Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 P N 1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. P N I Y Y, beklaagde, aangehouden, eiser, met als raadsman mr. Joris Van Cauter, advocaat bij de balie te Gent. Nr. P N II M F H V G, beklaagde, aangehouden, eiseres, met als raadsman mr. Kris Luyckx, advocaat bij de balie te Antwerpen.

2 I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF P N 2 Het cassatieberoep in de zaak P N is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Antwerpen, correctionele kamer, van 27 maart Het cassatieberoep in de zaak P N is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Antwerpen, correctionele kamer, van 15 januari De eiser I voert in een memorie die aan dit arrest is gehecht, drie middelen aan. De eiseres II voert in een memorie grieven aan. Raadsheer Alain Bloch heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal met opdracht Alain Winants heeft geconcludeerd. II. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Samenvoeging 1. De cassatieberoepen P N en P N zijn samenhangend. Zij dienen te worden gevoegd. Ontvankelijkheid van de memorie van de eiseres II 2. De memorie die is ondertekend met een onleesbare handtekening, zonder vermelding van de naam en de hoedanigheid van de ondertekenaar, is niet ontvankelijk. Middelen van de eiser I Eerste middel 3. Het middel voert schending aan van de artikelen 90ter en 90quater, 1, tweede lid, Wetboek van Strafvordering en de artikelen 1319, 1320 en 1322 Burgerlijk Wetboek: het arrest oordeelt dat de ernstige aanwijzingen bedoeld in arti-

3 P N 3 kel 90quater, 1, Wetboek van Strafvordering af te leiden zijn uit de samenhang van de bewoordingen van de beschikking tot afluisteren van 6 februari 2013; hiermee schrijft het arrest aan deze beschikking een inhoud toe die onverenigbaar is met de bewoordingen ervan; de beschikking verwijst immers wel naar de misdrijfomschrijvingen, maar vermeldt nergens de aanwijzingen en concrete ernstige feiten waaruit blijkt dat er sprake is van een criminele organisatie of vereniging, hetgeen noodzakelijk is om de maatregel overeenkomstig artikel 90ter Wetboek van Strafvordering te wettigen. 4. De naleving van de motiveringsverplichting van de artikelen 90ter, 1, en 90quater, 1, tweede lid, 1, Wetboek van Strafvordering is niet aan bepaalde wettelijk voorgeschreven of uitdrukkelijke bewoordingen onderworpen. Ze kan blijken uit de samenhang van de bewoordingen van de beschikking waarbij machtiging wordt verleend tot een bewakingsmaatregel van afluisteren. 5. Het arrest (p. 9-11) haalt de redenen van de beschikking van de onderzoeksrechter uitgebreid aan. Op grond daarvan oordeelt het arrest onder meer dat: - het concrete relaas omtrent de gegevens van het onderzoek, alsook de ernstige aanwijzingen die geen bewijzen hoeven te zijn, worden vermeld in de tapbeschikking; - deze elementen dienstig zijn voor de motivering van de subsidiariteitsvereiste; - er ernstige aanwijzingen zijn dat de oorspronkelijke medebeklaagde van de eiser I betrokken is bij feiten van drughandel in vereniging waarbij gebruik gemaakt wordt van een container die via een schip in de haven van Antwerpen wordt binnengebracht en fictieve vennootschappen, zodat het aannemelijk is dat voor de identificatie van de vermoedelijke leden van de vereniging een telefoontap vereist was en die informatie niet via een andere weg kon worden verkregen; - het niet vereist is dat andere onderzoeksmaatregelen eerst worden uitgeprobeerd of dat concrete onderzoeksmaatregelen worden vermeld die in dit geval niet volstaan.

4 P N 4 Met die redenen geven de appelrechters aan de beschikking van de onderzoeksrechter een uitlegging die met de bewoordingen ervan niet onverenigbaar is. In zoverre mist het middel feitelijke grondslag. 6. De aangevoerde schending van de artikelen 90ter en 90quater, 1, tweede lid, 1, Wetboek van Strafvordering is afgeleid uit de vergeefs aangevoerde miskenning van de bewijskracht van de beschikking van de onderzoeksrechter. In zoverre is het middel niet ontvankelijk. Tweede middel 7. Het middel voert schending aan van artikel 6.1 EVRM en artikel 14.1 IVBPR, alsook miskenning van het algemeen rechtsbeginsel van het recht op een eerlijk proces, recht van verdediging, recht op tegenspraak en recht op wapengelijkheid: het arrest wijst het verzoek van de eiser I tot voeging van twee Nederlandse strafdossiers af met het oordeel dat het de gegevens afkomstig uit de Nederlandse dossiers beschouwt als informatie waaruit het geen enkel bewijs put zodat zijn recht op een eerlijk proces en zijn recht van verdediging niet worden miskend, hoewel hij waarschijnlijk maakt de inhoud van deze dossiers nodig te hebben voor zijn verdediging; in het bijzonder had hij aangevoerd te willen nagaan op basis van welke informatie het onderzoek naar hem een aanvang nam en te willen aantonen dat de onderzoekers een aantal vergissingen begingen en hij niet optrad als leidend persoon van de vereniging. 8. Er bestaat geen algemeen rechtsbeginsel van tegenspraak of van wapengelijkheid dat verschilt van het algemeen rechtsbeginsel van het recht van verdediging en het recht op een eerlijk proces. In zoverre het middel uitgaat van een andere rechtsopvatting, faalt het naar recht. 9. De rechter in strafzaken oordeelt onaantastbaar in feite over de noodzaak, het nut of de raadzaamheid van een door een partij gedaan verzoek tot het laten voegen bij het strafdossier van een ander strafdossier. Hij kan hierbij in aanmerking nemen of de partij aannemelijk maakt dat die voeging noodzakelijk is voor het recht van verdediging of het recht op een eerlijk proces.

5 P N De appelrechters oordelen aan de hand van de in het strafdossier aanwezige stukken dat: - in antwoord op het rechtshulpverzoek van de onderzoeksrechter te Antwerpen van 10 oktober 2013, door de Nederlandse gerechtelijke autoriteiten een samenvatting werd overgemaakt van de eerste onderzoeksresultaten in twee Nederlandse strafonderzoeken "Beretta" en "Wolf" waarin onder meer ook de eiser I naar voor komt; - uit die gevoegde samenvatting blijkt dat de Belgische verdachten werden afgesplitst van het Nederlandse strafonderzoek Wolf-Beretta en in België met betrekking tot de eiser I, de eiseres II en de medebeklaagde C.S. een apart strafonderzoek werd opgestart; - de bewering van de verdediging dat aan de eiser I in de voorliggende zaak dezelfde feiten worden ten laste gelegd als in de Nederlandse strafdossiers door geen enkel objectief element wordt gestaafd; - de informatie overgemaakt door de Nederlandse autoriteiten geen bewijs betreft, doch louter te beschouwen is als inlichtingen teneinde het strafonderzoek naar de Belgische verdachten verder te sturen en op autonome wijze bewijzen te verzamelen; - zij uit deze gevoegde informatie verder ook geen enkel bewijs putten. Aldus geven de appelrechters te kennen dat de eiser I het niet aannemelijk maakt de Nederlandse strafdossiers nodig te hebben voor zijn verdediging. Door op die gronden niet in te gaan op eisers verzoek, miskennen de appelrechters geenszins zijn recht van verdediging of recht op een eerlijk proces, maar verantwoorden zij hun beslissing naar recht. In zoverre kan het middel niet worden aangenomen. Derde middel 11. Het middel voert schending aan van de artikelen 1319, 1320 en 1322 Burgerlijk Wetboek: het arrest oordeelt dat het Nederlandse strafdossier niet moet worden gevoegd omdat de bewering van de eiser I dat in de voorliggende zaak en in de Nederlandse strafdossiers hem dezelfde feiten worden ten laste gelegd op

6 P N 6 geen enkel objectief element gestaafd is, hoewel uit het gevoegde Nederlands proces-verbaal dat hij als stuk aan zijn memorie voegt blijkt dat het om dezelfde feiten gaat, namelijk het aantreffen van 3.019,51 kilogram cannabis in de haven van Antwerpen op 16 februari Het arrest geeft geen uitlegging van het als bijlage aan de memorie gevoegde proces-verbaal en kan bijgevolg de bewijskracht ervan niet miskennen. Het middel mist feitelijke grondslag. Ambtshalve onderzoek van de beslissingen op de strafvordering 13. De substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen zijn in acht genomen en de beslissingen zijn overeenkomstig de wet gewezen. Dictum Het Hof, Beveelt de voeging van de cassatieberoepen P N en P N. Verwerpt de cassatieberoepen. Veroordeelt de eisers tot de kosten van hun cassatieberoep. Bepaalt de kosten in het geheel op 215,11 euro waarvan de eiser I 104,25 euro verschuldigd is en de eiseres II 110,86 euro. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, tweede kamer, samengesteld uit raadsheer Filip Van Volsem, als waarnemend voorzitter, de raadsheren Alain Bloch, Antoine Lievens, Erwin Francis en Sidney Berneman, en op de openbare rechtszitting van 15 september 2015 uitgesproken door waarnemend voorzitter Filip Van Volsem, in aanwezigheid van advocaat-generaal met opdracht Alain Winants, met bijstand van afgevaardigd griffier Véronique Kosynsky.

7 P N 7 V. Kosynsky S. Berneman E. Francis A. Lievens A. Bloch F. Van Volsem