SAMENVATTING / Beroep tegen schorsing als ordemaatregel en ontslag wegens gewichtige redenen; VO

Transcriptie

1 SAMENVATTING / Beroep tegen schorsing als ordemaatregel en ontslag wegens gewichtige redenen; Werkneemster is uitgevallen als gevolg van een arbeidsconflict. Het re-integratieproces verloopt moeizaam. Werkneemster is ontslagen wegens gewichtige omstandigheden gelegen in de onmogelijkheid haar in een passende functie te plaatsen. Voorts is werkneemster geschorst in verband met het voornemen tot opzegging van de arbeidsovereenkomst. Het is te voorbarig om er van uit te gaan dat werkneemster niet herplaatst kan worden op een school omdat de leerlingen daar moeilijk zijn en niet kan worden gesteld dat re-integratie op een vmbo-school opnieuw niet zal lukken omdat dat eerder niet is gelukt. Verder is door de werkgever onvoldoende inzichtelijk gemaakt dat er voor de werkneemster geen andere functies zijn. Het re-integratie- en herplaatsingstraject op een dusdanige wijze verlopen dat niet in redelijkheid geconcludeerd kan worden dat het onmogelijk is om de werkneemster binnen de organisatie te herplaatsen. Het beroep tegen het ontslag is gegrond. Gezien het voornemen tot ontslag heeft de werkgever de werkneemster destijds in redelijkheid kunnen schorsen. Dit beroep is ongegrond. Daarbij geldt dat nu het beroep tegen de ontslagbeslissing gegrond is verklaard, de grondslag aan de schorsing thans is komen te vervallen. in het geding tussen: UITSPRAAK mevrouw A, wonende te B, verzoekster, hierna te noemen A gemachtigde: mevrouw mr. M.A.C. Vijn en het College van Bestuur van Onderwijsstichting C, gevestigd te B, verweerder, hierna te noemen de werkgever gemachtigde: de heer mr. M.F. Hilberdink 1. VERLOOP VAN DE PROCEDURE Bij beroepschrift met bijlagen van 21 december 2011, ingekomen op 22 december 2011, aangevuld op 2 februari 2012, heeft A beroep ingesteld tegen de beslissing van de werkgever d.d. 18 november 2011 om het dienstverband met haar per 1 maart 2012 op te zeggen wegens gewichtige omstandigheden als bedoeld in artikel 9.a.5 lid 9 CAO (dossiernummer ), alsmede tegen de in dezelfde brief opgenomen beslissing om haar op grond van artikel 9.a.6 lid 2 onder d CAO te schorsen voor de duur van maximaal zes maanden (dossiernummer ). De werkgever heeft een verweerschrift met bijlagen ingediend, ingekomen op 26 januari 2012 en aangevuld op 9 februari Met instemming van partijen zijn beide beroepen gevoegd behandeld. De mondelinge behandeling vond plaats op 13 februari 2012 te Utrecht. A was ter zitting aanwezig en werd bijgestaan door haar gemachtigde. Pagina 1 van 6

2 De werkgever werd ter zitting vertegenwoordigd door de heer D, personeelsadviseur C Scholen, mevrouw E, rector F Lyceum (hierna: F) en mevrouw G, hoofd P&O C Scholen, bijgestaan door de gemachtigde. Partijen hebben ter zitting een pleitnotitie overgelegd. 2. DE FEITEN A, geboren op X, is sinds 1 januari 1980 werkzaam bij (één van de rechtsvoor-gangers van) Onderwijsstichting C in een vast dienstverband met een betrekkingsomvang van 0,9494 fte. C heeft elf scholen, waaronder vijf scholen voor voortgezet onderwijs. A is vanaf 1 januari 1980 als docent Nederlands werkzaam op het F. De CAO is op de arbeidsverhouding van toepassing. Op 4 maart 2008 is A uitgevallen voor het verrichten van haar werkzaamheden. Bij brief van 17 april 2008 heeft de rector van het F A geïnformeerd dat terugkeer naar het F vanwege een vertrouwensbreuk niet meer mogelijk was. Eind 2008 is A voor twee ochtenden per week op het H College, eveneens vallende onder Onderwijsstichting C, begonnen met re-integreren. Op 7 april 2009 heeft A zich ziek gemeld. In de periode van juni 2009 tot oktober 2009 hebben A en de rector van het F mediationgesprekken (23 uur) gevoerd. De mediation is opgeschort in verband met het re-integratieproces op de B International Community School (hierna: AICS), dat eind 2009 onder Onderwijsstichting C van start ging. Eind 2010 besloot de werkgever om A gedeeltelijk te ontslaan en om haar formeel over te plaatsten naar AICS. Nadat A hiertegen beroep had ingesteld bij de Commissie, heeft zij zich per 1 februari 2011 volledig hersteld gemeld. Omdat de werkgever twijfelde of A inderdaad hersteld was, heeft de werkgever de bedrijfsarts in juni 2011 gevraagd om A te onderzoeken. Eind januari had de werkgever bij het UWV al een deskundigenoordeel aangevraagd met het verzoek te beoordelen of A nog arbeidsongeschikt was. In afwachting van dit oordeel heeft de werkgever de beslissingen van eind 2010 ingetrokken. Het deskundigenoordeel is op 3 mei 2011 uitgebracht: A was op 1 maart 2011 twee jaar lang door ziekte of gebrek ongeschikt voor het verrichten van haar functie en herstel binnen zes maanden was niet volledig te verwachten. De bedrijfsarts heeft op 7 juli 2011 gerapporteerd dat A als gevolg van lichte beperkingen haar eigen werk verminderd kan verrichten maar wel in staat moet worden geacht om reguliere arbeid te verrichten. Vervolgens heeft een arbeidsdeskundige in opdracht van de werkgever een herplaatsingsonderzoek verricht en op 11 juli 2011 geconcludeerd dat A niet ongeschikt was voor haar eigen werk op medisch-arbeidsdeskundige gronden. De functioneringsproblematiek, die er toe had geleid dat de re-integratie op de AICS aan het einde van het schooljaar 2010/2011 werd beëindigd, diende opgelost te worden buiten het arbeidsongeschiktheidsproces. Na de zomervakantie heeft A de werkgever laten weten dat ze weer aan de slag wilde. De werkgever heeft daarop de mogelijkheden onderzocht en A op 23 september 2011 meegedeeld dat er binnen de Onderwijsstichting C geen herplaatsingsmogelijkheden voor haar waren. Er is op 5 oktober 2011 nog een laatste mediationgesprek gevoerd met de rector van het F om na te gaan of daar nog mogelijkheden waren. Dat bleek niet het geval en die dag is besloten om de mediation te beëindigen. Daarop heeft de werkgever A op 12 oktober 2011 bericht voornemens te zijn om haar te ontslaan wegens gewichtige omstandigheden en om haar te schorsen in afwachting van de beëindiging van de arbeidsovereenkomst. A heeft haar zienswijze op 31 oktober 2011 kenbaar gemaakt. Ondertussen liep er ook nog een bezwaarprocedure bij het UWV omdat aan A in eerste instantie geen WGAuitkering was toegekend. Toen bleek dat A niet 16 lesuren, zoals de werkgever had opgegeven, maar 12 lesuren per week werkte en de loonwaarde daardoor minder dan 65% bedroeg heeft het UWV op 2 november 2011 beslist dat A met ingang van 23 maart 2010 voor 47% arbeidsongeschikt is en alsnog in aanmerking kwam voor een gedeeltelijke WGA-uitkering. In het kader van de herbeoordeling heeft het UWV bij beslissing van 10 januari 2012 bepaald dat de WGA-uitkering van A niet veranderde. Tegen deze beslissing heeft de werkgever bezwaar aangetekend. Pagina 2 van 6

3 Op 18 november 2011 had de werkgever inmiddels besloten om het dienstverband met A per 1 maart 2012 op te zeggen wegens gewichtige redenen als bedoeld in artikel 9.a.5 lid 9 CAO en om haar op grond van artikel 9.a.6 lid 2 onder d CAO te schorsen voor de duur van zes maanden. Tegen deze beslissingen is het beroep van A gericht. 3. STANDPUNTEN VAN PARTIJEN A stelt dat er geen gewichtige omstandigheid is op grond waarvan redelijkerwijs geacht moet worden het belang van de onderwijsinstelling zwaarder te laten wegen dan het gerechtvaardigde belang van A op werk en inkomen. Daar komt bij dat artikel 20 onder k van de Ziekte- en arbeidsongeschiktheidsregeling voortgezet onderwijs (Zavo) bepaalt dat het dienstverband met een (gedeeltelijk) arbeidsongeschikte alleen kan worden opgezegd als er sprake is van een zwaarwegend dienstbelang en daar is geen sprake van. Vanaf haar benoeming in 1980 heeft zij altijd goed gefunctioneerd op het F. Nadat A in maart 2008 als gevolg van privé- en werkomstandigheden ziek is geworden heeft de rector van het F onverwacht het vertrouwen in haar opgezegd. De beschuldigingen in de brief van 17 april 2009 waren niet onderbouwd en na lang aandringen was de rector pas een jaar later bereid om een toelichting te geven. Haar verzoek om het vertrouwen onder begeleiding van een mediator te herstellen is pas in juni 2009 gehonoreerd. Ondertussen wilde A wel aan de slag en dat kon op het H College. Omdat A op het H College tegen haar grenzen aan liep, heeft zij zich toch weer ziek moeten melden. Ondanks haar wens om weer aan de slag te mogen op het F, bood de werkgever haar die mogelijkheid niet. Toen A eind 2009 ging reintegreren op de AICS is de mediation opgeschort. Deze re-integratie verliep zo goed dat de werkgever eind 2010 besloot tot overplaatsing naar AICS. A had het naar haar zin op de AICS en was zeker bereid het gesprek over een overplaatsing te voeren. Uit het genomen besluit bleek echter dat de werkgever geen aanleiding zag om overleg te voeren. A voelde zich hierdoor erg onder druk gezet en heeft daarom beroep ingesteld. Ondertussen bleef A 12 lesuren per week werken op de AICS. In februari 2011 heeft A zich volledig hersteld gemeld, echter de arbeidsgeschiktheid is in de praktijk nooit geëffectueerd doordat A van de werkgever slechts gedeeltelijk mocht werken. Bovendien blijkt uit de recente UWV beslissing dat A steeds gedeeltelijk arbeidsongeschikt is geweest en gebleven. In mei 2011 kreeg A het rooster van het schooljaar ; zij was voor 13 lesuren ingeroosterd. Twee maanden later besloot de AICS merkwaardigerwijs om de re-integratie stop te zetten. Niet lang daarna kwam de werkgever tot de conclusie dat A niet in een passende functie geplaatst kon worden. Ten onrechte meent A, omdat er onvoldoende onderzoek is gedaan naar andere herplaatsingsmogelijkheden binnen de organisatie. Hierdoor kan het ontslagbesluit niet in stand blijven en dient het beroep gegrond verklaard te worden, aldus A. De werkgever stelt dat het onmogelijk is gebleken A in een passende functie te plaatsen en voert daartoe het volgende aan. Op het F waren er in de bovenbouw bij de sectie Nederlands problemen. Er zijn hierover onder meer gesprekken gevoerd met A waarbij het voorstel is gedaan om de twee bovenbouw docenten Nederlands, waaronder A, te coachen. A heeft hier niet aan meegewerkt. Ook op andere verzoeken om de kwaliteit van het onderwijs te waarborgen is A niet ingegaan. Hierdoor is er een vertrouwensbreuk ontstaan. De rector van het F heeft getracht de geschillen middels mediation op te lossen, maar A en de rector zijn er in de mediation niet uitgekomen. Het is daarom niet mogelijk dat A terugkeert naar het F. De werkgever heeft A andere mogelijkheden geboden. Er zijn verschillende vacatures onder de aandacht van A gebracht, hetgeen ertoe heeft geleid dat A in 2008 op het H College met re-integreren is begonnen. Dat viel A zodanig tegen dat de re-integratie daar is gestopt. De re-integratie op de AICS verliep goed. De werkgever besloot om A over te plaatsen naar de AICS maar heeft hierover met A geen overeenstemming kunnen bereiken. Toen bleek dat het functioneren van A op de AICS, na haar hersteld-melding op 18 februari 2011, te wensen overliet en de begeleiding van A onvoldoende opleverde, is besloten om ook te stoppen met de re-integratie op Pagina 3 van 6

4 de AICS. Herplaatsing op de andere -scholen van C behoort niet tot de mogelijkheden. De werkgever heeft ook nog onderzocht of A in door haar andere genoemde functies (roostermaker, counselor, intern contactpersoon) aan de slag zou kunnen doch ook dit bleek niet mogelijk. Omdat het derhalve niet mogelijk is gebleken om A in een passende functie te plaatsen binnen de organisatie, is sprake van gewichtige redenen. De werkgever komt tot de conclusie dat op juiste gronden is besloten tot opzegging en schorsing en dat bij de schorsing niet is gebleken van enig misbruik van bevoegdheid. De werkgever verzoekt de Commissie dan ook het beroep ongegrond te verklaren. 4. OVERWEGINGEN VAN DE COMMISSIE De bevoegdheid en de ontvankelijkheid Aangezien de instelling is aangesloten bij deze Commissie en het beroep is gericht tegen één van de beslissingen, genoemd in artikel 52 Wet op het voorgezet onderwijs, en binnen de daartoe geldende termijn is ingesteld, is de Commissie bevoegd van het beroep kennis te nemen en is het beroep ontvankelijk. Het verzoek van A aan de Commissie, inhoudende een kostenveroordeling uit te spreken, vindt geen basis in de toepasselijke regelgeving, zodat de Commissie zich op dat punt onbevoegd zal verklaren. Het ontslag De Commissie zal beoordelen of de werkgever in redelijkheid de arbeidsovereenkomst met A heeft kunnen beëindigen op grond van gewichtige omstandigheden als genoemd in artikel 9.a.5 lid 9 CAO. De werkgever heeft als gewichtige omstandigheden aangemerkt de onmogelijkheid om A in een passende functie binnen de organisatie te plaatsen, hetgeen onder meer samenhangt met de vertrouwensbreuk die is ontstaan op het F, het onvoldoende functioneren op de AICS en de door A ervaren problemen op het H College. Uit de stukken blijkt dat er bij A volgens de bedrijfsarts geen sprake was van ziekte of gebrek maar van spanningsklachten als gevolg van een arbeidsconflict. De werkgever heeft weliswaar in 2008 tweemaal met A gesproken over werkhervatting buiten het F maar het advies van de bedrijfsarts om een derde (een mediator) in te schakelen, heeft de werkgever destijds niet opgevolgd. Ten tijde van het tweede werkhervattingsgesprek had de werkgever nog geen plan van aanpak dat op grond van de Wet Verbetering Poortwachter binnen acht weken na de eerste ziektedag opgesteld moet worden. Evenmin heeft de werkgever inhoudelijk gereageerd op vragen van het UWV die waren gesteld naar aanleiding van het verzoek van A om de re-integratie-inspanningen van de werkgever te toetsen, waardoor er geen deskundigenoordeel gegeven kon worden. Dat A in december 2008 uiteindelijk toch is begonnen met de re-integratie vloeit naar het oordeel van de Commissie vooral voort uit de wil van A om weer aan de slag te gaan. Na haar hernieuwde uitval (begin april 2009) heeft de bedrijfsarts de werkgever geadviseerd om zo spoedig mogelijk in gesprek te gaan over de re-integratie. Waarom het vervolgens bijna een half jaar heeft geduurd voordat A daadwerkelijk kon beginnen op de AICS is de Commissie niet duidelijk geworden. Weliswaar werden er in de periode juni tot december 2009 mediationgesprekken gevoerd, maar die stonden een eerdere re-integratie niet in de weg. Door bovenomschreven handelwijze heeft de werkgever naar het oordeel van de Commissie in de periode 2008 tot december 2009 onvoldoende invulling gegeven aan zijn verplichting zorg te dragen voor een goed verloop van het re-integratietraject. Vanaf december 2009 is A gaan re-integreren op de AICS, hetgeen het eerste jaar goed verliep. Pagina 4 van 6

5 Alhoewel in artikel 17 lid 3 CAO is geregeld dat de werkgever die een werknemer onvrijwillig wil overplaatsen hierover in overleg treedt met de werknemer, heeft de werkgever op 29 november 2010 het besluit om A over te plaatsen naar de AICS zonder voorafgaand overleg genomen. Omdat de communicatie tussen partijen niet altijd even makkelijk en veelal via juristen is verlopen, zo blijkt uit het dossier, had het ook los van de CAO-verplichting voor de hand gelegen dat er overleg met A was gevoerd. Door voorbij te gaan aan de CAO-verplichting heeft de werkgever het re-integratietraject onnodig onder druk gezet. In 2011 is onduidelijkheid over de arbeids(on)geschiktheid ontstaan nadat A zich in februari 2011 volledig hersteld had gemeld. Hoewel de werkgever twijfelde aan de juistheid van de hersteldverklaring, heeft hij A met ingang van 1 maart 2011 opgenomen in de beoordelingscyclus van de AICS. Dat was eerder niet gebeurd omdat zieke werknemers niet worden beoordeeld, zo blijkt uit een gespreksverslag van 11 juli Nog voordat bekend was of A hersteld was, heeft de AICS de conclusie getrokken dat de re-integratie op de AICS wegens onvoldoende functioneren en onvoldoende vertrouwen in een goede ontwikkeling van het functioneren beëindigd moest worden. Na de zomervakantie is de werkgever tevens tot de conclusie gekomen dat A niet op een van de C scholen voor voortgezet onderwijs herplaatst kan worden. De argumenten die hiervoor door de werkgever worden aangevoerd, zijn naar het oordeel van de Commissie onvoldoende om het ontslagbesluit te dragen. Zo is het te voorbarig om er zonder meer van uit te gaan dat A niet herplaatst kan worden op het I Lyceum omdat de leerlingen daar moeilijk zijn, zoals door de werkgever is aangevoerd. Evenmin kan worden gesteld dat re-integratie op een vmbo-school opnieuw niet zal lukken omdat dat in 2009 niet is gelukt. Immers, A was op dat moment net aan het herstellen en de situatie van toen kan mede daarom niet worden vergeleken met de situatie van nu. Verder is door de werkgever onvoldoende inzichtelijk gemaakt dat er voor A, op de functies roostermaker, counselor en intern vertrouwenspersoon na, geen andere functies zijn die zij zou kunnen gaan verrichten. Al met al komt de Commissie tot de conclusie dat het re-integratie- en herplaatsingstraject op een dusdanige wijze is verlopen dat op grond daarvan niet in redelijkheid geconcludeerd kan worden dat het onmogelijk is om A binnen de C organisatie te herplaatsen. Om die reden heeft de werkgever dit niet als gewichtige omstandigheden kunnen aanmerken op grond waarvan de arbeidsovereenkomst met A opgezegd diende te worden en verklaart de Commissie het beroep tegen de ontslagbeslissing gegrond. De schorsing De beslissing tot schorsing is genomen in verband met het voornemen tot opzegging van de arbeidsovereenkomst wegens gewichtige omstandigheden. Gezien het voornemen tot ontslag heeft de werkgever A destijds in redelijkheid kunnen schorsen. Het beroep zal dientengevolge ongegrond verklaard worden. Voor de goede orde merkt de Commissie op dat, nu het beroep tegen de ontslagbeslissing gegrond is verklaard, de grondslag aan de schorsing thans is komen te vervallen. 5. OORDEEL Op grond van bovenstaande overwegingen verklaart de Commissie het beroep tegen de ontslagbeslissing gegrond en het beroep tegen de schorsingsbeslissing ongegrond. Pagina 5 van 6

6 Aldus gedaan te Utrecht op 4 april 2012 door mr. L.C.J. Sprengers, voorzitter, mr. E.M.W.P. Hermans, drs. K.A. Kool, drs. P. Koppe en mr. D.A.M. Schilperoord leden, in aanwezigheid van mr. A.A. Veraart, secretaris. mr. L.C.J. Sprengers voorzitter mr. A.A. Veraart secretaris Pagina 6 van 6