AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V2. Datum uitspraak: 23 februari 2010 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch, van 30 november 2009 in zaak nr. 09/2455 in het geding tussen: en de staatssecretaris van Justitie.

2 /1/V februari Procesverloop Bi] besluit van 8 mei 2007 heeft de staatssecretaris van Justitie (hierna: de staatssecretaris) een aanvraag van (hierna: de vreemdeling) om hem een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Bij besluit van 29 december 2008 heeft de staatssecretaris het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 30 november 2009, verzonden op 1 december 2009, heeft de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch, het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 12 januari 2010, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en voldoet aan het bepaalde in artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V februari Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. P.A. Offers, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. S.P.M. Zwinkels, ambtenaar van Staat. w.g. Offers lid van de enkelvoudige kamer w.g. Zwinkels ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 23 februari Verzonden: 23 februari 2010 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 uitspraak RECHTBANK 's-gravenhage Nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch Sector bestuursrecht Zaaknummer: A WB 09/2455 Q. v / Uitspraak van de enkelvoudige kamer van 30 november 2009 inzake geboren op nationaliteit Angolese, verblijvende te eiser, gemachtigde mr. M.B. van den Toorn-Vol kers, tegen de staatssecretaris van Justitie, te Den Haag, verweerder, gemachtigde mr. D.S. Asarfi. Procesverloop B\j besluit van 8 mei 2007 heeft verweerder de aanvraag van eiser tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd onder de beperidng verband houdend met "medische noodsituatie" afgewezen wegens het ontbreken van een geldige machtiging tot voorlopig verblijf (hierna: mvv). Het hiertegen door eiser gemaakte bezwaar is door verweerder bij besluit van 29 december 2008 ongegrond verklaard. Daarbij heeft verweerder eiser medegedeeld dat hij de behandeling van een in te dienen beroepschrift niet in Nederland mag afwachten. Eiser heeft op 26 januari 2009 tegen laatstgenoemd besluit beroep ingesteld. De zaak is behandeld op de zitting van 15 september 2009, waar eiser is verschenen in persoon, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is verschenen bij gemachtigde. Overwegingen 1. Aan de orde is de vraag of de weigering om eiser een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd onder de beperking verband houdend met "medische behandeling" te verlenen, in rechte stand kan houden. 2. De standpunten van partijen zijn - kort en zakelijk weergegeven - als volgt.

5 AWB 09/ Verweerder stelt dat de verbüjfvergunning terecht is geweigerd. Eiser beschikt niet over een raw en er is geen reden om hem van dit vereiste vrij te stellen. Toepassing van het mvvvereiste leidt naar zijn oordeel niet tot een onbillijkheid van overwegende aard. Ook het beroep op schending van artikel 3 van het Europese Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en fundamentele vrijheden (hierna: EVRM) is door verweerder afgewezen. 4. Eiser stelt dat de verblijfsvergunning niet had mogen worden geweigerd. Hij beschikt weliswaar ntct over een mw, maar in verband met zijn gezondheidstoestand zou hij van dit vereiste moeten worden vrijgesteld. Eiser voert aan dat hij lijdt aan insulineafhankelijke suikerziekte met ernstige complicaties en stelt dat wanneer hij geen insuline-injecties gebruikt, hij in coma zaj raken en uiteindelijk zal overlijden. Uit het advies van het Bureau Medische Advisering (hierna: BMA) blijkt volgens eiser dat er geen garantie is dat insuline in Angola altyd voorradig is. Daarnaast is hij ten gevolge van de suikerziekte volledig afhankelijk van mantelzorg, welke zorg hem in Angola ook niet kan worden geboden. Als eiser terug zou moeten naar Angola zal voor hem een medische noodsituatie ontstaan. In dit kader doet etser nog een beroep op de zogenaamde hardheidsclausule en op artikel 3 van het EVRM. 5. De rechtbank overweegt als volgt. 6. Op grond van artikel 14, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: Vw 2000) is verweerder bevoegd de aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd in te willigen, af te wijzen dan wel niet in behandeling te nemen. Op grond van het tweede lid van genoemd artikel wordt een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd verleend onder beperkingen, verband houdende met het doel waarvoor het verblijf is toegestaan. Aan de vergunning kunnen voorschriften worden verbonden. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen regels worden gesteld over de beperkingen en voorschriften. 7. Op grond van artikel 16, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vw 2000 kan een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van de Vw 2000 worden afgewezen indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige mvv die overeenkomt roet het verblijfsdoel waarvoor de verblyfsvergunning is aangevraagd. 8. Ingevolge artikel 3.71, eerste lid, van het Vreemdclingenbesluit 2000 (hierna: Vb 2000) wordt de aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van de Vw 2000 afgewezen indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige mw. 9. In artikel 17 van de Vw 2000 en in artikel 3.71, tweede lid, van het Vb 2000 wordt een aantal categorieën vreemdelingen genoemd die zijn vrijgesteld van het mw-vereiste. Zo wordt een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van de Vw 2000 ingevolge artikel 17, eerste lid, aanhef en onder c, van de Vw 2000 niet afgewezen wegens het ontbreken van een geldige mw, indien het een vreemdeling betreft voor wie het gelet op diens gezondheidstoestand niet verantwoord is om te reizen.

6 A WS 09/ In hoofdstuk Bl/4.1.1 van de Vreemdelingencirculaire 2000 (hierna: Vc 2000) heeft verweerder deze vrijstelllngsgrond nader uitgewerkt Hierin is bepaald dat voor deze vrijstelling dient te worden beoordeeld of de vreemdeling in staat is te reizen naar zijn land van herkomst en in staat kan worden geacht daar de behandeling van een door hem in te dienen mw-aanvraag af te wachten. Dat betekent onder meer dal; indien de vreemdeling afhankelijk is van medicatie omdat zonder medicatie voor hem een medische noodsituatie zal ontstaan, beoordeeld moet worden of deze medicatie in het land van herkomst aanwezig is. In dit kader is aangesloten bij 58/4/4 van de Vc 2000, waarin onder meer is bepaald dat de feitelijke toegankelijkheid van de medische zorg geen rol speelt Op grond van B8/4 van de Vo 2000 kan verweerder bij de vorenbedoelde beoordeling het Bureau Medische Advisering van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (BMA) verzoeken een medisch advies uit te brengen. 11. Daarnaast is in artikel 3.71, vierde lid, van het Vb 2000 bepaald dat verweerder het eerste lid van dit artikel buiten toepassing kan laten, voor zover toepassing daarvan naar zijn oordeel zal leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard (de hardheidsclausule). 12. Met betrekking tot de gezondheidstoestand van eiser is een advies uitgebracht door het BMA d.d. 18 augustus Volgens vaste rechtspraak van de Afdeling is een advies van het BMA een deskundigenadviea aan verweerder ten behoeve van de uitoefening van zijn bevoegdheden. Verweerder mocht by de beoordeling van de door eiser aangevraagde verblijfsvergunning uitgaan van het uitgebrachte advies van het BMA. 13. Uit dit advies - waarvan de juistheid, door eiser niet wordt betwist - blijkt dat eiser lijdt aan insulineafhankel\jke suikeiziekte met ais complicaties nlerinsufficientie» afwijkingen aan het netvlies en erectiestoomissen. Daarnaast is sprake van een verhoogde bloeddruk. Eiser staat voor de suikerziekte onder behandeling bij een internist en er is een zogenaamde nursepractioner diabetes ingeschakeld. Als medicatie krijgt hij een tweetal insulines en xatral (een middel dat wordt voorgeschreven bij klachten aan de prostaat). De behandeling en medicatie voor de suikerziekte en de verhoogde bloeddruk zullen blijvend nodig zijn. Het staken van de behandeling zal op korte termijn leiden tot een medische noodsituatie. Dit zal de suikerziekte van eiser ontregelen met stijging van de bloedsuikergehaltes, waardoor eiser in een diabetisch coma zal geraken en zal overlijden. In het advies wordt voorts geconcludeerd dat de benodigde medicatie - of goede alternatieven hiervoor - in Angola voorhanden zijn. In de meest recente berichtgeving van International SOS staat dat er gebruikelijk geen bevoorradingsproblemeo zijn. Eiser is in staat om naar Angola te reizen, aldus de arts van het BMA. 14. Gelet op hetgeen eiser heeft aangevoerd, is de vraag aan de orde of in Angola sprake Is van bevoorradingsproblemen met betrekking tot de noodzakelijke medicatie voor de suikerziekte van eiser. Het vóórkomen van onderbrekingen in de meoucijiiverstrekkingen vanwege logistieke problemen in het land van herkomst betreft niet de feitelijke toegankelijkheid, maar de aanwezigheid van de medische zorg. Deze omstandigheid kan daarom een rol spelen bij de beantwoording van de vraag of de noodzakelijke medicatie aanwezig is in het tand van herkom.st Volgens het beleid van verweerder (B8 4/4 Vc 2000) is het de verantwoordelijkheid van de vreemdeling om de mogelijke gevolgen van een onderbreking in de medicijnverstrekking zoveel als redeujkerwijs mogelijk te voorkomen. Ingevolge dit beleid wordt van geval tot geval een afweging gemaakt, waarbij de eigen verantwoordelijkheid van de vreemdeling en de duur en regelmaat van de onderbrekingen

7 AWB 09/2455 worden betrokken. De rechtbank acht dit beleid niet kennelijk onredelijk. 15. De rechtbank volgt eiser niet in de stelling dat uit het advies van het BMA blijkt dat de benodigde medicatie in verband met bevoorrading s prob lemen niet altijd voorhanden is. De BMA heeft op basis van actuele informatie van International SOS geconcludeerd dat er gebruikelijk geen bevoorradingsproblemen zijn. De omstandigheid dat International SOS in eerdere berichtgeving van eind 2007 aangaf dat er een oponthoud in de bevoorrading kon optreden van vier tot zes weken, maakt dit niet anders. Het gaat immers om da feitelijke situatie ten tijde van het bestreden besluit. De omstandigheid dat onderbrekingen in de medicijnverstrekking niet uitgefloten zijn, leidt evenmin tot een ander oordeel. Deze omstandigheid rechtvaardigt niet de conclusie dat sprake is van dermate langdurige dan wel frequente onderbrekingen in de medicijnverstrekking dat eiser redelijkerwijs niet in staat zou zijn om de mogelijke gevolgen van die onderbrekingen te voorkomen. 16. De rechtbank volgt eiser niet in zijn stelling dat hij afhankelijk zou zijn van mantelzorg die niet voorhanden is in Angola. Uit het advies van het BMA blijkt niet dat eiser vanwege zijn gezondheidstoestand afhankelijk zou zyn van mantelzorg. Eiser heeft evenmin medische gegevens in het geding gebracht waaruit dit blijkt Hij heeft zijn stelling derhalve onvoldoende gestaafd. 17. Gelet op het voorgaande heeft verweerder naar het oordeel van de rechtbank op goede gronden geoordeeld dat eiser niet op grond van artikel 17, eerste lid, aanhef en onder c, van de Vw 2000 is vrijgesteld van het mw-vereiste. 18. Bij de toetsing aan de hardheidsclausule, als bedoeld in artikel 3.71, vierde lid, van bet Vb 2000, stelt de rechtbank voorop dat uit de wetsgeschiedenis blijkt dat zij zich terughoudend dient op te stellen, waarbij zij aantekent dat de reikwijdte van dit artikellid uiterst beperkt is. Een beroep op de in dit artikellid genoemde onbillijkheid van overwegende aard wordt in beginsel slechts in zeer uitzonderlijke en individuele omstandigheden gehonoreerd. 19. Zoals hiervoor overwogen is de benodigde medicatie in Angola voorbanden, zodat verweerder zich naar het oordeel van de rechtbank in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat bij terugkeer geen medische noodsituatie zal ontstaan en derhalve geen sprake is van een onbillijkheid van overwegende aard op grond waarvan in afwijking van het beleid een vergunning moest worden verleend. 20. Eiser heeft verder aangevoerd dat terugkeer naar Angola een schending van artikel 3 van het EVRM oplevert, omdat zonder medicatie voor hem een onmenselijke situatie zal ontstaan aangezien hij zonder medicatie zal overlijden. Gelet op hetgeen onder 12 tot en met ló is overwogen, volgt de rechtbank eiser hierin niet Het beroep op schending van artikel 3 EVRM slaagt daarom niet 21. Door eiser is nog naar voren gebracht dat hij familieleden in Nederland heeft wonen en dat hij daarom graag in Nederland wil blijven. Hoe begrijpelijk de wens van eiser ook is, deze omstandigheid leidt niet tot de conclusie dat bij terugkeer naar Angola sprake is van een medisch noodsituatie.

8 AWB 09/ Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen komt de rechtbank tot het oordeel dat verweerder terecht heeft vastgehouden aan het mw-vercisto. Het beroep van eiser is ongegrond. 23. Voor een veroordeling van één der partijen in de door de andere partij gemaakte kosten bestaat geen aanleiding. 24. Beslist wordt als volgt

9 AWB 09/2455 Beslissing De rechtbank, - verklaart het beroep ongegrond. Aldus gedaan door mr. DJ. Hutten ais rechter in tegenwoordigheid van mr. D.S. Arjun Sharma als griffier en in het openbaar uitgesproken op 30 november Partijen kunnen tegen deze uitspraak binnen zes weken na de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Ajäeltng bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA Den Haag. Afschriften verzonden: QJ OEC." ZOOS

10 BRUINS YOCÄTSN PEU AAIMnKTFKKNnK POST Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenkamer Postbus BC S-GRAVKNHAGH Mr T. Bruinsma Mr R. Kokes Mr S.R. Nohar mw. Mr E. Eb«Mr B. de Haan Mr R. Roelofsen M.M. Noorman NMI gecertificeerd mediator Lemmer, 11 januari 2010 RAAD VAN STATE Inzake Dossiemr: I0.I0/N Uvvref. : 09/2455 Edelachtbare griffier, / STAAT INGEKOMEN 1 2 JAN 2010 ZAAKNR. OOlOOdlAU f. )2>bb AAN: 2t I BEHANDELD PD: PAR: I Üijgaand gelieve u in bovenvermelde zaak aan te treffen het hoger beroepschrift d.d. 11 januari 20tO. Teneinde er zeker van te zijn dat het hoger beroepschrift u in goede orde bereikt, zend ik u deze per aangetekende post toe. Hen kopie van het hoger beroepschrift heb ik heden eveneens verzonden aan verweerder. Met vriendelijke groet, Mr B. de Haan I...I.- Correspondentieadres: Postbus AB Lemmer [lezoekadres: Nieuwburen 32 Lemmer Tel.: Fax: A6264 infolpbruinsrnaadvoca ten.nl wvvw.bruinsmaadvocaten.il] IJclalin^cn kunnen uitsluitend plaatsvinden op bankrekening , i.n.v. Mr T. Hruinsma.Stichting Derdengelden.,r,i,.a;;i-i.;.i.u,i.,..,... i i.- - i..- >..» ' - '- - ' - *'" - ' - -' '

11 BRUINSMWJVOCATEN HOGER BEROEP Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenkamer Postbus BC 'S-GRAVENHAGE Betreft mijn cliënt: geboren op van Angolese nationaliteit IND.nr V-nr. Procedurenr: 09/2455 Geeft eerbiedig te kennen:, geboren op, van Angolese nationaliteit, thans verbijivende in het A2C Luttelgeest, te dezer zake domicilie kiezende te Lemmer, aan de Nieuwburen no. 32, ten kantore van de advocaat en procureur Mr B. de Haan, die in deze door appellant bepaaldelijk gevolmachtigd is tot het instellen van het hoger beroep en als zodanig voor appellant zal optreden en dit hoger beroep zal ondertekenen. 1. Appellant heeft op 26 januari 2009 beroep ingesteld bij de Rechtbank te 's- Gravenhage tegen de afwijzende beschikking van de Staatssecretaris van Justitie d.d. 29 december Bij zijn uitspraak van 30 november 2009, verzonden op 1 december 2009, heeft de Rechtbank het beroep van appellant ongegrond verklaard (productie 1). 2. Appellant kan zich niet verenigen met de uitspraak van de Rechtbank te 's- Gravenhage d.d. 30 november Naar aanleiding van deze uitspraak dient appellant thans hoger beroep in bij uw Afdeling. Appellant meent dat hij procesbelang heeft bij zijn appel. Hij dreigt immers uit Nederland te worden gezet, nu de uitspraak van de Rechtbank negatief is.

12 BRUINSW*VOCATEN GRIEVEN NAAR AANLEIDING VAN DE UITSPRAAK VAN DE RECHTBANK TE 'S- GRAVENHAGE, NEVENZITTINGSPLAATS 'S-HERTOGENBOSCH D.D. 30 NOVEMBER 2009 In voornoemde uitspraak heeft de Rechtbank ten onrechte het beroep van appellant ongegrond verklaard. Ter onderbouwing van bovengenoemde uitspraak is de Rechtbank ten onrechte van oordeel dat verweerder terecht heeft vastgehouden van het MW-vereiste. Als grief merkt appellant het volgende op. Verweerder heeft niet onderzocht of in casu daadwerkelijk wordt voldaan aan de door het BMA genoemde reisvoorwaarde. Verweerder heeft derhalve niet voldaan aan de vergewisplicht. Hierdoor is er sprake van een onzorgvuldige besluitvorming. De Rechtbank heeft het voorgaande in de uitspraak miskend. REDENEN WAAROM appellant zich wendt tot uw Afdeling Bestuursrechtspraak met het eerbiedige verzoek de bestreden uitspraak van de Rechtbank te 's-gravenhage d.d. 30 november 2009 te vernietigen, met veroordeling van de Staat der Nederlanden in de proceskosten in beide instanties. Lemmer, 11 januari 2010 bepaaldelijk gevolmachtigde Mr B. de Haan 2