Boekverslag Spaans El coronel no tiene quien le escriba door Gabriel Garcia M?rquez

Transcriptie

1 Boekverslag Spaans El coronel no tiene quien le escriba door Gabriel Garcia M?rquez Boekverslag door een scholier 1973 woorden 6 april ,1 42 keer beoordeeld Auteur Gabriel Garcia Márquez Eerste uitgave 1961 Vak Spaans Vraag 1 Er is een alwetende verteller, hoewel het eerst leek alsof er een personale vertelsituatie was. Het meeste kom je te weten over de kolonel, hem volg je door het hele boek. Vraag 2 Het verhaal is niet helemaal chronologisch verteld, want er zitten een paar flashbacks in. Eentje dat hij terugdenkt aan een ontvangstbewijs voor het geld van de burgeroorlog dat is getekend door een generaal en een flashback waarin zijn vrouw herinneringen ophaalt aan hun zoon. Het zijn allebei korte flashbacks. Verder zijn er hier en daar tijdsprongen. De vertelde tijd is 3 maanden, het begint in oktober en het eindigt in december. Vraag 3 Het verhaal is alledaags geschreven. Het taalgebruik is niet al te moeilijk, het is hooguit een tikje ouderwets. Het verhaal is ook humoristisch, de kolonel ziet meestal de humor wel in van de meeste situaties. Vraag 4 Het verhaal speelt in het verleden. Het boek is in 1961 geschreven en het verhaal speelt zich af rond in Macondo. Macondo is een door de schrijver bedacht stadje in Zuid-Amerika. Vraag 5 Personen Kolonel: Dit is de hoofdpersoon, hij is degene die zo een hoop heeft op zijn pensioen en gaat daarom ook iedere vrijdag naar het postkantoor kijken of die veelbeloofde pensioensverklaring al is aangekomen. Je maakt hem vanaf het begin tot aan het eind van het boek mee, je ziet tevens ook zijn karaktereigenschappen. Dit maakt hem tot een round character. Pagina 1 van 5

2 Vrouw: De kolonel heeft een vrouw, je komt van haar niet zoveel te weten alleen dat zij het niet altijd eens is met haar man, en dat ze astma heeft. Omdat je haar niet van het begin tot het eind meemaakt en haar niet door en door leert kennen is zij een flat character. Don Sebas: Dit is een familielid van de kolonel, het is niet duidelijk of het de oom of de broer is, in ieder geval maak je hem wel van het begin tot het eind mee. Don Sebas zit breder bij kas dan de Kolonel, alleen is hij zo egoïstisch dat hij niks aan zijn familielid wil geven. Hij is ook een round character. Vraag 6 Het speelt zich af in een armoedig dorpje in Zuid-Amerika. Een groot gedeelte van het verhaal speelt zich af bij de kolonel thuis, de rest bij Don Sabas, in de haven en op andere plekken in het dorp. Het speelt zich af in een arbeidersmilieu. Het dorpje heeft een benauwde sfeer, je krijgt echt een idee van zo n oud, stoffig dorpje waar nooit iets gebeurt. Vraag 7 Genre: Psychologische korte roman Vraag 8 De titel heeft een letterlijke betekenis. De kolonel wacht al heel lang op een brief om zijn pensioen terug te krijgen. Een keer als hij weer toevallig naar de haven komt om te kijken of hij post heeft, ziet de dokter hem kijken naar de postvakjes. Hij vraagt: Geen post voor de kolonel? De postbeheerder zegt dan: De kolonel krijgt nooit post. Daar is de titel vandaan gehaald. De originele titel is El coronel no tiene quíen le escriba. Dit betekent letterlijk: De kolonel heeft niemand die hem schrijft, wat iets anders betekent dan De kolonel krijgt nooit post. Nou klinkt dat laatste wel wat beter in het Nederlands, maar het is niet een hele correcte vertaling. Als je niemand hebt die je schrijft is dat veel dramatischer dan dat je nooit post krijgt. Dat is ook het dramatische van het boek, dat de kolonel niemand heeft die hem schrijft. Hij is eigenlijk heel alleen. Vraag 9 De nadruk van het verhaal ligt op het plot. De nadruk ligt op de gebeurtenissen. Dat de kolonel elke week naar de haven gaat om te kijken of er post voor hem is. En dat hij na een tijdje in armoede moet leven. Beschrijving in eigen woorden (samenvatting) De 75-jarige kolonel woont met zijn vrouw in een armzalig dorpje. De kolonel heeft vroeger in het leger gediend en heeft zijn pensioen nooit gekregen. Hij en zijn vrouw, die astma heeft, zijn heel arm. Ondanks dat ze zelf weinig te eten hebben, blijft de kolonel voor zijn haan zorgen. Hij heeft een vechthaan die hij wil laten meedoen aan de hanengevechten en daarna wil hij hem verkopen. Het duurt alleen nog lang voordat die gevechten beginnen. Tot die tijd moeten ze het heel zuinig aan doen. De zoon van de kolonel, Agustín, deed ook altijd mee aan de hanengevechten, maar hij was tijdens zo n gevecht doodgeschoten. De vrouw van de kolonel wil eigenlijk de haan al lang verkopen, maar de kolonel zegt steeds dat ze nog even moeten wachten tot na de gevechten en dat Agustín het geweldig had gevonden als ze hadden gewonnen bij de Pagina 2 van 5

3 hanengevechten. Elke vrijdag gaat de kolonel naar de haven om te kijken of er post is voor hem. Hij wacht al 15 jaar op een brief waarin staat dat hij zijn pensioen krijgt. Maar steeds weer is er geen post voor de kolonel. De vrouw van de kolonel zegt al heel lang dat ze een andere advocaat moeten nemen en uiteindelijk doet de kolonel dat. Desondanks zullen ze toch nog een tijd moeten wachten voor ze antwoord krijgen. Ondertussen moeten ze alles verkopen om te kunnen blijven eten. De kolonel heeft het er moeilijk mee, maar zijn vrouw haalt hem over om toch met hun klok over straat te gaan om te verkopen. De kolonel krijgt het niet voor elkaar om de klok te verkopen, maar zijn vrienden zullen voortaan de haan voeden. Don Sabas is een vriend van de kolonel. Hij wil de haan van de kolonel kopen voor 900 psesos. De kolonel is geschokt door zo n hoog bedrag en wil er nog eens over nadenken. Hij gaat naar de haven om te kijken of ze al bericht hebben van hun nieuwe advocaat, maar weer is er geen post voor de kolonel. s Avonds eten ze maïspap, omdat de haan nu zoveel maïs krijgt van de kolonels vrienden dat hij het niet opkan. Op een gegeven moment, na een ruzie met zijn vrouw, besluit de kolonel de haan toch te verkopen aan don Sabas. Na veel heen en weer gepraat tussen hem en don Sabas zegt Sabas dat hij de haan wel voor 400 psesos kan doorverkopen in plaats van 900 psesos. Een te goede haan wordt namelijk snel doodgeschoten, zo meent Sabas en geeft de kolonel 60 psesos voorschot. Als de kolonel later alleen is met de dokter, die er ook bij was, zegt de dokter tegen hem dat don Sabas de haan zo doorverkoopt voor 900 psesos. De kolonel wil eerst niet geloven dat zijn vriend zoiets zou doen, maar de dokter is niet zo naïef als hij en vindt don Sabas een corrupte geldwolf. In het dorp gaan regelmatig clandestiene pamfletten rond met nieuws over het verzet in het binnenland en de laatste gebeurtenissen in het land. Als de politie binnenkomt op het moment dat de kolonel net zo n pamflet heeft gekregen, komt hij oog in oog te staan met de man die zijn zoon heeft doodgeschoten. Een paar dagen later loopt de kolonel buiten als hij geschreeuw op de hanenkampplaats hoort. Hij ziet daar zijn eigen haan die tegen een andere haan vecht. Hij loopt er naartoe en neemt zijn haan mee. Het blijkt dat zijn vrienden de haan mee hadden genomen toen hij niet thuis was. De kolonel brengt zijn haan terug naar huis en verzamelt het geld dat over is van de 60 psesos van don Sabas. Hij is van plan dat terug te geven, omdat hij de haan zelf wil houden tot de echte gevechten beginnen. Zijn vrouw is het niet met hem eens. Ze zegt dat hij met een haan nog meer rekening houdt dan met haar. Maar de kolonel blijft erbij dat hij de haan wil houden. Hij belooft zijn vrouw dat ze na de gevechten rijk zullen zijn. Uiteindelijk schreeuwt zijn vrouw: Wat eten we dan in de tussentijd? De kolonel geeft dan een antwoord waar hij al zijn 75 jaar voor nodig heeft gehad om op dat punt te belanden. Stront. Thema: (anti-) helden Het verhaal is een korte roman, is niet opgedragen, heeft geen motto en heeft geen proloog of epiloog. Het boek is ingedeeld in 7 hoofdstukken, die aansluiten op elkaar, in chronologische volgorde. Invalshoek 2: de kunstenaar Gabriel García Márquez is geboren in Aracataca (Colombia) op 6 maart Hij is schrijver en journalist, werd grootgebracht door zijn grootouders, studeerde o.a. in de hoofdstad Bogotá, verliet in 1948 deze stad en trok naar Cartagena en Barranquilla (aan de Caribische kust). Zijn grote roman Cien años de Pagina 3 van 5

4 soledad (1967; Nederlandse vertaling Honderd jaar eenzaamheid) maakte hem in één klap wereldberoemd en gaf de Latijns-Amerikaanse literatuur een werk waarvan het belang is te vergelijken met dat van Don Quichot voor de Spaanse literatuur. Bijna al zijn werk is in Nederlandse vertaling verschenen. In 1982 ontving Márquez de Nobelprijs voor literatuur. Márquez heeft veel over oude mensen geschreven. Dit komt mede doordat hij is opgegroeid bij zijn grootouders. Daarom komen de personen ook zo geloofwaardig over. Hij wist hoe oudere mensen zich gedroegen en hoe ze praten e.d. Zijn grootvader was ook een bejaarde militair, net als de kolonel uit De kolonel krijgt nooit post. Een paar boeken van Gabriel García Márquez: - El otoño del patriarca (1975; Ned. vert.: De herfst van de patriarch, 1976) - Crónica de una muerte anunciada (1981; Ned. vert.: Kroniek van een aangekondigde dood, 1981) - El amor en los tiempos del cólera (1985; Ned. vert.: Liefde in tijden van cholera, 1985) - El general en su laberinto (1989; Ned. vert.: De generaal in zijn labyrint, 1989) Invalshoek 3: de cultuurhistorie De 19e eeuw werd gekenmerkt door een voortdurende strijd tussen twee stromingen die afwisselend aan de macht waren: de Conservatieven en de Liberalen. Dit ging gepaard met talloze gewelddadige sociale en politieke conflicten die uitliepen in de oorlog van duizend dagen (van ). Dit interne conflict kostte aan meer dan honderdduizend Colombianen het leven. De daarop volgende rustige periode kwam ten einde toen in 1948 de liberale voorman Jorge Eliécer Gaitán werd vermoord. Hierna bloeide de burgeroorlog tussen Conservatieven en Liberalen weer in alle hevigheid op. La Violencia (het geweld) eiste honderdduizenden slachtoffers. In 1958 kwam er een politiek akkoord, dat inhield dat Conservatieven en Liberalen afwisselende regeringsverantwoordelijkheid zouden gaan dragen en die bovendien onderling zouden delen. Invalshoek 4: de kijker (de lezer) Ik vind het een fijn boek wat ik met plezier gelezen heb. Het was niet erg ontroerend, maar het houdt je wel denkend achter. Verder is het humoristisch. De kolonel is een leuk personage en ik kan me voorstellen hoe hij zich gedraagt en wat hem bezig houdt. Ik vind hem origineel gevonden en leuk uitgewerkt. Verder zijn de details zoals de witte tanden van de dokter goed bedacht. Het boek geeft een goede weergave, neem ik aan, van wat er gebeurt na de glorie jaren van een kolonel. In dit geval is hij al zijn vrienden kwijt geraakt en heeft hij geen eten meer. Ik denk dat de verhaaltechniek en verhaal toon vrolijker is dan in westerse boeken. Maar je kunt er eigenlijk niets van zeggen als je nog maar één Latijns-Amerikaans boek gelezen hebt. Ik denk dat er een verschil is in normen en waarden. Het feit dat de zoon van de kolonel vermoord is op een hanengevecht. Maar vooral dat hij de dader met geweer en al later terug ziet, komt denk ik niet voor in het westen. De beschrijving die García Márquez geeft over de samenleving is denk ik representatief. Hij heeft het leven van de kolonel zo beschreven dat hij er zelf wel veel van af moet weten, dus dat het representatief is. De mensen in de samenleving worden niet echt beschreven. De samenleving in het algemeen is zo beschreven zoals ik me had voorgesteld. Ik denk dat García Márquez een man is die wat van het leven kan maken, maakt niet uit in welke situatie Pagina 4 van 5

5 hij zit hij ziet de humor er wel van in. Pagina 5 van 5