Panelleden waren: Meyrem Almaci, Hafida Bachir, Hassan Bousetta, Naima Charkaoui en Viviane Teitelbaum.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Panelleden waren: Meyrem Almaci, Hafida Bachir, Hassan Bousetta, Naima Charkaoui en Viviane Teitelbaum."

Sebastiaan Jacobs
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

Panelleden waren: Meyrem Almaci, Hafida Bachir, Hassan Bousetta, Naima Charkaoui en Viviane Teitelbaum. Wat zijn etnisch culturele minderheden (ECM)?

Diversiteit in de Belgische politiek heeft de laatste tijd enorm aan belang gewonnen.

Een stijging die ook te merken is bij etnischculturele minderheden, maar op veel kleinere schaal.

Gender kwam eerder op de politieke agenda terecht, halfweg de jaren 80, waarbij dit voor etnisch-culturele minderheden pas meer dan tien jaar later was en daardoor nog steeds

De vrouwenquota van 92 legde vast dat minstens 1/3e van het aantal kandidaatslijsten verdeeld moest worden aan vrouwen.

1 Panelleden waren: Meyrem Almaci, Hafida Bachir, Hassan Bousetta, Naima Charkaoui en Viviane Teitelbaum. Wat zijn etnisch culturele minderheden (ECM)?: een duidelijk onderscheiden bevolkingsgroep die een minderheid vormt in het land of de staat waarin ze verblijft. Diversiteit in de Belgische politiek heeft de laatste tijd enorm aan belang gewonnen. Vanaf de jaren 90 zien we een buitengewone toename van het aantal verkozen vrouwen in Belgische parlementen. Een stijging die ook te merken is bij etnischculturele minderheden, maar op veel kleinere schaal. Dit is geen toeval, maar het gevolg van een bepaalde weg die België is ingeslagen. Gender kwam eerder op de politieke agenda terecht, halfweg de jaren 80, waarbij dit voor etnisch-culturele minderheden pas meer dan tien jaar later was en daardoor nog steeds een groter taboe blijft. Gendergelijkheid werd ook veel vaker onder de aandacht gebracht, waardoor in 92 en 2002 vrouwenquota s vastgelegd werden. De vrouwenquota van 92 legde vast dat minstens 1/3e van het aantal kandidaatslijsten verdeeld moest worden aan vrouwen. De wet van 2002 bepaalde dan weer dat de helft van de verkiezingslijsten moet bestaan uit mannen en vrouwen, waarbij de 1e twee plaatsen nog eens verdeeld worden tussen man en vrouw. Ook het ritsprincipe, afwisseling tussen man en vrouw, raakt steeds meer ingeburgerd. Maar liefst 40 procent van de partijen zou hieromtrent afspraken over maken. Een quota voor etnisch-culturele minderheden bestaat (nog) niet. Geen enkele partij heeft hiervoor al streefcijfers aangenomen. Sommige partijen hanteren deze misschien wel, maar het zijn geen formele gegevens. Er zijn dus meer structurele maatregelen genomen voor vrouwen in de politiek dan voor etnisch-culturele minderheden.

2 Vrouwen in de Belgische politiek verschuiven hiermee van achterblijver tot koploper. Waar in 1940 het percentage nog schommelde rond de 2 procent, was deze in 2010 al bijna 45 procent en bleef dit sindsdien gestaag verder stijgen. België scoort hiermee goed op wereldkaart, en staat op de 7e plaats van meest vertegenwoordigde vrouwen in de politiek. Nederland scoort nog net iets beter, en Zweden is de absolute koploper met reeds 45 procent in De aantallen liggen dus heel dichtbij. Maar de quota voor vrouwen biedt natuurlijk geen garanties. Toch constateren we een grote boost. In eerste instantie, omdat die quota letterlijk bepaalt hoeveel mannen en vrouwen er op de lijst mogen staan, wat een belangrijk selectiecriterium is. Zo spoort men politici ook meer aan actief op zoek te gaan naar vrouwen, wat ook daadwerkelijk gebeurt. Daartegenover zien we dat etnisch-culturele minderheden nog steeds een kwetsbare groep blijft. Die verschillen in opgelegde regels vertalen zich in verschillen in percepties. Zo vindt 18 procent van de Belgische parlementsleden het belangrijk om evenveel mannen als vrouwen in het parlement te vertegenwoordigen en vindt slechts 5 procent een evenwicht in etnisch-culturele origine een aandachtspunt. In België zien we dat er veel protest kwam op de vrouwenquota, zelfs nu, 20 jaar na de eerste quota, staan nog steeds vele parlementairen hier kritisch tegenover. Ten tweede zien we dat vrouwen de dag van vandaag nog steeds met bepaalde obstakels geconfronteerd worden. N.a.v. de verkiezingen van 2012 bijvoorbeeld, kwamen partijen tot de conclusie dat vrouwen zich nog steeds minder spontaan aanmelden voor een politieke topfunctie dan mannen. Slechts 20 procent van de partijen zegt te kunnen vertrekken van zo n spontaniteit. Die drempel voor vrouwen is dus nog niet weggewerkt, verder blijft ook het glazen plafond vrouwen parten spelen. Vrouwen nemen wel steeds meer politieke rollen in, maar toch blijven de hoogste functies vaak nog altijd alleen weggelegd voor mannen. Conclusie: diversiteit is in beide sectoren de afgelopen jaren toegenomen, maar toch blijven verscheidene barrières zich opdringen die het belemmeren om volledig door te stromen. DEBAT; Gekruiste blikken op de (onder)vertegenwoordiging van vrouwen en etnischculturele minderheden in de Belgische politiek Meyrem Almaci (volksvertegenwoordiger van Groen), gemeenteraadslid en fractieleidster voor Antwerpen. Hafida Bachir (Vie Féminine) Hassan Bousetta (PS) Naima Charkaoui : directeur van het ECMforum Viviane Teitelbaum (MR/CFFB/European Women s Lobby) Veli Yüksel: afgezegd wegens ziekte

Maakten we de laatste jaren grote sprongen vooruit in de eenvoud van de toegankelijkheid voor vrouwen en etnisch culturele minderheden in de politiek of ondervinden zij nog steeds teveel barrières?

Het probleem schuilt er voor haar vooral in waar die vrouwen dan terechtkomen. Er is nog altijd sprake van het glazen plafond.

3 Maakten we de laatste jaren grote sprongen vooruit in de eenvoud van de toegankelijkheid voor vrouwen en etnisch culturele minderheden in de politiek of ondervinden zij nog steeds teveel barrières? Volgens Bachir kunnen we niet ontkennen dat de aanwezigheid van vrouwen in de politiek vandaag veel groter is dan enkele jaren terug. Het probleem schuilt er voor haar vooral in waar die vrouwen dan terechtkomen. Er is nog altijd sprake van het glazen plafond. Vrouwen die nu in de politiek gaan, komen meestal terecht in een sociale functie, waar ze hun diversiteit mogen gaan vertegenwoordigen. Verder maakte Bachir de vergelijking tussen de obstakels die vrouwen vele jaren geleden meemaakten, voor het invoeren van de vrouwenquota, met de hindernissen waar migranten de dag van vandaag mee geconfronteerd worden. Het grootste probleem is dat het nog steeds taboe is. Vele mensen willen gewoon, nog altijd, geen mensen van vreemde origine in de politiek. Charkaoui gelooft dat er, in zekere zin, meer kansen dan ooit zijn voor ECM, doordat zij vroeger al helemaal geen kans kregen. Maar we zijn er nog niet. In de eerste periode dat ECM op de lijsten kwamen, zag je dat zij een hele grote aantrek hadden, zowel van de etnische stemmen, als van de antiracistische stemmen. De laatste jaren zien we daar een verandering van meer en meer selectiviteit, wat op zich een goede evolutie is. Het volstaat niet meer om een buitenlandse naam te hebben om 0zo de buitenlandse stemmen aan te trekken. Het grootste hekelpunt dat Charkaoui aankaartte was de doorstromingsmogelijkheid voor migranten. Dit omdat etnische personen die op de lijst komen, meestal op een plaats belanden waar ze niet echt gewicht in de schaal kunnen leggen. Charkaoui verwees ook naar onderzoek naar de impact van ECM dat uitwees dat zij nog steeds te weinig te zeggen hebben binnen een partij, zowel kwantitatief als kwalitatief.

Wat is het nut en het belang van het tellen van de aantallen? Wat zeggen aantallen ons over de werkelijkheid?

Je brengt in kaart wat de situatie is en je bevraagt of we hier als samenleving al dan niet een probleem mee hebben.

parlement aanwezig zijn belangrijk of niet? Als je dit niet kan weten, kan deze vraag ook nooit beantwoord worden.

schoppen en bovendien nog eens een vrouw zou zijn, zal je de grootste racistische commentaren in de media gesmeten krijgen.

Bousetta vindt het het absoluut noodzakelijk een onderscheid te maken tussen getallen en inhoud.

4 Wat is het nut en het belang van het tellen van de aantallen? Wat zeggen aantallen ons over de werkelijkheid? Meten is weten. Je brengt in kaart wat de situatie is en je bevraagt of we hier als samenleving al dan niet een probleem mee hebben. Dan kom je heel snel aan de fundamentele vraag: Vinden wij diversiteit en de vertegenwoordiging van de mensen die in ons parlement aanwezig zijn belangrijk of niet? Als je dit niet kan weten, kan deze vraag ook nooit beantwoord worden. De kwaliteit van diversiteit is er zeker niet op achteruitgegaan, maar indien iemand van een ECM het tot minister zou schoppen en bovendien nog eens een vrouw zou zijn, zal je de grootste racistische commentaren in de media gesmeten krijgen. We vinden allochtonen tof, maar als ze tot minister bekroond worden, vinden we hen al vaak heel wat minder leuk. Bousetta vindt het het absoluut noodzakelijk een onderscheid te maken tussen getallen en inhoud. Het verbaast me nogal dat men zich zo beperkt tot enkel het fysieke aspect, wat me heel onbevredigend lijkt. Het dragen van een buitenlandse naam zou volgens Bousetta vaak al voldoende zijn om zich te kwalificeren voor de job en een band te 0creëren met de kiezers van buitenlandse origine.

5 Teitelbaum kon maar niet begrijpen hoe het komt dat vrouwen, die de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigen, nog altijd een minderhedenbeleid vormen. Het aantal vrouwen in de politiek is volgens haar wel toegenomen. Verder gelooft ze ook dat vrouwen vaak beter af zijn in de politiek dan in andere jobs, op gebied van de juiste behandeling en waardering te krijgen. Men kan gelijkheid, diversiteit en pariteit niet op dezelfde voet zetten In welke mate zijn quota s voor vrouwen en ECM nog steeds nodig?

Vergelijkbare documenten

De activiteit in het Brussels Parlement voorbereiden of verwerken in de klas? Niet verplicht, wel leuk!

De activiteit in het Brussels Parlement voorbereiden of verwerken in de klas? Niet verplicht, wel leuk! Je vindt in dit document authentiek materiaal van het parlement waarmee je zelf aan de slag kan.