AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstatc /1 A/4. Datum uitspraak: 24 augustus 2011 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingspiaats Assen, van 23 december 2010 in zaak nr. 10/26779 in het geding tussen: de vreemdeling en de minister voor Immigratie en Asiel (hierna: de minister).

2 /1/V augustus Procesverloop Bij besluit van 31 mei 2010 heeft de minister van Justitie een verzoek van de vreemdeling om krachtens artikel 64 van de Vreemdelingenwet 2000 te bepalen dat uitzetting achterwege blijft, afgewezen. Bij besluit van 30 juni 2010 heeft de minister van Justitie het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 23 december 2010, verzonden op 24 december 2010, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 21 januari 2011, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hogerberoepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1 A/ augustus Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. R. van der Spoel, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. P.A.M.J. Graat, ambtenaar van staat. w.g. Van der Spoel lid van de enkelvoudige kamer w.g. Graat ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 24 augustus Verzonden: 24 augustus 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 AFSCHRIFT praak NK 's-gravenhage Üngsplaats Assen Bestuursrecht Vreemdelingenkamer Zaaksnummer: AWB 10/26779 UVV S6 Uitspraak van de rechtbank van 23 december 2010 inzake: geboren op ', statenloos, IND-dossiemummer: , V-nummer:, eiser, gemachtigde: mr. S.R. Nohar, advocaat te Lemmer, tegen: de minister voor Immigratie en Asiel. voorheen de minister van Justitie, (Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND)), te 's-gravenhage, verweerder, gemachtigde: mr. W. Steenstra, ambtenaar bij de IND. Procesverloop Eiser heeft op 15 maart 2010 een aanvraag ingediend om toepassing van artikel 64 Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000). Verweerder heeft de aanvraag bij besluit van 31 mei 2010 afgewezen. Eiser heeft tegen het besluit op 2 juni 2010 bezwaar gemaakt. Verweerder heeft het bezwaar bij besluit van 30 juni 2010 niet-ontvankelijk verklaard. Eiser heeft tegen dit besluit op 28 juli 2010 beroep ingesteld bij de rechtbank. De griffier heeft de van verweerder ontvangen stukken aan eiser gezonden en hem in de gelegenheid gesteld nadere gegevens te verstrekken. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend. Openbare behandeling van het beroep heeft plaatsgevonden ter zitting van 3 december Eiser is daarbij verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen.

5 Zaaknummer: AWB 10/ Motivering In geschil is de vraag of verweerder op rechtens juiste gronden heeft besloten aan eiser geen uitstel van vertrek te verlenen op grond van artikel 64 Vw ' Alvorens bovengenoemde vraag te kunnen beantwoorden dient de rechtbank eerst ambtshalve te beoordelen of eiser, gelet op zijn ongewenstverklaring, een rechtens te honoreren belang heeft bij de beoordeling van beroep. De rechtbank overweegt als volgt. Niet in geschil is dat eiser bij beschikking van 27 november 2007 ongewenst is verklaard op grond van artikel 67, eerste lid, aanhef en onder c, Vw De ongewenstverklaring heeft volgens vaste jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) tot gevolg dat eiser geen rechtmatig verblijf hier te lande kan hebben. Ingevolge artikel 64 Vw 2000 blijft uitzetting achterwege zolang het gelet op de gezondheidstoestand van de vreemdeling of die van een van zijn gezinsleden niet verantwoord is om te reizen. In hoofdstuk A4/7.1 van de Vreemdelingencirculaire 2000 (Vc 2000) is opgenomen dat in het geval de vreemdeling ongewenst is verklaard op grond van artikel 67 Vw 2000, of indien de toegang is geweigerd, er geen sprake kan zijn van rechtmatig verblijf in de zin van artikel 8 Vw 2000 en er evenmin een geslaagd beroep kan worden gedaan op artikel 64 Vw Een aanvraag om artikel 64 Vw 2000 toe te passen en het rechtmatig verblijf in de zin van artikel 8, onder j, Vw 2000 toe te kennen, zal dan ook moeten worden afgewezen omdat de vreemdeling, vanwege de ongewenstverklaring, dan wel vanwege de toegangsweigering, daarop geen aanspraak kan maken. De gezondheidstoestand van de vreemdeling kan niettemin, gelet op de strekking van artikel 64 Vw 2000, aanleiding zijn om tijdelijk geen gevolg te geven aan de bevoegdheid van de vreemdeling uit te zetten. In dat geval blijft de uitzetting achterwege zonder dat sprake is van rechtmatig verblijf en zonder dat de ongewenstverklaring of toegangsweigering wordt opgeheven. In dat geval gebeurt dit naar de ratio van en niet ingevolge artikel 64 Vw Verweerder heeft conform zijn beleid het bezwaarschrift van eiser niet-ontvankelijk verklaard, omdat er geen sprake kan zijn van rechtmatig verblijf op grond van artikel 8 Vw Voorts heeft verweerder in het kader van zorgvuldigheid gekeken of eiser naar ratio van artikel 64 Vw 2000 tijdelijk niet kan worden uitgezet. Hoewel volgens het beleid van verweerder in een dergelijke situatie artikel 64 Vw 2000 uitsluitend naar ratio moet worden toegepast, kan volgens de rechtbank uit de tekst van de wet niet worden afgeleid dat deze bepaling geen betrekking heeft op vreemdelingen die ongewenst zijn verklaard. Dit kan ook niet uit het systeem van de wet worden afgeleid. Weliswaar leidt toepassing van artikel 64 Vw 2000 bij een ongewenst verklaarde vreemdeling tot een situatie waarin de uitzetting - tijdelijk - wordt opgeschort, terwijl de vreemdeling daaraan geen rechtmatig verblijf kan ontlenen, maar dat is op zich niet onverenigbaar met elkaar. Overigens zal deze situatie ook ontstaan bij toepassing naar ratio van artikel 64 Vw 2000.

6 Zaaknummer: AWB 10/ Hoewel onderhavig beroep van eiser niet kan leiden tot rechtmatig verblijf, heeft eiser naar het oordeel van de rechtbank wel procesbelang bij de beoordeling of de uitzetting, gelet op zijn gezondheidstoestand, rechtmatig is. In hoofdstuk A4/7.2.3 van de Vc 2000 is voorts neergelegd dat bij de beoordeling van een aanvraag om artikel 64 Vw 2000 toe te passen, indien nodig, door verweerder de medisch adviseur van het Bureau Medische Advisering (BMA) wordt geraadpleegd. Ook een andere onafhankelijk medisch deskundige kan worden benaderd om een advies uit te brengen. De uitzetting in het individuele geval wordt opgeschort voor de periode waarin reizen vanuit medisch oogpunt onverantwoord is. In hoofdstuk B8/3.1 van de Vc 2000 is bepaald dat onder een medische noodsituatie wordt verstaan die situatie waarbij de vreemdeling lijdt aan een stoornis, waarvan op basis van de huidig medisch- wetenschappelijk inzichten vast staat dat het achterwege blijven van behandeling op korte termijn zal leiden tot overlijden, invaliditeit of een andere vorm van ernstige geestelijke of lichamelijke schade. Onder korte termijn wordt verstaan binnen een termijn van drie maanden. Verweerder heeft de aanvraag van eiser afgewezen en heeft daarbij in de beschikking in primo overwogen dat er vanwege de ongewenstverklaring van eiser geen sprake kan zijn van rechtmatig verblijf ex artikel 8 Vw 2000 en er evenmin een geslaagd beroep kan worden gedaan op artikel 64 Vw Ook het advies van het BMA van 4 mei 2010 geeft verweerder geen aanleiding om tijdelijk geen gevolg te geven aan de bevoegdheid om eiser uit te zetten, nu eiser in staat moet worden geacht tereizen,mits aan de daaraan gestelde reisvoonvaarden wordt voldaan. Ook is er bij terugkeer geen medische noodsituatie op korte termijn te verwachten. De arts van het BMA heeft eiser op 12 april 2010 op het spreekuur gezien. De arts geeft in zijn rapport aan dat eiser last heeft van slaapproblemen, spannings-/ angstklachten en maagklachten. De diagnosen posttraumatische stress-stoornis (PTSS), hemia diafragmatica en longklachten zijn gesteld. Eiser wordt voor zijn psychische klachten vanaf februari 2009 behandeld. Daarnaast is er contact met een psychiater over de medicatie. Voor de overige klachten is geen behandeling geïndiceerd. Eiser wordt behandeld met mirtazepine en salbutamol. Gelet op de huidige medische inzichten zal het uitblijven van een behandeling niet leiden tot een medische noodzaak op korte termijn. De arts acht eiser in staat te reizen, onder begeleiding van een psychiatrisch geschoolde verpleegkundige. Tevens dient hij zijn medicatie in te nemen. Verweerder heeft vervolgens in de bezwaarprocedure gelet op voormeld beleid alsnog in het kader van zorgvuldigheid beoordeeld of eiser naar ratio van artikel 64 Vw 2000 tijdelijk niet kan worden uitgezet. Verweerder heeft zich daarbij wederom gebaseerd op het advies van het BMA van 4 mei 2010 en komt tot de conclusie dat eiser uitgezet kan worden. Tevens overweegt verweerder dat, nu gebleken is dat er geen sprake is van een te verwachten medische noodsituatie, toetsing van artikel 3 EVRM op voorhand niet tot een andere uitkomst zal leiden. Verweerder is dan ook van oordeel dat de aanvraag van eiser terecht is afgewezen en dat er evenmin aanleiding bestaat om eiser alsnog in aanmerking te laten komen voor opschorting van vertrek op grond van artikel 64 Vw Eiser stelt zich op het standpunt dat hij vanwege zijn psychische klachten niet terug kan keren naar zijn land van herkomst. Bij het vooruitzicht te moeten terugkeren zullen de medische klachten van eiser verergeren.

7 Zaaknummer: AWB 10/ De kans bestaat dat er dan een medische noodsituatie op korte termijn zal ontstaan. Voorts heeft eiser aangevoerd dat er in zijn land van herkomst geen adequate medische behandeling voor hem bestaat. Eiser heeft ter ondersteuning van zijn stelling dat zijn medische klachten door verweerder zijn onderschat en wel degelijk tot een medische noodsituatie op korte termijn zullen leiden, verwezen naar een rapport van 27 oktober 2010 van psychiater FJ.W. Westerouen van Meeteren van Pl-zorg, behandelaar van eiser. Op basis van eigen onderzoek komt Westerouen van Meeteren in het rapport tot de conclusie dat eiser in zijn cognitieve functies zeker niet is gestoord en dat de stemming enigszins moduleert met een neiging om te verzinken in wanhoop en depressie, waarbij suïcidale ideaties duidelijk en vastberaden worden geuit. Volgens Westerouen van Meeteren is een geslaagde suïcide derhalve zeker waarschijnlijk indien eiser gedwongen wordt om vervoerd te worden naar zijn land van herkomst. De symptomen van PTSS zijn nog altijd aanwezig en lijken volgens de psychiater enigszins te zijn toegenomen ten opzichte van de eerste beoordeling in februari Voorts schrijft de psychiater dat eiser (bij een goede psychiatrische GGZ behandeling onder normalere levensomstandigheden) in principe een goede prognose heeft om te genezen. Westerouwen van Meeteren vindt het van groot belang om eiser nu eindelijk bestaanszekerheid te verschaffen en hem op humanitaire gronden een verblijfsvergunning te verlenen. Te meer daar opnieuw afwijzen van zijn verzoek met een zekere kans op waarschijnlijkheid zal leiden tot een geslaagde suïcide. De rechtbank overweegt als volgt. Volgens vaste jurisprudentie dient het aan de afwijzing ten grondslag gelegde advies te worden aangemerkt als een deskundigenadvies aan verweerder ten behoeve van de uitoefening van diens bevoegdheden. Daartoe dient het op onpartijdige, objectieve en inzichtelijke wijze informatie te verschaffen. Het is de rechtbank niet gebleken dat hiervan geen sprake is, zodat verweerder bij de besluitvorming in beginsel van de juistheid en volledigheid van de informatie in het BMA-advies mag uitgaan. Hetgeen eiser in beroep heeft aangevoerd biedt naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende aanknopingspunten voor het oordeel dat verweerder niet van de juistheid en volledigheid van de door het BMA gegeven informatie, dan wel de actualiteit daarvan, had kunnen uitgaan. De BMA-arts heeft eiser gezien en onderzocht tijdens het spreekuur op 12 april 2010 en heeft informatie van de behandelaar van eiser bij het onderzoek betrokken. De rechtbank is van oordeel dat sprake is geweest van een voldoende diepgaand en zorgvuldig onderzoek. Hierbij overweegt de rechtbank dat de door eiser eerst in de fase van beroep en zonder begeleidend schrijven overgelegde medische verklaring van Pi-zorg dit niet anders maakt omdat hieruit niet blijkt dat de behandelend psychiater van andere medische gegevens is uitgegaan dan die waarvan het BMA is uitgegaan. Dat eiser zelfmoordgedachten heeft laat onverlet de conclusie van het BMA-advies dat tot op heden een opname-indicatie niet is gesteld, er geen sprake is van ernstige psychotische symptomen en van suïcidale ideaties, zodat een medische noodsituatie op korte termijn niet te verwachten is bij het uitblijven van de behandeling voor de psychische klachten. Voorts heeft verweerder aan de enkele stelling van de behandelaar van eiser dat eiser een wanhoopsdaad zal plegen wanneer hij gedwongen terug moet naar zijn land van herkomst geen doorslaggevende betekenis hoeven toe kennen.

8 * Zaaknummer: AWB 10/ Namens eiser is voorts aangevoerd dat verweerder onvoldoende heeft gemotiveerd waarom eiser in staat moet worden geacht te reizen, terwijl uit het BMA-advies blijkt dat niet is onderzocht of er voor eiser bij terugkeer in het land van herkomst wel voldoende medische behandeling zal bestaan. Zoals volgt uit het beleid van verweerder dat hiervoor is weergegeven, komt de vraag naar de behandel mogelijkheden in het land van herkomst pas aan de orde indien geoordeeld moet worden dat de stopzetting van de medische behandeling van eiser een medische noodsituatie op korte termijn zal doen ontstaan. Dit beleid is naar het oordeel van de rechtbank niet kennelijk onredelijk. Nu de BMA-arts tot de conclusie is gekomen dat bij het achterwege blijven van behandeling een acute medische noodsituatie niet te verwachten valt, is voor de beoordeling niet van belang of er behandelmogelijkheden zijn in het land van herkomst en of medicatie aldaar voorhanden is. Ten aanzien van de stelling van eiser dat verweerder niet heeft voldaan aan zijn vergewisplicht, omdat verweerder ten onrechte niet heeft onderzocht of daadwerkelijk kan worden voldaan aan de reisvoorwaarden, overweegt de rechtbank als volgt. Zoals de Afdeling in haar uitspraak van 4 september 2008 (ON: BF0506) heeft overwogen dient, in het geval door het BMA voorwaarden zijn verbonden aan de uitzetting van de vreemdeling, verweerder zich reeds bij de beoordeling of artikel 64 Vw 2000 op de vreemdeling van toepassing is, ervan te vergewissen dat het mogelijk is dat bij de daadwerkelijke verwijdering aan die voorwaarden wordt voldaan. Verweerder kan dat niet uitstellen tot het moment dat daadwerkelijk tot verwijdering wordt overgegaan. In voornoemde uitspraak van 4 september 2008 heeft de Afdeling voorts overwogen dat ten aanzien van de door het BMA gestelde voorwaarde dat de vreemdeling bij zijn uitzetting moet worden begeleid door een sociaal psychiatrisch verpleegkundige, geldt dat geen grond bestaat om aan te nemen dat het niet mogelijk moet worden geacht dat bij de daadwerkelijke verwijdering aan die voorwaarde wordt voldaan. De rechtbank ziet in navolging van voornoemde afdelingsuitspraak geen reden om aan te nemen dat op het moment van uitzetting niet aan de gestelde voorwaarde, dat eiser tijdens de reis begeleid dient te worden door een sociaal psychiatrisch verpleegkundige, zal kunnen worden voldaan. De rechtbank betrekt hierbij dat verweerder in de bestreden beschikking er op heeft gewezen dat slechts dan tot een gedwongen uitzetting wordt overgegaan, indien aan de reisvoorwaarden kan worden voldaan. Gelet op het vorenoverwogene heeft verweerder zich op grond van het voldoende gemotiveerde BMA-advies in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat eiser gelet op zijn gezondheidstoestand in staat moet worden geacht om te reizen naar zijn land van herkomst en dat er bij terugkeer geen acute medische noodsituatie op korte termijn zal ontstaan bij het achterwege blijven van behandeling. Verweerder heeft in het bestreden besluit terecht besloten dat er geen aanleiding bestaat toepassing te geven aan het bepaalde in artikel 64 Vw Hetgeen verder is aangevoerd behoeft geen bespreking. Het beroep is, gelet op het voorgaande, ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

9 Zaaknummer: AWB 10/26779 Beslissing De rechtbank verklaart het beroep ongegrond. Deze uitspraak is gedaan door mr. J.H.W.R. Orriëns-Schipper, rechter, bijgestaan door mr. M.B.A. Mensink, griffier. mr. M.B.A. Mensink mr. J.H.W.R. Orriëns-Schipper In het openbaar uitgesproken op 23 december Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, onder vermelding van "hoger beroep vreemdelingenzaken ", postbus 16113, 2500 BC te 's- Gravenhage. De vereisten waaraan het beroepschrift moet voldoen, zijn opgenomen in artikel 6:5 van de Algemene wet bestuursrecht en artikel 85 van de Vreemdelingenwet Afschrift verzonden op: Ik DEC2010 VOOR AFtowrcONFORM DEGRIPP^^NDE RfCÓlBAtfHÏrE 's-gravenihagi

10 HOfiFR BFROEP RAAD VAN STATE INGEKOMEN 2 4 JAN 2011 ZAAKNR. Z c i l O i c l ^ AAN: BEHANDELD DD: PAR: Mr T. Bruinsma Raad van State Mrs.R.Nohar Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenkamer. Mr E. Ebes POStbUS Mr B. de Haan 2500 BC 'S-GRAVENHAGE M, R. Roeiofsen mw_ M r QQ Roza Betreft mijn cliënt: Dossiernr: V-nr: Procedurenr: geboren op staatloos > ^ Geeft eerbiedig te kennen:, thans verblijvende te te dezer zake domicilie kiezende te Lemmer, aan de Nieuwburen no. 32, ten kantore van de advocaat Mr T. Bruinsma die in deze door appellant bepaaldelijk gevolmachtigd is tot het instellen van het hoger beroep en als zodanig voor appellant zal optreden en dit hoger beroep zal ondertekenen. 1. Appellant heeft op 28 juli 2010 beroep ingesteld bij de Rechtbank te 's-gravenhage tegen de afwijzende beschikking van de Staatssecretaris van Justitie d.d. 30 juni Bij zijn uitspraak van 23 december 2010 heeft de Rechtbank het beroep van appellant ongegrond verklaard (productie 1). 2. Appellant kan zich niet verenigen met de uitspraak van de Rechtbank te 's- Gravenhage d.d. 23 december Naar aanleiding van deze uitspraak dient appellant thans hoger beroep in bij uw Afdeling. Appellant meent dat hij procesbelang heeft bij zijn appel. Hij dreigt immers uit Nederland te worden gezet, nu de uitspraak van de Rechtbank negatief is. Correspondentieadres: Postbus AB Lemmer Bezoekadres: Nieuwburen 32 Lemmer Tel.: Fax: infoerbruinsmaadvocaten.nl Betalingen kunnen uitsluitend plaatsvinden op bankrekening , t.n.v. Mr T. Bruinsma Stichting Derdengelden. ledere aansprakelijkheid wordt door ons beperkt tot het bedrag dat in het betreffende geval door onze beroepsaansprakelijkheidsverzekering wordt gedekt.

11 BRUINStôl'VOCATEK GRIEVEN NAAR AANLEIDING VAN DE UITSPRAAK VAN DE RECHTBANK TE 'S- GRAVENHAGE, ZITTINGHOUDENDE TE ASSEN D.D. 23 DECEMBER 2010, VERZONDEN OP 24 DECEMBER 2010 De Rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Assen, heeft in voornoemde uitspraak ten onrechte het beroep van appellant ongegrond verklaard. De Rechtbank is in voornoemde uitspraak ten onrechte van oordeel dat er sprake is geweest van een voldoende diepgaand en zorgvuldig onderzoek door het Bureau Medische Advisering. In dit verband overweegt de Rechtbank ten onrechte dat de door appellant overgelegde medische verklaring van 27 oktober 2010 dit niet anders maakt omdat hieruit niet blijkt dat de behandelend psychiater van andere medische gegevens is uitgegaan dan die waarvan het BMA is uitgegaan. Als grief merkt appellant het volgende op. De behandelend psychiater is wel degelijk uitgegaan van andere medische gegevens dan die waarvan het Bureau Medische Advisering is uitgegaan. Appellant legt bijgaand in kopie over de brief d.d. 27 oktober 2010 van zijn behandelend psychiater (productie 2). Uit de tweede alinea van de tweede bladzijde van deze verklaring blijkt dat de symptomen van PTSS enigszins zijn toegenomen ten opzichte van de eerdere beoordeling in februari Nu de symptomen van PTSS zijn toegenomen ten opzichte van de eerdere beoordeling, is er wel degelijk sprake van dat de psychiater van appellant is uitgegaan van andere medische gegevens dan die waarvan het BMA is uitgegaan. De Rechtbank heeft het voorgaande in de uitspraak miskend. Voorts is de Rechtbank in de uitspraak ten onrechte van oordeel dat een medische noodsituatie op korte termijn niet te verwachten is bij het uitblijven van de behandeling voorde psychische klachten. Als tweede grief merkt appellant op dat uit de brief van 27 oktober 2010 van de behandelend psychiater eenduidig blijkt dat een geslaagde suïcide zeker waarschijnlijk is indien appellant gedwongen wordt om vervoerd te worden naar zijn land van herkomst. Voorts staat in de brief te lezen dat het opnieuw afwijzen van zijn verzoek met een zekere kans op waarschijnlijkheid zal leiden tot een geslaagde suïcide. Appellant is van oordeel dat hieruit eenduidig blijkt dat een medische noodsituatie op korte termijn te verwachten is. Verweerder heeft dit ten onrechte niet onderkend. De Rechtbank heeft het voorgaande in de uitspraak eveneens miskend. REDENEN WAAROM appellant zich wendt tot uw Afdeling bestuursrechtspraak met het eerbiedige verzoek de bestreden uitspraak van de Rechtbank te 's-gravenhage d.d. 23 december 2010 te vernietigen, met veroordeling van de Staat der Nederlanden in de proceskosten in beide instanties. Lemmer, 21 januari bepaaldelijk gevolmachtigde MrT. Bruinsma