2010/AR/2770- In de zaak van: belden hebbende als raadsman mr. HAEL TERS Koen, advocaat te 9600 RONSE, Hoogstraat 28/101

Transcriptie

1 3042 Hof van beroep te Gent 12bis Kamer Terechtzitting van 30 januari /AR/2770- In de zaak van: 1. w p 2. R' A', beiden wonende te ' appellanten, belden hebbende als raadsman mr. HAEL TERS Koen, advocaat te 9600 RONSE, Hoogstraat 28/101 tegen: 1 wonende... T_' ----:----:-~-'-1<'-'.---'-' te ' geïntimeerde, ~rbeider, hebbende als raadsman mr. HANTSON Chrlstel, advocaat te 9600 RONSE, Zonnestraat 20 velt het hof het volgend arrest: orrest In do zaak 2010/AR/2nO pagina 1/14

2 3043 A7_. De partijen werden gehoord in openbare terechtzitting in hun mlddelen en conclusies en de door K T 'hierna "Tl "genoemd) neergelegde stukken werden ingezien. Bij verzoekschrift, neergelegd ter griffie van dit hof op 22 oktober 2010, stelden P W ~ (hierna W.. genoemd) en A R nierna "R genoemd) hoger beroep In tegen het vonnis dat op 16 november 2009 tussen partijen op tegenspraak werd gewezen door de rechtbank van eerste aanleg te Oudenaarde, eerste kamer bis. Antecedenten 1. Op 26 juni 2006 gaven T en Ni L (hierna "L. " genoemd) een exclusieve opdracht tot bemiddelinq met het oog op de verkoop van een woning met garage te. 01an S S. handel drijvend onder de benaming lmmo Construct. Bij onderhandse overeenkomst van 12 maart 2007 verkocht T dit onroerend goed aan W. en R (hierna samen ook "de kopers" genoemd) voor ,00 EUR. De kopers dienden een voorschot van 10% of ,00 EUR te betalen tegen 23 maart Met aangetekende brieven d.d. 22 mei 2007 van zijn raadsman, gericht aan elke koper afzonderlijk, stelde T \ hen in gebreke om het voorschot te betalen, vermeerderd met 232,24 EUR intresten. Hij vestigde bovendien de aandacht op de clausule in de verkoopovereenkomst op grond waarvan, in geval van nietnaleving door één der partijen van de aangegane verbintenissen en na ingebrekestelling bij aangetekend schrijven of deurwaardersexploot, die zonder gevolg werd gelaten gedurende een periode van 15 dagen, de koop van rechtswege ontbonden was. In dat geval was een som van 10% verschuldigd aan d~;~ niet In gebreke gebleven partij ten titel van schadevergoeding, onder aftrek of na terugbetaling van de door de koper gestorte voorschotten. In een tweede aanmaning van 26 juli 2007, eveneens afzonderlijk gericht aan de beide kopers, stelde T : vast dat het voorschot nog steeds niet betaald was. Hij wees erop dat, In geval arrest In de zaak 201 0/AR/2770 pagina 2/14

3 A van vertraging In de betaling, door de koper een nalatigheidsintrest van 9% per jaar diende betaald te worden op de nog verschuldigde koopprijs. Verder stelde hij dat de termijn voor het verlijden van de authentieke akte inmiddels verstreken was. Hij verklaarde W en R ormeel in gebreke te stellen "dat de afgesloten koop van rechtswege ontbonden is." Hij verzocht hen de schadevergoeding van ,00 EUR te betalen, te vermeerderen met 286,09 EUR nalatigheidsintrest Met aangetekende brieven d.d. 7 augustus 2007 van zijn raadsman, gericht aan elk van de kopers, bevestigde T de Inhoud van het schrijven d.d. 26 Juli 2007, met de precisering dat het totaal verschuldigde bedrag ,09 EUR was. Een oproeping in verzoening voor de rechtbank van eerste aanleg te Oudenaarde op 13 december 2007, leverde geen resultaat op. Op 29 januari 2008 ondertekenden Imme Construct enerzijds en T en L anderzijds een dadingsovereenkomst, waarbij de laatstgenoemden zich ertoe verbonden om tot slot van alle rekeningen een som van 1.000,00 EUR, te vermeerderen met 21% btw, aan de makelaar te betalen voor geleverde prestaties, werk en kosten. T verkocht het onroerend goed op 20 mei 2008 aan derden voor ,00 EUR. De notariële akte werd verleden op 18 juli Bij dagvaarding van 11 augustus 2008 vorderde. K T de veroordeling van W: ; en R tot betaling van ,27 EUR, te vermeerd.eren met de gerechtelijke Intresten vanaf de dagvaarding en de kosten van het geding. Bovendien vorderde hij dat W en R solidair, mlnstens in solidum of de een bij gebrek aan de andere, veroordeeld werden tot de kosten van het geding. De gevorderde som bestond uit het voormelde bedrag van ,09 EUR, vermeerderd met de wettelijke intrest vanaf 16 augustus 2007 tot de dagvaarding of in totaal ,38 EUR, en de som van 1.210,00 EUR, betaald aan de makelaar, vermeerderd met de wettelijke intrest vanaf 29 januari 2008 of In totaal 1.259,89 EUR. 3. W. en R vroegen dat de rechtbank, alvorens recht te doen, hen zou toelaten tot het getuigenbewijs en S am~otln de zaak 2010/ARI2nO pagina 3/14

4 A.7.z 3045 S zou oproepen als getuige. Zij besloten tot de onontvankelijkheld, minstens ongegrondheld van de vordering en tot de veroordeling van T I tot de kosten van het geding, begroot op 1.100,00 EUR rechtspleglngsvergoeding. Zij stelden dat zij de woning bezichtigd hadden met S S _ aan wie zij naar eigen zeggen hadden meegedeeld dat zij informatie zouden vragen bij hun bank in verband met het bekomen van een lening. Zij verklaarden dat zij korte tijd later het bezoek ontvingen van S, die erop aandrong dat zij de onderhandse koopovereenkomst zouden ondertekenen. Volgens hen had S verklaard dat het feit dat zij nog geen lening hadden, geen probleem was, als zij de overeenkomst ondertekenden "onder voorbehoud." W _ s en R ; stelden dat deze ondertekening plaats vond buiten de aanwezigheid van T Toen hen uiteindelijk geen lening werd toegestaan, meldden W. en Rr :lit naar eigen zeggen aan S _ die dit aan de verkoper zou meegedeeld hebben. W: Jn R betwistten de ontvankelijkheid van de vordering en de geldigheid van de verkoopovereenkomst omdat T volgens hen niet bewees dat hij de (enige) eigenaar was van de woning. Zij wezen erop dat T samenwoonde met L. die met hem de makelaarsopdracht had gegeven. In ondergeschikte orde benadrukten zij dat zij de overeenkomst onder voorbehoud ondertekend hadden, wat volgens hen inhield dat de koop niet doorging, zonder (nadelige) gevolgen voor hen, wanneer zij geen lening kregen. Zij vroegen dat S nierover als getuige zou gehoord worden. Zij achtten zich niet gehouden tot betaling van de som die T. in het kader van een dading met de makelaar - waarbij zij geen partij waren - had betaald. Zij ontkenden dat hun fout de oorzaak was van de aan de makelaar betaalde schuld en wezen erop dat de dading zelf vermeldde dat het een vergoeding betrof voor prestaties, werk en kosten. 4. T volhardde in zijn vordering. Hij legde stukken voor, waar~it bleek dat hij de (enige) eigenaar was van het goed. Hij stelde dat W en R niet aantoonden dat het voorbehoud, waarvan zij melding maakten, betrekking had op een opschortende of ontbindende voorwaarde in verband met het verkrijgen van een lening. Hij wees erop dat S verklaard had dat de ondertekening van de koopovereenkomst gebeurde onder aln!at In dezaak2010/ari2770 pagina 4/14

5 A.7.z 3046 voorbehoud van zijn akkoord om aan een lagere prijs te verkopen, dan bepaald was in de makelaarsopdracht T. argumenteerde dat hij terecht de van rechtswege ontbinding van de koop had ingeroepen, gelet op het In gebreke blijven van de kopers, die volgens hem te kwader trouw waren. Hij stelde dat dit bleek uit het feit dat ze in september 2008 werden toegelaten tot de collectieve schuldenregeling. Hij leidde daaruit af dat zij reeds op het ogenblik van de ondertekening van de verkoopovereenkomst wisten dat zij de prijs niet zouden kunnen betalen. Dit verantwoordde volgens hem ook dat W en R ; dienden in te staan voor de kosten die hij had moeten betalen aan de makelaar, met wie hij door hun fout in onmin was geraakt. 5. De eerste rechter verklaarde de vordering van T:. ~. ontvankelijk en grotendeels gegrond. Hij veroordeelde W _ n R ; tot betaling aan T t van ,38 EUR, meer de gerechtelijke Intresten en de kosten, In hoofde van T begroot op 265,45 EUR dagvaarding en 1.200,00 EUR rechtsplegingsvergoeding. Hij stelde vast dat uit de regeling In het kader van de echtschelding door onderlinge toestemming en uit de notariële verkoopakte van 18 juli 2008 bleek dat T de enige eigenaar was van het goed op het ogenblik van de ondertekening van de verkoopovereenkomst. Hij overwoog dat het gemaakte voorbehoud zeer onduidelijk was. Hij stelde vast dat W:. s en R geen stukken voorlegden, dat uit het exemplaar van de verkoopovereenkomst. dat T meedeelde, bleek dat de clausule van de opschortende voorwaarde van het verkrijgen van een financiering doorstreept was en dat W en R daarover geen enkele opmerking formuleerden. Hij achtte het nutteloos S S< 3 horen. Hij stelde vast dat geen reactie voorlag op de diverse aanmaningen van T. Hij besloot dat de contractuele schadevergoeding verschuldigd was. Wat de bij dading overeengekomen schadevergoeding met de makelaar betrof, oordeelde hij dat er geen enkel rechtstreeks oorzakelijk verband bewezen was en dat het niet was omdat In juli 2007 bleek dat W en R een compromis niet honoreerden, dat T 1een andere kopers kon krijgen via dezelfde makelaar en met hem einde januari 2008 een dading diende af te sluiten. am~at In de zaak 2010/AR/2no pagina 5114

6 A7.z Het hoger beroep van W. _ en R1 strekt ertoe dat het hof het bestreden vonnis tenlet doet en, opnieuw wijzende, de oorspronkelijke vordering van T afwijst als ongegrond. Onder!)eschikt vragen zij dat het hof, alvorens recht te doen, S.Si oproept als getuige, teneinde het hof meer duidelijkheid te verschaffen over de omstandigheden waarin de verkoopovereenkomst werd ondertekend en over de inhoud en de omvang van het voorbehoud dat door hen werd gemaakt. Ten slotte vragen zij dat T.. veroordeeld wordt tot de kosten van het geding, waaronder telkens 1.100,00 EUR rechtsplegingsvergoeding in beide aanleggen. Zij verklaren dat zij de verkoopovereenkomst ondertekenden onder psychologische druk van de vastgoedmakelaar, die handelde In opdracht en voor rekening van T t. Zij herhalen dat het door hen geformuleerde voorbehoud betrekking had op het bekomen van een lening. Zij zien niei In waarom zij als kopers voorbehoud dienden te maken voor de aanvaarding van de prijs door de verkoper. ZIJ blijven bij hun eis om S daaromtrent te horen, alhoewel zij beseffen dat de kans klein Is dat zij een andere verklaring zou geven over het voorbehoud dan in de schriftelijke verklaring die zij heeft ondertekend. Zij argumenteren dat de onduidelijkheid over dit voorbehoud in hun voordeel dient geïnterpreteerd te worden. Zij betwisten dat de clausule in verband met de opschortende voorwaarde van het bekomen van een lening op hun exemplaar van de overeenkomst was geschrapt. Zij wijzen erop dat deze schrapping op het door T voorgelegde exemplaar niet geparafeerd is en dat onderaan de overeenkomst niet vermeld is hoeveel woorden en/of regels werden geschrapt. Zij menen dat T zijn exemplaar van de overeenkomst vervalst heeft, maar erkennen dat ze dit niet kunnen bewijzen, aangezien zij niet meer beschikken over hun exemplaar van de overeenkomst. Zij sommeren T; om het derde exemplaar over te leggen, dat zich volgens hen bij de notaris of bij de makelaar.bevindt. Zij stellen vast dat Tr slechts drie van de vier pagina's van de verkoopovereenkomst voorlegt en een onvolledige versie van de verklaring van S en sommeren hem om volledige stukken voor te leggen. In ondergeschikte orde vragen W. en R afbetalingstermijnen, aangezien zij toegelaten werden tot de collectieve schuldenregeling, die inmiddels werd herroepen. Ten slotte stellen zij dat de eerste rechter hen ten onrechte veroordeelde tot een rechtsplegingsvergoeding van 1.200,00 EUR, arrest In de zaak 2010/AR/2770 psglna 61 1~

7 A.7.z 3048 terwijl het basisbedrag dat overeenstemt met de veroordeling 1.100,00 EUR bedraagt. Mlnstens vragen zij dat d~ rechtsplegingsvergoeding beperkt wordt tot het strikte minimum, gelet op hun financieel precaire situatie. 7. Ti : besluit tot de ontvankelijkheid, doch ongegrondheld van het hoger beroep. Hij stelt Incidenteel hoger beroep In, dat ertoe strekt W s en P te veroordelen tot betaling aan hem van 1.210,00 EUR, meer de gerechtelijke Intresten vanaf de dagvaarding tot de algehele betaling en de kosten van het geding, waaronder 1.200,00 EUR rechtsplegingsvergoeding in elke aanleg. T. _- - _ betwist dat de verkoopovereenkomst ondertekend werd onder psychologische druk. Hij stelt dat voldaan Is aan de voorwaarde om betaling van de schadevergoeding te bekomen en dat W, an R 1iet aantonen dat zij voorbehoud maakten voor het bekomen van een lening. Hij acht het nutteloos om S als getuige op te roepen en acht de bewering van W. en R dat de clausule In verband met het bekomen van een financiering niet geschrapt was op het ogenblik van de ondertekening ongeloofwaardig. T meent dat W~, en F geen aanspraak kunnen maken op afbetalingstermijnen, nu zij niet aantonen te goeder trouw te zijn, dat er geen reden Is tot vermindering van de door de eerste rechter begrote rechtsplegingsvergoedlng en dat minstens de basisvergoeding moet worden toegekend. Wat zijn Incidenteel beroep betreft, argumenteert 1 dat de voorziene verkoop niet Is kunnen doorgaan door de kwade trouw van W. en R terwijl hijzelf wel een vergoeding diende te betalen aan de makelaar. Volgens hem staat het oorzakelijk verband dan ook vast. Hij ontkent dat hij.een andere koper kon vinden met tussenkomst van dezelfde makelaar, aangezien pas op het ogenblik van het verstrijken van de makelaarsopdracht bleek dat de verkoop niet kon doorgaan. Beoordeling 1. Er ligt geen exploot van betekening van het bestreden vonnis voor. Het hoger beroep van W; _ en P,, dat tijdig arrest In de zaak 201 OIARJ2no poglna 7/14

8 A7.z 3049 werd ingesteld en regelmatig is naar de vorm, is ontvankelijk. Hetzelfde geldt voor het Incidenteel beroep van T 2. De door alle in het geding zijnde partijen ondertekende overeenkomst van 12 maart 2007 bewijst de totstandkoming van een overeenkomst tot verkoop door T aan W ; en R van de woning aan de i )eze overeenkomst werd geldig aangegaan T was de enige eigenaar van het onroerend goed, zoals blijkt uit de oorsprong van eigendom, aangehaald in de notariële akte van 18 juli 2008, waarbij het verkocht werd aan derden. Daarin wordt bevestigd dat het in 2003 aan hem werd toebedeeld In het kader van de echtschelding door onderlinge toestemming tussen hem en W, Dat de verkoopovereenkomst werd ondertekend "onder psychologische druk" van de vastgoedmakelaar, zoals W. _ en R voorhouden, blijkt uit geen enkel gegeven van het dossier. Zij vorderen overigens niet de nietigheid van de overeenkomst wegens een wilsgebrek. 3. W en R 1ebben zich ertoe verbonden om een voorschot van 10% op de prijs of ,00 EUR te betalen tegen 23 maart Zij hebben aan deze verplichting n)et voldaan. Een aanmaning, die T aan elk van hen afzonderlijk gericht heeft op 22 mei 2007, is zonder gevolg gebleven. Hij was dan ook gerechtigd om zich in zijn brieven van 26 juli 2007 te beroepen op het uitdrukkelijk ontbindend beding, dat in de overeenkomst was opgenomen. Daarin Is bepaald dat bij ontbinding van de overeenkomst wegens wanprestatie, de partij die aan haar verbintenissen tekortgeschoten Is, aan de andere partij een schadevergoeding verschuldigd is, gelijk aan 10% van de _koopsom of ,00 EUR. 4. W _ an R1 kunnen zich niet onttrekken aan deze betalingsverbintenis, door voor te houden dat zij de verkoopovereenkomst ondertekend hebben onder voorbehoud van het bekomen van een lening. arrest In de zaak 2010/ARI2nO pagina B/14

9 A.7.z De partijen bij de overeenkomst lieten de ondertekening ervan voorafgaan door de handgeschreven woorden "gelezen en goedgekeurd." Wr _ voegde eraan toe "onder voorbehoud." R. deed dit niet, evenmin als T. Waarop dit voorbehoud betrekking had, blijkt niet uit de tekst van de overeenkomst. Wel mag aangenomen worden dat dit voorbehoud niet sloeg op het bekomen van een lening. Het beding In de overeenkomst, dat voorzag in een opschortende voorwaarde van het bekomen van een hypothecaire lening, was Immers geschrapt. W en R houden voor dat deze clausule niet geschrapt was op het ogenblik dat zij de overeenkomst ondertekenden en dat de schrapping nadien Is gebeurd door T. Deze bewering komt niet geloofwaardig over. Zij werd pas voor het eerst geformuleerd in graad van hoger beroep, terwijl T 1 het exemplaar met de geschrapte clausule van meet af aan als haar stavingstuk, genummerd 1, gebruikt heeft in het geding voor de eerste rechter. Indien T een vervalst stuk voorlegde, dan mocht redelijkerwijze verwacht worden dat W en R -~ strafklacht zouden neergelegd hebben. Ten slotte zouden w... en R< ; hun bewering gemakkelijk kunnen staven door hun exemplaar van de overeenkomst voor te leggen. Dat zij daarvan niet meer in het bezit zouden zijn, klinkt weinig overtuigend, temeer omdat de overeenkomst van meet af aan het voorwerp was van aanspraken door T en zij er dus alle belang bij hadden om dit stuk nauwkeurig bij te houden Volgens T. heeft het door W: vermelde voorbehoud betrekking op de aanvaarding van de prijs doç>r de verkoper. Zij legt In dit verband een niet-gedateerde handgeschreven verklaring voor van S; 81., die als makelaar optrad bij de totstandkoming van de overeenkomst. S S wijst erop dat eerst een hogere prijs werd gevraagd dan het compromis-bedrag. Deze verklaring komt plausibel over. Het wordt niet betwist dat W. l en R s de verkoopovereenkomst ondertekenden in aanwezigheld van de makelaar, doch In afwezigheid van Tr :, aan wie ze pas daarna ter ondertekening werd voorgelegd. Volgens de makelaarsopdracht van 26 juni 2006 was de vraagprijs voor het onroerend goed ,00 EUR en de "aanvaarde verkoopprijs" ,00 EUR. Het lijkt dan ook logisch dat de makelaar erop wees, dat de verkoop aan ,00 EUR arrest In de zaak 2010/AAI2770 -pagina 9/14

10 A.7.z 3051 slechts kon doorgaan mits T deze lagere prijs aanvaardde. Dit kan verklaren waarom W., als bevestiging van het feit dat dit hem werd meegedeeld, de vermelding "onder voorbehoud" toevoegde Er Is geen reden om T te sommeren het derde exemplaar van de verkoopovereenkomst- waarvan W. en R erkennen dat het zich niet bij hem bevindt - voor te leggen. Evenmin maken W ; en R.. aannemelijk dat zich in de brief van de raadsman van T Jie voorafgaat aan de verklaring van S S of het beweerde vierde blad van de verkoopovereenkomst gegevens zouden bevinden die relevant zijn voor de beoordeling van het Qeschil. Ten slotte zijn er geen redenen om aan te nemen dat S S naar aanlelding van een eventueel getuigenverhoor een andere uitleg zal geven over het geformuleerde voorbehoud dan In haar schrif telijke verklaring. W. en R beseffen dit trouwens. De gebeurlijke bevindingen uit al deze door W. en R gevraagde (onderzoeks)maatregelen zouden overigens geen afbreuk doen aan de vaststelling dat, zelfs indien de clausule in verband met de opschortende voorwaarde van h_et bekomen van een hypothecaire lening niet geschrapt was en het door W 1eformuleerde voorbehoud daarop betrekking had, W: en R. zich daarop niet zouden kunnen beroepen om zich te onttrekken aan de betaling van de forfaitaire schadevergoeding wegens ontbinding van de verkoop in hun nadeel. Deze clausule bepaalde immers dat de kopers, wanneer de bank hen geen lening toestond, het bewijs daarvan dienden voor te leggen aan de verkoper binnen de maand na de ondertekening van de verkoopovereenkomst. Zij hebben dit niet gedaan, ook niet nadat zij in Qebreke werden gesteld bij brieven van 22 mei 2007 of nadat T hen op 26 juli 2007 In kennis stelde van de van rechtswege ontbinding van de overeenkomst. Tot op heden leggen zij dit bewijs niet voor en tonen zij overigens niet aan inspanningen te hebben geleverd om een lening te bekomen. Indien de overeenkomst onder opschortende voorwaarde zou zijn aangegaan, dan zou deze voorwaarde geacht moeten worden vervuld te zijn op grond van artikel1178 B.W.. arrest in do zaak 2010/ARI2nO paglna10/14

11 A.7.z T t kan aldus aanspraak maken op betaling van de bedongen som van ,00 EUR. Hij rekent daarop rente aan tegen een intrestvoet van 9% per jaar vanaf de datum waarop het voorschot diende betaald te worden. Deze conventionele nalatigheidsintrest betreft volgens de overeenkomst slechts "de nog verschuldigde koopprijs." Zij bevat geen bepaling, die afwijkt van artikel 1153 B.W., met betrekking tot de nalatigheidsintresten die verschuldigd zijn op het bedrag dat moet betaald worden door de partij ten nadele van wie de overeenkomst wordt ontbonden. Dit bedrag Is trouwens pas verschuldigd vanaf de van rechtswege ontbinding. T kan dan ook slechts aanspraak maken op wettelijke rente vanaf de aanmaning tot betaling van deze vergoeding, die gelijktijdig gebeurde met de kennisgeving van de ontbinding, namelijk op 26 juli Er bestaat geen rechtsgrond om W en R te veroordelen tot betaling aan T van de som van 1.210,00 EUR die hij en L verschuldigd waren op grond van een "dadingsovereenkomst" tussen hen en lmmo Construct. W en R waren geen partij bij deze "dadingsovereenkomst" op grond waarvan T rt en L :lch verbonden tot betaling van de voormelde som tot slot van alle rekening als vergoeding voor de door lmmo Construct geleverde prestaties, werken en kosten In het kader van de verkoopopdracht van 26 juni Uit deze "dad/ngsovereenkomst" blijkt niet waaruit het geschil tussen de daarbij betrokken partijen bestond, noch welke toegevingen zij wederzijds deden. Of I mmo Construct na de ontbinding van de overeenkomst met W en R nog andere kandidaten zocht voor de aankoop van de woning van T Is niet bekend. De verkoopopdracht van 26 juni 2006 had een duur van twaalf maanden, doch werd stilzwijgend verlengd bij gebrek aan opzegging één maand voor het einde daarvan. Er ligt geen opzegging voor. In elk geval toont T. niet aan dat een fout van W en R. de oorzaak was van het verschuldigd worden van deze som, waartoe hij zich verbond zonder hen daarbij te betrekken. Dat W _ en R te kwader trouw waren toen zij de verkoopovereenkomst ondertekenden, bewijst T overigens niet. Het loutere feit dat zij In september 2008 een collectieve schuldenregeling aanvroegen -die vervolgens werd herroearrest In de zaak2010/ari2770 paglna11/14

12 A.7.z 3053 pen - bewijst niet dat zij in maart 2007 wisten dat zij de koopprijs voor de woning niet zouden kunnen betalen. 7. Op het verzoek van W _, en R 3 om betalingstermijnen te bekomen, kan niet worden ingegaan. Van de mogelijkheid, die de rechter heeft om een gematigd uitstel van betaling toe te staan, dient immers met grote omzichtigheid gebruik te worden gemaakt, daarbij rekening houdend met de termijnen die de schuldenaar reeds heeft genoten (art B.W.). W. ; en R hebben zichzelf reeds zeer ruime afbetalingstermijnen toegekend, aangezien de schuld opeisbaar is sedert 26 juli 2007 en zij geen enkele afbetaling hebben verricht. Zij tonen niet aan dat zij te goeder trouw zijn. 8. Aangezien de vordering van T grotendeels' gegrond is, wordt de eerste rechter bijgetreden, waar hij de kosten van het geding in eerste aanleg ten laste gelegd heeft van W. ; en R Hij begrootte de rechtsplegingsvergoeding op 1.200,00 EUR. Rekening houdend met de waarde van de vordering was het basisbedrag van de rechtsplegingsvergoeding 1.100,00 EUR. W en R ;onen niet aan dat voldaan Is aan de wettelijke voorwaarden om daarvan af te wijken. Zij beroepen zich op hun precaire financiële situatie, doch leggen daaromtrent geen stukken voor, terwijl blijkt dat de collectieve schuldenregeling, waartoe zij toegelaten waren, werd herroepen. Gelet op de zeer beperkte gegrondheid van het hoger beroep en de ongegrondheid van het incidenteel beroep, dient elke partij haar eigen kosten van het hoger beroep ten laste té nemen en kunnen de partijen wederzijds ten aanzien van elkaar geen aanspraak maken op rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep. OP DEZE GRONDEN, HET HOF, Rechtdoende op tegenspraak. Gelet op artikel 24 van de wet van 15 juni 1935 op het taalgebruik in gerechtszaken; anest In de zaak 2010/AR/2no pagina 12/ 14

13 A.7.z 3054 Verklaart het hoger beroep van P W: _ IS en A, R.. _ en het Incidenteel hoger beroep van K. T.. mtvankelijk, het eerste in zeer beperkte mate gegrond en het tweede ongegrond; Bevestigt het bestreden vonnis In zijn beschikkingen, met dien verstande dat het bedrag van de veroordeling van P_r W, - en A R, en aanzien van K T wordt bepaald op ,00 EUR, vermeerderd met de nalatigheidsintresten op dit bedrag aan de wettelijke rentevoet vanaf 26 juli als gerechtelijke Intresten vanaf de dagvaarding - tot de datum van betaling, en dat de rechtsplegingsvergoedlng wordt bepaald op 1.100,00 EUR. Zegt voor recht dat elke partij haar eigen kosten van het hoger beroep definitief ten laste neemt, waarbij de partijen wederzijds ten aanzien van elkaar geen aanspraak kunnen maken op rechtsplegingsvergoedlng in hoger beroep; Onverminderd de toepassing van artikel1024 Ger.W.. arrest In de zaak 20101AR/2nO- -pagina 13/14

14 A7.z Aldus gewezen en uitgesproken In openbare terechtzitting van het hof van beroep te Gent, twaalfde bis kamer, rechtdoende in burgerlijke zaken, op woensdag 30 januari Aanwezig: Eric Dursin Patricla Vermaerke raadsheer, alleenrechtsprekend griffier....,,~,v :_j):i}y// /~ P. Vermaerke E. Dursin Rep. 2013/ 1190 anest In c!e zaak 2010/AR/2770 pagina