Hoe kwam je op het idee voor het verhaal en de personages in Het boek van de zomers?

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Hoe kwam je op het idee voor het verhaal en de personages in Het boek van de zomers?"

Christa Goossens
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 enkele vragen aan emylia hall In veel opzichten is Het boek van de zomers een soort liefdesverklaring aan Hongarije. Hoe kwam het dat je voor die locatie hebt gekozen? Wat is er volgens jou zo verleidelijk aan Hongarije dat Marika haar gezin in de steek laat voor dat land? Als kind ben ik vaak met mijn ouders in Hongarije op vakantie geweest. Voordien kwamen we weleens in Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk, maar Hongarije was de eerste plek waar ik het gevoel kreeg dat ik pas echt heel ergens anders was. Als elfjarige was ik helemaal in de ban van dat land, al voelde ik me ook wel een beetje ontheemd. Alle herinneringen die ik aan die eerste vakantie en de vakanties erna heb, zijn totaal onuitwisbaar. Ik geloof stellig in het gegeven dat je kindertijd grote invloed heeft op je latere leven. Als Marika na vele jaren terugkeert naar Hongarije, komt haar passie voor dat land weer tot bloei. Ze mag dan al op haar tiende het land hebben verlaten, maar ze voelt zich door en door Hongaars en gelooft dat ze daar meer zichzelf kan zijn. Zou Marika haar gezin in de steek hebben gelaten voor Hongarije als ze een betere relatie met David had gehad, als haar leven in Engeland completer was geweest? Misschien niet. Maar de omstandigheden zweren nu eenmaal samen en Hongarije biedt de rusteloze Marika het verleidelijke vooruitzicht van een nieuw en waarachtiger leven.

2 Hoe kwam je op het idee voor het verhaal en de personages in Het boek van de zomers? Ik wilde een roman schrijven die in Hongarije speelt omdat er naar mijn gevoel maar weinig mensen zijn die dat land een beetje kennen, laat staan dat ze er zijn geweest. Het land had een onuitwisbare indruk op me gemaakt, en dat kwam niet per se door mijn achtergrond mijn moeder is Hongaarse maar eerder door de zomervakanties die ik daar in mijn jeugd heb doorgebracht. Ik had zulke heerlijke herinneringen aan die reizen dat het heel verleidelijk was om terug te gaan in de tijd en een verhaal te bedenken waarin ik de plekken waar ik was geweest en alles wat ik er had gezien kon oproepen. Je hebt deze roman bevolkt met een geweldig rijk en onvergetelijk stel mensen, en dan vooral die gepassioneerde bohemien Marika, die bijna meer dan levensgroot is. Had je, toen je aan dit boek begon, al haar hele verhaal en persoonlijkheid in gedachten? En heeft ze je gaandeweg nog voor verrassingen geplaatst? Het idee van iemand die zich voelt aangetrokken tot een ander land zal ongetwijfeld in me zijn opgekomen door mijn eigen moeder, al heeft die haar gezin altijd op de eerste plaats gesteld en zou ze er niet over hebben gepiekerd om ons uit ons bestaan hier in Engeland weg te halen. Ik moest aannemelijk zien te maken dat Marika haar gezin wel verliet, en dat heeft me wel enige hoofdbrekens gekost, vooral omdat het voor het verhaal belangrijk was dat ze ondanks haar feilen toch sympathiek bleef; iemand die je het bloed onder de nagels vandaan haalde en toch innemend was. Op een bepaald moment besloot ik haar relatie met Erzsi radicaal om te gooien dat was niet wat ik oorspronkelijk van plan was, maar eerder een wending die zich zomaar openbaarde. Het was echt een kwartje dat ineens viel, omdat het niet alleen een verrassende ontwikkeling was, maar ook omdat

3 op die manier de onwaarschijnlijke beslissing van een moeder om haar kind in de steek te laten een beetje geloofwaardiger werd. Culturele identiteit speelt een belangrijke rol in dit boek. Heeft cultuur ook in je eigen leven een grote rol gespeeld? En zo ja, op wat voor manier? Ik kende wat Hongaarse woorden, at af en toe Hongaarse gerechten en vierde zowel op kerstavond als op Kerstmis zelf kerst. Voor mij waren dat allemaal dingen die het dagelijks leven meer kleur gaven. Dankzij onze vakanties in het buitenland toen ik jong was, heb ik de smaak voor andere culturen in het algemeen te pakken gekregen ik beleef groot plezier aan alles wat uitheems is. En volgens mij komt dat ook tot uiting in mijn schrijven. Als je in een ander land bent, ben je eerder geneigd dingen geweldig te vinden. Er vallen je ineens allerlei details en eigenaardigheden op waarvan je denkt dat ze bepalend zijn voor de plek waar je bent. Ik heb eens gelezen dat dichters net kleine kinderen zijn omdat ze de wereld van alledag als iets wonderbaarlijks beschouwen. Daar kan ik me helemaal in vinden, of ik nou hier ben of in het buitenland. Hoe meer we bereid zijn het leven plezierig en boeiend te vinden, hoe rijker dat leven wordt. Als de dertigjarige Erzsi iets tegen de Erzsi van negen zou kunnen zeggen, wat zou dat dan zijn, denk je? Dat ze moet accepteren dat het leven niet volmaakt is. En dat ze plezier moet beleven aan de grote én de kleine dingen. En dat je, als je eenmaal de liefde hebt gevonden, die nooit meer mag laten gaan.

4 Wat was de grootste opgave bij het schrijven van Het boek van de zomers? En waar heb je het meest plezier aan beleefd? De grootste opgave was waarschijnlijk hetzelfde als waar veel andere schrijvers ook mee worstelen: om het juiste evenwicht te vinden tussen mezelf verliezen in het verhaal en toch kritisch te blijven. Ik schrijf het liefst op een organische manier door de personages op het papier tot ontwikkeling te laten komen, en tegelijkertijd de structuur in het oog te houden. Ik heb een hoop herschreven, soms een verkeerde afslag genomen, ik heb mijn fouten hersteld en ik ben nieuwe richtingen ingeslagen, maar ik bleef overtuigd van de kern van het verhaal en die ben ik nooit uit het oog verloren. Waar ik het meest plezier aan beleefde, was om me echte herinneringen en echte plekken voor de geest te halen en die te verweven met allerlei denkbeeldige plekken. Voor mij is schrijven iets magisch. Het is iets waar ik oneindig van geniet. Als je schrijft, lees je dan andere romans, of leidt dat je af? Wat lees je het liefst? Goed geschreven fictie inspireert me juist, voor mij is dat onmisbare brandstof bij het schrijfproces. Als ik een fantastisch boek lees, krijg ik alleen maar zin om mijn eigen lat nog hoger te leggen. Ik weet nog goed hoe ik me voelde toen ik De gifhouten bijbel van Barbara Kingsolver had gelezen. Ik was deemoedig, diep onder de indruk, maar ook uitgelaten. Het idee dat je pen en papier kunt pakken en alles dan mogelijk is. Ik heb er ook veel aan om poëzie te lezen, vanwege de ritmes van de taal en omdat daar in weinig woorden veelomvattende ideeën worden verpakt: dat spaarzaam omspringen met woorden. Ik lees van alles en nog wat, maar ik beleef het meeste plezier aan boeken waarin schrijvers hun inzicht in de menselijke natuur tonen; de kleine gebaren, de zijdelingse blikken, de onuitgesproken gedachten. Vorig

5 jaar ben ik met Anne Tyler begonnen, en volgens mij is zij in dat opzicht uitgesproken briljant. Kun je een beetje een idee geven van je schrijfproces? Schrijf je de gebeurtenissen netjes in volgorde op of spring je heen en weer? Heb je een vast schema? Een talisman? Ik schrijf altijd in de juiste volgorde. De enige reden waarom ik zou overwegen vooruit te lopen op de gebeurtenissen is als ik een bepaalde plek beschrijf. Maar als het om mensen gaat, dan nooit. Dat zal wel zijn omdat ik geloof in het natuurlijke proces waarin een personage tot ontwikkeling komt. Dat wil niet zeggen dat ik bij het bewerken niet heen en weer spring, maar bij de eerste opzet schrijf ik zo natuurlijk mogelijk. Ik ervaar de gebeurtenissen het liefst zoals ze zich ontwikkelen, net als de personages zelf. Ik schrijf s ochtends het prettigst, ondersteund door diverse koppen koffie, en altijd uit mijn feloranje beker uit Santa Fe die ik op mijn huwelijksreis in New Mexico bij een koopjesbazaar heb gekocht. Die beker komt nog het dichtst in de buurt van een talisman en als hij kapotgaat, moet ik misschien wel meteen het vliegtuig nemen om een nieuwe te kopen. Kun je ons iets vertellen over het boek waar je nu aan bezig bent? Dat kan. Het speelt in Zwitserland en gaat over een groep expats en buitenlandse studenten aan de chique oevers van het schitterende meer van Genève. Ik vind het fantastisch om een portret van een stad te schetsen en dat zo levendig mogelijk te maken. Ik wil proberen dat gevoel over te brengen van jong zijn in het buitenland, hoe opwindend en tegelijkertijd beangstigend dat kan zijn. Ik onderzoek het idee van misleidende vernisjes, van plekken of mensen die in onze ogen volmaakt zijn, en wat er gebeurt als we erachter komen dat dat niet zo is.

Vergelijkbare documenten

interview met alice hoffman

interview met alice hoffman Wat heeft je geïnspireerd tot het schrijven van De drie zusjes? Het feit dat kinderen die in dezelfde familie worden geboren toch zo uiteenlopend kunnen zijn, fascineert me.