Een nieuw standaardstelsel huwelijksvermogensregime: allemaal naar de notaris! S.A.M. de Wijkerslooth de Weerdesteijn-Lhoëst

Transcriptie

1 Een nieuw standaardstelsel huwelijksvermogensregime: allemaal naar de notaris! S.A.M. de Wijkerslooth de Weerdesteijn-Lhoëst

2 In het huidige huwelijksvermogensrecht geldt als standaardstelsel de gemeenschap van goederen. Dit is geregeld in titel 7 van Boek 1 Burgerlijk Wetboek. Wanneer twee personen [2] een huwelijk of een geregistreerd partnerschap aangaan en zij geen huwelijkse voorwaarden laten opstellen, vindt boedelmenging plaats en bestaat er vanaf de huwelijksdag tussen de partners een wettelijke gemeenschap waarin in beginsel alle goederen en schulden vallen die de partners op dat moment hebben of tijdens hun huwelijk verkrijgen. Inleiding Met ingang van 1 januari 2018 treedt de Wet beperking wettelijke gemeenschap van goederen in werking. [3] Deze wet is tot stand gekomen door een initiatiefwetsvoorstel van de Kamerleden Berndsen-Jansen (D66), Recourt (PvdA) en Van Oosten (VVD). De Tweede Kamer heeft het wetsvoorstel aangenomen op 19 april 2016 en na een spannende stemming [4] heeft ook de Eerste Kamer het voorstel aangenomen op 28 maart Na een summiere beschrijving van het huidige stelsel zal ik in dit artikel ingaan op het nieuwe stelsel van beperkte gemeenschap van goederen en een aantal (fiscale) aandachtspunten. Daarbij besteed ik ook aandacht aan de nieuwe fiscale aspecten van het aangaan en wijzigen van het huwelijksgoederenstelsel in de Overige Fiscale Maatregelen Hoofdlijnen huidig standaardstelsel Sinds 1838 kent Nederland het stelsel van gemeenschap van goederen. De veel gehanteerde benaming algehele gemeenschap van goederen is overigens onjuist. De wettelijke gemeenschap van goederen omvat conform het huidige art. 1:94 BW al het tegenwoordige en toekomstige vermogen (bezittingen en schulden) van de partners, maar er zijn enkele uitzonderingen. Allereerst vallen goederen die onder een uitsluitingsclausule worden verkregen niet in de gemeenschap. [5] Een schenker of erflater kan bij de gift of in een uiterste wil bepalen dat verkrijging niet in de huwelijksgemeenschap valt. Deze uitsluitingsclausule prevaleert dus op het tussen de partners bestaande huwelijksvermogensregime. Daarnaast vallen pensioenrechten waarop de Wet verevening pensioenrechten bij scheiding van toepassing is, buiten de gemeenschap, evenals het verzorgingsvruchtgebruik dat dwingendrechtelijk aan de langstlevende partner toekomt in het erfrecht. [6]

3 Goederen of schulden die verknocht zijn vallen slechts in de gemeenschap voor zover die verknochtheid zich daar niet tegen verzet. [7] Een voorbeeld van een verknocht goed is een invaliditeitspensioen of smartengeld. [8] De vruchten van de hierboven genoemde goederen, vallen niet in de gemeenschap, evenmin als de schulden die op deze van de gemeenschap uitgezonderde goederen betrekking hebben. Ook bepaalde schulden die voortvloeien uit quasi-legaten in de zin van art. 4:126 BW vallen niet in de gemeenschap. Hieronder valt bijvoorbeeld een schenking door schuldigerkenning. [9] Wanneer de partners het er niet over eens zijn of een bepaald goed in de gemeenschap valt, wordt dit goed geacht in de gemeenschap te vallen, tenzij een partner kan bewijzen dat het hem (of haar) toebehoort. [10] Hoofdlijnen Wet beperking wettelijke gemeenschap van goederen De hoofdregel [11] van het nieuwe stelsel, voor huwelijken gesloten na 1 januari 2018, is dat er bij een huwelijk in beginsel geen boedelmenging meer plaatsvindt. Er ontstaat vanaf de voltrekking van het huwelijk slechts een beperkte gemeenschap van goederen waarin in beginsel alle goederen en schulden vallen die tijdens het huwelijk opkomen. Voorhuwelijks vermogen van de huwelijkspartners blijft dus ieders privévermogen. Wel valt gezamenlijk voorhuwelijksvermogen in de beperkte gemeenschap van goederen. [12] Wanneer de man bijvoorbeeld samen met de vrouw voor het huwelijk een woning heeft aangeschaft waarbij hij voor 70% gerechtigd was en zij voor 30%, dan valt vanaf de huwelijksdatum deze woning in de beperkte gemeenschap. Dat betekent dat de partners dus vanaf de huwelijksdatum ieder voor 50% gerechtigd zijn tot de waarde van de woning. Alle verkrijgingen krachtens erfrecht of schenking vallen echter met ingang van 1 januari 2018 in beginsel buiten de beperkte gemeenschap en blijven privé. [13] Daarmee lijkt de huidige uitsluitingsclausule overbodig. Dat is echter niet het geval; de echtgenoten kunnen immers van het nieuwe wettelijk stelsel afwijken en in huwelijkse voorwaarden overeenkomen dat tussen hen een ouderwetse gemeenschap van goederen zal gelden. Voor dat geval voorziet ook de nieuwe regeling in de mogelijkheid voor schenkers/erflaters om te bepalen bij hun gift of in het testament dat bepaalde nagelaten of geschonken goederen buiten de gemeenschap blijven. [14] Een uitsluitingsclausule blijft dus van belang als de erflater/ schenker zeker wil stellen dat de ex-partner van zijn kind bij een scheiding of overlijden geen recht

4 krijgt op de helft van de schenking of erfrechtelijke verkrijging. Net zoals onder het huidige stelsel vallen de pensioenrechten waarop de Wet verevening pensioenrechten van toepassing is, buiten de gemeenschap, evenals het verzorgingsvruchtgebruik dat dwingendrechtelijk aan de langstlevende partner toekomt in het erfrecht. [15] Ook verknochte goederen en schulden vallen slechts in de gemeenschap voor zover die verknochtheid zich daar niet tegen verzet. [16] Nieuw is daarentegen dat de erflater of schenker nu een zogenoemde insluitingsclausule kan verbinden aan een verkrijging, waardoor deze wel in de beperkte gemeenschap valt. [17] De huwelijkspartners kunnen echter in huwelijksvoorwaarden bepalen dat dergelijke verkrijgingen toch niet in de beperkte gemeenschap vallen. In dit geval prevaleert de wil van de verkrijger dus boven de wil van de erflater of de schenker. Gevolg van dit nieuwe stelsel is dat er vrijwel standaard drie vermogens zullen zijn bij de huwelijkspartners: het privévermogen van de een, het privévermogen van de ander en het vermogen dat in de beperkte gemeenschap valt. Wanneer er een geschil is over de vraag aan wie een bepaald goed toebehoort, dan wordt dit goed als gemeenschappelijk aangemerkt, tenzij een van de partners zijn recht op dit goed kan bewijzen. [18] Voor onroerende zaken of aandelen op naam zal dit nog wel meevallen, maar voor overig vermogen zullen de partners waarschijnlijk na verloop van jaren niet meer weten aan wie een bepaald goed toebehoort. Wanneer sprake is van een onderneming die buiten de gemeenschap valt, is er een nieuwe regeling opgenomen in art. 1:95a BW: aan de gemeenschap komt een redelijke vergoeding toe voor de kennis en arbeid die de ondernemende echtgenoot heeft aangewend voor die onderneming, voor zover een dergelijke vergoeding niet al anderszins ten bate van de beide echtgenoten is gekomen. [19] Dit geldt zowel voor de arbeid/ kennis en vaardigheden die een ondernemer in de inkomstenbelasting (ibondernemer) heeft aangewend, als voor de aandeelhouder (ab-ondernemer) die deze zaken heeft aangewend voor de onderneming die door zijn vennootschap wordt gedreven. [20] Het moet dan wel gaan om een echtgenoot die in overwegende mate bij machte is om te bepalen dat de winsten van de onderneming hem toekomen. De redelijke- vergoedingsregel kan spelen wanneer een ib- of ab-onderneming voorhuwelijks vermogen vormt, of verkregen is onder een uitsluitingsclausule, of voor meer dan 50% gefinancierd is uit vermogen van de ib- of ab-ondernemer. Wat een redelijke vergoeding is, staat niet in de wet. De initiatiefnemers wijzen er in de Nota naar aanleiding van het verslag [21] op dat rekening kan worden gehouden met gemaakte winst of verlies, evenals waardevermeerdering of vermindering gedurende het huwelijk. Zij stellen dat er ook geen aanspraak van de gemeenschap op de vergoeding bestaat wanneer sprake is van verliesgevendheid en er geen middelen aan de onderneming kunnen worden onttrokken zonder de continuïteit van

5 de onderneming in gevaar te brengen. Zij verwachten aanvankelijk ook geschillen over de redelijke vergoeding, maar verwachten dat de jurisprudentie daaromtrent snel duidelijkheid kan geven. Tot slot van deze hoofdlijnen wijs ik erop dat op grond van het nieuwe art. 1:96 lid 3 BW privéschuldeisers van de ene echtgenoot zich slechts kunnen verhalen op de privégoederen van die echtgenoot en op de helft van de opbrengst van uitgewonnen gemeenschapsgoederen. De andere helft van die opbrengst komt aan de andere echtgenoot toe en valt voortaan buiten de gemeenschap. Bovendien mag die andere echtgenoot het gemeenschapsgoed overnemen tegen betaling van de helft van de waarde uit zijn eigen vermogen. [22] Zoals gezegd treedt dit nieuwe stelsel per 1 januari 2018 in werking. In afwijking van de hoofdregel (onmiddellijke inwerkingtreding van alle artikelen) is in art. IV (Overgangsrecht) bepaald dat op een gemeenschap van goederen die is ontstaan voor de inwerkingtredingsdatum, het huidige art. 1:94 BW (huidige wettelijke gemeenschap van goederen) van toepassing blijft. Voorts is op gemeenschappen ontstaan voor 1 januari 2018 de hierboven genoemde verhaalsregeling van het nieuwe art. 1:96 lid 3 BW niet van toepassing. Dit overgangsrecht heeft tot gevolg dat de nieuwe vergoedingsregeling van art. 1:95a BW wel onmiddellijke werking heeft: wanneer onder het huidige recht een onderneming buiten de wettelijke gemeenschap van goederen valt, bijvoorbeeld omdat deze is verkregen krachtens schenking of vererving onder een uitsluitingsclausule, is de nieuwe vergoedingsregeling van toepassing vanaf 1 januari [23] (Fiscale) aandachtspunten Vergoedingsrecht art. 1:87 BW Allereerst zullen er met ingang van 2018 veel meer mensen zijn waarbij standaard sprake is van drie vermogens, namelijk de privévermogens van de echtgenoten en het vermogen dat in de beperkte gemeenschap valt. Dat zal tot gevolg hebben dat veel vaker dan voorheen ook de vergoedingsrechten van art. 1:87 BW in beeld komen. Een dergelijk vergoedingsrecht tussen echtgenoten ontstaat wanneer de ene echtgenoot met privégeld van de ander een vermogensbestanddeel verwerft of een schuld ter zake van een eigen vermogensbestanddeel aflost. Een vergoedingsvordering kan ook ontstaan wanneer echtgenoten in (beperkte) gemeenschap van goederen gehuwd zijn en er ten laste van het privévermogen van een van hen een goed wordt aangeschaft dat in de (beperkte) gemeenschap van goederen valt. [24] Tot 2012 gold voor dergelijke vergoedingen in beginsel de nominaliteitsleer; [25] vanaf 2012 is de hoogte van de

6 vergoeding echter afhankelijk van de waardeontwikkeling van het onderliggende goed. Fiscaal is in art. 5e AWR geregeld dat in beginsel ter zake van dergelijke vergoedingsrechten geen relevant belang bij de onderliggende goederen aanwezig wordt geacht, en er dus geen heffing aan de orde is. Dit geldt wanneer niet wordt afgeweken van de voorwaarden van art. 1:87 BW. In de praktijk wordt ook nu al vaak in de huwelijkse voorwaarden opgenomen dat de regeling van art. 1:87 BW hetzij niet van toepassing is, hetzij anders moet worden uitgewerkt. Voor eenieder die na 1 januari 2018 in een beperkte gemeenschap van goederen terechtkomt, is het aan te raden om bij de notaris huwelijkse voorwaarden op te laten stellen waarbij dit punt geregeld wordt. Voorhuwelijksvermogen, woning en aanmerkelijkbelangpakket Nu in het nieuwe stelsel voorhuwelijks vermogen buiten de beperkte gemeenschap valt, zal het ook vaker voorkomen dat de echtelijke woning buiten de beperkte gemeenschap valt. Bij een scheiding heeft dit tot gevolg dat de echtelijke woning in dat geval niet zonder overdrachtsbelasting kan worden overgedragen aan de andere echtgenoot. Er kan dan immers geen beroep worden gedaan op de in art. 3 Wet op belastingen van rechtsverkeer uitgezonderde verkrijging voor de overdrachtsbelasting bij een verdeling van de huwelijksgemeenschap, omdat de woning niet in die gemeenschap valt. Dit kan opgelost worden door de woning alsnog in de beperkte gemeenschap te brengen. [26] Een soortgelijk probleem kan zich voordoen wanneer het voorhuwelijkse vermogen van een echtgenoot bestaat uit aanmerkelijkbelangaandelen. Wanneer de aanmerkelijkbelanghouder in zicht van een echtscheiding (een deel van) deze aandelen wil overdragen aan de andere echtgenoot, kan hij geen gebruik maken van de doorschuifregeling van art Wet IB 2001 en moet hij dus afrekenen met de fiscus. In dit geval kan de echtgenoot-ab-houder (een deel van) zijn aanmerkelijkbelangpakket inbrengen in de beperkte gemeenschap zonder aanmerkelijkbelangheffing. [27] Vervolgens kan (een deel van) het ab-pakket zonder afrekening worden toebedeeld aan de andere echtgenoot. Voor het antwoord op de vraag of de inbreng van de woning/aanmerkelijkbelangaandelen in de beperkte gemeenschap wellicht een belastbare schenking kan vormen zie hierna. Vergoedingsrecht art. 1:95a BW De nieuwe vergoedingsregeling van art. 1:95a BW die van toepassing is wanneer een (ab-)onderneming buiten de (beperkte) gemeenschap valt, zal ongetwijfeld

7 leiden tot discussies over de hoogte van de vergoeding die aan de gemeenschap moet worden betaald. Ook hiervoor verdient het aanbeveling om in huwelijkse voorwaarden deze regeling geheel buitenspel te zetten of een andere door de echtgenoten gewenste regeling op te nemen. Voor de fiscale behandeling van een vergoedingsvordering van de gemeenschap op de ondernemende echtgenoot verwijzen de initiatiefnemers naar de fiscale behandeling van vorderingen op grond van een periodiek verrekenbeding. Bedingen die verplichten tot periodieke verrekening van inkomen blijven in beginsel fiscaal ongemoeid. Voor de aanmerkelijkbelangheffing is dit uitdrukkelijk bepaald in een besluit. [28] De initiatiefnemers zijn van mening dat een vergoedingsrecht op grond van art. 1:95a BW dezelfde fiscale behandeling dient te krijgen als een vordering op grond van een periodiek verrekenbeding. [29] De vergoeding is dan niet aftrekbaar voor de betalende echtgenootondernemer en niet belast bij de ontvanger. Finaal verrekenbeding Net zoals onder het huidige regime zullen echtgenoten ook onder de nieuwe regeling de mogelijkheid hebben om een finaal verrekenbeding op te nemen. Bij een dergelijk verrekenbeding verdient het aanbeveling om uitdrukkelijk op te nemen hoe men wenst te verrekenen, bijvoorbeeld alsof men in de ouderwetse gemeenschap van goederen is gehuwd. In dat geval kan verrekening plaatsvinden van al het vermogen, inclusief voorhuwelijksvermogen en vermogen afkomstig uit schenkingen of erfenissen (behalve natuurlijk de verkrijgingen waarvoor een uitsluitingsclausule geldt). Eigenwoningregime Met betrekking tot het eigenwoningregime heeft de Eerste Kamer een aantal casusposities voorgelegd aan de Staatssecretaris van Financiën. Zo rees de vraag of het eigenwoningverleden dat een van de echtgenoten had voor zijn huwelijk, anders uitpakt bij een huwelijk onder het huidige stelsel van wettelijke gemeenschap van goederen of onder het nieuwe systeem van beperkte gemeenschap van goederen. De staatssecretaris concludeert dat in alle gevallen de eigenwoningreserve geldt en blijft gelden voor de partner met de verkochte woning en het dus geen verschil maakt of sprake is van een gehele of een beperkte gemeenschap. Voor uitgewerkte voorbeelden verwijs ik naar de brief van de staatssecretaris van 14 april 2017, [30] aangezien dit het bestek van dit artikel te buiten gaat. De eigenwoningregeling is en blijft een crime, en dat wordt niet beter of slechter door de wijziging in het huwelijksgoederenrecht. Schenk- en erfbelasting vanwege aangaan/wijzigen huwelijkse voorwaarden

8 Meerdere keren is tijdens de parlementaire behandeling van het wetsvoorstel aangegeven dat aan dit voorstel geen nieuwe fiscale gevolgen zijn verbonden. [31] Wanneer echtgenoten op of na 1 januari 2018 in beperkte gemeenschap zijn gehuwd en zij tijdens hun huwelijk alsnog kiezen voor de ouderwetse gemeenschap van goederen heeft de Minister van Veiligheid en Justitie mede namens de Staatssecretaris van Financiën op 24 februari 2017 geantwoord dat alsdan weliswaar sprake kan zijn van een vermogensverschuiving van de rijkere naar de armere echtgenoot, maar dat geen sprake is van een belaste schenking omdat het vermogensbestanddeel het vermogen van de echtgenoot/ schenker nog niet heeft verlaten. Wanneer de echtgenoten echter gehuwd waren op huwelijkse voorwaarden met een koude uitsluiting (dus geen enkele gemeenschap van goederen) en zij vervolgens in 2018 de huwelijkse voorwaarden opheffen en een beperkte gemeenschap van goederen aangaan kan wel sprake zijn van een schenking in de visie van de fiscus. [32] Ook wanneer echtgenoten gehuwd zijn in de ouderwetse gemeenschap van goederen en zij in 2018 overgaan naar een beperkte gemeenschap kan de Belastingdienst zich, conform de visie van het Ministerie van Financiën, op het standpunt stellen dat sprake is van een belaste schenking. Inmiddels is op Prinsjesdag in de Overige Fiscale Maatregelen 2018 (OFM) [33] een serie maatregelen opgenomen met betrekking tot de fiscale gevolgen van het aangaan of wijzigen van het huwelijksgoederenregime. De hoofdregel is dat het aangaan van een huwelijk of het aangaan of wijzigen van huwelijkse voorwaarden niet wordt aangemerkt als een schenking. [34] Het aangaan van een (beperkte) gemeenschap met gelijke delen leidt dus niet tot een belastbare schenking. Het wijzigen of aangaan van huwelijkse voorwaarden zal wel tot heffing van schenkbelasting leiden wanneer het aandeel van de arme echtgenoot in het totale vermogen hoger wordt dan 50% of wanneer het aandeel van de rijke echtgenoot toeneemt. [35] Onder het begrip totaalvermogen wordt verstaan alle goederen en schulden van de echtgenoten, met uitzondering van vermogen dat op grond van het BW niet tot de gemeenschap kan behoren (vermogen verkregen onder uitsluitingsclausule, verknochte goederen, pensioenrechten waarop de Wet verevening pensioenrechten van toepassing is). NB: Voorhuwelijksvermogen van de echtgenoten valt dus wel onder het begrip totaalvermogen. De beoordeling of sprake is van een overschrijding van de 50%-grens vindt plaats op het moment van het aangaan of wijzigen van de huwelijkse voorwaarden. Een soortgelijke regeling wordt voorgesteld voor de erfbelasting: als de gerechtigdheid van de langstlevende echtgenoot als gevolg van de huwelijkse voorwaarden hoger wordt dan 50% van het totaalvermogen is sprake van een

9 fictieve erfrechtelijke verkrijging van het meerdere. [36] Op de hoofdregel dat het aangaan van een huwelijk of het aangaan of wijzigen van het huwelijksgoederenregime niet leidt tot een belaste schenking, bestaat echter een uitzondering wanneer sprake is van een nephuwelijk. Dat is het geval wanneer het aangaan van een huwelijk (of notarieel samenlevingscontract) als hoofddoel heeft het ontgaan van schenk-of erfbelasting. In dat geval wordt iedere uitbreiding van de gerechtigdheid op het moment van die uitbreiding aangemerkt als een schenking. De bewijslast dat sprake is van een nephuwelijk ligt bij de inspecteur. Aanwijzingen voor het bestaan van een dergelijk nephuwelijk zijn onder andere: een korte duur van het huwelijk, een groot vermogensverschil tussen de huwelijkspartners, de aanwezigheid van een familieband tussen de huwelijkspartners of een groot leeftijdsverschil. Het wetsvoorstel Overige Fiscale Maatregelen 2018 moet nog behandeld worden door het parlement en pas daarna kunnen de gevolgen van deze nieuwe regeling op het huidige en toekomstige huwelijksvermogensregime en wijzigingen van dit regime worden vastgesteld. Ik verwacht dat het aanpassen van huwelijkse voorwaarden naar een regime van beperkte gemeenschap van goederen met gelijke delen in ieder geval niet meer als een schenking zal worden aangemerkt, evenmin als een overgang van een beperkte gemeenschap naar een ouderwetse gemeenschap van goederen. Tot slot Het nieuwe stelsel van beperkte gemeenschap van goederen zal er ongetwijfeld toe leiden dat velen er verstandig aan doen om bij de notaris langs te gaan om ongewenste gevolgen te voorkomen. Zoals Ebben schreef: Laat iedereen huwelijkse voorwaarden maken. [37] Dit is zeker wenselijk als de echtgenoten discussies willen voorkomen over de mogelijke vergoedingsrechten. Kennelijk zijn ook de aanstaande regeringspartijen zich ervan bewust dat een gang naar de notaris vaker nodig zal zijn. In het Regeerakkoord is opgenomen: Bezien wordt op welke manier de noodzaak tot het maken van notariskosten kan worden weggenomen voor paren die in algehele gemeenschap van goederen wensen te trouwen. [38] Fiscaal lijken er geen problemen te ontstaan door het nieuwe regime, maar zijn er wel aandachtpunten zoals bij de eigen woning of een aanmerkelijk belang. Voor de schenkingsaspecten van het aangaan of wijzigen van huwelijksvermogensregime is het nog even afwachten totdat de OFM 2018 door het parlement zijn aangenomen.

10 Informatie: Voetnoten [1] Specialist estate planning bij Ernst &Young Belastingadviseurs LLP en tevens als docent verbonden aan het Fiscaal Instituut van Tilburg University. [2] Ik noem in het vervolg de gehuwde of geregistreerde partners kortweg partners. Met huwelijk wordt ook geregistreerd partnerschap bedoeld. [3] Kamerstukken I 2016/17, 33987, L. [ 4 ] Het voorstel is in de Eerste Kamer aangenomen met 38 stemmen voor en 37 stemmen tegen: wettelijke/f=/vkdaegfrygya.pdf. [5] Huidig art.1:94 lid 2 onderdeel a BW. [6] Huidig art. 1:94 lid 2 onderdeel b en c BW (referentie aan art. 4:29 en 4:30 BW). [7] Huidig art. 1:94 lid 3 BW. [8] Zie ook T&C Burgerlijk Wetboek 2017, aantekening 4 op art. 1:194 lid 3, Wolters Kluwer. [9] Huidig art. 1:94 lid 5 BW refereert aan art. 4:126 lid 1 en 2 onderdeel a en c BW. [10] Huidig art. 1:94 lid 6 BW. [11] Neergelegd in art 1:94 BW. [12] Nieuw art. 1:94 lid 2 BW. [13] Nieuw art.1:94 lid 2 onderdeel a BW. [14] Nieuw art. 1:94 lid 4 BW. [15] Nieuw art. 1:94 lid 2 onderdeel b en c BW. [16] Nieuw art. 1:94 lid 5 BW. [17] Nieuw art.1:94 lid 3 onderdeel b BW. [18] Nieuw art. 1:94 lid 8 BW. [19] Zie hierover ook Dennis van Lierop & Carianne Tazelaar, Persoonlijke regelingen van de ondernemer, een overzicht van de juridische aandachtspunten,vfp 2017, nr. 10, p. 2 (VFP 2017/97 ). [20] Nieuw art. 1:95 BW.

11 [21] Kamerstukken I 2016/17, 33987, G. [22] Nieuw art. 1:96 BW. [23] Zie ook W.G. Huijgen, De nieuwe wet inzake de beperking van de wettelijke gemeenschap van goederen, JBN 2017/10/ [24] Of een schuld, waarmee een goed dat in de gemeenschap valt is gefinancierd, wordt afgelost uit het privévermogen van een echtgenoot. Zie art. 1:95 en 1:96 BW. [25] De vergoedingsvordering bedroeg het nominale bedrag van het ter beschikking gestelde bedrag zonder rente. [26] Dat kan zonder heffing van overdrachtsbelasting op grond van art. 3 lid 1 onderdeel a Wet op de belastingen van rechtsverkeer [27] De overgang krachtens huwelijksvermogensrecht is ingevolge art Wet IB 2001 geen vervreemding. [28] Besluit van de Staatssecretaris van Financiën van 4 september 2012, V-N 2012/ [29] Kamerstukken II 2015/16, 33987, 17, p. 2. [30] Kamerstukken II 2016/17, 33987, 29. [31] Kamerstukken II 2015/16, 33987, 13 ; brief Minister van Veiligheid en Justitie 24 februari 217, Kamerstukken I 33987, H. [32] Besluit Ministerie van Financiën 5 juli 2010, DGB2010/872 M, onderdeel 3.2. [33] Overige Fiscale Maatregelen 2018, het voorstel geldt eveneens voor samenwoners met een notariële samenlevingsovereenkomst. [34] Voorgesteld art. 1 lid 10 Successiewet [35] 3oorgesteld art. 6 Successiewet [36] Voorgesteld art. 11 Successiewet [37] E.W.J. Ebben, Wijzigingen in het huwelijksvermogensrecht. Ken de verschillen!, VFP 2017, nr. 7/8, p. 8 (VFP 2017/72 ). [3 8] Vertrouwen in de toekomst, Regeerakkoord , p. 6, pdf.

12 Ernst & Young LLP Accountancy Belastingen Transacties Advies Over Ernst & Young Sabine de Wijkerslooth de Weerdesteijn- Lhoëst is verbonden aan Ernst & Young Belastingadviseurs LLP Tel: Verschenen in: Vakblad Financiële Planning (VFP) 2017 nr. 11 (november), een uitgave van Wolters Kluwer te Deventer Ernst & Young is wereldwijd toonaangevend op het gebied van accountancy, belastingen, transacties en advies. Onze mensen delen wereldwijd dezelfde waarden en staan voor kwaliteit. Wij maken het verschil door onze mensen, onze cliënten en de samenleving te helpen hun mogelijkheden optimaal te benutten. Voor meer informatie: Disclaimer Dit bericht is met grote zorgvuldigheid samengesteld. Voor mogelijke onjuistheid en/of onvolledigheid van de hierin verstrekte informatie aanvaardt Ernst & Young geen aansprakelijkheid, evenmin kunnen aan de inhoud van dit bericht rechten worden ontleend. Ernst & Young 2017