interview met alice hoffman

Transcriptie

1 interview met alice hoffman Wat heeft je geïnspireerd tot het schrijven van De drie zusjes? Het feit dat kinderen die in dezelfde familie worden geboren toch zo uiteenlopend kunnen zijn, fascineert me. De vragen die dat bij me opriep, vormden de basis voor De drie zusjes. Ook het gegeven dat broers en zussen opgroeien in hetzelfde gezin zo anders kunnen ervaren, vind ik boeiend. De zusjes Claire, Meg en Elv zijn totaal verschillende types met ieder hun eigen belevingswereld en referentiekader. Ze gaan ieder op hun eigen manier met de gebeurtenissen in hun leven om. De drie zusjes hebben een eigen taaltje ontwikkeld en de fictieve wereld Arnelle verzonnen. Heb je zelf broers of zussen en hadden jullie ook een eigen taaltje, fictieve wereld of andere dingen/ geheimpjes die echt van jullie waren? En als je geen broers of zussen hebt, heb je dat als een gemis ervaren? Ik heb zelf een broer, maar had heel graag een zus willen hebben. Ik heb altijd verlangd naar het deel uitmaken van een gezin met meiden. Door het schrijven van De drie zusjes heb ik toch een beetje kunnen ervaren hoe het zou zijn geweest als ik wel zussen had gehad. Wat is je meest indrukwekkende jeugdherinnering? Ik beleefde mijn meest heftige jeugdherinnering op de dag dat mijn vader ons gezin verliet. Ik heb hem weg zien rijden. Mijn

2 jeugd eindigde waarschijnlijk ook op die dag. Ik was acht jaar oud. De moeder van de meisjes heeft voor ieder van haar dochters een geur (Claire heeft de geur van vanille, Meg de geur van appels, Elv de geur van brandende bladeren). Als je jezelf zou vergelijken met een geur, wat ruiken we dan? Dan zou je het heerlijke vanilleparfum ruiken dat ik ooit in Parijs heb gevonden en dat ik maar blijf bijbestellen. Hoofdpersoon Elv ontsnapt aan de gruwelen van de echte wereld door te verdwijnen in haar fantasiewereld, haar zusje doet dat door het lezen van boeken. Als het leven van alledag jouzelf te veel wordt, wat is dan voor jou een manier om te ontsnappen of dingen even van je af te zetten? Mijn persoonlijke ontsnappingsroute loopt altijd via een boek. Ik vlucht in boeken als lezer, maar ik vind ook verlossing in het schrijven ervan. Voor mij is dat de grote charme van fictie: het biedt je de mogelijkheid om een alternatief leven naast de werkelijkheid te leven en de dagelijkse sores even te laten voor wat ze zijn. Denk jij dat je aan het verleden kunt ontsnappen of haalt het verleden je altijd weer in? Ik ben ervan overtuigd dat we het verleden altijd met ons meedragen, maar ik denk niet dat het ons leven in het hier en nu hoeft te overheersen. Een onderdeel van ouder worden is ook dat je de spoken uit het verleden gaat begrijpen. Ze hebben je uiteindelijk gevormd tot de persoon die je bent. Naarmate de tijd verstrijkt kunnen we de gebeurtenissen in ons leven hopelijk een plekje geven en ervan leren.

3 Wie van de drie zusjes is je favoriet en waarom? Ik heb geen favoriet zusje, ze zijn stuk voor stuk speciaal voor me. Ze voelden alledrie levensecht, waardevol en kwetsbaar aan. Dit ondanks het feit dat hun lotsbestemming zo verschillend is. Wie van de drie zusjes lijkt het meeste op jou en waarom? De zusjes lijken op zichzelf, ze hebben allemaal een eigen karakter. Maar het is wel waar dat elk fictief personage op een of andere manier een stukje van de schrijver met zich meedraagt. Het vergelijk is echter niet een op een te maken met mijn karaktertrekken. Ik verzin de personen in mijn boeken liever dan dat ik echte mensen als model gebruik. Als Elv jouw dochter was geweest, had je haar dan ook naar het internaat gebracht of had je een andere oplossing gezocht en welke dan? Dat is een lastige. Ik denk dat het heel moeilijk is om te oordelen over een situatie waar je zelf niet concreet inzit. Ik kan die vraag dus niet goed beantwoorden. Ik denk wel dat Elv s moeder altijd het beste heeft gedaan voor al haar kinderen en naar eer en geweten heeft gehandeld. Ze heeft de juiste beslissingen genomen op basis van de kennis die ze op die momenten had. Wat vind je van de uitspraak: Je vrienden kies je uit, je familie krijg je erbij? Hoe sterk is een bloedband? Ik ben van mening dat een familieband heel sterk is, ongeacht de omstandigheden, en natuurlijk gaat een bloedband verder dan een vriendschap. Het verbreken van zo n band is lastig, denk ik, terwijl dat bij een vriendschap weer makkelijker gaat. Ik ben er wel van overtuigd dat vrienden een soort familie kunnen worden. Vriendschapsbanden kunnen heel diep gaan.

4 Was het moeilijk voor je om De drie zusjes te schrijven, aangezien het een behoorlijk zwaar verhaal is? Het schrijven van De drie zusjes was inderdaad heel moeilijk, mede ook omdat ik geen idee had op welke manier de tragedies in de levens van de meisjes hun verdere leven zouden gaan beïnvloeden. Ik had ook geen flauw idee hoe het verhaal uiteindelijk zou eindigen. Tijdens het schrijven ontvouwde de plot zich namelijk pas. Ik vond het heel fijn dat het boek begon met een verjaardag en uiteindelijk afgesloten werd met een bruiloft. Twee positieve dingen. Het geeft ook hoop, denk ik, dat een goede start uiteindelijk ook een goed eindpunt heeft, ook al is de weg ernaartoe nogal hobbelig. Was je in staat om het verhaal en de hoofdpersonen even los te laten als je niet aan het schrijven was of bleven ze continu in je hoofd zitten en onderdeel van je leven? Wanneer kon je het verhaal helemaal loslaten? Ik draag de verhalen waarmee ik bezig ben altijd met me mee. Ik ben altijd aan het schrijven. Is het niet letterlijk dan ben ik er wel in mijn hoofd mee bezig. Toen ik klaar was met het schrijven van De drie zusjes, miste ik de meiden ontzettend. Ik heb een behoorlijke tijd met een gevoel van een groot verlies rondgelopen. Het was moeilijk om dat los te laten. Wat vond je het leukste aan het schrijven van dit boek? Zijn er nog specifieke dingen waar je tegenaan liep tijdens het schrijfproces? Ik vond het geweldig om te schrijven over de vakanties van de zusjes in Parijs en ook aan het schrijven over hun relatie met hun grootmoeder, Ama, beleefde ik veel plezier. Ik had een heel hechte band met mijn eigen Russische oma, die me altijd verhalen vertelde en altijd voor me klaarstond als ik haar nodig had.

5 Claire vindt dat de liefde mensen kapot maakt. Toch gaat ze uiteindelijk in Parijs wonen, de stad van de liefde. Is dat een bewuste keuze geweest? Ik heb Claire niet naar Parijs gestuurd, haar grootmoeder nam haar daar mee naartoe. Natuurlijk was het wel de beste locatie voor een meisje dat ervan overtuigd is dat ze niet in staat is lief te hebben. Parijs was haar lot, zou je kunnen zeggen. Claire specialiseert zich uiteindelijk in het maken van amuletten. Geloof je zelf in de beschermende kracht van amuletten? Heb je er zelf een en zo ja, welke bijzondere betekenis heeft die voor je? Ben je bijgelovig en zo ja, hoe uit zich dat? Ik denk dat een amulet je kan beschermen als je erin gelooft. Dat is wel een voorwaarde. Je zou mij in het echte leven wel een beetje bijgelovig kunnen noemen. Ik geloof in het (nood) lot en in geluk. Als ik voor mezelf een amulet moest uitzoeken dan zou het een ring met een maansteen worden. Die steen verandert onder invloed van licht steeds van kleur. Dat helpt me eraan herinneren dat niets vanzelfsprekend is en doet me de vergankelijkheid van alles beseffen. Tekst Kim Moelands Orlando uitgevers