Milieuhandhavingscollege

Transcriptie

1 Milieuhandhavingscollege Arrest MHHC-13/56-VK van 13 juni 2013 In de zaak van de VZW [ ] met maatschappelijke zetel te [ ] voor en namens wie optreedt mr. Bart D HAENE, advocaat, met kantoor te 2300 TURNHOUT, Gemeentestraat 4 bus 6, bij wie keuze van woonplaats is gedaan, hierna de verzoekende partij te noemen, tegen het VLAAMSE GEWEST, vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, voor wie optreedt mevrouw Sigrid RAEDSCHELDERS, afdelingshoofd van de afdeling Milieuhandhaving, Milieuschade en Crisisbeheer van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie van de Vlaamse overheid, hierna de verwerende partij te noemen, ingeschreven in het register van de beroepen op 27 november 2012 onder nummer 12/MHHC/79-M, MHHC-13/56-VK 13 juni

2 heeft het Milieuhandhavingscollege het volgende overwogen: 1. Voorwerp van het beroep Het beroep is gericht tegen de beslissing 11/AMMC/492-M/TR/DDS van 12 oktober Met deze beslissing legt de gewestelijke entiteit aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete op van 238 euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro, dit wegens het overschrijden van het maximaal toegelaten geluidsniveau van 95 db(a) bij een liveoptreden in een café. 2. Verloop van de rechtspleging 2.1. Op 20 april 2011 beslist de procureur des Konings van Turnhout om het milieumisdrijf niet strafrechtelijk te behandelen. Met een brief van 24 mei 2011 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. Op 12 oktober 2012 legt de gewestelijke entiteit de voormelde alternatieve bestuurlijke geldboete op. De kennisgeving van deze beslissing aan de verzoekende partij gebeurt op 26 oktober Met een aangetekende brief van 26 november 2012 stelt de verzoekende partij beroep in tegen de beboetingsbeslissing. De verwerende partij dient op 7 december 2012 bij de griffie een dossier in met een kopie van de bestreden beslissing en de stukken op grond waarvan de gewestelijke entiteit haar beslissing heeft genomen. De verwerende partij dient op 21 januari 2013 een memorie van antwoord in Bij beschikking 12/MHHC/79-M/B1 van 25 maart 2013 heeft de kamervoorzitter de behandeling van het beroep vastgesteld op de zitting van 25 april De verzoekende partij, hoewel regelmatig opgeroepen, is op de zitting noch aanwezig noch vertegenwoordigd. Bij fax van 25 april 2013 laat haar raadsman, mr. Bart D HAENE, aan de griffie weten dat noch hijzelf noch zijn cliënte zal verschijnen op de zitting, verwijzend naar het administratieve dossier, het verzoekschrift tot beroep en zijn stukken. De verwerende partij is vertegenwoordigd door de heer Pieter CALLEBAUT, beleidsmedewerker van de afdeling Milieuhandhaving, Milieuschade en Crisisbeheer van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie van de Vlaamse overheid. Bestuursrechter Luk JOLY brengt verslag uit. De verwerende partij wordt gehoord. De debatten worden gesloten en de zaak wordt voor uitspraak in beraad genomen. MHHC-13/56-VK 13 juni

3 3. Ontvankelijkheid Het beroep, dat op 26 november 2012 is ingediend met een aangetekende brief, is tijdig en regelmatig naar vorm. Er stellen zich geen problemen met betrekking tot andere aspecten van de ontvankelijkheid ervan en de verwerende partij werpt desbetreffend geen excepties op. Het beroep is ontvankelijk. 4. Feiten De feiten die relevant zijn voor de beoordeling van het beroep kunnen als volgt worden samengevat De verzoekende partij organiseert op 19 maart 2011 een live-optreden van [ ] in café [ ] te Turnhout. Deze muziekactiviteit werd bij beslissing van 17 maart 2011 toegelaten door het College van Burgemeester en Schepenen van Turnhout. De toelating bepaalde onder meer de volgende beperkende maatregelen: - het maximale geluidsdrukniveau bedraagt 95 db(a) ; - De afwijking op de normaal geldende geluidsnormen wordt toegestaan tot uur. Nadien is het KB van 24 februari 1977 betreffende de geluidsnormen voor muziek in openbare en private inrichtingen opnieuw van toepassing. Het geluidsniveau wordt hierdoor beperkt tot maximaal 90 db(a) Na een telefonische klacht wegens geluidshinder begeven twee hoofdinspecteurs van de lokale politie Regio Turnhout (hierna verbalisanten) zich om u. ter plaatse, waar zij. onmiddellijk [beginnen] met het meten van het geluidsniveau van het muziekoptreden. Zij stellen een geluidsniveau in het café vast van db(a). De elektronisch versterkte stem van de zanger geeft een maximum niveau van 109,4 db(a). Van deze vaststellingen stellen de verbalisanten op 20 maart 2011 proces-verbaal op. 5. Beoordeling 5.1. De gewestelijke entiteit kwalificeert de vastgestelde feiten, met name een maximum overschrijding van 14,4 db(a) van het toegelaten geluidsniveau in het café, als een milieumisdrijf in toepassing van artikel , 2, van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna DABM), meer bepaald als een schending van artikel 2 van het koninklijk besluit van 24 februari 1977 houdende vaststelling van geluidsnormen voor muziek in openbare en private inrichtingen (hierna KB Geluidsnormen Muziek), dat het maximale door de muziek voortgebrachte geluidsniveau in openbare inrichtingen bepaalt. Zij legt met toepassing van de artikelen tot en met DABM en artikel 76 van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI van het DABM de voormelde alternatieve bestuurlijke geldboete op Met haar beroep verzoekt de verzoekende partij het Milieuhandhavingscollege de bestreden beslissing te vernietigen en geen geldboete op te leggen, in ondergeschikte orde de geldboete volledig met uitstel op te leggen, minstens de geldboete te herleiden. Ter ondersteuning van haar beroep voert de verzoekende partij twee bezwaren aan. In een eerste bezwaar stelt zij dat er geen specifieke motivering [wordt] gegeven waarom de boete uitgerekend euro bedraagt. MHHC-13/56-VK 13 juni

4 In een tweede bezwaar beroept zij zich op verzachtende omstandigheden. Zij splitst dit op in 3 onderdelen. In een eerste onderdeel stelt zij dat het misdrijf een éénmalig karakter heeft. Zij voegt een lijst van optredens toe ter staving van het argument. In een tweede onderdeel houdt zij voor dat het slechts om een momentopname ging rond u. en dat de meting dicht bij de boxen [werd] uitgevoerd, wat ongetwijfeld een invloed gehad heeft op de meting. In een derde onderdeel betoogt zij dat ze, gezien ze vooral leeft van subsidies, een beperkte financiële draagkracht heeft Volgens de verwerende partij faalt het argument dat de hoogte van de boete niet is gemotiveerd naar recht en feiten. Zij verwijst naar de bestreden beslissing, waar de hoogte van de geldboete met toepassing van artikel DABM, uitgebreid is gemotiveerd. Zij wijst tevens op rechtspraak van het Milieuhandhavingscollege die stelt dat de motiveringsplicht niet is geschonden wanneer zowel de juridische grondslag als de feitelijke overwegingen waarop het boetebedrag is gesteund, in de beslissing terug te vinden zijn. Wat het éénmalige karakter van de feiten betreft, stelt de verwerende partij dat in de beslissing duidelijk is gesteld dat er minstens geen indicaties zijn die erop wijzen dat bij overtreder reeds eerder vergelijkbare feiten werden vastgesteld, en verder dat de factor frequentie bijgevolg geen aanleiding geeft tot hogere boete. Wat de plaats van de meting betreft, citeert verwerende partij artikel 2 KB Geluidsnormen Muziek dat bepaalt dat het geluidsniveau gemeten mag worden op gelijk welke plaats in de inrichting waar zich in normale omstandigheden personen kunnen bevinden. Tenslotte repliceert verwerende partij betreffende de ingeroepen beperkte financiële draagkracht dat dit voor het eerst in het verzoekschrift is aangehaald en dat er daarvan geen bewijs geleverd wordt. Zij voegt hieraan toe dat verzoekende partij om spreiding van de bestuurlijke geldboete kan verzoeken In haar eerste bezwaar voert de verzoekende partij aan dat de hoogte van de boete niet gemotiveerd is. Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat het bezwaar uitsluitend de hoogte van de boete betreft en dienaangaande in wezen een schending aanvoert van de formele motiveringsplicht bepaald in de artikelen 2 en 3 van de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen (hierna Motiveringswet). Artikel 3 Motiveringswet omschrijft de motiveringsverplichting als volgt: De motivering moet in de akte de juridische en feitelijke overwegingen vermelden die aan de beslissing ten gronde liggen. Zij moet afdoende zijn. Het afdoende karakter van de motivering betekent dat de motivering pertinent moet zijn, dus duidelijk met de beslissing te maken moet hebben, en dat ze draagkrachtig moet zijn, wat wil zeggen dat de aangehaalde redenen moeten volstaan om de beslissing te dragen. Toegepast op de bevoegdheid tot bestuurlijke beboeting op grond van artikel DABM juncto artikel , tweede lid, DABM, die de gewestelijke entiteit de beslissing geeft om het bedrag van de boete vast te leggen tussen minimum 0 euro en maximum euro, te vermeerderen met de opdeciemen die van toepassing zijn voor de strafrechtelijke geldboeten, brengt de verplichting tot een afdoende motivering mee dat ieder besluit dat tot het opleggen van een boete overgaat niet enkel de keuze voor beboeting maar ook het bedrag van de boete naar behoren zou motiveren. Te dezen stelt het Milieuhandhavingscollege vast dat de bestreden beslissing de BEOORDELING van de feiten inleidt met de vermelding dat er toepassing wordt gemaakt van de artikelen tot en met DABM en artikel 76 Milieuhandhavingsbesluit, en aldus de juridische grondslag voor de hoogte van de boete afdoende meedeelt. Inderdaad: de verwijzing omvat zowel artikel , tweede lid, DABM, dat zoals net hogerop is aangegeven de wettelijke minimum- en maximumboete bepaalt, als artikel DABM dat de criteria preciseert die in aanmerking moeten worden genomen bij het bepalen van een concrete boete binnen het wettelijk vastgestelde minimum- en MHHC-13/56-VK 13 juni

5 maximumbedrag. Artikel DABM bepaalt dat de hoogte van de geldboete afgestemd dient te worden op de ernst van het milieumisdrijf en dat tevens wordt rekening gehouden met de frequentie en de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder milieumisdrijven heeft gepleegd en beëindigd. Het College stelt eveneens vast dat de bestreden beslissing omstandig de hoogte van de geldboete motiveert met aandacht voor elk van de beoordelingscriteria waarin artikel DABM voorziet. In het kader van de motivering van het boetebedrag gaat de gewestelijke entiteit eerst uitgebreid in op de ernst van de feiten en met name op het feit dat, gezien de db(a)-schaal een logaritmische schaal is, een toename van 3 db(a) reeds een verdubbeling van de akoestische energie, een toename van 10 db(a) een vertienvoudiging van de akoestische energie met zich meebrengt ; dat een toename van 10 db(a) als een verdubbeling van de luidheid ervaren wordt en dat de overschrijding door [verzoekende partij] 14,4 db(a) bedraagt, hetgeen een ernstige overschrijding uitmaakt ; dat een dergelijke overschrijding, schadelijk is en kan leiden tot permanente gehoorschade. Bovendien wordt verwezen naar de gevolgen van geluidshinder voor de leefomgeving en de omwonenden. Verder vermeldt de bestreden beslissing dat de factor frequentie geen aanleiding geeft tot een hogere geldboete omdat het een eenmalige schending betreft, er minstens geen indicaties zijn die erop wijzen dat bij de overtreder reeds eerder vergelijkbare feiten werden vastgesteld. Tevens stelt zij dat er geen bijzondere omstandigheden zijn die werden betrokken bij het bepalen van het boetebedrag. De hoogte van de geldboete werd aldus afdoende gemotiveerd. Het eerste bezwaar is ongegrond De eerste twee verzachtende omstandigheden uiteengezet in het tweede bezwaar voeren in wezen een schending aan van artikel DABM wat de beoordelingscriteria ernst en frequentie betreft. Van een mogelijke schending van deze bepaling kan alleen dan sprake zijn indien de gewestelijke entiteit op kennelijk onredelijke wijze toepassing heeft gemaakt van de waarderingscriteria die er zijn bepaald Zoals reeds is uiteengezet, motiveert de bestreden beslissing omstandig haar beoordeling van de ernst van de feiten. Niets in deze beoordeling geeft blijk van kennelijke onredelijkheid. Het feit dat, zoals de verzoekende partij stelt, de meetresultaten een momentopname betreffen, is niet van aard om aan de redelijkheid van de doorgevoerde beoordeling afbreuk te doen. Aangaande het verwijt inzake de keuze van het meetpunt, dicht bij de boxen, constateert het Milieuhandhavingscollege dat het proces-verbaal van overtreding vaststelt dat de meting [is] uitgevoerd onder representatieve werking van de inrichting en onder representatieve geluidsoverdracht Met betrekking tot het waarderingscriterium frequentie stelt de bestreden beslissing dat het een eenmalige schending betreft ( ), dat de factor frequentie bijgevolg geen aanleiding geeft tot een hogere boete. Voor zover de verzoekende partij de bestreden beslissing verwijt met het bezwaaronderdeel frequentie geen rekening te hebben gehouden, steunt zij dan ook op een onjuiste lezing van de bestreden beslissing en mist haar grief derhalve feitelijke grondslag Als derde en laatste verzachtende omstandigheid voert de verzoekende partij tenslotte ook aan dat ze, gezien ze vooral leeft van subsidies, een beperkte financiële draagkracht heeft. Nu de verzoekende partij niet aantoont dat ze een beperkte financiële draagkracht heeft, dienaangaande zelfs geen begin van bewijs voorlegt, verkeert het Milieuhandhavingscollege in de onmogelijkheid deze grief aan nader onderzoek te onderwerpen Het tweede bezwaar is ongegrond. MHHC-13/56-VK 13 juni

6 5.5. De verzoekende partij verzoekt in ondergeschikte orde de geldboete volledig met uitstel op te leggen, minstens de geldboete te herleiden. Wat het verlenen van uitstel betreft, stelt het Milieuhandhavingscollege vast dat er zich in het DABM geen bepaling bevindt die het Milieuhandhavingscollege toelaat uitstel van tenuitvoerlegging van de geldboete te verlenen. Luidens artikel DABM staat het de verzoekende partij evenwel vrij om de ambtenaar die met inning en invordering van de geldboete is belast gemotiveerd te verzoeken tot uitstel of spreiding van betaling De behandeling van het beroep door het Milieuhandhavingscollege heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. Om deze redenen beslist het Milieuhandhavingscollege: 1. Het door de verzoekende partij ingestelde beroep is ontvankelijk, doch ongegrond. 2. De alternatieve bestuurlijke geldboete, opgelegd bij beslissing 11/AMMC/492-M/TR/DDS van 12 oktober 2012 van de gewestelijke entiteit, wordt bevestigd. Dit arrest is uitgesproken in Brussel op de openbare zitting van 13 juni 2013 door het Milieuhandhavingscollege, dat samengesteld is uit: Jan HEYMAN Carole M. BILLIET Ludo DE JAGER Luk JOLY Josef NIJS Peter SCHRYVERS voorzitter ondervoorzitter bijgestaan door Xavier VERCAEMER griffier. De griffier, De voorzitter, Xavier VERCAEMER Jan HEYMAN MHHC-13/56-VK 13 juni