Arbeidshof te Brussel

Transcriptie

1 Repertoriumnummer Uitgifte Uitgereikt aan 2015 / Datum van uitspraak 17 december 2015 Rolnummer op JGR 2015/AB/111 Arbeidshof te Brussel zevende kamer Arrest

2 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/111 p. 2 SOCIALE ZEKERHEIDSRECHT WERKNEMERS - werkloosheid tegensprekelijk arrest definitief kennisgeving per gerechtsbrief (art. 580, 2, Ger. W.) H. L., appellant, vertegenwoordigd door mr. DE KEERSMAECKER K. loco mr. BIESEMANS Bart, advocaat te 1700 DILBEEK, Ninoofsesteenweg tegen RIJKSDIENST VOOR ARBEIDSVOORZIENING, met zetel te 1000 BRUSSEL, Keizerslaan,7, geïntimeerde, vertegenwoordigd door mr. VLASSENBROEK J. loco mr. SWENNEN Remi, advocaat te 1700 DILBEEK, Eikelenberg 20 *** * Na beraad, spreekt het arbeidshof te Brussel het hiernavolgend arrest uit: Gelet op de stukken van rechtspleging, inzonderheid: - het voor eensluidend verklaard afschrift van het bestreden vonnis, uitgesproken op tegenspraak op 29 december 2014 door de Nederlandstalige arbeidsrechtbank Brussel, 7e kamer (A.R. 1646/14), - het verzoekschrift tot hoger beroep, ontvangen ter griffie van dit hof op 5 februari 2015, - de neergelegde conclusies - de voorgelegde stukken. *** *

3 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/111 p. 3 De partijen hebben hun middelen en conclusies uiteengezet tijdens de openbare terechtzitting van 5 november 2015, waarna de debatten werden gesloten. Partijen konden tot 19 november 2015 hun repliek op dit schriftelijk advies ter griffie neerleggen, waarna de zaak in beraad werd genomen en voor uitspraak gesteld op heden. DE FEITEN EN DE RECHTSPLEGING. *** * 1. Op 21 november 2013 werd door de sociale controleurs van de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening vastgesteld dat de heer H. tewerkgesteld was op een werf van aannemer G. D. B.. Hij was metselwerken aan het uitvoeren aan de onderbouw van een veranda. De heer H. verklaarde dat het om een gelegenheidswerk van één dag ging, als wederdienst voor werken die aannemer D. B. bij hem thuis uitgevoerd had. De heer H. was niet in het bezit van de controlekaart, voorzien door artikel 71 van het Koninklijk Besluit van 25 november 1991 houdende de werkloosheidsreglementering (verder het werkloosheidsbesluit), noch van het formulier C 99, voorzien door artikel 71 bis van het werkloosheidsbesluit, voor de werknemers die vrijgesteld zijn van het bijhouden van een controlekaart. 2. Bij beslissing van 24 februari 2014 werd de heer H. uitgesloten uit het recht op werkloosheidsuitkeringen voor de periode van 1 november 2013 tot en met 21 november 2013, met de verplichting de ten onrechte genoten werkloosheidsuitkeringen terug te betalen. Verder werd hem een sanctie opgelegd van uitsluiting uit het recht op werkloosheidsuitkeringen voor een periode van 8 weken omdat hij, op het ogenblik van de controle, geen formulier C 99 kon voorleggen. 3. Bij verzoekschrift van 6 mei 2014 heeft de heer H. Nederlandstalige arbeidsrechtbank te Brussel. deze beslissing betwist voor de Bij vonnis van 29 december 2014, ter kennis gebracht bij gerechtsbrief van 6 januari 2015, heeft de arbeidsrechtbank de vordering als ongegrond afgewezen. Bij verzoekschrift van 5 februari 2015 heeft de heer H. hoger beroep aangetekend tegen het vonnis van de arbeidsrechtbank.

4 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/111 p. 4 DE ONTVANKELIJKHEID. Het hoger beroep is regelmatig naar de vorm. Het is ingesteld binnen de maand na de kennisgeving van het bestreden vonnis en is dus eveneens tijdig. Het beroep is ontvankelijk. BEOORDELING. 1. De heer H. vordert in hoofdorde de volledige vernietiging van de bestreden administratieve beslissing. Hij stelt dat artikel 71 bis van het werkloosheidsbesluit, waarop de administratieve beslissing steunde, op hem geen toepassing vond, omdat hij vrijgesteld was van het bijhouden van een controlekaart op grond van artikel 89 2, van het werkloosheidsbesluit. Hij stelt verder dat de wettelijke bepaling, waarop de eerste rechter zich steunt, slechts zou ingevoerd zijn bij Koninklijk Besluit van 7 februari 2014, en slechts toepasselijk was vanaf 1 april Ten slotte verwijst volgens de heer H. artikel 154, dat de toepasselijke sancties bepaalt, helemaal niet naar een inbreuk op artikel 71 bis. In ondergeschikte orde vraagt de heer H. de terugvordering te beperken tot de dag van de tewerkstelling, voor zover deze dag betaald zou zijn en de administratieve uitsluiting te vervangen door een verwittiging, of minstens te beperken tot het minimum van 1 week en of ze gepaard laten gaan met uitstel. Geïntimeerde vraagt de bevestiging van het bestreden vonnis. 2. Overeenkomstig artikel 71 van het werkloosheidsbesluit moet de werknemer, om uitkeringen te kunnen genieten o.m. (1 ) in het bezit zijn van een controlekaart, vanaf de eerste effectieve werkloosheidsdag van de maand tot de laatste dag van de maand en deze bij zich bewaren. Hij moet (4 ) voor de aanvang van de activiteit, bedoeld in artikel 45 van het werkloosheidsbesluit, hiervan melding maken op zijn controlekaart met onuitwisbare inkt. Hij moet tenslotte (5 ) zijn controlekaart onmiddellijk kunnen voorleggen bij elke vordering door een daartoe bevoegd persoon. Overeenkomstig artikel 71 bis 1 van het werkloosheidsbesluit is artikel 71 niet van toepassing op de volledig werkloze, die de vrijstelling bedoeld in artikel 89 2 geniet. Overeenkomstig artikel 71 bis 2 van het besluit moet de werkloze, die niet in het bezit is van een controlekaart, de uitoefening van iedere activiteit bedoeld in artikel 45 of 71 bis van het werkloosheidsbesluit meedelen aan zijn uitbetalingsinstelling. Deze mededeling moet schriftelijk gebeuren, vóór de aanvang van de activiteit, en de werkloze moet een bewijs van deze aangifte bij zich houden tot op de laatste dag van de maand die volgt op de maand tijdens dewelke de activiteit is begonnen. Hij moet dit bewijs onmiddellijk kunnen voorleggen bij iedere vordering door een hiertoe gemachtigd persoon.

5 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/111 p. 5 Overeenkomstig artikel 71 bis 2, laatste alinea is artikel 154 van het werkloosheidsbesluit van toepassing op de werkloze die niet onmiddellijk, op vordering van een hiertoe gemachtigd persoon, het bewijs kan voorleggen van de aangifte bedoeld in het eerste lid, indien hij op het tijdstip van deze vordering een activiteit uitoefent bedoeld in artikel 45 of 71 bis. Overeenkomstig artikel 154, al. 1 van het werkloosheidsbesluit kan de werkloze, die onverschuldigde uitkeringen ontvangen heeft, van het recht op uitkeringen uitgesloten worden gedurende tenminste één week en ten hoogste 26 weken, indien hij zich niet gedragen heeft naar de bepalingen van artikel 71, eerste lid, 3 of 4. De zelfde sanctie kan worden toegepast wanneer de werkloze zich niet gedragen heeft naar de bepalingen van artikel 71, 1 e lid, 5, voor zover hij op het ogenblik van de vordering een activiteit verrichtte bedoeld in artikel Het wordt niet betwist dat de heer H. vrijgesteld was van de verplichting een controlekaart bij te houden in de zin van artikel 71 van het werkloosheidsbesluit. Hij diende echter wel, in toepassing van artikel 71 bis, voor de aanvang van iedere tewerkstelling, daarvan aangifte te doen bij zijn uitbetalingsinstelling en het bewijs daarvan bij zich te hebben. De heer H. heeft deze aangifte niet gedaan, althans niet vóór de aanvang van tewerkstelling. Hij heeft aldus een inbreuk gepleegd op de reglementering. 4. Anders dan de heer H. voorhoudt bevatte artikel 71 bis van het werkloosheidsbesluit in zijn 71 bis, 2, al. 4 reeds de bepaling dat artikel 154 van toepassing is op de werkloze die niet onmiddellijk bij elke vordering door een hiertoe gemachtigd persoon, het bewijs kan voorleggen van de aangifte van zijn tewerkstelling. Deze bepaling, ingevoerd bij Koninklijk Besluit van 13 juli 2007, was van toepassing vanaf 1 oktober Daaruit volgt dat, zelfs indien artikel 154 van het werkloosheidsbesluit enkel verwijst naar artikel 71 van het besluit, aan de heer H. een sanctie kan opgelegd worden, in toepassing van de samenlezing van beide bepalingen. 5. De opgelegde sanctie van uitsluiting uit het recht op werkloosheidsuitkeringen voor een periode van 8 weken staat in verhouding tot de ernst van de vastgestelde inbreuken. De heer H. was, op het ogenblik van de controle, arbeid aan het verrichten onder het gezag van een aannemer, op een werf van die aannemer. Zijn verklaring dat het om een louter occasionele activiteit ging van één dag, waarvoor hij gevraagd was de avond daarvoor, zodat hij geen aangifte meer kon doen van zijn tewerkstelling, wordt door geen enkel objectief element of verklaring bevestigd. Zoals de eerste rechter terecht opmerkt, had de heer H., zelfs indien hij slechts de avond daarvoor zou gevraagd zijn om te werken, zich de morgen zelf voor de aanvang van zijn werkzaamheid bij zijn uitbetalingsinstelling kunnen aanbieden.

6 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/111 p. 6 De bestreden beslissing dient aldus bevestigd te worden in zoverre zij de heer H., bij wijze van sanctie, uitsluit uit het recht op werkloosheidsuitkeringen voor een periode van 8 weken. 6. Meer betwistbaar is de administratieve beslissing in zoverre zij de heer H. uitsluit uit het recht op werkloosheidsuitkeringen voor de periode van 1 november tot en met 21 november Een dergelijke uitsluiting is immers niet voorzien door artikel 71 bis van het werkloosheidsbesluit. 1 Er kan aangenomen worden dat de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening, bij analogie, toepassing gemaakt heeft van de vaste Cassatierechtspraak inzake artikel 71 (Cass. 23 december 2002, Soc. Kron. 2003, afl. 5, p.233). Het Hof van Cassatie oordeelt: Overwegende dat de werkloze, om uitkeringen te kunnen genieten, onder meer moet voldoen aan de verplichtingen die worden vermeld in artikel 71, eerste lid, van het koninklijk besluit van 25 november 1991 houdende de werkloosheidsreglementering; Overwegende dat één van die verplichtingen die is welke wordt vermeld in artikel 71, eerste lid, 1, krachtens hetwelk de werknemer in het bezit moet zijn van een controlekaart vanaf de eerste effectieve werkloosheidsdag van de maand tot de laatste dag van de maand en deze bij zich moet bewaren; Overwegende dat die bepaling impliceert dat de werkloze in het bezit moet zijn van die kaart en deze elke dag van de maand vanaf de eerste werkloosheidsdag bij zich moet hebben, indien hij voor die maand aanspraak wil kunnen maken op uitkering; Dat, derhalve, wanneer de werkloze zijn controlekaart één dag in de loop van die periode niet kan voorleggen op vordering van een daartoe bevoegde persoon overeenkomstig artikel 71, eerste lid, 5, van genoemd koninklijk besluit, hij voor die maand geen aanspraak kan maken op uitkeringen. Uit dit arrest, en uit de voorgaande arresten van het Hof van Cassatie, blijkt dat het hof de verplichting om de werkloosheidsuitkeringen voor de volledige maand terug te vorderen, essentieel steunt op de verplichting voor de werknemer om deze kaart effectief gedurende de volledige maand bij zich te hebben, en ze op eerste vraag te kunnen voorleggen. Artikel 71 bis, 2 legt aan de werkloze, die niet de verplichting heeft om een controlekaart te hebben, enkel de verplichting op om voorafgaande aan iedere tewerkstelling, daarvan een kennisgeving te doen aan de uitbetalingsinstelling. De werkloze, die deze kennisgeving niet doet, kan geen inbreuk op de reglementering begaan voor de periode, voorafgaand aan de verplichte kennisgeving van de tewerkstelling. 1 Deze vraagstelling werd door het Openbaar Ministerie in zijn mondeling advies aan de orde gesteld. Partijen werden in de gelegenheid gesteld daarop schriftelijk te antwoorden.

7 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/111 p. 7 De bestreden administratieve beslissing kon derhalve de heer H. niet uitsluiten uit het recht op werkloosheidsuitkeringen voor de periode van 1 tot en met 20 november Het hoger beroep is in zoverre gegrond. OM DEZE REDENEN HET ARBEIDSHOF Gelet op de Wet van 15 juni 1935 op het taalgebruik in gerechtszaken, in het bijzonder op het artikel 24, Rechtsprekend op tegenspraak, Gelet op het eensluidend mondeling advies van mevrouw Nathalie Van den Brande, substituut-generaal, waarop geen replieken. Verklaart het hoger beroep ontvankelijk en gedeeltelijk gegrond. Hervormt gedeeltelijk het bestreden vonnis en opnieuw wijzend, Vernietigt de bestreden administratieve beslissing in zoverre ze de heer H. uitsluit van het recht op werkloosheidsuitkeringen voor de periode van 1 tot 20 november Bevestigt de bestreden beslissing voor het overige. Veroordeelt, in overeenstemming met art. 1017, al. 2 van het Gerechtelijk Wetboek, de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening tot de kosten van het hoger beroep, tot op heden begroot in hoofde van de heer H. op 160,36 rechtsplegingsvergoeding.

8 Arbeidshof te Brussel 2015/AB/111 p. 8 Aldus gewezen en ondertekend door de zevende kamer van het Arbeidshof te Brussel, samengesteld uit: Fernand KENIS, raadsheer, Ivo VAN DAMME, raadsheer in sociale zaken, werkgever, Karel GACOMS, raadsheer in sociale zaken, werknemerarbeider, bijgestaan door : Dirk DE RAEDT, griffier. Fernand KENIS Dirk DE RAEDT Ivo VAN DAMME Karel GACOMS en uitgesproken op de openbare terechtzitting van donderdag 17 december 2015 door: Fernand KENIS, raadsheer, bijgestaan door Dirk DE RAEDT, griffier. Fernand KENIS Dirk DE RAEDT