Waarom overgewicht niet jouw schuld is Ontdek de energie om je dromen waar te maken Auteur: Marjolein Dubbers Dit is een betaald product. Ik stel het zeer op prijs als je dit product niet vrijelijk verspreidt, maar geinteresseerden wijst op mijn website www.energiekevrouwenacademie.nl 2
Inhoudsopgave Introductie 4 Waarom is overgewicht niet jouw schuld? 5 Overgewicht en het gevecht om onze beperkte maagomvang 7 Maagaandeel is marktaandeel 11 Aspartaam; hoe light-producten je zwaar ziek én dik maken 14 Jezelf overeten; gebrek aan wils-kracht of het stofje MSG? 18 Eten we om te leven of leven we om te eten? 22 Om verder te lezen 26 3
Introductie Mag ik me even kort aan je voorstellen? Mijn naam is Marjolein Dubbers en ik ben vitaliteitscoach voor vrouwen 40+. Mijn passie is de gezondheid en vitali teit van vrouwen 40+ en ik vind het fantastisch om mijn kennis en ervaringen te mogen delen met andere vrouwen. Dit doe ik in mijn praktijk en door middel van mijn website: www.energiekevrouwenacademie.nl Mijn website www.energiekevrouwenacademie.nl, begonnen als persoonlijke blog, wordt inmiddels veel bezocht door vrouwen die op zoek zijn naar informatie én inspiratie om hun gezondheid, vitaliteit, innerlijke kracht en vrouwelijke passie wakker te schudden. Er staan inmiddels honderden artikelen, boekbeschrijvingen, inspirerende video s en wetenswaardigheden op. Je vindt er verschillende gratis e-books en je kunt er e-books kopen met een variatie aan heerlijke suiker-, zuivel- en glutenvrije recepten. Ik bouw langzaam maar gestaag steeds verder aan deze site. Ik hoop je er binnenkort een keer te zien! De afgelopen jaren schreef ik verschillende blogs over de gevaren van voedsel dat uit een fabriek komt. Zo langzamerhand betreft dit ca 90% van alle producten op de schappen van de doorsnee supermarkt. Ter verdieping schreef ik ook nog twee blogs over MSG en aspartaam, twee chemische stoffen die veel worden gebruikt in fabrieksvoedsel. Wat me bij mijn onderzoek opviel is hoe verslavend én dikmakend voedsel uit een fabriek is. Geen wonder dat we moeite hebben om op het juiste gewicht te blijven! Deze blogs zijn heel veel gelezen en gedeeld op social media. Het leek me zinvol om ze te bundelen in een e-book. Ik hoop dat je er je (gezondheids) voordeel mee kunt doen. Ik wens je veel wijsheid toe op weg naar jouw gezondheid, vitaliteit en je gezonde gewicht! Marjolein Alle informatie in dit e-book heeft enkel als doel te informeren. Raadpleeg bij gezondheidsklachten altijd een (natuurgeneeskundig) arts of andere deskundige. 4
Waarom is overgewicht niet jouw schuld? Uit de cijfers van het Centraal Bureau voor Statistiek blijkt dat meer dan 50% van de Nederlandse vrouwen boven de 50 jaar overgewicht heeft waarvan ca 15 % ernstig te zwaar is. Ik ben ervan overtuigd dat geen enkele vrouw overgewicht wil hebben. Is dit dus eigenlijk niet heel raar? De helft van de vrouwen 50+ bezit iets wat ze eigenlijk niet wil hebben. Wat is hier aan de hand? Ik weet het, er kunnen heel veel verschillende problemen ten grondslag liggen aan overgewicht. Er kunnen lichamelijke afwijkingen zijn zoals symptomen van een traag werkende schildklier waardoor we aankomen; een kwart van de vrouwen boven de 40 krijgt hier last van. Onze hormonen moeten opnieuw een balans zien te vinden waardoor afvallen steeds lastiger wordt boven de 40. Onze stofwisseling gaat vertragen of we dat nu willen of niet wat ook niet echt meewerkt om onze gezonde gewicht te bereiken. Stress is een ultieme dikmaker en hoeveel vrouwen kunnen oprecht zeggen dat ze geen stress hebben in hun leven? En tot slot weet ik uit eigen ervaring wat emotie-eten is: eten terwijl je eigenlijk behoefte hebt aan iets anders: waardering; een knuffel, een arm om je heen; een schouderklopje; een compliment; eens een keer flink ruzie maken of een stevige vrijpartij. Lijden we massaal aan gebrek aan wilskracht? Wij vrouwen eten met elkaar heel veel pijn weg omdat we vaak niet geleerd hebben om goed voor onszelf op te komen en te vragen waar we zélf behoefte aan hebben. We geven heel veel weg en ontvangen vaak te weinig waardoor de balans niet meer in evenwicht is. Een doos bonbons, een pak koekjes of een zak chips brengt de balans dan tijdelijk in evenwicht. Tijdelijk. We weten ook altijd dat het tijdelijk is en toch doen we het. Iedere keer opnieuw. Waarom? Welke krachten spelen hier een rol? Waarom lukt het zo slecht om ons te beperken tot één chocolaatje, twee koekjes of drie chipjes en de rest te laten staan? Lijden we zo massaal aan gebrek aan wilskracht? Marktaandeel of maagaandeel? De afgelopen paar jaar heb ik veel gelezen over de werking van de voedingsindustrie. Ik ben van de ene verbazing in de andere gerold. Ik heb jarenlang bij beursgenoteerde ondernemingen gewerkt dus ik weet wel een beetje hoe het daar aan toegaat. Maar wat de gevolgen zijn van de grote focus op aandeelhouderswaarde in de voedingsindustrie, dat wist ik niet. Nu heb ik daar een duidelijker beeld van. De voedingsindustrie vecht voor haar aandeelhouders niet alleen 5
om marktaandeel maar om maagaandeel. Ons maagaandeel. Letterlijk. Ze vechten allemaal om een stukje van onze maag en het is ze een doorn in het oog dat onze magen niet groter zijn dan dat ze zijn. Dus halen ze alles uit de kast om ervoor te zorgen dat we méér eten dan dat we eigenlijk willen. En daar zijn ze héél gehaaid in geworden. Zowel met hun producten als met hun marketing methodes. Ik noem de voedingsindustrie ook wel de voedingsverslavingsindustrie. Daar kunnen we boos over worden en de strijd over aangaan. Ik hou niet zo van strijd. Meestal komen daar geen winnaars uit voort. We kunnen er ook voor kiezen om de tegenstander slim te omzeilen. Dat is meer mijn manier. Ik hou heel erg van slim. Alleen moet je dan wel weten wie je echte tegenstanders zijn. Als het gaat om ons gewicht en daarmee onze gezondheid schaar ik een groot deel van de producten van de voedingsindustrie onder onze tegenstander. Welke en waarom, dat kan je lezen in dit e-book. Ik hoop dat je leert waarom het zo moeilijk is om zoveel producten van de voedingsindustrie op tijd te laten staan zodat je je niet overeet. En waarom je er steeds weer naar grijpt alhoewel je weet dat het slecht voor je is. Ik hoop dat je leert welke producten je daarom beter in het schap van de supermarkt kunt laten staan. Misschien niet radicaal van de een op de andere dag maar wel in de loop van de tijd. Omdat je weet dat het je helpt om vitaler, gezonder en slanker te worden. De keuze is aan jou Ik hoop dat je na het lezen van dit e-book ook tot de overtuiging komt: Het is niet mijn schuld dat ik overgewicht hebt. Ik hoop dat je daardoor milder naar jezelf zult gaan kijken en jezelf met andere ogen gaat zien. Niet als een vrouw met gebrek aan wilskracht, maar als een vrouw die niet wist hoe ze werd gemanipuleerd door ongezonde voeding. Na het lezen van dit e-book weet je het wel, dus kan je slimmere keuzes maken. De keuze is aan jou. 6
Overgewicht en het gevecht om onze beperkte maagomvang Op 19 juni 2013 heeft de American Medical Association (AMA) verklaard dat obesitas een ziekte is. Ze verklaart daarbij dat er een scala aan medische ingrepen nodig is om deze ziekte te behandelen en te voorkomen. Hierbij denken ze aan maagverkleiningen en medicatie. Ik vind dit schokkend nieuws want volgens mij is dit dweilen met de kraan open. Het gaat mijns inziens namelijk om het gevecht dat gevoerd wordt door de voedingsindustrie tegen onze beperkte maagomvang. Laat me dit uitleggen. Obesitas is absoluut een uitdaging om aan te werken Iedereen die niet blind is, kan met zijn of haar eigen ogen zelf makkelijk vaststellen dat overgewicht en obesitas (een zwaardere vorm van overgewicht :-) ) een grote uitdaging aan het worden is. Als je dit ten minste niet al iedere dag zelf letterlijk aan den lijve ondervindt. Volgens cijfers van het CBS is overgewicht in Nederland de afgelopen 30 jaar fors toegenomen. Was in de 80-er jaren 27% van ons te zwaar, we zitten nu op 41%. Obesitas onder volwassenen nam nog sterker toe, van 5% toen naar 12% nu. Van de vrouwen boven de 50 jaar is maar liefst méér dan de helft te zwaar. Au! Er dus wel degelijk reden om in actie te komen. Maar wat is een gezonde actie in deze? Maagverkleiningen en medicatie? Waar liggen de verantwoordelijkheden? Tot medio vorige eeuw was er nauwelijks sprake van obesitas. Zijn we met elkaar de afgelopen 30 jaar zoveel méér gaan eten dat het deze stijging van mensen met overgewicht en obesitas kan verklaren? Aten we vroeger 6 boterhammen en een bord warm eten en eten we nu 60 boterhammen en 10 borden warm eten? Overeten we ons massaal aan broccoli, appels, eieren, ongebrande noten, aardappelen of havermoutpap? Nop. Niemand zal zich overeten aan echt voedsel, onze maagomvang zegt dan gewoon een keer stop; ik zit vol. Het heikele punt is dat we de afgelopen 30 jaar hele ándere dingen zijn gaan eten. We hebben écht voedsel, voedsel dat ons lichaam herkent als voedsel, voedsel dat onze ouders merendeels aten en waarvan onze maag aangaf dat het genoeg had, vervangen door op-voeding-lijkendesubstanties die gemaakt worden in een chemische fabriek. En in heel veel van deze op-voeding-lijkende-substanties 7
zitten stoffen die enerzijds ons verzadigingsgevoel (voelen dat je genoeg hebt gegeten) lam leggen en anderzijds verslavende stoffen die ons laten snakken naar méér van hetzelfde. De voedingsindustrie levert een gevecht tegen onze maagomvang Vóór de 80-er jaren bestonden producten als brood, mayonaise en yoghurt uit drie of vier eenvoudige ingrediënten. Hetzelfde geldt voor vis- of vleeswaren. Tegenwoordig kunnen er wel 20 chemische toevoegingen inzitten. De kans is groot dat er naast allerlei toegevoegde transvetten, suikers en zouten ook chemische E-nummers inzitten. Het probleem met een aantal van deze stoffen is dat ze een verslavende werking hebben én ons verzadigingsgevoel verstoren en dat is precies wat de voedingsindustrie wil. Ze willen namelijk graag zoveel mogelijk aan ons verkopen want dat is goed voor hun winstcijfers. Het gaat met name om suikers, vetten en zouten maar ook smaakversterker MSG (dat veel verschillende schuilnamen heeft) is een boosdoener. Overigens bedoel ik met suikers ALLE vormen van suikers inclusief geraffineerde koolhydraten zoals pasta, aardappelen, witte rijst en bloem. Ik denk dat je wel herkent dat het vaak erg moeilijk is om een klein handje chips, een klein stukje chocola, één koekje of een normale punt pizza te eten en dan te stoppen. Twee happen vraagt gewoon om méér en dat is precies wat de voedingsindustrie wil. Dat we snakken naar méér. Waarom denk je dat de verpakkingen van cola, chips en pizza s de laatste jaren steeds groter zijn geworden? En ondertussen eten we daardoor ook nog eens steeds minder gezonde appels en broccoli waardoor ons lichaam bouwstoffen tekort gaat komen en ook dáárdoor blijft roepen om voedsel. Wist je dat twee derde van de calorieën die we binnen krijgen via supermarkt-eten van bewerkt voedsel afkomstig is van maar vier gewassen? Soja, tarwe, mais en rijst zijn wereldwijd de goedkoopste grondstoffen en zitten overal in. Ratten blijven cheesecake eten ondanks electroshocks Suikers, transvetten en zouten zijn stoffen die verslavend werken op ons brein. Dit is in heel veel onderzoeken aangetoond. In de 60-er jaren werd door Anthony Sclafani, student aan de Universiteit van Chicago, al aangetoond dat ratten onbeheerst blijven eten van supermarkt voedsel: een mix van zoete en vette producten uit de supermarkt. Hij maakte een mengsel van o.a. gezoete gecondenseerde melk, chocolade koekjes, salami, kaas, melkchocola en pindakaas. De ratten waren binnen enkele weken 8
extreem obese. Dit overeten gebeurde niet met hun normale voedsel. In Florida is een onderzoek geweest waaruit bleek dat ratten zelfs cheesecake bleven eten ondanks het feit dat ze een electroshock konden verwachten bij het eerst hapje. Het gaat niet alleen om de smaak In eerste instantie dachten onderzoekers dat we blijven eten omdat we de smaak zo lekker vinden. Dat we méér van deze smaak in onze mond willen. Maar er blijkt meer aan de hand te zijn. Uit veel onderzoek blijkt dat voedsel, met name voedsel dat een hoog percentage suikers, vetten en/of zouten bevat, dezelfde werking op ons brein heeft als cocaine, morfine en nicotine. Wetenschappers van het Princeton Neuroscience Institute hebben aangetoond dat ratten die in korte tijd veel suiker aten een stijging kregen van het dopaminegehalte. Dopamine is het hormoon waardoor we ons lekker voelen. Het is in feite een beloning van ons lichaam voor wat we gegeten hebben: namelijk energierijk voedsel (suikers, vetten en zouten) en dat is precies wat ons lichaam nodig heeft om te overleven. Met mate dan wel! Maak je het té vaak en téveel aan, dan kan je verslaafd raken aan dopamine en wil je dus méér en méér eten om het gevoel terug te krijgen. De wetenschappers uit Princeton hebben dit bevestigd. Ze kwamen er achter dat aan suiker gewend geraakte ratten die opeens géén suikers meer kregen ontwenningsverschijnselen van drugs vertoonden zoals het zich terugtrekken in een veilig tunneltje en klapperende tanden. Ze waren te angstig geworden om op onderzoek uit te gaan wat ze normaal gesproken altijd doen. Ook gingen ze opeens aan de alcohol en aten ze nog méér als ze opeens weer suikers kregen. Het leken echte junkies te zijn geworden. Kortom: ratten raken verslaafd aan supermarkt-eten dat is volgestouwd met suikers, (trans)vetten en zouten. In hoeverre is ons supermarkt eten voor mensen verslavend? Oke, oke, oke, mensen zijn geen ratten, ik weet het. Maar kijk gewoon eens naar jezelf. Stel jezelf de vraag wat er met jou aan de hand is als je hand zich wéér uitstrekt naar de zak chips, de koekjestrommel, de chocolaatjes, de zoutjes, de fles wijn, de koelkast met nóg een stuk cheesecake of het vriesvak met magnums. Terwijl je wéét dat nog méér ervan niet gezond voor je is. Misschien wil je zelfs wel afvallen. Welk mechanisme is hier aan het werk? Waarom redt je gezonde verstand het niet van je verlangen naar nog méér? Zou het kunnen dat ons supermarktvoedsel; ofwel op-voedsel-lijkende-substanties-uit-een-chemische-fabriek vol met suikers, vetten, 9
zouten, aspartaam en MSG een verslavende werking hebben op je brein? Durf jij het uit te sluiten? Ik niet. Ik heb te lang geworsteld met een suikerverslaving om te denken dat overgewicht en obesitas draait om gebrek aan wilskracht. Ik geloof niet dat de helft van de vrouwen 50+ gebrek aan wilskracht heeft als het gaat om wat ze eten. Los van het feit dat het voor vrouwen 50+ sowieso al moeilijk is om hun oude gewicht te behouden vanwege hormonale veranderingen (die door van alles kunnen worden beïnvloed; ons gewicht wordt niet alleen bepaald door wat we eten) ben ik ervan overtuigd dat er iets anders aan de hand is. Niemand wil echt veel te zwaar zijn. De voedingsindustrie zoekt naar ons zevende hemel gevoel Ik denk dat ook de voedingsindustrie de verslavende werking van hun producten niet uitsluit. Ik denk dat ze het zelfs omarmt. Onze verslaving aan suikers, (trans) vetten, zouten en E-nummers zoals MSG is namelijk hun grootste wapen in de strijd tegen onze beperkte maagomvang. De voedingsindustrie bestudeert hersenscans om vast te stellen hoe wij neurologisch op bepaalde voedingsmiddelen reageren, vooral op suiker. Ze zijn voortdurend op zoek naar de juiste hoeveelheid suiker in een bepaald product dat ons het zevende hemel gevoel zal geven: het gevoel waarbij zoveel mogelijk van de verslavende dopamine vrij gaat komen terwijl we het voedingsproduct nog lekker vinden. Unilever heeft een marketingcampagne gelanceerd in Amerika waarin ze ons verkoopt dat het eten van ijs een manier is om onszelf gelukkig te maken. Wees gelukkig en eet ijs!. Zij weten dat en wij weten dat. Helaas is dit geluk van slechts zeer korte duur en heeft het een zwaarwegende keerzijde. 10
Maagaandeel is marktaandeel De voedingsindustrie vecht om delen van onze maagomvang. Dit is geen grapje, ze praten over -increasing stomac share- ten opzichte van hun concurrenten. Kan het ze dan echt geen bal schelen dat zoveel mensen, ook kinderen, met overgewicht kampen? Onderzoeksjournalist Michael Moss, schrijver van het boek Salt, Sugar and Fat (helaas niet in het Nederlands verkrijgbaar) sprak met veel topmensen uit de voedingsindustrie. Hij kreeg daarbij niet de indruk dat de voedingsindustrie grote stappen zal gaan maken om overgewicht tegen te gaan. De strijd met de concurrentie en de vrees om verlies van maagaandeel is te groot. Michelle Obama vroeg in 2010 om de hulp van de voedingsindustrie in de strijd tegen obesitas en verklaarde trots in een persconferentie dat de voedingsindustrie in Amerika had toegezegd om in 2012 1 triljoen calorieën minder in hun voedingsproducten te stoppen en in 2015 maar liefst 1,5 triljoen. Een sommetje van Michael Moss leert ons dat zelfs 1,5 triljoen minder calorieën in Amerika, minder is dan 1% op het totaal. Dat weegt erg weinig op een weegschaal. De enige manier om obesitas en overgewicht tegen te gaan is om ons goed te realiseren dat veel voeding uit de supermarkt verslavend voor ons is. Het zoveel mogelijk vermijden van deze verslavende producten is de enige weg naar gezondheid en een gezond gewicht. Iemand die verslaafd is, is ziek We weten allemaal dat drugs, sigaretten en alcohol verslavende middelen zijn. Onze hele samenleving weet dit. Toch kiezen sommigen er bewust voor om (al dan niet in beperkte mate) deze te gebruiken. Wetende dat dit niet goed voor je is, kiest zo iemand daar op zo n moment bewust voor. Op het moment dat roken of drinken wél een probleem is geworden en niet meer in de hand is te houden, dan noemen we zo iemand verslaafd en hebben we als samenleving instanties waar zo n persoon naartoe kan om af te kicken. Dat betekent vaak 0% alcohol of roken in de toekomst. Ik kan me er wel in vinden om een verslaafd persoon ziek te noemen. Vaak liggen hier diepere issues aan ten grondslag wat iemand tot dit punt heeft gebracht, want niemand kiest er bewust voor om verslaafd te worden. Een kikker laat zichzelf dood koken Als obesitas een ziekte is, dan is het naar mijn mening een verslavingsziekte zoals alcoholisme en roken. Het probleem is echter dat onze samenleving ons té zoete, té zoute en té vette supermarktvoedsel niet ziet als verslavend. Het overgrote deel van 11
de bevolking ziet het dus óók niet. We zien de gevaren niet ook al worden we steeds dikker en ongezonder. Het lijkt een beetje op het verhaal van de kikker. Als je een kikker in een pan heet water gooit, dan zal hij er gelijk uitspringen! Hij voelt dat het te heet voor hem is. Als je de kikker echter in een pan koud water stopt en die pan langzaam opstookt dan zal de kikker erin blijven zitten tot hij gekookt is. Hij heeft niet in de gaten dat hij in een ongezonde situatie verkeert. Het heeft lang geduurd voordat officieel gezegd werd dat roken verslavend is én slecht voor de gezondheid. Naar mijn mening moet dit ook gaan gebeuren voor het overgrote deel van de voeding uit de supermarkt. Net als alcohol: prima voor een keertje maar pas op dat je er niet verslaafd aan raakt! Bij een ziekte komt het medische circuit op gang Ik las dat in Nederland obesitas sinds 1998 officieel geregistreerd staat als ziekte. Het medische circuit komt dus op stoom. Op de site van de Nederlandse Obesitas Kliniek las ik: De overmatige vetstapeling wordt veroorzaakt door een verstoring in de energiebalans, de hoeveelheid voedsel die wordt geconsumeerd overstijgt de hoeveelheid die nodig is voor de lichamelijke activiteit. Nergens lees ik dat het om een verslaving gaat aan bepaalde voedingsproducten. Het gaat simpelweg om teveel eten zeggen ze. Behandeling van obesitas kan zonder of mét operaties maar in Arnhem ligt het ziekenhuis voor de operatie tegenover de obesitas kliniek. Alvast voor het gemak. Ik vrees dat maagbanden, liposuctie en maagverkleiningen de behandelingen gaan worden tegen de ziekte obesitas. Ik ben bang dat er een stroom van medicijnen op ons af gaat komen die deze ziekte zullen gaan behandelen. Ik ben bang dat er artsen zijn die gaan zeggen: je kunt er niets aan doen, neem deze medicijnen maar. Dit gebeurt nu met diabetes 2 patiënten. Zij krijgen te horen dat ze álles mogen eten als ze maar genoeg insuline spuiten. Het inzetten van medicijnen gebeurt niet met mensen die verslaafd zijn. Hooguit tijdelijk als hulpmiddel bij het afkicken. Nooit voor de rest van hun leven. Afkicken is de enige duurzame oplossing. 12
Ik ben ziek dus de oplossing moet buiten mijzelf komen Ik ben ook bang dat veel mensen met de diagnose je bent ziek in plaats van je bent verslaafd niet meer naar hun eigen verantwoordelijkheid en invloedssfeer kijken en de oplossingen buiten zichzelf gaan zoeken. Ik ben ziek dus ik ben niet meer verantwoordelijk, mijn huisarts en de medische wereld zijn nu aan zet. Ik ben bang dat deze mensen zich niet realiseren dat ze zelf heel veel kunnen doen om beter te worden. Dat in feite hun gezondheid altijd in handen van henzelf ligt. Het is heel makkelijk om het bij een ander neer te leggen en niet meer naar jezelf te kijken. Ik geef toe, het is ook veel makkelijker om pillen te slikken dan je leefstijl te veranderen. Ik ben ook bang dat er niemand met werkelijk invloed uit de medische wereld gaat afstappen op onze voedingsindustrie en zegt: En nou ophouden met al die suikers, vetten en zouten. Lever jullie bijdrage aan een betere wereld en lever gezonde voeding voor gezonde mensen. Dat is toch de daadwerkelijke bedoeling van jullie bedrijf?! Laten we obesitas bestrijden in de keuken De Dalai Lama heeft ooit gezegd dat de veranderingen in de wereld zullen moeten komen van de vrouwen in de westen. Nou dames, daar kunnen we het mee doen. Zullen we de handschoen oppakken? We kunnen stemmen met mes en vork. Het gezag over wat we eten in onze cultuur is ons afgepakt door de voedingsmiddelen industrie. Het lijkt mij de hoogste tijd om dit weer terug te pakken. Laten we méér en méér verse producten kopen en hier weer zelf onze maaltijden mee (laten) maken. Ja, dat kost misschien wat meer tijd en energie. Maar ziek zijn kost nog veel méér tijd en energie! Laten we zorgen voor producten op tafel die geen overvloed aan suikers, vetten, zout en additieven nodig hebben om te verbloemen dat ze lang geleden in een land ver van ons vandaan zijn samengesteld in een fabriek en die zonder toevoegingen naar karton smaken. Laten we onszelf en onze dierbaren weer voeden met (h)eerlijk voedsel wat ons lichaam ook herkent als voedsel. Waarbij het duidelijk op tijd aangeeft wanneer het genoeg heeft gehad. Laten we overgewicht en obesitas bestrijden in de keuken met natuurlijke producten, niet in klinieken met operaties. 13
Aspartaam; hoe lightproducten je zwaar ziek én dik maken Als je me een tijdje volgt dan weet je dat ik ervoor pleit om suikers zoveel mogelijk te laten staan. Suikers vormen een regelrechte aanval op je vitaliteit van vandaag en je gezondheid van morgen. Ik hoor dat vrouwen dan nog wel eens overstappen op light-producten. Het is echter niet de bedoeling om suikers te vervangen door chemische zoetstoffen. Laat alsjeblieft alle light-producten staan! Vooral die met aspartaam. Ik durf te beweren dat deze nóg slechter voor je zijn. En bovendien word je er dikker van dan van suiker. Laat me je uitleggen hoe dat dat zit. Aspartaam of E951 zit in ca 6000 producten Als er twee chemische stoffen zijn die nooit maar dan ook nooit in ons eten terecht hadden mogen komen, dan zijn dat MSG en aspartaam. Aspartaam is een chemische zoetstof met een lage calorische waarde en wordt veel gebruikt ter vervanging van suiker in allerlei light- en dieetproducten. Inmiddels zit het naar schatting in zo n 6000 producten in de Nederlandse supermarkten. Denk naast alle light-producten hierbij ook aan muesli, kauwgom, zoetjes, pepermunt, frisdranken, vruchtensappen, sportdranken, candybars maar ook aan kauwbare vitaminepillen, tandpasta en zelfs in, al dan niet vrij verkrijgbare, geneesmiddelen! Oef! Grote kans dus dat als je niet héél erg oppast, je behoorlijk wat van dit stofje dagelijks binnen krijgt. Waarom is dit zo slecht voor je? Aspartaam ontdekt op zoektocht naar geneesmiddel In 1965 werd de chemische stof aspartaam bij toeval ontdekt door een Amerikaanse scheikundige in het laboratorium van het farmaceutisch bedrijf Searle. Hij was op zoek naar een nieuw medicijn om maagzweren te bestrijden en morste wat van een stofje op de buitenkant van een fles. Toen hij daarna per ongeluk aan zijn vingers likte ontdekte hij de sterk zoete smaak. Dit stofje staat nu bekend als aspartaam. Merknamen in Nederland waaronder het als zoetstof verkocht wordt zijn o.a. NutraSweet, Canderel en Hermesetas. 14
Goede wetenschap legt het af tegen geld en macht Het heeft Searle veel geld en moeite gekost om het op de markt te krijgen. In 1975 werd de goedkeuring om het als zoetstof in de markt te zetten uitgesteld door de FDA (de Amerikaanse Food & Drug Administration). De FDA commissaris in die tijd, Alexander Schmidt verklaarde: De onderzoeken van Searle s waren ongelofelijk onzorgvuldige wetenschap. Een andere wetenschapper schreef : Alle onderzoeken waren wetenschappelijk onverantwoord en schandelijk. Ik ben geschokt dat zulk onzorgvuldig werk zelfs maar naar de FDA gestuurd werd, en dat de beheerder het accepteerde. In 1980 werd het gebruik opnieuw door de FDA geweigerd omdat het als onveilig werd beschouwd. Echter: in 1981 werd Ronald Reagan benoemd tot president. In zijn adviesteam voor nieuwe benoemingen zat Donald Rumsfeld, de CEO van Searle. Er werd een nieuwe FDA commissaris benoemd door de nieuwe president en ja hoor: aspartaam werd gelijk goedgekeurd! Hiermee negeerde deze FDA commissaris wetgeving over bepalingen voor voeding waarin staat dat een voedingstoevoeging niet mag worden goedgekeurd als testen niet doorslaggevend zijn. En dat waren ze allerminst! (Lees meer hierover op de site aspartaam.nl) Aspartaam tast ons zenuwstelsel en hersenen aan Al sinds 1973 hebben namelijk vele, onafhankelijke onderzoeken aangetoond dat aspartaam het zenuwstelsel aantast. Er zijn sinds die tijd vele onderzoeken met ratten, apen en mensen gedaan waaruit iedere keer weer bleek dat aspartaam daadwerkelijk een vergif is. Aspartaam is net als MSG een excitotoxine; een stimulator van het centrale zenuwstelsel waardoor dit ontregelt raakt en hersenen beschadigd kunnen worden. De gevaren van excitotoxins worden al vanaf 1957 uitgebreid beschreven in honderden verschillende onderzoeken. Het gebruik van excitotoxins kan leiden tot hersenbeschadiging in verschillende gradaties; van leerproblemen en epileptische aanvallen tot Alzheimer en van ADHD tot de ziekte van Parkinson en hersentumoren. De FDA heeft een klachtenlijst met 92 symptomen Hoofdpijn/migraine en depressieve klachten zijn dan ook een van de meest genoemde bijwerkingen van aspartaam. Maar de lijst met overige mogelijke bijwerkingen is eindeloos lang. Ik noem hier de klachten die ik regelmatig tegenkom bij vrouwen in mijn praktijk: chronische vermoeidheid, versnelde hartslag, allergische reacties, artritis, dunner wordend haar, libidoverlies, gewrichtspijnen, spierkrampen, menstruatieproblemen, concentratieproblemen, gezichtsverlies, paniekaanvallen, pijn in de onderbuik, huiduitslag en aankomen in gewicht. 15
In 1995 werd de FDA eindelijk gedwongen om een lijst van aan aspartaam gelieerde symptomen die gemeld waren bij de FDA openbaar te maken. Er stonden maar liefst 92 verschillende symptomen op de lijst! Is er een link tussen aspartaam en kanker? Het web staat vol met onderzoeken over de relatie tussen aspartaam en kanker. Er zijn net zoveel onderzoeken die zouden aantonen dat er géén relatie is tussen aspartaam en kanker dan wel. Ik ben dan altijd nieuwsgierig naar de financiers van deze onderzoeken. 90% van de onderzoeken tegenwoordig wordt gefinancierd door het bedrijfsleven, nog maar 10% door universiteiten. Dat de uitkomsten van een onderzoek mede worden bepaald door de financiers is een bekend gegeven. Het zou me teveel tijd kosten om een helder beeld te krijgen van de financiers, maar het verbaast me niet dat er net zoveel zijn die aantonen dat er géén relatie zou zijn tussen aspartaam en kanker. De partijen die hier belang bij hebben zijn nu eenmaal veel vermogender dan de partijen die er belang bij hebben om deze relatie wél aan te tonen. Ik vind het opvallend dat er zoveel geld wordt gebruikt om aan te tonen dat er géén relatie is. En dat als er wél een relatie wordt aan getoond zoals in een 22 jaar durende studie met mensen die een relatie aantoonde met non-hodgkin en leukemie, deze studie wordt onderuit gehaald door zoiets als een Calorie Control Council; een internationale vereniging die de lage-en-caloriebeperkende voedingsindustrie vertegenwoordigt. Wie zou die Council betalen denk je? Er is wél een link tussen zoetstoffen en dik worden! Ook al zou aspartaam geen kanker veroorzaken dan is er, naast je hersens gezond willen houden, nóg een hele goede reden om het niet te gebruiken. Net zo min als alle overige chemische zoetstoffen. Het gebruik van allerlei zoetstoffen in lightproducten zou wel eens de oorzaak kunnen zijn overgewicht en obesitas. Kunstmatige zoetstoffen gooien namelijk je stofwisseling in de war. 16
Uit een 14 jarig onderzoek onder 66.118 Franse vrouwen is duidelijk gebleken dat het drinken van light-dranken slechter was voor hun gezondheid én gewicht dan het drinken van dranken die met suiker waren gezoet. 1. Het risico op diabetes 2 was groter bij de vrouwen die light-dranken dronken dan bij de vrouwen die dranken met suiker dronken 2. Het drinken van light-dranken gooide hun stofwisseling in de war waardoor het moeilijker was om calorieën te verbranden en ze dus dikker werden 3. Het drinken van light-dranken zorgde voor suikercravings waardoor de vrouwen meer suiker en pasta en/of brood gingen eten en dus dikker werden Klinkt dit raar in jouw oren? Ik zal je uitleggen hoe het werkt want eigenlijk is het heel logisch. Hoe word je dik van light-producten? Ook uit veel andere onderzoeken is gebleken dat gebruikers van lightproducten hun kans op overgewicht vergroten met maar liefst 200%! Hoe komt dit? Dit komt omdat het gebruik van light-producten je stofwisseling voor de gek houdt. Er gaan verschillende dingen mis in je lichaam als je light-producten gebruikt: Ons lichaam raakt ontregelt door chemische zoetstoffen. Uit onderzoeken met ratten is gebleken dat ze veel méér calorieën aten als ze kleine hoeveelheden zoetstoffen kregen dan de controlegroep die natuurlijke suikers kregen. Bij één onderzoek bleken ze al na een maand maar liefst 25% zwaarder te zijn dan aan het begin. Men kan het niet precies verklaren maar het schijnt dat doordat we ons lichaam foppen met chemische zoetstoffen, het lichaam niet goed meer kan inschatten hoeveel voedsel er nodig is. Ons honger- en verzadigingsgevoel wordt dus verstoord. Het lichaam denkt dat het energie krijgt (zoetigheid betekent namelijk energie) maar dat krijgt het niet. Het lichaam gaat dan vervolgens op zoek naar energie, ofwel we worden op pad gestuurd om te gaan eten. Dit is de oorzaak van de vaak grote behoefte aan suikers en koolhydraten na het eten van light-producten. Herken je dit? Het energieverbruik van je lichaam gaat naar beneden na het gebruiken van chemische zoetstoffen. Men heeft nog niet kunnen verklaren hoe dit komt maar uit proeven met ratten bleek dat ze minder energie verbruikten na een maal met chemische zoetstoffen dan na een maal met veel calorieën. Ook dit zorgt voor meer vetopslag. Andere chemische zoetstoffen behalve aspartaam zijn o.a. acesulfaam-k, cyclaamzuur, isomalt, sacharine, sucralose, thaumatine, xylitol etc. etc. Ze zijn allemaal bekend als E-nummers. 17
Ik ben geen fan van stevia ook al wordt er gezegd dat stevia je bloedsuikerspiegel (en dus je insuline) niet doet stijgen. Dat schijnt alleen op te gaan voor de bladeren van het plantje. Zodra dit in de fabriek is bewerkt tot druppels of poeder gaat dit blijkbaar niet meer op. Ons lichaam herkent het niet en raakt dus in de war. Ik vind dat heel logisch klinken. Als groene blaadjes omgezet zijn in een wit poeder of druppeltjes dan is het behoorlijk bewerkt. Mijn conclusie is dat ons lichaam een fijn afgesteld organisme is en dat we nog steeds niet precies weten welke invloed voeding of chemische stoffen op ons hebben. Duidelijk is wel dat we niet zijn gebouwd op chemische zoetstoffen die ons lichaam voor de gek houden. Daar raakt ons lichaam van uit balans. Stop dus met het gebruik van zoetstoffen en aspartaam De enige manier om van je drang naar zoetigheid af te komen is om het gebruik ervan ofwel drastisch ofwel beetje bij beetje te verminderen waardoor je er geen behoefte meer aan hebt. Het kan. Echt! Ik was ooit een echte suikerjunkie maar vind nu bijna alles té zoet. Het goede nieuws is dat je smaakpapillen, net als andere cellen in je lichaam, zich vernieuwen. Gelukkig gaat dit in je mond snel, ongeveer in twee weken. Wen dus gewoon aan steeds minder zoet en vervang het niet door chemische zoetstoffen. Doe het. Je gezondheid is een doe-ding! Jezelf overeten; gebrek aan wilskracht of het stofje MSG? Ik wil hier graag aandacht besteden aan een van de gevaarlijkste toevoegingen die de voedingsindustrie in hun producten stopt. Omdat ze graag willen dat we het lekker vinden en óók graag willen dat we er volop van blijven eten. Zelfs als onze maag er al propjevol van zit. Misschien heb je geen last van gebrek aan wilskracht als je teveel eet, maar veel meer last van MSG. 18
De voedingsindustrie maakt namaakvoedsel Ik heb het afgelopen jaar heel veel gelezen over de voedingsindustrie. Hoe meer ik erover lees, hoe meer ik tot de conclusie kom dat de producten die uit hun fabrieken rollen weinig meer van doen hebben met voedsel. Als je je verdiept in wat er in al die pakjes, zakjes, bakjes en prakjes zit die van hun lopende band rollen, dan kom je tot de conclusie dat het namaakvoedsel is. Onderzoeksjournalist Michael Pollan beschrijft de ontwikkeling van de voedingsindustrie en de gevolgen hiervan voor onze voeding zeer pakkend in zijn boek -Een pleidooi voor echt eten-. Hij spreekt daarin over voedselachtige substanties. Ik ben geneigd om te spreken van de voedingsverslavingsindustrie. Aangezien deze voedselachtige substanties zo goedkoop mogelijk moeten worden gemaakt, bestaan de meeste producten uit een combinatie van de vier goedkoopste gewassen ter wereld: soja, tarwe, mais en rijst. Twee derde van alle calorieën die Amerikanen binnen krijgen (en ik denk dat dit ook geldt voor veel Nederlanders) bestaan uit slechts deze vier voedingsgewassen. Zo eenzijdig is onze voeding geworden! Aangezien het merendeel van deze producten zonder krachtige geur-, kleur- en smaakstoffen zouden smaken naar karton, wordt er van alles aan toegevoegd. Een van de krachtigste smaakmakers als je het hartig wilt maken is E 621 ofwel MSG ofwel Mononatriumglutamaat (in het Engels Monosodiumglutamate). MSG beschadigt onze hersenen en kan kankerverwekkend zijn In zijn boek -Excitotoxins; The The Taste the Kills- legt Dr. Russell Blaylock, een neurochirurg en voedingsdeskundige, uit dat MSG en aspartaam stoffen zijn die onze hersencellen beschadigen. Onze hersenen zijn gevoelig voor bepaalde giftige stoffen en MSG is zo n giftige stof die snel zenuwcellen in onze hersenen kan beschadigen en doden. Daarbij kan het ook kankerverwekkend zijn. Een vergelijkbare giftige stof dat hetzelfde effect heeft is aspartaam; een chemische zoetstof die veel gebruikt wordt ter vervanging van suiker. De gevaren van excitotoxins worden al vanaf 1957 uitgebreid beschreven in honderden verschillende onderzoeken dus Dr Russell was zeker niet de eerste die hiermee naar buiten kwam. Het gebruik van excitotoxins kan leiden tot hersenbeschadiging in verschillende gradaties; van leerproblemen tot Alzheimer, van ADHD tot de ziekte van Parkinson. Vooral (jonge) kinderen zijn kwetsbaar als het gaat om hersenbeschadigingen want hun hersenen moeten zich nog ontwikkelen. en het zit overal in Ik vind het ongelooflijk dat ondanks de grote hoeveelheid onderzoeken die er is over de schadelijke werking van MSG op onze hersenen, deze chemische stof volop 19
gebruikt mag worden door de voedingsindustrie. Het zit eigenlijk in alles wat hartig is en uit een fabriek komt: chips, zoutjes, soepen, diepvriesproducten, kant-en-klaar maaltijden, dieetproducten, smeerpasta s, vleeswaren, dressings, vis, vlees, dipsauzen, kruidenmengsels, sauzen in een fles, vis in blik, bouillonblokjes enz enz; de lijst is eindeloos. En het wordt steeds méér en méér gebruikt omdat onze smaakpapillen worden aangetast en we er steeds méér van nodig hebben om het smakeloze karton lekker te blijven vinden. MSG leidt op den duur tot een lange lijst van klachten Toen MSG in opkomst kwam in de jaren 50 ontstond het Chinees Restaurant Syndroom; mensen die bij de Chinees hadden gegeten voelden zich daarna beroerd. Het bleek dat dit kwam van het volop gebruik van MSG in Chinees eten. Heb je hoofdpijn na het eten van Chinees of ander Oosters eten? Grote kans dat het komt door het ruime gebruik van Ve-tsin ofwel MSG in het eten. MSG is een langzaam vergif daarom is het zo verraderlijk. Bedenk dat een grote variatie aan klachten op den duur kan ontstaan door het gebruik van MSG in je dagelijkse voeding: hoofdpijnen, vermoeidheid, depressieve klachten, misselijkheid, oogproblemen, diabetes 2, autisme, ADHD, duizeligheid, verhoogde hartslag, ademhalingsproblemen en dus ook alles wat met je hersenen te maken heeft van dementie tot Alzheimer. Dit alles is uitvoerig aangetoond in vele onderzoeken. Een ander gevolg van het gebruik van MSG is echter overgewicht en obesitas. MSG verstoort ook je honger- en verzadigingsgevoel Doordat deze stoffen invloed hebben op onze hersenen hebben ze ook invloed op onze hormonen. Want de dirigent van onze hormonen, onze hypothalamus, zetelt in ons hoofd. Deze hypothalamus en dus ook onze hormonen worden uit balans gebracht door het gebruik van MSG. MSG heeft de neiging om de hoeveelheid insuline die wordt geproduceerd om ons bloedsuikerspiegel op een gezond niveau te houden te verdubbelen en zelfs te verdrievoudigen. Als er insuline in je bloed circuleert gaat je lichaam over op de vetopslag-stand: het is dan onmogelijk voor je lichaam om vet te verbranden. Slecht nieuws dus als je wilt afvallen! Het gebruik van MSG kan daarom ook de kans op diabetes 2 verhogen. Deze van oorsprong ouderdomsziekte komt dan ook steeds meer voor bij jonge mensen. 20