AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V1. Datum uitspraak: 22 april 2011 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht {hierna: de Awb) op het hoger beroep van: appellant, (hierna: de vreemdeling), tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Groningen, van 27 januari 2011 in zaak nr. 10/28582 in het geding tussen: en de vreemdeling de minister voor Immigratie en Asiel (hierna: de minister).

2 /1/V april Procesverloop Bij besluit van 16 juli 2010 heeft de minister van Justitie een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 27 januari 2011, verzonden op 2 februari 2011, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 2 maart 2011, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Ingevolge artikel 85, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 bevat het beroepschrift in aanvulling op artikel 6:5, eerste lid, aanhef en onder d, van de Awb, een of meer grieven tegen de uitspraak van de rechtbank of de voorzieningenrechter van de rechtbank. Ingevolge het tweede lid omschrijft een grief het onderdeel van de uitspraak waarmee de indiener zich niet kan verenigen alsmede de gronden waarop de indiener zich daarmee niet kan verenigen. Ingevolge het derde lid wordt het hoger beroep niet-ontvankelijk verklaard, indien niet is voldaan aan het eerste of tweede lid, aan artikel 6:5 van de Awb of aan enig ander bij de wet gesteld vereiste voor het in behandeling nemen van het hoger beroep. Artikel 6:6 van de Awb is niet van toepassing, indien niet is voldaan aan de vereisten vermeld in artikel 6:5, eerste lid, onder c en d, of aan het eerste of tweede lid van dit artikel Hetgeen de vreemdeling in het hogerberoepschrift heeft aangevoerd, is uitsluitend een herhaling van in beroep naar voren gebrachte standpunten, waarop de rechtbank heeft beslist. Derhalve is geen sprake van grieven in de zin van voormeld artikel 85, tweede lid. Daarom is niet voldaan aan het eerste lid van dat artikel Het hoger beroep is, gelet op voormeld artikel 85, derde lid, kennelijk niet-ontvankelijk Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V april Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: verklaart het hoger beroep niet-ontvankelijk. Aldus vastgesteld door mr. H.G. Lubberdink, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. T. van Goeverden-Clarenbeek, ambtenaar van staat. w.g. Lubberdink lid van de enkelvoudige kamer w.g. Van Goeverden-Clarenbeek ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 22 april Verzonden: 22 april 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 Nevenzittingsplaats Groningen Sector Bestuursrecht Vreemdelingenkamer Zaaknummer: Awb 10/28582 Uitspraak in het geschil tussen: geboren op van gestelde Afghaanse nationaliteit, V-nummer: eiser, gemachtigde: mr. S.R. Nohar, advocaat te Lemmer, en PE MINISTER VOOR IMMIGRATIE EN ASIEL (Immigratie- en Naturalisatiedienst), te 's-gravenhage, verweerder, vertegenwoordigd door mr. M.E. Minkes, ambtenaar ten departemente. 1. Ontstaan en loop van het geschil 1.1. Op 15 mei 2007 heeft eiser een aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 28 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) ingediend. Verweerder heeft bij besluit van 16 juli 2010 afwijzend op de aanvraag beslist Op 13 augustus 2010 heeft eiser hiertegen beroep ingesteld. Op 15 september 2010 zijn de gronden van beroep ingediend. Eiser heeft op 29 oktober 2010 nog nadere stukken ingediend Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken aan de rechtbank toegezonden. De griffier heeft de van verweerder ontvangen stukken aan eiser toegezonden en hem in de gelegenheid gesteld om nadere gegevens te verstrekken. Verweerder heeft op 3 november 2010 een verweerschrift ingediend Het beroep is behandeld ter openbare zitting van 16 november Eiser is niet in persoon verschenen, maar wel is hij vertegenwoordigd door mr. E. Ebes, waarnemer voor zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting gesloten.

5 Zaaknummer: Awb 10/28582 blad 2 2. Rechtsoverwegingen Feiten en standpunten van partijen 2.1. Bij besluit van 18 oktober 2001 heeft verweerder aan eiser een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd op grond van artikel 29, eerste lid, aanhef en onder d, Vw 2000 verleend. Bij besluit van 15 oktober 2003 heeft verweerder deze verblijfsvergunning ingetrokken. Dit besluit tot intrekking staat in rechte vast Als reden van indiening van de aanvraag van 15 mei 2007 heeft eiser gegeven dat hij medische klachten heeft passend bij een posttraumatisch stress syndroom (PTSS). Gelet op zijn ernstige medische klachten zal hem bij gedwongen terugkeer naar Afghanistan een onmenselijke behandeling wachten zoals die is verboden door artikel 3 (Europees) Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) omdat aldaar geen adequate behandeling voor de klachten bestaat 2.3. Verweerder heeft de aanvraag afgewezen op grond van het eerste lid van artikel 31 van de Vw 2000 in samenhang met het tweede lid, aanhef en onder k van dat artikel. Verweerder stelt dat eiser een gevaar vormt voor de openbare orde. Voorts heeft eiser, aldus verweerder, niet aannemelijk gemaakt dat in zijn geval sprake is van zodanig ernstige medische klachten dat Ijij uitzetting sprake zou zijn van een schending van artikel 3 EVRM Eiser voert de volgende gronden van beroep aan. Eiser heeft ernstige psychische klachten. Hij heeft vernielingen aangericht onder invloed van bevelshallucinaties. Het vermoeden is dat zijn dreigend gedrag een direct gevolg is van de teleurstelling over de afwijzing van het verzoek tot verblijf. Verweerder had hoe dan ook het Bureau Medische Advisering (BMA) moeten inschakelen. De gemachtigde van eiser heeft geen toestemmingsverklaring kunnen overleggen omdat hij geen contact had met eiser. Verweerder had eiser in de psychiatrische kliniek deze verklaring kunnen laten tekenen. Verweerder heeft onzorgvuldig gehandeld door een besluit te nemen zonder onderzoek naar de gezondheidstoestand van eiser. Gezien zijn ernstige psychische klachten, zijn langdurige verblijf in Nederland en omdat hij enkel voor lichte delicten veroordeeld is, vormt eiser geen gevaar voor de openbare orde. Met de zwaarwegende belangen van eiser heeft verweerder geen rekening gehouden. Gedwongen terugkeer is strijdig met artikel 3 EVRM. Voorts beroept eiser zich op artikel 15, aanhef en onder c van de richtlijn 2004/83/EG van 29 april 2004, inzake minimumnormen voor de erkenning van onderdanen van derde landen en staatlozen als vluchteling of als persoon die anderszins internationale bescherming behoeft van de Raad van de Europese Unie (hierna: de richtlijn). Het asielrelaas van eiser is ten onrechte als ongeloofwaardig beschouwd. Wettelijke bepalingen 2.5. Ingevolge artikel 3:2 Awb vergaart het bestuursorgaan bij de voorbereiding van een besluit de nodige kennis omtrent de relevante feiten en de af te wegen belangen Ingevolge artikel 4:2, tweede lid, Awb verschaft de aanvrager de gegevens en bescheiden die voor de beslissing op de aanvraag nodig zijn en waarover hij redelijkerwijs de beschikking kan krijgen.

6 Zaaknummer: Awb 10/28582 blad Ingevolge artikel 31, eerste lid, Vw 2000, wordt een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, als bedoeld in artikel 28 van die wet, afgewezen, indien de vreemdeling niet aannemelijk heeft gemaakt dat zijn aanvraag is gegrond op omstandigheden die, hetzij op zichzelf, hetzij in verband met andere feiten, een rechtsgrond voor verlening vormen. Het is derhalve aan de vreemdeling om de door hem aan zijn aanvraag ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden tegenover verweerder aannemelijk te maken. Ingevolge het tweede lid, aanhef en onder k, van dit artikel wordt bij het onderzoek naar de aanvraag om een verblijfsvergunning asiel mede betrokken dat de vreemdeling een gevaar vormt voor de openbare orde of nationale veiligheid Ingevolge artikel 83, eerste lid, aanhef en onder a, Vw 2000 houdt de rechtbank bij de beoordeling van het beroep rekening met feiten en omstandigheden die na het bestreden besluit zijn aangevoerd. Beoordeling van het beroep 2.9. Zoals de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (AbRS) onder meer in de uitspraak van 8 juni 2010, UN BM7425, heeft overwogen, kan, volgens vaste jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, uitzetting in verband met de medische toestand van de uit te zetten persoon, onder uitzonderlijke omstandigheden en wegens dwingende redenen van humanitaire aard, bij gebrek aan medische voorzieningen en sociale opvang in het land waarnaar wordt uitgezet, leiden tot schending van artikel 3 EVRM. Van uitzonderlijke omstandigheden kan blijkens die jurisprudentie slechts sprake zijn, indien de desbetreffende vreemdeling lijdt aan een ziekte in een vergevorderd en direct levensbedreigend stadium De rechtbank neemt de volgende gang van zaken, zoals deze blijkt uit de stukken, in ogenschouw. Op 15 mei 2007 heeft eiser ter onderbouwing van de aanvraag een brief van een psycholoog overgelegd waarin wordt vermeld dat eiser klachten heeft behorend bij PTSS, dat er een medicamenteuze behandeling plaatsvindt, dat er gesprekscontact is met eiser en dat hij regelmatig thuis wordt bezocht. Op 11 augustus 2007 en op 6 september 2007 belt verweerder de gemachtigde van eiser, maar deze blijkt niet in staat te zijn tot een verdere onderbouwing met medische stukken. Op 4 februari 2008 stuurt eiser een stuk van de Lentis Kliniek Winschoten aan verweerder toe waaruit blijkt dat eiser gedurende langere tijd opgenomen is in deze kliniek, maar dat getracht wordt de opname te beëindigen. Op 11 maart 2008 stuurt verweerder, ter invulling en ondertekening, aan de gemachtigde van eiser een toestemmingsverklaring voor raadpleging van de behandelende medici. Op 25 juni 2008 stuurt eisers gemachtigde de door eiser ingevulde verklaring terug. Op 7 juli 2008 vraagt verweerder het BMA om advies. Op 2 september 2008 bericht het BMA aan verweerder dat het van eisers huisarts een reactie heeft ontvangen maar niet, ondanks twee verzoeken daartoe, van de behandelend psycholoog. Het BMA concludeert dat er onvoldoende medische informatie aanwezig is om tot een zorgvuldig medisch advies te komen. Op 9 december 2009 stuurt verweerder wederom, ter invulling en ondertekening, aan de gemachtigde van eiser een toestemmings verklaring voor raadpleging van de behandelende medici. Op 25 februari 2010 en op 11 maart 2010 belt verweerder eisers gemachtigde met de vraag wanneer de ingevulde verklaring tegemoet kan worden gezien. Dit leidt echter niet tot

7 Zaaknummer: Awb 10/28582 blad 4 toezending van de verklaring. Op 23 april 2010 legt eiser een brief gedateerd 10 december 2009 van een psychiatrische instelling over waaruit blijkt dat eiser is ontslagen uit het psychiatrisch ziekenhuis en weer in het AZC verblijft. Op 9 juli 2010 legt eiser een brief over van een psychiater die de diagnose stelt van een psychotische depressie bij een eenzame man die (vermoedelijk) tevens antisociale persoonlijkheidstrekken heeft. Tevens vermeldt de psychiater dat eiser in klinische behandeling is geweest maar dat hij werd ontslagen wegens geweld jegens de verpleging, waarschijnlijk uit teleurstelling over de afwijzing van de aanvraag Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder, door te handelen als hierboven omschreven, voldaan aan de verplichting van artikel 3:2 Awb. Eiser heeft daarentegen onvoldoende gehandeld overeenkomstig het bepaalde van artikel 4:2, tweede lid, Awb, in het bijzonder door niet een tweede keer een toestemmingsverklaring in te vullen. Het betoog van eisers gemachtigde ter zitting dat het niet-invullen juist het gevolg is van zijn klachten, vormt voor de rechtbank geen grond om tot een ander oordeel te komen. Door gemachtigde van eiser is in het beroepschrift immers aangegeven dat er geen toestemmingsverklaring is overgelegd omdat gemachtigde geen contact had met eiser. Voorts zijn de door eiser voorafgaand aan het bestreden besluit overgelegde stukken niet van dien aard dat gesteld kan worden dat eiser aannemelijk heeft gemaakt dat zijn aanvraag is gegrond op omstandigheden die een rechtsgrond voor verlening vormen. Daarom was verweerder niet gehouden een advies aan het BMA te vragen Gelet op artikel 83, eerste lid, aanhef en onder a, Vw 2000, betrekt de rechtbank bij de beoordeling tevens de stukken die eiser op 29 oktober 2010 in de procedure heeft gebracht. In de brief van 14 september 2009 concludeert psychiater W. Snelleman dat er geen sprake is van psychotische stoornis in engere zin, maar wel van verschijnselen horende bij PTSS. In de brief van 22 april 2010 achten psychotherapeut H. Bot en psychiater D. van der Heide het niet waarschijnlijk dat eiser lijdt aan een psychose. Een onderliggende persoonlijkheidsproblematiek wordt het meest aannemelijk geacht. Naar het oordeel van de rechtbank maken deze stukken, evenmin als de eerder overgelegde stukken, aannemelijk dat eiser lijdt aan een ziekte in een vergevorderd en direct levensbedreigend stadium. Er is geen grond om te veronderstellen dat uitzetting van eiser zal leiden tot schending van artikel 3 EVRM Eiser merkt terecht op dat het hem betreffende Uitreksel Justitiële Documentatie lichte delicten vermeldt. Desondanks heeft verweerder, door deze delicten ten grondslag te leggen aan de afwijzing van eisers aanvraag, gehandeld overeenkomstig het beleid zoals dit is neergelegd in de paragrafen C4/ en Bl/4.4.1 van de Vreemdelingencirculaire Er is geen grond om dit beleid kennelijk onredelijk te achten. Verweerder heeft de afwijzing van de aanvraag daarom mede kunnen baseren op artikel 31, tweede lid, aanhef en onderlt)vw Voorts beroept eiser zich op artikel 15, aanhef en onder c van de richtlijn. De rechtbank verwijst naar de uitspraak van de AbRS van 26 april 2010, LJN BM5534, In die zaak heeft de AbRS geoordeeld dat uit hetgeen naar voren was gebracht in die zaak niet kon worden afgeleid dat zich op de peildatum van 13 december 2009 in een situatie als bedoeld in artikel 15, aanhef en onder c van de richtlijn voordeed. Eiser, die ook uit afkomstig is, heeft niet aannemelijk gemaakt dat dit ten tijde van het in deze procedure bestreden besluit wel het geval was. Ook deze beroepsgrond treft daarom geen doel.

8 Zaaknummer: Awb 10/28582 blad De vraag of verweerder het asielrelaas van eiser ten onrechte als ongeloofwaardig heeft beschouwd, ligt niet voor in deze procedure. Om die reden zal de rechtbank zich niet over de daarop gerichte beroepsgrond uitspreken Het beroep is ongegrond. Er bestaat geen aanleiding voor het toekennen van schadevergoeding. 3. Beslissing De rechtbank: verklaart het beroep ongegrond. Aldus gegeven door mr. R.L. Vucsân en in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. H.A. Hulst als griffier op 27 januari de griffier jcmlft CONFORM OB GRIFFIER :EC/TBANK ÏNHAGE Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vieryweken na de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak vande-raad van State, onder vermelding van "hoger beroep vreemdelingenzaken", postbus'16113,^500 BC te 's-gravenhage. Ingevolge artikel 85 Vw 2000 dient het beroepschrift, irt-aanvtfffing op de vereisten gesteld in artikel 6:5 Algemene wet bestuursrecht, één of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. Artikel 6:6 Awb is niet van toepassing, indien niet is voldaan aan de vereisten genoemd in artikel 6:5, eerste lid, onder c en d, Awb of aan het eerste lid of tweede lid van artikel 85 Vw Afschrift verzonden op: _ O PFB 2011

9 BRUINS VOCÄT ^n PFR AANCTTFKFNnFPOST Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenkamer Postbus BC 'S-GRAVENHAGE Lemmer, 1 maart 2011 INGE'KCMtH 0. 2 MRT 2011 =g ZE? ^cwa^otx- 1 - ijl Mr T, Bruinsma Mr S.R. Nohar mw. Mr E. Ebes Mr B. de Haan Mr R. Roelofsen mw. Mr C.C. Roza Inzake : Dossiernr: /N Uwref. : 10/28582 Edelachtbare griffier, Bijgaand gelieve u in bovenvermelde zaak aan te treffen het hoger beroepschrift d.d. 1 maart Teneinde er zeker van te zijn dat het hoger beroepschrift u in goede orde bereikt, zend ik u deze per aangetekende post toe. Een kopie van het hoger beroepschrift heb ik heden eveneens verzonden aan verweerder. Met vriendelijke groet, t Mr S.H- Nohar Correspondentieadres: Postbus AB Lemmer Bezoekadres: Nieuwburen 32 Lemmer Tel.: Fax: info@bruinsmaadvocaten.nl Betalingen kunnen uitsluitend plaatsvinden op bankrekening , t.n.v. Mr T. Bruinsma Stichting Derdengelden. Iedere aansprakelijkheid wordt door ons beperkt tot het bedrag dat in het betreffende geval door onze beroepsaansprakelijkheidsverzekering wordt gedekt.

10 BRUINSrf %VOCATER HDGFR BFROEP Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenkamer Postbus BC 'S-GRAVENHAGE Betreft mijn cliënt: geboren op van Afghaanse nationaliteit, Just, nr: V-nr: Procedurenr: 09/31954 \UGSrZ) B\ 0 2 MRT 2QÎ1 ZAAKt.'S. AAM: e^ha^üeto: f\\- Geeft eerbiedig te kennen: geboren op van Afghaanse nationaliteit, thans verblijvende in het AZC Heerlen te dezer zake domicilie kiezende te Lemmer, aan de Nieuwburen no. 32, ten kantore van de advocaat en procureur Mr S.R. Nohar, die in deze door appellant bepaaldelijk gevolmachtigd is tot het instellen van het hoger beroep en als zodanig voor appellant zal optreden en dit hoger beroep zal ondertekenen. 1. Appellant heeft op 13 augustus 2010 beroep ingesteld bij de Rechtbank te 's- Gravenhage tegen de afwijzende beschikking van de Minister van Justitie d.d. 16 juli Bij zijn uitspraak van 27 januari 2011, verzonden op 2 februari 2011, heeft de Rechtbank het beroep van appellant ongegrond verklaard (productie 1). 2. Appellant kan zich niet verenigen met de uitspraak van de Rechtbank te 's- Gravenhage d.d. 27 januari Naar aanleiding van deze uitspraak dient appellant thans hoger beroep in bij uw Afdeling. Appellant meent dat hij procesbelang heeft bij zijn appel. Hij dreigt immers uit Nederland te worden gezet, nu de uitspraak van de Rechtbank negatief is.

11 BRUINSMSWVÖCAÏ^ GRIEVEN NAAR AANLEIDING VAN DE UITSPRAAK VAN DE RECHTBANK TE 'S- GRAVENHAGE, NEVENZITTINGSPLAATS GRONINGEN D.D. 27 JANUARI 2011 In voornoemde uitspraak heeft de Rechtbank ten onrechte het beroep van appellant ongegrond verklaard. Ter onderbouwing van bovengenoemde uitspraak is de Rechtbank ten onrechte van oordeel dat verweerder niet gehouden was een advies aan het Bureau Medische Advisering te vragen. In dit verband overweegt de Rechtbank ten onrechte dat de door appellant voorafgaand aan het bestreden besluit overgelegde stukken niet van dien aard zijn dat gesteld kan worden dat appellant aannemelijk heeft gemaakt dat zijn aanvraag is gegrond op omstandigheden die een rechtsgrond voor verlening vormen. Als grief merkt appellant het volgende op. Appellant heeft voorafgaand aan het bestreden besluit aannemelijk gemaakt dat hij ernstige psychische klachten heeft. Op 9 juli 2010 heeft appellant een brief overgelegd van een psychiater die de diagnose heeft gesteld van een psychotische depressie bij een eenzame man die tevens antisociale persoonlijkheidstrekken heeft. De grief van appellant is dat nu hij aannemelijk heeft gemaakt dat hij ernstige psychische klachten heeft, de Rechtbank niet had kunnen oordelen dat de door appellant overgelegde medische stukken niet van dien aard zijn dat gesteld kan worden dat appellant aannemelijk heeft gemaakt dat zijn aanvraag is gegrond op omstandigheden die een rechtsgrond voor verlening vormen. De Rechtbank had gelet op de ernstige medische klachten van appellant evenmin kunnen oordelen dat verweerder niet gehouden was om advies aan het BMA te vragen. De Rechtbank heeft het voorgaande in de uitspraak miskend. REDENEN WAAROM appellant zich wendt tot uw Afdeling Bestuursrechtspraak met het eerbiedige verzoek de bestreden uitspraak van de Rechtbank te 's-gravenhage d.d. 27 januari 2011 te vernietigen, met veroordeling van de Staat der Nederlanden in de proceskosten in beide instanties. Lemmer, 1 maart bepaaldelijk gevolmachtigde MrS.R/Nohar