gelegd op de voorgeschiedenis van de patiënt. De echtgenote van de patiënt belde midden in de nacht. Het is dan van belang alert te zijn en door te vragen waarom iemand juist dan midden in de nacht belt. Zeker omdat de patiënt al langere tijd klachten had. Op zich kan de commissie verweerder volgen in zijn redenatie dat de kans op een fractuur klein is als iemand na een val weer in bed ligt. Desondanks had verweerder naar het oordeel van de commissie ook daarover door moeten vragen. De commissie is van oordeel dat verweerder, als professional, de hulpvraag achter de ogenschijnlijke vraag onvoldoende heeft onderzocht. Hij is op basis van te geringe informatie uitgegaan van uitsluitend een zorgprobleem omdat het niet langer zou gaan met de patiënt in de thuissituatie. Verweerder heeft daarbij verzuimd de medische situatie van dat moment te beoordelen. De klacht is gegrond. DE PROCEDURE Bij brief van 20 april 203 heeft klaagster een klacht ingediend jegens verweerder. Klaagster klaagt als nabestaande van haar overleden vader de heer A., geboren in 947 (hierna: de patiënt). Verweerder en klaagster zijn gehoord op basis van een schriftelijke procedure van hoor en wederhoor. De klachtencommissie heeft kennisgenomen van de volgende stukken: de klachtbrief van 20 april 203 met als bijlage een verklaring van de patiënt van november 20; het verweerschrift van verweerder van augustus 203; de repliek van klaagster van 3 september 203; de dupliek van verweerder van 30 september 203; het waarneembericht van 2 april 20; de transcriptie van het gesprek van 2 april 20 om uur tussen de triageassistent van de Huisartsenpost (HAP) en de echtgenote van de patiënt; de transcriptie van het gesprek van 2 april 20 om 03.5 uur tussen verweerder en de echtgenote van de patiënt. 2

22 Op 2 november 203 vond een hoorzitting plaats. Klaagster en verweerder waren aanwezig. De uitspraak is vervolgens vastgesteld op 4 december 203. SAMENVATTING VAN DE KLACHT Verweerder heeft, tijdens het telefoongesprek dat is gevoerd nadat de patiënt s nachts was gevallen, niet goed geluisterd en niet goed doorgevraagd naar waar het werkelijk om ging. DE FEITEN De klachtencommissie heeft op grond van de beschikbare informatie de voor de beoordeling van de klacht relevante volgende feiten als vaststaand aangenomen: In de nacht van 20 op 2 april 20 is de patiënt gevallen. De echtgenote van de patiënt neemt om uur telefonisch contact op met de Huisartsenpost (hierna: HAP). Er vindt allereerst een triagegesprek door een assistente plaats. De assistente heeft de echtgenote van de patiënt vragen gesteld ter beoordeling van de urgentie. Het gesprek is afgesloten met de mededeling dat de dienstdoende huisarts telefonisch contact met de patiënt op zal nemen. Verweerder is de dienstdoend huisarts van de HAP en belt de echtgenote van de patiënt om 03.5 uur terug. De transcriptie van het op een geluidsband opgenomen gesprek tussen verweerder en de echtgenote van de patiënt luidt, onder meer, als volgt: H (huisarts, red.): En de vraag van u zou zijn: iets voor de pijn? E (echtgenote van de patiënt, red.): wat is er nou met die rug? Hij is dus op zijn rug gevallen. Ik was boven en hij slaapt beneden. Ik vermoed dat hij op de rollator is gevallen, met omdraaien. Maar zeker weet ik het niet. H: hij ligt nu in bed? E: ja H: Ja, wat ik zo hoor is dat het met de pijnstilling niet helemaal naar tevredenheid is eigenlijk. (.) E: mijn vraag is nu: wat doe ik met die rug. Aan de pijn van die rug? H: Tja, het moeilijke is, ik kan wel pijnstilling voorschrijven. Maar die moet je dan ook weer ophalen bij de apotheek he. E: Dus het komt erop neer dat u niets voor me doen kunt? H: Als hij nu rustig in bed ligt, er zijn geen acute problemen bijgekomen. Hoe vervelend het ook is, er is geen acute zorgvraag. Daar is de huisartsenpost s nachts voor, voor acute problemen die niet kunnen wachten. E: Nou ik heb zoiets van die rug, is er iets kapot? Waarom heeft hij zo n vreselijke pijn in z n rug nou? Laat maar, ik bel morgen de huisarts wel. Ik heb het gevoel dat ik nou niet verder kom. Ik dank u voor alle moeite. H:dan wens ik u toch nog een goede nacht. E: dank u wel. Daag. 22

23 De inhoud van het gesprek met de echtgenote van de patiënt is voor verweerder geen aanleiding geweest om een visite af te leggen. Het waarneembericht van verweerder aan de eigen huisarts luidt als volgt: X (verweerder, red) vanaf februari last rug/been/heup. Heeft MRI gehad en gaat volgende week naar neuroloog voor uitslag. partner gesproken: Man valt regelmatig ivm wankel ter been. Vannacht weer gevallen. Voor pijnstilling Zaldiar en diazepam 5 mg 3x daags. Gebruikt soms meer. Ligt nu in bed. Het kan zo niet langer. Wil dat er nu een dokter thuis komt om zorg te regelen. (E) (X) klachten al vanaf februari- geen acute verandering van zijn klachten (P) (X)- uitleg dat HAP er is voor spoedzorg mw gaat morgen eigen HA bellen. TOELICHTING OP DE KLACHT De klacht is waar mogelijk weergegeven in de bewoordingen van klaagster en houdt zakelijk en samengevat het volgende in: In de nacht van 20 op 2 april 20 is de patiënt na toiletbezoek gevallen. Hij kwam daarbij met zijn rug tegen de ijzeren rand van het bed. Vanaf dat moment had hij veel pijn in zijn rug, kon zich niet meer bewegen en lag op de vloer. De echtgenote van de patiënt heeft toen de HAP gebeld. De assistente van de HAP informeerde naar de voorgeschiedenis van de patiënt. Dit was onder meer een hernia, diabetes, gewichtsverlies, pijn in de heup, pijn in de lies en pijn in het bovenbeen waardoor de patiënt wankel ter been was en regelmatig viel. Nu de HAP informeerde naar de voorgeschiedenis, heeft de echtgenote van de patiënt aangegeven dat het ook met betrekking tot die al bestaande klachten niet langer ging. De hulpvraag was ten tijde van het bellen echter dat de patiënt was gevallen, daardoor veel pijn in zijn rug had en zich niet meer kon bewegen. Toen verweerder terugbelde sprak ook hij alleen maar over de voorgeschiedenis van de patiënt. Die voorgeschiedenis was weliswaar de oorzaak van de val, maar niet van de pijn en het niet kunnen bewegen op dat moment. Verweerder heeft de hulpvraag opgevat als een al langer bestaand zorgprobleem. Hij heeft aangegeven dat de HAP daar niet voor is. Als gevolg daarvan is spoedeisende hulp geweigerd door het niet afleggen van een visite. De patiënt kende echter het verschil tussen oude en nieuwe pijn. Ook de echtgenote van de patiënt kende het verschil tussen zorg aanvragen, spoed en levensbedreigend. De patiënt heeft vervolgens moeten wachten tot de eigen huisarts bereikbaar was. Deze arts is wel gekomen en heeft een ambulance gebeld. De patiënt was pas rond 3.00 uur die middag op de Spoedeisende Hulp van het ziekenhuis. Daar is gebleken dat de patiënt een rugwervel gebroken had. Klaagster en haar moeder zijn daarna naar de HAP gegaan om de namen te vragen van de betrokkenen. Die gegevens werden niet verstrekt. Klaagster kreeg wel een folder met uitleg hoe zij een klacht in kon dienen. In die folder stond dat onvrede eerst met de HAP besproken zou kunnen worden. Van die mogelijkheid is klaagster nu juist niet gebleken. De patiënt is inmiddels overleden. Klaagster geeft aan dat de patiënt en haar moeder destijds hebben ondervonden dat er bij de HAP niet wordt geluisterd. 23

24 Klaagster realiseert zich dat er geruime tijd is verstreken tussen het telefoongesprek waarop de klacht zich richt en het indienen van de klacht. Dat is waarom naar haar mening een volledige verslaglegging (waarneembericht) zo belangrijk is. De spierverslappers en pijnstillers gebruikte de patiënt voor de pijn in zijn heup, lies en bovenbeen, niet voor de pijn in zijn rug zoals verweerder stelt. Dat staat ook niet in het waarneembericht. De patiënt lag op het moment dat verweerder belde inmiddels in bed, omdat tussen het telefoongesprek met de assistente van de HAP en het bellen door verweerder bijna een uur was verstreken. De echtgenote van de patiënt heeft hem met veel moeite in bed gekregen. Verweerder heeft niet geadviseerd contact te zoeken met de vaste huisarts. De echtgenote van de patiënt heeft zelf aangegeven dat zij dat zou doen. De patiënt was erg geschrokken door de val. Toen verweerder niet wilde komen was hij in paniek en raakte hij in shock. Hij heeft hierdoor erg geleden. HET VERWEER Het verweer is waar mogelijk weergegeven in de bewoordingen van verweerder en houdt zakelijk en samengevat het volgende in: Verweerder geeft allereerst aan dat het telefoongesprek waar het in deze klacht om gaat geruime tijd geleden heeft plaatsgevonden. Hij moet zich daarom inhoudelijk beperken tot de door hem gemaakte verslaglegging van dat telefoongesprek en de later ontvangen transcripties van de gevoerde telefoongesprekken. Volgens die verslaglegging zou er in de voorgeschiedenis van de patiënt sprake zijn van een hernia, klachten van rug, been en heup gedurende twee maanden waarvoor hij was verwezen naar de neuroloog. De neuroloog had die dag een MRI laten maken van de rug van de patiënt. De patiënt viel regelmatig en was die nacht weer gevallen. De patiënt gebruikte pijnstillers en spierverslappers voor zijn rug. De patiënt zou in bed liggen. Uit de verslaglegging blijkt niet dat de patiënt op de grond zou liggen en niet meer kon opstaan. Tijdens de hoorzitting heeft verweerder aangegeven dat voor hem doorslaggevend was dat de patiënt inmiddels in bed lag. De kans op een fractuur is dan gering. Had de patiënt tijdens het telefoongesprek nog steeds op de grond gelegen omdat het niet lukte om hem weer in bed te krijgen, zou hij direct zijn gekomen. In het telefoongesprek met de echtgenote van de patiënt lag de nadruk op het oplossen van een reeds langdurig probleem, namelijk het frequente vallen en de zorg in de thuissituatie hiervoor. Verweerder heeft uitgelegd dat de HAP niet bedoeld is om langer bestaande zorgproblemen op te lossen. Verweerder zag geen acute verandering in de reeds bestaande klachten van de patiënt. Om die reden zag hij geen aanleiding voor het afleggen van een visite. Wel heeft hij geadviseerd om dezelfde dag contact te zoeken met de vaste huisarts om mee te denken aan een oplossing voor het vallen. Verweerder biedt zijn excuses aan voor het geval het telefoongesprek als onprettig is ervaren. Hij hoopt dat de uitspraak van de klachtencommissie zal helpen bij de verwerking. Hij geeft aan nog steeds bereid te zijn tot een gesprek. 24

25 BEOORDELING VAN DE KLACHT Verweerder heeft niet goed geluisterd en niet doorgevraagd naar waar het werkelijk om ging. Klaagster is van mening dat verweerder nadat de patiënt in de nacht was gevallen, telefonisch niet goed heeft geluisterd en niet heeft doorgevraagd naar de acute zorgvraag van dat moment. Naar haar mening heeft verweerder alleen gevraagd naar de voorgeschiedenis van de patiënt. Verweerder heeft de situatie van de patiënt opgevat als een langer bestaand zorgprobleem en om die reden geen visite afgelegd. Op de arts-patiënt relatie is de Wet inzake de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) van toepassing. Deze wet legt de hulpverlener de verplichting op om bij zijn werkzaamheden de zorg van een goed hulpverlener in acht te nemen en daarbij te handelen in overeenstemming met de op hem rustende verantwoordelijkheid, voortvloeiend uit de voor hulpverleners geldende professionele standaard. De commissie constateert allereerst dat er inderdaad sprake was van een voorgeschiedenis met rugpijn bij deze patiënt. De patiënt had al langere tijd pijnklachten en viel regelmatig. Ook blijkt uit de transcripties van de gevoerde telefoongesprekken dat de echtgenote van de patiënt gesproken heeft in bewoordingen als het gaat zo niet langer. Verweerder heeft daaruit geconcludeerd dat er geen sprake was van een acute verandering in de situatie van de patiënt, maar van langer bestaande klachten en een zorgprobleem. Hij heeft uitgelegd dat de HAP daar niet voor is, maar er alleen is voor acute problemen die niet kunnen wachten. Om die reden heeft verweerder geen visite afgelegd. De commissie is op grond van de beschikbare stukken, de transcripties en op grond van hetgeen op de hoorzitting ter sprake is gekomen van oordeel dat verweerder tijdens het bewuste telefoongesprek niet voldoende heeft doorgevraagd en de focus teveel heeft gelegd op de voorgeschiedenis van de patiënt. De commissie komt tot dit oordeel op grond van de volgende overwegingen. Uit de transcriptie van het gesprek tussen verweerder en de echtgenote van de patiënt is gebleken dat ook verweerder (nadat de triage-assistente dat ook had gedaan) veel vragen heeft gesteld over de voorgeschiedenis van de patiënt. Ook blijkt daaruit dat verweerder opmerkt: En de vraag van u zou zijn: iets voor de pijn? De echtgenote van de patiënt antwoordt daarop: Wat is er nou met die rug? Hij is dus op zijn rug gevallen. Verweerder gaat niet door op die opmerking, maar constateert vervolgens dat de patiënt inmiddels in bed ligt en opnieuw dat het met de pijnstilling niet naar tevredenheid is. Ook nadat nog twee keer daarna gevraagd wordt wat te doen met die rug, en of er wellicht iets kapot is, stelt verweerder geen aanvullende vragen. De commissie is van oordeel dat verweerder om tot een goede beslissing te komen toen verder door had moeten vragen. De echtgenote van de patiënt belde midden in de nacht. Het is dan van belang alert te zijn en door te vragen waarom iemand juist dan midden in de nacht belt. Zeker omdat de patiënt al langere tijd klachten had, had dat voor 25

26 verweerder reden moeten zijn om extra waakzaam te zijn en na te gaan wat er op dat moment was veranderd. Wat maakte dat het niet meer ging, zodat er juist toen gebeld werd? Door niet verder door te vragen, heeft verweerder teveel belang gehecht aan de voorgeschiedenis en geconcludeerd dat er geen acute zorgvraag was. Op zich kan de commissie verweerder volgen in zijn redenatie dat de kans op een fractuur klein is als iemand na een val weer in bed ligt. Desondanks had verweerder naar het oordeel van de commissie ook daarover door moeten vragen. Verweerder heeft nu alleen waarde toegekend aan het feit dat de patiënt inmiddels in bed lag. Het is echter daarnaast nodig uit te vragen hoe de patiënt weer in bed is gekomen en ook hoe het vervolgens met hem gaat. Ook was het een mogelijkheid geweest de patiënt zelf te spreken te vragen. De commissie is van oordeel dat verweerder, als professional, de hulpvraag achter de ogenschijnlijke vraag onvoldoende heeft onderzocht. Hij is op basis van te geringe informatie uitgegaan van uitsluitend een zorgprobleem omdat het niet langer zou gaan met de patiënt in de thuissituatie. Verweerder heeft daarbij naar het oordeel van de commissie verzuimd de medische situatie van dat moment te beoordelen. Daarmee heeft verweerder niet die zorg betracht die van hem als huisarts verwacht had mogen worden. De klacht is dan ook gegrond. DE UITSPRAAK De commissie verklaart de klacht gegrond. Deze beslissing is genomen door: De heer mr. G.J. Bloemendal, voorzitter de heer drs. J.Th. van Leeuwen, huisarts, lid op voordracht van de Huisartsenkring mw. drs. A. Verdam- de Witte, huisarts, lid op voordracht van de Huisartsenkring mw. M. Verhoeven, lid op voordracht van Cliëntenbelang mw. H.E. Vis, lid op voordracht van Cliëntenbelang bijgestaan door mw. mr. S. van Dijk, ambtelijk secretaris. Utrecht, 9 december 203 namens de commissie: De heer mr. G.J. Bloemendal voorzitter DE REACTIE VAN DE HUISARTS Overeenkomstig artikel 2 lid 5 van de Wet klachtrecht cliënten zorgsector (WKCZ) heeft de huisarts de plicht om binnen een maand na ontvangst van deze uitspraak schriftelijk aan klaagster en aan de klachtencommissie mee te delen of hij naar aanleiding van de 26

27 uitspraak maatregelen zal treffen en zo ja, welke. Ingeval de huisarts niet binnen een maand aan deze verplichting voldoet, behoort hij dit met vermelding van de redenen te laten weten. 27

28 Uitspraak 2 Klachtencommissie Huisartsenzorg Midden-Nederland Uitspraak oktober 203 Kern: zinloos medisch handelen/ oordeel komt toe aan arts. Klager verwijt verweerder dat hij, ondanks aandringen van de familie, heeft geweigerd om de patiënt op te laten nemen. Klager is van mening dat als verweerder overgegaan was tot een opname er nog iets aan de situatie van de patiënt gedaan had kunnen worden. De commissie komt in een lange overweging tot het oordeel dat verweerder op goede gronden kon afzien van een opname en behandeling en tot het besluit kon komen dat er met een opname en/of behandeling sprake zou zijn van zinloos medisch handelen. De patiënt verkeerde in een terminale situatie en verweerder had overdragen gekregen dat er een palliatief beleid gevoerd werd. De commissie stelt verder vast dat het oordeel over medisch zinloos handelen een medisch professioneel oordeel is en dat de beslissing hierover dan ook toe komt aan de arts De commissie verklaart de klacht ongegrond. DE PROCEDURE Bij brief van 22 februari 203 heeft klager een klacht ingediend jegens verweerder. Klager klaagt als nabestaande van zijn overleden echtgenote mevrouw A. geboren in 955 (hierna: de patiënt). Verweerder en klager zijn gehoord op basis van een schriftelijke procedure van hoor en wederhoor. De klachtencommissie heeft kennisgenomen van de volgende stukken: de klachtbrief van 22 februari 203; het verweerschrift van verweerder van 26 april 203; de repliek van klager van juli 203; de dupliek van verweerder van 25 juli 203; het medisch dossier met betrekking tot de waarneming. Klager heeft geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om mondeling te worden gehoord door de commissie; verweerder heeft geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om mondeling te worden gehoord door de commissie. In haar vergadering van september 203 heeft de klachtencommissie besloten op basis van de schriftelijke stukken tot een uitspraak te komen. De uitspraak is vervolgens vastgesteld op 6 oktober