van Marokkaanse nationaliteit, eiseres, gemachtigde: mr. W.P.C, de Vries. advocaat te Amsterdam,

Transcriptie

1 beslissing RECHTBANK 's-gaavenhage Sector Bestuursrecht Zittinghoudende te Amsterdam zaaknummer: A'WE 11/1410 V -nr: beslissing tot heropening van de enkelvoudige kamer VOQJ:" vreemdelingenzaken in het geding tussen: geboren op van Marokkaanse nationaliteit, eiseres, gemachtigde: mr. W.P.C, de Vries. advocaat te Amsterdam, en: de minister voor Immigratie en Asiel, verweerder, gemachtigde: mr. J.W. Kreumer, werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Procesverloop Bij besluit van 16 juni 2010 heeft vet\veerder de aanvraag van eiseres van 26 mei 2010 tot verlenging van haar verblijfsvergunning voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van de Vw 2000 onder de beperking "verblijf bij echtgenoot 7 ingewilligd en de verblijfsvergunning voor bepaalde tijd verlengd tot 24 september Het bezwaar tegen dit besluit voor zover het de voor de behandeling van die aanvraag in rekening gebrachte leges betreft. is bij besluit van 16 december 2010 (het bestreden besluit) ongegrond ve:rklaard. Op 12 januari 2011 heeft de rechtbank het beroepschrift van eiseres tegen het bestreden besluit ontvangen, waarna op 11 februari 2011 de gronden van het beroep zijn ingediend. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 11 maart 201l. Beide partijen zijn vertegenwoordigd door hun gemachtigden. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting gesloten. Overwegingen 1. Regelgevend kader 1.1. Op grond van artikel 3.34d van het Voorschrift Vreemdelingen (VV) is ter zake van de afdoening van een aanvraag tot het verlengen van de geldigheidsduur van de verblijfsvergunning, bedoeld in artikel 14 van de Wet, een bedrag van 288,- verschuldigd.

2 zaaknummer: A WB 11/1410 inzake pagina 2 van De Raad van de Europese Unie heeft op 22 september 2003 de Richtlijn 2003/86/EG inzake het l'echt op gezinshereniging (de Richtlijn. Gezinshereniging) vastgesteld.. Punt 3 van de considerans van de Richtlijn Gezinshereniging luidt, ",oor zover van belang. dat de Europese Raad tijdens zijn speciale bijeenkomst van 15 en 16 oktober 1999 in Tampere heeft verklaard dat de Europese Unie moet zorgen voor een billijke behandeling van onderdanen van derde landen die legaal.op het grondgebied van de lidstaten verblijven en dat een krachtiger integratiebeleid erop gericht moet zijn om hun rechten te verlenen en verplichtingen op te leggen die vergelijkbaar zijn met die van de burgers van de Europese Unie. Punt 13 van de considerans van de Richtlijn Gezinshereniging luidt dat het van belang is procedures in te stellen voor de behandeling van verzoeken tot gezinshereniging alsook voor de toegang en het verblijf van gezinsleden. Deze proceduj:es moeten doelmatig zijn en naast de nonnale werklast van de overheidsinstanties van de lidstaten kunnen worden afgehandeld, en bovendien doorzichtig en billijk zijn. teneinde de betrokken personen voldoende rechtszekerheid te bieden. Op grond van artikel 1 van de Richtlijn Gezinshereniging is het doel van de richtlijn de vooj:waarden te bepalen voor de uitoefening van het recht op gezinshereniging door onderdanen van derde landen die wettig o~ het grondgebied van de lidstaten verblijven De Raad van de Europese Unie heeft op 25 november 2003 de Richtlijn 2003/109/EG betreffende de status van langdurig ingezeten onderdanen van derde landen (de Richtlijn Langdurig Ingezetenen) vastgesteld. Punt 2 van de considerans van de Richtlijn Langdurig Ingezetenen luidt dat de Europese Raad tijdens de buitengewone bijeenkomst in Tampere van 15 en 16 oktober 1999 heeft verklaard dat de juridische status van onderdanen van derde landen meer in overeenstemming moet worden gebracht met die van onderdanen van lid8taten, en dat iemand die gedurende een nader te bepalen periode legaal in een lidstaat heeft verbleven en een vergunning tot langdurig verblijf heeft, in deze lidstaat een aantal unifonne rechten zou moeten verkrijgen die zo dicht mogelijk bij de J:echten van EU-burgers liggen. Punt 10 van de considerans van de Richtlijn Langdurig Ingezetenen luidt dat er procedurevoorschriften moeten worden vastgesteld voor het onderzoeken van de aanvraag voor de status van langdurig ingezetene. Deze procedures moeten niet alleen doelmatig zijn en kunnen worden afgewikkeld naast de normale werklast van de overheidsinstanties van de lidstaten, maar ook doorzichtig en billijk zijn, om de betrokken personen voldoende rechtszekerheid te bieden. Zij mogen niet worden gebruikt als middel om de uitoefening van het recht van verblijf door de rechthebbenden te belemmeren. Op grond van artikell van de Richtlijn Langdurig Ingezetenen is het doel van de richtlijn: a) de 'Voorwaarden vast te stellen waaronder een lidstaat aan onderdanen van derde landen die legaal op zijn grondgebied verblijven, de status van langdurig ingezetene kan toekennen, of deze status kan intrekken. en te bepalen welke rechten aan deze status verbonden zijn, en b) de voorwaarden vast te stellen waaronder onderdanen van derde landen aan wie door een lidstaat de status van langdlllig ingezetene is toegekend. in andel'e lidstaten mogéil verblijven.

3 zaalmummer: AWB 11/1410 inzake pagiila 3 van 5 2. Standpunten van partijen 2.1. Eiseres betoogt dat de legesheffing in strijd is de Richtlijn Gezinshereniging. Primair stelt zij dat die richtlijn zich verzet tegen het heffen van leges voor de door haar gedane aanvraag. Subsidiair stelt zij dat de leges niet hoger mogen zijn dan het bedrag van dat geldt voor eigen onderdanen en EU~burgers. EÎseres heeft erop gewezen dat de Europese Commissie op 28 januari 2010 een inbreukprocedm'e aanhangig heeft gemaakt bij het Hof van Justitie van de Europese Unie (Hof van Justitie) met betrekking tot de leges die de Nederlandse overheid heft voor aanvragen waarop de Richtlijn Langdurig Ingezetenen betrekking heeft. De Europese Commissie is van menîng dat Nederland niet voldoet aan de verplichtingen die voortvloeien uit de Richtlijn Langdurig Ingezeten door aan langdurig ingezeten derdelanders hogere leges te vragen dan aan EUburgers. Volgens eiseres kan voornoemd standpunt van de Europese Commissie naar analogie worden toegepast ten aanzien van de Richtlijn Gezinshereniging. Uit de overwegingen van beide richtlijnen volgt immers dat de positie van derdelandej:s meer in overeenstemming moet worden gebracht, dan wel vergelijkbaar dient te zijn, met de positie van burgers van de Europese Unie. VeJ:'der heeft eiseres aangevoerd dat verweerder de hoorplicht heeft geschonden door haar niet in de gelegenheid te stellen te worden gehoord op het bezwaar In het bestreden besluit heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat het heffen van 288,- aan leges niet in strijd is met de Richtlijn Gezinshereniging. Daarbij verwijst 'Verweerder naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) van 29 juni 2010 (UN: BN0203), waarin is geoordeeld dat het heffen van een bedrag van aan leges voor een aanvraag tot afgifte van een verblijfsvergunning voor langdurig ingezetenen niet in strijd is met de Richtlijn Langdurig Ingezetenen. Volgens verweerder is deze uirspraak ook van toepassing op zaken waarin is geheven voor een (verlengings)aanvraag tot gezinshereniging op grond van de Richtlijn Gezinshereniging. 2,3. Ter zitting heeft verweerder te kennen gegeven dat de in het bestreden besluit gegeven motivering niet juist is en dat verweerder deze motivering niet langer ten grondslag legt aan het bestreden besluit. Het standpunt dat de legesheffing van 288,- niet in strijd is met de Richtlijn Gezinshereniging is evenwel gehandhaafd. Ter onderbouwing heeft verweerder gesteld dat in die richtlijn niet uitdrukkelijk iers is opgenomen over het heffen van leges, zodat het verweerder vrij staat leges te heffen Eiseres heeft daar ter zitting tegenin gebracht dat ook in de Richtlijn Langdurig Ingezetenen niets is opgenomen over het heffen van leges, maar dat niettemin een inbreukprocedm'e tegen Nederland is gestalt. EisÖl'eS acht de nadere motivering van verweerder daarom niet valide. 3. Beoordeling 3.1. Het geschil spitst zich toe op de vraag of verweerder een bedrag van aan leges heeft mogen heffen voor de behandeling van de door eiseres ingediende aanvraag tot verlenging van haar verblijfsvergunniilg. Niet in geschil is dat artikel 3.34d van het VV de omvang van het legesbedrag bepaalt op 288,-. De vraag die partijen verdeeld houdt, is of deze bepaling in o~ereenstemming is met de Richtlijn Gezinshereniging.

4 zaaknummer: A WB 11/1410 inzake pagina 4 van De rechtbank overweegt dat met betrekking tot de Richtlijn Langdurig Ingezetenen op dit moment een inbreukprocedure als bedoeld in artikel 258 van het Verdrag inzake de werking van de Em:opese Unie (VWEU) aanhangig is bij het Hof van Justitie (C-50S/10). In die inbreukprocedure heeft de Europese Commissie het standpunt ingenomen dat de in Nederland geheven leges voor langdurig ingezeten derdelanders bij de behandeling van een aanvraag voor een verblijfsvergunning waarop de Richtlijn Langdurig Ingezetenen van toepassing is, een belemmering vormen voor een doeltreffende toepassing van die richtlijn. Volgens de Europese Commissie is de procedure tot verktijgîng van een aanvraag voor een verblijfsvergunning, gelet op het verschil in leges tussen derdelandets en EU-burgers, niet billijk Deze rechtbank en zittingsplaats heeft bij uitspraak van 2 december 2010 (UN: B08068) in een geschil over de verschuldigdheid van leges en de uitleg van de Richtlijn Langdurig Ingezetenen beslist dat iedere verdere beslissing zal worden aangehouden totdat het Hof van Justitie uitspraak heeft gedaan in de inbreukprocedure. Daarbij was ook van belang dat het Hof van Justitie in het arrest-sahin van 17 september 2009 (C-242/06) had geoordeeld dat van Turkse staatsburgers geen leges mogen worden geheven die onevenredig zijn aan het bedrag dat wordt ge-vraagd van gerneenschapsburgers De rechtbank is voorshands van oordeel dat hetgeen het Hof van Justitie in de aanhangige inbreukprocedure over de Richtlijn Langdurig Ingezetenen zal beslissen mede van, belang kan zijn voor de uitleg van de Richtlijn Gezinshereniging. Met het oog hierop acht de rechtbank het geraden de uitkomst van de inbreukprocedure af te wachten alvorens in deze zaak een beslissing te nemen. Desgevraagd hebben partijen ter zitting meegedeeld geen bezwaar te hebben tegen aanhouding. De rechtbank zal het onderzoek dan ook met toepassing van artikel 8:68. eerste lid. van de Algemene wet bestuursrecht heropenen en de behaij.deling van de zaak schorsen, totdat het Hof van Justitie in de inbreukprocedure een beslissing heeft genomen.

5 zaaknununer: AWB inzak pagina 5 van 5 Beslissing De rechtbank bepaalt dat het onderzoek wordt heropend; schorst de behandeling van het beroep; houdt iedere verdere beslissing aan. Deze beslissing is genomen op 22 apri12011 door mr. J.T.H. Zimmennan, rechter, in aanwezigheid van mr. M.I. van Meet, griffier, en bekendgemaakt door verzending aan partijen op de hieronder vermelde datum. de griffier is verhinderd om deze beslissing mede te ondertekenen de rechter :J~~ Afs«hrift verzonden aan partijen op: 26 APit 2011 Cone.: JK Coll.: D:C VK Tegen deze beslissing sraat geen zelfstandig hoger beroep open.