De tijd verloopt chronologisch, omdat de schrijfster heel precies het hele verloop van haar leven vertelt.

Transcriptie

1 Boekverslag door een scholier 1791 woorden 12 december ,7 18 keer beoordeeld Auteur Benoîte Groult Eerste uitgave 1988 Vak Frans Titel: Zout op mijn huid (Les vaisseaux du cœur) Auteur: Benoite Groult Het aantal bladzijden. Het verhaal gebruikt 253 bladzijden. Soort werk. psychologische roman Literaire stroming van het boek. Modern, feministisch. De schrijver van het boek vertelt haar eigen verhaal in dit boek en dus de hoofdpersoon én de schrijver. George schrijf je ons verhaal nog een keer op? vraagt Gauvain tot haar grote verbazing enkele dagen later. Het verhaal is geschreven in de hij-zij vorm. Terwijl het blijkbaar Groult s eigen verhaal is kan ze het niet vertellen in de ik-vorm en met de echte namen. De inleiding legt dit uit en hierin wordt ook een andere naam voor de lover van haar gezocht. Dit wordt de naam Gauvain. Stukken tussendoor, vooral aan het begin van een nieuw hoofdstuk als inleiding, zijn wel weer in de ik-vorm. Tenslotte leek het me zo mooi om, ondanks alles, de eerste regels van dat onmogelijke verhaal op te schrijven: Ik was achttien jaar toen Gauvain voorgoed een plaats in mijn hart veroverde of in dat waarvan ik toen dacht dat het mijn hart was terwijl het nog maar mijn buik was De tijd verloopt chronologisch, omdat de schrijfster heel precies het hele verloop van haar leven vertelt. Hoeveel tijd er verloopt tussen de eerste en de laatste bladzijde. Het verhaal vertelt dus een levensverhaal maar vooral de jarenlange relatie met Gauvain. Zij worden verliefd op hun achttiende en zien elkaar af en aan tot Gauvain overlijdt. De verlopen tijd zal dus zo ongeveer 30 jaar zijn maar 40 kan ook net zo goed. Pagina 1 van 5

2 Het verhaal is verdeeld in 12 hoofdstukken die elk een ontmoeting tussen met Gauvain vertellen. Waar speelt het verhaal zich af. Omdat het een Frans boek is, heeft het boek als basis plaats Frankrijk. Maar er moet voor elke ontmoeting uitgeweken worden naar een andere plaats, zo komen Gauvain en Benoite terecht in Parijs, de Seychellen en Montréal. De tijd zal wel zo ongeveer de jaren 50,60,70 zijn. De thematiek van het boek. Het is een verhaal over een onmogelijke liefde. De hoofdpersonen verschillen als dag en nacht van elkaar en zijn ook nog eens getrouwd met een ander maar houden eigenlijk alleen van elkaar. Thema s zijn dus vreemd gaan, sex en passie. Hoe kan ik haar doen geloven dat, ja, de seks me aantrekt bij Gauvain, maar dat het tegelijkertijd veel meer is dan seks? Motieven. Steeds terug komend is de altijd weer de kop opstekende drang om elkaar terug te zien. Wat dan ook elke weer terug komt is het zoeken van een veilige plaats voor deze ontmoetingen zodat de echtgenoten niet achter de geheime relatie zullen komen. Elke afspraak gaat gepaard met onzekerheid, verlangen en hecktiek, ook vanwege het reizen etc. De ontmoetingen zijn ook altijd hetzelfde, er wordt alleen maar geneukt. Verklaring van de titel. Gauvain is visser, vrij zout dus. En de eerste keer dat de vonk oversloeg was bij een nachtelijke zwempartij in de zee. Ook behoorlijk zout dus. Het motto. Eenzaam is degene die voor Niemand nummer één is. Hélène Deutsch Informatie over de auteur. Geboren in: 1920 Gestorven: Biografische gegevens van de auteur. Boeken: Zout op mijn huid (Les vaisseaux du coeur) Een eigen gezicht Het leven zoals het is Anne en Isabelle (geschreven samen met haar zus) Pagina 2 van 5

3 Dagboek voor vier handen (geschreven samen met haar zus) Benoîte Groult is een van de belangrijkste hedendaagse feministische schrijfsters. Ze publiceert romans sinds 1972 en brak in 1988 wereldwijd door met de bestseller Zout op mijn huid. Samenvatting: George en haar familie gaan al jaren op vakantie naar een vissersdorp in Bretagne. Normaal werden zij met de nek aan gekeken maar deze zomer is anders. Het is liefde op het eerste gezicht met Gauvain. De zomer erop hebben ze stiekem iets met elkaar maar Gauvain moet al snel weer terug op de boot. Dan, in de winter, heeft hij even tijd om naar Parijs te komen. Hier maakt George een belangrijk besluit. Ze zal nooit met Gauvain kunnen trouwen, hoeveel ze ook van hem houdt en alhoewel ze niet zonder hem kan, zal ze zich nooit aan zijn levensstijl kunnen aanpassen en hij niet aan de hare. Een tijdje zien ze elkaar niet maar dan barst de bom, ze móeten elkaar weer zien. Deze ontmoeting is de eerste van een heleboel in hun verdere leven. Ook al weten ze dat het eigenlijk niet goed is wat ze doen, ze blijven elkaar zien van tijd tot tijd. Tot Gauvain plotseling overlijdt, nét nu hij eindelijk met pensioen is Motivering van mijn keuze voor dit boek. Dit boekje was in een speciale aanbieding bij Libris. Ik moest nog een Frans boek hebben dus heb ik em maar gekocht. Wat mijn verwachtingen waren. Ik verwachtte een saai liefdes verhaal, beetje ouderwets. Een fout liefdes romannetje. Door wie of waardoor die verwachtingen zijn gewekt. Ik kan niet anders zeggen dan dat de titel afgezaagd is en de achterkant vertelde ook al niet veel goeds. Welke passages indruk op me hebben gemaakt. Ik heb eigenlijk niet veel mooie passages gelezen. Soms wel dingetjes waar ik om moest lachen. Maar voord rest was het de hele tijd hetzelfde en sprong er weinig uit. Het hoofdstuk dat in Parijs speelt is nog wel het mooiste. Hier is George enorm aan het twijfelen of het wel goed is om bij Gauvain te blijven, wat er nu moet gebeuren. Op Monterparnasse, in het vale licht dat eigen is aan stations, konden we elkaar niet omhelzen. Hij drukte alleen even zijn slaap tegen mijn wang, net als bij onze eerste ontmoeting, voor hij in de trein stapte. Daarna keerde hij me meteen de rug toe om me zijn verweesde gezicht niet te tonen en liep ik naar de uitgang, mijn hart vol tranen, mijn hoofd vol argumenten, en beide kwamen voor zichzelf op alsof ze niet dezelfde persoon toebehoorden. Karakterbeschrijving. George George is een rijke, intellectuele Parissienne. Het prototype Franse dametje. Ze trouwt, krijgt een kind Pagina 3 van 5

4 maar blijft een eigen carrière nastreven. Ze heeft geschiedenis gestudeerd, publiceert vaak en geeft halfjaarlijks in Montreal lessen op de universiteit. Ook verhuist ze een keer naar Washington voor werk. Haar relatie met Gauvain is eigenlijk haar dubbelleven. In 1950 waren de sociale hokjes nog hermetisch gesloten. Ik voelde me niet in staat Gauvain in mijn milieu in te burgeren, hem in mijn culturele sausje te werken. En ik wilde ook niet naar de zijne overgaan, met het vooruitzicht te verkommeren. Maar hij voelde even slecht aan hoe wreed mijn familie kon zijn en tot welk lot hem zou zijn beschoren als ik met hem was getrouwd, als hij de intellectuele eenzaamheid onderschatte die mijn deel zou zijn aan zijn zijde. Gauvain Lozerech Maar echte vissers van vlees en bloed, en dan niet bij de viskraam of aan boord van hun tonijnvissersboot of trawler waar ze er zo edel uitzagen, zo leuk ook met hun gele oliejassen en lieslaarzen ( Die kerels, petje af! ), goeiemensen! Maar een echte zeeman op het tapijt van een Parijs appartement, met een bedrukt jack en met rouwranden onder zijn nagels, goeiemensen! Gauvain is een echte Bretonse zeeman, al jong op de boot en verslaafd aan zijn werk. In de economisch slechte tijden voor vissers blijft hij vechten voor zijn bestaan. Ook om zijn kinderen een betere toekomst te geven, zijn zoon gaat zelfs naar de universiteit. Ook voor hem is de relatie met George een dubbelleven. Hij kan absoluut niet zonder haar en op de boot is hij vaak depressief uit onmacht omdat hij haar niet kan zien. Aan de andere kant vindt hij het ook heel moeilijk om met George om te gaan, hij voelt zich vaak erg dom en niet goed genoeg voor haar. Een vraag die graag zou willen stellen. De schrijfster vertelt in het begin van het boek dat ze het heel moeilijk vindt om dit verhaal op te schrijven. Ik zou willen vragen of ze het resultaat nu uiteindelijk wel goed vindt geworden. Een alternatieve titel voor dit boek. Ik heb het al een paar keer gebruikt, maar Dubbelleven zou nog wel een redelijke titel kunnen zijn. Het klinkt ook wat spannender dan het saaie Zout op mijn huid. Evaluatie. Het onderwerp Tja het onderwerp van dit boek, officieel is het natuurlijk het dramatische verhaal van een onmogelijke liefde, maar for real! Het onderwerp is gewoon sex. Niet meer, wél minder. Op zich is een goed sex boek op z n tijd nooit verkeerd maar in dit verhaal wordt het onderwerp wel heel saai gebracht. Misschien ligt het wel aan de tijd waarin het speelt, maar het ligt zeker aan de manier waarop het verhaal verteld wordt. Het boek heeft dus het ultieme universele onderwerp maar spreekt toch niet aan. Daarnaast was de rest van het verhaal ook vrij oppervlakkig en tuttig. De gebeurtenissen Zoals ik al zei, in dit boek wordt alleen maar geneukt. Toch lijkt het me dat de schrijfster toch vooral de nadruk heeft willen leggen op de gevoelens. Helaas beschrijft ze die heel wollig en duf zodat je je moet Pagina 4 van 5

5 gaan richten op de gebeurtenissen die ook al saai beschreven zijn. Je hebt juist niet het gevoel dat het echt gebeurt is. Dat is jammer. In feite gebeurt er ook de hele tijd hetzelfde: ze missen elkaar, schrijven en bellen, kiezen een stad om elkaar te ontmoeten en maken een afspraak, gedonder of één van de twee dat wel kan redden etc, sex, dan moeten ze weer uit elkaar en dan is iedereen weer triest om ze elkaar missen en dat dan tien keer opnieuw. De personen Ook de personen stonden me niet aan. George was een vreselijk irritante tut en Gauvain leerde je heel slecht kennen. In George kon ik me dus niet inleven en Gauvain bleef zo oppervlakkig dat inleving in hem ook onmogelijk was. De personages zijn niet goed uitgewerkt en dat is wel kwalijk voor een boek. Iets heel belangrijks als de twijfel van George en de keuze die haar verdere leven zal bepalen, wordt afgedaan met een halve bladzijde. Was dat beter uitgewerkt dan was het karakter van George ook wat duidelijker geweest. De opbouw De basis opbouw van het boek was op zich wel duidelijk. Elk hoofdstuk een ontmoeting. Dat betekende wel dat er soms enorme tijdstappen werden gedaan gezien Georges leeftijd en het tijdsbeeld. Dat maakt het verhaal warrig en incompleet. Een wat gelijkmatiger tijdverloop, en dus een ander soort opbouw, was beter geweest. Ook weer voor het beter leren kennen en meeleven met George. Het begin van de hoofdstukken waren altijd saai hierdoor, eerst moest je weer helemaal bijgepraat worden wat wél veel pagina s in beslag nam, verbazing wekkend vanwege de oppervlakkigheid ervan. Het eind was ook behoorlijk abrupt, Gauvain gaat dood, maar er wordt dan bijvoorbeeld niet meer een hoofdstuk besteed aan hoe George hiermee omgaat en verder leeft. Het taalgebruik Het taalgebruik was tuttig en saai, ik hop dat dat ligt aan de tijd waarin het zich afspeelt. Deze schrijfster is natuurlijk ook geen Giphart. Wat me wel verbaasde was het commentaar op de achterkant. Ik citeer: Groult schrijft goed en haar boeken hebben vaart, humor en zeggingskracht. Dat vond ik dus Pagina 5 van 5