BODYFOCUS 6 : ACHTERKANT BEKKEN

Transcriptie

1 Strokes Bodyfocus 6

2 BODYFOCUS 6 : ACHTERKANT BEKKEN BODY READING 1. Probeer te zien of de billen samengetrokken zijn en de anus gespannen, of dat ze naar achteren gerond zijn terwijl de genitaliën eerder verborgen gehouden worden aan de voorkant. Help je cliënt zijn basishouding te overdrijven en zo de gevoelens die opgesloten kunnen liggen in deze grotendeels onbewuste houdingen.uit te drukken. Als de billen samengetrokken zijn, kan er veel spanning zitten in de hamstrings (semi-tendinosus en semimembranosus); als de billen gerond zijn naar acheren zijn zal er meer spanning in de onderrug en het Sacrum (heiligbeen) te zien zijn. 2. Als de billen samengetrokken zijn tot kuiltjes langs de achterkant van de femur, let dan op de connectie met het iliotibiale stelsel (tractus iliotibialis) en met de laterale gluteus. Deze spanning in de billen is ook vaak verbonden met de spanning in het sacrum. Je kunt ook misschien een klein driehoekig stukje weefsel vinden op het sacrum dat een spanning reflecteert die doorheen gans de benen en billen loopt, gewoonlijk het resultaat van een spanningspatroon dat zich van binnen naar buiten en weer naar binnen verplaatst, t.t.z.: aan de binnenkant van de knieën, aan de buitenkant van de billen, dan aan de binnenkant aan het sacrum). Spanning rond anus Kuiltjes van spanning aan zijkanten 3. Als de benen vanuit de heupen lateraal gedraaid zijn en niet vanuit de knieën, wil dit zeggen dat er zich een spanning ingeschreven heeft diep in de rotatoren (piriformis, Obturator Internus en Externus, Gemelli, Quadratus Femoris). Dit zal niet altijd duidelijk zijn in de vorm zelf van de billen, omdat de spanning erg diep ingeschreven is en niet oppervlakkig. Zelfs wanneer de benen relatief recht zijn en weinig gedraaid, kan men aanzienlijke structurele compensaties vinden: zo kunnen tegenspanningen zich inschrijven in de laterale portie van de bilspieren eens men een flink stuk van de spanning in de mediale rotatoren heeft losgemaakt. Lordose met veel spanning rond sacrum. Genitaliën verborgen. Platte ingetrokken billen met sterke spanning

3 Nagaan van de bekkenkanteling Leg de vingers van één hand op je symphysis pubis (SP) en de vingers van je andere hand op je linker of rechter Spina Iliaca Superior Anterior (SISA). Druk je vingers vlak tegen deze referentiepunten aan. Is één punt meer anterior dan het andere? Het kan nodig zijn dat je zijwaarts in een spiegel kijkt of dat een vriend je helpt te bepalen welk punt meer anterior ligt. Volgens de meeste scholen van lichaamswerk, is de positie van het bekken goed als de symphysis pubis en de SISA s in hetzelfde verticale plan liggen. (Stel je voor dat de SP en de beide SISA s een bord raken dat voor het bekken gehouden wordt; we kunnen dit niet doen omdat je voeten in de weg staan). Als de SP meer anterior ligt dan de SISA, is het bekken (bio-)energetisch gezien naar voor geduwd, in de discharge positie (posterior gekanteld in andere scholen van lichaamswerk: water zou uit de achterkant van de bekkenholte lopen). Als de SISA meer anterior is van de SP, is het bekken (bio-)energetisch naar achter getrokken in een opladende positie (anterior gekanteld in andere scholen van lichaamswerk: water zou langs voor uit de bekkenkom lopen). In bio-energetica en sommige andere scholen wordt het bekken aanzien als goed gepositioneerd als het lichtjes naar achter wordt getrokken. Of het bekken in de neutrale lijn zit (als ideaal beschouwd in andere scholen), of een beetje naar achter gekanteld, is niet zo belangrijk als dat het bekken ontspannen is en volledig mobiel. Als het bekken merkbaar naar achter wordt getrokken of naar voor wordt geduwd, kan het noch ontspannen, noch volledig mobiel zijn. De gecompliceerde methode hierboven beschreven is de meest accurate manier om de bekkenkanteling te bepalen. Het is echter niet zo praktisch in klinisch werk. De symphysis pubis ligt dicht bij de genitaliën, en daarom delicaat om te benaderen, er kan vetophoping zijn op de SP en de SISA s, enz. In de praktijk lukt het met enige ervaring om vanaf zijwaarts bekeken de kanteling van het bekken bij de cliënt te bepalen. Verdere body reading van het bekken Heeft het bekken de geproportioneerde grootte in verhouding tot de rest van het lichaam, of is het eerder smal of verdikt? (Herinner je dat vrouwen normaal meer vetophoping hebben in dit gebied dan mannen; laat je niet misleiden door de anorexische modellen in de media). Lijken de spieren van het bekkengebied ontspannen of gespannen? Beweegt het bekken vrijer tijdens wandelen of andere lichaamsbewegingen, of wordt het stijf gehouden? Is één zijde van het bekken (links of rechts) hoger dan de andere? Dit kan je visueel nagaan als het verschil significant is, maar als je niet zeker bent, plaats de vingers van beide handen op de crista iliaca aan weerszijden van het bekken van de cliënt om te zien welke kant hoger is. (Het komt veel voor dat één kant hoger is omdat het been aan die kant wat langer is. Er kan chronische spierspanning bestaan in de rug als gevolg). Is het bekken op chronische wijze geroteerd, zodat één zijde meer naar voor gekanteld is dan de andere? het gotische gewelf of de normale stand?

4 2 Voorbeelden van de vele bio-energetische oefeningen die in BF 6 kunnen gebruikt worden Bio-energetische achteroverboog : Stresshouding waarbij je je voetpunten naar binnen - hielen naar buiten plaatst. De afstand tussen de voeten bedraagt 40 à 50 cm. Maak met je lichaam een achterwaartse boog: knieën zijn gebogen. Vuisten met knokkels naar boven in de onderrug t.h.v. de benige rand van je bekken. Ellebogen en schouders naar achter (rekken van borstspieren en openen van de borst). Hoofd in het verlengde van de romp. Als je lichaam de boog is, dan is de pees van de boog gespannen tussen je achterhoofd en je hielen. Zorg voor een boog die niet breekt in de onderrug. Adem naar daar waar het moeilijk is. Deze positie roept na een tijdje vibratie op. Laat deze toe. De houding ontspant en rekt de peronei, en creëert meer ruimte tussen de zitknobbels. Zorg ervoor dat je je bilspieren en je buikspieren ontspannen houdt, alsook je kaken (laat twee vingerbreedtes ruimte tussen je tanden. Open je keel. Bio-energetische vooroverboog : Voeten opnieuw parallel. Buig je hoofd naar voor en ontrol vervolgens wervel per wervel je ruggengraat naar voor tot je met je vingers de grond aanraakt. Je staat volledig op je voeten, met het gewicht iets op de voorvoet. Druk je stuitje naar het plafond en zoek in knieën een positie ergens tussen buigen en strekken, waarop je lichaam het meeste reageert. Er zal na een tijdje vibratie ontstaan in je benen. Adem vol en diep en laat gans je lichaam trillen. Deze houding ontspant de ganse achterkant van je lichaam. Het is ook een aardingspositie

5 LICHAAMSGEBIED DAT GERAAKT WORDT TIJDENS BODYFOCUS 6. Bodyfocus 4 en 5 veroorzaken een verlenging van de voorkant van het lichaam. In BF 4 wordt aan de Rectus Femoris zowel aan de oorsprong als aan de aanhechting gewerkt en in BF 5 wordt de Rectus Abdominis verlengd, om toe te staan dat de borstkas omgetild wordt. Omdat de voor- en achterkant van het lichaam in een antagonistische relatie functioneren, kan men voorzien dat voorafgaand aan BF 6, spanning zich verplaatst hebben naar de achterkant van het lichaam. BF 6 zal (net als de andere pare etappes, behalve de vierde) meer algeheel evenwicht in het lichaam brengen dan de onpare etappes. Na de zesde etappe zal de spanning zich nogmaals verplaatsen naar de regio van nek en hoofd. De benen en romp, evenwel, zouden zowel vooraan als achteraan het lichaam in een relatief evenwichtige verhouding kunnen zijn. Hieronder vind je een aantal myofasciale kettingen die van belang zijn voor bodyfocus 6. Relevante myofasciale kettingen (anatomy trains) zijn de Diepe Voorzijde Lijn, De Oppervlakkige achterzijde lijn, de Spiraal lijn en de functionele lijnen (zie afbeeldingen). Spiraal Lijn Stations Functionele Lijnen Merk op hoe de myofascia van de peroneus en de biceps in elkaars verlengde liggen. Het losmaken van de myofascia van de peronei zal ook al een effect hebben hogerop.

6 1. Voorbereidend werk aan de benen a. Peronaei (kuitbeenspieren) en onderbeen. Zie omcirkelde nummers 1 t/m 4. De ontspanning van de diepere spierbindweefsels van het onderbeen is in BF 4 begonnen. We zetten dit werk verder door ons te concentreren op de laterale en posterieure delen van het onderbeen. Door te werken op het laterale deel van het been (de peronaei, het laterale deel van de Soleus en Gastrocnemii) is het soms mogelijk om tegelijk de beide zijden van het been te penetreren, op zo n manier dat je simultaan ook de mediale kant nog eens bewerkt. Met de knokkels of de toppen van de vingers, glijdt naar binnen tussen de spieren om ze te scheiden van elkaar. Stroke over de retinaculi die de pezen van de peronei op hun plaats houden. Plaats je duim aan de voorzijde van de enkel. Oefen druk uit met je knokkels richting matras. Door de interactie van de cliënt (dorsiflexie en eversie van de enkel) glijden de weefsels onder je knokkels door. Het volstaat dat je voldoende druk en de juiste richting aangeeft. De stroke is langzaam en gaat in de diepte (anders dan in BF 2).

7 Je kan ook een stroke doen op peronaeus brevis, en de pees van peronaeus longus door lateraal vanaf het onderbeen in de richting van de enkel te werken. Peronaeus longus, brevis, soleus en gastrocnemius die in elkaars buurt liggen kunnen gescheiden worden in deze zone boven de buitenenkel Interactie van de cliënt is dorsiflexie en eversie van de enkel

8 Stroke op de peronaeus longus met platte elleboog. Ga in de schoot van je cliënt zitten. Werk aan de achterzijde van de fibula. Oefen druk uit met de elleboog, terwijl de cliënt een interactie maakt door de enkel te buigen en eversie te maken. Voel hoe de spier onder je elleboog smelt. Korte stroke! Idem, maar iets meer caudaal. Idem, nog iets meer caudaal. Hier bereik je tevens peronaeus brevis. Door dit werk help je de peronaei los te maken van de gastrocnemius en de soleus die erachter liggen

9 Werk nu langs de voorzijde van de fibula van onder naar boven (van caudaal naar craniaal). Je werkt hier aan de andere kant van de peronaei. Dit werk helpt ook een meer onafhankelijke beweging van de peronaei t.o.v. de tibialis anterior die ervoor ligt. Idem, maar meer craniaal. Idem, nog iets hoger.

10 Extra stroke op de bicepspees. Plaats je elleboog in het putje net voor de bicepspees. Oefen druk uit van je lichaam weg.

11 b. Gastrocnemius : achillespees verlengen. Buiklig: leg het been in een houding met de knie wat naar binnen gedraaid. Stroke op de achillespees. Ga met je borst op de voet liggen die in dorsiflexie is. Plaats je duimen op de hiel. Trek daarna met je knokkels naar je toe, waarbij je de achillespees er doorheen laat glijden, Werk steeds langzaam opdat de weefsels zich geven op hun tempo. De Interactie van de cliënt is dorsiflexie en loslaten.

12 b. Gastrocnemius : Plantaire fascia. Strokes op de hiel. Je kan in verschillende richtingen werken Extra stroke op pees van flexor hallucis longis en spierbuik van flexor hallucis brevis Extra stroke op flexor digiti minimi en abductor digiti minimi

13 b. Gastrocnemius : lichaam. Zie omcirkeld nummer 5. Scheidt de Gastrocnemius door met twee handen (vingertoppen) in tegengestelde richtingen te werken, als voorbereiding om dieper te werken in het gebied net onder de Popliteusholte (kniekuil). Maar maak deze beweging benedenwaarts. De plantaire flexoren moeten gewoonlijk naar beneden toe verlengd worden, niet opwaarts korter worden gemaakt. Stroke met vingertoppen Stroke met knokkels: Scheidt zig-zaggend met je knokkels de twee spierbuiken van de gastrocnemiusspier. Interactie is dorsiflexie en loslaten.

14 c. Achterkant van de knie. Zie omcirkeld nummer 7. De plantaris ligt een laag onder de Gastrocnemius, en de Popliteus ligt nog een laag dieper. Je hebt direct penetrerende grepen nodig (maar langzaam) om de vereiste diepte te bereiken. Werk aan de aanhechtingen van deze beide spieren en tegelijkertijd aan het posterieure laterale deel van de knie. Dit is een benig gebied dat vaste krachtige knokkels nodig heeft. Werk hierna aan het lichaam van de Plantaris met de vingertoppen of met twee gespitste knokkels. De interactieve beweging is plantaire flexie. Om bij de aanhechting van de Popliteus te komen : vraag de client het been lichtjes mediaal te rollen en gebruik je vingertoppen om langs de tibia te drukken, juist onder de knie, gedurende de rotatie. De plantaris heeft een kort spierbuikje en een lange pees Stroke op de plantaris met vingertoppen op hoopje. Interactie is dorsiflexie en inversie Idem maar met knokkels

15 m. popliteus Stroke aan fibulaire zijde op de oorsprong van de popliteus met vingers (links) en knokkels (rechts). Interactie is rotatie van onderbeen op bovenbeen (rotatie in knie). Positie van de therapeut Stroke aan mediale zijde op de aanhechting van de popliteus met vingers (links) en knokkels (rechts). Ga diep en beweeg vingers of knokkels dwars over de spiervezels heen.

16 d. Boven de knie. Zie omcirkeld nummer 6. Vermijdt de knieholte maar werk met de vingertoppen van beide handen symmetrisch aan de mediale kant van de hamstrings en ga diep onder de hamstrings verder naar de oorsprong van de gastrocnemius. Houd diepte en ga door met de greep dwars over de hamstrings (semitendinosus aan de ene kant en biceps femoris aan de andere kant). De interactiebeweging is plantaire flexie. Dit werk zal de knie duidelijk naar twee richtingen openen : opwaarts naar de achterkant van het been en benedenwaarts naar de achillespees (een enorme totale verlenging van het hele been). Indien er meer spanning zit aan één zijde van de knie, dan kan je een selectieve stroke zetten aan de binnen of buitenkant van de knie

17 e. Biceps Femoris. Zie omcirkelde nummers 8 en 9. Als de anus naar is samengetrokken, zal dit resulteren in een verkorting van de hamstrings (semitendinosus/membranosus en biceps femoris). We willen dan zowel aan hun oorsprong druk uitoefenen, als ook naar beneden aan hun aanhechtingen. Het is ook mogelijk dat dit type structuur ook een overstrekking (hyperextensie) van de rug veroorzaakt: in dit geval is de fascia lata gespannen en zal de wervelkolom onmogelijk gracieus naar voor kunnen buigen. De aanhechting van de korte kop van de biceps ligt langs het laterale deel van het been, een paar centimeter boven de knie. Je kunt je elleboog gebruiken voor een erg korte rekkende stroke. Men kan de client ook vragen de knie te buigen en de hiel opwaarts te glijden richting billen). Soms zal je ook rechtstreeks werk aan de buik van de biceps moeten doen om de vezels te scheiden; of door er dwars diagonaal overheen te gaan, waardoor je een verlenging van van het ganse gebied verkrijgt. Werk uiteindelijk aan de oorsprong aan het inferieure deel van de zitknobbel. De elleboog zal mogelijk deze hoek niet halen; gebruik dan je samengebundelde vingertoppen en vraag de cliënt de knie te spannen en daarna te ontspannen.

18 De lange kop van de biceps femoris is een twee-gewrichten express. Eronder liggen de één-gewricht omnibussen van de korte kop van de biceps die de linea aspera verbindt met het middelste deel van de m. adductor magnus. De twee lokalen spiegelen elk individueel heel erg de collectieve actie van de express Stroke met elleboog aan oorsprong van biceps. Indien je met je elleboog de hoek niet haalt, werk dan met samengebundelde vingertoppen die langs de oorsprong van de biceps trommelen, terwijl de knie strekt. BODY READING HALVERWEGE Na deze strokes doe je een tussentijdse body reading. Kijk naar de positie van het been. Is een zijwaarts geroteerd been rechter gekomen? Houd ook rekening met de vorm van de billen. De bewerkte bil kan nu ronder en voller zijn. Er kan ook een zichtbare verlenging van een kant van de rug zijn. Doe daarna het andere been.

19 2. Rotatoren. Zie omcirkelde nummers 10 t/m 12. De laterale rotatoren van het been zijn duidelijk verkrampt als de benen buitenwaarts gedraaid zijn zoals bij Donald Duck of Charlie Chaplin. (Merk op dat de het mogelijk is dat deze rotatie naar buiten uit de knie komt en niet uit de heup). Soms gebeurt het ook dat het been relatief recht is, maar dat men veel onderlinge compensatiespanning vindt in zowel de mediale als in de laterale rotatoren. In dit geval moet je zeker de mediale rotatoren nog eens bewerken nadat je in de "Heupkuil" aan de laterale rotatoren hebt gewerkt. Warm eerst de gluteus maximus op met je elleboog alvorens je de dieper gelegen bilspieren gaat bewerken. Ga geleidelijk dieper. Als je je onderarm meer buigt, krijg je een meer gepunte elleboog waarmee je de bil kan penetreren. Obturator externus

20 a. Piriformis (peervormige spier). Deze ligt in het bovenste deel van de "Heupkuil". Gebruik je elleboog om het gebied langzaam binnen te komen terwijl je geleidelijk meer en meer druk uitoefent. Als je de maximale druk uitoefent, wijzig dan de hoek van de elleboog, want de spanning kan zich verdelen over de ganse oppervlakte van de spier. Gedurende heel deze tijd voert de cliënt rotaties van het been uit vertrekkende van de heup. interactie cliënt: been buitenwaarts draaien vanuit de heup

21 b. Obturatoren en Gemelli. Deze spieren hebben hun oorsprong diep in het bekken en zijn inwendige spieren die veel te maken hebben met de stabiliteit van het bekken en de vrijheid van de benen om in parallelle lijnen vanaf de heupen te bewegen. De manipulatie gebeurt op dezelfde wijze als de vorige, met de elleboog en zeer diep. Soms, dient men ook te werken met de obturator internus met de vingers, een beetje hoger langs de rand van de binnenkant van de zitknobbel.

22 c. Quadratus Femoris (vierkante dijspier). Om deze korte spieren tussen het buitenkant van de zitknobbel en de binnenkant van de femur te kunnen bereiken, gebruik je je vingertoppen. Je zult misschien priemende bewegingen moeten maken tegen de zitknobbel of tegen de femur of omhoog naar de "Heupkuil", om deze niet gemakkelijk bereikbare spieren te bevrijden.

23 werk met vingertoppen aan alle pezen aan trochanterkop interactie cliënt: been buitenwaarts draaien vanuit de heup piriformis met versterkte vingertoppen interactie cliënt: been buitenwaarts draaien vanuit de heup piriformis met versterkte knokkels scheiden van gemelli en obturatoria met versterkte vingertoppen

24 Je kunt ook de Obturator Internus bereiken door een extra stroke met de vingers hoog langs de mediale kant van de zitknobbel. Interactie cliënt is exorotatie

25 3. Sacrum. Zie omcirkelde nummers 13 en 14. Verbind de "Heupkuil" en het sacrum met naar beneden trekkende strokes over de superieure kant van de crista iliaca tot in de heupkuil. De Figure twee 8 heupbeenderen, The two hip bones, left links and en right, rechts, grow around groeien rond vanaf de wervelkolom from the spine to tot the pubic aan de symphysis, symfysis leaving pubis, a cartilaginous plate or washer plaat where of ring the two na bones waar met. de twee beenderen en laten een kraakbeenachtige elkaar ontmoetten.

26 Werk hierna aan het sacrum. Gebruik veel druk met een vlakke elleboog, terwijl je naar beneden richting middellijn duwt, langs de grote gebieden van het sacrum. Dit verdikt en verhard weefsel kan, door tijd en werk, zo zacht worden dat het zo van het sacrum glijdt, waaraan het verkleefd is geraakt door vele jaren onbewuste en samengebundelde onbeweeglijkheid. Als je op een tafel werkt kan je je cliënt over de tafel laten buigen met de buik over het tafelblad en de knieën op de grond. Vanuit deze positie kan een licht schommelende beweging van het bekken ook helpen het weefsel rond het sacrum te reorganiseren. Pees van lange kop biceps femoris Sacrotuberaal ligament Fig. Een traditioneel zicht op het sacrotuberale ligament (B) toont dat het de tuber ischiadicum verbindt met het sacrum. Een meer inclusief zicht (A) toont de hamstringpezen - speciaal die van de biceps femoris - die continue zijn met de oppervlakte van het sacrotuberaal ligament en dan naar boven in de sacrale fascia. Onderaanzicht Sacrale fascia Hamstringpees Communicerende vezels (deel van anatomie trein) Tuber Ischiadicum Stabiele vezels (werken als sacrotuberaal ligament) Je kan ook werken met de knokkels van je vuist. Nodig je cliënt uit diep tot in je hand te ademen Fig. De diepere vezels van een station communiceren minder volgens de sporen, terwijl oppervlakkige vezels - diegenen die we gemakkelijker manueel kunnen bereiken - meer communiceren.

27 4. Sacrospinalis. Zie omcirkeld nummer 15. Het is belangrijk om, voor je aan de coccyx gaat werken, de rug los te maken, op zijn minst tot het scharnierpunt halverwege, maar eventueel zelfs tot aan de nek. Gebruik diagonale strokes naar beneden. Begin met de vlakke elleboog, en als de druk het midden van de spier bereikt, ga dan over tot een scherpere hoek van de elleboog zodat je uiteindelijk, je elleboogpunt net langs de ruggengraat gebruikt. Doe een kant tegelijk. Het weefsel rond de sacrospinalis heeft de neiging te veel over de rug uit te spreiden en de ribben te vlak te houden. Terwijl je het weefsel naar de ruggengraat toe werkt, zal de sacrospinalis meer samenkomen en ronder en zachter worden. De ribben zullen dan vrij kunnen bewegen met de ruggengraat mee, met rondingen naar voor en achter. De hele romp is dan voller en ronder en minder vierkant, minder vlak langs voor en langs achter.

28 Hernia: De eerste veranderingen in de tussenwervelschijf die ontstaan door overbelasting zijn scheurtjes in de banden die rondom de kern liggen. Deze scheurtjes genezen op dezelfde manier als bij andere banden, er ontstaat littekenweefsel. Littekenweefsel is echter niet zo sterk als het oorspronkelijke weefsel. Het herhaald overbelasten zorgt er uiteindelijk voor dat de tussenwervelschijf Figure 5 The posterior degenereert. Het schokabsorberend vermogen wordt spine functions as a minder en de tussenwervelschijf wordt dunner door tensegrity structure, het verlies van vocht uit de kern. De scheurtjes in de where the processes and banden kunnen zo groot worden dat de inhoud van de facet joints (see Figure kern 4) tegen de wortels komt te liggen. Deze druk op allow the bones to be de wortels geeft een uitstralende pijn in het verloop trussed up in a series of van de zenuw met daarnaast gevoelloosheid en tensile strings made of spierzwakte. collagenous fascial fabric. Pulposus, hetgeen niets anders is dan de Latijnse We spreken van een Hernia Nucleus benaming voor uitpuilende tussenwervelschijf. De posterior wervelkolom functioneert als een tensegriteitsstructuur, terwijl de processi en facetgewrichten (zie vorige figuur) de beenderen toelaten om samen in een serie van tensiele snaren, gemaakt van collageneus fasciaal materiaal, te staan. kwetsuren aan tussenwervelschijven

29 5. Coccyx. Zie omcirkeld nummer 16. De botten van het lichaam leiden het weefsel, welk op zijn beurt het gewicht van het lichaam verdeelt. De coccyx is een soort roer voor de ruggengraat en als zij omhoog gebogen staat, of zijwaarts, of in zeldzame gevallen te veel posterieur staat (niet genoeg gebogen is), is de distributie van gewicht in het weefsel van het bekken en de benen in de war. Dit is ook een sleutelgebied voor introverte, koppige gevoelens; en bevrijding en reorganisatie van de staart kan een grondige, diep gezetelde ontspanning en gevoel van welbehagen door heel je bodymind brengen. Palpeer het staartbeentje. Is het gebroken geweest? Is de persoon erop gevallen? Is het naar links of naar rechts gedraaid of naar onder? Kom langzaam in: Ga na of er geen overgevoeligheid is in dat gebied. Je duimen drukken op het weefsel tussen het perineum en de coccyx Breng je lichaam goed naar beneden, zodat je kan werken in de horizontale as. Je duimen kunnen vervolgens de diverse structuren bewerken die spanning vertonen: coccygeus, pubococcygeus spier, sacrospineus ligament, sacrotubereus ligament, annococcygaal ligament, enz.

30 6. Psoas. Je kunt de Psoas nog eens bewerken. Vaak zal de Psoas, na ontlading in de rug, nog completer reageren op diepe stimulatie. Je kunt het werken aan de Psoas combineren met werken aan de spieren in de rug, bijv. Obturator Internus, om zo een subtiel evenwicht tussen voor en achter in het bekken te creëren. Psoas met 1 hand, terwijl andere hand diepe bilspieren helpt ontspannen

31 7. Andere mogelijkheden voor Extra strokes: Zimmerman Zap. Je kunt ook de nekspieren thv de schedel nog eens doen (sterke relatie tussen nekspanning en bekkenspanning. Werk evt. ook aan de trapezius en de dieperliggende spieren met de cliënt in zit, met hoofd iets naar voor gebogen en 1 hand op kruin. Occipital ridge Mid-dorsal hinge Sacroiliac joints Ischial Tuberosities Heels Illustration by Andrew Mannie Figure 11 The concern of ATR Relatie van de benige steunpunten langs session 7 is the relation of the bony achter in het lichaam, de hiel, de achterkant supports up the back of the body, van het bekken, het midden van de rug, en het the heel, the back of the pelvis, the occiput. Een sessie kan hieraan besteed worden om mid-back, and the occiput. te balanceren.

32 BODY READING AAN HET EIND. De twee meest opmerkelijke veranderingen zullen de positie van de benen (meer parallel) en het verzachten van het sacrum zijn. Het sacrum accumuleert stress en heeft de neiging zichzelf van de billen af te snijden. Er hoort nu een beter doorlopende golf van weefsel te zijn van de hamstrings omhoog door het sacrum. Dit kan duidelijk zijn in een middenrifademhaling die als een golf in de ribben en de billen verder gaat. ZACHTE ENERGIE TOT BESLUIT. Vanaf de tijd van anale ontwikkeling, houden we onze diep gezetelde weerstand gescheiden van onze bewuste gewoonten. Door deze onderdrukte woede uit te drukken, hebben we een kans om kracht door ons hele lichaam te laten stromen Ontvankelijkheid en assertiviteit zijn nu eenvoudig verschillende aanwijzigingen voor hetzelfde gevoel, die we kunnen innemen of kunnen uiten door ons uiteinde of onze romp. Werk naar herkenning dat boosheid mee verspreide, uitgestrekte, circulerende energie is, niet slechts onderdrukte en samengebalde weerstand. Verbind coccyx Gv1 met Occiput Gv15. Gebruik zowel Levenspoorten (Doors of life) als Poorten naar de hemel (Windows to the sky). AANTAL SESSIES De zesde etappe vraagt meerdere sessies teneinde de diepe woede te ontspannen die diep in de anale regio vastgehouden wordt.

33 Bump psychology