AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V1. Datum uitspraak: 4 februari 2010 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Arnhem, van 27 augustus 2009 in zaak nr. 09/12652 in het geding tussen: en de staatssecretaris van Justitie.

2 /1/V1 2 4 februari Procesverloop Bij besluit van 1 augustus 2008 heeft de staatssecretaris van Justitie (hierna: de staatssecretaris) een aanvraag van (hierna: de vreemdeling) om hem een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Bij besluit van 1 april 2009 heeft de staatssecretaris het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 27 augustus 2009, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Arnhem, het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 23 september 2009, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1 /V1 3 4 februari Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. A.B.M. Hent, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. B. Klein Nulent, ambtenaar van Staat. w.g. Hent lid van de enkelvoudige kamer w.g. Klein Nulent ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 4 februari Verzonden: 4 februari 2010 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 Uitspraak RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE Vreemdelingenkamer Nevenzittingsplaats Arnhem Registratienummer: Awb 09/12652 Datum uitspraak: 27 augustus 2009 Uitspraak Ingevolge artikel 8:70 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in samenhang met artikel 71 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vvv 2000) inzake geboren op v-nummer van Amerikaanse nationaliteit, eiser, gemachtigde mr. I. Özkara, tegen de Staatssecretaris van Justitie, Immigratie- en Naturalisatiedienst, verweerder. Het procesverloop Op 28 mei 2008 heeft eiser een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd onder de beperking 'het uitoefenen van gezinsleven conform artikel 8 van het EVRM bij dochter! aangevraagd. Bij besluit van I augustus 2008 heeft verweerder de aanvraag van eiser afgewezen. Daartegen heeft eiser bij brief van 7 augustus 2008 bezwaar gemaakt. Eiser is op 2 maart 2009 gehoord door een ambtelijke commissie. Bij besluit van I april 2009 heeft verweerder het bezwaar ongegrond verklaard. Op 8 april 2009 heeft eiser beroep ingesteld tegen dit besluit. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

5 Registratienummer: Awb 09/ De openbare behandeling van het beroep heeft plaatsgevonden ter zitting van 10 augustus Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door mr. I.A.M de Groot. De beoordeling 1. Ingevolge artikel 8:1, eerste lid, gelezen in samenhang met artikel 8:69 van de Awb, dient de rechtbank het bestreden besluit de motivering waarop dit besluit berust daaronder begrepen te toetsen aan de hand van de tegen dat besluit aangevoerde beroepsgronden. 2. De rechtbank gaat uit van de volgende feiten. Eiser wenst verblijf bij zijn dochter. Zijn dochter heeft de Nederlandse nationaliteit en is op. in Nederland geboren. Eiser is op gehuwd met mevrouw referent, de moeder van zijn dochter. Zij bezit eveneens de Nederlandse nationaliteit. Eiser en referent hebben samen nog een zoon, geboren op met de Nederlandse nationaliteit. Daarnaast heeft referent nog twee kinderen, een tweeling, geboren op van Nederlandse nationaliteit, die bij haar woonachtig zijn. 3. Verweerder heeft de aanvraag afgewezen en heeft daaraan het volgende, kort samengevat, ten grondslag gelegd. Eiser en referent hebben niet aangetoond dat zij zelfstandig en duurzaam beschikken over voldoende middelen van bestaan. Voorts stelt verweerder zich op het standpunt dat artikel 8 van het Europese Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (verder: EVRM) niet geschonden is nu niet is gebleken van een objectieve belemmering om het gezinsleven buiten Nederland uit te oefenen. Evenmin slaagt het beroep van eiser op het internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (hierna: IVRK). 4. Hiermee kan eiser zich niet verenigen en daartoe wordt het volgende, kort samengevat, aangevoerd. Naar de mening van eiser heeft verweerder de belangenafweging in het kader van artikel 8 van het EVRM onzorgvuldig gemaakt. Verweerder heeft onvoldoende rekening gehouden met het privéleven van eiser en zijn gezin. Eiser heeft hiertoe aangevoerd dat referent en hun kind beiden de Nederlandse nationaliteit hebben. Het is voor eiser en zijn gezin niet mogelijk om het gezinsleven in de Verenigde Staten uit te oefenen, voornamelijk omdat het moeilijk is om daar een verblijfsvergunning te krijgen. Ook kunnen de twee oudste kinderen niet mee naar de Verenigde Staten omdat hun biologische vader in Nederland woont en niet met hun vertrek zal instemmen. Voorts stelt eiser dat, in het licht van artikel 3 van het IVRK en artikel 8 van het EVRM, een deskundig onderzoek moet worden verricht door de Raad voorde Kinderbescherming of een andere deskundige instelling omtrent de gevolgen voor de kinderen voor wanneer eiser Nederland dient te verlaten. In dit kader verwijst eiser naar een uitspraak van het Europees Hof van de Rechten van de Mens inzake Rodrigues da Silva van 31 januari 2006 (LJN: AV3568). 5. De rechtbank overweegt als volgt. ó. Ingevolge artikel 16, eerste lid, aanhef en onder e, van de Vw 2000 kan een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd worden afgewezen indien de vreemdeling niet zelfstandig en duurzaam beschikt over voldoende middelen van bestaan dan wel, indien de persoon bij wie de vreemdeling wil verblijven, niet zelfstandig en duurzaam beschikt over voldoende middelen van bestaan.

6 Registratienummer: Avvb 09/ De rechtbank stelt vast dat niet in geschil is dat referent en eiser niet voldoen aan het middelenvereiste. Evenmin in geschil is dat referent en eiser op grond van de in het Vreemdelingenbesluit 2000 en de Vreemdelingencirculaire 2000 weergegeven regelgeving niet in aanmerking komen voor een vrijstelling van het middelenvereiste. Het geschil beperkt zich tot de vraag of verweerder een zorgvuldige belangenafweging in het kader van artikel 8 van het EVRM heeft gemaakt. 8. Ingevolge artikel 8, eerste lid, van het EVRM, voor zover thans van belang, heeft een ieder recht op respect voor zijn familie- en gezinsleven ('family life'). Ingevolge het tweede lid is geen inmenging van enig openbaar gezag toegestaan in de uitoefening van dit recht, dan voor zover bij de wet is voorzien, en in een democratische samenleving noodzakelijk is in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden, of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen. 9. Niet in geschil is dat er sprake is van gezinsleven tussen eiser en referent en hun minderjarige kinderen en de twee minderjarige kinderen van referent en dat er geen sprake is van inmenging in dit gezinsleven nu dit een eerste aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning is. 10. Uit hoofdstuk B2/10 van de Vc 2000 blijkt dat zowel bij eerste toelating als bij inmenging altijd een volledige belangenafweging dient plaats te vinden. Welke belangen bij de belangenafweging moeten worden betrokken, hangt af van de concrete individuele casus. Van belang is dat het altijd gaat om de feitelijke situatie in het individuele geval, die per casus zal verschillen. Om de omvang van de verplichtingen van de overheid te bepalen, moeten alle relevante feiten en omstandigheden van het geval in ogenschouw worden genomen en uiteindelijk moet een eerlijk evenwicht worden bereikt tussen de algemene belangen die zijn gediend met het voeren van een restrictief toelatingsbeleid en de weigering van de verblijfsvergunning enerzijds, en de persoonlijke belangen die zijn gediend met het in Nederland uitoefenen van het gezinsleven anderzijds. Van belang zijn in ieder geval de intensiteit van het gezinsleven of, indien het gaat om privé-leven, het gewicht van de aangegane sociale banden, het gewicht dat aan de feitelijke weigeringsgrond in de individuele zaak kan worden toegekend, en de banden die de vreemdeling met Nederland en met het land van herkomst heeft. Indien er sprake is van gezinsleven met (jonge) kinderen die in Nederland zullen achterblijven, moeten ook de belangen van die kinderen worden bezien. 11. Blijkens hoofdstuk 82/ van de Vc 2000 wordt, indien sprake is van gezinsvorming zoals in het onderhavige geval, en er dus niet reeds in het land van herkomst sprake was van gezinsleven tussen de toegelaten hoofdpersoon e» het gezinslid, maar het gezinsleven eerst is aangegaan nadat de hoofdpersoon zich in Nederland heeft gevestigd, slechts onder zeer uitzonderlijke omstandigheden een schending van artikel 8 van het EVRM aangenomen. In het algemeen zal daarvan slechts sprake zijn, indien duidelijk is dat nimmer aan de voorwaarden voor de verlening van een verblijfsvergunning zal worden voldaan. 12. De rechtbank is van oordeel dat niet is gebleken dat eiser, dan wel referent in de toekomst niet zelfstandig en duurzaam over voldoende middelen van bestaan kan beschikken. Nu niet op voorhand duidelijk is dat nimmer aan de voorwaarden voor de verlening van een verblijfsvergunning zal kunnen worden voldaan, is geen sprake van een uitzichtloze situatie als hiervoor bedoeld.

7 Registratienummer: Awb 09/ Indien, zoals in dit geval, geen sprake is van inmenging in het gezinsleven, kan niettemin onder omstandigheden op grond van artikel 8 van het EVRM op verweerder een positieve verplichting rusten om een vreemdeling verblijf hier te lande toe te staan. In dit verband dient een belangenafweging plaats te vinden, waarbij onder meer van belang is of er sprake is van objectieve belemmeringen om het gezinsleven in het land van herkomst uit te oefenen. 14. De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich in dit geval in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat niet is gebleken van een objectieve belemmering om het familie- of gezinsleven in de Verenigde Staten uit te oefenen. De rechtbank acht hierbij van belang dat niet is gebleken dat referent en de vier minderjarige kinderen, die weliswaar allen de Nederlandse nationaliteit hebben, eiser niet kunnen volgen naarde Verenigde Staten. Van de kinderen kan, gelet op hun jonge leeftijd, in redelijkheid worden verwacht dat zij zich met hun ouders in de Verenigde Staten kunnen vestigen en kunnen aanpassen. De stelling van eiser dat het mogelijk moeilijk is om in de Verenigde Staten een verblijfsvergunning te krijgen doet aan bovenstaande niet af, nu eiser deze stelling op geen enkele wijze nader heeft onderbouwd. De stelling van eiser dat de biologische vader van de twee oudste kinderen niet in zal stemmen met een vertrek van deze kinderen uit Nederland slaagt evenmin nu eiser niet heeft aangetoond dat de biologische vader van de kinderen bezwaar maakt tegen een eventueel vertrek van de kinderen naar de Verenigde Staten. Overigens is in dit geval de positie van deze kinderen niet anders dan die van andere kinderen van gescheiden ouders, wanneer een van de ouders zijn woonplaats buiten Nederland kiest. In zoverre is deze situatie dan ook niet zo uitzonderlijk dat alleen daarom al tot het verlenen van een verblijfsvergunning zou moeten worden overgegaan. Evenmin slaagt de stelling van eiser in beroep dat het voor hem moeilijk zal zijn om toegelaten te worden tot de Verenigde Staten, aangezien hij niet de biologische vader is van de twee oudste kinderen. Immers, eiser heeft op geen enkele wijze aangetoond dat referent en de vier kinderen niet zullen worden toegelaten tot de Verenigde Staten. 15. Naar het oordeel van de rechtbank zijn de omstandigheden van eiser en referent voldoende meegewogen in de belangenafweging en heeft verweerder op goede gronden overwogen dat er geen positieve verplichting bestaat om eiser verblijf hier te lande toe te staan. 16. Het voorgaande leidt de rechtbank tot de conclusie dat verweerder zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat er geen sprake is van schending van artikel 8 van het EVRM. I 7. Ten aanzien van het beroep van eiser op het IVRK overweegt de rechtbank dat noch uit de tekst noch uit de wordingsgeschiedenis van het IVRK valt af te leiden dat op grond van de bepalingen van dit verdrag voorde Nederlandse staat verplichtingen bestaan die verder gaan dan hetgeen reeds is neergelegd in de nationale regelgeving aan welke regelgeving het besluit van eiser reeds is getoetst. Dit beroep leidt derhalve niet tot een ander oordeel. 18. Ten slotte heeft eiser aangevoerd dat de gevolgen voor de kinderen moeten worden onderzocht, waarbij de Raad voor de Kinderbescherming kan worden ingeschakeld. De rechtbank volgt eiser hierin niet en onderschrijft het standpunt van verweerder dat er geen enkele aanwijzing bestaat dat er sprake is van een dusdanige bijzondere dan wel problematische situatie dat de kinderen onder de aandacht van de Raad voor de Kinderbescherming zouden dienen te vallen. Het beroep van eiser in dit verband op de uitspraak van het Europees Hof van de Rechten van de Mens inzake Rodrigues da Silva van 3 I januari 2006 (UN: AV3568) slaagt dan ook niet. Immers, in

8 Registratienummer: Awb 09/12652 casu is geen sprake van een verbroken relatie tussen vader en moeder van het kind en de Raad voor de Kinderbescherming speelt geen rol in de beoordeling van het ouderlijk gezag. 19. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat verweerder geen grond aanwezig heeft hoeven achten om de aanvraag van eiser in te willigen. Het beroep is derhalve ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding. De beslissing De rechtbank verklaart het beroep ongegrond. Aldus gegeven door mr. C. van Linschoten, rechter, in tegenwoordigheid van M. Hietkamp-Jonker, griffier. de griffier de rechter Uitgesproken in het openbaar op 27 augustus 2009 VERZONDEN OP 2 7 AUG 2009 Voor fotokopie conform De griffier van de (V\ Rechtbank te VGravenhäg^ Nevenzittingsplaats Arnhem Rechtsmiddel: Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de verzending van een afschrift hoger beroep instellen bij de Raad van State, Afdeling bestuursrechtspraak. Hoger beroep vreemdelingenzaken. Postbus , 2500 BC 's-gravenhage. Het beroepschrift dient een of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. Artikel 6:6 van de Awb is niet van toepassing. Een afschrift van de uitspraak dient overgelegd te worden. Meer informatie treft u aan op de website van de Raad van State (

9 Tevens per telefax: Aan de Raad van State T.a.v. Afdeling Bestuursrechtspraak Postbus BC 's-gravenhage Arnhem, 22 september 2009 Onze ref. Inzake To öuwerse \ P*r jf*i< avii v : IO/SR /Advies van'aer ^ U 4Tß^ ^3 3 ~ e j RAAD VAN STATE INGEKOMEN Advocaten: Vestiging Utrecht: Mr. L. Louwerse Mr. H.J. Veen Mevr. Mr. P.C. Smit Mr. R.J.J. Flantua Mr. D.C. Vlielander Mr. W. Hendrickx Mr. E. Osinga Mr. R.P. van der Graaf Mr. M. Mos Mr. R.P. Adema Mevr. Mr. B. Anik Chef de Bureau: Mevr. N.P. Bol Vestiging Arnhem: Mr. B.P.J. van Rie! LL.M. Mr. J.A. Schadd Mfil. özkara Hoger Beroep Vreemdelingenzaken Geachte heer, mevrouw, ZAAKNR. 2 4 SEP 2009 AAN: 11 BEHANDELD OD: PAR: Namens de heer geboren op van Turkse nationaliteit, te dezer zake domicilie kiezende te Arnhem aan de Bouriciusstraat 6, postbus 227, 6800 AE ten kantore van advocaat mr. I. Özkara wordt verklaard onderhavig hoger beroep namens appellant in te dienen tegen bijgevoegde uitspraak van de rechtbank te 's-gravenhage, zitting houdende te Arnhem van 27 augustus 2009 onder Awb-nummer 09/ Ik ben door appellanten daartoe bepaaldelijk gevolmachtigd in de zin van artikel 70 Vreemdelingenwet Appellant is van mening dat bij afweging van alle betrokken belangen de rechtbank 's-gravenhage, zitting houdende te Arnhem niet tot de thans bestreden uitspraak heeft kunnen komen. Appellant kan zich niet verenigen met de uitspraak van de rechtbank Arnhem. Het hoger beroep rust op de navolgende grieven. Grief 1: Appellant kan zich niet verenigen met de uitspraak van de rechtsbank Arnhem. Naar het oordeel van appellant is ten onrechte door de rechtbank in haar uitspraak op pagina 4 onder punt 5 overwogen dat de omstandigheden van appellant en referent voldoende zijn meegenomen in de belangenafweging en dat verweerder op goede gronden heeft overwogen dat er geen positieve verplichting bestaat om appellant verblijf hier te lande toe te staan. Voorts is appellant van oordeel dat ten onrechte door de rechtbank op pagina 4 onder punt 17 is overwogen dat ten aanzien van het beroep van appellant op het IVRK noch uit de tekst noch uit de wordingsgeschiedenis van het IVRK valt af te leiden dat op grond van de bepalingen van dit verdrag voor de Nederlandse staat verplichtingen bestaan die verder gaan dan hetgeen reeds is neergelegd in de nationale regelgeving, aan welke regelgeving het besluit van eiser reeds is getoetst. Door ons wordt geen aansprakelijkheid aanvaard, behoudens voor zover de door ons verplich! afgesloten berae («aansprakelijkheidsverzekering, in voorkomend geval, aanspraak op een uitkering geeft.

10 Touwerse. A Tl 1 - A O <$ Toelichting: De scheiding tussen de vader en de Nederlandse kinderen is in dit geval naar het oordeel van appellant in strijd met artikel 3 en artikel 6 in samenhang met artikel 10 van het IVRK. Voornoemde artikelen schrijven voor dat bij alle maatregelen met betrekking tot kinderen het belang van het kind de eerste overweging vormt. Dit betekent dus dat in het geval van tegengestelde belangen de belangen van het kind voorrang genieten. Artikel 6 IVRK beschrijft het recht op een ongestoorde ontwikkeling van het kind. Artikel 10 IVRK is een nadere concretisering van artikel 8 EVRM. Het IVRK is onderdeel van het Nederlandse recht geworden na ratificatie en bekendmaking van het verdrag. Ingevolge artikel 93 en 94 van de Grondwet moet het Nederlandse recht in overeenstemming zijn met de bepalingen uit het IVRK. Hetgeen erop duidt dat de uitvoering op basis van die wet en regelgeving ook in lijn moet zijn met de bepalingen uit het verdrag, los van de vraag of het IVRK rechtstreekse werking heeft of niet. Uit de Vreemdelingencirculaire blijkt niet dat ten aanzien van tegenstrijdige belangen het belang van het kind voorrang verdient. Voorts wordt opgemerkt dat de aspecten zoals opgenomen in het IVRK geen plaats hebben gekregen in de Nederlandse regelgeving. In de onderhavige zaak is het van belang te vermelden dat op geen enkele wijze rekening is gehouden met het belang van de twee minderjarige kinderen waarvan appellant niet de biologische vader is. Referent heeft niet het gezag over de twee minderjarige kinderen. Het is dus zonder toestemming van de vader niet mogelijk om het gezinsleven in de Verenigde Staten uit te oefenen. Op geen enkele wijze is rekening gehouden met de belangen van de twee minderjarige kinderen. Voorts wordt dezerzijds opgemerkt dat op geen enkele wijze rekening is gehouden met de brief van de reïntegratieconsulent waaruit duidelijk blijkt dat het juist van belang is dat appellant aanwezig is bij de opvoeding van de kinderen zodat referent haar'enèrgie in haar werk en ontwikkeling kan stoppen waardoor zij een fulltime baan kan verkrijgen. Gelet op al hetgeen hierboven is aangevoerd is appellant van oordeel dat er wel degelijk objectieve belemmeringen zijn om het gezinsleven buiten Nederland uit te oefenen. Voorts wordt opgemerkt dat op geen enkele wijze rekening is gehouden met het belang van de minderjarige kinderen, hetgeen in strijd is met het Internationale Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Appellant verzoekt derhalve het hoger beroepschrift gegrond te verklaren en de bestreden uitspraak te vernietigen. Hoogachtend, Gelieve de voor dit hoger beroepschrift verschuldigde griffierechten ten laste van onze rekening-courant te brengen, PFZ/ * Correspondentie uitsluitend naar Postbus 227, 6800 AE Arnhem * * Bouriciusstraat 6 * 6814 CW Arnhem * Telefoon: * Telefax: * Vestiging Utrecht bereikbaar onder Telefoonnummer * Telefaxnummer * * St. Derdengelden * Door ons wordt geen aansprakelijkheid aanvaard, behoudens voor /.over de door ons verplicht afgesloten beroepsaansprakelijkheidsverzekcriiig, in voorkomend geval, aanspraak op een uitkering geeft.