De woorden; trouw, onbevooroordeeld, hartelijk, ongedwongen, creatief, spontaan, reddend, openhartig, richtinggevend, motiveren, ondernemend en optimistisch, zijn de meeste woorden die bij mij passen. Stimulerende type Wat voor relatietype is Astrid Groenveld-Oosterwaal? In de beschrijving van het stimulerende type, herken ik mijzelf bijna helemaal. Terwijl ik dit aan het lezen was, gleed er automatisch een glimlach op mijn gezicht, omdat het ze herkenbaar was voor mij. Ik kan mij inderdaad terug trekken als het niet klikt tussen een ander en mij, ik wil het eerst wel proberen, maar als ik het gevoel heb dat de ander mij niet begrijpt, dan ben ik geneigd om mij terug te trekken. Ik kan dan wat meer afstandelijk zijn en hoewel de ander dat wellicht niet zo merkt, weet ik het wel van mijzelf. Ik heb dit voornamelijk bij personen die star zijn, en mensen die weinig gevoel voor humor hebben. Ik praat inderdaad erg graag, en kan dit breedsprakig doen. Mijn man zegt weleens,: kom nu toch is to the point, ik hoef niet de uitgebreide versie te horen. Vooral wanneer ik mij op mijn gemak voel, kan het wel eens als een waterval overkomen, of heel beeldend worden. Sommige mensen roepen dit extra bij mij op. Die moet ik veel vertellen, of zijn mijn uitspraken doorspekt met humor, ik kan mijzelf op zo'n moment moeilijk afremmen. Voornamelijk wanneer mensen hetzelfde gevoel voor humor hebben, of snel lachen. Dan kan ik moeilijk serieus zijn, dit kan dan ook gebeuren in een (werk)overdracht moment. Zeker herkenbaar is ook het vertellen over persoonlijke zaken. Laatst had ik het ook op mijn stageplaats. Hoewel het pas mijn 2e dag is, voel ik er mij nu al thuis. Voor mij heeft het te maken dat de collega's uitnodigend zijn en enkele al bekend zijn voor mij, en openstaan voor nieuwe mensen. Die dag gingen we samen op pad, cliënten thuis bezoeken. Dus veel samen in de auto gezeten onderwijl rijdend naar de cliënten toe. Ik voelde mij dusdanig op mijn gemak, dat ik halverwege de dag over heel persoonlijk dingen heb gesproken. Ik merkte ook op dat ik veel voorbeelden gaf vanuit mijn ervaring, zowel met cliënten als mijn ouder wordende ouders en de daarbij komende lichamelijke beperkingen. Enerzijds is dat wel handig als je doelgroep boven 65 is. Ik kan mij hierdoor beter verplaatsen in de cliënten (zoals wat voor impact lichamelijke onderzoeken in een ziekenhuis kan hebben). Het team van mijn stageplaats ervaar ik als een open team, en dat maakt voor mij dat ik ook heel open ben. Hoewel ik graag praat en van grapjes houdt, vind ik het ook belangrijk om serieus te zijn. Ik kan dan inderdaad erg tegenstellend zijn. Want wanneer ik vind dat iets serieus behandeld moet worden, bijvoorbeeld in een bespreking of overdracht, het hebben over afspraken waarvan het belangrijk is dat het goed duidelijk is voor iedereen, dan heb ik geen tijd voor grapjes, en kan dan wat geïrriteerd reageren wanneer dat voor iemand niet duidelijk is. Ik wil dan serieus aandacht hebben en benoem dat dan ook. Mijn gezicht spreekt dan (net als anders) boekdelen! Ik heb geduld, sommige collega's zeggen weleens dat ik te veel geduld heb. Die vinden dat ik best wat assertiever mag zijn. Zelf heb ik er meestal niet zo'n last van, ik kan blijkbaar veel hebben, maar anderen zeggen mij dat ik meer ruimte voor mijzelf mag nemen. Natuurlijk heb ik er soms wel last van, omdat ik dan later klaar ben met mijn werk dan dat ik gepland had. Zo heb ik een poosje gehad dat ik, doordat ik dan een collega ging helpen, zelf niet mijn werk had gedaan wat ik dan die dag had willen doen. Niet dat het zo erg is, maar opdat moment was het wel voor mijzelf vervelend. Dit kan mij ook overkomen met cliënten. Ik vind het bijvoorbeeld zeer gezellig als een cliënt bij mij op het kantoor komt zitten, en mijn aandacht vraagt. Ik neem dan de tijd om een praatje te maken. Ik vind het immers fijn wanneer mensen mij in vertrouwen nemen, en mensen kunnen mij veel vragen. Een vertrouwensband opbouwen vind ik belangrijk en daar moet je tijd voor maken. Dit heeft dan weleens het gevolg dat ik uiteindelijk later naar huis ga. Dat vind ik geen probleem. Het heeft dan ook weer te maken met het graag ongeorganiseerd werken. Hoewel ik ook wel behoefte heb om systematisch te werken, vind ik
het ook erg fijn om te maken te krijgen met een ongeorganiseerde boel. Dat maakt waarom ik de opname afdeling voor ouderen leuk vind. Zo heb je 10 cliënten en kort daarna kan je er 11 hebben of mogelijk 9. Dus ik kan dan wel een plan in mijn hoofd hebben met wat ik allemaal wil doen tijdens mijn dienst, maar een plotselinge opname of ontslag, kan het weleens in de war gooien. En dan voel ik mij in mijn nopjes! Natuurlijk moet dit ook niet alle dagen te zijn, rustige dag vind ik ook fijn, dan kan ik weer lekker kletsen! Afgelopen zomer was de druk op de afdeling wat aan de hoge kant. Er waren natuurlijk collega's op vakantie, en enkele ernstig ziek. Ik heb toen veel gewerkt met oproepkrachten en/of vakantiewerkers. Natuurlijk is het fijn dat zij ondersteuning bieden. Maar ik mis dan op den duur wel mijn collega's van het vaste team. Ik mis hen omdat ik met hen ervaring kan uitdelen, en ik mis dan ook bevestiging of ik de dingen goed zie of goed doe. Ik vind het prettig om feedback te krijgen en ook om te geven, ik vind het leerzaam om met elkaar als team over cliëntensituaties te praten. Ook mis ik hen als persoon. Ik ben optimistisch van aard, en meestal goed van stemming, met deze houding moet ik weleens oppassen dat ik niet al te enthousiast ben. Wanneer het andere niet goed gaat, dan probeer ik hier wel rekening mee te houden. Niet alle cliënten waarderen het wanneer je erg optimistisch bent of heel vrolijk bent. Voor cliënten kan ik ook heel rustig zijn. Ik kan ook rust uitstralen of rustig overkomen terwijl ik dat van binnen niet ben. Dat heeft veel voordelen voor mij. Personen die mij kwaad maken, of mij angstig maken zien dit niet altijd aan mij. Ik ben dan rustig aan de buitenkant en kan rustig mijn zegje doen. Dit stelt anderen op hun gemak, of maakt ze zelf ook stil van zijn, of nadenken hoe hier op te reageren. Onderwijl kan ik hard nadenken hoe ik de situatie kan aanpakken. Ik vind mijzelf stimulerend, maar anderen kunnen dit ook vinden. Ik kan anderen enthousiast maken voor mijn ideeën. Een duidelijk voorbeeld is het werken in de projectgroep tijdens de major fase. De andere leden zagen in mij de kwaliteiten: motiverend, stimulerend, richtinggevend. En dat terwijl ik ook ontzettend eigenwijs kan zijn, en vasthoudend aan mijn mening. Kenmerken Ik laat graag zien aan anderen waar ik mee bezig ben. Een voorbeeld is mijn studie. Dingen die ik leer op school en waarvan ik denk dat ze bruikbaar zijn of interessant kunnen zijn voor mijn collega's, dat deel ik met hen. Ik ben tolerant, vriendelijk en sta open voor de mening van een ander, en sta open voor de positieve kanten. In het Rehabilitatiegerichtwerken of Belevingsgerichtwerken voel ik mij dan ook zeer thuis. Ik kijk graag naar de toekomst. Hier zit ook een belemmering aan, heb gemerkt, het verklaart voor mij waarom ik soms de dingen niet meer bespreekbaar maak met een ander. Het is voor mij dan al geweest en klaar, ik heb het dan voor mijzelf al gereflecteerd en ben ik klaar om verder te gaan. Hiervan weet ik nu dat dit niet altijd kan, dingen behoren dan wel uitgesproken te zijn om de ander de kans te geven er ook naar te kijken en te verwerken (reflectie). Ik wordt graag betrokken in het wel en wee van mensen om mij heen, en ondanks dat ik dichtbij kan zijn, kan ik toch ook wel mijn grenzen bewaken. Ik help graag een ander zoeken naar oplossingen. Dit betekend dat ik graag ideeën/ oplossing aandraag. Ik kan hier creatief in zijn. Toch heeft dit als nadeel, dat ik dan de oplossing bedenk en niet de ander en dat is ook niet altijd goed. Mensen zijn belangrijk voor mij, vooral waar ik dagelijks mee omga. Ik vind het fijn om met hen; te lachen, praten over serieuze onderwerpen of te discussiëren. Ik kan bij hen mijzelf zijn; openhartig en vertrouwend. Dit leidt soms tot de consequentie dat ik gekwetst wordt, de ander is zich daar niet altijd van bewust. Ik kan dan zeer teleurgesteld zijn en de mensen die mij goed kennen merken dan aan mij dat ik prikkelbaar ben en minder goed gestemd. Voorbeeld; ik heb in het verleden met een bewoner gehad in het verpleeghuis, dat die mij had gekwetst. Deze bewoner had een narcistische persoonlijkheid. Heel lang ging de samenwerking goed, ik had veel voor deze bewoner bewerkstelligd, ook in de omgang met anderen. Ik had gedacht dat ik toch afstand had gehouden, maar toch heeft de bewoner mij met één belediging flink te pakken. Ik was er toen ontzettend kwaad van en heb de hele dag niets meer gedaan voor de bewoner. Ik heb er toen een collega voor gevraagd en tegen de bewoner gezegd dat die mij erg had gekwetst. Ik heb mij hier wel overeen kunnen zetten. Ik doe dit door te delen met mijn collega's, ik vertel het voorval een aantal keer, en beetje bij beetje wordt het dan minder. Dan kan ik het weer relativeren. Ook de bewoner begreep dat die te ver was gegaan en bood ook excuses aan. Maar dat had voor mij opdat moment geen betekenis. Zoals gezegd, ik moest het eerst voor mijzelf verwerken.
Houding in relaties. Ik kan makkelijk contact maken met mensen, zowel oud als jong. Vaak is mijn opgewektheid of mijn rustige uitstraling de aantrekking voor andere mensen. Zelf vind ik het leuk om contact te hebben met mensen, vooral als ze anders zijn dan anderen, of moeilijk zijn of wanneer ze gered moeten worden. Als kind op school weet dat ik het altijd opnam voor de zwakkere in de klas, dit kon zo ver gaan dat ik gerust voor hen een gevecht aan ging met anderen. Dit deed ik dan het liefst met woorden, ik kon een ander daar vaak mee intimideren en hoefde zo het lijfelijke gevecht niet aan. Want liever los ik problemen op met woorden, zodat de schade beperkt blijft en weer snel over gegaan kan worden tot orde van de dag. In mijn werk heb ik nog steeds dat ik mij aangetrokken voel tot cliënten die mijn hulp als verpleegkundige nodig hebben, of thans waarvan ik denk dat het zo is. Want in de psychiatrie zijn mensen er niet altijd van overtuigt dat ze hulp nodig hebben, zie hier mijn uitdaging. Ik kan erg genieten van de mensen met psychiatrische stoornissen, omdat ze zo anders zijn. Ik kan er van leren vind ik. Het werken met collega`s vind ik gezellig, en heb dan ook het liefst geen conflicten. Wanneer ik het met iets niet eens ben, zal ik dit wel bespreken, maar kijk dan vooral ook hoe ik dit zal doen. Het is wat aangepast aan de persoon. Zelf kritiek ontvangen kan ik wel vind ik, maar het moet niet te direct zijn. Ik weet van mijzelf dat ik daar gevoelig in ben. Ik vind ook dat ik daar nu wel in veranderd ben. Door de HBO-V opleiding zowel op school als op het werk, mede door de supervisie ben ik gaan leren inzien dat ik er gevoelig voor ben. Dat ik geneigd ben om sommige kritiek te persoonlijk op te vatten. Een voorbeeld; ik zou met een groepje collega's gaan eten, we hebben half wat afgesproken (alleen datum). Omdat anderen op vakantie waren en zo geen tijd hadden om restaurant etc te regelen, ben ik dat, heel enthousiast op gaan pakken. Helaas liep het zo dat er tot de dag ervoor dat het grootste deel niet zou kunnen. Vervolgens heb ik (na overleg) iedereen bericht dat het niet door kon gaan. Daarop kreeg ik vervolgens, op de dag dat we zouden gaan eten, een mailtje van een collega (wat naar iedereen was verstuurd) dat het flink balen was dat ze (naar zoveel moeite te hebben gedaan) nu moest lezen dat het niet doorging. Als eerste reactie werd ik er kwaad van en vond het teleurstellend. Na nog eens te hebben gelezen, kon ik het in een ander perspectief zien. Ik kon er bij lezen van wie het was, dus de context veranderd dan. Ik begreep er uit dat diegene het jammer vond dat het niet doorging, omdat ze zo haar best had gedaan om de dienst te ruilen en veel zin had in het etentje. Dat het niet doorging kwam dan ook niet door mij persoonlijk, maar door omstandigheden. En dat vond ik zelf ook jammer! Zo is het een begrijpend bericht en geen kwetsend bericht. Rol in team Ik voel mij gewaardeerd binnen het team waar ik nu werk. Maar ook in de teams waarin ik in het verleden heb gewerkt. Hoewel ik in het begin bekijk hoe het werkt en wie de mensen zijn, kan ik mij meestal al snel op mijn gemak voelen. Ik ben iemand die zich snel kan aanpassen. Ik ben op mijn werk een collega die vrolijk is en veel gevoel voor humor heeft. Ik weet anderen te stimuleren waardoor we vaak aan het eind kunnen concluderen dat we lekker gewerkt hebben. Ik doe graag van alles tegelijk en ik ben snel verleid tot het helpen van anderen of luisteren naar anderen. Ik vind gezelligheid belangrijk. Het niet alles af hebben van wat ik had willen doen, dat is de consequentie ervan. Hier heb ik mee leren omgaan. Ik werk nu soms nog door, terwijl een ander dan naar huis gaat. Of ik beslis dat ik de andere dag dan maar iets harder moet werken en wat meer op mijzelf gericht moet zijn. De opname afdeling waar ik nu werk bied voor mij dan ook vele uitdagingen, het is daarom dat ik het zo leuk vind. Het kan dagen hetzelfde zijn om vervolgens ineens te veranderen in een hectieke situatie, wat ik dan meestal wel kan waarderen. Ik heb het dan erg naar mijn zin. Ik ben loyaal en steunend naar mijn collega's. Op het werk weet ik dat wel, maar ik vond het zeker leuk om dit te mogen horen van de projectgroep (major fase) Ook het in het oog houden van heel het project en toch stapsgewijs kunnen denken, het gebruikmaken van andere hun kwaliteiten. Zoals gezegd ik wordt graag bevestigd! Invloed op zorgvragers. Mijn opgewektheid is meestal wel aanstekelijk het is ook een herkenningspunt voor cliënten. Anderzijds moet ik wel alert zijn dat mijn opgewektheid wel passend is. Wanneer een cliënt zich niet goed voelt, achterdochtig is, dan moet ik wel oppassen dat het niet verkeerd geïnterpreteerd wordt of storend kan zijn. Zoals ik al eerder heb benoemd, kan ik soms te oplossend zijn en geef ik de cliënt geen ruimte om zelf tot een oplossing te komen. Sterker nog, het gebeurd weleens dat ik de zin al afmaak. Wel vind ik van mijzelf dat ik mij hier zelf bewust van ben en daardoor beter instaat ben om dit onder controle te houden.
Door mijn open houding, niet oordelend te zijn, cliënten graag de kans bied of vertrouwen kan geven, voelen cliënten zich serieus genomen en voelen zich vrij om hun verhaal te doen en hun vertrouwen aan mij te geven. Wat ook helpt is dat ik vaak praktische zaken oplos voor de cliënten. Ik kan cliënten veel ruimte geven, dit heeft als voordeel dat mensen graag naar mij toekomen met hun klachten/wensen/hulpvraag. Maar heeft ook tot gevolg dat ik soms te veel ruimte heb gegeven en het soms dan weer moet herstellen. Het komt ook voor dat ik cliënten kan overhalen om toch nog iets te doen wat ze mogelijk liever niet meer willen doen. Voorbeeld: cliënt wil bepaalde medicatie niet meer innemen omdat ze daar klachten van heeft. Ik spoor cliënt aan om het nog even vol te houden, de bijwerkingen kunnen verminderen nadat er gewenning is. Cliënt nam dat zo aan, en nam de medicatie in. Met als gevolg dat ze weer veel last had van de bijwerkingen. En na 1 dag er alsnog mee stopte. Waar ben ik minder tevreden over: Ik kom soms te snel in actie en neem te weinig rust om te luisteren. Ik heb dan al antwoord gegeven, en moet dan concluderen dat het een totaal verkeerd antwoord is. Voor anderen denken! Vooral dat vind ik erg lastig en vermoeiend, het kan mij soms ook blokkeren. Omdat ik dan al een heel scenario in mijn hoofd heb zitten, een die mijn niet zo goed uitkomt! Het spontaan willen blijven en niet zo bewust van alles wat ik wel en niet doe, vind ik ook en hele herkenbare. Vooral nu in deze periode, dat ik veel te doen heb voor mijn studie, maar ook op het werk. Ik ben dan erg serieus bezig, en kan het dan soms niet spontaan reageren wanneer mijn echtgenoot zijn best doet om mij met humor te laten ontspannen (hij kan dan beter uit de buurt zijn!).