Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 16 JUNI 2016 F N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. F N BELGISCHE STAAT, vertegenwoordigd door de minister van Financiën, met kabinet te 1000 Brussel, Wetstraat 12, voor wie optreedt de adviseur Invordering Ontvanger van het Team Invordering Rechtspersonen Hasselt 1, Algemene Administratie van de Inning en de Invordering, met kantoor te 3500 Hasselt, Voorstraat 43, bus 11, eiser, vertegenwoordigd door mr. Geoffroy de Foestraets, advocaat bij het Hof van Cassatie, met kantoor te 1000 Brussel, Dalstraat 67, waar de eiser woonplaats kiest, tegen FREAKS HAIRGROUP bvba, met zetel te 3540 Herk-de-Stad, Stevoortweg 28/2, verweerster,

2 16 JUNI 2016 F N/2 vertegenwoordigd door mr. Huguette Geinger, advocaat bij het Hof van Cassatie, met kantoor te 1000 Brussel, Quatre Brasstraat 6, waar de verweerster woonplaats kiest. I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Antwerpen van 5 november Advocaat-generaal Dirk Thijs heeft op 24 mei 2016 een schriftelijke conclusie neergelegd. Sectievoorzitter Eric Dirix heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Dirk Thijs heeft geconcludeerd. II. CASSATIEMIDDEL De eiser voert in zijn verzoekschrift dat aan dit arrest gehecht is, een middel aan. III. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling 1. Volgens artikel 49/1, tweede lid, WCO mag, indien het reorganisatieplan in een gedifferentieerde behandeling van de schuldeisers voorziet, de behandeling van de openbare schuldeisers die een algemeen voorrecht genieten, in beginsel, niet minder gunstig zijn dan die welke de best behandelde gewone schuldeisers in de opschorting genieten. Artikel 49/1, vierde lid, WCO bepaalt dat het plan geen vermindering of kwijtschelding kan bevatten van schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties. 2. Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat het de bedoeling was de werknemers te beschermen zodat de regel uit artikel 49/1, vierde lid, WCO niet ziet op de aard van de schuldvordering, maar op de hoedanigheid van de schuldeiser.

3 16 JUNI 2016 F N/3 3. Het middel dat ervan uitgaat dat artikel 49/1, vierde lid, WCO niet enkel de schuldvorderingen van de werknemers betreft, maar ook de schuldvordering van de eiser tot betaling van bedrijfsvoorheffing die verband houdt met arbeidsprestaties van vóór de opening, berust op een onjuiste rechtsopvatting. Het middel faalt naar recht. Dictum Het Hof, Verwerpt het cassatieberoep. Veroordeelt de eiser tot de kosten. Bepaalt de kosten voor de eiser op 391,71 euro. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, eerste kamer, samengesteld uit sectievoorzitter Eric Dirix, als voorzitter, en de raadsheren Koen Mestdagh, Geert Jocqué, Bart Wylleman en Koenraad Moens, en in openbare rechtszitting van 16 juni 2016 uitgesproken door sectievoorzitter Eric Dirix, in aanwezigheid van advocaat-generaal Dirk Thijs, met bijstand van griffier Kristel Vanden Bossche. K. Vanden Bossche K. Moens B. Wylleman G. Jocqué K. Mestdagh E. Dirix

4 16 JUNI 2016 F N/4

5 VERZOEKSCHRIFT/1 VOORZIENING TOT CASSATIE 5 10 VOOR: De BELGISCHE STAAT, Federale overheidsdienst Financiën, vertegenwoordigd door de Minister van Financiën, wiens kabinet gevestigd is te 1000 Brussel, Wetstraat, 12, op vervolging en benaarstiging van de Adviseur Invordering Ontvanger van het Team Invordering Rechtspersonen Hasselt 1, Algemene Administratie van de Inning en de Invordering, met kantoren te 3500 Hasselt, Voorstraat 43 bus 11, eiser tot cassatie, 15 bijgestaan en vertegenwoordigd door Meester Geoffroy de FOESTRAETS, advocaat bij het Hof van Cassatie, kantoor houdende te 1000 Brussel, Dalstraat 67, waar keuze van woonplaats wordt gedaan, 20 TEGEN: De bvba FREAKS HAIRGROUP, met maatschappelijke zetel te 3540 Herk-de-Stad, Stevoortweg 28/2, met ondernemingsnummer , verweerster in cassatie, 25 * * * 30 Aan de Heren Eerste Voorzitter en Voorzitter, de Dames en Heren Raadsheren, leden van het Hof van Cassatie,

6 VERZOEKSCHRIFT/2 * * * 35 Hooggeachte Dames en Heren, 40 Eiser heeft de eer het arrest aan Uw toezicht te onderwerpen dat op 5 november 2015 op tegenspraak werd gewezen door de vijfde kamer van het Hof van Beroep te Antwerpen (2015/AR/1556). FEITEN EN PROCEDUREVOORGAANDEN 45 Bij vonnis van 10 november 2014 van de Rechtbank van Koophandel te Antwerpen, afdeling Hasselt, werd verweerster toegelaten tot de procedure van gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord. 50 Voormelde rechtbank weigerde bij vonnis van 9 februari 2015 de homologatie van het reorganisatieplan om reden dat dit plan een vermindering/kwijtschelding toestond van de bedrijfsvoorheffing en van de sociale bijdragen, wat strijdig is met artikel 49/1, vierde lid, WCO. 55 Met een verzoekschrift, neergelegd op 20 februari 2015 ter griffie van het Hof van Beroep te Antwerpen, tekende verweerster hoger beroep aan tegen voormeld vonnis. 60

7 VERZOEKSCHRIFT/3 Het Hof van Beroep te Antwerpen verklaarde bij arrest van 23 april 2015 dit hoger beroep gegrond en homologeerde het reorganisatieplan Tegen dit arrest stelde eiser bij dagvaarding van 8 juni 2015 derdenverzet in. Volgens eiser was de in het reorganisatieplan opgenomen behandeling van de overheidsschuldeisers in strijd met artikel 49/1, vierde lid, WCO zodat dit de homologatie van het reorganisatieplan in de weg stond. 75 Het bestreden arrest van 5 november 2015 van het Hof van Beroep te Antwerpen oordeelt dat het reorganisatieplan geen schending bevat van artikel 49/1, vierde lid, WCO en verklaart het derdenverzet van eiser ongegrond. ENIG MIDDEL TOT CASSATIE 80 Geschonden wetsbepalingen: 85 - de artikelen 49, 49/1, en 55 van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen (WCO); - de artikelen 2, eerste lid, 3bis en 23 van de wet van 12 april 1965 betreffende de bescherming van het loon van werknemers (Loonbeschermingswet); Aangevochten beslissing: 90

8 VERZOEKSCHRIFT/4 95 Het bestreden arrest verklaart het derdenverzet van eiser ongegrond en oordeelt dat het reorganisatieplan geen schending bevat van artikel 49/1 WCO zodat het terecht door het hof van beroep bij arrest van 23 april 2015 was gehomologeerd. De beslissing dat het reorganisatieplan geen schending bevat van artikel 49/1 WCO berust op de volgende overwegingen: 100 Met deze wetsbepaling heeft de wetgever (onder meer) de rechten geregeld van enerzijds de openbare schuldeisers in de opschorting die een algemeen voorrecht genieten, en anderzijds de werknemers Het tweede lid van art. 49/1 WCO regelt de rechten van de openbare schuldeisers die een algemeen voorrecht genieten door specifiek voor deze categorie van schulden te voorzien dat zij niet minder gunstig mogen behandeld worden in het reorganisatieplan dan de best behandelde gewone schuldeiser in de opschorting, tenzij op basis van dwingende en met redenen omklede vereisten die verband houden met de continuïteit van de onderneming en mits een strikte motivering. Art. 49/1 WCO bepaalt dus dat een kwijtschelding van deze categorie van overheidschulden mogelijk is mits voldaan wordt aan bepaalde voorwaarden. 120

9 VERZOEKSCHRIFT/5 Deze regeling blijft ook gelden in geval de schuldvordering van deze overheidsschuldeisers voortvloeit uit voor de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties. 125 Door de invoeging van lid 4 in art. 49/1 WCO heeft de wetgever gewild dat aan de werknemers een bijkomende bescherming zou worden geboden (Parl., St., Kamer, 53/2692, p en p.3) Aanvaarden dat de schuldeiser van de bedrijfsvoorheffing valt onder de toepassing van art. 49/1, lid 4 WCO strookt niet met de wil van de wetgever die voor alle openbare schuldeisers met een algemeen voorrecht onder bepaalde voorwaarden in de mogelijkheid van kwijtschelding of vermindering heeft voorzien. Hierop geldt slechts een uitzondering voor de schuldeisers van strafrechtelijke boeten, die dan ook uitdrukkelijk in de tekst van de wet is opgenomen (art. 49/1, lid 6 WCO). 145 Uit niets blijkt dat de wetgever de openbare schuldeisers met een algemeen voorrecht wiens schuldvordering voortvloeit uit voor de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties, heeft willen uitsluiten van het regime bepaald in art. 49/1, lid 2 en lid 3 WCO. 150 Aan de openbare schuldeisers met een algemeen voorrecht enerzijds en aan de werknemers anderzijds is door de wetgever een afzonderlijke, geëigende bescherming geboden.

10 VERZOEKSCHRIFT/6 155 In het andere geval zou trouwens het toepassingsgebied van art. 49/1, lid 2 en lid 3 WCO in ruime ma- te worden uitgehold Het voorgaande heeft tot gevolg dat de door de partijen, onder verwijzing naar de arresten van het Hof van cassatie van (F F.) en van (F N. en F N.) gewezen in het kader van art. 37 WCO, gevoerde discussie over de vraag of de bedrijfsvoorheffing deel uitmaakt van het loon van de werknemers in deze niet dienend is Ook indien wordt aanvaard dat de vergoeding voor arbeidsprestaties in de zin van art. 49/1, lid 4 WCO het bruto loon omvat, dus inclusief de inhoudingen voor onder meer de bedrijfsvoorheffing, dan nog verzet art. 49/1 WCO zich niet tegen een kwijtscheiding of vermindering van deze schulden, onder de in art. 49/1, lid 2 en lid 3 bepaalde voorwaarden. (arrest, p.4-6, nrs.4-6). 180 Grieven

11 VERZOEKSCHRIFT/ / Krachtens artikel 49 WCO vermeldt het reorganisatieplan, dat door de schuldenaar overeenkomstig artikel 47 WCO wordt opgesteld tijdens de opschorting in het kader van de procedure van de gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord, de voorgestelde betalingstermijnen en de verminderingen op de schuldvorderingen in de opschorting, in kapitaal en intresten. Het kan in de omzetting van schuldvorderingen in aandelen voorzien, alsook in een gedifferentieerde regeling voor bepaalde categorieën van schuldvorderingen, onder meer op grond van de omvang of van de aard ervan. Het plan kan eveneens in een maatregel voorzien voor de verzaking aan de interesten of de herschikking van de betaling ervan, alsook in de prioritaire aanrekening van de bedragen die zijn gerealiseerd op de hoofdsom van de schuldvordering. 200 Artikel 49/1 WCO, zoals ingevoegd bij Wet van 27 mei 2013, bevat een aantal pleegvormen of voorschriften waaraan het reorganisatieplan moet voldoen: 205 De voorstellen bevatten voor alle schuldeisers een betalingsvoorstel dat niet minder dan 15 procent van het bedrag van de schuldvordering mag bedragen. 210 Als het plan in een gedifferentieerde behandeling van de schuldeisers voorziet, mag de behandeling van de openbare schuldeisers die een algemeen voorrecht genieten, niet minder gunstig zijn dan die welke de best behandelde gewone schuldeisers in de opschorting genieten. Overeenkomstig het derde lid

12 VERZOEKSCHRIFT/ en met een strikte motivering kan in een lager percentage worden voorzien. Het plan kan voor de hierboven vermelde schuldeisers of categorieën van schuldeisers, lagere percentages voorstellen op basis van dwingende en met redenen omklede vereisten die verband houden met de continuïteit van de onderneming. 225 Het plan kan geen vermindering of kwijtschelding bevatten van schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties. 230 Het plan kan niet voorzien in een vermindering van de onderhoudsschulden, noch van de schulden die voor de schuldenaar voortvloeien uit de verplichting tot herstel van de door zijn schuld veroorzaakte schade die verbonden is aan het overlijden of aan de aantasting van de lichamelijke integriteit van een persoon. 235 Het reorganisatieplan kan niet voorzien in een ver- mindering of kwijtschelding van de strafrechtelijke boeten. 240 Het reorganisatieplan dient door de meerderheid van de schuldeisers overeenkomstig artikel 54 WCO te worden goedgekeurd en vervolgens door de rechtbank van koophandel overeenkomstig artikel 55 WCO te worden gehomologeerd. De rechtbank van koophandel kan krachtens artikel 55, 3 WCO de homologatie van het herstelplan

13 VERZOEKSCHRIFT/9 245 echter weigeren in geval van niet-naleving van de pleegvormen door de WCO opgelegd of wegens schending van de openbare orde / De vordering van de werknemer op betaling van loon voor arbeidsprestaties verricht voor de schuldenaar vóór de opening van de procedure van gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord maakt een schuldvordering uit in de zin van artikel 49/1, vierde lid, WCO, waarvoor het plan niet kan voorzien in vermindering of kwijtschelding. 260 Krachtens artikel 2, eerste lid, van de Loonbeschermingswet wordt onder loon verstaan het loon in geld waarop de werknemer ingevolge zijn dienstbetrekking recht heeft ten laste van de werkgever. 265 Volgens artikel 3bis van deze wet heeft dit recht op de betaling van het loon betrekking op het loon, vooraleer de in artikel 23 bedoelde inhoudingen in mindering zijn gebracht. 270 Krachtens artikel 23, 1, van deze wet mogen op het loon van de werknemer alleen in mindering worden gebracht de inhoudingen krachtens de belastingwetgeving, de wetgeving op de sociale zekerheid en krachtens particuliere of collectieve overeenkomst betreffende bijkomende voordelen inzake sociale zekerheid. 275 Uit deze bepalingen volgt dat ook de bedrijfsvoorheffing deel uitmaakt van de vergoeding voor de ar-

14 VERZOEKSCHRIFT/10 beidsprestaties van de werknemer zodat de schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties het brutoloon tot voorwerp hebben De vordering van eiser tot betaling van deze bedrijfsvoorheffing maakt bijgevolg eveneens een schuldvordering uit in de zin van artikel 49/1, vierde lid, WCO waarvoor geen vermindering of kwijtschelding mag worden verleend / Anders dan het bestreden arrest oordeelt, viseert artikel 49/1, vierde lid, WCO aldus niet enkel de schuldvorderingen van de werknemers, maar elke schuldvordering die betrekking heeft op arbeidsprestaties die vóór de opening van de procedure werden verricht, zoals de vordering tot betaling van bedrijfsvoorheffing Hoewel uit de parlementaire voorbereiding blijkt dat de wetgever met deze regeling vooral de werknemers wou beschermen, werd de tekst van de wet zelf ruim geformuleerd, zonder enig onderscheid te maken tussen werknemers en overheidsschuldeisers, zodat het toepassingsgebied ervan zich uitstrekt tot elke schuldvordering die verband houdt met arbeidsprestaties verricht vóór de opening van de procedure. 305 De parlementaire voorbereiding van een wet kan niet worden aangevoerd tegen de klare en duidelijke tekst ervan.

15 VERZOEKSCHRIFT/ Het reorganisatieplan mag derhalve geen vermindering of kwijtschelding bevatten van de bedrijfsvoorheffing die verschuldigd is uit hoofde van de arbeidsprestaties verricht door de werknemer vóór de opening van de procedure / Het vierde lid van artikel 49/1 WCO wijkt aldus uitdrukkelijk af van de regel bepaald in het tweede en derde lid, WCO, luidend dat een vermindering of kwijtschelding mogelijk is voor de schuldvorderingen van overheidsschuldeisers die een algemeen voorrecht genieten In de mate dat deze afwijking beperkt is tot het specifieke geval waarin de schuldvorderingen van die overheidsschuldeisers voortvloeien uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties holt artikel 49/1, vierde lid, WCO, het toepassingsgebied van artikel 49, tweede en derde lid, WCO zodoende niet uit, zoals de appelrechters ten onrechte aanvoeren Voor schuldvorderingen van overheidsschuldeisers die voortvloeien uit na de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties blijft de algemene regel dat in een kwijtschelding of vermindering kan worden voorzien immers gelden. De schuldvorderingen van de openbare schuldeisers zijn bovendien ook ruimer dan enkel de schuldvorderingen die rechtstreeks met het loon van de werknemers zijn verbonden. Ook voor de openbare schuldeisers van strafrechtelijke boeten wordt uitdrukkelijk afgeweken van het re-

16 VERZOEKSCHRIFT/ gime bepaald in artikel 49, tweede en derde lid, WCO, met name in het zesde lid van artikel 49/1 WCO dat voorschrijft dat het reorganisatieplan niet kan voorzien in een vermindering of kwijtschelding van strafrechtelijke boeten / Het bestreden arrest stelt vast dat het reorganisatieplan van verweerster onder meer voorziet in de betaling van de overheidsschulden a rato van 51% van de hoofdsom, wat ten aanzien van de schuld inzake de bedrijfsvoorheffing verschuldigd uit hoofde van arbeidsprestaties verricht vóór de opening van de procedure neerkomt op een vermindering/kwijtschelding van 49% waardoor het plan strijdig is met artikel 49, vierde lid, WCO en aldus ook de openbare orde miskent. 355 Volgens het bestreden bevat het reorganisatieplan echter geen schending van artikel 49/1, in het bijzonder van het vierde lid, WCO, op grond dat : het tweede lid van artikel 49/1 WCO, dat toelaat dat schulden van de openbare schuldeisers die een algemeen voorrecht genieten kunnen worden kwijtgescholden mits voldaan is aan bepaalde voorwaarden, blijft gelden in geval de schuldvordering van deze overheidsschuldeisers voortvloeit uit voor de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties; - de wetgever door de invoeging van lid 4 in artikel 49/1 WCO heeft gewild dat aan de werknemers een bijkomende bescherming zou worden geboden;

17 VERZOEKSCHRIFT/ aanvaarden dat de schuldeiser van de bedrijfsvoorheffing onder de toepassing valt van artikel 49/1, lid 4, WCO, niet strookt met de wil van de wetgever die voor alle openbare schuldeisers met een algemeen voorrecht onder bepaalde voorwaarden in de mogelijkheid van kwijtschelding of vermindering heeft voorzien; - uit niets blijkt dat de wetgever de openbare schuldeisers met een algemeen voorrecht wiens schuldvordering voortvloeit uit voor de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties heeft willen uitsluiten van het regime bepaald in artikel 49/1, tweede en derde lid WCO; - aan de openbare schuldeisers met een algemeen voorrecht enerzijds en aan de werknemers anderzijds door de wetgever een afzonderlijke, geëigende bescherming is geboden; - ook indien wordt aanvaard dat de vergoeding voor arbeidsprestaties in de zin van het vierde lid van artikel 49/1 WCO het bruto loon omvat, dus inclusief de inhoudingen voor onder meer de bedrijfsvoorheffing, dan nog artikel 49/1 WCO zich niet verzet tegen een kwijtschelding of vermindering van deze schulden, onder de in artikel 49/1, lid 2 en lid 3 bepaalde voorwaarden. 6./ Hieruit volgt dat het bestreden arrest niet wettig op voormelde gronden, met schending van artikel 49/1, vierde lid, WCO, dat van openbare orde is, heeft beslist dat het hof van beroep bij arrest van 23 april 2015 terecht het reorganisatieplan heeft gehomologeerd, mitsdien niet wettig het derdenverzet van eiser tegen die homologatie ongegrond heeft verklaard nu die homologatie een schending inhield van de pleegvormen opge-

18 VERZOEKSCHRIFT/ legd door de WCO en aldus strijdig is met de openbare orde (schending van de artikelen 49, 49/1, en 55 WCO, 2, eerste lid, 3bis en 23 van de Loonbeschermingswet). TOELICHTING / Het middel legt Uw Hof de vraag voor of de fiscus zich in het kader van een procedure van gerechtelijke reorganisatie door een collectief akkoord kan beroepen op de bescherming van artikel 49/1, vierde lid, WCO. 415 Volgens deze bepaling kan het reorganisatieplan geen vermindering of kwijtschelding bevatten van schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties. 420 Volgens het bestreden arrest is deze bescherming voorbehouden aan werknemers en kan de fiscus als schuldeiser van de bedrijfsvoorheffing die verschuldigd is uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties op deze bepaling geen beroep doen / Artikel 49/1 werd bij Wet van 27 mei 2013 ingevoegd in de WCO-wet en beoogde de mogelijkheid tot differentiatie tussen de schuldeisers verder te verduidelijken : 430 De voorstellen bevatten voor alle schuldeisers een betalingsvoorstel dat niet minder dan 15 procent van het bedrag van de schuldvordering mag bedragen.

19 VERZOEKSCHRIFT/ Als het plan in een gedifferentieerde behandeling van de schuldeisers voorziet, mag de behandeling van de openbare schuldeisers die een algemeen voorrecht genieten, niet minder gunstig zijn dan die welke de best behandelde gewone schuldeisers in de opschorting genieten. Overeenkomstig het derde lid en met een strikte motivering kan in een lager percentage worden voorzien. 445 Het plan kan voor de hierboven vermelde schuldeisers of categorieën van schuldeisers, lagere percentages voorstellen op basis van dwingende en met redenen omklede vereisten die verband houden met de continuïteit van de onderneming. 450 Het plan kan geen vermindering of kwijtschelding bevatten van schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties Het plan kan niet voorzien in een vermindering van de onderhoudsschulden, noch van de schulden die voor de schuldenaar voortvloeien uit de verplichting tot herstel van de door zijn schuld veroorzaakte schade die verbonden is aan het overlijden of aan de aantasting van de lichamelijke integriteit van een persoon. Het reorganisatieplan kan niet voorzien in een vermindering of kwijtschelding van de strafrechtelijke boeten.

20 VERZOEKSCHRIFT/ Volgens de voorbereidende werkzaamheden beoogt het vierde lid van artikel 49/1, volledige uitvoering te geven aan het Verdrag nr. 95 van de OIT. Hoewel dit verdrag niet strict genomen toepasselijk is op de reorganisatie, komt het toch wenselijk voor de werknemers in deze context een bijkomende bescherming te bieden. Deze bepaling is een bepaling van dwingend recht, wat inhoudt dat de werknemer die door deze bepaling beschermd wordt, ook hieraan kan verzaken (Parl.St., Kamer, DOC53, 2692/001, p.24) / Hoewel men zeker mag steunen op de vaststellingen en verklaringen gedaan tijdens de parlementaire voorbereiding van een wet om de betekenis en de draagwijdte ervan vast te stellen (Cass., 18 september 1978, A.C., , 57, met noot), kunnen de voorbereidende werken echter niet opwegen tegen een duidelijke en ondubbelzinnige wettekst (Cass., 31 januari 1961, Pas., I, 584; Cass., 11 december 1962, Pas., 1962, I, 1049; Cass., 21 februari 1967, A.C., , 789; Cass., 22 december 1994, A.C., 1994, 1149) Welnu, de tekst van het vierde lid van artikel 49/1 WCO, is dermate ruim geformuleerd dat ook de schuldvorderingen inzake bedrijfsvoorheffing, voor zover de bedrijfsvoorheffing verschuldigd is uit hoofde van arbeidsprestatie verricht vóór de opening van de procedure, juridisch gekwalificeerd kunnen worden als schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties in de zin van voormelde bepaling.

21 VERZOEKSCHRIFT/ Dat de vergoeding voor arbeidsprestaties in de zin van artikel 49/1 WCO, vierde lid, het bruto loon omvat, inclusief de inhoudingen voor onder meer de bedrijfsvoorheffing, volgt uit de arresten van Uw Hof van 16 mei 2014 (F F) en 27 maart 2015 (F N en F N), waarin als volgt werd beslist: 505 Krachtens artikel 2, 1, van de wet van 12 april 1965 betreffende de bescherming van het loon van werknemers, wordt onder loon verstaan het loon in geld waarop de werknemer ingevolge zijn dienstbetrekking recht heeft ten laste van de werkgever. 510 Krachtens artikel 3bis van deze wet heeft dit recht op de betaling van het loon betrekking op het loon, vooraleer de in artikel 23 bedoelde inhoudingen in mindering zijn gebracht Krachtens artikel 23, 1, van deze wet mogen op het loon van de werknemer alleen in mindering worden gebracht de inhoudingen krachtens de belastingwetgeving, de wetgeving op de sociale zekerheid en krachtens particuliere of collectieve overeenkomst betreffende bijkomende voordelen inzake sociale zekerheid. 525 Waar de schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties, zoals bedoeld in het vierde lid van artikel 49/1, aldus het brutoloon tot voorwerp hebben, wordt

22 VERZOEKSCHRIFT/ bijgevolg ook de bedrijfsvoorheffing door deze bepaling geviseerd en kan de fiscus zich op de bescherming ervan beroepen (zie in die zin Kh.Kortijk, 3 december 2014, TGR-TWVR, 59/15, 2015, 125, met noot D HOORE, M. en VAN AERSCHOT, P.) 535 In de geciteerde arresten van Uw Hof van 16 mei 2014 en 27 maart 2015 werd de schuldvordering van de fiscus weliswaar niet als boedelschuld beschouwd in de zin van artikel 37 WCO bij gebreke aan contractuele band, doch voor de toepassing van artikel 49/1, vierde lid, WCO is er geen contractuele band vereist / Niettegenstaande in artikel 49/1, tweede en derde lid WCO voorzien wordt in een bijzondere regeling voor openbare schuldeisers met een algemeen voorrecht, betekent dit niet dat ten aanzien van de schuldvorderingen die ontstaan zijn uit vóór de opening verrichte prestaties, zoals omschreven in het vierde lid van artikel 49/1 WCO, er een onderscheid wordt gemaakt tussen «de overheid» en de werknemers Artikel 49/1 WCO stelt dat het plan voor alle schuldeisers een betalingvoorstel dient te bevatten dat niet minder dan 15 procent van het bedrag van de schuldvordering mag bedragen en dat, als er in een gedifferentieerde behandeling van de schuldeisers wordt voorzien, de behandeling van de openbare schuldeisers die een algemeen voorrecht genieten, niet minder gunstig mag zijn dan die welke de best behandelde gewone schuldeisers in de opschorting genieten.

23 VERZOEKSCHRIFT/ Deze extra bescherming voor de schuldvorderingen van openbare schuldeisers werd door artikel 27 van de wet van 23 mei 2013 (B.S. 22 juli 2013) ingevoerd om te vermijden dat de schuldvorderingen van de openbare schuldeisers tot niets zouden worden herleid, wat voorheen systematisch gebeurde. Het werd m.a.w. niet ingevoerd om een duidelijk onderscheid te maken tussen de werknemers in het vierde lid en de overheid in het tweede lid. De schuldvorderingen van de openbare schuldeisers zijn bovendien ook ruimer dan enkel schuldvorderingen die rechtstreeks met het loon van de werknemers verbonden zijn, zoals de bijdragen inzake RSZ en de bedrijfsvoorheffing Daarenboven doet het feit dat op grond van artikel 49/1, vierde lid, WCO geen kwijtschelding of vermindering mag worden verleend voor bedrijfsvoorheffing die ontstaan is uit vóór de opening verrichte arbeidsprestaties, geen afbreuk aan het feit dat op grond van artikel 49/1, tweede lid WCO, binnen de daar bepaalde grenzen, het plan toch kwijtschelding of vermindering van bedrijfsvoorheffing kan voorzien voor arbeidsprestaties verricht ná de regeling, alsook voor alle andere schuldvorderingen van de openbare schuldeisers die een algemeen voorrecht genieten. 590 Het Hof van Beroep te Bergen heeft dit recent ook als dusdanig bevestigd in drie arresten d.d. 7 april 2015, doch heeft hieraan meteen een prejudiciële vraag gekoppeld nl.:

24 VERZOEKSCHRIFT/ Schendt artikel 49/1, vierde lid, van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen, in samenhang gelezen met artikel 49/1, tweede lid, van de wet van 31 januari 2009 betreffende de continuïteit van de ondernemingen en met de artikelen 1, 2, 3bis en 23 van de wet van 12 april 1965 betreffende de bescherming van het loon der werknemers, in die zin geïnterpreteerd dat de schuldvordering met betrekking tot bedrijfsvoorheffing, die is ontstaan uit vóór de opening van de procedure van gerechtelijke reorganisatie verrichte prestaties, geen enkele vermindering of kwijtschelding van schuldvorderingen in het kader van een reorganisatieplan zou kunnen ondergaan, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het een onderscheiden behandeling voorbehoudt aan de verschillende soorten van schuldvorderingen van de belastingadministratie, naargelang zij deel uitmaken van het brutoloon of niet, en in zoverre het een volkomen bevoorrechte behandeling zou voorbehouden aan dat soort van fiscale schuldvordering ten opzichte van de andere schuldeisers die in het door een onder gerechtelijke reorganisatie vallende schuldenaar neergelegde herstelplan zijn beoogd? (Deze zaken, bij het Grondwettelijk Hof ingeschreven onder de nummers 6186, 6188 en 6189 van de rol van het Hof, werden samengevoegd) In zoverre de schuldvordering met betrekking tot bedrijfsvoorheffing, die is ontstaan uit vóór de opening van de procedure van gerechtelijke reorganisatie verrichte prestaties, geen enkele vermindering of kwijtschelding van schuldvorderingen in het kader van een reorganisatieplan kan ondergaan, heeft het bestre-

25 VERZOEKSCHRIFT/ den arrest bijgevolg niet wettig beslist dat het reorganisatieplan geen schending bevat van artikel 49/1 WCO in zoverre het voorziet in een vermindering/kwijtschelding van 49% van de schuld inzake de bedrijfsvoorheffing. De homologatie van het plan bij arrest van 23 april 2015 werd zodoende, ingevolge de afwijzing van het derdenverzet, niet wettig bevestigd OM DEZE REDENEN, 645 besluit voor eiser ondergetekende advocaat bij het Hof van Cassatie, dat het U behage, Hooggeachte Dames en Heren, het bestreden arrest te vernietigen, de zaak en partijen te verwijzen naar een ander hof van beroep, kosten als naar recht. 650 Brussel, 2 februari 2016

26 VERZOEKSCHRIFT/ Geoffroy de FOESTRAETS