Milieuhandhavingscollege

Transcriptie

1 14_PS_ Milieuhandhavingscollege Arrest MHHC-14/50-VK van 25 augustus 2014 In de zaak van de heer [ ] wonende te [ ] hierna de verzoekende partij te noemen, tegen het VLAAMSE GEWEST, vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, voor wie optreedt mevrouw Sigrid RAEDSCHELDERS, afdelingshoofd van de afdeling Milieuhandhaving, Milieuschade en Crisisbeheer van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie van de Vlaamse overheid, hierna de verwerende partij te noemen, ingeschreven in het register van de beroepen op 13 januari 2014 onder nummer 14/MHHC/5-M, MHHC-14/50-VK 25 augustus

2 heeft het Milieuhandhavingscollege het volgende overwogen: 1. Voorwerp van het beroep Het beroep is gericht tegen de beslissing 12/AMMC/1097-M/SM van 18 december Met deze beslissing legt de gewestelijke entiteit aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete op van 129 euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op 774 euro, dit wegens het overbrengen van afvalstoffen terwijl zij niet beschikte over een volledig en correct ingevuld identificatieformulier en het vervoerde afval niet degelijk verpakt was. 2. Verloop van de rechtspleging 2.1. Op 7 september 2012 beslist de procureur des Konings van Gent om het milieumisdrijf niet strafrechtelijk te behandelen. Met een brief van 11 oktober 2012 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. Op 18 december 2013 legt de gewestelijke entiteit de voormelde bestuurlijke geldboete op. De kennisgeving van deze beslissing aan de verzoekende partij gebeurt op 7 januari Met een aangetekende brief van 10 januari 2014 stelt de verzoekende partij beroep in tegen de beboetingsbeslissing. De verwerende partij dient op 17 januari 2014 bij de griffie een dossier in met een kopie van de bestreden beslissing en de stukken op grond waarvan de gewestelijke entiteit haar beslissing heeft genomen. De verwerende partij dient op 6 maart 2014 een memorie van antwoord in. De verzoekende partij dient op 9 april 2014 een memorie van wederantwoord in. De verwerende partij dient op 5 mei 2014 een laatste memorie in Bij beschikking 14/MHHC/5-M/B1 van 11 juni 2014 heeft de kamervoorzitter de behandeling van het beroep vastgesteld op de zitting van 10 juli De verzoekende partij, hoewel regelmatig opgeroepen, is op de zitting niet aanwezig noch vertegenwoordigd. De verwerende partij is vertegenwoordigd door de heer Bart DE WAELE, beleidsmedewerker van de afdeling Milieuhandhaving, Milieuschade en Crisisbeheer van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie van de Vlaamse overheid. Kamervoorzitter Luk JOLY brengt verslag uit. De verwerende partij wordt gehoord. De debatten worden gesloten en de zaak wordt voor uitspraak in beraad genomen. MHHC-14/50-VK 25 augustus

3 3. Ontvankelijkheid Het beroep dat op 10 januari 2014 is ingesteld met een aangetekende brief, is tijdig en regelmatig naar vorm. Er stellen zich geen problemen met betrekking tot andere aspecten van de ontvankelijkheid ervan en de verwerende partij werpt desbetreffend geen excepties op. Het beroep is ontvankelijk. 4. Feiten De feiten die vaststaan en relevant zijn voor de beoordeling van het beroep kunnen als volgt worden samengevat De verzoekende partij is een schroothandelaar Op 16 augustus 2012 voert een inspecteur van de politiezone Aalter-Knesselare een controle uit van een afvaltransport van de verzoekende partij te Aalter, Knokkeweg. Hij stelt vast dat de vrachtauto geladen is met schroot allerhande en met een niet-gedepollueerd voertuigwrak; dat het voertuigwrak in de laadbak staat doch de bumper van het voertuigwrak buiten de laadbak hangt, loshangt en dreigt op de openbare weg terecht te komen: Derhalve is hier sprake van geen degelijke verpakking. Wanneer we de bestuurder hierop wijzen rukt de betrokkene de bumper van het voertuigwrak af en gooit dit in de laadbak van de vrachtwagen. De verbalisant stelt verder vast dat op het identificatieformulier afvalstoffen, voorgelegd met nummer 54145, een aantal zaken niet ingevuld zijn, met name de bestemmeling van het schroot, het gewicht, de Eural-codes, en de code R of D. Hij stelt tenslotte ook vast dat het document niet ondertekend en gedateerd is door de producent van het afval. Van de vaststellingen wordt proces-verbaal opgesteld Tijdens een verhoor op 16 augustus 2012 verklaart de verzoekende partij onder meer wat volgt: Ik vertoon uw diensten een identificatieformulier afvalstoffen. De datum - de bestemmeling van het afval is hier niet op vermeld. Ik voer het schroot weg naar schroothandel DHONDT in Tielt. Ik voer het schroot steeds weg naar de bedoelde schroothandel. Ik zal uw diensten een kopie van de weegbon bezorgen. Ik ben schroothandelaar van beroep en ben zaakvoerder van een eenmanszaak. Ik zal er in de toekomst aandacht aan schenken. Ook zullen de voertuigwrakken naar de toekomst toe in de laadruimte gehouden worden. 5. Beoordeling 5.1. De gewestelijke entiteit kwalificeert de vastgestelde feiten als milieumisdrijven overeenkomstig artikel , 2, van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna DABM), meer bepaald als schendingen van de artikelen 6, 2, en 12 van het decreet van 23 december 2011 betreffende het duurzaam beheer van materiaalkringlopen en afvalstoffen en van de artikelen en 7 en , 2, derde lid van het besluit van de Vlaamse Regering van 17 februari 2012 tot vaststelling van het Vlaams reglement betreffende het duurzaam beheer van materiaalkringlopen en afvalstoffen. Zij legt in toepassing van de artikelen tot en met DABM en artikel 76 van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI van het DABM een alternatieve bestuurlijke geldboete op. MHHC-14/50-VK 25 augustus

4 5.2. Met haar beroep beoogt de verzoekende partij de kwijtschelding van de boete of minstens een vermindering ervan. Zij stelt, de verbalisant citerend: Deze vertelde echter dat alles in orde was, maar dat ik rekening moest houden in de toekomst dat al mijn documenten volledig ingevuld moeten zijn, en er geen boete zou volgen. In de loop van mijn carrière ben ik meermaals tegengehouden door de politie, waarbij bleek dat alles in orde was. Verder stelt zij ik heb reeds voordien nooit een bericht gekregen in verband met deze beslissing. In haar memorie van wederantwoord stelt zij tevens dat de verbalisant zelf vond dat de boete te hoog was en dat de verbalisant dacht dat het bedrag rond de 100 euro zou schommelen In haar memorie van antwoord stelt de verwerende partij met betrekking tot de bewering van de verzoekende partij dat zij voordien nooit bericht kreeg, dat uit de E-tracker van Bpost blijkt dat de verzoekende partij de kennisgevingsbrief afgehaald heeft op 16 oktober Zij verwijst naar een stuk 2, dat tijdens de zitting wordt voorgelegd. Voor het overige stelt zij dat de verzoekende partij de feiten niet betwist. Wat de hoogte van de geldboete betreft, stelt zij dat de verzoekende partij allerminst aantoont dat de verwerende partij kennelijk onredelijk heeft gesanctioneerd, waarbij zij nader ingaat op ernst, frequentie en omstandigheden. Met betrekking tot de ernst van de feiten verwijst zij naar de bestreden beslissing waarin nadruk gelegd wordt op het belang van het identificatieformulier voor de traceerbaarheid en naar de mogelijkheid van ladingverlies met gevaar voor andere automobilisten en voor wegvervuiling. Wat de frequentie betreft, stelt zij, de bestreden beslissing citerend, dat vermits het een eenmalige schending betrof de factor frequentie geen aanleiding heeft gegeven tot een hogere geldboete. Wat de omstandigheden waarin de feiten gepleegd of beëindigd werden betreft, stelt zij dat er geen verzachtende omstandigheden kunnen weerhouden worden. In haar laatste memorie stelt de verwerende partij dat de verzoekende partij niet antwoordt op het argument van de aangetekende kennisgeving en dat de verzoekende partij geen enkel bewijs voorlegt van de beweringen van de verbalisant dat de boete te hoog zou zijn en hij eerder aan 100 euro dacht en dat de verwerende partij onafhankelijk oordeelt over de hoogte van de geldboete en hierbij niet is gehouden door eventuele opmerkingen van een verbalisant In het eerste bezwaar werpt de verzoekende partij op dat zij nog niet eerder op de hoogte was van de beboetingsprocedure Artikel , 1, DABM bepaalt: 1. Na de ontvangst van de beslissing van de procureur des Konings, vermeld in artikel , brengt de gewestelijke entiteit binnen een termijn van dertig dagen de vermoedelijke overtreder op de hoogte van het voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete op te leggen, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming. De vermoedelijke overtreder wordt uitgenodigd om binnen een termijn van dertig dagen die volgt op de kennisgeving van dit bericht schriftelijk zijn verweer mee te delen. Tevens wordt hij erop gewezen dat hij: 1 documenten waarop het voornemen tot het opleggen van een alternatieve bestuurlijke geldboete berust, kan inzien en er kopieën van kan krijgen; 2 mondeling zijn schriftelijk verweer kan toelichten. De vermoedelijke overtreder moet daartoe bij gewestelijke entiteit een aanvraag indienen binnen dertig dagen na ontvangst van de kennisgeving Dit voorschrift, inzonderheid de op de gewestelijke entiteit rustende verplichting om de vermoedelijke overtreder uit te nodigen om schriftelijk zijn verweer mee te delen, desgevallend om te vragen om dit mondeling toe te lichten, legt het bestuur een hoorplicht op. Het strekt er toe de vermoedelijke overtreder in de gelegenheid te stellen om op nuttige wijze zijn standpunt naar voor te MHHC-14/50-VK 25 augustus

5 brengen ten aanzien van de beboetingsbeslissing en de eventuele voordeelontneming die lastens hem worden overwogen wegens een gedraging die hem wordt verweten. In de context van dit artikel vormt de kennisgeving waarin artikel , 1, DABM uitdrukkelijk voorziet, een essentiële vereiste die mede de hoorplicht in hoofde van de gewestelijke entiteit waarborgt. Immers, zonder deze kennisgeving heeft de vermoedelijke overtreder geen weet van de mogelijke bestuurlijke sanctie die hem kan te wachten staan, en kan hij zijn argumenten, die het bestaan van het milieumisdrijf of de ernst ervan eventueel kunnen weerleggen, niet op gepaste wijze aanvoeren. De decreetgever heeft het belang van deze bepaling benadrukt door de kennisgeving aan vormvereisten te onderwerpen. Inderdaad, luidens artikel , 3, DABM wordt voor de toepassing van titel XVI DABM onder kennisgeving verstaan: het verzenden door middel van een aangetekende brief, met ontvangstbewijs. Wanneer derhalve de gewestelijke entiteit de vermoedelijke overtreder op de hoogte brengt van haar voornemen om hem een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en hem uitnodigt om zijn verweer schriftelijk mee te delen, dient zij dit te doen op de door artikel , 3, DABM voorgeschreven wijze Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat de verzoekende partij, zoals blijkt uit het ter zitting door de verwerende partij voorgelegd stuk (E-tracker Bpost), kennis kreeg van de start van de procedure, vermits zij de kennisgevingsbrief afhaalde op 16 oktober Haar bewering dat ze nooit een bericht had gekregen in verband met deze beslissing mist dan ook feitelijke grondslag. Het eerste bezwaar is ongegrond In haar tweede bezwaar betwist de verzoekende partij de hoogte van de opgelegde geldboete Artikel DABM bepaalt dat wanneer de gewestelijke entiteit een bestuurlijke geldboete oplegt, zij de hoogte ervan moet afstemmen op de ernst van het milieumisdrijf en tevens rekening moet houden met de frequentie waarmee en de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder het milieumisdrijf heeft gepleegd of beëindigd. Van een mogelijke schending van het artikel kan alleen dan sprake zijn indien de gewestelijke entiteit op kennelijk onredelijke wijze toepassing heeft gemaakt van de waarderingscriteria die er zijn bepaald Met de verwerende partij kan worden vastgesteld dat de gewestelijke entiteit niet gehouden is door de eventuele opmerkingen van de verbalisant gezien haar discretionaire bevoegdheid met betrekking tot het vaststellen van de strafmaat. Wat de bewering van de verzoeker betreft dat bij menigvuldige controles in het verleden alles in orde bleek, stelt het Milieuhandhavingscollege vast dat in de bestreden beslissing daarmee rekening gehouden werd bij toepassing van het criterium frequentie. Het Milieuhandhavingscollege stelt tenslotte vast dat de verzoekende partij niet aantoont om welke reden de beslissing van de gewestelijke entiteit kennelijk onredelijk zou zijn en zou moeten worden kwijtgescholden of verminderd. Het bezwaar is ongegrond De behandeling van het beroep door het Milieuhandhavingscollege heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. MHHC-14/50-VK 25 augustus

6 Om deze redenen beslist het Milieuhandhavingscollege 1. Het door de verzoekende partij ingediende beroep is ontvankelijk doch ongegrond. 2. De beslissing 12/AMMC/1097-M/SM van 18 december 2013 van de gewestelijke entiteit wordt bevestigd. Dit arrest is uitgesproken in Brussel op de openbare zitting van 25 augustus 2014 door het Milieuhandhavingscollege, dat samengesteld is uit: Luk JOLY Carole M. BILLIET Ludo DE JAGER Josef NIJS Peter SCHRYVERS Johan CEENAEME voorzitter ondervoorzitter bestuursrechter bestuursrechter bestuursrechter, wettig verhinderd bij de uitspraak plaatsvervangend bestuursrechter, wettig verhinderd bij de uitspraak bijgestaan door Xavier VERCAEMER griffier. De griffier, De voorzitter, Xavier VERCAEMER Luk JOLY MHHC-14/50-VK 25 augustus