AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V1. Datum uitspraak: 26 juli 2010 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, (hierna: de vreemdeling), tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Arnhem, {hierna: de rechtbank) van 22 april 2010 in zaak nr. 09/23765 in het geding tussen: en de vreemdeling de staatssecretaris van Justitie (hierna: de staatssecretaris; thans: de minister van Justitie, hierna: de minister).

2 /1/V juli Procesverloop Bij besluit van 30 juni 2009 heeft de staatssecretaris het door de vreemdeling gemaakte bezwaar tegen het niet ambtshalve doen van een aanbod op grond van de Regeling afwikkeling nalatenschap Vreemdelingenwet (oud) ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 22 april 2010, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 19 mei 2010, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Ingevolge artikel 85, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 bevat het hoger-beroepschrift in aanvulling op de in artikel 6:5, onderdeel d, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) gestelde eisen, één of meer grieven tegen de uitspraak van de rechtbank of de voorzieningenrechter van de rechtbank. Ingevolge het tweede lid omschrijft een grief het onderdeel van de uitspraak waarmee de indiener zich niet kan verenigen, alsmede de gronden waarop de indiener zich daarmee niet kan verenigen. Ingevolge het derde lid wordt het hoger beroep niet-ontvankelijk verklaard, indien niet is voldaan aan het eerste of tweede lid, aan artikel 6:5 van de Awb of aan enig ander bij de wet gesteld vereiste voor het in behandeling nemen van het hoger beroep. Artikel 6:6 van de Awb is niet van toepassing, indien niet is voldaan aan de vereisten genoemd in artikel 6:5, eerste lid, onder c en d, of aan het eerste of tweede lid van dit artikel Hetgeen in het hoger-beroepschrift naar voren is gebracht, omschrijft niet de gronden waarop de vreemdeling zich niet met het omschreven onderdeel van de aangevallen uitspraak kan verenigen. Mitsdien is geen sprake van een grief in de zin van voormeld artikel 85, tweede lid. Daarom is niet voldaan aan het eerste lid van dat artikel Het hoger beroep is, gelet op voormeld artikel 85, derde lid, kennelijk niet-ontvankelijk Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V juli Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: verklaart het hoger beroep niet-ontvankelijk. Aldus vastgesteld door mr. M.G.J. Parkins-de Vin, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.J.C. Beerse, ambtenaar van Staat. w.g. Parkins-de Vin lid van de enkelvoudige kamer w.g. Beerse ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 26 juli Verzonden: 26 juli 2010 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 uitspraak RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE Vreemdelingenkamer Nevenzittingsplaats Arnhem Registratienummer: AWB 09/23765 Datum uitspraak: 22 april 2010 Uitspraak Ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in samenhang met artikel 71 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) inzake geboren op v-nummer van Algerijnse nationaliteit, eiser, gemachtigde mr. G.J. van der Graaf, tegen de Staatssecretaris van Justitie, Immigratie- en Naturalisatiedienst, verweerder. Het procesverloop Op 18 augustus 2008 is namens eiser een bezwaarschrift ingediend tegen de feitelijke handeling inhoudende dat aan eiser geen aanbod wordt gedaan om ambtshalve een verblijfsvergunning te verlenen op grond van de Regeling afwikkeling nalatenschap oude vreemdelingenwet (hierna: de Regeling). Bij besluit van 30 juni 2009 is het bezwaar van 18 augustus 2008 ongegrond verklaard. Op 1 juli 2009 heeft eiser beroep ingesteld tegen dit besluit. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend. De openbare behandeling van het beroep heeft plaatsgevonden ter zitting van 4 februari Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door mr. F.M. Ticheler.

5 Registratienummer: AWB 09/ De beoordeling 1. Ingevolge artikel 8:1, eerste lid, gelezen in samenhang met artikel 8:69 van de Awb, dient de rechtbank het bestreden besluit - de motivering waarop dit besluit berust daaronder begrepen - te toetsen aan de hand van de tegen dat besluit aangevoerde beroep s gronden. 2. Verweerder heeft geweigerd eiser ambtshalve een aanbod te doen op grond van de Regeling en heeft deze beslissing, kort samengevat, gebaseerd op het navolgende. Eiser is op 17 januari 2003 bij de Kanaaltunnel aangehouden door de Britse douane en is overgedragen aan de Franse autoriteiten, door welke hij vervolgens bij Nederland is geclaimd. Daarmee is er sprake van aantoonbaar vertrek uit Nederland. Bovendien is gebleken dat eiser de intentie had zich buiten Nederland te vestigen; hij wilde immers naar het Verenigd Koninkrijk om daar "een stabiel leven op te bouwen". Gelet hierop voldoet eiser niet aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor een aanbod op grond van de Regeling. 3. Hiermee kan eiser zich niet verenigen en daartoe wordt, kort samengevat, het volgende aangevoerd. Om zijn, in bezwaar gedane, beroep op het gelijkheidsbeginsel nader te kunnen onderbouwen heeft hij gevraagd om inzage in de minuten van gevallen waarin ondanks kort verblijf in het buitenland toch een aanbod is gedaan. Enige motivering van verweerders weigering dienaangaande ontbreekt. Bovendien is deze handelwijze van verweerder strijdig met het beginsel van "fair play". Verder blijkt uit de tekst van WBV 2007/11 niet in welke gevallen (kortdurend) verblijf buiten Nederland wordt tegengeworpen c.q. wordt aangemerkt als "vertrek" uit Nederland, Dat de intentie van de vreemdeling bepalend zou zijn, blijkt niet uit het gepubliceerde beleid. Er is niet deugdelijk gemotiveerd waarom het maken van onderscheid op basis van de intentie van de vreemdeling gerechtvaardigd is. Daarbij dient in aanmerking te worden genomen dat eiser aan zijn intentie om zich buiten Nederland te vestigen nooit concreet invulling heeft kunnen geven. Tot slot heeft eiser aangevoerd dat er onvoldoende is ingegaan op de schrijnendheid van zijn situatie als betoogd in bezwaar. 4. De rechtbank overweegt als volgt. In artikel 14, eerste lid, aanhef en onder e, van de Vw 2000 is bepaald dat Onze Minister bevoegd is ambtshalve een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd te verlenen. Ingevolge artikel 3.6, tweede lid, van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb 2000) kunnen bij ministeriële regeling andere beperkingen dan genoemd in het eerste lid van dit artikel worden aangewezen waaronder de verblijfsvergunning ambtshalve kan worden verleend. In artikel 3.17a, aanhef en onder b, Voorschrift Vreemdelingen 2000, voor zover hier van belang, is bepaald dat als beperking bedoeld in artikel 3.6, tweede lid, van het Vb 2000 wordt aangewezen de beperking verband houdende met de afwikkeling nalatenschap oude Vreemdelingenwet. In Wijzigingsbesluit 2007/11 (hierna:wbv 2007/11), thans neergelegd in paragraaf BI4/5 van de Vc 2000, is het volgende opgenomen: In het Coalitieakkoord van het kabinet Balkenende IV van 7 februari 2007 is besloten om de nalatenschap van de Vw (oud) af te wikkelen. Daartoe is een regeling getroffen waarbij onder voorwaarden een verblijfsvergunning wordt verleend aan vreemdelingen die onder de Vw (oud) een asielaanvraag hebben ingediend en die nog immer in Nederland zijn. ( ) Op grond van deze regeling wordt een vergunning gegeven aan de vreemdeling: (...)

6 Registratienummer: AWB 09/ b, die sinds 1 april 2001 ononderbroken in Nederland heeft verbleven; en ( ) De verblijfsvergunning wordt niet verleend indien de vreemdeling na 1 april 2001 aantoonbaar is vertrokken uit Nederland. Aantoonbaar vertrek uit Nederland kan onder andere blijken uit een claim ten aanzien van de vreemdeling van een andere ELMidstaat op Nederland. Voorts kan het vertrek blijken uit een gecontroleerd vertrek (zoals uitzetting of door IOM gefaciliteerd vertrek), een Dublinoverdracht, of anderszins. Omtrent het vereiste van ononderbroken verblijf in Nederland is door verweerder nadere uitleg gegeven in het schriftelijk verslag van het overleg tussen de Tweede Kamer en verweerder van 13 mei 2008 (TTC , 31018, nummer 37), alsmede in de brief aan Vluchtelingenwerk Nederland van 27 juni Uit deze stukken blijkt dat bij de beoordeling of er sprake is van ononderbroken verblijf in Nederland de intentie van de betrokken vreemdeling van doorslaggevende betekenis is. Iemand die de intentie had om zich in het buitenland te vestigen en dat door de autoriteiten verhinderd zag, valt niet onder de Regeling. Indien er sprake is van een intentie om zich elders te vestigen, wordt door verweerder niet meer beoordeeld of er sprake was van kort- of langdurig verblijf in het buitenland. 5. De rechtbank overweegt allereerst, onder verwijzing naar de uitspraak van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State van 31 maart 2010 (LJN BM0717), dat er geen grond bestaat voor het oordeel dat verweerder bij de toepassing van de voorwaarde van ononderbroken verblijf ten onrechte betekenis hecht aan de gebleken intentie van de desbetreffende vreemdeling om zich in het buitenland te vestigen. Nu niet in geschil is dat bij eiser de intentie aanwezig was zich in het buitenland te vestigen, heeft verweerder zich terecht op het standpunt gesteld dat eiser niet heeft voldaan aan de in de Regeling gestelde voorwaarde van ononderbroken verblijf sinds 1 april Dat eiser niet concreet invulling heeft kunnen geven aan voormelde intentie doet daaraan niet af. 6. Eisers beroep op het gelijkheidsbeginsel kan (alleen al) niet slagen, omdat is gesteld noch gebleken dat het in de door hem aangehaalde zaken om vergelijkbare gevallen gaat. Immers, niet duidelijk is of bij de betreffende vreemdelingen ook, zoals bij eiser, de intentie bestond zich in het buitenland te vestigen. 7. Rest nog het betoog van eiser dat verweerder onvoldoende is ingegaan op de stellingen dat eisers situatie voor wat betreft schrijnendheid niet wezenlijk verschilt van vreemdelingen die Nederland na 1 april 2001 in het geheel niet hebben verlaten, dat aan eiser in redelijkheid niet kan worden tegengeworpen dat hij Nederland conform de op hem rustende vertrekplicht heeft verlaten en dat hij kort voor zijn vertrek ten onrechte strafrechtelijk gedetineerd is geweest. Mocht eiser daarmee hebben bedoeld te betogen dat verweerder aanleiding had moeten zien gebruik te maken van zijn inherente afwijkingsbevoegdheid als bedoeld in artikel 4:84 van de Awb, dan overweegt de rechtbank als volgt. Bijzondere omstandigheden in de zin van voormeld artikel zijn situaties waarmee verweerder bij het opstellen van de Regeling geen rekening heeft gehouden of heeft kunnen houden. Gelet op het doel en de strekking van de Regeling kunnen eisers eerste twee stellingen niet als zodanig worden aangemerkt. Zonder nadere onderbouwing, die ontbreekt, valt naar het oordeel van de rechtbank voorts niet in te zien waarom eisers (onterechte) strafrechtelijke detentie een bijzondere omstandigheid als bedoeld in artikel 4:84 van de Awb oplevert. 8. Gelet op het voorgaande is het beroep ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

7 Registratienummer: AWB 09/ De beslissing De rechtbank verklaart het beroep ongegrond, Deze uitspraak is gedaan door mr. D.S.M. Bak, rechter, in tegenwoordigheid van mr. W. Eggink, griffier. ue reen«uitgesproken in het openbaar op 22 april Rechtsmiddel: Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de verzending van een afschrift hoger beroep instellen bij de Raad van State, Afdeling bestuursrechtspraak, Hoger beroep vreemdelingenzaken, Postbus 16113, 2500 BC 's-gravenhage. Het beroepschrift dient een of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. Artikel 6:6 van de Awb is niet van toepassing. Een afschrift van de uitspraak dient overgelegd te worden.. Meer informatie treft u aan op de website van de Raad van State ( VERZONDEN OP " " 2 2 APR 2010

8 / hogerberoepschrift vreemdelingenkamer rechtbank. Eiser: Woonplts Geb.dat: Nationaliteit: algarijnse Ind.nr: RAAD VAN STATE. INGEKOMEN.1 9 MEI Z010 ZAAKNR. Zoic-oSS^S* MN: BEHANDELD DD: RAÏt ^ Hogerberoepschrift. adres Eiser kan zich met het bestreden besluit niet verenigen en wenst derhalve op de navolgende gronden bij uw rechtbank in hoger beroep te komen. Hij verzoek de inhoud van het justitie dossier herhaald te beschouwen inzake gg/ /gg Betrokkene is van oordeel dat er ten aanzien van hem wel degelijk sprake is van ononderbroken verblijf ten onrechtebetekenis hecht aan de gebleken intentie van de desbetreffende vreemdeling om zich in het buitenland te vestigen. En dat eiser wel concreet invulling heeft kunnen geven aan de voormelde intentie zich in nederland te vestigen. Bijzondere omstandigheden zijn situaties waarmee verweerder bij het opstellen van de regeling rekening had moeten houden Gelet op het doel en de strekking van de regeling kan eisers twee stellingen als zodanig worden aangemerkt. Deze wordenin een hoger beroep onderbouwt. Het beleid met betrekking tot het doen van een aanbod in het kader van de regeling is gepubliceerd als wbv 2007/11 in de staastcourant van 13 juni Conclusie: Eiser is van mening dat de bestreden beslissing niet in stand kan blijven wegens strijdigheid met de wet,de algemene beginselen van behoorlijk bestuur en het zorgvuldigheidsbeginsel, althans dat verweerder na afweging van alle betrokkenen belangen niet in redelijkheid tot beslissing heeft kunnen komen. Reden waarom eiser u verzoekt een hoger beroep in te stellen Eiser: