Foto-expositie: Lievelingsplekken in een wijk die geen probleemwijk is
Kaalslag en de boomhut Deze foto laat veel zien. Ten eerste de wil van bewoners om met elk stukje materiaal dat ze kunnen vinden een muur op te werpen om de eigen privacy te waarborgen. Ten tweede de onontkoombare boomhut, gebouwd in een enorme groene boom die deze ruimte tussen achterkanten ooit domineerde, tot hij gesnoeid werd. Nu licht alle hardheid van stenige en houten oppervlakten in vele verschillende smaken bloot.
De groene achterdeur Een wandelpad door het groen naar het groen. Dit pad langs achtertuinen bied een aantrekkelijke route naar het park waarop het uitkomt. Bewoners van aangrenzende kavels hebben door de begroeiing heen paadjes gemaakt die aansluiten op het achterdeurtje dat ze in hun tuin hebben geplaatst.
Leven op plus 1 Deze brug is een van de weinigen die intact is gebleven. In Buytenwegh zijn dekwoningen gebouwd waar mensen hun voordeur hebben aan het dek op de eerste verdieping. Onder het dek zijn parkeerplaatsen gelegen. Via de dekken kon je voorheen de wijk doorlopen zonder de grond te raken. Vanwege overlast in de vele hoeken die door de verspringende bebouwing gecreëerd werden zijn veel verbindende bruggen gesloopt. De dekken zijn ook opnieuw bestraat en soms opnieuw ingericht.
Zittend uit zicht Dit opnieuw ingerichte woondek heeft een bankje gekregen dat uitzicht biedt op de wijkentree. Ter hoogte van de wijkentree is de hoofdlaan ingericht met grote bomen. De bomen, samen met de afstand tussen straat en dek creëren een luw plekje met een goed uitzicht.
De sub-stedelijke arena Tussen twee scholen is dit voetbalveld gevestigd. Het veldje is recent opgeknapt en ziet er fris uit. Kinderen van de aangrenzende scholen zorgen ervoor dat de plek levendig is. Op de achtergrond zien we de torens van het appartementencomplex aan het stadshart, ontworpen door OMA.
Het eigen straatje Zoals op het woonerf bedoeld was hebben bewoners van deze huizen hun eigen invulling gegeven aan de ruimte voor hun huis. Dat kan onder andere omdat dit stukje autovrij is. Het straatje ligt aan een woonerf dat als parkeerplaats biedt en de bewoners prijzen zich gelukkig dat ze niet daar maar hier wonen.
Restruimte van de bewoners Aan de rand van de wijk bevinden zich in de luwte van wandel en fietspaden steeds driehoekjes restruimte. Deze restruimtes zijn van de gemeente, maar de bewoners van de aangrenzende huizen hebben informeel eigenaarschap over de ruimte gevestigd. Op de foto is te zien dat de bewoners van de kopgevel een raam hebben geplaatst dat uitzicht biedt. Ook is de tuin van dat huis niet begrensd daar schuttingen of hagen, maar zijn er slechts enkele struiken geplaatst die een speelse overgang verzorgen. In de ruimte zijn speeltoestellen, hutten en stoeltjes geplaatst.
Desolate plek tussen leefwerelden Deze lievelingsplek is een guilty pleasure. Eigenlijk is het zonde dat bewoners zich af hebben gesloten van het pad en de ruimte tussen hun achtertuinen. Wanneer je hier loopt waan je je in een aparte wereld. Overal zie je tekenen van menselijk leven, maar er is geen hond te bekennen. Naast mensen hebben ook honden er niets te zoeken, zij worden geweerd door middel van laag groeiende, onderhoudsarme prikkelbosjes die hondenpoep in de berm moeten tegengaan.
Contact met de buurt Op deze foto zien we twee tuinen die zich niet geheel afsluiten van de omgeving. Links is de schutting vanaf borsthoogte open waardoor een groet of een praatje mogelijk zijn. Wel zijn er planten opgehangen die wat meer aftand tussen tuin en openbare ruimte creëren. Rechts zien we een heg die niet veel hoger komt dan heuphoogte, de stoelen in de tuin zij op de openbare ruimte georiënteerd waardoor iedereen gegroet en bekeken kan worden. Het balkon boven de zitplek biedt wat beschutting waardoor de zitplek toch privé blijft.
Wijkentree, Centrumentree De entree van de wijk is ruim en groen en er staat een partij enorme bomen. Het pad is de hoofdader voor langzaam verkeer tussen wijk en stadscentrum. We zien dus zowel de entree van de wijk als de entree van het centrum. Een tunnel die oogt als brievenbus en mensen opslokt richting de centrumwereld waar de gebouwen groot zijn en waar een andere beleving heerst dan in de rustige wijk.
Omarm de truttigheid De nieuwe truttigheid, zo werd het concept van het woonerf genoemd door critici. Op deze foto zien we truttigheid in volle glorie. En laten we die omarmen. De openbare ruimte rondom dit bestrate stukje voortuin bestaat uit straat, parkeerplaatsen en andere soortgelijke voortuinen waar met kunde auto op zijn geperst. De bewoner van dit huis is vastbesloten er iets van te maken. Niet geremd door smaak heeft ze de boel afgebakend met bloempotten, ornamentjes, twee stoelen om de spelende kinderen in de gaten te houden en een print van een koe in een weiland die misschien een verlangen weergeeft, maar heel misschien woont hier een tevreden mens.
Centerparcs om de hoek Dit paadje staat in verbinding met de drukke langzaam-verkeer route van de wijk, maar er heerst een ontspannen sfeer. De aangrenzende tuinen hebben heggen, waar net wel of net niet overheen kan worden gekeken, maar die ruimte bieden aan voorwaardelijke interactie. Ik sprak hier een bewoonster van een van de aangrenzende huurappartementen (vrije sector huur, aan de andere kant van de route is sociale huur, daar kom ik beter niet). Ze vertelde me dat ze elke dag een rondje liep en het fantastisch vond: ik heb het gevoel alsof ik in Centerparcs ben. Dat mag je als positief uitleggen.