Waarom worden er duizenden kinderen (en volwassenen) per jaar gebeten door een hond die ze niet kennen? Ik kan je verklappen dat er 3 redenen zijn. Vandaag vertel ik je over de eerste, de belangrijkste en de meest voorkomende. Iedere hondeneigenaar maakt zich er schuldig aan. Op nummer 1 staat: Iedere eigenaar heeft de hartenwens dat hij of zij de perfecte hond heeft. En perfect is een ruim begrip. Dat kan voor iedereen iets anders betekenen, maar over het algemeen wil de hondeneigenaar geen kwaad woord horen over zijn of haar hond. Daardoor bedekken eigenaren veel ongewenst gedrag met de mantel der liefde. Hoor jij jezelf ook wel eens het volgende uitspreken?: Hij blaft nooit naar kinderen, doet ie anders echt nooooit, hij zal zijn dag wel niet hebben Ja, het is echt een dominant mannetje dat krijg je bij reuen Ja, dit ras is nu eenmaal dol op kinderen, druk en springerig, maar dat is ook wel leuk Hij is nog maar 9 maanden, hij moet het allemaal nog leren
Menig hondeneigenaren ziet veel ongewenst gedrag door de vingers. In eerste instantie lijkt dit onschuldig, maar wat als je het gedrag nu eens uitvergroot?! We denken (hopen) dat het gaat om een incidentje wanneer onze hond luid blaffend om een kind heen cirkelt.! We denken dat het wel overgaat dat Puckie tegen het been van de visite oprijdt.! Of we vinden het bij de leeftijd van een jonge hond horen wanneer deze gromt naar kinderen in een kinderwagen. Toegeven dat je hond simpelweg niet de perfecte hond is, maakt een ontzettend groot verschil. Je hoeft geen rooskleurig beeld op te houden, je mag hulp van anderen inschakelen, je hoeft jezelf (en je hond) niet groot te houden. Nee, je kunt gewoon erkennen dat niemand perfect is en dus ook jouw hond niet. Iedere ouder schaamt zich wel eens voor zijn of haar kind, omdat zoon of dochter lief net iets te enthousiast het bakje chips aan zijn mond zet of net iets te wild een kleiner kind gedag zegt en het daarbij hard omduwt.
Zo zijn er ook talloze eigenaren die op talloze momenten schamen voor hun hond. Pas geleden had ik nog zo n schaammomentje. Vrij onschuldig, maar vergroot het maar eens uit. Tijdens een wandeling met hondlief liep ik voorbij de buurvrouw die net met een volle tas boodschappen uit de auto stapte. Dag buurvrouw : zeg ik Dag buurvrouw : zegt buurvrouw ( maar laat daarbij ook een stukje Franse kaas vallen) HAP, SLIK..WEG : zegt mijn hond (en de Franse kaas verdwijnt in haar bek) De buurvrouw kijkt verbouwereerd en haar brein lijkt niet te bevatten wat er zojuist gebeurde. Ze beseft wel dat het geen Dierbare ontmoeting was geweest. En ik ik schaamde me kapot als eigenaar (én als gedragstherapeut voor honden). Mijn adrenaline schoot omhoog. Het flitste door mij heen wat ik mogelijk zou kunnen zeggen: Dat doet ze anders nooit (had ik kunnen zeggen, maar het is al eens eerder voorgekomen, erger nog, het is al eens bij een andere buurvrouw gebeurt schaam) Ze heeft nog niet gegeten, dus ja dan lust ze echt alles. (had ik kunnen zeggen, maar mijn hond heeft altijd honger.) Deze honden hebben zo n ontzettende eetlust dat hoort echt bij het ras. (had ik kunnen zeggen, maar is totale nonsens.) Ze wordt wat ouder, dan reageert ze allemaal wat impulsiever (dat had ik ook kunnen zeggen, maar dan had ik w.s een hele lange neus gekregen..)
Wat ik heb gezegd is: Ooh het spijt me. Ik heb mijn hond hierin nooit goed genoeg getraind. Dit doet ze al van jongs af aan en nu ze 9 jaar is, lijkt het erger te worden. Ik had rekening moeten houden met dat je eten bij je had. Ik had haar dichter bij me moeten houden. Ik ga direct nieuwe kaas voor je kopen. Dit is natuurlijk een grappig voorbeeld (alhoewel buurvrouw het minder grappig vond), maar stel je voor dat een kind op mijn verjaardag een stukje kaas laat vallen en mijn hond duikt erop af. Zeker weten dat dit kind verongelijkt is, het gaat huilen of het stukje terug gaat pakken. En dan kunnen er ongelukken gebeuren. Wanneer je net doet alsof het gedrag van je hond normaal is en het bij de hond hoort, negeer je belangrijke signalen. Je hond vraagt om training op die onderwerpen. Daarom: erken dat je hond niet perfect is en ga met de imperfectie aan de slag. Wanneer je wil weten hoe ik dit schaammoment om heb gezet in een leermoment, nodig ik je uit om verder te lezen. Je leest dan een stappenplan waarin ik een geslaagde poging onderneem om het weer goed te maken met mijn buurvrouw. Stappen plan Negeren van voedsel op straat/ grond en je hond op laten kijken naar jou. Ik ben direct naar de supermarkt gegaan, zonder hond. (Weet je dat het regelmatig voorkomt dat honden worden meegenomen bij een supermarkt? Daarnaast heb je geen zicht op kinderen die op je hond aflopen. Mijn advies zou zijn: niet doen.) Boodschappenlijstje supermarkt 2 stukken kaas: 1 voor de buurvrouw en 1-tje extra om het goed te maken. 2 stukken kaas: om te trainen dat mijn hond daar van af moet blijven 1 worst : als beloning voor mijn hond wanneer ze de Franse kaas op straat negeert. Stap 1. Loop zonder hond naar de straat. Leg daar op verschillende plekken de kaas of iets anders lekkers weg. Onthoud deze plekken. Snij de beloningsworst in kleine stukjes en stop die in je zak of trainingszakje. Stap 2. Lijn je hond aan (gebruik geen flexi-riem) en loop de plek waar je voedsel hebt weggelegd. Houdt afstand en sta stevig (voor het geval je hond en zijn honger sterker is dan jou!) Stap 3 Wanneer je hond naar de kaas wil sta je direct stil. Je zegt niets. De hond wil naar de kaas, maar wanneer jij consequent stil staat en niets zegt, zal je hond op een gegeven moment naar jou opkijken met verwarde en vragende ogen.
Dat is het gedrag wat je wil. Negeren van het voedsel op straat en het opkijken naar jou. En dat is dan ook het moment van BELONEN. Dat herhaal je net zolang tot je probleemloos langs het voedsel op straat kan lopen. Iedere keer dat jouw hond naar je opkijkt en het voedsel negeert is een beloningsmoment. Maak het je hond de eerste keren niet te moeilijk en loop er in eerste instantie met een wijde boog omheen. Verklein dan steeds je afstand tot de kaas. Mocht je hond toch het voedsel grijpen en het vol gesmak naar binnen werken word dan niet boos op je hond. Jij bent te snel gegaan in je training. Oefen opnieuw. Eindresultaat: Wanneer je merkt dat je hond dit na een aantal training sessies goed doet zou de volgende droom waarheid kunnen worden. Je loopt met je aangelijnde hond naar je buurvrouw en je belt aan, als de buurvrouw open doet, doe je het volgende: Hallo buurvrouw: zeg jij en je geeft haar een stuk kaas Hallo buurvrouw: zegt de buurvrouw en zoals (vooraf) afgesproken pakt ze de kaas aan en laat hem direct op de grond vallen... : zegt mijn hond, maar inplaats daarvan kijkt ze me aan.megabeloning!!! Het mooie van deze training is dat ik een andere leerervaring voor mijn hond heb gecreëerd. Maar minstens net zo belangrijk is dat de gedupeerde buurvrouw mijn hond nu extra bijzonder vind en dat ze vol enthousiasme op een feestje het KAAS verhaal verteld. Geen hondentrauma s voor haar. Al met al is dit misschien een grappige anekdote geworden, maar onthoud wel dat kleine dingetjes een groot probleem kunnen worden. Volgende week behandel ik oorzaak nummer 2 en dat is: Mensen worden gebeten omdat ze eigenwijs zijn en niet naar het advies van de eigenaar luisteren.