Arrest van het Hof van Beroep te Antwerpen dd (rolnr : 2014/AR/270)

Transcriptie

1 Rechtspraak - Procedure Algemeen - Verhouding belastingrecht met andere rechtstakken - EVRM - Non-bis-idem beginsel - Samenloop van fiscale en strafrechtelijke sanctie - Inkomstenbelastingen - Administratieve sancties - Belastingverhoging Arrest van het Hof van Beroep te Antwerpen dd (rolnr : 2014/AR/270) Algemeen - Verhouding belastingrecht met andere rechtstakken - EVRM - Non-bis-idem beginsel - Samenloop van fiscale en strafrechtelijke sanctie - Inkomstenbelastingen - Administratieve sancties - Belastingverhoging Datum van uitspraak 24 november 2015 Rolnummer 2014/AR/ G. I., 2. W. K., samenwonende te... eisers in hoger beroep, Hof van beroep Antwerpen Arrest zesde bis kamer burgerlijke zaken vertegenwoordigd door Mr. Wouter P. loco Mr. VANDEWALLE Frank, advocaat te 2000 ANTWERPEN, Amerikalei 122 bus 3 tegen het vonnis van de Rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen van 15 november 2013 tegen DE BELGISCHE STAAT, Federale Overheidsdienst Financiën, 1000 BRUSSEL, Wetstraat 12, in de persoon van de Minister van Financiën, vertegenwoordigd door de Adviseur-Directeur a.i., met kantoor te 2500 LIER, Kruisbogenhofstraat 24 bus 1 verweerder in hoger beroep, vertegenwoordigd door Mr. DUMEZ Anke, advocaat te 2000 ANTWERPEN, Amerikalei 78A bus 6 Gelet op de door de wet vereiste processtukken in behoorlijke vorm overgelegd waaronder het bestreden vonnis van de rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen van 15 november 2013, waarvan geen akte van betekening wordt voorgelegd, alsmede het verzoekschrift tot hoger beroep neergelegd ter griffie van het hof van beroep te Antwerpen op 31 januari 2014, waarbij een tijdig hoger beroep wordt ingesteld. 1. Voorafgaande feiten en procedure 1.1. Voorwerp van de betwisting. Actua Video Rechtspraak - 1/10 1/10

2 De betwisting betreft aanslagen in de personenbelasting voor de aanslagjaren 2002, 2003, 2004 en 2005, gevestigd op grond van tekenen en indiciën (artikel 341 WIB92). I. G. was statutair zaakvoerder van BVBA K. en zijn echtgenote K. W. was zaakvoerder en bediende bij BVBA K.. BVBA K. betrof een juwelenwinkel. Lastens I. G. en K. W. werd een strafrechtelijk onderzoek gestart. Zij werden veroordeeld door de rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen bij vonnis van 20 mei 2010, deels bevestigd door het arrest van het hof van beroep te Antwerpen van 27 oktober 2011 (stuk 376 administratief dossier) Aanslagen. Er werden voor de aanslagjaren 2002, 2003, 2004 en 2005 aangiftes in de personenbelasting ingediend en er werden aanvankelijke aanslagen gevestigd. Aanslagjaar Op 18 april 2006 werd voor aanslagjaar 2002 een bericht van wijziging gestuurd (stuk 307 administratief dossier). Daarin werd verwezen naar de toelating die werd bekomen tot inzage en kopiename van het strafdossier lastens I. G. en anderen. Er werd aangekondigd dat een aanslag zou worden gevestigd in toepassing van artikel 341 WIB92 (tekenen en indiciën). De volgende indiciën werden weerhouden (voor een totaal bedrag van ,11 EUR) : Aankoop voertuig Lexus voor ,83 EUR, inclusief BTW, betaald met cash geld; Betaling huur : 1.150,00 EUR x 12 maanden = ,00 EUR. Er werd verwezen naar verklaringen in het strafdossier en bankdocumenten. Inbreng in BVBA K. door de zaakvoerder : 5.453,67 EUR. Er werd verwezen naar het feit dat de rekeningcourant van de zaakvoerder in 2001 evolueerde van een vordering van 5.083,68 naar een schuld van 369,99 EUR. Bedrijfsvoorheffing, betaald op de bezoldiging van K. W. als bediende van BVBA K. (734,81 EUR). De verantwoordingen betroffen aangegeven bezoldigingen uit BVBA K. en vervangingsinkomen Securex voor een totaal bedrag van 9.574,99 EUR. Het tekort betrof aldus ,12 EUR, dat volgens de administratie als bezoldiging bedrijfsleider zou worden belast. Er kon volgens de administratie toepassing gemaakt worden van de aanslagtermijn van artikel 354, tweede lid WIB92. Uit de verklaringen in het strafdossier zou gebleken zijn dat er sprake was van bedrieglijk opzet of het oogmerk om te schaden. Om diezelfde reden werd eveneens een belastingverhoging aangekondigd van 50%. De aanslag, kohierartikel werd gevestigd op 19 december 2006 (stuk 300 administratief dossier). Aanslagjaar Op 18 april 2006 werd voor aanslagjaar 2003 een bericht van wijziging gestuurd (stuk 321 administratief dossier). Daarin werd verwezen naar de toelating die werd bekomen tot inzage en kopiename van het strafdossier lastens I. G. en anderen. Er werd aangekondigd dat een aanslag zou worden gevestigd in toepassing van artikel 341 WIB92 (tekenen en indiciën). Actua Video Rechtspraak - 2/10 2/10

3 De volgende indiciën werden weerhouden : ,82 EUR, met name : Betaling huur : ,52 EUR. Er werd verwezen naar verklaringen in het strafdossier en bankdocumenten. Inbreng in het vermogen van BVBA K. door de zaakvoerder : 1.007,83 EUR. Er werd verwezen naar het verschil tussen het debetsaldo van de rekening-courant zaakvoerder op 1 januari 2002 van 369,99 EUR en het debetsaldo op 31 december 2002 van 1.377,82 EUR. Bedrijfsvoorheffing, betaald op de bezoldiging van K. W. als bediende van BVBA K. (82,13 EUR). Betaalde facturen leasing : ,34 EUR. De verantwoording betroffen aangegeven bezoldigingen uit BVBA K. voor een bedrag van 1.407,97 EUR. Het tekort betrof aldus ,85 EUR, dat volgens de administratie als bezoldiging bedrijfsleider zou worden belast. Er kon volgens de administratie toepassing gemaakt worden van de aanslagtermijn van artikel 354, tweede lid WIB92. Uit de verklaringen in het strafdossier zou gebleken zijn dat er sprake was van bedrieglijk opzet of het oogmerk om te schaden. Om diezelfde reden werd eveneens een belastingverhoging aangekondigd van 50%. De supplementaire aanslag, kohierartikel werd gevestigd op 19 december 2006 (stuk 316 administratief dossier). Aanslagjaar Op 18 april 2006 werd voor aanslagjaar 2004 een bericht van wijziging gestuurd (stuk 346 administratief dossier). Daarin werd verwezen naar de toelating die werd bekomen tot inzage en kopiename van het strafdossier lastens I. G. en anderen. Er werd aangekondigd dat een aanslag zou worden gevestigd in toepassing van artikel 341 WIB92 (tekenen en indiciën). De volgende indiciën werden weerhouden : ,40 EUR, met name : Aankoop voertuig Mercedes CL500, waarvoor volgens een verklaring van de heer Gal ,00 EUR cash werd betaald. Betaling huur : 1.326,92 EUR x 12 maanden = ,04 EUR. Er werd verwezen naar verklaringen in het strafdossier en bankdocumenten. Inbreng in het vermogen van BVBA K. door de zaakvoerder : 87,00 EUR. Er werd verwezen naar het verschil tussen het debetsaldo van de rekening-courant zaakvoerder op 1 januari 2003 van 1.377,82 EUR en het debetsaldo op 31 december 2003 van 1.464,82 EUR. Bedrijfsvoorheffing van 6.516,36 EUR, betaald op de bezoldiging van K. W. als bediende van BVBA K.. Niet ingehouden persoonlijke sociale bijdrage van 840,00 EUR, ingehouden op het loon van K. W. bij BVBA K.. De verantwoording betrof aangegeven bezoldigingen uit BVBA K. voor een bedrag van ,08 EUR. Het tekort betrof aldus ,32 EUR, dat volgens de administratie als bezoldiging bedrijfsleider zou worden belast. Er werd toepassing gemaakt van de aanslagtermijn van artikel 354, eerste lid WIB92. Vermits er sprake was van het opzet de belasting te ontduiken werd eveneens een belastingverhoging aangekondigd van 50%. Actua Video Rechtspraak - 3/10 3/10

4 De supplementaire aanslag, kohierartikel werd gevestigd op 20 december 2006 (stuk 340 administratief dossier). Aanslagjaar Op 18 april 2006 werd voor aanslagjaar 2005 een bericht van wijziging gestuurd (stuk 372 administratief dossier). Daarin werd verwezen naar de toelating die werd bekomen tot inzage en kopiename van het strafdossier lastens I. G. en anderen. Er werd aangekondigd dat een aanslag zou worden gevestigd in toepassing van artikel 341 WIB92 (tekenen en indiciën). De volgende indiciën werden weerhouden : ,43 EUR, met name : Voorschot van ,00 EUR op de aankoop van een woning te Zoersel, Eikenlaan 48. Hiervoor zou een cheque zijn uitgeschreven op 1 april Aflossing lening : 5.825,70 EUR (3 x 1.941,90 EUR per maand). Betaling huur : 1.326,92 EUR x 2 maanden = 2.653,84 EUR. Er werd verwezen naar verklaringen in het strafdossier en bankdocumenten. Bedrijfsvoorheffing voor een bedrag van 3.892,98 EUR, betaald op de bezoldiging van K. W. als bediende van BVBA K.. De verantwoording betrof aangegeven bezoldigingen uit BVBA K. voor een bedrag van ,98 EUR. Het tekort betrof aldus ,45 EUR, dat volgens de administratie als bezoldiging bedrijfsleider zou worden belast. Er werd gebruik gemaakt van de aanslagtermijn van artikel 354, eerste lid WIB92. Gelet op het opzet om de belasting te ontduiken werd eveneens een belastingverhoging aangekondigd van 50%. De bestreden aanslag werd gevestigd (stuk 365 en volgende administratief dossier) Bezwaar. De belastingplichtigen dienden tegen de aanslag, kohierartikel voor aanslagjaar 2002 een bezwaarschrift in. Dit bezwaarschrift bereikte de administratie op 23 maart 2007 (stuk 28 administratief dossier) en werd aangevuld met een bezwaarschrift van 14 februari 2008 (stuk 36 administratief dossier). De belastingplichtigen dienden tegen de aanslag, kohierartikel voor aanslagjaar 2003 een bezwaarschrift in. Dit bezwaarschrift bereikte de administratie op 23 maart 2007 (stuk 38 administratief dossier) en werd aangevuld met een bezwaarschrift van 14 februari 2008 (stuk 46 administratief dossier). De belastingplichtigen dienden tegen de aanslag, kohierartikel voor aanslagjaar 2004 een bezwaarschrift in. Dit bezwaarschrift bereikte de administratie op 23 maart 2007 (stuk 48 administratief dossier) en werd aangevuld met een bezwaarschrift van 14 februari 2008 (stuk 57 administratief dossier). De belastingplichtigen dienden tegen de aanslag, kohierartikel voor aanslagjaar 2005 een bezwaarschrift in. Dit bezwaarschrift bereikte de administratie op 3 april 2007 (stuk 59 administratief dossier) en werd aangevuld met een bezwaarschrift van 14 februari 2008 (stuk 67 administratief dossier). Voor wat de aanslagjaren 2002, 2003 en 2004 betreft werd een beslissing gewezen door de ambtenaar, gedelegeerd door de gewestelijke directeur op 21 februari 2012 (stuk 15 administratief dossier). Er werd ontheffing verleend van de aanslagen in de mate dat er geen rekening gehouden werd met twee kinderen ten last, doch voor het overige werden de bezwaren afgewezen. Een gelijkaardige beslissing werd op dezelfde dag genomen voor wat aanslagjaar 2005 betreft (stuk 20 administratief dossier). Actua Video Rechtspraak - 4/10 4/10

5 1.4. Procedure voor de eerste rechter. I. G. en K. W. legden op 18 mei 2012 een verzoekschrift neer ter griffie van de rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen. Ze vorderden om de directoriale beslissingen van 21 februari 2012 te vernietigen en derhalve de bezwaarschriften ontvankelijk en gegrond te verklaren. Ze vorderden bijgevolg om de aanslagen in de personenbelasting voor de aanslagjaren 2002 (kohierartikel ), 2003 (kohierartikel ), 2004 (kohierartikel ) en 2005 (kohierartikel ) te vernietigen c.q. te ontheffen, met bevel tot terugbetaling van alle reeds betaalde bedragen, meer moratoriuminteresten en de kosten van het geding, hierin begrepen de rechtsplegingsvergoeding. De eerste rechter oordeelde dat elk van de door de administratie opgenomen indiciën afdoende bewezen was aan de hand van verklaringen van de belastingplichtigen in het strafdossier en stukken. Het betrof derhalve bekende feiten die toelieten het bestaan van een hogere graad van gegoedheid te vermoeden. Ook de tegoeden op de rekening-courant konden volgens de eerste rechter geacht worden voort te komen uit het illegaal vermogen van de belastingplichtigen, zodat zij als indicie in aanmerking konden worden genomen. Volgens de eerste rechter leverden de belastingplichtigen niet het vereiste tegenbewijs van de opgenomen indiciën. De administratie, die geen partij was in het strafproces leverde het bewijs dat de belastingplichtigen hogere bedragen niet hadden aangegeven dan het bedrag dat in het arrest van 27 oktober 2011 werd vermeld. Vermits de belastingplichtigen strafrechtelijk werden veroordeeld door het arrest van 27 oktober 2011 kon evenwel geen belastingverhoging van 50% meer worden opgelegd uit hoofde van dezelfde feiten. De vordering van I. G. en K. W. werd bijgevolg toelaatbaar en gedeeltelijk gegrond verklaard en er werd ontheffing verleend in de mate dat een belastingverhoging werd opgelegd. De herberekening van de bestreden aanslagen werd bevolen en de Belgische Staat werd veroordeeld tot terugbetaling van alle teveel geïnde bedragen, vermeerderd met de moratoriuminteresten overeenkomstig artikel 418 WIB92. De belastingplichtigen werden veroordeeld tot 2/3 en de Belgische Staat tot 1/3 van de kosten van het geding, in hoofde van de belastingplichtigen begroot en vereffend op een rechtsplegingsvergoeding van 3.300,00 en in hoofde van de Belgische Staat niet begroot en derhalve niet vereffend Procedure voor het hof van beroep. I. G. en K. W., thans eisers in hoger beroep vorderen om hun hoger beroep ontvankelijk en gegrond te verklaren en om het bestreden vonnis teniet te doen. Ze vorderen om hun oorspronkelijk verzoekschrift ontvankelijk en gegrond te verklaren en om bijgevolg de directoriale beslissingen van 21 februari 2012 te vernietigen en hun bezwaarschriften ontvankelijk en gegrond te verklaren. Ze vorderen om de bestreden aanslagen in de personenbelasting voor de aanslagjaren 2002 (kohierartikel ), 2003 (kohierartikel ), 2004 (kohierartikel ) en 2005 (kohierartikel ) te vernietigen c.q. te ontheffen, met bevel tot terugbetaling van alle reeds betaalde en/of ingehouden bedragen, meer moratoriuminteresten overeenkomstig artikel 418 WIB92 en de kosten van het geding, hierin begrepen de rechtsplegingsvergoeding, begroot op 3.300,00 EUR per aanleg. De Belgische Staat, verweerder in hoger beroep, vordert om het hoger beroep ontvankelijk doch ongegrond te verklaren en om I. G. en K. W. te veroordelen tot de kosten van het geding, begroot op een rechtsplegingsvergoeding van 3.300,00 EUR. De Belgische Staat vordert niet langer om de beslissing inzake de rechtsplegingsvergoeding op te schorten, gelet op het intussen gewezen arrest van het Grondwettelijk Hof. 2. Bespreking 2.1. Indiciair tekort Algemeen. Overeenkomstig artikel 341 WIB92 mag de raming van de belastbare grondslag worden gedaan volgens Actua Video Rechtspraak - 5/10 5/10

6 tekenen en indiciën waaruit een hogere graad van gegoedheid blijkt dan uit de aangegeven inkomsten. De administratie dient in geval van toepassing van dit bewijsmiddel het bestaan en het bedrag van de uitgaven te bewijzen en aan te tonen dat er aldus, gelet op de genoten inkomsten een niet verantwoord tekort voorhanden is. De belastingplichtige stelt dat de volgende indiciën niet zijn aangetoond : De betaalde huurgelden; De aankoopprijs van de Mercedes in 2003 voor een bedrag van ,00 EUR; De betaling van het voorschot van ,00 EUR in De uitgave die zou blijken uit de aangroei van de rekening-courant. Het vermoeden van artikel 341 WIB92 is weerlegbaar : de belastingplichtige kan het tegenbewijs leveren door aan te tonen dat de te rechtvaardigen uitgaven en tegoeden ofwel uit de aangegeven inkomsten ofwel uit nietbelastbare bronnen voortspruiten. Dit tegenbewijs moet geleverd worden aan de hand van positieve en controleerbare gegevens. Loutere beweringen volstaan niet. Volgens de belastingplichtige werd de Mercedes in 2003 aangekocht voor een bedrag van slechts ,12 EUR en kan het tekort worden weerlegd aan de hand van ontvangen giften, genoten kinderbijslag, de verkoop van een Lexus voor een bedrag van ,00 EUR in 2003 en werd de betaling van het voorschot van ,00 EUR in 2004 gefinancierd door de bekomen lening De betaalde huurgelden. Voor wat de huurgelden betreft stellen de belastingplichtigen dat de historieken van de bankrekening slechts betrekking hadden op de periode van 1 januari 2002 tot en met 31 december Voor het overige werd het betalen van huurgelden louter afgeleid uit verklaringen in het strafdossier. Voor wat de betaalde huurgelden werden de volgende bedragen in aanmerking genomen : Aanslagjaar 2002 : 1.150,00 EUR x 12 Aanslagjaar 2003 : 8 x 1.239,47 EUR en 3 x 1.326,92 EUR Aanslagjaar 2004 : 1.326,92 EUR x 12 Aanslagjaar 2005 : 1.326,92 EUR x 2 In een proces verbaal van 10 november 2005 verklaarde I. G. dat hij en zijn echtgenote vanaf 2000 tot midden 2004 een appartement huurden aan de Belgiëlei nr.170 te Antwerpen. Hij verklaarde dat zij hiervoor in het begin ongeveer 1.150,00 EUR betaalden en op het laatste misschien 1.300,00 EUR en dat de betalingen gebeurden via overschrijving op de rekening van de verhuurder en af en toe ook cash in de hand (zie PV AN /2005, stuk 256 administratief dossier). Zijn echtgenote legde op 23 november 2005 een gelijkaardige verklaring af (zie PV AN /2005, stuk 262 administratief dossier). I. G. verklaarde in voormeld PV nog dat het gezin sinds de zomer van 2004 in Zoersel woonde, waar zij een villa hadden aangekocht voor een prijs van ongeveer ,00 EUR. Uit de rekeningoverzichten van bankrekening bij Fortis (stuk 146 en volgende administratief dossier) blijkt dat in x 1.239,47 EUR werd overgeschreven naar verhuurder Patel en 3 x 1.326,92 EUR. In 2003 en de eerste twee maanden van 2004 werd een bedrag van 1.362,92 EUR overgeschreven naar de verhuurder Wolters Kluwer Belgium N.V. - Datum 6/10/2016 Actua Video Rechtspraak - 6/10 6/10

7 Het hof oordeelt dat er geen reden is om aan de verklaringen van I. G. te twijfelen. Bovendien werden zij bevestigd door zijn echtgenote. Deze verklaringen zijn trouwens in overeenstemming met de beschikbare rekeningoverzichten. Het hof oordeelt dat het bijgevolg wel degelijk gaat om vaststaande gegevens. De huurgelden werden dan ook terecht als indicie in aanmerking genomen De aankoop van de Mercedes in Voor wat de Mercedes CL 500 betreft verklaarde I. G. in het proces-verbaal AN /2005 van 10 november 2005 dat hij dit voertuig had aangekocht bij een garage in Charleroi voor een bedrag van ,00 en dat hij de garagist cash heeft betaald met gelden afkomstig van zijn familie, zijn broers en zuster, schoonfamilie Hij verklaarde dat hij het geld, bekomen van de verkoop van een vorig voertuig Jeep Lexus (29.800,00 EUR) eveneens heeft aangewend voor de aankoop van de Mercedes CL 500 (stuk 257 administratief dossier). De belastingplichtige verwijst evenwel naar een aankoopfactuur met betrekking tot de Mercedes CL 500 van 8 mei 2003, waaruit blijkt dat deze ,11 EUR heeft gekost, inclusief BTW (stuk 278 administratief dossier). Het vermoeden van artikel 341 WIB92 is weerlegbaar : de belastingplichtige kan het tegenbewijs leveren door aan te tonen dat de te rechtvaardigen uitgaven en tegoeden ofwel uit de aangegeven inkomsten ofwel uit nietbelastbare bronnen voortspruiten. Het hof oordeelt dat de belastingplichtige aan de hand van voormelde factuur heeft aangetoond dat slechts een bedrag van ,11 EUR werd betaald in plaats van de weerhouden uitgave van ,00 EUR. De belastingplichtige merkt hierbij terecht op dat de belasting op de inverkeerstelling ten belope van 6.841,43 EUR niet als indicie in aanmerking werd genomen in de indiciaire afrekening. Het hof oordeelt dan ook dat voor de aankoop van de wagen slechts een uitgave mag worden in aanmerking genomen worden van ,11 EUR en dat een herberekening dient te gebeuren in de mate dat een hoger bedrag in aanmerking werd genomen. Dat de belastingplichtigen de aankoop van hun Mercedes CL 500 mede gefinancierd zouden hebben met een opbrengst van ,00 EUR van de verkoop van hun vorige wagen, een Lexus Jeep, waarmee ze ongeveer anderhalf jaar zouden hebben gereden betreft een loutere bewering. Uit de stukken blijkt enkel dat ze in juni 2001 een Lexus RX300 kochten voor ,83 EUR, incl. BTW (stuk 93 administratief dossier). De verkoop van deze wagen blijkt uit geen enkel gegeven, laat staan dat zou zijn aangetoond dat deze wagen zou zijn verkocht voor een hoger bedrag dan de aankoopprijs. De verklaringen van de partijen in het kader van het strafdossier werden hierbij niet weerhouden als bekentenissen, doch als vermoeden. Bovendien werd deze verklaring in het geval van de Mercedes CL 500 (deels) bevestigd door de aankoopfactuur. Voor wat de Lexus betreft, wordt enkel de aankoop ervan voor een bedrag van ,83 EUR bevestigd door een factuur, doch de verkoop voor bijna ,00 EUR meer dan de aankoopprijs wordt door geen enkel objectief gegeven bevestigd. Samengevat oordeelt het hof derhalve dat de aankoop van de Mercedes CL 500, voor een bedrag van ,11 EUR terecht als indicie in aanmerking werd genomen en dat het tegenbewijs door de belastingplichtigen niet werd geleverd Voorschot van ,00 EUR. Volgens de belastingplichtigen blijkt uit het administratief dossier niet dat het voorschot van ,00 EUR voor de aankoop van de woning in Zoersel door hen werd gefinancierd. Er wordt bovendien verwezen naar de in 2004 afgesloten lening. De Belgische Staat stelt dat I. G. gehandeld heeft alsof de cheque zijn eigendom is en dat het voorschot van ,00 EUR niet kan worden verantwoord door een lening die later afgesloten werd. Actua Video Rechtspraak - 7/10 7/10

8 Het hof stelt vast dat niet wordt betwist dat het voorschot voor de aankoop van de woning in Zoersel in 2004 werd betaald met een cheque van ,00 EUR. De verkoopster van de woning, Patricia Heuvelmans heeft aan de verbalisanten op 10 februari 2005 verklaard dat voorafgaand aan de definitieve verkoop een verkoopcompromis werd opgesteld op 1 april 2004, die ondertekend werd door I. G. : Bij de ondertekening van de compromis werd door GAL, Izik een voorschot van EUR betaald door middel van cheque FORTIS nummer , getrokken op de rekening nummer (zie PV AN /2005, stuk 127 administratief dossier). De woning werd verkocht voor een prijs van ,00 EUR. Op 29 september 2004 werd bij Fortis Bank NV een krediet aangegaan van in totaal ,00 EUR, hetzij ,00 EUR voor de aankoop van de woning, drie jaar interesten en een bedrag van ,00 EUR in toebehoren. Gelet op het feit dat de cheque niet werd getrokken op een rekening waarover I. G. of zijn echtgenote beschikten en op het feit dat een paar maanden na het overhandigen van de cheque een lening werd afgesloten ter financiering van de aankoop van het onroerend goed in Zoersel, oordeelt het hof dat de administratie niet ten genoege van recht heeft aangetoond dat het voorschot een te verantwoorden uitgave betreft. De belastingplichtigen hebben immers ten genoege van recht aangetoond dat het voorschot gefinancierd werd door de aangegane lening. De aanslag dient dan ook herberekend te worden in die zin dat het voorschot van ,00 EUR niet in aanmerking mag worden genomen als indicie voor aanslagjaar Aangroei rekening-courant. De belastingplichtige stelt dat niet aangetoond werd dat de aangroei van de tegoeden op de rekening-courant beantwoordden aan effectieve uitgaven, zodat zij niet als indiciën in aanmerking genomen kunnen worden. Het Hof van Cassatie heeft deze visie, die inderdaad in de rechtspraak werd gevolgd in een recent arrest verworpen en geoordeeld dat de beroepsrechters, door aldus te oordelen, het begrip tekenen en indiciën miskennen en artikel 341 WIB92 schenden (Cass., 20 maart 2014, Het Hof volgde daarmee de visie van advocaat-generaal D.Thijs, die meende dat de toename van een tegoed in rekening-courant zonder twijfel kon worden gekwalificeerd als een vermogensaangroei. Het is aan de belastingplichtige om, in het kader van het mogelijk tegenbewijs, aan te tonen dat deze vermogensaangroei niet is opgebouwd uit in het betreffende tijdvak bekomen belastbare inkomsten. Hij verwees daarbij naar eerdere rechtspraak van het Hof van Cassatie. Het hof stelt vast dat de aangroei van de rekening-courant in de betrokken belastbare tijdperken 2002, 2003 en 2004 vaststaat en dat de belastingplichtigen niet aantonen dat deze aangroei niet voortkomt uit belastbare inkomsten. Er is derhalve geen sprake van willekeur Giften en kindergeld. Zoals gezegd is het vermoeden van artikel 341 WIB92 weerlegbaar. De belastingplichtigen stellen dat zij giften kregen naar aanleiding van de geboorte (besnijdenis) van hun kinderen, zoals dat gebruikelijk is binnen de Joodse gemeenschap. Het hof oordeelt evenwel dat hiervan geen enkel stuk wordt voorgebracht en dat het dus bij een loutere bewering blijft. Hetzelfde geldt voor wat de kinderbijslag betreft, die de belastingplichtigen beweren ontvangen te hebben. Het hof oordeelt dan ook dat de belastingplichtigen er niet in slaagden om het tegenbewijs te leveren van het weerhouden indiciair tekort Belastingverhoging. De belastingplichtigen stellen dat hen geen belastingverhoging meer kan worden opgelegd, gelet op hun strafrechtelijke veroordeling bij arrest van het hof van beroep te Antwerpen van 27 oktober 2011 (non bis in idem). Ze verwijzen naar het arrest van het Grondwettelijk Hof van 3 april De Belgische Staat gedraagt zich op dit punt naar de wijsheid van het hof. Krachtens het non bis in idem-beginsel, mag niemand voor een tweede keer worden berecht of gestraft voor een strafbaar feit waarvoor hij reeds overeenkomstig de wet en het procesrecht van elk land bij einduitspraak is Actua Video Rechtspraak - 8/10 8/10

9 veroordeeld of waarvan hij is vrijgesproken (artikel 14, zevende lid BUPO, artikel 4 van het zevende aanvullende protocol bij het EVRM, zie Grondwettelijk Hof, 3 april 2014, T.F.R., 2014, nr.467, p.732). Dit principe werd door internationale rechtspraak bevestigd (zie onder meer EHRM, 10 februari 2009, Zolotoukhine/Rusland; EHRM, 20 november 2012, Pacifico/Italië). Het Grondwettelijk Hof is in voormeld arrest overgegaan tot vernietiging van de artikelen 3, 4 en 14 van de wet van 20 september 2012 tot instelling van het una via-principe in de vervolging van overtredingen van de fiscale wetgeving tot verhoging van de fiscale penale boetes, waarin bepaald werd dat de opeisbaarheid van de fiscale geldboete of van de belastingverhoging, uitgesproken tegen een belastingplichtige wordt geschorst vanaf het ogenblik dat het Openbaar Ministerie, tegen diezelfde belastingplichtige de strafvordering instelt overeenkomstig artikel 460 WIB92 of artikel 74 W.BTW. Gelet op de definitieve strafrechtelijke veroordeling van de belastingplichtigen voor dezelfde feiten bij arrest van 27 oktober 2011 en op voormelde verdragsbepalingen en internationale rechtspraak, oordeelt het hof dat de belastingverhoging van 50% een dubbele bestraffing uitmaakt en derhalve ontheven moet worden Subsidiaire aanslag. Door artikel 2 van de wet van 22 december 2009 houdende fiscale bepalingen, verschenen in het Belgisch Staatsblad van 31 december 2009, werd artikel 356 WIB92 vervangen. Het hof beveelt de heropening der debatten, teneinde de Belgische Staat de mogelijkheid te bieden om binnen de zes maanden te rekenen vanaf onderhavige uitspraak, een subsidiaire aanslag aan het hof ter beoordeling voor te leggen. De beslissing nopens de kosten dient in afwachting te worden aangehouden. 3. Beslissing Het hof beslist bij arrest op tegenspraak. De rechtspleging verliep in overeenstemming met de wet van 15 juni 1935 op het gebruik van de taal in gerechtszaken. Het hof verklaart het hoger beroep van I. G. en K. W. toelaatbaar en in de hierna volgende mate gegrond. Het hof hervormt het beroepen vonnis. Het hof beveelt de ontheffing van de aanslag in de personenbelastingen voor aanslagjaar 2004 (kohierartikel ) in de mate dat voor de aankoop van de Mercedes CL 500 als een uitgave in aanmerking werd genomen voor meer dan ,11 EUR en voor aanslagjaar 2005 (kohierartikel ) in de mate dat een voorschot van ,00 op de aankoop van de woning te Zoersel in aanmerking genomen werd als indicie. Het hof bevestigt het bestreden vonnis voor het overige. Het hof beveelt de terugbetaling van alle reeds betaalde en/of ingehouden bedragen, meer moratoriuminteresten overeenkomstig artikel 418 WIB92. Het hof beveelt de heropening der debatten op 27 september 2016 om 12u00, teneinde de Belgische Staat de mogelijkheid te bieden om binnen de zes maanden te rekenen vanaf onderhavige uitspraak, een subsidiaire aanslag aan het hof ter beoordeling voor te leggen. Het hof houdt de beslissing nopens de kosten aan. Dit arrest werd uitgesproken in de openbare zitting van 24 november 2015 door M. GHYSELEN Raadsheer L. KAM Griffier ARREST A 15/1050 Actua Video Rechtspraak - 9/10 9/10

10 mnrs /10 Actua Video Rechtspraak - 10/10