ZOMERSCHOOL - vrijdag 17 augustus t/m vrijdag 24 augustus 2007

Transcriptie

1 ZOMERSCHOOL - vrijdag 17 augustus t/m vrijdag 24 augustus 2007 Ik had een huisje gebouwd Steeds meer uitgebreid, 't leek zo groot. Helemaal volgestouwd met troep en zooi, Raak het niet aan, het is van mij! Dan loeit een koe en balkt een ezel, Wat doet dat daar zo in mijn huis? Mijn hart loeit, mijn geest balkt, Ik zie het huis, ik zie de bouwer. Dan ook de muur en het cement: Ze verkondigen de Dharma. In dankbaarheid, Guido ik snap er niks van wie zit hier? eenheid Jean-Paul Niets geleerd niets gewonnen niets verloren niets gevonden niet geleden niet gehuild niet gereisd niets bevuild niets bereikt niets gedaan niet geslapen niet vergaan niet geklonken niet gegeten wel diep verzonken, maar ik heb niet gezeten Landau Mijn apengeest springt, lacht, wordt kwaad, ik kijk het aan, richt mijn aandacht dieper.

2 Marees Zeven dagen uit het dagelijkse leven: stilte - stilstand - rust. Geen chaos, of toch? Chaos in het denken. Concentratie - ademhaling - discipline - doorzetting - liefdevol - respect. Eerbied en verwondering - open. Lichaamswerk, soms heerlijk, soms zwaar, soms vervelend. Zitten, fysiek pijn in voeten, nekwervel. De benen met behulp van kussens aardig horizontaal. Ik heb hier leren zitten. De ademhaling vanuit de buik: zwellen en naar het stuitje. Het staan ging mij beter af dan het zitten. Het moeilijkste was de concentratie op de ademhaling: de gedachten komen en gaan, moeilijk te stoppen. Ik wervelde nog teveel in de pauzes, kwam soms tot rust, soms te naar buiten gericht. Veel gelopen buiten: het landschap, de bloemen, de koeien, paarden, de luchten, accordeon, joods/zigeuner muziek. De prachtige muziek van Ad, vooral de Indiase. De sfeer zo fijn, zo liefdevol. Veel gelachen. Ik kom graag weer en probeer dan meer bij mijzelf te blijven. Moe en voldaan. P.s.: kennismaking met het Universum. Anne-Marie De mist lost langzaam op. Het ijs is aan het smelten. Waar draai ik omheen? Wieke Naar alle kanten heen en weer getrokken. Rake klappen, glooiende weide. Jeroen Innerlijkheid bestaat Zoveel is zeker Maar grijpen en toe-eigenen

3 Houdt mij veilig en klein. Kleine lange dwaas De emmer heeft geen bodem Val achteruit het leven in - en verdwijn. Dirk Laat vliegen vliegen. Birgitta Niemand ziet me "Niemand ziet me": zo vat Ad luchtigjes samen waar we staan. Bedoeld voor momenten waarop we op het punt staan voor anderen in te springen, ongevraagd. Voor iemand te denken: ons door iemand de maat te laten nemen. "Doe ik het zo goed?" "Relax! Niemand ziet me." Start opnieuw van daaruit en leef jezelf. Maar wacht even, "Niemand ziet me": is dat niet onze grootste nachtmerrie? We willen gezien worden, toch, in onze diepste kern? Waar sta je dan nog, als niemand je ziet? Waar? Aha, een vraag, het is tóch gelukt. Dat is wat deze week doet: Ruimte ontstaat. Zicht ontstaat. Lucht raakt. Tevoorschijn gewekt: de grote kwestie. En voor nu, een volgend moment. Voor thuis, een nieuw licht. "Niemand ziet me" - welnu, de Dharma tegemoet. In vertrouwen,

4 achterwaarts! Piet Mijn grondvraag was: hoe kan ik mij beter verbinden met innerlijkheid? Mijn grondvraag is nu: hoe kan ik innerlijkheid dienen? Willie Leven Pijn, pijn, pijn - het lichaam sterft. Ruimte, adem, ontspanning - mysterie. Michiel Ontdekken wie ik ben. Kijken, zien waar dit zelf vandaan komt. Naar binnen kijken en dan van binnen uit naar buiten. Hub Een ezel, koeien, een paard, gracieus in de wei, worden bewogen. Hoe zit dat met mij? Wandelend in dit prachtige land kwam de vraag, al zo vaak gesteld: waaruit bestaat deze lopende mens? Zoals een helder landschap zich vertoont als de nevel langzaam optrekt, ontstond een inzicht: ook ík ben de uitdrukking van de ware aard der dingen

5 zoals alles om me heen: één. Geen karma- maar een Dharma-lijf. Ga er zorgvuldig me om. Deze, even bijna ondraaglijke, lichtheid van het bestaan zal bestendig en draaglijk worden. Juul Van 5 hectaren naar 10 m2. Is voldoende. Janine Nu Geen gedachten geen woorden voel alleen de beweging van de adem. Bernadette Zeventien dode stronken steken het lont in de reet van de Dharma, Boeddha werpt wat zand op hun rug. Een likje karmasaus verraadt dat het om een Zengroep gaat. Ad

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32