AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V1. Datum uitspraak: 8 juni 2011 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellanten, mede voor haar kinderen (hierna: de vreemdelingen), tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Groningen, van 18 februari 2011 in zaken nrs. 09/20365, 09/20362, 09/20203, 09/20204, 09/20363, 09/20360 en 09/20364 in de gedingen tussen: en de vreemdelingen de minister voor Immigratie en Asiel (hierna: de minister).

2 /1/V1 2 8 juni Procesverloop Bij onderscheiden besluiten van 11 mei 2009 heeft de staatssecretaris van Justitie aanvragen van de vreemdelingen om hun een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Deze besluiten zijn aangehecht. Bij uitspraak van 18 februari 2011, verzonden op 21 februari 2011, heeft de rechtbank de daartegen door de vreemdelingen ingestelde beroepen ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak hebben de vreemdelingen bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 9 maart 2011, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hogerberoepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V1 3 8 juni Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. E. Steendijk, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. T. van Goeverden-Clarenbeek, ambtenaar van staat. w.g. Steendijk lid van de enkelvoudige kamer w.g. Van Goeverden-Clarenbeek ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 8 juni Verzonden: 8 juni 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 uitspraak RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE Nevenzittingsplaats Groningen Sector Bestuursrecht Vreemdelingenkamer Zaaknummers: Awb 09/20365, Awb 09/20362, Awb 09/20203, Awb 09/20204, Awb 09/20363, Awb 09/20360, Awb 09/20364 Uitspraak in de geschillen tussen: geboren op V-nummer: Eiseres 1 en haar zus, geboren op V-nummer: eiseres 2, mede namens laatstgenoemde viif minderjarige kinderen geboren op V-nummer: geboren op V-nummer: geboren op V-nummer: geboren op V-nummer: geboren op : V-nummer: allen van Burundische nationaliteit gemachtigde: mr. R. Roelofsen, advocaat te Lemmer, en DE MINISTER VOOR IMMIGRATIE EN ASIEL (Immigratie- en Naturalisatiedienst), te 's-gravenhage, verweerder, vertegenwoordigd door mr. W. Steenstra, ambtenaar ten departemente.

5 Zaaknummers: Awb 09/20365, Awb 09/20362, Awb 09/20203, Awb 09/20204, Awb 09/20363, Awb 09/20360, Awb 09/ Ontstaan en loop van het geschil blad Op 2 oktober 2008 hebben eiseressen een aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd als bedoeld in artikel 28 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000) ingediend. Verweerder heeft bij besluiten van 11 mei 2009 afwijzend op de aanvragen beslist Op 4 juni 2009 hebben eiseressen hiertegen beroep ingesteld. Op 8 juli 2009 zijn de gronden van de beroepen door de rechtbank ontvangen. Bij brief van 30 december 2010 zijn nadere aanvullende gronden van de beroepen ingezonden Verweerder heeft de op de zaken betrekking hebbende stukken aan de rechtbank toegezonden De beroepen zijn behandeld ter openbare zitting van 13 januari Eiseressen, alsmede de kinderen van eiseres 2 zijn aldaar in persoon verschenen, bijgestaan door hun gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen. Het onderzoek is ter zitting gesloten. 2. Rechtsoverwegingen Feiten en standpunten van partijen 2.1. Eiseressen hebben eerder, te weten op 12 juli 2005, een aanvraag ingediend om verlening van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd asiel. Bij besluit van 24 november 2005 zijn eiseressen in het bezit gesteld van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd op grond van artikel 29, eerste lid onder d van de Vw 2000, geldig van 12 juli 2005 tot 12 juli Bij beschikking van 27 augustus 2007 zijn de verblijfsvergunningen van eiseressen voor bepaalde tijd asiel op grond van artikel 32, eerste lid aanhef en onder c van de Vw 2000 ingetrokken. Deze rechtbank, nevenzittingsplaats Maastricht, heeft bij uitspraken van 8 april 2008 de hiertegen gerichte beroepen van 27 september 2007 ongegrond verklaard. Bij uitspraken van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State van 10 juli 2008 zijn voornoemde uitspraken bevestigd. Daarmee zijn de afwijzende beslissingen op de aanvragen van eiseressen in rechte onaantastbaar geworden Eiseressen hebben aan de thans aan de orde zijnde, herhaalde aanvragen van 2 oktober 2008 als nieuwe feiten ten grondslag gelegd dat zowel eiseressen als dochter zijn verkracht bij de eerder verklaarde aanval door militairen op hun dorp Verweerder heeft de aanvraag met toepassing van artikel 4:6, tweede lid, van de Awb afgewezen en overwogen dat de aan de aanvraag ten grondslag gelegde feiten en omstandigheden niet kunnen worden beschouwd als nieuw in de zin van artikel 4:6 van de Awb. Verweerder stelt dat hetgeen is aangedragen door eiseressen niet kan afdoen aan het rechtens onaantastbaar geworden afwijzende besluit op hun eerste aanvraag om een verblijfsvergunning, in welk kader het asielrelaas ongeloofwaardig is geacht.

6 Zaaknummers: Awb 09/20365, Awb 09/20362, Awb 09/20203, Awb 09/20204, Awb 09/20363, Awb 09/20360, Awb 09/20364 Beoordeling van de beroepen van blad Vooropgesteld moet worden dat met de uitspraken van 8 april 2008 van deze rechtbank, nevenzittingsplaats Maastricht, en bevestigd door de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State bij uitspraken van 10 juli 2008, in rechte is komen vast te staan dat verweerder het asielrelaas van eiseressen ongeloofwaardig heeft kunnen achten en op goede gronden heeft besloten dat eiseressen niet in aanmerking komen voor een verblijfsvergunning op grond van artikel 29, eerste lid, aanhef en onder a, b en c, van de Vw De aanvragen van eiseressen, die thans ter beoordeling voorliggen, moeten worden aangemerkt als een herhaalde aanvraag. Uit de rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: ABRS) -onder meer de uitspraak van 8 oktober 2007, AB 2007,378- volgt dat, indien na een eerdere afwijzende beslissing een materieel vergelijkbare beslissing wordt genomen, voorshands moet worden aangenomen dat het door de ABRS gehanteerde beoordelingskader in de weg staat aan een rechterlijke toetsing van dat besluit, als ware het een eerste afwijzing. Slechts indien en voor zover door de vreemdeling in de bestuurlijke fase nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden zijn aangevoerd, dan wel uit het aldus door hem aangevoerde kan worden afgeleid dat zich een voor hem relevante wijziging van het recht voordoet, kunnen dat besluit, de motivering ervan en de wijze waarop het tot stand is gekomen door de bestuursrechter worden getoetst. Indien zich bijzondere, op de individuele zaak betrekking hebbende, feiten en omstandigheden als bedoeld in overweging 45 van het arrest van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens van 19 februari 1998 (Bahaddar tegen Nederland, JV 1998/45) voordoen, staat voornoemd beoordelingskader evenmin in de weg aan een rechterlijke toetsing van het besluit als ware het een eerste afwijzing De ABRS merkt als nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden aan, feiten of omstandigheden die zijn voorgevallen na het nemen van het eerdere besluit of die niet vóór het nemen van dat besluit konden en derhalve gelet op artikel 31, eerste lid, Vw 2000, behoorden te worden aangevoerd, alsmede bewijsstukken van reeds eerder aangevoerde feiten of omstandigheden die niet vóór het nemen van het eerdere besluit konden en derhalve gelet op laatstgenoemde bepaling, behoorden te worden overgelegd. Is hieraan voldaan, dan is niettemin geen sprake van nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden die een hernieuwde rechterlijke beoordeling rechtvaardigen, indien op voorhand uitgesloten is dat hetgeen alsnog is aangevoerd of overgelegd kan afdoen aan het eerdere besluit en de overwegingen waarop dat rust De rechtbank is van oordeel dat door eiseressen ter ondersteuning van hun herhaalde asielaanvraag geen nieuwe feiten of veranderde omstandigheden zijn aangedragen die maken dat een hernieuwde rechterlijke beoordeling dient plaats te vinden als hiervoor omschreven. De rechtbank overweegt hiertoe dat eiseressen het feit dat zij zouden zijn verkracht bij de aanval van militairen in hun dorp eerder hadden kunnen en moeten aanvoeren. Het argument dat zij uit schaamte de verkrachtingen niet eerder naar voren hebben gebracht is naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende om te kunnen spreken van een nieuw feit als bedoeld in artikel 4:6 van de Awb. Van eiseressen mocht worden gevergd dat zij in de eerste procedure op enigerlei wijze - hoe summier ook - gewag hadden gemaakt van de verkrachtingen en van hun onvermogen daarover nader te verklaren. Reeds om deze reden kan niet worden toegekomen aan een inhoudelijke beoordeling van de in geding zijnde

7 Zaaknummers: Awb 09/20365, Awb 09/20362, Awb 09/20203, Awb 09/20204, Awb 09/20363, Awb 09/20360, Awb 09/20364 herhaalde asielaanvragen van eiseressen. blad 4 Daarnaast wijst de rechtbank er volledigheidshalve op dat hetgeen eiseressen als nieuw feit hebben aangevoerd, valt binnen de context van het in de eerdere procedure, zoals hier voren aangeduid, ongeloofwaardig geachte asielrelaas van eiseressen. Met name de verklaringen van eiseressen over de aanleiding van hun vertrek na de aanval op het dorp waar zij woonden, zijn ongeloofwaardig geacht. Ook om deze reden is er geen sprake van een nieuw feit in de zin van artikel 4:6 van de Awb Aangezien er geen sprake is van nieuwe feiten of veranderde omstandigheden, en evenmin sprake is van. bijzondere omstandigheden als bedoeld in het hiervoor genoemde arrest kunnen de bestreden besluiten, de motivering ervan en de wijze waarop het tot stand is gekomen niet door de rechtbank worden getoetst. Aan een beoordeling van hetgeen door eiseressen overigens naar voren is gebracht komt de rechtbank hierdoor niet meer toe De beroepen zijn ongegrond. Beoordeling van de afgeleide beroepen van de kinderen van De rechtbank stelt allereerst vast dat verweerder voor geen van de kinderen een besluit tot intrekking van de verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd heeft genomen. Ter zitting heeft de rechtbank met partijen vastgesteld dat ten aanzien van de kinderen om die reden sprake is van een besluit op een eerste aanvraag en er bij hen, anders dan bij hun moeder en tante, geen sprake is van een herhaalde aanvraag Ten aanzien van en overweegt de rechtbank dat deze kinderen een zogeheten afgeleid asielverhaal hebben. De rechtbank wijst er op - zoals hierboven reeds is overwogen dat in de uitspraken van deze rechtbank van 8 april 2008, nevenzittingsplaats Maastricht en bevestigd door de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State bij uitspraken van 10 juli 2008, in rechte is komen vast te staan dat het asielrelaas van en (hiervoor genoemd: eiseressen) niet wordt gevolgd. De rechtbank ziet geen aanleiding om thans anders te oordelen en maakt de overwegingen in de genoemde uitspraken van 8 juli 2008 ten aanzien van de vraag of het door en gepresenteerde asielrelaas moet worden gevolgd tot de hare. De rechtbank is van oordeel dat in de beroepszaken van de hierboven genoemde kinderen geen andere feiten of omstandigheden zijn aangevoerd die leiden tot een ander oordeel De beroepen van de onder punt genoemde kinderen zijn om voornoemdereden ongegrond Ten aanzien van overweegt de rechtbank voorts nog als volgt. Ter beoordeling ligt gelet op de beroepsgronden (nog) voor of de aangevoerde ingrijpende en traumatische gebeurtenissen ertoe moeten leiden dat op grond van artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, van de Vw 2000 een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, als bedoeld in artikel 28 van die wet, had moeten worden verleend, daar uitzetting van haar in strijd komt met het bepaalde in artikel 3 van het EVRM.

8 Zaaknummers: Awb 09/20365, Awb 09/20362, Awb 09/20203, Awb 09/20204, Awb 09/20363, Awb 09/20360, Awb 09/20364 blad 5 Volgens vaste jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM; arresten van 2 mei 1997 in de zaak St. Kitts, nr. 146/1996/767/964, RV 1997, 70, 6 februari 2001 in de zaak Bensaid, nr /98, JV 2001/103 en 27 mei 2008 in de zaak N. tegen het Verenigd Koninkrijk, nr /05, JV 2008/266), kan uitzetting in verband raet de medische toestand van de uit te zetten vreemdeling, onder uitzonderlijke omstandigheden en wegens dwingende redenen van humanitaire aard, bij gebrek aan medische voorzieningen en sociale opvang in het land, waarnaar wordt uitgezet, leiden tot schending van artikel 3 van het EVRM. Van uitzonderlijke omstandigheden kan blijkens die jurisprudentie slechts sprake zijn, indien de desbetreffende vreemdeling lijdt aan een ziekte in een vergevorderd en direct levensbedreigend stadium De rechtbank stelt vast dat de overgelegde informatie d.d. 6 juli 2009,13 november 2009,21 december 2009 en 14 september 2010 van medici van, de behandelaar van dateert van nâ het bestreden besluit. In de door eiseres overgelegde en aangehaalde brief van 6 juli 2009 van sociaal psychiatrisch verpleegkundige, T. Fokkes, is - voor zover hier van belang - het volgende opgenomen: "'Er is een vermoeden van depressieve en PTSS klachten Daarnaast lijkt er mogelijk ook sprake te zijn van een depressieve stoornis. " In de door orthopedagoog i.o.t. gz-psycholoog, M. Snapper, overgelegde en aangehaalde brief van 13 november 2009 is-voor zover hier van belang het volgende opgenomen: "Op 12 november jongstleden is zij door onze arts, mevrouw R. Ruiter, beoordeeld op de mate van suïcidaliteit. Deze wordt ingeschat als zeer hoog. Cliënte is volledig gedecompenseerd en nauwelijks aanspreekbaar. Het angstniveau om terug te moeten keren naar Burundi is buitengewoon hoog. " In de overgelegde en aangehaalde brief van 14 september 2010 is - voor zover van belang opgenomen: "Helaas is het voor ons niet mogelijk een termijn voor de psychiatrische behandeling aan te geven. Tot op heden heeft de behandeling zich vooral gericht op stabilisatie wat betreft angst en stemming en het versterken van het zelfgevoel, zodat mevrouw zo goed mogelijk, binnen haar omstandigheden, kon functioneren in haar dagelijks leven. Dit is gedaan middels wekelijkse behandelgesprekken en met behulp van medicatie ter onderdrukking van de angst en om als gevolg daarvan ook te kunnen slapen. Er is slechts beperkt aandacht besteed aan haar trauma 's omdat dit gezien de moeilijke omstandigheden en onzekerheden omtrent verblijf dan wel uitzetting voor mevrouw te zwaar is gebleken en leidde tot, wat we noemen, dissociatie. " De rechtbank is van oordeel dat uit voornoemde informatie is af te leiden dat bij sprake is van psychische beperkingen en dat behandeling nodig is Uit de medische informatie valt naar het oordeel van de rechtbank evenwel niet af te leiden dat sprake is van suïcidaliteit bij in een mate dat kan worden gesteld dat een situatie als bedoeld in artikel 3 van het EVRM aan de orde is. Uit de brief van 13 november 2009 van orthopedagoog i.o.t. gz-psycholoog, M. Snapper, en ook uit haar brief van 14 september 2010, concludeert de rechtbank dat de mate van suicidaliteit van samenhangt met de angst voor een dreigende uitzetting. Deze vrees is niet asielgerelateerd en valt buiten het beoordelingskader van artikel 3 van het EVRM Uit het voorgaande volgt dat verweerder de gestelde psychische omstandigheden van niet als zodanig ernstig heeft hoeven aanmerken dat sprake is van een situatie als bedoeld in artikel 3 van het EVRM en op juiste gronden heeft geweigerd om aan op

9 Zaaknummers: Awb 09/20365, Awb 09/20362, Awb 09/20203, Awb 09/20204, Awb 09/20363, Awb 09/20360, Awb 09/20364 blad 6 grond van artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, Vw 2000 een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd, als bedoeld in artikel 28 van die wet, te verlenen. Het beroep van moet ook in zoverre ongegrond worden verklaard. Nu de beroepen ongegrond worden verklaard bestaat geen aanleiding tot toepassing van het bepaalde in artikel 8:75 van de Awb. 3. Beslissing De rechtbank: verklaart de beroepen ongegrond..) Aldus gegeven door mr. T.F. Bruinenberg en in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van M. Lammerts-Rannenburg als griffier op 18 februari de griffier de rechter :> Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen vier weken na de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, onder vermelding van "hoger beroep vreemdelingenzaken", postbus 16113, 2500 BC te 's-gravenhage. Ingevolge artikel 85 Vw 2000 dient het beroepschrift, in aanvulling op de vereisten gesteld in artikel 6:5 Algemene wet bestuursrecht, één of meer grieven tegen de uitspraak te bevatten. Artikel 6:6 Awb is niet van toepassing. Afschrift verzonden op: 2 1 FEB 2011

10 BRUINS A VOCATEN t PFR AANnFTFKFNDFPOST Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenkamer Postbus BC 'S-GRAVENHAGE Lemmer, 8 maart 2011 RAAD VAN STATE y?\r. INGEKOMEN AA MRT 2011 ZAAKNR. AAW: 22 BEHANDELD: DO: PAR: Mr T. Bruinsma Mr S.R. Nohar mw. Mr E. Ebes Mr B. de Haan Mr R. Roelofsen mw. Mr C.C. Roza Inzake Dossiernr Uw ref. 1 /STAAT /R 09 / 20365, 09 / 20362, 09 / 20203, 09 / 20204, 09 / 20363, 09 / 20360, 09 / Edelachtbare griffier, Bijgaand gelieve u in bovenvermelde zaak aan te treffen het hoger beroepschrift d.d. 8 maart Een kopie van het hoger beroepschrift heb ik heden eveneens verzonden aan verweerder. Correspondentieadres: Postbus AB Lemmer Bezoekadres: Nieuwburen 32 Lemmer Tel.: Fax: info@bruinsmaadvocaten.nl Betalingen kunnen uitsluitend plaatsvinden op bankrekening , t.n.v. MrT. Bruinsma Stichting Derdengelden. ledere aansprakelijkheid wordt door ons beperkt tot het bedrag dat in het betreffende geval door onze beroepsaansprakelijkheidsverzekering wordt gedekt.

11 Toevoeging is aangevraagd BRUINS VOCATEN RAAD VAN STATE INGEKOMEN O 9 MRT 2011 * HQpF p RFRQEP ZAAKfo'R. AAN: BEHANDELD; DO: PAR: Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenkamer Postbus BC 'S-GRAVENHAGE Betreft mijn cliënten geboren OD Dossiernr: V-nr: Procedurenr: allen van Burundische nationaliteit * 09 / 20365, 09 / 20362, 09 / 20203, 09 / 20204, 09 / 20363, 09/20360,09/20364 Geeft eerbiedig te kennen: mans verblijvende te te dezer zake domicilie Kiezende te Lemmer, aan de Nieuwburen no. 32, ten kantore van de advocaat Mr R. Roelofsen die in deze door appellanten bepaaldelijk gevolmachtigd is tot het instellen van het hoger beroep en als zodanig voor appellanten zal optreden en dit hoger beroep zal ondertekenen. Appellanten hebben op 4 juni 2009 beroep ingesteld bij de Rechtbank te 's- Gravenhage tegen de afwijzende beschikking van de Staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties d.d. 11 mei Bij zijn uitspraak van 18 februari 2011 heeft de Rechtbank het beroep van appellanten ongegrond verklaard (productie 1). 2 Appellanten kunnen zich niet verenigen met de uitspraak van de Rechtbank te 's- Gravenhage dd 18 februari Naar aanleiding van deze uitspraak dienen appellanten thans hoger beroep in bij uw Afdeling.

12 BRUINSMMDVOCATEN Appellanten menen dat zij procesbelang hebben bij hun appel. Zij dreigen immers uit Nederland te worden verwijderd, nu de uitspraak van de Rechtbank negatief is. GRIEVEN NAAR AANLEIDING VAN DE UITSPRAAK VAN DE RECHTBANK TE 'S- GRAVENHAGE, ZITTINGHOUDENDE TE GRONINGEN D.D. 18 FEBRUARI 2011, VERZONDEN OP 21 FEBRUARI 2011 Grief 1: Grief 1 richt zich tegen r.o. 2.7 voor zover daarin vermeld staat dat van appellanten mocht worden gevergd dat zij in de eerste procedure op enigerlei wijze -hoe summier ook- gewag hadden gemaakt van de verkrachtingen en van hun onvermogen daarover nader te verklaren. Toelichting: In de gronden beroep is er op gewezen dat appellante 2 in haar eerste nader gehoor haar hoofd in haar sluier verbergt en begint te huilen nadat zij heeft verteld over het bezoek van de militairen. Nu tevens is gewezen op de culturele aspecten in verband waarmee vrouwen in Burundi niet bereid zijn aangifte te doen stellen appellanten dat wel summier gewag is gemaakt van de verkrachtingen en het onvermogen hierover te verklaren, te meer nu het een feit van algemene bekendheid is dat in Burundi seksueel geweld tegen vrouwen zonder onderscheid naar etniciteit en leeftijd op grote schaal voorkomt. Grief 2: Grief 2 richt zich tegen het ontbreken van een oordeel ten aanzien van de nadrukkelijk naar voren gebrachte beroepsgrond dat het BMA door verweerder had moeten worden ingeschakeld. Toelichting: Door appellanten is er op gewezen dat de veelheid aan medische informatie aanleiding had moeten zijn tot onderzoek door het BMA, gezien de aard en ernst van de klachten van appellanten en de meervoudige verkrachtingen waaraan meerdere leden van het gezin onderworpen zijn geweest. Door zich hier niet over uit te spreken is de uitspraak onvoldoende gemotiveerd. 2

13 BRUINStöVVOCATEN Grief 3: Grief 3 richt zich tegen het ontbreken van een toets aan artikel 3 EVRM ten aanzien van appellanten en Toelichting: Bij laatstgenoemde (minderjarige) appellant is bij gronden beroep d.d. 7 juli 2009 uitdrukkelijk gewezen op een scala aan klachten, te weten nachtmerries, inslaapproblemen, angst en paniekaanvallen en PTSS en een gestagneerde persoonlijkheidsontwikkeling in verband met mogelijke uitzetting naar het land van herkomst en een en ander is onderbouwd met schriftelijke medische informatie. Niet valt in te zien waarom de rechtbank haar toets inzake artikel 3 EVRM heeft willen beperken tot appellante en zich geenszins heeft uitgesproken over appellant en overigens ook over de moeder en de tante van I voor wie op 30 april 2009 ook medische informatie was ingebracht als aanvulling op de zienswijzen van 27 april De rechtsgelijkheid is in casu in het geding nu de medische klachten grotendeels vergelijkbaar zijn en daarmee is de uitspraak onvoldoende gemotiveerd. Grief 4: Grief 4 richt zich tegen (de tweede) r.o voor zover de rechtbank daarin overweegt dat uit de medische informatie niet valt af te leiden dat sprake is van suïcidaliteit in een mate dat kan worden gesteld dat een situatie als bedoeld in artikel 3 EVRM aan de orde is en dat de mate van suïcidaliteit samen zou hangen met de angst voor een dreigende uitzetting. Toelichting: Grief 4 hangt samen met grief 2 en de rechtbank gaat met haar eigen interpretatie van de aangedragen medische informatie al te zeer op de stoel van behandelaar zitten. De conclusie dat de mate van suïcidaliteit slechts samenhangt met de angst voor een dreigende uitzetting wordt daarbij niet gedragen door de medische informatie. Gewezen wordt op de aanvullende gronden van 16 november 2009 waarbij een brief van van 13 november 2009 is overgelegd. Daarin staat een zeer hoge mate van suïcidaliteit en volledige decompensatie vermeld, waarbij nauwelijks aanspreekbaar zou zijn. Daarnaast wordt weliswaar gesproken over een buitengewoon hoog angstniveau om terug te keren naar Burundi, maar een verband hiertussen wordt door de behandelend orthopedagoog i.o.t. gz-psycholoog niet benoemd. In de door de rechtbank genoemde brief van 14 september 2010 wordt suïcidaliteit van niet genoemd. Niet valt dan ook in te zien hoe de rechtbank mede uit deze brief de conclusie heeft kunnen trekken dat de mate van suïcidaliteit samenhangt met de angst voor een dreigende uitzetting. 3

14 BRUINS VOCATEN Grief 5: Grief 5 richt zich tegen r.o voor zover daarin vermeld staat dat de vrees niet asielgerelateerd zou zijn en tevens dat deze buiten het beoordelingskader van artikel 3 EVRM zou vallen. Toelichting: Niet toegelicht wordt waarom de omschreven vrees niet asielgerelateerd zou zijn. Door enerzijds de vrees als zijnde niet asielgerelateerd aan te duiden, waardoor deze buiten het beoordelingskader van artikel 3 EVRM zou vallen en anderzijds wel een inhoudelijke EVRM toets te verrichten is de uitspraak onvoldoende inzichtelijk en innerlijk tegenstrijdig. REDENEN WAAROM appellanten zich wenden tot uw Afdeling bestuursrechtspraak met het eerbiedige verzoek de bestreden uitspraak van de Rechtbank te 's- Gravenhage d.d. 18 februari 2011 te vernietigen, met veroordeling van de Staat der Nederlanden in de proceskosten in beide instanties. Lemmer, 8 maart 2011 lijk gevolmachtigde Roelofsen 4