AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1 /V2. Datum uitspraak: 26 januari 2010 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Haarlem, van 23 november 2009 in zaak nr. 07/35669 in het geding tussen: en de staatssecretaris van Justitie.

2 /1/V januari Procesverloop Bij besluit van 1 5 januari 2007 heeft de minister van Justitie een aanvraag van (hierna: de vreemdeling) om hem een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen. Bij besluit van 29 augustus 2007 heeft de staatssecretaris van Justitie {hierna: de staatssecretaris) het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 23 november 2009, verzonden op 24 november 2009, heeft de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Haarlem, het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 21 december 2009, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en voldoet aan het bepaalde in artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1 /V januari Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. P.A. Offers, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. O. van Loon, ambtenaar van Staat. w.g. Offers lid van de enkelvoudige kamer w.g. Van Loon ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 26 januari Verzonden: 26 januari 2010 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 'MA 21-DEC-20Ö9 12:13 P. 002 uitspraak RECHTBANK 's-gravenhage Sector bestuursrecht Nevenzittingsplaats Haarlem zaaknummers: AWB 07 / (beroep) uitspraak van de enkelvoudige karoer voor vreemdelingenzaken en de voorzie ningenrec h ter van 23 november 2009 in de zaak van: geboren op van Marokkaanse nationaliteit, eiser, gemachtigde: mr. G.Th J. Bos, advocaat te Leiden, tegen: de staatssecretaris van Justitie, verweerder, gemachtigde: mr. H. van Velzen, werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst te 's-gravenhage. 1. Procesverloop 1.1 Eiser heeft op 12 mei 2006 een aanvraag ingediend tot het verlenen van een verblijftvergunning regulier voor bepaalde tyd voor het doel 'verblijf conform beschikking staatssecretaris van Justitie'. Verweerder heeft de aanvraag bij besluit van 15 januari 2007 afgewezen. Eiser heeft tegen het besluit van 15 januari 2007 op 30 januari 2007 bezwaar gemaakt. 1.2 Etser heeft op 29 januari 2007 gevraagd een voorlopige voorziening te treffen. Hij verzoekt verweerder te verbieden hem uit te zetten voordat op het bezwaar is beslist. Dit verzoek is bij uitspraak van 15 mei 2007 door de voorzieningenrechter van deze rechtbank en nevenzittingsplaats afgewezen (AWB 07/4407). 1.3 Verweerder heeft het bezwaar bij besluit van 29 augustus 2007 ongegrond verklaard. Eiser heeft tegen dit besluit op 14 september 2007 beroep ingesteld. 1.4 Eiser heeft op 31 juli 2007 hangende het bezwaar verzocht een voorlopige voorziening te troffen. Nu verweerder een beslissing op het bezwaar heeft genomen voordat het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening ter zitting was behandeld, heeft de griffier van deze rechtbank en nevenzittingsplaats by brief van 26 september 2007 aan partijen bericht dat de voorlopige voorziening wordt opgevat als strekkende tot een yerbod eiser uit te zetten totdat de rechtbank op het beroep heeft beslist.

5 P. 003 zaaknummers: AWB 07 / (beroep) Verweerder heeft op 12 juni 2009 een verweerschrift ingediend. 1.6 De openbare behandeling van het geschil heeft plaatsgevonden op 25 juni Eiser is in persoon verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is vertegenwoordigd door zijn gemachtigde. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting geschorst teneinde eiser in de gelegenheid te stellen te reageren op het stuk van Bureau Medische Advisering (BMA) van 22 november De openbare behandeling van het geschil is voortgezet op 17 september Eiser is in persoon verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is vertegenwoordigd door zijn gemachtigde. 2, Overwegingen 2.1 In beroep toetst de rechtbank het bestreden besluit aan de hand van de voorgedragen beroepsgronden op rechtmatigheid en ambtshalve aan voorschriften van openbare orde. 2.2 Ingevolge artikel 16, eerste lid, aanhef en onder a. Vreemdelingenwet 2000 (Vw) kan een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd worden afgewezen, indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige machtiging tot voorlopig verblyf (raw) die overeenkomt met het verblijfsdoel waarvoor de verbltffcverg^inning is-aangevraagd (het mw-vereiste), 2.3 Ingevolge artikel 3.71, eerste lid, Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb) wordt de aanvraag tot het vertenen van de verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, bedoeld in artikel 14 Vw, afgewezen, indien de vreemdeling niet beschikt over een geldige mw. Ingevolge artikel 3.71, vierde lid, Vb kan verweerder het eerste lid van artikel 3,71 Vb buiten toepassing laten, voorzover toepassing daarvan naar zijn oordeel zal leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard (de zogenaamde hardheidsclausule). 2.4 In de Vreemdelingencirculaire 2000 (Vc) heeft verweerder beleidsregels over toepassing van deze wettelijke bepalingen vastgesteld. In Bl/4.1.1 Vc heeft verweerder neergelegd dat het de bedoeling is dat van de bevoegdheid om tot toepassing van de hardheidsclausule over te gaan alleen gebruik wordt gemaakt in zeer bijzondere gevallen. 2.5 In B8/3.3 Vc is bepaald dat ingevolge artikel 3.71, vierde lid, Vb vrijstelling van het mw-vereiste kan worden verleend indien de terugkeer van de vreemdeling in verband met de medische noodsituatie zal leiden tot een onbillijkheid van overwegende aard. Onder medische noodsituatie wordt ingevolge B8/3.1 Vo verstaan: de situatie waarbij betrokkene lijdt aan een stoornis, waarvan op basis van de huidige medischwetenschappelijke inzichten vaststaat dat het achterwege blijven van behandeling op korte temujn zal leiden tot overhjden, invaliditeit of een andere vorm van ernstig geestelijke of lichamelijke schade. 2.6 De rechtbank betrekt by de beoordeling de volgende feiten. Op 29 december 2006 is een rapport uitgebracht door het BMA waaruit blijkt dat eiser lijdt aan psychiatrische klachten waarvoor de diagnose depressieve stoornis en paniekstoornia. is gesteld. De psychiater vermeldt yerder J)pofdpijnklachten, lichaamspijn en eenzaamheidsproblematiek. Het beeld is wisselend waarbij eiser zich

6 MA 21-DEC :13 P. 004 zaaknummers; AWB 07/35669 (beroep) 3 af en toe suïcidaal zou uiten. Eiser is onder behandeling van de psychiater en krijgt medicatie. Het BMA verwacht dat de behandeling nog lang zal voortduren. Volgens het BMA zijn er psychiatrische behandclmogeiykheden en medicatie in Marokko aanwezig. Er zijn geen aanwijzingen dat het staken van een behandeling van eiser zal leiden tot een medische noodsituatie op korte termijn. Eiser wordt in staat geacht te reizen met gangbare vervoermiddelen. Er zijn geen aanwijzingen dat enige medische voorziening voor, tijdens of direct na de reis noodzakelijk is. Het continueren van de medicatie is wel aan te bevelen. Op 31 juli 2007 heeft eiser als reactie op dit BMA rapport een brief overgelegd van zijn psychiater, R.W. Jessurun, van 23 juli 2007 waarin wordt vermeld dat eiser vanwege ernstige psychiatrische problematiek langdurige intensieve behandeling behoeft. Ook is sprake van suïcidale ideattes, psychiatrische opname is vooralsnog niet geïndiceerd. Bij het staken van de huidige intensieve begeleiding is een medische situatie te verwachten wegens de aanwezigheid van gevaarscriteria waarbij (gedwongen psychiatrische) opname nodig zal zijn. Op grond van de geestelijke toestand van eiser wordt een reis naar Marokko met blijvende bestemming aldaar, vanwege het daarbij gepaard gaande gezondheidsrisico ten sterkste afgeraden. Op 13 november 2008 is aan het BMA gevraagd zich uit te laten over de inhoud van de brief van de psychiater van 23 juli In de BMA nota van 22 november 2008 wordt door BMA aangegeven dat door de behandelaar geen informatie is verstrekt aangaande de specifieke behandeling die plaatsvindt inclusief medicatie. Derhalve is het niet mogelijk te beoordelen of deze behandeling ook in Marokko kan plaatsvinden. Het is dus ook niet duidelijk of de behandelvorm in Marokko daadwerkelijk anders is dan in Nederland behoudens dat die in ieder geval niet zal worden gegeven door dezelfde behandelaar. Dit zou echter niet per definitie moeten betekenen dat de behandelmogelijkheden in Marokko onvoldoende zyn maar zoals al aangegeven kan bij afwezigheid van informatie over de precieze behandeling in Nederland hierover geen uitspraak worden gedaan. Dat bij een reis naar Marokko met blyvende bestemming ook de leefomgeving wijzigt is mij uiteraard duidelijk maar waarom op basis hiervan een reis naar Marokko wordt afgeraden, ia niet bekend. De behandelaar licht dit niet nader toe. Indien gewenst zou een hernieuwd medisch onderzoek gestart kunnen worden eventueel gevolgd door een psychiatrische expertise om zodoende een goed oordeel te kunnen geven over de huidige situatie, de noodzaak ter voortzetting van behandeling en om te kunnen beoordelen of de benodigde behandeling beschikbaar is in Marokko. 2.7 Verweerder heeft de aanvraag afgewezen omdat eiser niet beschikt over een geldige mw en niet valt onder een categorie die is vrijgesteld van het mw-vereiste. Niet is gebleken dat sprake is van dusdanige bijzondere feiten en omstandigheden dat eiser met toepassing van de hardheidsclausule moet worden vrijgesteld van het mwvereiste. Verweerder heeft by zijn beoordeling betrokken het BMA-advies van 29 december Eiser heeft hiertegen - onder verwijzing naar de brief van zijn psychiater R.W*. Jessurun van 23 juli 2007 aangevoerd - dat hij niet in staat is te reizen naar Marokko omdat zijn psychiater dit ten zeerste heeft afgeraden. Verweerder heeft onvoldoende waarde gehecht aan deze brief. Aanvullend heeft eiser nog een brief van zijn psychiater R.W. Jessurun overgelegd van 23 juni 2009 waarin het reizen naar Marokko nog immer wordt afgeraden.

7 MA- 21-OEC M4 P. 005 zaaknummers: AWB 07 / (beroep) Verweerder heeß in zijn verweerschrift aangegeven dat de reactie van BMA van 22 november 2008 op de brief van eisers psychiater van 23 juli 2007 niet tot een andere conclusie leidt dan is weergegeven in het bestreden besluit Eiser heeft op 15 september 2009 nog een brief van zijn psychiater R.W. Jessurun overgelegd van 8 september 2009 waarin zijn psychiater reageert op de brief van BMA van 22 november De rechtbank overweegt als volgt Ingevolge artikel 8:58, eerste lid, Algemene wet bestuursrecht (Awb) kunnen partyen tot tien dagen voor de zitting nadere stukken indienen De rechtbank stelt vast dat eiser de brief van zijn psychiater van 8 september 2009 op 15 september 2009 heeft ingediend bij de rechtbank. De brief is daarmee ingediend buiten de in artikel 8:58 Awb genoemde termijn. De rechtbank zal de brief derhalve niet bij zijn beoordeling betrekken nu de goede procesorde zich hiertegen verzet. Bij dit oordeel heeft de rechtbank daarnaast in aanmerking genomen dat het onderzoek ter zitting reeds op 25 juni 2009 was geschorst zodat eiser.voldoende tijd is gegund om een reactie op de brief van BMA van 22 november 2008 te overleggen. Eisers standpunt ter zitting dat hij voor een verklaring van zijn psychiater moet betalen en dat hij niet eerder voldoende geld voor deze verklaring had, maakt de termijnoverschrijding niet verschoonbaar nu eiser ook voor de eerdere verklaringen stelt te hebben betaald, 2.13 Niet in geschil is dat eiser niet in het bezit is van een geldig mw die overeenkomt met het doel waarvoor de verblijfevergunning is gevraagd. Evenmin is in geschil dat eiser niet behoort tot een van de in artikel 17, eerste lid, onder a tot en met f, Vw of artikel 3.71, tweede lid, Vb bedoelde categorieën die zijn vrijgesteld van het mvv-vereiste. In geschil is of verweerder in redelijkheid heeft kunnen afzien van toepassing van de hardheidsclausule Volgens vaste jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) kan een medisch rapport als het BMA-advies aangemerkt worden als een deskundigenadvies aan verweerder ten behoeve van de uitoefening van diens bevoegdheden. Indien een zodanig'advies op onpartijdige, objectieve en inzichtelijke wijze is opgesteld, mag verweerder bij zijn besluitvorming in beginsel van het advies uitgaan, tenzij concrete aanknopingspunten bestaan voor twijfel aan de juistheid of volledigheid ervan Uit vaste jurisprudentie van de Afdeling (zie onder meer de uitspraak van 11 december 2008, /1) volgt voorts dat de enkele omstandigheid dat tussen het BMA en de behandelaars van een vreemdeling verschil van inzicht bestaat over de uit de medische gegevens te trekken conclusie, op zichzelf niet leidt tot het oordeel dat het door het BMA verrichte onderzoek onzorgvuldig of onvolledig is geweest of dat het BMA niet op basis daarvan tot zijn bevindingen heeft kunnen komen. Gelet hierop kan de brief van eisers psychiater van 23 juli 2007 niet worden aangemerkt als concreet aanknopingspunt voor twijfel aan het BMA-advies. Immers, eisers psychiater trekt in - die brief op grond van de medische gegevens de conclusie dat eiser niet kan reizen terwijl het BMA op grond van dezelfde medische gegevens heeft geconcludeerd dat eiser wél kan reizen. In dit kader is voorts van belang dat het BMA op 22 november

8 -WA- 21-DEC :14 P. 006 zaaknummers: AWB 07 / (beroep) heeft gereageerd op de brief van 23 juli 2007 van eisers psychiater en heeft aangegeven dat op grond van die brief niet kan worden vastgesteld of eiser al dan niet kan reizen nu de brief niet zegt welke behandeling eiser krijgt en welke medicijnen hij gebruikt. Ook hierom kan de brief niet worden aangemerkt als concreet aanknopingspunt voor twijfel aan het BMA-advies. De brief van eisers psychiater van 23 juni 2009 kan, onder verwijzing naar het bovenstaande, evenmin als concreet aanknopingspunt voor twijfel worden aangemerkt nu deze brief qua inhoud nagenoeg overeenkomt met de eerdere brief van 23 juli Gezien het voorgaande heeft verweerder bij zijn beoordeling mogen uitgaan van de juistheid van het BMA-advies. Nu daaruit blijkt dat eiser bij het staken van de behandeling niet in een medische noodsituatie zal geraken, heeft verweerder zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat eisers medische situatie geen aanleiding geeft voor toepassing van de hardheidsclausule. Gesteld noch gebleken is van andere, zeer bijzondere omstandigheden die nopen tot toepassing van de hardheidsclausule De rechtbank zal het beroep ongegrond verklaren Er is geen grond een van de partijen te veroordelen in de door de andere partij gemaakte proceskosten. Verzoek om een voorlopige voorziening 2.19 Indien tegen een besluit beroep is ingesteld, kan de voorzieningenrechter van de rechtbank die bevoegd is in de hoofdzaak, ingevolge artikel 8:81, eerste lid, Algemene wet bestuursrecht (Awb) op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist, 2.20 Nu in de hoofdzaak wordt beslist, Ï8 aan het verzoek het belang komen te ontvallen, zodat dit reeds daarom niet voor toewijzing in aanmerking komt. De voorzieningenrechter zal het verzoek om een voorlopige voorziening afwijzen, 2.21 Er is geen grond een van de partijen te veroordelen in de door de andere partij gemaakte proceskosten.

9 -MA- 21 -OEC :15 P. 007 zaaknummers; AWB 07 / (beroep) 6 3. Beslissing De rechtbank: 3.1 verklaart het beroep ongegrond. De voorzieningenrechter; 3.2 wijst het verzoek om een voorlopige voorziening af. Deze uitspraak is gedaan door mr. B.M.A, Bataille, rechter, tevens voorzieningenrechter, en op 23 november 2009 in het openbaar uitgesproken, in tegenwoordigheid van mr. LI, Siers, griffier. s^*s^ Afschrift verzonden op: 24 NOV 2009 / i. Rechtsmiddel Partijen kunnen tegen deze uitspraak, voor zover deze de hoofdzaak betreft, hoger beroep instellen bij de Raad van State, Afdeling bestuursrechtspraak, Hoger beroep vreemdelingenzaken, Postbus 16113, 2500 BC, 's-gravenhage. Het hoger beroep moet ingesteld worden door het indienen van een beroepschrift, dat een of meer grieven bevat, binnen vier weken na verzending van de uitspraak door de griffier. Bij het beroepschrift moet worden gevoegd een afschrift van deze uitspraak. Van deze uitspraak staat, voor zover deze de voorlopige voorziening betreft, geen hoger beroep open.

10 'MA 21-OEC :! MO- RAAD VAN STATE INGEKOMEN Aan de Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Te Den Haag SCHRIFTUUR VAN HOGER BEROEP ZAAKNR.gQÖ AAN: Va. 2 1 DEC 2Q09 BEHANDELD: DD: : PAH; Geeft eerbiedig te kennen:, te dezer zake domocilie kiezend te Leiderdorp aan de Splinterlaan 152, ten kantore van de advocaat Mr.G.Th. J.Bos, die in deze zaak bepaaldelijk is gevolmachtigd om het schriftuur van hoger beroep in te dienen en te ondertekenen. Het schriftuur betreft de uitspraak van de rechtbank te Den Haag, nevenzittingsplaats Haarlem, d.d. 23 november een copie van de uitspraak is bijgesloten. De uitspraak houdt in dat het beroep ongegrond is verklaard en het verzoek om een voorlopige voorziening is afgewezen. De navolgende grief wordt aangevoerd tegen onderdeel 2.15 van déze uitspraak: Ten onrechte heeft de rechtbank haar beslissing gebaseerd op de vermelding in het advies van het BMA dat uit de rapportage van de behandelend psychiater de heer R.WJessurun niet zou blijken dat betrokkene niet kan reizen, aangezien niet vast zou staan welke behandeling betrokkene zou krijgen en welke medicatie wordt gebruikt Ter toelichting van de grief wordt het navolgende opgemerkt. Overgelegd worden de brieven van de behandelend psycliiater d.d. 23 juli 2007 en 23 juni 2009; in deze brieven staat een duidelijke diagnose vermeld; duidelijk dient te zijn dat betrokkene voor de in die diagnose vermelde klachten wordt behandeld en doorvoor uiteraard ook de nodige medicatie ontvangt. Appellant wendt zich dan ook tot u met het eerbiedig verzoek om het hoger beroep gegrond te verklaren. f</iffiïty\ \ Leiderdorp, 21 december Mr.G.mJ.l Cc per fax