Nieuwsbrief oktober 2014 Jaargang 12 - nr.127 PV barbecue 26-09-2014 Het was wederom een geslaagde avond, met heerlijk eten en drinken en gezellige collegae. Met dank aan het bestuur van onze personeelsvereniging. Verjaardagen in oktober 02-10: Karst Beijert 04-10: Hanneke de Vries Binne Poppema 06-10: Iekje de Groot 08-10: Anita Werkman 17-10: Tineke Klooster Henk van der Wal 29-10: Jelle de Graaf Dit jaar gingen zelfs de voetjes van de vloer, wat een ongekend talent Ingezonden stukjes voor de volgende nieuwsbrief graag inleveren voor 1 november a.s. en mailen naar: z.vanhes@taxikort.nl
Wij werden door Zwaan gevraagd iets te schrijven voor deze rubriek Het valt niet mee om iets over je zelf te schrijven maar we proberen het toch. Ik ben Germa van der Wal en al 28 jaar getrouwd met Henk. Wij hebben 4 kinderen, 2 dochters en 2 zonen. Ik kom van oorsprong uit Veenhuizen en ben na ons trouwen bij Henk in Wijnjewoude komen wonen. Ik werkte toen nog als ziekenverzorgende in Groningen. Toen de kinderen allemaal naar school gingen ben ik meer gaan taxi rijden bij mijn schoonvader Job van der Wal En ik ben Henk van der Wal, geboren in het toenmalige Duurswoude, het dorp dat later samengevoegd is met Wijnjeterp tot Wijnjewoude. Mijn vader had een garage bedrijf in Wijnjewoude met ook een taxi, heel kort samengevat,mijn broer Sietze en ik zijn met het autobedrijf verder gegaan en Germa met mijn vader hebben het taxibedrijf verder uitgebreid. Mijn broer en ik hebben nog steeds een autobedrijf, dit bedrijf staat al jaren niet meer in Wijnjewoude, maar is gevestigd in Drachten. www.autobedrijfvanderwal.nl (sorry Ale dat ik toch een beetje reclame maak voor mijn bedrijf in jouw krant ). Nu nog even onze sporten, hobby s en maatschappelijke bezigheden. Germa volleybalt, tennist, wandelt en speelt graag een robbertje bridge. Henk heeft een seizoenkaart bij SC Heerenveen en is soms in de sportschool. Germa haar sporten zijn ook haar hobby s,daarnaast mag ze graag shoppen met haar dochters en een blokje om op de fiets of met een van de oldtimers en dan een terrasje pakken samen met Henk. Henk mag graag sleutelen aan onze oldtimers/youngtimers, en de tuin natuurlijk. Germa zit al jaren in de plaatselijke VVV (contract voor het leven ) Henk zit in het plaatselijk belang van Wijnjewoude. Hier willen we het maar bij laten, alles te weten maakt ook niet gelukkig. Graag geven we de pen door Anneke Brouwer. Met vriendelijke groet, Germa & Henk
16-10-2014 Oneindig genieten. Het is alweer even geleden, maar ik hoor het haar nog zeggen, die laatste vrijdag voor de zomervakantie. Heerlijk 3 weken er tussenuit. En zo zei ik dat ook. Now, geniet der mar van, want veur ie et weten ben ie weer hier en is et veurbij. Het was Grietje die deze reactie gaf. Niet zomaar een grietje. Nee, onze Grietje. En ze had gelijk. Als we er voor staan lijkt het een eeuwigheid. En als het voorbij is lijkt het alsof je slechts met je ogen hebt geknipperd. Bijna iedereen heeft even met de ogen geknipperd en voor bijna iedereen is het (al lang) weer voorbij. Een, twee, drie of soms zelfs vier weken vrij. Vooraf leek het oneindig. Ik durf zelfs te zeggen dat het voor ons allemaal oneindig leek. Onafhankelijk van de lengte van onze vakantie. De afgelopen weken heb ik The fault in our stars gelezen. Een roman van de Amerikaanse auteur John Green. Ik heb het gelezen in de Nederlandse vertaling van Nan Lenders. Het boek vertelt het aangrijpende relaas van Hazel Grace. Hazel is een zestienjarig meisje en heeft schildklier- en longkanker. Tegen haar zin in neemt ze deel aan een praatgroep voor kankerpatiënten. Daar ontmoet ze de zeventienjarige Augustus Waters. Augustus had botkanker waardoor zijn been is geamputeerd. Hij lijkt echter genezen. Hij valt volledig voor Hazel, maar zij geeft niet toe aan haar gevoelens voor hem, omdat ze ten dode is opgeschreven en het verdriet voor haar omgeving zoveel mogelijk wil beperken. Ze noemt zichzelf een granaat. Elk moment kan het gebeurd zijn en zal dat een verwoestend effect hebben op haar omgeving. Liefde blijkt echter sterker dan kanker en ze worden meer dan zo maar vrienden van elkaar. Uiteindelijk blijkt de botkanker van Augustus toch niet overwonnen en sterft hij aan de gevolgen van uitzaaiingen. Kanker, geen ernstige ziekte, maar een bijverschijnsel van doodgaan, zo omschrijft Hazel haar ziekte. Vandaag, op de laatste dag van augustus, heb ik ook de verfilming van het boek gezien. De film heeft het verhaal en de emoties prachtig weten te vangen in beelden. Het grijpt net zo in en aan als het boek. Ook bij de film kon ik het niet droog houden. Kanker is verwoestend, maar heeft ook een groot relativerend vermogen. Misschien meer nog dan Einstein. Zo zijn er volgens de zestienjarige Hazel verschillende vormen van oneindigheid. Tussen 0 en 1 zijn oneindig veel verschillende waarden. Van 0,00001 tot 0,99999 en nog veel meer. Tussen 0 en 10 is die oneindigheid aan waarden nog veel groter. De intense liefdesrelatie tussen Hazel en Augustus heeft maar een paar weken geduurd. Toch is Hazel ontzettend dankbaar voor die korte oneindigheid die hen was gegeven. Een boek en een film. Ze hebben me niet alleen geraakt maar ook iets geleerd. Of misschien meer herinnerd aan iets wat ik op zich al wist. Namelijk dat we onszelf recht doen als we genieten van het moment. Van de oneindigheid van het moment. Een heel nieuw seizoen ligt er weer voor ons. Een seizoen van school, sport, verenigingsleven en een seizoen van werk. Het lijkt oneindig lang. Een oneindigheid waarin we van iedere dag, ieder uur, iedere minuut zouden moeten genieten. Ik schrijf dat niet alleen voor jullie, voor mijn omgeving, maar vooral ook voor mezelf. Ik ben daar namelijk zelf lang niet altijd goed in. Dan vergeet ik dat weer. Ben ik vooral bezig met wat is geweest. Met mijn verleden. Een verleden dat is overleden. Of heb ik het druk met wat komen gaat. Of misschien ook niet komen gaat. Die toekomst kunnen we immers nooit precies weten. Zo hebben we dus niets meer dan het moment. Het oneindige moment. Yesterday is history, tomorrow is a mystery, today is a gift. That s why we call it present. Ik hoop dat jullie en ik kunnen genieten van dat kadootje! Misschien klinkt het wat filosofisch, maar ik vond het boek aangrijpend, de boodschap ingrijpend en vooral prachtig. En dat te mogen schrijven voelt oneindig goed. Kijk, daar geniet ik van.
In, uit en over taxi s. Onze Thea moest invallen voor Hiltje. De cliënten voelen zich het prettigst bij vastigheid en structuur en vroegen retorisch of Hiltje er niet was. Thea antwoordde dat Hiltje helaas ziek was. De cliënten wisten Thea vervolgens gerust te stellen: Geeft niet hoor. We kennen jou ook wel. Jij bent de man van Henk! Jan vd H merkte op dat we eigenlijk Wifi in de auto zouden moeten hebben. Henki reageerde dat hij regelmatig een wievie in de auto heeft. Soms wel meerdere wievies! Onderweg met zijn oudste dochter kwam Ale een taxi tegen. Na een handopsteken en een hoi vroeg zijn dochter wie dat was. O, dat was Ger. Ger? Ger wie?. Hm? O gewoon, Ger Bijzitter. Waarop ze verschrikkelijk in de lach schoot. Is dat grappig? was zijn vraag. Nou hij is toch de chauffeur, dan ben je toch geen bij-zitter? Het is hier niet de bedoeling kwistig te zijn met namen van klanten. Als we het echter hebben over een klant van Jardinga die over het algemeen niet alleen veel en luid, maar vooral ook zo vochtig praat dat ze een verschil zou kunnen maken bij de vrijwillige brandweer, is dat waarschijnlijk ook niet nodig. Het was deze klant die Ale van de ene kant naar de andere kant van het dorp moest brengen. Tijdens de rit werd hij zich ervan bewust dat hij niet de meest handige route koos. Ook zij merkte dit en brulde vragend in zijn oor waar hij in vredesnaam wel niet helemaal langs reed. In ieder geval zeker niet de KORTste route. Ale probeerde de route een beetje recht te praten door te prevelen dat hij voor haar had gekozen voor een beetje sightseeing van Oosterwolde. Zij trapte daar echter niet in en schreeuwde: Ach wat ken jou het schele joh, het zijn jouw cente niet. Het zijn maar de cente van de baas.
Verder nog. Voorstellen. Over de overname van Taxi van der Wal hoef ik jullie niet meer te informeren. Dat is genoegzaam bekend. De meesten van jullie hebben met de nieuwe collegae, al dan niet op de barbecue, ook al kennisgemaakt. En toch wil ik de nieuwe mensen uit Opsterland hier even kort aan jullie voorstellen. De familie van der Wal sla ik daarbij gemakshalve maar even over. Henk en Germa hebben zichzelf in deze nieuwsbrief al voorgesteld en daar heb ik uiteraard helemaal niets aan toe te voegen. Wapke heb ik eerder aan jullie voorgesteld. Daarmee kennen jullie haar natuurlijk nog precies. Naast de familie van der Wal kennen we Binne en Hanneke natuurlijk ook allemaal al. Zij werkten al een poos bij ons. Dan blijven Anneke, Mindert, Siska en Zwaantje over die ik hier graag even bij jullie introduceer. Anneke (Brouwer) is 54 jaar, getrouwd, heeft 2 kinderen en woont in Wijnjewoude. Samen met haar man heeft Anneke een keukenmontagebedrijf. Sedert 2008 werkt ze al in het personenvervoer, waarbij ze vooral leerlingenvervoer doet. Als alles goed gaat krijgt de familie Brouwer deze maand nog uitbreiding. Dan wordt Anneke namelijk beppe! Mindert (Veenstra) is leerkracht in het basisonderwijs geweest. Van Mindert kunnen we dus nog veel leren. Hij is 63 jaar en woont in Ureterp samen met zijn partner Seike. Mindert heeft 4 kinderen en Seike 3. Samen hebben ze dus 7 kinderen. Dat is toch het getal van de volheid? Seike heeft zelfs 2 kleinkinderen. Dat maakt Mindert naar eigen zeggen semi-pake. Siska (Kronemeijer) is de buurvrouw van Henk en Germa. Na haar secretaressewerk bij Philips was in 2007 het taxiwerk bij de buren de kortste weg. Ze doet een vaste, lange schoolroute op Groningen. Naast haar werk als chauffeuse is Siska getrouwd en moeder van 3 kinderen. Ik zeg dat overigens waarschijnlijk in de verkeerde volgorde. Zwaantje (van der Wal) woont ook in Wijnjewoude. Haar naam doet wellicht iets vermoeden, maar dat is niet zo. Sedert 2008 heeft ze mensen (vooral kinderen) vervoerd bij Taxi van der Wal. Zwaantje is 58 jaar, getrouwd, heeft een zoon en een dochter en 4 kleinkinderen. Dat maakt Zwaantje geen aankomende of een semi beppe, maar een hele echte! Allen welkom en ik hoop dat we met elkaar heel plezierig mogen samenwerken! Alliade. Dat we geen Talant vervoer meer rijden voor Alliade is voor jullie waarschijnlijk niet nieuw. Dat we voor de uitvoering ook door de nieuwe contracthouder Klomp uit Ede zijn benaderd waarschijnlijk ook niet. Om bedrijfseconomische redenen hebben we gemeend geen zaken te moeten doen met collega Klomp. Daarmee doen we dus geen Talant vervoer meer. De afgelopen weken echter is dit vervoer en zijn deze partijen opnieuw nadrukkelijk in het nieuws geweest. En beslist niet altijd even positief. Alliade voert namelijk een onderzoek uit, omdat ze vermoedt dat Oenema gedurende de afgelopen contractperiode niet correct heeft gefactureerd. Gedurende dat onderzoek doet Alliade geen betalingen meer. Hierdoor kwam collega Oenema en daarmee ook een aantal onderaannemers in de liquiditeitsproblemen. Ook wij zijn daarbij genoemd. Ik kan jullie geruststellen dat het bij ons verhoudingsgewijs om een beperkt volume gaat en dat Oenema bovendien ook een deel vervoer voor ons in onderaanneming uitvoert. Wij kunnen dit vervoer dus met elkaar verrekenen. Bovendien heeft de rechter net uitspraak gedaan en Oenema in het gelijk gesteld.
Groepsvervoer. Nu we er ook leerlingenvervoer voor Opsterland bij hebben is het aandeel groepsvervoer nog groter geworden. Zolang er op alle vaste routes vaste mensen zitten gaat dat prima. Het meest kwetsbaar is het wanneer iemand anders een route moet doen omdat een vaste chauffeur vrij is of ziek. Ik wil jullie dan ook vragen bijzonderheden van een vaste route zoveel mogelijk aan de centrale of aan mij door te geven. We kunnen routes dan zoveel mogelijk aanvullen met dit soort informatie. Een plaatsvervangende collega kan dan zo volledig mogelijk worden geïnformeerd. Over het algemeen zijn onze groepen leerlingen of cliënten erg gevoelig voor wijzigingen. Een nieuw gezicht is dan al spannend genoeg. Als we zorgen dat de uitvoering verder zoveel mogelijk gelijk is, is de kans het grootst dat de betreffende klanten, leerlingen of cliënten er zo weinig mogelijk van merken dat er iemand anders rijdt. Jolanda. Vanaf deze week werkt Jolanda weer volledig! En met volledig bedoel ik dan dat ze haar eigen werk weer helemaal doet. Het ging steeds al een beetje beter en nu is ze er dan weer helemaal. We zijn daar natuurlijk erg blij om en wensen Jolanda veel (werk)plezier! Personeelsbijeenkomst. Voor een reguliere personeelsbijeenkomst nodig ik jullie graag uit op woensdag 12-11-2014 om 19:30 uur bij De Miente in Oosterwolde. Voor de mensen die nieuw zijn: Tijdens deze bijeenkomsten bespreken we de actuele ontwikkelingen en praktische (werk)zaken met elkaar. We doen dat een paar keer per jaar met de hele groep. Tot volgende maand. Zelfde plaats, zelfde tijd. Ale