6,9. Boekverslag door een scholier 1997 woorden 29 mei keer beoordeeld

Transcriptie

1 Boekverslag door een scholier 1997 woorden 29 mei ,9 80 keer beoordeeld Auteur Genre Oscar van den Boogaard Psychologische roman Eerste uitgave 1999 Vak Nederlands Titel: Liefdesdood Auteur: Oscar van den Boogaard Jaar van uitgave:1999 Samenvatting: Inez telt de baantjes die Vera maakt in het zwembad. Vera is het buurmeisje van Inez. Dan gaat Vera kopje onder en komt niet meer boven. Inez heeft eerst niet helemaal door wat er gebeurd en pas na een paar minuten komt ze in actie. Ze haalt Vera uit het water, probeert haar te reanimeren en belt de ambulance. Maar die komt te laat en er valt niets meer te doen. Vera is dood. Inez verteld het verhaal aan Paul en Oda, de ouders van Vera, Oda raakt helemaal in paniek en loopt weg, en komt die nacht niet meer thuis. Paul weet ook niet waar ze is, maar als ze de volgende dag weer terug komt is hij weer gerust gesteld. Ze hebben het heel moeilijk met het verlies van hun enige kind. Oda en Paul verwerken hun verdriet op verschillende manieren. Paul gaat naar een militaire basis ver weg en komt zelden thuis. Oda blijft thuis en leid daar haar leventje. Doordat ze elkaar maar zelden zien groeien ze uit elkaar. Na een paar jaar komt Paul weer terug naar huis en besluit daar te blijven wonen. Dan merken ze dat ze helemaal van elkaar vervreemd zijn, ze slapen zelfs in gescheiden bedden en kamer. Paul heeft s ochtends het rijk alleen, hij doet zijn oefeningen, hij ontbijt, zet het blad voor Oda s deur, met de krant, zij haalt het binnen, verschanst zich in haar kamer, komt er pas uit als Paul heeft geluncht, het bad voor haar heeft aangezet en weer op zijn eigen kamer is gaan zitten. Na het baden kleedt ze zich aan. Daarna stapt ze in de auto en rijdt weg. Als ze terug komt schuift Paul de garagedeur open, draagt de boodschappentas naar binnen, schenkt een whisky voor haar in, een jenever voor zichzelf, zodat ze allebei een beetje verdoofd raken. Zo gaat dat elke dag, ze zeggen elkaar weinig en ontwijken elkaar zoveel mogelijk. Dan brand het huis van Inez en haar man Hans af en Oda en Paul besluiten hun te helpen door het meisje wat zij in huis genomen hebben voor een tijdje op te vangen. Het meisje heet Daisy. Maar Daisy kan Vera niet vervangen en ze kan Oda en Paul ook niet helpen om weer dichter bij elkaar te komen. Aan het einde van het boek kom je erachter dat de dood van Vera Oda en Paul niet uit elkaar gedreven Pagina 1 van 5

2 heeft, maar dat ze al problemen hadden voordat Vera overleed. Oda had namelijk al een tijdje voor haar dood een geheime relatie met Emile. Zij hadden ook plannen om samen te gaan wonen, Oda zou dan Paul moeten verlaten. Oda wilde het Paul die avond toen ze thuis kwam vertellen, maar toen ze hoorde dat Vera was overleden kon ze het niet en Emile vond dat ze het niet kon maken om Paul nu te verlaten. Daardoor is de geheime relatie van Emile en oda stuk gelopen. Motivatie keuze boek: Ik heb dit boek gekozen, omdat U dit boek hebt genoemd. Volgens U was het een goed en mooi boek, dus omdat ik geen ander leuk boek kon vinden heb ik deze gekozen en toen ik de achterkant las leek mij het ook een leuk boek, dus heb ik hem gelezen. Ik vond het een mooi boek om te lezen, maar soms is het wel een beetje verwarrend, want bij Deel IV in het boek, wordt er ineens verteld uit de visie van Emile en dan kom je er ook (pas) achter dat hij een geheime relatie met Oda had. Hoofdstuk2: Informatie over de schrijver: Als baby is Oscar met een passagiersschip naar Suriname vertrokken. Zijn ouders reisden altijd veel. Toen hij 7 jaar was zijn ze terug gegaan naar Nederland. Ze gingen in Deventer wonen. Daar heeft hij de lagere en middelbare school gedaan. Kort na zijn afstuderen, hij was toen 23 jaar, had hij een studiebeurs aangevraagd voor Florence. Voor een taalfilosofische studie naar de verschillende rechtssystemen binnen een eenwordend Europa. De aanvraag werd afgewezen en hij kreeg een baan als jurist op een groot kantoor in Brussel. Hij kwam erachter dat rechtssystemen hem niet interesseren, maar mensen. Dat is een van de redenen dat hij is gaan schrijven. Een andere reden is dat hij het altijd oneens was met andere mensen en dan als enige opstond om ze op onzinnige dingen te wijzen, waardoor hij zich steeds weer belachelijk maakte. Hij debuteerde in 1990 met het boek Dentz en daarop volgde 2 jaar later het boek Fremdkorper. Reizen is voor de schrijver de belangrijkste inspiratiebron. Recensie 1: de hiërarchie van pijn ( Onno Blom ) Hij vindt dat Oscar van den Boogaard een tintelende roman geschreven heeft, die vertederd en verteert, fascineert en ontroert. Volgens hem werpt de openingsscène een inktzwarte schaduw over alle volgende bladzijden en beheerst het alle handelingen, gedachten en emoties van de ouders, die gekweld en eenzaam in het verhaal achterblijven. Wat hij erg goed vind aan van den Boogaard is dat hij steeds in verschillende stijlen schrijft: eens in naïef kinderproza, dan weer in hoogdravend ijle zinnen. Soms zijn de passages zo mooi en glimmend geschreven dat de lezer bijna vergeet waar het boek eigenlijk over gaat. De naam Daisy, vindt hij een bedrieglijk lieflijke naam. Recensie 2: Luchtbelletjes in een zwembad ( Robert Anker ) Pagina 2 van 5

3 Volgens hem worden de lezers van het boek meegetrokken in de wereld van grote gevoelens. Als je de titel ziet denk je aan de dood van een partner, niet aan de dood van een kind. Het is dus een soort verrassing dat een kind doodgaat. Als Inez de doodde Vera naar huis sleept, komt ze langs de borders met rode papavers, het witte vingerhoedskruid, het gele van de Oost-Indische kers, de paarse pluimen van de vlinderstruik, de bleekgele slaapmutsjes, onder de hangende bloemtrossen van de blauwe- regen door, langs witte rozen met roze blosjes aan lange buigzame takken. Dat vindt hij heel mooi gedaan, omdat ze een dood meisje naar huis brengt, maar ze langs allemaal ( levende) bloeiende bloemen komt. Hij vindt de 50 bladzijden die de aanwezigheid van Daisy beschrijven wel mooi, maar hij vindt het jammer dat zij bijna geen functie in het verhaal heeft. Mijn mening over de recensies: Allebei de recensies vond ik heel duidelijk. De beste recensie vond ik die van Robert Anker, omdat ik het wel met hem eens ben over de titel, dat je verwacht dat een partner dood gaat en niet een kind. Ook wat hij zegt over de bloemen waar Inez langs loopt als ze Vera naar huis loopt ben ik het mee eens. Ik had het zelf nog niet eens zo opgemerkt, toen ik het las. Wat betreft het einde ben ik het ook met hem eens, omdat ik het boek, totdat ik het einde las, een beetje vaag vond. Maar doordat je op het eind eigenlijk alle vragen krijgt beantwoord, begrijp je alles wel. Hoofdstuk 3: Perspectief: Het verhaal is geschreven vanuit de alwetende verteller. De schrijver weet alles van de personages, hun gedachten, gevoelens, wat ze zien en denken. Alleen hij verteld het niet meteen, dat doet hij pas op het laatst, want anders is het geen spannend boek meer en gaan mensen niet meer verder lezen. Brief: Lieve Oda Ik vind het echt heel erg wat er gebeurd is. Een kind verliezen is het ergste wat iemand kan overkomen. Vooral als het onverwachts is. Het is het beste als we elkaar nu even niet zien. Je kunt het nu niet maken om Paul te verlaten, we hebben nu al een tijdje een geheime relatie en dat kunnen we, denk ik, ook nog wel even zo volhouden. Als je Paul nu zou verlaten heeft hij in een week zijn enige dochter en zijn vrouw verloren. Dat zou ik mezelf nooit kunnen vergeven. Ik vind het nu al heel erg dat ik mijn vriend, die ik al zo lang ken, moet belazeren. We kunnen dus maar beter nog even wachten, voordat we gaan samenwonen, want anders kan Paul het niet aan. Jullie hebben elkaar nu hard nodig, zodat jullie elkaar kunnen troosten als jullie het allemaal even teveel wordt. Als jullie het dan allemaal een beetje verwerkt hebben, kunnen we er weer over na gaan denken wat we gaan doen. Of we door gaan met onze relatie of dat we er voor altijd een punt achter zetten. Als we onze relatie voortzetten, moeten we wel heel voorzichtig zijn, want als Paul dit ontdekt wordt hij razend. Daarom moeten we het misschien ook wel extra goed overleggen of we hiermee doorgaan of dat Pagina 3 van 5

4 we stoppen en, ik hoop, goede vrienden blijven. Want ik zou het heel erg vinden dat we door de dood van Vera door ruzie uit elkaar zouden gaan. Zelf denk ik, dat we misschien maar beter kunnen stoppen met onze geheime relatie, want Paul is zo n goede vriend van mij en we kennen elkaar al zo lang. Als hij erachter komt, weet ik bijna zeker dat, hij geen vriend meer van mij wil zijn. En ik wil eigenlijk wel dat hij een vriend van mij blijft. Ook al komt hij er niet achter en verlaat je hem, als wij dan samen met onze relatie verder zouden gaan, zou hij dat ook niet leuk vinden. En zou ik hem ook hierdoor als vriend kunnen kwijtraken. Ik hoop dat jij er ook zo over denkt, zo niet laat het me dan even weten, dan kunnen we er met elkaar nog even rustig over praten. Liefs, Emile Wat ik zelf van de gebeurtenissen vind: De dood van Vera is heel erg en het lijkt me ook heel erg om een kind te verliezen, maar aan de manier waarop Vera is overleden kun je niets doen. Zoiets kan iedereen overkomen. Wat ik helemaal niet goedkeur is dat Oda een geheime relatie heeft met Emile, een goede vriend van Paul. Als je iemand anders wil dan je man, vind ik dat je je moet laten scheiden en dan kun je aan een andere relatie beginnen maar niet tijdens een huwelijk aan een andere relatie beginnen. Maar gelukkig stoppen ze met hun geheime relatie, na de dood van Vera. Hoofdstuk 4: Eindoordeel: Ik vond het een mooi een leuk boek om te lezen. Het was een onderwerp waar ik nog nooit een boek over had gelezen, dus het was een nieuw onderwerp voor mij. Het spreekt me aan als onderwerp, daarom ben ik ook voor dit boek gekozen om te lezen. Ik ben wel een beetje anders tegen het onderwerp gaan aankijken, want normaal hoor je altijd dat door de dood van een kind de ouders juist na elkaar toe groeien, maar dat was dus in het boek niet zo. Zo zie je dat het dus niet altijd zo is. De belangrijkste gebeurtenis in het boek is de dood van Vera, want daar draait het eigenlijk in het hele boek om. Oda en Paul kunnen het maar moeilijk verwerken dat hun enige kind is doodgegaan. Voor mij had het boek genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien, normaal doe ik er ongeveer 2 weken over om een boek uit te lezen, maar nu had ik hem al in een paar dagen uit. De personages reageren onvoorspelbaar, want ik had verwacht dat Oda en Paul juist heel erg naar elkaar toe zouden groeien, maar ik plaats daarvan groeien ze juist uit elkaar, omdat Paul naar Paramaribo gaat. De bouw is niet ingewikkeld, maar soms waren er stukken die bij mij vragen opriepen en die antwoorden moet je dan hebben om de rest van het boek te begrijpen. Die antwoorden kreeg je pas aan het eind van het boek. Dat vind ik jammer, omdat ik daardoor pas het boek snap. Misschien had de schrijver al wat vrager eerder kunnen beantwoorden, zodat je het boek beter begrijpt. Het is een boeiend verhaal, dat komt vooral doordat je wilt weten hoe het afloopt en omdat je antwoorden wilt op de vragen die sommige stukken bij je oproepen. Pagina 4 van 5

5 Het is helemaal geen lastige tekst om te lezen, er worden helemaal geen moeilijke woorden gebruikt. Pagina 5 van 5