Hulp in de huishouding voor en door het Soesterkwartier Eindrapport van een experiment

Transcriptie

1 Hulp in de huishouding voor en door het Soesterkwartier Eindrapport van een experiment Februari 2017 Adres: Soesterweg 314-A 3812 BH Amersfoort Telefoon: /internet: Overige info: Bank: NL37 TRIO KvK:

2 Inhoudsopgave Samenvatting... 1 Voorwoord Beschrijving van het experiment Wat er vooraf ging Het experiment Uitvoering van het experiment De coördinator Huisvesting Kwartier maken Samenwerken met netwerken in de wijk De vorming van een team van dienstverleners Het vinden van cliënten Samenwerken met het wijkteam Verandering van koers De eerste hulpen aan het werk Bouwen aan een nieuwe uitgangspositie Leren Verantwoordelijkheden koppelen aan belangen Vaardigheden in lijn met de functie Marketing verdient meer aandacht Samenwerking met het Wijkteam De rol van Werkplaats Conclusie en hoe verder? Conclusies m.b.t. doelstellingen Andere conclusies Aanbeveling Bijlage 1: Procedure PGB Bijlage 2: Veelgestelde vragen Bijlage 2.1 Veelgestelde vragen voor cliënten Bijlage 2.2 Veelgestelde vragen voor werknemers

3 Samenvatting In de periode maart-december 2016 heeft de Werkplaats Soesterkwartier het experiment Hulp in de Huishouding voor en door het Soesterkwartier uitgevoerd. Het doel ervan was om te leren en demonstreren hoe aan de hand van een concrete business case een bewoners-gestuurde wijkontwikkeling op gang kan worden gebracht. Hierbij worden niet alleen de budgetten voor zorg in de wijk verdiend, maar leren we elkaar als wijkbewoners onderling ook beter kennen en waarderen. Zodoende versterkt de economie niet alleen, maar ook de sociale cohesie. Het experiment had het karakter van een expeditie, waarbij de bestemming helder was, maar de route nog grotendeels ontdekt moest worden. In de ontdekking van de route waren we succesvol, maar binnen het korte tijdsbestek van het experiment werd de eindbestemming niet bereikt. Wel hebben we een perspectief gevonden om dit in een later stadium te bereiken. We liepen tegen diverse knelpunten op, waarvoor passende oplossingen werden gevonden. Zo konden we het verlonen van een coördinator niet bij een payroll organisatie onderbrengen. We vonden mogelijkheden om het in eigen hand te nemen. Twee belangrijke conclusies trekken we uit dit experiment: 1. Collectief ondernemerschap, waarbij een ieder zich zelfstandig inschrijft als ondernemer en als groep een gezamenlijk leer- en ontwikkelproces wordt doorlopen, paste niet bij de wensen van dienstverleners. Er zijn teveel drempels om zich als zelfstandige te registreren bij de KvK. Wij konden hen in hun zorgen niet overtuigen door hierin samen op te trekken. 2. De voordelen van de door ons gekozen formule van het PGB bleek nauwelijks aan te sluiten bij de vaardigheden en veronderstelde behoeften van cliënten. Het gaat om relatief lage budgetten, met een hoge inspanningsverplichting op gebied van administratie. Met name bij cliënten die geen computervaardigheden hebben of zelfs laag geletterd zijn (wat veel voorkomt bij deze doelgroep in het Soesterkwartier), en cliënten die slechts tijdelijk een huishoudelijke hulp nodig hebben, bleken meer gebaat te zijn bij een ontzorg-constructie van Zorg in Natura. We kwamen in de loop van het project in contact met HelpGewoon, een nieuwe thuiszorg-organisatie die volgens een franchise formule lokaal opererende werknemerscoöperaties opzet. Deze formule bewijst zich in diverse steden, waar zelfsturende en zelfredzame coöperaties van dienstverleners wortel schieten. De wijk biedt voldoende schaalgrootte om de werknemerscoöperatie op wijkniveau in te zetten. We bevelen daarom de werknemerscoöperatie aan om deze verder te ontwikkelen, door de mogelijkheid te bieden mee te doen in de volgende aanbesteding voor huishoudelijke thuiszorg. In deze rapportage hebben we de aanleiding van het experiment onder woorden gebracht, en vertellen we ook het relaas van deze expeditie. Het rapport sluit af met een perspectief om op termijn door te gaan op de ingeslagen route, waarbij dienstverleners zich organiseren in een zelfsturend en zelfredzaam team, onder de formule die bijvoorbeeld HelpGewoon biedt. Aansluiting vinden bij de gemeentelijke aanbesteding van thuizorg is dan wel een voorwaarde. 1

4 Voorwoord Dit document rapporteert de uitvoering van het experiment Huishoudelijke hulp voor en door het Soesterkwartier. Het is allereerst bedoeld om de activiteiten en leerervaringen vast te leggen, zowel voor het initiatief van de Werkplaats Soesterkwartier zelf als voor de gemeente als subsidieverlener. Daarnaast hopen en verwachten we dat het rapport meer initiatiefgroepen zal inspireren in de stad Amersfoort en daarbuiten om van onderop (vanuit bewoners) op kleinschalige wijze wijkgerichte / dorpsgerichte (huishoudelijke) thuiszorg op te zetten, waarbij de menselijke maat der dingen als uitgangspunt wordt gehanteerd. Zelfsturing en zelfredzaamheid zijn daarbij leidend. Parallel aan dit experiment vonden ook activiteiten plaats op een andere casus die de Werkplaats ambieert: het vormen van een klussencentrale, gericht op onderhoud en verbouwingen van woningen in het Soesterkwartier. Over deze casus gaat het rapport niet. We danken onze expeditie-partners voor de samenwerking en het vertrouwen, waardoor dit project kon worden geboren en worden uitgevoerd. We benoemen specifiek: Wijkmanager Niko Paap, die vanaf het prille begin betrokken was en binnen de muren van het stadhuis kwartier wist te maken om het experiment groen licht te geven. Projectleider Matthijs van Leur, die vanuit het stadhuis ons initiatief heeft begeleid. Wethouder Fleur Imming, met zowel Zorg en Welzijn als de wijk Soesterkwartier in haar portefeuille, om het experiment te omarmen en financieren. Medewerkers van het Wijkteam Soesterkwartier, Johanna Kemmer, Tineke Bos, Marie Bommezijn en Gerdi van der Vegt, om met ons in vertrouwen samen te werken aan dit experiment. 2

5 1 Beschrijving van het experiment Het experiment Huishoudelijke hulp voor en door het Soesterkwartier vond plaats tussen maart en december In dit hoofdstuk beschrijven we het hoe en waarom van het experiment, door allereerst stil te staan bij de aanvliegroute, vervolgens met een beschrijving van de leer- en demonstreerdoelen. 1.1 Wat er vooraf ging In februari 2014 vond een gesprek plaats tussen de Amersfoortse wethouder Bert Lubbinge 1, Portaal regio directeur Christoffel Klap, wijkmanager Soesterkwartier Niko Paap en Duurzaam Soesterkwartier bestuurders Willem Hamels en Henry de Gooijer. Tijdens dit gesprek werd door de wethouder en Portaal het volgende op tafel gelegd: Het project Amersfoort Vernieuwt heeft afgelopen jaren veel vruchten afgeworpen. Met overheidssteun vond en vindt in de stad veel stadsvernieuwing plaats. We komen nu in een andere tijd, gekenmerkt door kleinere budgetten en een nieuw samenspel tussen bewoners en overheid. Zowel de gemeente Amersfoort als woningcorporatie Portaal wil doorgaan met wijkontwikkeling, waar bewoners een meer sturende rol wordt toevertrouwd. Kijken we naar het Soesterkwartier, dan zien we enerzijds dat de economische crisis daar flink heeft toegeslagen. Een onevenredig groot aantal mensen doet een beroep op de voedselbank, en de werkloosheidscijfers schieten omhoog. Aan de andere kant zien we het hoge zelf-organiserende vermogen en de stevige sociale infrastructuur als krachten die we kunnen inzetten om een antwoord te mobiliseren op deze crisis. We zien mogelijkheden om de wijkeconomie te versterken van binnenuit. We dagen bewonersvereniging Duurzaam Soesterkwartier uit om hier oplossingsgericht een bewonersgestuurde wijkontwikkeling op gang te brengen. Laat ons zien dat we in samenwerking met jullie dit kunnen loslaten in vertrouwen. In de periode die erop volgde, groeide het wederzijds vertrouwen, zowel met de gemeente als met Portaal. Diverse oplossingsrichtingen passeerden de revue. Er ontstond een werkgroep wijkeconomie met wisselende bezetting waar actieve bewoners aanhaakten, soms weer afhaakten, maar waar omheen een groeiende groep ontstond van bewoners die graag een steentje wilden bijdragen. Dit thema raakte bij veel mensen een gevoelige snaar die de leefbaarheid en veerkracht van de wijk betrof. Tijdens wijkbijeenkomsten en straatcampagnes werd de wijk breed geconsulteerd over de wijze waarop deze uitdaging handen en voeten dient te worden gegeven. Twee opvallende momenten lichten we uit: 1. Tijdens een goed bezochte wijkbijeenkomst (oktober 2014) getiteld Het rad van Floreyn ontvingen bewoners een tiental Bewoners kiezen cases waarop zij hun munten willen investeren 1 Portefeuille: Wonen, Zorg, Welzijn, Transitie jeugdzorg, Dienstverlening, ICT, P en O en Grondexploitatie wijk Vathorst 3

6 Floreyn munt Mantelzorg Service Meester Leerling Sparen v. huurverlaging Klusservice Sparen voor duurzaam Zorg cooperatie Versmarkt Buurtbedrijf Diensten markt Complex beheer Onderhoudsbudget Gemaakt in SK Thuiszorg in wijk Hulp in de huishouding voor en door het Soesterkwartier Floreyn-munten om te investeren in wijkgerichte business cases. Hieruit ontstond het beeld dat wijkgericht woningonderhoud en thuiszorg de twee meest interessante domeinen zijn om mee te beginnen. In de zomer van 2015 werd dit beeld versterkt door een vergelijkbare inventarisatie bij een andere groep van wijkbewoners Rad van Floreyn Zomerparade Bestedingspatroon bij virtueel investeren van wijkbewoners in wijkeconomie producten. Rad van Floreyn duidt op een bewonersbijeenkomst op 13 oktober 2014; Zomerparade duidt op de jaarlijkse markt op de Noordewierweg, en vond plaats op 5 juli In februari 2015 presenteerde wijkbewoners en wijkondernemers op uitnodigende wijze aan een brede groep vertegenwoordigers vanuit de instanties (woningcorporaties, gemeente, zorg-organisaties) op De rode loper een tiental projecten waarmee we wat de wijk betreft zo aan de slag kunnen, en daarin graag willen samenwerken. Nevenstaande filmpje geeft een impressie. Tijdens de rest van het jaar 2015 werd de basis gelegd voor het opstarten van een tweetal experimenten: De Klussencentrale 2 en de Thuiszorgservice. Beide cases zijn gebaseerd op onderlinge betaalde dienstverlening, waarbij budgetten bedoeld voor de wijk ook daadwerkelijk door wijkbewoners worden verdiend. In de klussencentrale zouden zelfstandige klussers in collectief verband kunnen rekenen op klandizie van Portaal, bij de thuiszorgservice zou de gemeente een faciliterende rol spelen om het mogelijk te maken. Immers, de gemeente heeft een centrale rol bij de verdeling van WMO-gelden bij het leveren van thuiszorg. Een vierkoppig bestuur uit het Soesterkwartier werd gevormd, die met elkaar de Werkplaats Soesterkwartier oprichtten. Het bestuur bestaat uit een mix van dames en heren vanuit verschillende delen van de wijk, met een mix van competenties die nodig zijn om een dergelijke expeditie te starten. 2 De Klussencentrale wordt in dit rapport verder niet behandeld. De focus ligt op de thuiszorgservice. 4

7 Gedurende deze periode vonden ook op diverse fronten verdiepende gesprekken plaats over wat deze experimenten dienden op te leveren. Zo werden verbindingen gemaakt met de afdeling Maatschappelijke Ondersteuning van de gemeente, met het Sociaal Wijkteam Soesterkwartier, met verschillende initiatieven uit de wijk die zich richten op vrijwilligerswerk en stageplaatsen, met Portaal en haar onderhoudsbedrijf VOC, met het buurthuis De Nieuwe Sleutel en een notaris uit de wijk. Via het buurtnetwerk en de wijkwebsite werd zowel het systeem als de wijk geïnformeerd over de expeditie. In deze periode vond ook verdieping plaats door te leren over vergelijkbare initiatieven door aan te haken aan de Innovatietafels van een netwerk van zorg-welzijn georiënteerde burgerinitiatieven in de provincie Utrecht (gefaciliteerd door Stichting Omzien). Ook waren we vertegenwoordigd op het congres Social enterprise als business partner van de gemeente, waar een keur aan initiatieven zich presenteerden op gebied van zorg en welzijn. Tenslotte werden we (dat wil zeggen Werkplaats Soesterkwartier samen met Gemeente Amersfoort) ook nog gekozen door Platform31 om op landelijk niveau mee te ontwikkelen binnen het landelijk experiment Ruim op de regels, hetgeen een 10 tal bijeenkomsten betrof met 10 expeditiegangers Het experiment Doel: Om de economie van het Soesterkwartier te versterken, is het idee ontstaan om geld voor zorg, welzijn, onderhoud en ontwikkeling van de wijk, te laten landen in de wijk. Het doel van het experiment is om te leren hoe (en demonstreren dat) huishoudelijke thuiszorg voor en door de wijk hiervoor een passende en werkende oplossingsrichting biedt. We gaan daarvoor uit van 30 dienstverlener-cliënt relaties, met voor komende jaren een interessant groeiperspectief zodat het initiatief zelfredzaam en zelfsturend zijn weg vindt in de wijk. Deze doelstelling verdelen we onder in de volgende onderdelen: 1. Bewoners en dienstverleners verenigen zich in een bedrijfsmatige bewonerscollectief dat namens de bewoners samenwerkt met ketenpartners; 2. Bewoners wordt meer regie toevertrouwd over hun leef- en woonsituatie; 3. Er ontstaat meer werkgelegenheid in het Soesterkwartier, en 4. Sociale cohesie wordt versterkt door koppeling sociale netwerken binnen de wijk. Wat: Bewoners van het Soesterkwartier krijgen de mogelijkheid om bij het voeren van hun huishouding een hulp vanuit de wijk uit te nodigen. Zij geven hiertoe de opdracht aan kundige, klantvriendelijke en betrouwbare dienstverleners uit de buurt, welke zijn gedekt door een vervanger in geval van ziekte. Waar wenselijk, is uitbreiding van dienstverlening mogelijk: Betaalbaar, flexibel en vanuit wederkerigheid. Hoe: Een team van (latent) zelfstandige thuiszorg-medewerkers werft en bedient medebewoners met een WMO-indicatie. Zij verenigen zich in de Werkplaats Soesterkwartier als een zelfsturend team. De gemeente Amersfoort maakt voor het Soesterkwartier een uitzondering om het PGB als financieringsinstrument in te zetten. Het Wijkteam, die de indicaties uitvoert, wijst de cliënt op de mogelijkheid om naast Zorg in Natura deze wijkgerichte weg te bewandelen. 3 Rapport staat online: 5

8 2 Uitvoering van het experiment Het aangaan van een experiment is doorgaans een expeditie, waarvan de route niet van tevoren bekend is, maar de bestemming wel. Experimenteren vraagt om een creatief team met uithoudingsvermogen, dat bereid is om op basis van de situatie bij te sturen. In onderstaande relaas laten we zien dat onze expeditie door een bar landschap trok, waar doodlopende wegen werden ingeslagen en hobbels werden genomen. Het laat ook zien dat we gestuit zijn op een geplaveid pad die ogenschijnlijk leidt tot de bedoelde bestemming. 2.1 De coördinator Toen in het laatste kwartaal van 2015 duidelijk werd dat het initiatief van de Werkplaats kon rekenen op support vanuit het stadhuis, werd de expeditie aangevangen met het zoeken van een passende coördinator, die vraag en aanbod aan elkaar zou kunnen koppelen. Een vacature van 20 uur per week werd uitgeschreven en verspreid in de wijk. In totaal reageerden er 15 kandidaten, waarbij een grote veelkleurigheid opviel: Van heftruck chauffeur tot een dominee. De selectie kende meerdere ronden. Allereerst werden de 5 kandidaten die niet uit de wijk kwamen opgebeld met de mededeling dat zij niet in aanmerking kwamen. Van de 10 overgebleven kandidaten werden er 6 geselecteerd voor een gesprek. In 1 avond vonden alle gesprekken plaats, waarbij elke kandidaat twee gesprekken voerde, eerst met de ene helft van het 4-koppige bestuur, vervolgens met de andere helft. De observaties werden gedeeld, waaruit de 2 meest geschikte kandidaten overbleven: Een dame die werkt op de klantenservice van een gevestigde thuiszorg-organisatie Een dame die zich op vele fronten actief inzet in de wijk. Omdat eerstgenoemde kandidaat al een parttime baan had, werd in overleg met beiden besloten de functie te verdelen in twee helften, zodat een duo-functie ontstond van 2 keer 10 uur per week. Hiermee konden zij elkaar opvangen in tijden van ziekte en vakantie. Ook de competenties waren complementair. De duofunctie maakte het mogelijk om hen een verschillende focus te geven bij het invullen van hun taak. Via een payroll-constructie wilden we de coördinatoren verlonen. We werden hierbij geconfronteerd met onvoorzien hoge kosten vanwege de BTW. Niet alleen de service-fee bleek BTW-plichtig te zijn, ook het salaris als geheel. We hebben dit opgelost door de verloning zelf in de hand te nemen, waarbij enkel het produceren van de maandelijkse loonstrookjes bij een boekhoudkundig bureau werd uitbesteed. Halverwege de rit nam een van de coördinatoren helaas ontslag. Het werken op 2 banen bleek (te) zwaar. Het aanbod om een tijdsintensieve management-training te volgen bij haar andere werkgever gaf de doorslag. Gelukkig vonden we bij een van de bestuursleden vaardigheden, bereidheid en ruimte om haar functie over te nemen. Op 7 juli stapte ze uit het bestuur en startte zij als nieuwe coördinator. 6

9 2.2 Huisvesting Buurthuis De Nieuwe Sleutel is eind 2013 overgenomen door een groep bewoners. Zij hebben de taak op zich genomen om te zoeken naar een nieuwe formule, waarbij stapsgewijs een inkomstenbron wordt opbebouwd die de huurkosten kunnen dekken.het huisvesten van een burgerinitiatief zoals de Werkplaats Soesterkwartier past goed in deze zoektocht. Met het buurthuis is een overeenkomst getekend om gebruik te maken van hun faciliteiten. 2.3 Kwartier maken De twee coördinatoren gingen vanaf half februari voortvarend te werk bij het kwartier maken van deze nieuwe onderneming. Niet alleen lag er een taak om het team samen te stellen en cliënten te werven, ook diende het product wijkgerichte hulp in de huishouding verder te worden gedetailleerd door het PGB-systeem beter te begrijpen op operationeel niveau. De contouren van een operationeel handboek ontstond, waarin procedures werden vastgelegd. Voor de cliëntenwerving werd een flyer gemaakt, om te verspreiden over de vindplaatsen van potentiële cliënten, en ook om te gebruiken door het Wijkteam. De WMO consulent van het Wijkteam die zich focust op de hulp in de huishouding had zo een tastbaar product dat ze na het keukentafelgesprek bij de cliënt kon achterlaten. Naast haar boekje met 10 gevestigde aanbieders van huishoudelijke thuishulp kon de cliënt zodoende kiezen voor deze nieuwe dienst voor en door het Soesterkwartier. In overleg met de gemeente werd ook een monitoringsplan opgesteld om klant-tevredenheid te kunnen volgen. Bijkomend voordeel was dat we daarop ook konden sturen in samenspraak met betrokken dienstverleners. Het plan is gemaakt, maar (nog) niet in uitvoering gebracht doordat er zich op meerdere fronten knelpunten aanboden. Hierover meer in paragrafen 2.5 en Samenwerken met netwerken in de wijk De door ons geambieerde wijkgerichte benadering van de professionele huishoudelijke thuiszorg, motiveerde ons om contact te zoeken met de netwerken in de wijk die zich richten op informele, niet geïndiceerde zorg. Het Soesterkwartier is gezegend met meerdere initiatieven die ook benieuwd waren hoe we in elkaars verlengde kunnen samenwerken en complementair kunnen zijn. In mei organiseerden we hiertoe een bijeenkomst, waar de volgende initiatieven aansloten: Wijkleerbedrijf Soesterkwartier, initiatief van Calibris en al enkele jaren actief met het inzetten van stagiaires, voornamelijk vanuit de MBO zorg en welzijn opleiding op niveau 2. Zij werken vanuit seriorenflat De Puntenburg, en hebben met een groep van scholieren die ongeïndiceerde zorg (boodschappenhulp, eenvoudig schoonmaakwerk, wandelen) bieden op grond van wederkerige relaties. Hun cliënten bieden namelijk begeleiding. 7

10 Klussendienst Heb je even voor mij? : Vrijwilligers doen kleine éénmalige klussen, voor mensen met een klein netwerk en een kleine beurs; Aya s Toko, een particuliere voedselbank in het Soesterkwartier. De winkel Typisch Jij Soesterkwartier, waar mensen werken die willen reïntegreren op de arbeidsmarkt. Zij zoeken naar plekken waar iets te klussen is of andere praktische ondersteuning te bieden is. Wijkinformatiewinkel Informatie 033, waar veel vragen binnen komen voor praktische ondersteuning. Deze winkel wordt bemenst door medewerkers van vrijwilligerscentrale Ravelijn. Voor een deel kenden deze initiatieven elkaar nog niet of onvoldoende. Tijdens deze avond vond uitwisseling plaats, en werden ook afspraken gemaakt over de wijze waarop de Werkplaats met hen, maar zij ook met elkaar beter kunnen samenwerken. 2.5 De vorming van een team van dienstverleners Bij aanvang van het experiment kwam al snel een eerste knelpunt aan het licht: Het vormen van een team van dienstverleners. Het was duidelijk dat het aantal dienstverleners uit de wijk dat huishoudelijke thuishulp biedt als zelfstandige op één hand te tellen was. Degene die we vonden, hebben we gesproken op een wederzijds belang. Daaruit kwam een tweetal naar voren die met ons wilde meewerken. Bijkomend voordeel was dat zij zich als seniore ervaringsdeskundigen bereid toonden om jonge onervaren collega s te helpen met het opstarten van een zelfstandige praktijk. Ook spraken we in deze tijd met een aantal wijkbewoners die op informele wijze schoonmaakwerk verrichten, met name bij particulieren. Met hen kwamen we niet tot een samenwerking. Zij hadden voldoende werk, en één van hen zag ook een te groot verschil tussen een wenselijk tarief en het tarief dat past bij de WMO. Daarboven hebben we via de sociale media een oproep gedaan aan capabele bewoners die zich aangesproken voelden om in eigen wijk dit werk te kunnen uitvoeren. Dit leverde een vijftal op, met wie we gesprekken hebben gevoerd. Sommigen waren al actief bij bestaande thuiszorg-instellingen, anderen zaten in een uitkeringssituatie. Ondanks de prettige gesprekken die we met hen voerden, kwam vooral naar voren dat het zelfstandig opereren in deze markt niet paste bij hun wens om zich vooral op hun vak te kunnen richten. De perceptie van onzekerheid en administratie en boezemde te veel angst in, waar we zelfs met onderstaande praatplaat geen verandering in konden brengen. 8

11 Praatplaat, gebruikt tijdens het overleg met kandidaat huishoudelijke thuishulpen. Het legt een focus op collectief ondernemerschap als tussenweg tussen Zelfstandige en in Loondienst In latere fase hebben we daarom deze zoektocht naar een team over een andere boeg gegooid. In deze periode kwamen we namelijk in gesprek met HelpGewoon, die op onze zoektocht een passende oplossing laat zien ( 2.8). 2.6 Het vinden van cliënten Gaandeweg het experiment, kwam in de loop van de eerste maanden een tweede knelpunt aan het licht: Het vinden/ werven van cliënten. Ondanks het enthousiasme en voortvarendheid waarmee we als team de eerste maanden werkten, ondanks ook de sympathie en bereidheid tot medewerking vanuit de buurt en het wijkteam, bleven tastbare successen uit. Voordat de zomer begon, hadden we nog geen cliënten kunnen koppelen aan een van de dienstverleners. Ook was het team van dienstverleners nog te klein om een mogelijke toeloop van vele cliënten van dienst te kunnen zijn. Ons vertrouwen dat deze toeloop toch spoedig zou aanvangen was gebaseerd op de aanname dat er vanuit de keukentafelgesprekken (wekelijks zou het gaan om ca 5 gesprekken) een langzaam maar gestage flow van cliënten zich zou melden. Dit bleef uit. Een verhelderend gesprek met het Wijkteam hierover maakte ook duidelijk waarom. In de paragraaf 2.7 gaan we hierop verder in. Het PGB werd door de cliënt als een weinig aantrekkelijke propositie ervaren vanwege de hoge mate van zelfredzaamheid en vaardigheden die nodig zijn. Denk hierbij aan digitale vaardigheden en meer dan gemiddeld begrip van het systeem. Zorg in Natura past beter bij deze doorgaans kwetsbare doelgroep, 9

12 die niet zit te wachten op zelf-regie, maar vooral geholpen wil worden met een passende dienst op hun probleem. Het bieden van cliënt-ondersteuning (bijvoorbeeld door onze coördinatoren) om dit weerbarstige knelpunt op te lossen bleek op een ander, meer fundamentele zaak te stuiten. Vanuit de rol van dienstverlener zou dit leiden tot belangenverstrengeling. Ondersteuning zou moeten gebeuren door een familielid, een goede vriend of buur. Daar deze niet altijd voor het grijpen zijn, zou een interventie van de wijkinformatiewinkel ( Informatie-033 ) gepast zijn. Het duurde enkele maanden met het nodige ruggespraak om hier nul op rekest te krijgen. 2.7 Samenwerken met het wijkteam Binnen het experiment hebben we in overleg met de gemeente en het wijkteam gebruik gemaakt van een uitzonderings-situatie in het Soesterkwartier om gebruik te maken van een PGB. Terecht vloeide hieruit fundamentele discussies voort: Is dit instrument bruikbaar voor de doelgroep van cliënten. Het gemeentelijk beleid om terughoudend te zijn met dit instrument heeft (natuurlijk) een legitieme basis. Wat maakt een cliënt in het Soesterkwartier anders dan in de rest van de stad. Mag het Wijkteam, vanuit haar onafhankelijke positie, de Werkplaats voortrekken door het bij de cliënt naar voren te schuiven als een (mogelijk) betere oplossing dan andere instanties die zorg in natura bieden? Dit zou in een oneerlijk speelveld resulteren, die de goede relaties in de dagelijkse werkzaamheden van het Wijkteam kunnen verstoren. Beide argumenten zijn legitiem en zorgden in de uitvoering van het experiment in een (voor het initiatief) teleurstellende flow van cliënten. Ook een toelichting van de gemeentelijke projectleider bij het wijkteam over de rol en doel van ons experiment, en de oproep om hierin een coulante medespeler te zijn legde gewicht op de schaal, maar had niet het gewenste effect. Naast deze inhoudelijke discussies speelde nog een andere zaak die wellicht belangrijker was:de pionierende fase van de gedecntraliseerde zorg Als gevolg van de grote decentralisaties in de zorg, werkte het Wijkteam in een context waar veel nog ontdekt moest worden over de rollen binnen een nieuw zorgsysteem. Waarden waarop werd terug gegrepen was een hoge geambieerde kwaliteit in de dienstverlening. Samenwerken met een initiatief met een experimenteel karakter had was hierbij wellicht slecht getimed. We werkten voor een lange tijd in een kip-ei situatie, waarbij we nog niet geïnstitutionaliseerd waren en soms moesten roeien met de riemen die we hadden. Het wijkteam, dat per cliënt een afweging maakt over de passendheid van het PGB instrument en de kwaliteit van de zorg die wij konden bieden, maakte slechts in uitzonderlijke situaties de keuze om de Werkplaats als optie aan te bieden. Een voorbeeld maakt dit duidelijk: Een van de dames, goed gekwalificeerd en gemotiveerd om deel te nemen aan het team van dienstverleners, bevond zich in een uitkeringssituatie. Voor haar was het initiatief een passende wijze om weer aan de slag te gaan. Zolang de werknemerscoöperatie (zie volgende paragraaf) nog niet was opgericht, was zij nog gevangen in het systeem van sociale zekerheid, waarbij het zelfstandig oppakken van de dienstverlening onwenselijk was. Bij het aanbieden van een cliënt vanuit ons initiatief besloot zij om deze tijdelijke situatie te overbruggen door het werk tijdelijk als vrijwilliger op te pakken, totdat zij het betaald vanuit het team zou kunnen doorzetten. In deze 10

13 fase viel ook een vakantie van 2 weken. In overleg met de cliënt werd hiervoor een oplossing bedacht. Bij het Wijkteam ontstond de beeldvorming dat de Werkplaats dienstverlening met vrijwilligers leverde, waarbij continuïteit van de zorg niet was geborgd. Ondanks de goede verstandhoudingen en onze gedeelde visie op het uiteindelijke doel de zorg meer wijkgericht uit te voeren, bleek door dergelijke cases het lastig om successen te boeken. Tijdens de evaluatie hebben we geconcludeerd dat de belangrijkste oorzaak bestond uit het PGB als nietpassend instrument voor de doelgroep van huishoudelijke thuiszorg cliënten. 2.8 Verandering van koers Tegen het achtergrond van onze worsteling met praktische knelpunten, zowel bij de vraag als aanbod van dienstverlening, werd al na enkele maanden duidelijk dat verandering van koers noodzakelijk was. Medio mei 2016 kwamen we in aanraking met het initiatief van HelpGewoon. Zij hebben in Apeldoorn met een deel van het ontslagen personeel van een thuiszorg-organisatie een werknemerscoöperatie opgestart. De medewerkers konden zodoende doorgaan met hun dienstverlening, en hun cliënten ondervonden nauwelijks hinder. Beseffende dat onze casus in het Soesterkwartier verschilt van Apeldoorn, herkende we in de werknemerscoöperatie een passende oplossing voor onze wijkgenoten die liever niet vanuit individuele zelfstandigheid werken, al dan niet in collectief verband. Het belonen van werknemers binnen de veiligheid van een CAO is immers een wezenlijk verschil. Een krappe maand later zaten we met Joke van der Schoor van HelpGewoon Nederland aan tafel om kennis te maken. Zij legde uit hoe deze formule levensvatbaar is als er overal in het land zelfsturende teams zich organiseren als zelfstandige werknemerscoöperatie, waarbij coaching en overhead door het moederbedrijf kan worden verzorgd. Uit dit gesprek en de activiteiten die erop volgden, ontstond wederzijds begrip en vertrouwen om samen op te trekken, uiteindelijk om de werknemerscoöperatie Helpgewoon Soesterkwartier te formeren en vanuit de Werkplaats los te laten. Nog voor de zomervakantie inviel, hebben we met vereende krachten de hele wijk geflyerd met een uitnodiging voor twee informatiebijeenkomsten voor de doelgroepen kandidaat dienstverleners en potentiële cliënten. Het leverde een groep van 22 geïnteresseerde thuiszorg hulpen op (meer dan we verwachtten) die we in Buurthuis De Nieuwe Sleutel ontvingen. Het leverde ook een groep van ongeveer 10 geïnteresseerde cliënten (minder dan we verwachtten) op die we in Ouderensteunpunt De Wissel ontvingen. 11

14 2.9 De eerste hulpen aan het werk Het harde werken om de bijeenkomsten op korte termijn te laten plaatsvinden werd beloond. Allereerst gaven uit de groep van 22 belangstellende dienstverleners wel 16 personen aan zich nader te willen laten informeren over het vormen van een werknemerscoöperatie. Met hen is een aantal keren bij elkaar gekomen. De 6 personen die uiteindelijk overbleven zitten allemaal in een uitkeringssituatie, en zijn intrinsiek zeer gemotiveerd om op deze wijze, binnen een zelfstandig en zelfsturend team, een bestaan op te bouwen. Het besluit om naar de notaris te gaan om de werknemerscoöperatie HelpGewoon Soesterkwartier op te richten werd op 1 november genomen. Bovendien meldden zich de eerste 4 cliënten. Het bedienen van hen was een proces met vallen en opstaan. Er leek zich een kip-ei situatie voor te doen, waarbij de hulpen nog geen rechtspersoon hadden om bij in dienst te zijn, en waarbij er al wel werk verzet moest worden. Dit lukte in de meeste gevallen, waarbij we een kleine bloemlezing geven: 1. Mevr. C, aanwezig bij De Wissel, vond het een geweldig initiatief, waarbij het wijkgerichte element voor haar doorslag geeft om hiermee verder te gaan. De administratieve rompslomp rondom PGB, gecombineerd met een relatief hoge eigen bijdrage, maakte het voor haar niet interessant om een WMO ondersteuning aan te vragen. Zij zou gebaat zijn met een betrouwbare hulp uit de wijk. We hebben haar gekoppeld aan een van de zelfstandige hulpen, met wie het goed klikt. 2. Mevr. L, 90+, nieuwkomer in het Soesterkwartier. Zij is het traject met PGB in gegaan, maar zou op korte termijn al gebaat zijn bij een hulp. Bij de verhuizing is zij ondersteund door een vrijwilliger uit de wijk, waaruit zij het komen wonen in de wijk als een warm bad heeft ervaren. Ondertussen vond zij, mede met ondersteuning van familie, via een ander kanaal een hulp waarmee het klikt. 3. Mevr.Ch., ontmoet door een van de coördinatoren bij het koffiemoment in de Vijverzaal. Zij had in het verleden al een thuizorg hulp met wie het niet goed klikte, en welke relatie verbroken werd. Ondertussen was haar indicatie verlopen, en heeft zij door het wijkteam een nieuwe PGB beschikking ontvangen. Het bleek dat haar eigen bijdrage nauwelijks lager was dan de waarde van de beschikking, waardoor ze haar interesse verloor. Ondertussen was er al wel een klik ontstaan met een van de dames van het aanstormend HelpGewoon team, die haar ondersteunt bij het huishouden. 4. Dhr. P., die op basis van zijn situatie een tijdelijke PGB indicatie ontving bij het wijkteam. Met hem sloot een van de dames van het aanstormende HelpGewoon team op persoonlijke titel een zorgovereenkomst af. Op grond van haar uitkeringssituatie was het voor haar onvoordelig om tot 1 oktober hiervoor betaald te worden. Daarom ging deze zorgovereenkomst pas in na het verstrijken van deze datum Bouwen aan een nieuwe uitgangspositie Beseffende dat het aantal cliënt-hulp relaties sterk achterliep bij de gestelde doelen en verwachtingen, merkten we wel dat de samenwerking met HelpGewoon perspectief biedt om door te gaan op de ingeslagen weg. De werknemerscoöperatie biedt alle aanleiding om het initiatief tegen het einde van de 12

15 looptijd van het experiment los te laten, op een wijze die recht doet aan het gestelde doel om een zelfredzaam initiatief de ruimte geven die het verdient: Huishoudelijke thuiszorg met eigenwijkse dienstverleners sluit aan op de behoefte van de (veelal) seniore wijkbewoners. Dwarsverbanden met informele ondersteuning bij voorkomende hulpvragen zijn binnen eigen wijk snel gemaakt; De thuiszorg service voorziet in de behoefte van thuiszittend talent om in eigen wijk betaald aan de slag te gaan, waarbij ook groeimogelijkheden binnen het bereik liggen, bijvoorbeeld om middels bijscholing naast Hulp in de huishouding ook andere WMO-gefinancierde diensten uit te voeren; De werknemerscoöperatie zet de dienstverlener in zijn/haar kracht, veel meer dan in de rol van speelbal van een duur management, en waarbij de onderlinge relatie tussen dienstverlener en cliënt hechter is vanuit wederzijds belang; De meeste knelpunten waar we tegenaan liepen, worden opgelost door de zelfredzaamheid van het team, welk op gang wordt gebracht door deskundigheid en faciliterende ondersteuning van HelpGewoon Nederland; De werknemerscoöperatie biedt ook ruimte om naast PGB-gefinancierde thuiszorg in de toekomst Zorg in Natura te bieden, door als coöperatie bij de volgende aanbestedingsronde mee te doen. Overigens hebben we in de afrondende fase van het experiment geconcludeerd dat PGB voor het Wijkteam nauwelijks als serieuze optie te beschouwen is. Eigenaarschap van het initiatief bij de mensen die vanuit hun ambacht en vakkennis bij betrokken zijn, is een belangrijk uitgangspunt om continuïteit te borgen. Dit werd ook erkend door de (vooral) dames die zich aandienden om deze bal op te pakken. De rol van de medewerker wordt ook verrijkt, met verantwoordelijkheden die ze graag nemen. Op de website van de Werkplaats Soesterkwartier ( staat een lijst van veelgestelde vragen die tijdens de diverse overleggen op tafel kwamen. Deze vragen zijn ook opgenomen bij dit rapport als bijlage 2. 13

16 3 Leren De expeditie die we zijn begonnen komt eind 2016 voor ons tot een einde. We hebben met vallen en opstaan een route ontdekt die leidt tot het gestelde doel. Het doel om te leren en demonstreren hebben we bereikt. We hebben de bestemming, de verwachte 30 dienstverlener-cliënt relaties, niet binnen het tijdsbestek van het experiment behaald. Het perspectief om hier in een later stadium te komen is er wel. Terugkijkend hebben we een schat aan leerervaringen opgedaan, welke we in dit hoofdstuk de revue laten passeren. 3.1 Verantwoordelijkheden koppelen aan belangen De huishoudelijke thuiszorg is dermate problematisch in Nederland (waarbij we ook denken aan het omvallen van organisaties) dat er interessante oplossingen vanuit ondernemers niet kunnen uitblijven. HelpGewoon is zo n oplossing, die schaalbaar is en relatief eenvoudig in te zetten is in onze wijk. Er zijn meer initiatieven in Nederland die op deze wijze al experimenteren, welke aan ons zicht onttrokken waren. Samenwerking met ondernemers die het wiel eerder uitvonden levert een win-win situatie op, die voorkomende knelpunten vanuit een intrinsiek belang op creatieve wijze oplost. De procedure rondom het verkrijgen van een PGB (Bijlage 1) is relatief lastig te begrijpen door de doelgroep. Het belang om hiermee toegang te krijgen tot wijkgerichte dienstverlening is te klein om de cliënt in een creatieve modus te brengen hier eigen oplossingen voor aan te dragen. Het resultaat is dat er een situatie ontstaat waar de cliënt van het kastje naar de muur wordt gestuurd en uiteindelijk tegen die muur oploopt. Door belangen-verstrengeling hebben we vanuit het initiatief hierin niet de rol mogen oppakken om passende ondersteuning te bieden. Het ontzorgen van de cliënt zou bij voorbeeld beter door een betrokken (en kundige) wijkbewoner of een onafhankelijke zelfstandige tegen betaalbaar tarief worden uitgevoerd. 3.2 Vaardigheden in lijn met de functie Bij het zoeken van een coördinator zijn wij ervan uitgegaan dat de kern van de taak bestaat uit het ondersteunen van dienstverleners en cliënten om het werk in goede banen te leiden. Het bleek dat een groot deel van hun taak juist bestaat uit het werven van dienstverleners en cliënten. Dat vraagt om marketing- en verkoop competenties, waarvoor zij geen opleiding hebben genoten. Bij nader inzien hadden we de vacature anders moeten opstellen. 3.3 Marketing verdient meer aandacht Er is in het ondernemingsplan een communicatieplan opgenomen, wat ook is uitgevoerd. Het had bij nader inzien een marketingplan moeten zijn. Er missen vooral een pro-actieve benadering bij het werven van cliënten. Zo had een openings-feestje georganiseerd bij het opstart moment, met wethouder en pers zeker bijgedragen aan vertrouwen en bekendheid bij de doelgroep, zowel van dienstverleners als cliënten. Ook een meer pro-actieve cliëntenwerving bleek noodzakelijk. 14

17 3.4 Samenwerking met het Wijkteam Van de uiteenzetting in 2.7 over het samenwerken met het Wijkteam, leren we het volgende: De kracht van het bewoners-initiatief hadden we meer kunnen inzetten, bijvoorbeeld door op meer pro-actieve wijze en vanuit bestaande onderlinge bewoners-relaties eerste matches te verzilveren. Samenwerking met het Wijkteam had dan beter plaats kunnen vinden op de faciliterende basis waarop zij altijd werken. In de loop van het experiment bleek dat dit ook te werken. In een eerder stadium hadden we al kunnen concluderen dat het PGB een belangrijke no go is voor serieuze samenwerking. 3.5 De rol van Werkplaats Het experiment is ingestoken als het leren en ontwikkelen op een business case binnen een geambieerd breed en collectief wijkbewonersbedrijf. De verbindende factor tussen de verschillende cases is dat klanten/cliënten en dienstverleners elkaar als wijkbewoners gezamenlijk verenigen. Het beeld dat hierbij naar voren kwam, was dat vanuit een kleine marge op de gemaakte omzet een coördinator en huisvesting wordt betaald om de machinerie draaiende te houden. Beide experimenten hadden in aanpak een vergelijkbare logica: Een collectief van zelfstandige dienstverleners die samen complementair zijn, collegialiteit zoeken en in eigen wijk werken Zelfbeheer van budgetten bij bewoners om vanuit een versterkte eigenaarschap positie zelf regie te voeren over zorg en wonen (en in de toekomst op meer domeinen). In de loop van het jaar werd aldoende dit beeld bijgesteld, als gevolg van activiteiten die we uitvoerden op beide cases. Beide cases lieten zien dat veel maatwerk is vereist om een optimale formule (wellicht ook de bijpassende rechtspersoon) te verkrijgen. In de casus van huishoudelijke thuiszorg bleken beide elementen van de genoemde aanpak niet optimaal. Wel hebben ze ons, door het experiment uit te voeren, geleid tot een optimalere aanpak. We leren hieruit dat de rol van de Werkplaats niet de brede bewoners-coöperatie hoeft te zijn om goede business cases voor de wijkeconomie te ontwikkelen. De wijkeconomie heeft wellicht meer behoefte aan een broedplaats, waar betrokken en kundige bewoners elkaar inspireren om wijkgerichte ondernemingen te ontdekken. 15

18 4 Conclusie en hoe verder? Bij het trekken van de conclusies, kijken we allereerst terug op de gestelde doelstellingen. Vervolgens laten we de leermomenten van hoofdstuk 3 de revue passeren, waarbij we eindigen met een aanbeveling voor hoe het experiment wordt doorgestart. 4.1 Conclusies m.b.t. doelstellingen Uit het experiment Huishoudelijke hulp voor en door het Soesterkwartier concluderen we dat er plek is voor een wijkgerichte en kleinschalige thuiszorg centrale die professionele huishoudelijke thuiszorg biedt aan cliënten uit de wijk met dienstverleners uit de wijk. De formule waarmee dit gestalte kan krijgen is een werknemerscoöperatie, zoals we momenteel met HelpGewoon opzetten. De tijd van het experiment was te kort om het succes te demonstreren. De centrale doelstelling voor het opzetten van een huishoudelijke hulp service was om de economie van het Soesterkwartier te versterken door geld voor zorg en welzijn te laten landen in de wijk. Hoe kunnen we vanuit de wijk leren en demonstreren dat huishoudelijke thuiszorg voor en door de wijk een passende en werkende oplossingsrichting biedt? Het aantal van 30 dienstverlener-cliënt relaties konden we binnen de tijd niet halen. Uiteindelijk bleef de teller op 4 steken, wat we verklaren door: De formule om dienstverleners te werven, paste niet bij de wensen van deze doelgroep. Zij zagen teveel drempels om zich als zelfstandige te registreren bij de KvK. Wij konden hen in hun zorgen niet overtuigen door als collectief hierin samen te leren en ontwikkelen. Dit heeft voor 4 maanden vertraging gezorgd. De toestroom van passende cliënten die we hadden verwacht vanuit het Wijkteam bleek tegen te vallen. De voordelen van de door ons gekozen formule van het PGB bleek nauwelijks aan te sluiten bij de veronderstelde behoeften en vaardigheden van de cliënten-doelgroep. Het gaat om relatief lage budgetten, met een hoge inspanningsverplichting op gebied van administratie. Met name bij cliënten die geen computervaardigheden hebben of zelfs laag geletterd zijn (wat veel voorkomt bij deze doelgroep in het Soesterkwartier), en cliënten die slechts tijdelijk een huishoudelijke hulp nodig hebben, bleken meer gebaat te zijn bij een ontzorg-constructie van Zorg in Natura. In de laatste fase van het experiment waren we in gesprek met HelpGewoon, waar we te maken hadden met een kip-ei situatie. De werknemerscoöperatie dient eerst te worden opgericht voordat de aangehaakte hulpen zelf de markt op gaan om cliënten te werven. Meer specifiek hebben we de doelstelling onderverdeeld in een viertal onderdelen: 1. Bewoners en dienstverleners verenigen zich in een bedrijfsmatige bewonerscollectief dat namens de bewoners samenwerkt met ketenpartners Het idee om meerdere business cases onder te brengen in een enkele vereniging, lieten we los toen bleek dat de (huishoudelijke) thuiszorg meer gebaat was om als afzonderlijke casus op te zetten. De rol van de Werkplaats bleek (ook in het andere experiment) meer te bestaan als aanjager van bewoners-gestuurde business cases. 16

19 2. Bewoners wordt meer regie toevertrouwd over hun leef- en woonsituatie; 3. Er ontstaat meer werkgelegenheid in het Soesterkwartier 4. Sociale cohesie wordt versterkt doordat persoonlijke sociale netwerken binnen de wijk beter worden gekoppeld. Het PGB-instrument is bedoeld om cliënten meer regie toe te vertrouwen. Het instrument bleek evenwel minder bij de behoeften en vooral de vaardigheden van de doelgroep aan te sluiten, vanwege administratie en veronderstelde computervaardigheden Dit doel werd deels behaald. De dienstverleners komen uit het Soesterkwartier, deels zelfs vanuit een uitkeringssituatie. Of het doel ook wordt bestendigd, hangt af van de wijze waarop het initiatief kan worden doorgezet als werknemerscoöperatie. De statistiek is te klein om hierover een uitspraak te kunnen doen. We hebben wel geconstateerd dat er meer is gebeurd dan alleen de betaalde dienstverlening. Bovendien zijn er relaties gelegd met informele netwerken in de wijk, waarbij wederzijds complementariteit wordt erkend. 4.2 Andere conclusies Naast de conclusies die uit de doelstelling volgen, concluderen we ook het volgende: Door verantwoordelijkheden te koppelen aan directe belangen, krijgt creativiteit voor oplossingen meer ruimte. Samenwerking met een geschikte thuiszorg-ondernemer (die vanuit herkenbare uitgangspunten werkt) past daarin Een coördinator dient niet allen goed te zijn in netwerken, organiseren en begeleiden. Ook commerciële competenties horen daarbij. 4.3 Aanbeveling We hebben HelpGewoon leren kennen als een coöperatieve partner die vanuit wederzijds belang en met een ondernemende aanpak met ons wil samenwerken om werknemerscoöperatie HelpGewoon Soesterkwartier op te zetten. Als Werkplaats Soesterkwartier willen we van harte meewerken om dit inititief komende jaren wortel te laten schieten in het Soesterkwartier. Daarbij beseffen we ook dat we op het juiste moment op onze handen moeten zitten, om het collectief van thuishulpen uit de wijk eigenaarschap te gunnen en ruimte te geven eigen beslissingen te maken. Wij bevelen zowel bij de Gemeente Amersfoort als bij het Wijkteam Soesterkwartier aan om het experiment Hulp in de Huishouding voor en door het Soesterkwartier de ruimte te geven die het nodig heeft. 17

20 Hulp in de huishouding voor en door het Soesterkwartie Bijlage 1: Procedure PGB REGELEN PGB SVB aanmaken account Mijn SVB 1. Aanvragen indicatie HH bij Gemeente/ WMO Aanvragen DigiD Akkoord op PGB? Wachten op activeringscode (binnen 5 werkdagen) Insturen naar gemeente: Indicatiebesluit PGB aanvraagformulier Budgetplan Activeren DigiD 3. Wachten op akkoord van Gemeente/ WMO (ongeveer 10 werkdagen Eventueel machtigen voor DigiD door aanvragen Machtigingscode 4. Invullen Zorgovereenkomst via Mijn SVB of opsturen naar SVB Eventueel machtigen Gewaarborgde Hulp 6. Akkoord SVB en Gemeente? Wachten op machtigingscode Zorgverlener wordt betaald door SVB Machtigingscode aan gemachtigde geven en machtiging afhandelen 18

21 Hulp in de huishouding voor en door het Soesterkwartie Bijlage 2: Veelgestelde vragen (bron: ) Bijlage 2.1 Veelgestelde vragen voor cliënten Biedt de Werkplaats Soesterkwartier een goed alternatief voor mij? De Werkplaats levert u uit een team van huishoudelijke hulpen een vaste hulp. Zij of hij luistert naar wat u nodig heeft. Samen zoekt u naar oplossingen voor problemen die spelen. U staat centraal en geeft aan wat belangrijk is. Ik denk dat ik in aanmerking kom voor hulp in de huishouding. Wat moet ik doen? De eerste stap is om de gemeente Amersfoort op te bellen. U kunt daarvoor het korte telefoonnummer gebruiken. U legt kort uw situatie uit. Zij zullen u een paar vragen stellen: uw naam, adres en telefoonnummer, en ook uw Burger Service Nummer. Dit nummer vindt u op uw ID-kaart of paspoort. De gemeente noteert uw vraag en geeft deze door aan het Wijkteam Soesterkwartier. Vanuit het Wijkteam wordt binnen enkele dagen telefonisch contact met u gezocht. Wat is het verschil tussen Helpgewoon en de Werkplaats Soesterkwartier? De Werkplaats is breder. De missie van de Werkplaats is om vakmensen in eigen wijk te laten werken. Zo werken we ook aan een team van zelfstandigen, die klussenonderhoud in en door de wijk levert. Voor de Hulp in de Huishouding maken we gebruik van de ervaringen en praktische oplossingen die Helpgewoon ons biedt. Waarop onderscheidt de Werkplaats zich? U krijgt een vaste hulp uit het Soesterkwartier, die weet wat er in de wijk speelt; Uw hulp maakt deel uit van een eigen zelfstandige coöperatie. Diegene, en dus ook u, bent vrij van de structuren die anders een werkgever bepaalt; U bent opdrachtgever. Met uw eigen budget (PGB) bepaalt u wat het belangrijkste voor u is. Wij staan in nauw contact met vrijwilligersnetwerken uit de wijk. Waar het budget voor professionele hulp tekort schiet, zoeken we samen met u naar een slimme oplossing met hulpvaardige buurtgenoten. Wat betekent het dat ik lid van de Werkplaats ben? De Werkplaats werkt als een bewonersvereniging, waar we elkaar praktisch tot steun zijn. U bent als cliënt dus ook lid, en hebt daarmee ook inspraak over wat we als vereniging doen en op welke wijze. Het team van huishoudelijke hulpen is evenzo lid. [/expand] Hoe weet ik dat ik een betrouwbare hulp krijg? Uw hulp heeft een "Verklaring omtrent gedrag" (VOG) overlegd, waaruit blijkt dat haar of zijn gedrag in het verleden geen bezwaar vormt voor het vervullen van deze functie. Wat is een PGB? PGB is een "Persoons Gebonden Budget. In plaats van directe zorg, ontvangt u een potje geld, waarover u mag beschikken om hulp in de huishouding in te kopen. U bent dus in eerste plaats opdrachtgever, en bepaalt zelf wie u in uw huis toelaat. Dat voelt heel anders dan een zorgvrager, en het is ook anders Waarom werkt de Werkplaats met PGB's? Met een PGB bent u opdrachtgever. U heeft meer zeggenschap over het werk dat nodig is. Maatwerk, dat aansluit op uw wensen; De gemeente Amersfoort heeft inkoopcontracten met reguliere instellingen. De huidige contracten lopen tot volgend jaar. Met het PGB kan de Werkplaats in 2016 al opstarten. Krijg ik het PGB op mijn eigen bankrekening gestort? Nee, vroeger wel. Omdat dit nogal fraudegevoelig was, stort de gemeente sinds 2015 het budget op een rekening van de SVB, een soort bank. U ontvangt van de Coöperatie Helpgewoon een factuur. Als u deze goedkeurt, stuurt u hem door naar de SVB. De SVB betaalt deze binnen enkele dagen, direct aan de Coöperatie. Wat is de rol van het Wijkteam Soesterkwartier? Het Wijkteam Soesterkwartier voert met u een gesprek, het zogenaamde "keukentafelgesprek". Het doel hiervan is om na te gaan of u in aanmerking komt voor gesubsidieerde hulp in de huishouding. Zij stellen u hiervoor enkele vragen om uw situatie goed te 19