AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1 A/1. Datum uitspraak: 9 augustus 2010 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Groningen, van 8 april 2010 in zaak nr. 09/8887 in het geding tussen: de vreemdeling en de staatssecretaris van Justitie {thans: de minister van Justitie).

2 /1/V1 2 9 augustus Procesverloop Bij besluit van 11 maart 2009 heeft de staatssecretaris het door de vreemdeling gemaakte bezwaar tegen het niet ambtshalve doen van een aanbod op grond van de Regeling afwikkeling nalatenschap Vreemdelingenwet (oud) ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 8 april 2010, verzonden op 14 april 2010, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 11 mei 2010, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1 A/1 3 9 augustus Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. C.J.M. Schuyt, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.J.C. Beerse, ambtenaar van Staat. w.g. Schuyt lid van de enkelvoudige kamer w.g. Beerse ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 9 augustus Verzonden: 9 augustus 2010 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State,

4 :43 VAM- Rechtshulp Noord Adv T-462 P0003/0006 F-262 AFSCHRIFT, mfltoraak RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE Ne ven zittings plaats Groningen Sector Bestuursrecht Vreemdelingenkamer Rechtbank Zaaknummer; Awb 09/8887 Uitspraak Ui het geschil tussen: geboren op van gestelde Sierraleoonse nationaliteit, V-nummer: eiser, gemachtigde: mr. N.B. Swart, advocaat te Groningen, en DE MINISTER VAN JUSTITIE, voorheen de Staatssecretaris van Justitie (Immigratie- en Naturalisatiedienst), te 's-gravenhage, verweerder, vertegenwoordigd door mr. L.N. Kloetstra, ambtenaar ten departemenie. 1. Procesverloop 1.1 Bij brief van 12 december 2008 heeft eiser op nader aan te voeren gronden bezwaar gemaakt tegen kenbare handeling van verweerder van 22 februari 2008, verzonden op 26 februari 2008, waarbij geweigerd is om eiser in aanmerking te brengen voor een verblijfsvergunning op grond van de Regeling afwikkeling nalatenschap Vreemdelingenwet (oud) (hiema: de Regeling). Op 7 januari 2009 zijn de gronden van bezwaar ingediend. 1.2 Bij besluit van 11 maart 2009 is het bezwaar van eiser door verweerder ongegrond verklaard, l.3 Op 13 maart 2009 heeft eiser tegen dit besluit beroep ingesteld bij de rechtbank. De gronden van beroep zijn ingediend op 10 april Verweerder heeft de gedingstukken en een verweerschrift ingediend. 1.5 Het beroep is behandeld ter openbare terechtzitting van 9 maart Eiser is verschenen bij gemachtigde. Verweerder is verschenen bij gemachtigde.

5 Il-K-'IU 15:44 VAN- Rechtshulp Noord Adv T 462 p0004/0006 AWB 09/8887 blad 2/4 2* Overwegingen Standpunten van partijen 2.1 Verweerder is van oordeel dat eiser niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning regulier op grond van de Regeling omdat eiser niet voldoet aan de voorwaarde dat hij sinds l april 2001 ononderbroken in Nederland heeft verbleven. De rechtbank stelt vast dat verweerder het bestreden besluit niet heeft gebaseerd op het (onjuiste) gegeven dat eiser niet voor 1 april 2001 een asielaanvraag heeft ingediend. 2.2 Verweerder heeft geconstateerd dat eiser op 12 april 2006 in België asiel heeft aangevraagd. Op 21 april 2006 is een zogenoemde Dublinclaim "in" uitgegaan naar de Nederlandse autoriteiten. Op 16 mei 2006 is eiser overgedragen aan de Nederlandse autoriteiten. Gelet hierop is, volgens verweerder, sprake van een aantoonbaar vertrek uit Nederland. 23 Etser stelt dat hij wei in België is geweest, maar dat zijn hoofdverblijf niet is veranderd. Er is dan ook geen sprake van vertrek in de zin van de Regeling. Bovendien is het niet zo dat een Dublinclaim per definitie leidt tot de conclusie dat het hoofdverblijf is verplaatst en dus vertrek uit Nederland heeft plaatsgevonden, tn verweerders beleid is sprake van een "kan-bepaling". Verder zijn er bijzondere omstandigheden die maken dat verweerder toepassing had moeten geven aan artikel 4:84 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Deze omstandigheden zijn gelegen in het langdurig verblijf van eiser, het feit dat het niet mogelijk blijkt eiser te verwijderen uit Nederland en eisers medische situatie. Eiser lijdt aan Hepatitis B en aan psychische klachten. Indien eiser wordt uitgezet naar Nigeria» het land waar hij volgens verweerder vandaan komt, kan hij niet behandeld worden met het medicijn waarmee hij in Nederland wordt behandeld. Daardoor dreigt een medische noodsituatie op langere termijn. Tenslotte is aangevoerd dat eiser op zijn bezwaar had moeten worden gehoord. Ter zitting is namens eiser in aanvulling op het voorgaande nog naar voren gebracht dat het gegeven dat er na de totstandkoming van de regeling ook veel tijd is verstreken voor het onderhavige besluit door verweerder is genomen, namelijk meer dan twee jaar, door verweerder in de beoordeling had moeten worden betrokken. 2.4 Verweerder is van mening dat door het doen van een asielaanvraag in een ander land, in casu België, vast staat dat eiser expliciet niet onder de regeling valt. Een Dublin-claim met een asielaanvraag duidt op aantoonbaar vertrek en is in verweerders beleid altijd een contraindicatie. De omstandigheden waaronder de asielaanvraag in het buitenland is gedaan spelen daarbij geen rol. Verweerder is voorts van oordeel dat van bijzondere hardheid als bedoeld in artikel 4:84 Awb geen sprake is. In de visie van verweerder zouden ook slechts bijzondere omstandigheden die niets van doen hebben met de motieven âk aan de totstandkoming van de Regeling en het daarop gebaseerde beleid ttn grondslag hebben gelegen, aanleiding kunnen geven om af te wijken van dit beleid. Daarvan is volgens verweerder in het onderhavige geval niet gebleken. Verweerder heeft tenslotte geen aanleiding gezien eiser op zijn bezwaren te horen.

6 11-05-'10 15:44 VAN- Rechtshulp Noord Adv T-4Ö2 FtftfUb/UUUb t-zbt AWB 09/8887 blad 3/4 Overwegingen 2.6 Krachtens artikel 3:6» tweede lid, Vreemde lingenbesluit 2000 (Vb 2000) juncto artikel 3.17a aanhef en onder b Voorschrift Vreemdelingen (W) kan verweerder ambtshalve een reguliere verblijfsvergunning op grond van "afwikkeling nalatenschap oude Vreemdelingenwet" verlenen Ingevolge verweerders beleid, opgenomen in de Vreemdelingencirculaire (Vc) 2000 onder B14/52 onder b wordt de verblijfsvergunning op grond van de Regeling niet verleend indien de vreemdeling sinds 1 april 2001 geen ononderbroken verblijf in Nederland heeft gehad. Ononderbroken verblijf sinds 1 april 2001 wordt slechts aangenomen indien: 1. de vreemdeling op 13 december 2006 behoorde tot de doelgroep van het projekt Terugkeer en viel onder een vanrijkswegeverstrekte voorziening; 2. de vreemdeling zich op 13 december 2006 hier te lande bevond in een procedure omtrent etn verblijfsvergunning; 3. de vreemdeling op 13 december 2006 in het bezit was van een verblijfsvergunning; of 4. dit blijkt uit een verklaring van de burgemeester van de gemeente waar de vreemdeling feitelijk verblijft. De verblijfsvergunning wordt niet verleend indien de vreemdeling na 1 april 2001 aantoonbaar is vertrokken uit Nederland. Aantoonbaar vertrek uit Nederland kan onder andere blijken uit een claim ten aanzien van de vreemdeling van een andere EU-lidstaat op Nederland, Voorts kan het vertrek blijken uit een gecontroleerd vertrek, een Dublinoverdracht, of anderszins. 2.S Eiser betwist dat sprake is van vertrek in de zin van de Regeling De rechtbank volgt dit standpunt van eiser niet Nu sprake is van een asielaanvraag in België' en een daarop gevolgde Dublinclaim, staat reeds vast dat geen sprake is van ononderbroken verblijf in Nederland, Verweerder was dan ook bevoegd om de verblijfsvergunning op die grond te weigeren. Wat partijen verder verdeeld houdt is de vraag of er bijzondere omstandigheden als bedoeld in artikel 4:84 Awb zijn die maken dat verweerder van het door hem gevoerde en bovenaangehaalde beleid had moeten afwijken. De rechtbank is van oordeet dat dit niet het geval is en overweegt daartoe als volgt. Uit jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRS) blijkt dat bijzondere omstandigheden als bedoeld in artikel 4:34 Awb andere omstandigheden moeten zijn dan die welke aanleiding vonnden voor het uitvaardigen van het hier aan de orde zijnde specifieke beleid. Voorts is vaste jurisprudentie van de ABRS dat van de bevoegdheid om toepassing te geven aan artikel 4:84 Awb een zeer terughoudend gebruik moet worden gemaakt, omdat geldend beleid in beginsel onverkort toegepast dient te worden door het bestuursorgaan. Dat is naar het oordeel van de rechtbank zeker het geval indien, zoals in casu, sprake is van begunstigend beleid dat uit de aard der zaak reeds beoogt voor een bepaalde nader omschreven doelgroep een uitzondering op de hoofdregel te maken. De omstandigheden die door eiser naar voren zijn gebracht kunnen evenwel niet worden beschouwd als bijzondere omstandigheden als hier bedoeld De rechtbank merkt daarbij op dat eisers medisch situatie kan worden beoordeeld en ook dient te worden beoordeeld in een daarvoor bedoelde reguliere procedure.

7 :45 VAN- Rechtshulp Noord Adv T-462 F^b'/U«t-*bZ AWB 09/8887 blad 4/4 Verweerder hoefde dan ook geen toepassing te geven aan artikel 4:84 Awb. De duur van de procedure na de totstandkoming van de regeling kan hieraan niet afdoen. 2.6 Met betrekking tot de grief van eiser dat hij gehoord had moeten worden op zijn bezwaar, overweegt de rechtbank het volgende. Het horen vormt een essentieel onderdeel van de bezwaarschriftprocedure en daarvan kan slechts moet toepassing van artikel 7:3 van de Awb worden afgezien, indien naar objectieve maatstaven bezien, op voorhand redelijkerwijs geen twijfel mogelijk is dat de bezwaren niet kunnen leiden tot een andersluidend besluit. Hetgeen eiser naar voren heeft gebracht rechtvaardigde, naar het oordeel van de rechtbank, de conclusie van verweerder dat reeds aanstonds buiten twijfel was dat zijn bezwaarschrift ongegrond was. Verweerder heeft dan ook van horen mogen afzien. 2.7 Uit het vorenoverwogene vloeit voort dat het beroep ongegrond is. Voor toepassing van artikel 8:72 lid 3 Awb is geen plaats, nu aan het bestreden besluit de door partijen onjuist bevonden afwijzingsgrond niet (langer) ten grondslag is gelegd en daarin derhalve ook geen reden voor de rechtbank is gelegen om het bestreden besluit te vernietigen. 2.8 Er bestaat geen aanleiding een partij te veroordelen in de proceskosten. 3. Beslissing De rechtbank verklaart het beroep ongegrond. Deze uitspraak is gedaan door mr. G. Laman, rechter, in tegenwoordigheid van mr. KW. Wind, griffier en in het openbaar uitgesproken op 8 april 2010 de griffier Tegen de uitspraak in de bodemzaak kunnen partijen blnnenlvier weken na de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak (valf3e. Raad van State» onder vermelding van "hoger beroep vreemdelingenzaken", postbus V161I3,p00 BC te 's-gravenhage. Ingevolge artikel 85 Vw 2000 dient het beroepschrift, in aanvutung op de vereisten gesteld in artikel 6:5 Algemene wet bestuursrecht, één of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. Artikel 6:6 Awb is niet van toepassing. Afschrift verzonden op: f 4 APR 7(11(1.^ o. ;;/i OL u-tiw-kh TE'S GiiAvi-N'rlAGE

8 11-05-'10 15:43 VAN- Rechtshulp Noord Adv T-462 P0001/0006 F-262 AANGETEKEND en per fax: ,._ ' A Raad van State Afdeling Bestuursrechtspraak Postbus BC 'S-GRAVENHAGE HOGER BEROEP VREEMDELINGENZAKEN m RAAD VAN STATE INGEKOMEN ZAAKNR. AAN: yf 'X- BEHANDELD :0D: 11.1 MEI 2010 PAR: RECHTSHULP NOORD advocaten Vestiging Groningen Posibus AA Groningen Stedumermaara 9785 AC Groningen [1} 050-5* (ƒ] [a) OS BÖ into.gron<snëcriunulpnûor<),nl Datum 11 mei 2010 Van mw. mr. N.B. Swart, advocaat Uw ktnmerk Doorkiesnr Ö (sacr.) Ons kenmerk iiitepr. 14/04/2010/215/pS E-rrmü b.swart@rechtshutpnoord.nl Betreft hoger beroep gericnt tsgan de beslissing van de Rechtbank "s- Gravenfiaga, nevanzittingsplaata Groningen, van 8 april 2010, verzonden 14 april 2010, in de zaak Geacht College, Bij uitspraak van 6 april 2010, verzonden 14 april 2010, heeft de Rechtbank 's-gravenhage, Nevenzittingsplaats Groningen, Vreemdelingenkamer, het beroep van appellant ongegrond verklaard. Appellant kan zich niet verenigen mét de uitspraak van de rechtbank. Namens appellant wordt hoger beroep aangetekend. Ondergetekende verklaart voor het instellen van het hoger beroep bepaaldelijk te zijn gevolmachtigd. De procedure Op 12 december 2008 is bezwaar gemaakt tegen de beslissing van de IND dat de heer niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning op grond van de Regeling afwikkeling nalatenschap Vreemdelingenwet. Op 11 maart 2009 is het bezwaar kennelijk ongegrond verklaard. Op 13 maart 2009 is hiertegen beroep ingesteld. Op 8 maart 2010 is het beroep behandeld. De grieven Grief 1. Da rechtbank overweegt bij rechtsoverweging 2.5 dat uit het feit dat appellant in België een asielaanvraag heeft gedaan, automatisch voortvloeit dat er geen sprake is van ononderbroken verblijf in Nederland. Dit is onjuist. Uit de regeling blijkt immers dat een Dublin-claim tot de conclusie kan. leiden dat er sprake is van onderbroken verblijf. Ten onrechte heeft de IND hier niet feitelijk getoetst of hier sprake van is- Ten onrechte Rechtshulp Noord tie*ft ook wstigingtn in Dfsnma en Friesland: V**lig(na Dntflth» Paslbus B4S 9400 AV Auwi Suiionjitrsm 29a 9401 KW AsïWl VtfStlglng Friesland Pottbu* BR LB«uwatf»n Acntcf rei Station ËW le&uwardön Bftnkril'tie: INGÖ&ei.W.an Ln.v. ÊtitfiOftO BahMtf Dtirdângtfder) Rocnttnulp Noord

9 11-05-'10 15:43 VAN- Rechtshulp Noord Adv T-462 P0002/0006 F-262 RECHTSHULP NOORD advocaten volgt de rechtbank de IND en neemt de rechtbank aan dat nu er sprake is van een Dublin-claim, automatisch hieruit voortvloeit dat er geen sprake is van ononderbroken verblijf in Nederland. Grief 2. De rechtbank overweegt dat de omstandigheden die door eiser naar voren zijn gebracht niet kunnen worden beschouwd als bijzondere omstandigheden als bedoeld in artikel 4:64 Awb. Dit omdat de medische situatie van appellant kan worden beoordeeld in een daarvoor bedoelde reguliere procedure, Ten onrechte gaat de rechtbank hier voorbij aan de jurisprudentie van uw afdeling. Uw afdeling heeft immers bepaald dat de bijzondere omstandigheden als bedoeld in artikel 4:84 Awb andere omstandigheden moeten zijn dan die weike aanleiding vormden voor het uitvaardigen van het hier aan de orde zijnde specifiek beleid. De medische omstandigheden van appellant zijn zulke omstandigheden. Het feit dat de mogelijkheid bestaat een vert lijfevergunning aan te vragen In verband met de medische noodsituatie maakt niet dat medische omstandigheden automatisch niet meer hoeven te worden meegewogen bij een beoordeling van artikel 4:84 Awb. Ook overweegt de rechtbank dat de duur van de procedure na de totstandkoming van de regeling geen bijzondere omstandigheid kan zijn in de zin van artikel 4:84 Awb. Ook hier miskent de rechtbank dat het ook hier gaat om andere omstandigheden dan die welke aanleiding vormden voor het uitvaardigen van het hier aan de orde zijnde specifieke beleid. Ook hier had een toets aan artikel 4:64 Awb moeten plaatsvinden. Grief3. In rechtsoverweging 2.6 op pagina 4 (op pagina 3 staat ook een overweging 2.6, maar deze is waarschijnlijk verkeerd genummerd) overweegt de rechtbank dat naar objectieve maatstaven bezien op voorhand redelijkerwijs geen twijfel mogelijk is dat de bezwaren niet kunnen leiden tot een andersluidend besluit en dat de IND van horen mocht afzien. Dit is onjuist. Nu er bijzondere omstandigheden als bedoeld in artikel 4:64 Awb zijn aangevoerd, kan niet worden gesteld dat op voorhand redelijkerwijs geen twijfel mogelijk Is dat het bezwaar ongegrond had moeten worden verklaard. Juist door deze bijzondere omstandigheden is een hoorzitting noodzakelijk en kan hier niet van worden afgezien. Conclusie Ik verzoek u het hoger beroep gegrond te verklaren, de uitspraak van de rechtbank te vernietigen en de IND te veroordelen in de proceskosten. Ik verzoek u de griffiekosten in mijn rekeningcourant te boeken. Hoodaïhteïid, N.B. Swdrt Bijlade: uitspraak Dosstemummwi Pagina: -2-