Businesscase depressiepreventie KOPP/KVO Riagg Maastricht

Transcriptie

1 Businesscase depressiepreventie KOPP/KVO Riagg Maastricht Inleiding In het kader van een driedelige workshop in 2013 van GGD Nederland en het Trimbos instituut heeft Jac Meijers onderstaande casus uitgewerkt. Kinderen van ouderen met psychische problemen (KOPP) en kinderen van verslaafde ouders (KVO) hebben een verhoogde kans (59%) om ook zelf een psychisch probleem of een verslaving te ontwikkelen. Mede gezien de omvang van deze risicogroep in Nederland ( KOPP/KVO kinderen onder de 18 jaar) is dit een belangrijke doelgroep voor preventie, met name ook voor het speerpunt depressiepreventie van gemeenten en GGD in Zuid-Limburg. Bij de inventarisatie van het depressiepreventie-aanbod door Jac Meijers in 2012, bleek de financiering van KOPP-interventies bij de RIAGG groep Maastricht een probleem te zijn. De selectieve preventie in de tweede lijns GGZ wordt niet meer vergoed door de zorgverzekeraars. De bedoeling is dat de financiering van preventie, waaronder KOPP/KVO, overgaat van de zorgverzekeraars naar de gemeenten. Deze plicht ligt vanaf nu dus bij de gemeenten. De GGZ-expertise op dit gebied is er en de vragen stapelen zich op, maar financiering door de gemeente blijft vooralsnog uit. Daarom is ervoor gekozen deze casus voor dit thema uit te werken voor de subregio Maastricht-Heuvelland. KVO wordt in deze regio uitgevoerd door Mondriaan (i.s.m. Riagg). KVO maakt 4% uit van de totale groep KOPP/KVO-kinderen 2 en wordt dit in deze casus meegenomen. Omvang KOPP/KVO Nederland telt op jaarbasis mensen met een psychische aandoening en/of verslaving en met kinderen in de leeftijd tot 18 jaar. In totaal hebben deze ouders kinderen onder de 18 jaar 1. Het aantal kinderen met een ouder met een psychische aandoening is berekend op basis van het aantal ouders in Nederland dat het afgelopen jaar een stemmingsstoornis, een angststoornis (exclusief specifieke fobie) of ADHD had. Daarnaast zijn er kinderen die een ouder hebben met een andersoortig psychisch probleem zoals een psychose, eetstoornis, schizofrenie of borderline. Omdat hierover geen recente bevolkingsgegevens beschikbaar zijn, konden deze KOPP kinderen niet in de berekening worden meegenomen. De berekende aantallen vormen daarmee een ondergrens van het daadwerkelijke aantal KOPP/KVO kinderen. Ongeveer 96% van deze kinderen heeft een ouder met ten minste één psychische aandoening zoals een depressie, paniekstoornis of ADHD. Bij 4% van de kinderen heeft de ouder een verslaving. Veelal heeft deze ouder ook nog een andere psychische aandoening. 2 Verschillende longitudinale studies tonen aan dat de kans op het ontwikkelen van een psychiatrische stoornis voor kinderen van een ouder met psychische problemen varieert van 41 tot 77% (Beardslee e.a., 1998; Rutter & Quinton, 1984). Bij vergelijkingen met kinderen van gezonde ouders zijn hoge odds-ratios gevonden die erop duiden dat bijvoorbeeld kinderen van depressieve ouders twee tot drie maal zo hoge kans lopen psychiatrische problemen te ontwikkelen (Weissman e.a., 2006) tot zelfs een achtmaal zo 1 KOPP/KVO Factsheet Trimbos Berekeningen door S. van Dorsselaer en R. de Graaf op basis van: De Graaf, R., Ten Have, M. & Van Dorsselaer, S. (2010). De psychische gezondheid van de Nederlandse bevolking. NEMESIS-2: Opzet en eerste resultaten. Utrecht: Trimbos-instituut. 1

2 hoge kans (Wickramaratne & Weissman, 1998). 3 KOPP/KVO kinderen doen vijf keer vaker een beroep op de geestelijke gezondheidszorg dan kinderen van ouders zonder psychopathologie. In een literatuurstudie over KOPP/KVO van Trimbos uit 2010 werd berekend dat 58,7% van alle KOPP/KVO-kinderen later psychische problemen ontwikkeld, waarvan 57% tijdelijke en 43% blijvende (chronische) psychische problemen. Dit percentage gebruiken we in deze businesscase. Uit RCT (Randomized Controlled Trial) effect onderzoek blijkt dat deze KOPP/KVO-groepen effectief zijn 4. Samenvattend: Nederland telt op jaarbasis mensen met een psychische aandoening en/of verslaving en met kinderen in de leeftijd tot 18 jaar. Van deze groep KOPP/KVO kinderen ontwikkelt ruim de helft psychische problemen. Voor meer informatie over aard en omvang van dit probleem wordt verwezen naar Kwetsbare kinderen, literatuurstudie over verhoogde risicogroepen onder kinderen van ouders met psychische of verslavingsproblemen. Trimbos Instituut 2010 en de KOPP/KVO Factsheet, Trimbos Kosten psychische problemen De totale kosten in Nederland per jaar voor zorg, arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid door psychische factoren en verslaving wordt ingeschat op 10 miljard (zie bijlage). Nederland telt ongeveer 2 miljoen mensen met een psychische of verslavingsproblemen. Dit betekent dat kosten voor zorg, arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid voor mensen met psychische problemen gemiddeld per persoon per jaar bedragen. Naast deze concrete kosten, is kwaliteit van leven een andere veelgenoemde "kostenpost". Zo heeft iemand met een moderate depression een kwaliteit van leven die 35% lager ligt dan iemand met 'perfecte gezondheid'. Wanneer een volledig gezond levensjaar conservatief gewaardeerd wordt tegen euro (internationaal gezien wordt gebruikt), dan zijn de kosten die we als maatschappij hechten aan een persoon met psychische klachten gedurende 1 jaar gelijk aan 25% (ingeschatte percentage minder functioneren door psychische klachten algemeen) * = 5000 euro. Dit zijn dus minder harde euro's dan op het gebied van zorg- en verzuimkosten, maar spreken toch tot de verbeelding bij gemeenten die de kwaliteit van leven van hun populatie willen vergroten. Naast deze kosten kunnen we denken aan minder vrijwilligerswerk, minder geleverde mantelzorg, meer benodigde mantelzorg en minder participatie (informatie van Joran Lokkerbol Trimbos op basis artikel Smit 5 ). De totale maatschappelijke kosten per persoon per jaar met psychische problemen komen hiermee uit op ,=. Maatschappelijke kosten KOPP/KVO regio Zuid-Limburg De regio Zuid-Limburg telt ongeveer ( [inw.zl]/ [inw.nl]) x (aantal KOPP/KVO kinderen onder 18 jaar in Nederland 6 ) = KOPP/KVO kinderen onder 18 jaar. Van deze KOPP/KVO kinderen in ZL zal 58,7% (= ) bij geen preventie of begeleiding zelf psychische problemen krijgen. Dit betekent dus dat over hun 3 Bron: Kwetsbare kinderen, Literatuurstudie over verhoogde risicogroepen onder kinderen van ouders met psychische of verslavingsproblemen. Trimbos Instituut KOPP/KVO Factsheet Trimbos Costs of Nine Common Mental Disorders: Implications for Curative and Preventive Psychiatry. Filip Smit, Pim Cuijpers Jan Oostenbrink, Neeltje Batelaan, Ron de Graaf, Aartjan Beekman. The Journal of Mental Health Policy and Economics 9, (2006). 6 KOPP/KVO Factsheet Trimbos

3 hele leven genomen 58,7% van deze KOPP/KVO kinderen een keer of vaker een tijdelijk of blijvend psychisch probleem ontwikkelt. Als we ervan uitgaan dat deze KOPP/KVO-kinderen gemiddeld gedurende 5 jaren van hun resterend leven psychische problemen ondervinden (sommigen hun hele leven lang), dan zijn de totale kosten voor zorg, arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid van KOPP/KVO in Zuid-Limburg: (aantal KOPP/KVO kinderen in ZL met psychische problemen) x (kosten psychische problemen per jaar) x 5 jaren = 614,4 miljoen. Dit zijn de kosten berekend over een heel life span. Voor de jaarlijkse kosten moeten we dit bedrag delen over de resterende levensjaren van KOPP/KVO kinderen. Als we uitgaan van een gemiddelde resterende levensduur van 70 jaren, dan zijn de kosten per levensjaar voor KOPP/KVO-kinderen in Zuid-Limburg (614,4 :70 =) 8,8 miljoen. Maatschappelijke winst KOPP/KVO interventies regio Zuid-Limburg De incidentie (nieuwe gevallen van KOPP/KVO-kinderen) is ongeveer 1163 kinderen per jaar [20.934/18]). Bij een maximaal bereik van 100% zouden de GGZ instellingen in ZL per jaar dus 1163 nieuwe KOPP/KVO-kinderen bereiken. Honderd procent bereik is irreëel. Ik ga in deze casus uit van een maximaal reëel bereik van 20% van alle KOPP/KVOkinderen (=233). Daarnaast ga ik in deze casus uit van de voorzichtige aanname voor de effectiviteit dat alle KOPP/KVO-preventieve interventies slechts bij 25% van de deelnemers deze problematiek zou kunnen voorkomen voor de duur van 5 jaar (de levensverwachting van deelnemers na de KOPP/KVO-interventies is gemiddeld nog 70 jaar). Bij deze voorzichtige aannames zou de maatschappelijk winst van KOPP/KVO preventie in Zuid Limburg het volgende bedrag zijn: - 20% bereik = 233 KOPP/KVO-kinderen 233 x - Effectiviteit bij 25% van de deelnemers 0,25 x - Het gedeelte KOPP/KVO-kinderen dat psychische of verslavingsproblemen zal ontwikkelen 0,587 x per jaar maatschappelijke opbrengst gedurende 1 jaar. 7 = Totaal maatschappelijke winst: Realistisch geschatte kosten KOPP/KVO-interventies in regio Zuid-Limburg De uitvoeringskosten per groepsgerichte KOPP/KVO-interventie voor gemiddeld 6 kinderen per groep bedragen Als per KOPP/KVO-interventiegroep gemiddeld 6 deelnemers zijn, dan moeten voor de 233 KOPP/KVO kinderen 39 groepsgerichte KOPP/KVOinterventies per jaar uitgevoerd worden. Dit kost 39 x = per jaar. De coördinatie- wervings- en overheadkosten per jaar bedragen per subregio Dat is in totaal voor de hele regio Zuid-Limburg (Parkstad, Maastricht-Heuvelland en Westelijke Mijnstreek). De totale kosten voor KOPP/KVO interventies komen hiermee uit op per jaar. Zoals hiervoor uitgerekend levert dit een ongeveer even groot bedrag ( ) aan maatschappelijke opbrengst op door o.a. minder zorgkosten, arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid. De return on investment (wat de maatschappij voor iedere geïnvesteerde euro terug krijgt) is ongeveer 1 euro. Met andere woorden, iedere euro investering voor KOPP/KVO preventie levert evenveel aan maatschappelijke opbrengst, en is dus een goed investering. Dit alles is berekend bij een inschatting van de effectiviteit van 25% en een effectduur van 7 Voor het effect van preventie gaan we ervan uit dat KOPP/KVO-interventies gedurende 1 jaar psychische problemen kunnen voorkomen. 3

4 preventie van 1 jaar. Bij een hogere effectiviteit en langere effectduur zal het verdieneffect groter zijn. Aantal KOPP/KVO kinderen in subregio Maastricht-Heuvelland De RIAGG Maastricht-Heuvelland is gericht op de gemeenten Eijsden-Margraten, Gulpen- Wittem, Maastricht, Meerssen, Vaals en Valkenburg aan de Geul. Deze gemeenten tellen in totaal Kinderen in de leeftijd van 0-19 jaar. Tabel. Aantal 0-19 jaar in Maastricht-Heuvelland Aantal 0-19 jaar Eijsden-Margraten 5454 Gulpen-Wittem 2672 Maastricht Meerssen 4031 Vaals 1674 Valkenburg 3085 Totaal Gemiddeld heeft elke gemeente ongeveer 17% van de kinderen onder de 18 jaar een ouder met een psychisch probleem of een verslaving 8. Voor deze subregio betekent dat in totaal KOPP/KVO-kinderen. De incidentie (jaarlijkse nieuwe gevallen) van KOPP/ KVO-kinderen in deze subregio per jaar is 245 kinderen [6.559 /19]. Riagg Maastricht denkt bij maximale inzet 200 kinderen in KOPP/KVO-preventie interventies per jaar te kunnen bereiken. Dat betreft selectieve preventie: preventie voor de groep kinderen met een verhoogd risico. Huidige bereik subregio: Als referentie zijn we uitgegaan van de cijfers uit 2011, omdat vanaf 2012 alleen nog een uitloop was voor de geplande activiteiten. Het huidige bereik van het aantal KOPP/KVO-kinderen in 2011 van de Riagg-groep is: 1. KOPP/KVO moeder-baby - 2. KOPP/KVO doe-praatgroep 8-12 jaar KOPP/KVO pubergroep jaar KOPP/KVO 16+ groep 4 5. KOPPopMaat dit is individuele interventie voor een gezin waarbij de Triple P opvoedmethode wordt gebruikt. Dat is in 2011 bij 35 gezinnen toegepast met gemiddeld 2 kinderen per gezin (in totaal dus 70 kinderen bereikt). Voor een gedeelte (hier gesteld op 50%) worden hiermee dezelfde kinderen als de deelnemers in de overige KOPPinterventies bereikt. Het extra aantal kinderen dat met deze interventie KOPPopMaat wordt bereikt = 50% x 70 kinderen = KOPP/KVO kop op ouders (opvoedcursus voor ouders) 2 7. Overige preventieve interventies KOPP/KVO - Totale bereik aantal KOPP/KVO-kinderen in 2011: 67 8 Handreiking KOPP/KVO, Trimbos

5 Wijkgericht aanbod: naast bovenstaand aanbod is de RIAGG-groep actief in de aandachts wijken Caberg (3290 inw.), Malpertuis (2490 inw.) en Malberg (5300 inw.). In deze drie wijken waren in 2012: 324 kinderen in behandeling in de tweedelijn (kosten: 324 x 101 p/u x 8 uren = ). Voor de eerste lijn hebben we algemene gegevens gebruikt van alle mensen in die regio s die in behandeling waren bij Prima (eerste lijn GGZ). Drie scenario s voor regio Maastricht-Heuvelland De gelden voor de KOPP ondersteuning in de regio Maastricht-Heuvelland door de zorgverzekeraars zijn gestopt en 2012 diende nog als uitloop voor de lopende activiteiten. Zorgverzekeraars zijn een belangrijke samenwerkingspartnervoor gemeenten op het terrein van KOPP/KVO. Volgens de Zorgverzekeringswet (ZVW) zijn zorgverzekeraars verantwoordelijk voor de financiering van geïndiceerde preventie. Een uitspraak van het College voor Zorgverzekeringen (CVZ) heeft bepaald dat KOPP/KVO interventies tot het domein van de selectieve preventie behoren en daarmee niet langer onder de verantwoordelijkheid van zorgverzekeraars vallen, maar onder de veratnwoordelijkheid van gemeenten (WPG, WMO). Vanaf 2013 is er in de subregio Maastricht-Heuvelland geen KOPP-uitvoering noch - coördinatie meer. De bedoeling is dat de financiering van preventie overgaat van de zorgverzekeraars naar de gemeenten. De expertise is er en de vragen stapelen zich op, maar financiering door de gemeenten blijft vooralsnog uit. In onderstaande scenario s zijn de (individuele en groepsgerichte) behandelingskosten niet meegenomen, alleen de kosten voor preventie, omdat het in deze primair gaat over deze verantwoordelijkheid van de gemeente. 1. Investeren 0: het KOPP-KVO-aanbod van voorgaande jaren volledig afbouwen. Maatschappelijke kosten: jaarlijks 200 KOPP/KVO-kinderen (die met interventies bereikt kunnen worden) x 58,7% (het gedeelte KOPP/KOV-kinderen dat psychische of verslavingsproblemen zal ontwikkelen) x 25% (geschat percentage KOPP/KVOkinderen waarbij preventie effectief is) x (maatschappelijke kosten gedurende 1 jaar door o.a. meer zorgkosten, meer arbeidsverzuim en minder participatie die met preventie voorkomen hadden kunnen worden) = Investeren 1: KOPP-KVO-aanbod 2011 continueren. Bereik: 67 KOPP/KVO-kinderen per jaar. Uitvoeringskosten preventieaanbod: 6 groepen x = per jaar. Coördinatie-, trainings-, voorlichtings- en wervingskosten: Maatschappelijke opbrengsten: 67 kinderen x 58,7% (het gedeelte KOPP/KOVkinderen dat psychische of verslavingsproblemen zal ontwikkelen) x 25% (geschat percentage KOPP/KVO-kinderen waarbij preventie effectief is) x (maatschappelijke kosten gedurende 1 jaar door o.a. meer zorgkosten, meer arbeidsverzuim en minder participatie die met preventie voorkomen hadden kunnen worden)= Maatschappelijke winst: Opbrengst minus kosten =

6 3. Investeren 2: KOPP-KVO-aanbod uitbreiden naar 200 kinderen per jaar. Bereik: [20% x 782] = 200 KOPP/KVO-kinderen per jaar. Uitvoeringskosten preventieaanbod: 18 groepen x = per jaar. Coördinatie-, trainings-, voorlichtings- en wervingskosten: Maatschappelijke opbrengsten: 200 KOPP/KVO-kinderen x 58,7% (het gedeelte KOPP/ KOV-kinderen dat psychische of verslavingsproblemen zal ontwikkelen) x 25% (geschat percentage KOPP/KVO-kinderen waarbij preventie effectief is) x (maatschappelijke kosten gedurende 1 jaar door o.a. meer zorgkosten, meer arbeidsverzuim en minder participatie die met preventie voorkomen hadden kunnen worden)= Maatschappelijke winst: Opbrengst minus kosten = De maatschappelijke opbrengsten en winst zijn berekend op basis van effectiviteit bij 25% van de kinderen en een effectduur van 1 jaar. Bij een hogere inschatting van de effectiviteit en de effectduur zal het verdieneffect nog hoger zijn. ir. Jac Meijers medewerker beleid en onderzoek GGD Westelijke Mijnstreek Afdeling Kennis & Innovatie 2013 Bij deze berekening is nauw samengewerkt met drs. Jenny Stolte, preventiecoördinator RIAGG Groep Maastricht-Heuvelland en Joran Lokkerbol van Trimbos instituut. 6

7 LITERATUUR 1. Factsheet KOPP/KVO, Trimbos instituut Handreiking KOPP/KVO, Trimbos instituut Kwetsbare kinderen. Literatuurstudie over verhoogde risicogroepen onder kinderen van ouders met psychische of verslavingsproblemen. G. Romijn, I. de Graaf en M. de Jonge, Trimbos instituut Van Santvoort, F., Hosman, C., Van Doesum, K., & Janssens, J. (2011). Preventie programma KOPP/KVO onder vuur. Tijdschrift voor Gezondheidswetenschappen, 1, Berekeningen door S. van Dorsselaer en R. de Graaf op basis van: De Graaf, R., Ten Have, M. & Van Dorsselaer, S. (2010). De psychische gezondheid van de Nederlandse bevolking. NEMESIS-2: Opzet en eerste resultaten. Utrecht: Trimbos-instituut. 6. Romijn, G., De Graaf, I. & De Jonge, M. (2010). Kwetsbare kinderen. Literatuurstudie over verhoogde risicogroepen onder kinderen van ouders met psychische of verslavingsproblemen. Utrecht: Trimbos-instituut. 7. Hosman, C.M.H., Van Doesum, K.T.M., & Van Santvoort, F. (2009). Prevention of emotional problems and psychiatric risks in children of parents with a mental illness in the Netherlands: I. The scientific basis to a comprehensive approach. Australian e- Journal for the Advancement of Mental Health, 8(3), Rutter, M., Moffitt, T.E., & Caspi, A. (2006). Gene-environment interplay and psychopathology: multiple varieties but real effects. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 47(3/4), Reupert, A., Cuff, R., Drost, L., Foster, K., Van Doesum, K., & Van Santvoort, F. (2012). Intervention programs for children whose parents have a mental illness: a review. Medical Journal of Australia, 1, Suppl 1, Van Santvoort, F., Hosman, C., Van Doesum, K., & Janssens, J. (subm.). Effectiveness of preventive support groups for children (8-12) of mentally ill or addicted parents: a randomized controlled trial. 11. Van Doesum, K.T.M., Riksen-Walraven, J.M., Hosman, C.M.H., & Hoefnagels, C. (2008). A randomized controlled trial of a home-visiting intervention aimed at preventing relationship problems in depressed mothers and their infants. Child Development, 79(3), Goossens, F.X., & Speetjens, P. (2010). Financiering KOPP/KVO. Een inventarisatie. Utrecht: Trimbos-instituut. 7

8 13. Bijlage 1: Kosten psychische problemen in Nederland Volgens onderstaande tabel telt Nederland ongeveer 2 miljoen mensen met een behandelbare psychische stoornis (prevalentie excl. autisme, dementie en verstandelijke handicap), met ongeveer 3,5 miljard aan zorgkosten: zie onderstaande tabel. De behandelkosten van deze psychische aandoeningen in 2007 zijn gemiddeld 1742 per persoon per jaar. Tabel. Psychische en verslavingsproblemen in Nederland en kosten Psychische problemen (1) Omvang NL zorgkosten per jaar in (op in tot inw.) Stemmingsstoornis (2) Angststoornissen (3) Schizofrenie (4) Alcoholafhankelijkheid (5) Drugsafhankelijkheid (6) Eetstoornissen (7) Gedragsstoornissen kinderen en jongeren (8) ADHD bij jongeren (9) Totaal Autisme, dementie en verstandelijke handicap zijn in dit overzicht niet meegenomen omdat hierin geen relatie met KOPP/KVOverondersteld wordt. 2. In 2007 leden in Nederland naar schatting mensen van 18 tot 65 jaar gedurende enige tijd aan een stemmingsstoornis. In 2005 bedroegen de kosten van zorg voor mensen met een depressie 773 miljoen euro. Hiervan ging het grootste deel naar de geestelijke gezondheidszorg (58%), gevolgd door genees- en hulpmiddelen (15%). Naar schatting bereikt depressiepreventie jaarlijks slechts ongeveer 1% van het aantal mensen dat een depressie ontwikkelt. Recente cijfers laten een stijging zien van het bereik. Vooral internetinterventies hebben een hoog bereik, maar de kans op voortijdig afhaken is ook groot. Definitieve bereikcijfers zijn nog niet beschikbaar. Interventies gericht op depressiepreventie zijn over het algemeen niet duur; met name (online) zelfhulpcursussen zijn relatief goedkoop als ze eenmaal ontwikkeld zijn. ( depressie-samengevat-kopie/) 3. In 2007 werd het aantal personen met een angststoornis van 18 tot 65 jaar op basis van bevolkingsonderzoeken geschat op ( mannen en vrouwen). Met name fobieën (angst voor een specifiek voorwerp of een specifieke situatie met vermijdingsgedrag) komen vaak voor. Het percentage mensen tussen de 18 en 65 jaar met angststoornissen in Nederland is vergelijkbaar met dat in andere Europese landen en Canada en iets lager dan in de VS. In 2005 bedroegen de kosten van zorg voor mensen met angststoornissen 286 miljoen euro. Hiervan gaat het grootste deel naar de geestelijke gezondheidszorg (45%), gevolgd door eerstelijnszorg (23%) en genees- en hulpmiddelen (21%). De meeste kosten worden gemaakt in de leeftijdsgroep jaar. Dit is ook de groep met de meeste patiënten Binnen de populatie huisartspatiënten in Nederland hebben ongeveer mensen schizofrenie. De kosten van de zorg voor schizofrenie bedroegen 517,4 miljoen euro in Het grootste deel (90%) daarvan is toe te schrijven aan de sector geestelijke gezondheidszorg en maatschappelijke opvang Op grond van bevolkingsonderzoek wordt geschat dat alcoholafhankelijkheid voorkomt bij ongeveer 0,75% van de volwassen (18-64 jaar) bevolking van Nederland: ruim mensen ( mannen en vrouwen) in In 2008 stierven ruim 760 mensen aan oorzaken waarbij alcohol expliciet werd genoemd als primaire doodsoorzaak. Daarnaast is per jaar nog sprake van bijna sterfgevallen waarbij alcohol genoemd wordt als een secundaire doodsoorzaak. Dit zijn onderschattingen. In 2008 stonden ongeveer personen geregistreerd bij de verslavingszorg met als primaire problematiek alcoholgebruik (Van Laar et al., 2010). Daarnaast hadden ruim cliënten van de (ambulante) verslavingszorg alcohol als secundair probleem. Het aantal mensen met alcoholafhankelijkheid in 2007 lijkt vele malen lager dan die uit Dit komt doordat de diagnostische criteria van alcoholafhankelijkheid volgens het classificatiesysteem DSM-IV veel strenger zijn dan die in DSM-IIIR die in 2003 gebruikt werd. Ook is er een ander instrument gebruikt voor het vaststellen van de stoornissen. Er voldoen daardoor minder mensen aan de criteria voor de diagnose alcoholafhankelijkheid. In 2007 bedroegen de totale kosten aan afhankelijkheid van alcohol en drugs ruim 1 miljard euro. Dit komt overeen met 1,4% van de totale kosten voor de Nederlandse gezondheidszorg. De zorg voor afhankelijkheid van alcohol en drugs omvat 6,4% van alle kosten die gemaakt zijn voor psychische stoornissen (Slobbe et al., 2011). Van alle kosten voor afhankelijkheid van alcohol en drugs in 2007 ging twee derde naar de zorg voor mannen en een derde naar de zorg voor vrouwen. Het grootste deel van de kosten (bijna 60%) wordt gemaakt tuseen de 35 en 60 jaar. 6. In 2009 waren ongeveer personen van jaar afhankelijk van drugs, van wie er verslaafd waren aan cannabis. Drugsmisbruik kwam voor bij personen, van wie het bij personen om cannabismisbruik gaat. Daarnaast zijn er ongeveer probleemgebruikers van opiaten in Nederland. Dat komt neer op ongeveer 1,6 probleemgebruikers per duizend inwoners van 15 tot en met 64 jaar in Tussen 2001 en 2008 is het aantal problematische opiaatgebruikers in Nederland gedaald. Vergeleken met andere EU-landen heeft Nederland relatief weinig probleemgebruikers van opiaten. psychische-stoornissen/afhankelijkheid-van-alcohol-drugs-of-andere-middelen/afhankelijkheid-van-drugs/afhankelijkheid-van-drugs-en-anderemiddelen-samengevat/ 7. Naar schatting leden in 2003 ongeveer tot mensen aan anorexia, en ongeveer aan boulimia nervosa. Het overgrote deel (90-95%) van hen was vrouw. Van elke jonge vrouwen van 15 tot 29 jaar leden 370 aan anorexia en aan boulimia nervosa. In 2003 leden naar schatting mensen aan een eetstoornis die net niet voldeed aan de criteria voor anorexia of boulimia nervosa. In totaal 8

9 waren er in 2003 dus ongeveer mensen met een eetstoornis. Ongeveer de helft (55%) van het geschatte aantal patiënten met anorexia nervosa krijgen geen behandeling door professionals, maar zoeken hulp bij hun naaste omgeving. De oorzaak voor dit percentage ligt erin dat òf de patiënt zelf geen hulp zoekt of dat de stoornis niet door de huisarts wordt herkend. Als mensen met een eetstoornis bij de huisarts komen, verwijst deze ongeveer 70% van de anorexia nervosa patiënten en zo'n 80% van de boulimia nervosa patiënen naar de ggz (landelijk basisprogramma eetstoornissen, Trimbos, 2006). Hoeveel mensen met eetstoornissen gebruik maken van professionele zorg, en wat dat kost, is onduidelijk. De beschikbare cijfers zijn sterk verouderd. Naar schatting krijgt zo'n 10% zorg van de huisarts. Nog ongeveer 35% krijgt behandeling binnen de GGZ. Slechts 500 tot 800 worden opgenomen in een gespecialiseerde eetstoornisinstelling. Als stelpost gebruik ik (JM) voor de berekening 200 miljoen, hetgeen een lage aanname is. 8. Gedragsstoornissen zijn te onderscheiden in antisociale gedragsstoornis en een lichtere variant daarvan: de oppositioneel-opstandige gedragsstoornis (ODD). De diagnose wordt alleen bij kinderen en jongeren gesteld. Kenmerken van een antisociale gedragsstoornis zijn onder andere regelmatig stelen, liegen, spijbelen, dingen vernielen, vechten en dieren of mensen mishandelen. Kinderen met ODD vertonen langdurig vijandig en openlijk ongehoorzaam gedrag. Gedragsstoornissen hebben een vroege en een late variant; de vroege begint rond de peuter- of kleuterleeftijd, de late rond de puberteit. De vroege variant heeft een slechtere prognose dan de late variant. Naar schatting heeft 5,6% van de Nederlandse jongeren van dertien tot achttien jaar een antisociale gedragsstoornis; 0,7% heeft ODD. Dit betekent dat er in Nederland ongeveer jongeren in deze leeftijdscategorie met een gedragsstoornis zijn en bijna jongeren met ODD zijn. In westerse landen is een toename te zien van antisociale gedragsstoornis. Een antisociale gedragsstoornis komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Er zijn weinig verschillen in de aard en ernst van gedragsproblemen tussen landen en culturen. In 2005 bedroegen de kosten van de zorg voor psychische stoornissen (exclusief verstandelijke handicap) voor 0-19-jarigen 697 miljoen euro (Poos et al., 2008). Dit is 4,9% van de totale zorgkosten voor psychische stoornissen en 6,5% van de totale kosten voor zorg voor 0-19-jarigen in Nederland. Van de kosten van zorg voor psychische stoornissen voor kinderen en jongeren van 0-19 jaar gaat 62% naar de zorg voor jongens en 38% naar de zorg voor meisjes. gedragsstoornissen/hoeveel-zorg-gebruiken-patienten-en-kosten/ 9. Afgaand op een steekproef van jongeren zijn er in Nederland ongeveer 13 per duizend jongeren met ADHD. Omgerekend naar alle jarigen in Nederland zijn dit elk half jaar bijna 13 duizend jongeren. Van de kinderen onder de 16 jaar lijdt naar schatting 3% tot 5% aan ADHD; bij jongvolwassenen is dit 1% tot 3%. Het aantal kinderen met ADHD is de afgelopen twintig jaar niet of nauwelijks toegenomen. ADHD komt twee tot drie keer zo vaak voor bij jongens als bij meisjes. Er zijn weinig verschillen in de aard en ernst van gedragsproblemen tussen landen en culturen. Volgens Smit e.a. 1 (2006) is de prevalentie van psychische problemen in het jaar 2003 in de Nederlandse populatie van jarigen 20.9%, met een incidentie van 8.20 (per 100 pyrs). In 2011 was 22% van het langdurig verzuim het gevolg van van psychische klachten (365/ ArboNed, 2011). Eind 2011 waren psychische aandoeningen de meest gestelde diagnosen bij mensen met een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Bij 47% van alle arbeidsongeschikten (WIA/WAO, WAZ en Wajong) was de hoofddiagnose een psychische aandoening arbeidsverzuim-en-arbeidsongeschiktheid/wat-is-de-relatie-met-ziekten-en-aandoeningen/. Arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid kosten de Nederlandse samenleving jaarlijks bijna twintig miljard euro / pb.htm. Maatschappelijke kosten door arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid als gevolg van psychische of verslavingsproblemen worden door mij (JM) ingeschat op 6,5 miljard. Dat betekent dat de totale maatschappelijke kosten in Nederland per jaar voor zorgkosten, arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid door psychische factoren en verslaving door mij worden ingeschat op 10 miljard. Dit zou betekenen dat kosten voor zorg, arbeidsverzuim en arbeidsongeschiktheid voor mensen met psychische problemen bedragen gemiddeld per persoon per jaar bedragen [ kosten / mensen met psychische problemen). Volgens Smit e.a 9. waren in 2003 de gemiddelde extra kosten voor alle psychische problemen 3200 (zorg en arbeidsverzuim/arbeidsongeschiktheid). Joran Lokkerbol van Trimbos gaf in een ( ) daarnaast het volgende aan: Naast deze concrete kosten, is kwaliteit van leven een andere veelgenoemde "kostenpost". Iemand met een moderate depression heeft een kwaliteit van leven die 35% lager ligt dan iemand met 'perfecte gezondheid'. Wanneer een volledig gezond levensjaar conservatief gewaardeerd wordt tegen euro (internationaal gezien wordt gebruikt), dan zijn de kosten die we als maatschappij hechten aan een 9 Costs of Nine Common Mental Disorders: Implications for Curative and Preventive Psychiatry. Filip Smit, Pim Cuijpers Jan Oostenbrink, Neeltje Batelaan, Ron de Graaf, Aartjan Beekman. The Journal of Mental Health Policy and Economics 9, (2006) 9

10 persoon met depressie gelijk aan 35%* = 3500 euro. Dit zijn dus minder harde euro's dan op het gebied van zorg- en verzuimkosten, maar spreken toch tot de verbeelding bij gemeenten die de kwaliteit van leven van hun populatie willen vergroten. Dit zijn de 3 meest gebruikte kostenposten als gevolg van het hebben van een depressie, omdat deze het makkelijkst zijn te kwantificeren (al blijven het natuurlijk inschattingen). Andere kostenposten die je kunt noemen i.v.m. depressie, maar die niet (makkelijk) te kwantificeren zijn, zijn minder vrijwilligerswerk, minder geleverde mantelzorg, meer benodigde mantelzorg, minder participatie, etc. 10

11 Bijlage 2 Jaarlijks ontwikkelen mensen eerste psychische aandoening17 januari 2013 Jaarlijks ontwikkelen naar schatting mensen voor het eerst een psychische aandoening, zoals een angststoornis, stemmingsstoornis of middelenstoornis. Jongeren, lager opgeleiden en mensen met een lager inkomen lopen een verhoogd risico. Een scheiding, overlijden van een partner, verlies van werk of een beduidende teruggang in inkomen zijn risicofactoren. Dat blijkt uit de eerste resultaten van de tweede meting van NEMESIS-2: de Netherlands Mental Health Survey and Incidence Study-2. NEMESIS-2 is een representatief onderzoek naar de psychische gezondheid van volwassenen van jaar in de algemene bevolking. De tweede meting vond plaats tussen november 2010 en juni 2012, drie jaar na de eerste meting. Het rapport met de resultaten van de tweede meting is vandaag aangeboden aan de Tweede Kamer. In de meting is onderzocht hoe vaak in een periode van drie jaar psychische stoornissen voor het eerst ontstaan. Welke demografische kenmerken verhogen de kans op een stoornis? Welke rol spelen negatieve veranderingen die plaatsvonden tussen beide metingen, zoals verlies van werk en daling van inkomen? En is er een verband tussen eerdere stoornissen en het latere ontstaan van andere psychische problemen? Uit de eerste resultaten blijkt dat 8,9% van de respondenten voor het eerst in een periode van drie jaar een psychische stoornis kreeg. Dat zijn jaarlijks naar schatting mensen. Wie hebben de meeste kans op een stoornis? Angststoornis en stemmingsstoornis kwamen het vaakst voor, gevolgd door middelenstoornis. Van de afzonderlijke aandoeningen waren dat depressie, specifieke fobie, alcoholmisbruik, gegeneraliseerde angststoornis en paniekstoornis. Vrouwen, jongere respondenten, lageropgeleiden, mensen met een lager inkomen, mensen die een scheiding of het overlijden van hun partner meemaakten, mensen die hun werk verloren en mensen die een beduidende inkomensdaling meemaakten, hadden een grotere kans op een stemmingsstoornis, zoals depressie. Vrouwen, jongere respondenten, mensen die een scheiding of het overlijden van hun partner meemaakten, mensen die een beduidende inkomensdaling meemaakten en mensen die voor het eerst een lichamelijke aandoening kregen hadden een verhoogde kans op een angststoornis. Een middelenstoornis kwam vaker voor bij mannen, jongeren, lageropgeleiden, mensen met een lager inkomen en mensen die een scheiding of het overlijden van hun partner meemaakten. Invloed eerdere stoornissen De invloed van eerdere stoornissen op het latere ontstaan van andere psychische problematiek is eveneens onderzocht. Zowel angststoornis als middelenstoornis voorspelden het latere ontstaan van een stemmingsstoornis. Stemmingsstoornis en middelenstoornis voorspelden nieuwe angststoornissen; ADHD voorspelde nieuwe middelenstoornissen. De uitkomsten zijn van belang voor het ontwikkelen van effectieve preventie- en interventieactiviteiten gericht op het verminderen van de last die psychische aandoeningen met zich mee brengen voor de persoon zelf, voor haar of zijn familieleden en vrienden, voor de samenleving en voor het zorgsysteem Graaf R de, Have M ten, Tuithof M, Dorsselaer S van. Incidentie van psychische aandoeningen. Opzet en eerste resultaten van de tweede meting van de studie NEMESIS-2. Utrecht, Trimbos-instituut, Artikelnummer AF