Boekverslag Nederlands De avondboot door Vonne van der Meer

Transcriptie

1 Boekverslag Nederlands De avondboot door Vonne van der Meer Boekverslag door een scholier 2782 woorden 8 december ,3 32 keer beoordeeld Auteur Genre Vonne van der Meer Psychologische roman Eerste uitgave 2001 Vak Nederlands Motivatie van mijn boekkeuze. Na het lezen van het boek Eilandgasten wist ik zeker dat ik ook het vervolg, De Avondboot zou gaan lezen. Eilandgasten was een prachtig boek, waar ik me geen minuut in heb verveeld en ik ging er vanuit dat ook De Avondboot deze kwaliteiten had. Niet alleen het lezen van het vorige boek van Vonne van der Meer, maar ook alle veelbelovende recensies in kranten en tijdschriften, hebben me ervan overtuigd dat dit boek zeker weer de moeite waard zou zijn. Het onderwerp zou me zeker aanspreken. Het eiland Vlieland ken ik erg goed, ik kom er al van jongs af aan. Ook om over het wel en wee van vakantiegangers op het eiland te lezen spreekt me erg aan, aangezien men er over het algemeen vanuit gaat dat vakantie alleen maar leuk is. Als het boek op dezelfde fascinerende manier geschreven zou zijn als Eilandgasten kon het niet missen dat ik dit een leuk boek zou gaan vinden. Aangezien De Avondboot het vervolg is op Eilandgasten had ik hier geen twijfel over. Ik wist voor ik het boek ging lezen vrijwel zeker dat ik het leuk zou gaan vinden, dat is de grootste reden waarom ik het ben gaan lezen. Korte weergave van de inhoud. Op het waddeneiland Vlieland staat een vakantiehuisje, waar ieder jaar weer bezoekers hun vakantie doorbrengen. Iedere gast heeft zijn of haar eigen reden om even van huis weg te willen en ieder gast heeft eigen herinneringen aan het huisje als ze het verlaten. Sommige gasten hebben op Vlieland en in de Duinroos al een heel verleden, en komen ook in Eilandgasten voor, en sommige bezoekers komen voor het eerst op het eiland. Jelte maakt al heel wat jaren schoon in de Duinroos en is erg aan het huisje gehecht geraakt. Het is toch een beetje haar huisje en het liefst zou ze willen weten wat de Duinroos allemaal meemaakt in zo n seizoen. Ze zou willen weten wat de bezoekers zeggen, denken en meemaken. Om toch een beetje te weten wat de bezoekers van het huisje vinden en hoe ze het op het eiland hebben gehad, legt ze in het huisje een gastenboek neer. Ze hoopt dat de mensen er in schrijven, want zodra ze na de grote schoonmaak de deuren achter zich dichttrekt, zijn de gebeurtenissen in de Duinroos voor haar een raadsel. Pagina 1 van 5

2 De eerste gast dit seizoen is Edu. Edu is een wat oudere man die nog maar net zijn vrouw heeft verloren. Vlak voordat zij overleed bracht zij een week door in de Duinroos. Hij had nog voor haar dood deze vakantie besproken en hij zou hoe dan ook gaan. Tijdens zijn vakantie probeert hij zich te verplaatsen in Marleen, zijn vrouw, om erachter te komen wat zij voelde de laatste weken en hoe zij over haar, Edu en haar leven dacht. Aan het eind van de vakantie, na een heel rouwproces, beseft hij dat ze echt weg is en dat hij haar moet laten gaan. De volgende gasten zijn Martine en haar moeder. Martine heeft haar vakantie vorig seizoen ook al in de Duinroos doorgebracht, maar toen met Sanne, de zwangere dochter van haar beste vriendin. Toen was Martine nog alleen, maar inmiddels heeft ze een vriend die ze deze vakantie zal voorstellen aan haar moeder. Dat zal moeilijk worden. Nu haar moeder weet dat de vriend van haar dochter, Hans, Joods is, moet ze Martine toch vertellen dat ze ooit met een man getrouwd is geweest, die lid was van de NSB. Haar vriend, Hans, is Joods. Hans heeft een hekel aan alles wat Duits is, hij is z n familie kwijtgeraakt in de oorlog, en hij heeft inmiddels ook alweer een andere vriendin. Hij ziet erg op tegen de ontmoeting met de moeder van Martine, maar ook die kijkt er niet erg naar uit. Alles loopt uiteindelijk anders dan gepland en de hele ontmoeting gaat helemaal niet door en is het aan Hans de beurt om Martine de waarheid te vertellen. De volgende mensen in het huis zijn Ben en zijn moeder en later ook nog zijn broer, Jeroen en een vriend van zijn broer, Dimitri. Jeroen en Dimitri brachten wat leven in de brouwerij en namen ook Ben s avonds mee uit. Ben kreeg steeds meer het vermoeden dat Jeroen en Dimitri van de verkeerde kant waren. Nadat hij ze op een avond met elkaar had zien dansen, vielen andere kleine dingen hem ook op. Hoe klef ze waren, die hand op dat been en dat geld van die oude man. De gedachten van Ben gingen langzaam aan de vakantie beheersen, want ook zijn moeder kreeg haar vermoedens. Of het allemaal waar is, da Jeroen en Dimitri homo zouden zijn, wordt in het boek niet bespoken. Het blijft de vraag. Tussen Ben en zijn familie is Jelte nog een keer komen kijken naar het huisje. Ze ruimt nog wat dingetjes op en probeert de uitgescheurde bladzijden van het gastenboek te laten repareren. Dan komen Babette en Heleen, twee zussen. Allebei hebben ze het in het dagelijks leven druk. Babette is getrouwd met een Belgische makelaar, heeft geen kinderen en in haar vrije tijd zit ze op de golfbaan. Heleen heeft zelf een baan en kinderen en ook een man. Het komt niet vaak voor dat de twee zussen met elkaar op vakantie gaan en in die week komen dan ook een hoop verhalen en gevoelens naar boven. Die brengen vooral spanningen naar boven die de relatie tussen de zussen, Babette en haar man en Heleen en haar moeder op het spel zetten. De laatste gasten van het seizoen zijn Pia en Teun. Een echtpaar dat de eerste week van hun vakantie met hun dochter en diens man en kind, had doorgebracht en nu met z n tweeën de vakantie voortzette. Er heerste alleen geen ontspannen sfeer in het huisje. Dat kwam door de ontmoeting die Teun had gehad vlak voor hij de boot opging. Tijdens zijn vakantie denk hij erg veel over die ontmoeting, over zijn leven, zijn kinderen en over zijn huwelijk. Nadat de laatste gasten de deur van de Duinroos achter zich hebben dichtgetrokken begint Jelte weer met de grote schoonmaak. Dit seizoen heeft ze met een paar gasten kennisgemaakt, maar van de relaties van de gasten met het huisje snapt ze af en toe helemaal niets. Samen met Bram, een jongetje waar ze vroeger op paste, maakt ze het huis schoon. Daarna zullen ze samen wat drinken en het gastenboek lezen, maar Bram heeft niet echt interesse voor het gastenboek. Zal ze hem dan een verhaal vertellen? Misschien het verhaal van die uitgescheurde bladzijdes wel, dan weet hij ook waarom ze zo teleurgesteld is dat die Pagina 2 van 5

3 pagina s weg zijn gewaaid. Zoveel moeite had ze ervoor gedaan om die bladzijdes terug in het boek te plaatsen, maar in een windvlaag is al die moeite voor niks geweest. Als Bram weg is verdiept ze zich alleen in het gastenboek, benieuwd naar wat de gasten er deze zomer van gemaakt hebben. Uitgewerkte persoonlijke reactie. Onderwerp: Het woord vakantie klinkt iedereen natuurlijk leuk in de oren. In De Avondboot, net zoals in Eilandgasten, gaat het onderwerp vakantie gepaard met allerlei problemen. Iedere gast die de vakantie in de Duinroos doorbrengt heeft een verhaal. Dat maakt het boek leuk, want als een persoon met zijn of haar verhaal je niet boeit, dan is dat maar één hoofdstuk lang. Dat maakt het boek erg afwisselend en zorgt dat het boeiend blijft. In het boek kom je in aanraking met overspel, geloof, rouw, pubers, homoseksualiteit en liefde. Alle onderwerpen die in het boek aan bod komen, zijn op een hele mooie manier geschreven. In het boek is er natuurlijk niet veel ruimte om de onderwerpen geheel uit te werken, maar ik denk dat Vonne van der Meer er aardig in geslaagd is de lezer een zo volledig mogelijk beeld te geven van de verschillende onderwerpen. Ze beschrijft het onderwerp van elk hoofdstuk kort, maar volledig, zodat je als lezer ook je eigen mening kan vormen. Naast alle genoemde onderwerpen speelt het eiland Vlieland een hele grote rol in het boek. Ik ga al jaren naar Vlieland op vakantie en ken het eiland dus goed. Het is erg leuk om alle plekjes die beschreven worden te kunnen herkennen. Ook sommige gevoelens van de eilandgasten in het boek komen me bekend voor als eilandgast zijnde. Naast dit boek heb ik natuurlijk Eilandgasten gelezen als boek met dezelfde onderwerpen. Verder heb wel boeken gelezen waar één van de onderwerpen in voorkomt, maar geen enkel boek waar zoveel verschillende onderwerpen in voorkomen. Gebeurtenissen: De gebeurtenissen in het boek zijn allemaal belangrijk. Ik denk niet dat er echt een belangrijkste gebeurtenis is aan te wijzen. Iets dat wel het hele boek door terugkomt is natuurlijk het gastenboek en voor de schoonmaakster de uitgescheurde bladzijdes van het gastenboek. Dingen die voor mij het leukst waren om te lezen, waren dingen over het eiland. Bijvoorbeeld Ben, Dimitri en Jeroen, als zij naar De Zeeman en De Stoep gaan. Afgelopen zomer ben ik daar ook heel vaak geweest en het is dan heel leuk om erover te lezen en er op die manier aan herinnerd te worden. Alle gebeurtenissen worden vrij uitgebreid beschreven. Ook de gevoelens van de personages die bij die gebeurtenis gepaard gaan worden mooi en uitgebreid beschreven. Ik denk dat zowel de gevoelens als de gebeurtenissen erg belangrijk zijn in dit boek. De gevoelens komen ergens vandaan en meestal zijn die ontstaan door een gebeurtenis. De gebeurtenissen in het boek waren af en toe ontroerend. De dingen die de mensen mee hadden gemaakt waren erg. Maar gelukkig was er naast al het leed ook af en toe tijd voor wat plezier en humor. De dingen die de gasten meemaakten hadden, zonder dat ze zich er zelf van bewust waren, toch af en toe met elkaar te maken. Dingen die de een in het gastenboek schrijft, heeft voor de ander een heel andere betekenis en zet die aan het denken. Maar over het algemeen zijn de gasten op zichzelf en hebben ze niks met de vorige gasten te maken. Pagina 3 van 5

4 Personages: In het boek is geen hoofdpersoon aan te wijzen. Per hoofdstuk verschillen de personages en elk hoofdstuk heeft een verschillende hoofdpersoon. In het boek keert de schoonmaakster natuurlijk wel elke keer terug. Aan het begin en aan het eind voor de grote schoonmaak en tussendoor voor de controle. Dit jaar heeft ze zelfs een paar keer aangebeld bij de gasten om te vragen of alles naar wens was. Eigenlijk was ze hier altijd op tegen, omdat ze vindt dat de gasten het gevoel moeten hebben dat het hun huisje is en dat ze niet in de gaten worden gehouden. Maar sinds vorig jaar een vrouw vlak na haar vertrek is overleden, twijfelt ze aan haar goede zorgen. Dat is een kenmerk van haar. Ze heeft er erge baat bij dat de gasten een leuke tijd hebben in het huisje en doet er dan ook alles voor. Verder heeft ze niet echt een grote rol in het boek, dus haar karakter wordt ook niet echt verder uitgewerkt. Alle personages in het boek zijn levensecht. Ik zit eigenlijk nog steeds met de vraag of het verhaal op de waarheid is gebaseerd, dus daaruit blijkt hoe reëel alles lijkt. Het handelen van alle personages is allemaal normaal. De omstandigheden zijn niet normaal, maar de manier waarop ze reageren kan ik me heel goed voorstellen. Ik zou niet in alle gevallen hetzelfde handelen als de personen in het boek, maar ik kan me wel bij iedereen indenken waarom ze zo doen. Het is leuk dat leuk dat het boek zo echt geschreven is, dat maakt het dramatischer. Het lijkt me het leukst om bij Jeroen, Ben, Dimitri en hun moeder in het huisje te zitten. Die personages spreken me het meeste aan. Ik denk dat dit komt omdat ze net zo oud zijn als ik. Ze gaan met z n allen uit in De Zeeman en De Stoep en in het huisje maken ze er ook een groot feest van. Ik snap alleen Ben niet dat hij er zo n groot probleem van maakt dat Jeroen en Dimitri eventueel homoseksueel zouden zijn. Opbouw: De opbouw van het verhaal is makkelijk en leuk. Elk hoofdstuk is een nieuw verhaal met nieuwe gasten. Als de gasten in het huis komen ken je ze nog helemaal niet. In de loop van een hoofdstuk leer je ze kennen door de flashbacks. Het verleden kom je zo te weten en vaak verklaart het hoop over het doen en laten van de gasten. Terugblikken passen goed bij het verhaal en het onderwerp. Een probleem komt altijd ergens vandaan en op deze manier weet je dus hoe de problemen zijn ontstaan. De gebeurtenissen zie je door de ogen van meerdere personages. In de delen dat er wordt schoongemaakt door de schoonmaakster lees je het verhaal door haar ogen. De rest van het verhaal lijkt het wel of je in de muren van de Duinroos gekropen bent. Muren die alles zien en horen en die de gevoelens van alle personages weten en dat opschrijven. Persoonlijk vind ik het een hele mooie manier van schrijven. Je komt alles te weten en zo zit je diep in het verhaal en kan je je eigen mening vormen. Opbouw: Het boek boeide me gelijk vanaf het begin. In het eerste deel zit je gelijk al met een interessant onderwerp, namelijk het verhaal van de overleden vrouw. De schoonmaakster, die lang niet alles van de gasten weet, snapt er niets van als ze in het huisje ineens een vrouw ziet staan die eigenlijk al lang dood blijkt te zijn. Zo zit je gelijk met de spanning of ze erachter komt wie die man in het huis nou eigenlijk is. Het boek is dus wel spannend, maar dan niet in de zin van eng. Er gebeuren vaak onverwachte dingen. Aan het eind van het boek blijf je met heel wat vragen zitten. Zodra de gasten de boot opstappen is hun verdere leven een raadsel. Van een paar gasten uit het vorige boek weet je nu toch wat er van ze gekomen is, maar van een hele hoop ook niet. Ik vind het niet zo erg. Je sluit een hoofdstuk zo echt af en kan je je gaan concentreren op de volgende gasten. Het verhaal blijft boeiend en niet te langdradig. Taalgebruik: Het taalgebruik in het boek was niet moeilijk. Vonne van der Meer heeft een hele heldere Pagina 4 van 5

5 manier van schrijven. Alles vertelt ze duidelijk en ze gebruikt geen moeilijke woorden. De zinnen zijn helder opgebouwd. De verhouding tussen dialoog en beschrijving vind ik goed. Over het algemeen vind ik veel beschrijvingen in een boek niet leuk, het wordt dan zo saai. In dit boek, en in de vorige was dat anders. Zonder de vele beschrijvingen van gevoelens en gedachten is het verhaal onduidelijk en weet je niet goed wat er gebeurt. Je komt op die manier veel te weten over de verhoudingen tussen de gasten en hoe die tot stand zijn gekomen. Ook over het karakter kom je in korte tijd veel te weten. Dialogen vind ik leuk om te lezen. Vaak hadden gasten grappige gesprekken of juist hele verhelderende gesprekken. Dialoog is meestal gewone dagelijkse taal en dat is makkelijk om te lezen. Het was wel leuk dat Babette, uit Belgie, ook een paar Franse uitspraken had. Dat was typerend voor haar. Ook Ben, Jeroen en Dimitri spraken met een beetje populaire taal. Verder was het taalgebruik gewoon algemeen en niet typerend voor een bepaald persoon. Eindoordeel. De Avondboot is een mooi boek. Ik denk dat iedereen een bepaald gevoel heeft bij dit boek. Niet alleen omdat het zo mooi is geschreven, maar ook de plek waar het zich afspeelt en omdat het zo realistisch is. Omdat er zoveel dingen in het boek gebeuren herkent iedereen wel iets van zichzelf in het boek. Persoonlijk vind ik het erg leuk om de dingen over het eiland zelf te lezen. Mensen die nog nooit op Vlieland zijn geweest zullen op hele andere dingen in het boek letten en dat maakt het boek ook zo bijzonder. Iedereen vindt zijn of haar eigen stukje in het boek. De problemen die in het boek voorkomen zijn op zich niet origineel. Er zijn genoeg mannen die hun vrouw hebben verloren en genoeg mensen met een huwelijkscrisis of ernstige ziekte. De manier waarop het in dit boek wordt beschreven maakt al die problemen toch uniek, ondanks dat ze zo allerdaags zijn. De personen in het boek vinden allemaal hun eigen problemen het ergst, dat is erg menselijk. Dat is ook de reden waarom ik het boek zo mooi vind. Ik kan maar tot één conclusie komen: Het boek is de moeite waard om te lezen! Pagina 5 van 5