SCHRIFTELIJKE VRAAG nr. 96 van PETER WOUTERS datum: 5 november 2014 aan PHILIPPE MUYTERS VLAAMS MINISTER VAN WERK, ECONOMIE, INNOVATIE EN SPORT Sportclubs - Gekwalificeerde trainers Eén van de meest elementaire behoeften in het Vlaamse sportaanbod is een betere en meer professionele begeleiding. De absolute voorwaarde hiervoor is een degelijke opleiding. Dat geldt zeker voor de opleiding van trainers maar ook voor onder andere de bijscholing van clubbestuurders. De Vlaamse Trainersschool speelt hierin een centrale rol. Het aantal gekwalificeerde trainers opgeleid door de Vlaamse Trainersschool gaat in stijgende lijn. Toch zou volgens Bloso eind 2012 nog 60% van de 53.000 Vlaamse trainers niet gekwalificeerd zijn. In antwoord op de vraag om uitleg nr.494 in de commissievergadering van 7 februari 2013 lichtte de minister enkele maatregelen toe die ervoor zouden moeten zorgen dat dit percentage van niet-gekwalificeerde trainers afneemt en dat gekwalificeerde trainers ook effectief in sportclubs terechtkomen. Enerzijds is er het sensibiliseren en stimuleren van gemeenten om in hun subsidiereglementen bepalingen te behouden. Anderzijds gaf de minister aan dat het statuut van semi-agorale arbeid, eigenlijk vergoede vrijwillige inzet, uitgewerkt moet worden. De trainers die dan al goed terechtkomen bij sportclubs (bij clubs van het KVV bijvoorbeeld), worden vaak weggeplukt door grotere (Belgische) clubs omdat ze daar een betere onkostenvergoeding krijgen. 1. Kan de minister een overzicht bezorgen van het aantal uitgereikte diploma s door de Vlaamse Trainersschool, per jaar sinds 2003 tot op heden? 2. Er bestaat nu ook de mogelijkheid om via een modulaire opleidingsstructuur een diploma te behalen. a) Hoeveel diploma s zijn er uitgereikt aan trainers die een opleiding volgden met eerder verworven competenties (EVC)? b) Hoeveel diploma s zijn er uitgereikt aan trainers die een opleiding volgden met eerder verworven kwalificaties (EVK)? 3. Heeft de minister er zicht op hoeveel trainers er nu gekwalificeerd zijn? Is er een evolutie vast te stellen sinds eind 2012 (toen dus 40%)?
4. In antwoord op schriftelijke vraag nr. 430 van 12 februari 2014 stelt de minister dat hij aandringt op overleg met het federale niveau met betrekking tot het statuut van semi-agorale arbeid. Wat is de stand van zaken nu? Heeft de minister overleg gepland met de nieuwe bevoegde federale ministers? Is er reeds een planning voor overleg met de gemeenschappen? 5. Welke maatregelen worden er nog genomen om de ongelijkheid van de verdeling van gekwalificeerde trainers in sportclubs weg te werken?
PHILIPPE MUYTERS VLAAMS MINISTER VAN WERK, ECONOMIE, INNOVATIE EN SPORT ANTWOORD op vraag nr. 96 van 5 november 2014 van PETER WOUTERS 1. De laatste elf jaar (periode 2003-2013, want 2014 nog onvolledig) werden 54.571 sporttakgerichte kwalificaties uitgereikt door de Vlaamse Trainersschool. Opgesplitst per jaartal geeft dit de volgende cijfers: Jaartal Aantal sporttakgerichte kwalificaties 2003 2004 2.120 2.166 2005 2.729 2006 2.407 2007 3.131 2008 3.578 2009 4.198 2010 5.693 2011 (waarvan 10.042 éénmalige assimilaties voetbal) 15.718 2012 5.909 2013 (waarvan 852 éénmalige assimilaties duiken) 6.922 Eindtotaal 54.571 Een kwalificatie behalen bij de Vlaamse Trainersschool kan op verschillende manieren. De meeste cursisten behalen een kwalificatie door het volgen van een cursus, maar er zijn ook assimilaties van andere (evt. buitenlandse) kwalificaties, inschalingen van studenten of afgestudeerden LO en personen die een kwalificatie via een EVC- of EVK-procedure behalen. In 2011 werden 10.042 historische kwalificaties van de KBVB (voetbal) geassimileerd met een VTS-kwalificatie, in 2013 gebeurde iets gelijkaardigs voor 852 kwalificaties van NELOS (duiken). Er is een duidelijk positieve tendens in het aantal kwalificaties dat de Vlaamse Trainersschool jaarlijks uitreikt. Daarnaast worden nog kwalificaties uitgereikt in begeleidingsgerichte (bv. Bewegingsanimator) en beroepsgerichte (bv. Sportfunctionaris, redder, ) opleidingen en opleidingen voor het begeleiden van specifieke doelgroepen (bv. sporters met een handicap, sportende senioren) 2. a) Tussen 2003 en 2013 werden 8 kwalificaties uitgereikt via een EVC-procedure, waarvan 1 in 2010, 1 in 2012 en 6 in 2013. De cijfers voor 2014 zijn nog niet volledig gekend. b) Tussen 2003 en 2013 werden 33 kwalificaties uitgereikt via een EVK-procedure, waarvan 4 in 2009, 11 in 2010, 4 in 2011, 3 in 2012 en 11 in 2013. Op te merken valt dat na een EVK-procedure de kwalificatie ook wordt opgenomen in de assimilatietabel van de Vlaamse Trainersschool waardoor de volgende aanvragers automatisch via een assimilatie de kwalificatie krijgen toegekend en geen beroep moeten doen op een EVK-procedure. Dit zorgt voor een significante
verlaging van de administratieve belasting van deze procedure, maar houdt ook in dat toekomstige aanvragen van reeds opgenomen kwalificaties niet in de EVKstatistieken worden bijgehouden. 3. Er is op dit ogenblik een licht positieve evolutie vast te stellen in het aantal gekwalificeerde trainers. Er worden ook steeds meer trainers opgeleid (zie vraag 1.). Globaal gezien is nog steeds ongeveer 40% van de trainers in de Vlaamse sportclubs die aangesloten zijn bij een erkende Vlaamse sportfederatie gekwalificeerd ondanks alle geleverde inspanningen. Het gaat over ongeveer 22.000 gekwalificeerde trainers die actief zijn in de Vlaamse sportclubs. Toch zijn er zeer grote verschillen tussen de sporttakken. Sommige sporttakken hebben een kwalificatiegraad van meer dan 80% (bv. basketbal) of een duidelijk stijgende kwalificatiegraad door bv. licentieverplichtingen (bv. voetbal of volleybal) terwijl andere sporttakken er niet in slagen om een hoge kwalificatiegraad te bereiken. Hier ligt ook een belangrijke verantwoordelijkheid bij de federaties, die meer weer zouden moeten maken van een retentiebeleid voor de gekwalificeerde trainers bij hun clubs. 4. Het overleg rond dit statuut voor semi-agorale arbeid staat in het regeerakkoord en is opgenomen in mijn beleidsnota. Dit specifieke statuut, dat helaas nog niet is gerealiseerd, moet de grijze zone tussen het vrijwilligersbeleid en de reguliere arbeid wegwerken en op die manier voor rechtszekerheid zorgen zowel voor de trainers als voor de sportclubs. Tot op heden zijn er voorlopig enkel informele contacten geweest. Ik op korte termijn actie ondernemen om de gesprekken rond het statuut voor semi-agorale arbeid te initiëren, zowel met mijn collega-ministers van sport van de drie Gemeenschappen als met de ministers van het federale niveau die hiervoor bevoegd zijn. 5. Het aantal gekwalificeerde trainers in de Vlaamse sportclubs verhogen is een gedeelde verantwoordelijkheid waarbij zowel de Vlaamse Overheid, de lokale overheden, de Vlaamse Trainersschool, de sportfederaties en de sportclubs een rol in hebben. De Vlaamse Overheid zal het belang van gekwalificeerde trainers blijven stimuleren via het decreet op de erkenning en de subsidiëring van de sportfederaties. Ook bij de herwerking van het decreet zal specifieke aandacht gaan naar kwaliteitsverhogende aspecten (zoals bv. gekwalificeerde trainers) binnen de sportclubwerking. Via het lokaal sportbeleid moeten sportclubs blijvend gestimuleerd worden om functies te clusteren en zo volwaardige jobs te verkrijgen. Samenwerking met andere lokale sportclubs of sportclubs binnen een zelfde regio kan ook gestimuleerd worden. Uit de Grote Sportclubenquête bleek immers dat grotere sportclubs makkelijker de stap zetten naar gekwalificeerde trainers, bijvoorbeeld via Vlabus, dat bovendien via het Tewerkstellingsdecreet hiervoor meer middelen heeft gekregen. Gemeenten moeten blijvend gesensibiliseerd en gestimuleerd worden om in hun subsidiereglementen de kwaliteitsverhogende maatregelen te behouden waardoor sportclubs die gekwalificeerde trainers inschakelen gehonoreerd worden, zeker in functie van de jeugdsportbegeleiding. Binnen de Vlaamse Trainersschool is er een Overlegplatform over de professionalisering van de sportkaderopleidingen geïnstalleerd waarin o.a. het invoeren van een licentieverplichting bij sportfederaties wordt besproken. Er zijn een heel aantal sportfederaties die de voorbije maanden een licentieverplichting hebben ingevoerd of dit zullen doen. Het effect op de kwalificatiegraad in de Vlaamse sportclubs zal hiervan de volgende jaren ongetwijfeld zichtbaar worden. Meer en meer sportfederaties beseffen dat dit de beste weg is naar een kwaliteitsverhoging. Daarnaast zijn er ook specifieke certifiëringstrajecten voorzien (EVC, EVK,
Geïndividualiseerde Opleidingstrajecten voor (ex-)topsporters, ), worden de inschrijvingsgelden laag gehouden zodat ze geen drempel vormen voor kandidaatcursisten en wordt gewerkt aan de positieve perceptie van de opleidingen (bv. door een Boodschap van Algemeen Nut die tussen 3 en 16 november werd uitgezonden). Ook de sportclubs zelf kunnen bijdragen aan het verhogen van de kwalificatiegraad door hun trainers te stimuleren een sportkaderopleiding te volgen op basis van positieve argumenten (men wordt een betere trainer, men verwerft meer kennis en vaardigheden, men bouwt een netwerk uit, ).