Praktijk is een uitgave van Maastricht Universitair Medisch Centrum+ voor huisartsen en andere verwijzers

nummer 1 2013 Praktijk is een uitgave van Maastricht Universitair Medisch Centrum+ voor huisartsen en andere verwijzers Blauwe Zorg is het nieuwe Groene Stroom Complementaire geneeskunde: integreren of negeren? Mammapoli nog steeds efficiënt en patiëntvriendelijk Nieuw nascholingsprogramma

6 16 4 14 3 Huisarts Valerie Pinckers als HIDHA in praktijk van haar broer 4 Resi Moonen en Job Metsemakers over complementaire geneeskunde binnen de reguliere geneeskunde 6 Mammapoli: nog steeds het meest efficiënte verwijsorgaan 9 Uit de Praktijk 10 Blauwe Zorg: het nieuwe Groene Stroom 14 Diagnostiek Maastricht UMC+ in het nieuw 16 WDH presenteert nieuw nascholingsprogramma 18 Nieuw hart- en vaatcentrum Maastricht UMC+ in gebruik 20 Praktijkgericht: het stafconventsbestuur Colofon Praktijk is een uitgave van Maastricht UMC+, RVE Patiënt en Zorg i.s.m. Zorg in ontwikkeling (ZIO) Ontwerp en grafische vormgeving Strategyminds, Maastricht Redactie Hans Fiolet, Ber Huijnen, Job Metsemakers, Liesbeth van Hoef, Guy Schulpen, Geertjan Wesseling, Caroline Robertson, Bert Panis, Stafdienst Communicatie Maastricht UMC+, Strategyminds Eindredactie Liesbeth van Hoef Fotografie Appie Derks Druk Pietermans Lanaken Praktijk is ook digitaal te lezen: http://www.azm.nl/info/verwijzen/huisartsmagazine_praktijk Suggesties voor de redactie? Bel of mail Jos van Cann, Stafdienst Communicatie Maastricht UMC+, telefoon 043 387 51 13, e-mail jos.van.cann@mumc.nl Huisartsen Servicedesk telefoon 043 387 44 80

Huisarts Valerie Pinckers als HIDHA in de praktijk van haar broer Het is fijn mijn tijd vrij te kunnen indelen Ze zou nooit huisarts worden en al helemaal niet in de voormalige praktijk van haar vader in Eijsden die nu door haar broer wordt gerund. Inmiddels werkt Valerie Pinckers (39) al ruim acht jaar als huisarts in dienst van een andere huisarts (HIDHA). De laatste jaren doet ze dat bij haar broer en dus toch in de voormalig praktijk van haar vader waar ze zelf opgroeide! Hoewel je het je heel anders had voorgenomen, ben je én huisarts én werk je in de voormalige praktijk van je vader. Hoe dat zo? Tijdens mijn studie Geneeskunde was ik ervan overtuigd dat ik geen huisarts wilde worden. Dat leek me helemaal niets. Ook gelet op het leven dat mijn vader vroeger had met een praktijk aan huis en de vele weekend- en avonddiensten. Gaandeweg en na ervaring in het ziekenhuis te hebben opgedaan, heb ik dit toch bijgesteld en blijkt dit beter bij mij te passen dan ik dacht. Ook omdat de omstandigheden tegenwoordig anders zijn. Omdat ik besloten heb als HIDHA aan de slag te gaan, durfde ik het uiteindelijk ook aan om onderdeel uit te maken van de praktijk van mijn broer. Hoe ziet jouw werkweek als HIDHA eruit? Ik werk 16 uren per week in de praktijk in Eijsden voor mijn oudere broer. Omdat ik er geen problemen mee heb om s nachts te werken, maak ik volop van de gelegenheid gebruik om het werken in de praktijk te combineren met avond- en nachtdiensten bij de Huisartsenpost. Het zorgt voor mij voor een leuke afwisseling. Vanwaar de keuze om als HIDHA het huisartsenvak uit te oefenen? Voor mij geldt dat ik het fijn vind om mijn tijd vrij te kunnen indelen. De uren die ik voor mijn broer werk, verdeel ik over drie middagen zodat hij meer tijd voor andere dingen binnen en buiten de praktijk overhoud. Daarnaast draai ik diensten op de huisartsenpost die ik naar eigen inzicht kan inplannen. Een ander voordeel, vind ik bovendien, dat ik me volledig op de patiëntenzorg kan richten, zonder de verantwoordelijkheid te dragen voor administratie en andere organisatorische taken die bij het runnen van een eigen praktijk komen kijken. Wat ervaar je als de mindere kanten van het HIDHA bestaan? De situatie waarbij je als HIDHA waarneemt in praktijken waarin de huisartsen vanwege ziekte of zwangerschap met verlof zijn, zijn niet altijd ideaal. Je bouwt geen echte band op met de patiënten. Je merkt dat sommigen liever wachten tot hun vertrouwde dokter er weer is. Dat is niet altijd bevorderlijk voor het leveren van kwalitatief goede zorg. Heb je de ambitie om toch ooit wel een eigen praktijk te runnen? Als de gelegenheid zich ooit voordoet, wil ik er zeker over nadenken, maar het is niet iets waar ik op dit moment heel bewust en actief naar op zoek ben. 3

Alternatief of complementair Integreren of negeren? In landen als Amerika en Duitsland is het volledig geaccepteerd om een alternatieve, tegenwoordig ook wel complementaire therapie genoemd, te combineren met reguliere geneeskunde. Echter, in ons land lijkt de Hollandse nuchterheid het nog te winnen van draagvlak voor deze combinatie. De evidence based houding die hier overheerst, zorgt voor terughoudendheid om complementaire geneeskunde een ingang te bieden binnen de reguliere geneeskunde. En hoewel men liever niet meer expliciet spreekt van voor- en tegenstanders, is er nog steeds verdeeldheid. Zo blijkt ook tijdens een gesprek met Resie Moonen, huisarts en homeopathisch arts, en Job Metsemakers, huisarts en voorzitter van de vakgroep Huisartsengeneeskunde. 4 Alternatief of Complementair? Resie: Vanuit het perspectief van de patiënten gezien, is er een toenemende vraag naar complementaire geneeskunde. Tijdens een Integrated Medicine congres in oktober in de Domus Medica in Utrecht, werden aantallen gepresenteerd van patiënten met chronische gewrichtsklachten die aanvullend naar een complementair genezer gaan. Dat blijkt 86% te zijn. Opmerkelijk is dat vanuit de reguliere geneeskundige setting zoals wij die in Nederland kennen, men hier juist steeds meer kritisch tegenover lijkt te staan. Daarin loopt Nederland achter. In Amerika en Duitsland is het helemaal geaccepteerd dat patiënten die een reguliere therapie volgen, zich ook verantwoord complementair laten behandelen. Het beste van beide combineren en reguliere therapie aanvullen met de juiste complementaire therapie, die deskundig wordt toegepast, kan in mijn ogen een waardevolle bijdrage leveren aan een betere gezondheidszorg. Job: De vraag is dan alleen, wat er precies wordt verstaan onder complementaire geneeskunde. Het betreft immers niet één specifieke aanpak, maar er vallen veel verschillende behandelmethoden onder. Iemand die daadwerkelijk deskundig opgeleid is tot homeopathisch arts, is heel iets anders dan een acupuncturist zonder geneeskundige basis of iemand die werkt met instralen. Waar ligt die grens? Wanneer heb je het over kwakzalverij en wanneer is iets complementair? Naar mijn mening is de populariteit in landen als Amerika wellicht ook te verklaren door het financieringsmodel in zo n land. In Amerika is alles te koop als je ervoor betaalt, in Nederland wordt reguliere zorg sowieso vergoed en complementaire zorg voor mensen die zich daarvoor aanvullend verzekeren. Dat maakt wel een verschil hoe er met zaken wordt omgegaan. Doorverwijzen of afraden? Job: In de praktijk geef ik altijd aan dat ik accepteer als mensen andere geneeswijzen willen inschakelen, weliswaar binnen de redelijkheid waarin het te begrijpen is en de redelijkheid van financiën die ermee gemoeid zijn. We moeten ook begrijpen dat we in al onze openheid nu veel mensen sneller een slechte uitslag meedelen of een sombere toekomst schetsen. We geven de grenzen van onze mogelijkheden aan, en het is dan niet verbazend dat mensen op zoek gaan naar behandelmethodes die een betere toekomst voorspellen. Dat draagt ook eraan bij dat mensen gaan

Resie Moonen Job Metsemakers kijken naar hun wellness en well being en meer behoefte hebben aan een bepaalde houvast en rust. Dat kan bijvoorbeeld ook zijn in de vorm van yoga, meditatie of massage en dat raad ik zeker aan. Dat is weliswaar complementair maar is geen geneeswijze. Ik denk dat we daar binnen de reguliere geneeskunde inmiddels al veel meer mogelijkheden toe bieden, bij oncologie bijvoorbeeld. Als je kijkt naar wat het Oncologiecentrum van het azm en de Maestro Kliniek aanbieden op het gebied van psychosociale begeleiding, dan is daar ook al veel veranderd vergeleken met vroeger. Resie: Ideaal zou zijn als er meer kennis komt, ook binnen eerste lijn, over complementaire zorg. En dan bedoel ik niet dat alle huisartsen het moeten kunnen toepassen, maar dat zij goed kunnen doorverwijzen wanneer patiënten er iets mee willen en ook weten bij welke indicaties het een toegevoegde waarde kan zijn. Zodat zij worden doorverwezen naar iemand die deskundig is. En dan heb ik het over iemand die de reguliere artsenopleiding heeft gehad en ook reguliere nascholing doet. Dat kunnen basisartsen zijn of huisartsen, die, ook deskundig zijn om een bepaalde complementaire behandeling toe te passen en deze als extra tool inzetten. Dat kan zijn op het gebied van homeopathie, antroposofie of iets anders. Integreren of negeren? Resie: Ik verwacht zelf dat integrated medicine een stroming is die wereldwijd zo n enorme toevlucht neemt, dat het niet meer te negeren is. In Amerika wordt het in elk academisch ziekenhuis aangeboden en vormt het een curriculum binnen de opleiding. De effecten zijn goed en de vraag vanuit patiënten groeit. Ik pas het zelf toe binnen mijn huisartsenpraktijk. Dat kan heel goed. Ik doe dit nu al bijna 27 jaar en krijg ieder jaar een update van hoeveel medicatie ik voorschrijf en dan blijkt dat ik bijvoorbeeld met het voorschrijven van antibiotica ver onder het gemiddelde zit. Bovendien brengt het een aanpak mee die verder gaat dan pur sec een aandoening behandelen. Ik kijk naar het totaal. Het maakt voor mij niet uit of iemand uitbehandeld is, reuma heeft of chronisch verkouden is. Het gaat mij niet om de ziekte, maar om de persoon die binnenkomt. Wie ben je, hoe ziet je leven eruit, waar worstel je mee? Het blijft opmerkelijk dat wij in de gewone geneeskunde heel weinig op zoek gaan naar de oorzaak van ziek worden. Heel vaak gaat het om diagnose stellen en behandelen, naar de stap ervoor wordt niet gekeken. Complementaire geneeskunde gaat in mijn ogen niet om tegenstellingen, het is een extra tool naast de reguliere geneeskunde. Een tool waar patiënten heel blij mee zijn. Job: Er is een ontwikkeling gaande en die kun je niet te negeren. Daar zullen we naar moeten blijven kijken en van moeten blijven leren. Het feit dat wij binnen de reguliere geneeskunde een meer holistische blik hebben gekregen en uitvoeriger naar mensen zijn gaan kijken, is een les die wij geleerd hebben vanuit de alternatieve hoek. In die zin is het goed om in de reguliere geneeskunde mee te geven welke complementaire geneeswijzen er zijn. Wanneer je mij vraagt of het onderdeel moet zijn van de reguliere opleiding, dan zeg ik nee. Wij zijn een opleiding (reguliere) geneeskunde waarin de bio-psycho-sociale (holistische) benadering van (de klachten) van de mens een duidelijk plaats heeft gekregen, en waarin we streven naar een benadering die zoveel mogelijk evidence based is. Als we andere dingen gaan doen, gaan we ons in een grijs gebied begeven en dat moeten we niet doen. Daar zijn andere opleidingen voor. 5

Marc Lobbes en Kristien Vermeulen 6

Mammapoli Nog steeds het meest efficiënte en patiëntvriendelijke centrale verwijsorgaan Ondanks dat er geen wijzigingen hebben plaatsgevonden in de huisartsrichtlijn betreffende het doorverwijzen naar de mammapoli, valt het op dat huisartsen die patiënten op hun spreekuur krijgen met een palpabele afwijking in de borst, deze regelmatig rechtstreeks naar radiologie of een diagnostisch centrum sturen. Voor patiënten betekent dit onnodig lang wachten op resultaten en aanvullende onderzoeken. Bovendien maken de komst van vele onderzoekstechnieken het belang van één centraal doorverwijspunt extra groot. Oncologisch chirurge Kristien Keymeulen en radioloog Marc Lobbes leggen uit waarom het belangrijk is vast te houden aan de huisartsenrichtlijn en de mammapoli aan te houden als centraal verwijsorgaan. De laatste tijd merken we dat patiënten vaker via een omweg bij ons op de mammapoli terechtkomen. Een weg die voor patiënten vaak niet de ideale weg is en vaak onnodig lang duurt, vertelt Keymeulen. Als mensen bij ons komen, willen ze graag snel een diagnose, maar als de beeldvorming en onderzoek op een andere plek hebben plaatsgevonden, betekent dat voor ons dat we die gegevens moeten achterhalen of soms zelf opnieuw het onderzoek moeten uitvoeren en we dus achter de feiten aan lopen. Lobbes: Wanneer vrouwen, bij wie door een huisarts een afwijking in de borst is geconstateerd, meteen bij radiologie terechtkomen, stuiten we ook vaak op het probleem dat zij niet goed voorbereid zijn. Ze weten soms niet dat ze een punctie krijgen. Indien zij direct bij de mammapoli terechtkomen, vindt de anamnese en het lichamelijk onderzoek eerst plaats. Vervolgens krijgen zij informatie over de aanvullende onderzoeken die gaan plaatsvinden en gaan ze dan (nog diezelfde dag) naar radiologie. Naar onze mening zijn ze op deze wijze beter voorbereid. Keymeulen: Met de komst van de mammapoli s is een heel duidelijke huisartsenrichtlijn opgesteld en wij adviseren deze te volgen in het belang van de patiënt, maar ook met het oog op een snelle en volledige diagnostiek en dus optimale dienstverlening in zo n precaire situatie. Ze vult aan: Het is beslist niet de bedoeling dat wij de rol van de huisarts gaan overnemen. Wij richten ons voornamelijk op de zogenaamde niet pluis gevallen waarbij een kwaadaardige tumor zeer waarschijnlijk is. Die mensen zien wij het liefste bij ons binnenkomen via de mammapoli. Het is onze taak als arts om mensen zo snel mogelijk met de juiste onderzoeken uit hun onzekerheid te halen. Binnen de mammapoli worden alle onderzoeken nauwkeurig op elkaar afgestemd en we streven ernaar om nog binnen een dag de diagnose te hebben. Bovendien geldt dat patiënten via onze mammacareverpleegkundigen ook meteen de juiste begeleiding kunnen krijgen wanneer de diagnose borstkaker wordt gesteld. Er is niet voor niets ooit gekozen deze poli op te richten en hier alles onder één dak samen te brengen. Nieuwe technieken Volgens Lobbes is het met het oog op de vele nieuwe technieken waarover de afdeling Radiologie tegenwoordig beschikt, ook ten sterkste aan te raden dit traject te volgen. We hebben tegenwoordig zoveel technieken dat het voor de huisartsen vaak niet meer te overzien is welk onderzoek, in welke situatie het meest geschikt is. Hij vervolgt: Er is nu niet meer alleen keuze uit een mammografie en echografie. > 7

Marc Lobbes: Als eerste in Nederland hebben we onze apparatuur laten upgraden met nieuwe filters en software, zodat we heel snel achter elkaar twee foto s kunnen maken. 8 We beschikken in ons ziekenhuis daarnaast ook over technieken als contrast-versterkte mammografie, echografie, elastografie, digitale borsttomosynthese, MRI, en MRI geleide puncties. Voor iedere afwijking kan een andere combinatie van modaliteiten het meest geschikt zijn. Nieuw in dit rijtje zijn contrast-versterkte spectrale mammografie en digitale borsttomosynthese. De eerste is gebaseerd op het toedienen van contrastmiddel bij een reguliere mammografie. Contrast-versterkte mammografie Lobbes: Als eerste in Nederland hebben we onze apparatuur laten upgraden met nieuwe filters en software, zodat we heel snel achter elkaar twee foto s kunnen maken. Eerst de standaard foto en daarna wordt een aanpassing in de röntgenbundel gedaan zodat je alleen maar de aankleuringsinformatie krijgt. Deze techniek is gebaseerd op het feit dat tumoren aankleuren bij het toedienen van contrastmiddel. Een principe dat normaal alleen wordt toegepast bij MRI scans, maar nu dus ook bij mammografie. Met deze contrast-versterkte mammografie is het mogelijk vergelijkbare informatie te krijgen. Wanneer de diagnose borstkanker is gesteld kan de chirurg sneller inschatten en bepalen of een borstbesparende operatie tot de mogelijkheden behoort of beter een amputatie kan worden uitgevoerd. Je kunt hiermee een heel stuk nauwkeurigheid winnen, sneller to the point komen en in vrijwel alle gevallen de voor de patiënt relevante biopten nemen. En dat allemaal in dezelfde sessie. Met het toepassen van contrastmammografie zijn we als Maastricht UMC+ uniek in Nederland. Digitale borsttomosynthese Een andere nieuwe techniek die we per 1 april gaan toepassen is digitale borsttomosynthese. Door röntgenbundel, in plaats van in één richting, in een boog rondom de borst te bewegen, is het mogelijk drie-dimensionale informatie te krijgen van de borst. Hierdoor ontstaat een beter beeld van de borst in de diepte en kunnen we bijvoorbeeld met meer zekerheid zien of het om klierweefsel of een kwaadaardige tumor gaat. Het is een goede zaak dat we over deze innovatieve technieken beschikken, maar het betekent ook dat het voor de huisarts niet eenvoudig is om te beslissen welke van al deze technieken het meest geschikt is voor een bepaalde patiënt, aldus Lobbes. Dus ook om die reden is één centraal punt waar patiënten binnenkomen, de mammapoli in dit geval, belangrijk om patiënten van daaruit de goede richting op te sturen. Als ze dat traject volgen, is dat hoe dan ook het meest efficiënte pad.

Zowel vóór, tijdens als na een gesprek met een specialist in het ziekenhuis kunnen de emoties bij de patiënt hoog oplopen. Door ongerustheid en onzekerheid kan het voorkomen dat een uitslag of een bepaalde uitleg niet of anders overkomt. Houdt de specialist voldoende rekening met deze gemoedstoestand tijdens zijn uitleg en kunnen patiënten zich voorbereiden op het consult door bijvoorbeeld internet te raadplegen? Praktijk vroeg een aantal patiënten en hun familieleden naar hun persoonlijke ervaringen. Uit de praktijk < De echtgenoot van mevrouw Yvonne Pernot bezocht een aantal weken geleden een specialist in verband met hartklachten. Beiden hebben het consult als zeer prettig ervaren. De specialist was duidelijk en sprak heldere taal. Daarnaast slaagde hij erin ons gerust te stellen door ons stapsgewijs uit te leggen hoe het onderzoek verder zou verlopen. Ik heb zelf ook hartklachten gehad en ben dus redelijk bekend met de symptomen en onderzoeken, dus het was niet nodig om ons voor te bereiden op het gesprek. In het verleden zochten we wel eens wat meer informatie op via internet. Ik heb in het verleden ook weleens het gevoel gehad dat ik iets vergeten was te vragen. Daar had ik nu absoluut geen last van. Eigenlijk waren we verrast dat de specialist alle tijd voor ons nam en duidelijk op zijn gemak was. Sommige dingen krijgt mevrouw Persoon-Rochette (73 jaar) niet goed mee tijdens een consult en als ze de spreekkamer verlaat, is ze dan ook eigenlijk niet tevreden. Wat betekent dat nou als ze zeggen dat het ernstig is en me vervolgens wel naar huis sturen? Ik heb daar geen prettig gevoel aan overgehouden en dat heb ik ook besproken met de assistente van de specialist. Ik heb met haar helaas een betere klik dan met de specialist zelf. Mijn dochter heeft wel eens gebeld om alsnog wat meer uitleg te vragen. Ik vind het erg jammer, maar ik heb het gevoel dat de communicatie tussen de specialist en mij niet goed loopt. Misschien dat het beter is om een afspraak te maken met een andere specialist. Om privacy redenen wilde mevrouw Persoon liever niet op de foto. Wat betekent dat nou als ze zeggen dat het ernstig is en me vervolgens wel naar huis sturen? Ik heb daar geen prettig gevoel aan overgehouden... < De heer Manfred Heydolph wacht op zijn echtgenote die op dat moment een specialist bezoekt. Zelf heeft hij ook de nodige ervaringen in het ziekenhuis en moet hij nog regelmatig op controle komen. Voorafgaande aan een consult bereid ik me vaak voor door op internet informatie op te zoeken over processen en ingrepen. In een gesprek met de specialist wordt het altijd in duidelijke en verstaanbare taal uitgelegd. Alleen de brief die je na zo n gesprek thuis krijgt gestuurd, die is meestal wel in lastige bewoordingen geschreven, daar mogen ze van mij nog wel iets aan doen. Net zoals het feit dat je niet steeds een gesprek hebt met dezelfde arts. Als je er zelf niet expliciet om vraagt, gebeurt dat niet, dat vind ik nog weleens vervelend. Maar over het algemeen zijn we wel tevreden. 9

Huisartsen, zorgverzekeraar VGZ en Huis voor Blauwe het nieuwe Gr Samen op weg naar verantwoorde en kwalitatief betaalbaar is voor de inwoners in de regio Maastrich king tussen zorgverzekeraar Coöperatie VGZ, ZIO Maastricht en Heuvelland) en Huis voor de Zorg, de samenwerking genaamd Blauwe Zorg staat voor ee datenlijst van het ministerie van Volksgezondheid Guy Schulpen king is eind 2012 officieel van start gegaan. De initiatiefnemers willen de komende jaren gezamenlijk én in samenwerking met zoveel mogelijk partners het zorglandschap veranderen. Een mooi en vooral noodzakelijk streven dat de komende tijd moet gaan leven onder zorgverleners en patiënten. Blauwe Zorg moet uitgroeien tot een vast begrip binnen de gezondheidszorg. Een begrip dat net als bijvoorbeeld groene stroom synoniem zou moeten staan aan duurzaam en toekomstbestendig en er op den duur voor moet zorgen dat iedereen beseft dat zorg niet onbeperkt beschikbaar is en dat je er verstandig mee moet omgaan. Praktijk bezocht een aantal betrokkenen voor wie Blauwe Zorg de komende tijd hoog op de agenda staat. 10 Guy Schulpen Directeur ZIO Ik heb het idee dat het langzaam begint te leven. Zowel binnen als buiten de huisartsenwereld wordt steeds vaker gerefereerd aan de term Blauwe Zorg. Het is niet nieuw dat er naar de kosten van de zorg wordt gekeken, maar het is nog niet eerder in Nederland geweest dat processen op deze manier werden herzien. De kwaliteit van zorg staat daarbij absoluut niet ter discussie, die is in Nederland buitengewoon goed. We zijn alleen heel duur. Bovendien ontdekken we steeds vaker dat er lucht in het zorgsysteem zit en dat moeten we gaan voorkomen. Het is nu meer dan ooit noodzakelijk om goed naar de kosten te kijken en ons heel goed af te vagen of we dingen wel logisch en efficiënt doen. Blauwe Zorg begint ermee dat iedereen ervan doordrongen moet zijn, dat er daadwerkelijk een probleem is in het huidige systeem. Die bewustwording dat is één van de belangrijkste sleutelbegrippen. De processen zoals we die beschrijven, zijn in mijn ogen zonder meer kansrijk. Zoals één van de eerste pilot projecten bijvoorbeeld, waarbij we gaan experimenteren met het plaatsen van specialisten vanuit het ziekenhuis in de huisartsenpraktijk om ondersteuning te kunnen bieden bij het

de zorg werken samen aan duurzame zorg Zorg Als co-patiënt ben je er niet alleen voor de patiënt, ook de familie wordt in het ziekteproces ondersteund. oene Stroom hoogwaardige zorg die bovendien duurzaam en t en Heuvelland. Dat is het doel van de samenwer- (voorheen de stichting Regionale HuisartsenZorg patiënten belangen behartiging voor Limburg. De n regio-experiment, die als proeftuin op de kandi- Welzijn en Sport (VWS) is geplaatst. De samenwer- Johan van Zeelst vaststellen of uitsluiten van diagnoses. Daarmee kunnen we absoluut een efficiencyslag maken. Evenals een proef met het verstrekken van spiegelinformatie bij diagnostiek en het wegnemen van de productieprikkel bij het voorschrijven van medicatie door apotheker en huisarts. Dat soort processen zullen gaandeweg een succes gaan worden, dat zien we nu al gebeuren. Maar gedrag is en blijft een moeilijker punt. We moeten het collectieve belang boven het eigen bedrijfsbelang plaatsen. Iets wat niet heel gewoon is in de zorg, een gebied waar tot een paar jaar geleden altijd sprake was van genoeg groei en geld. We moeten nu gaan verbinden met gemeente, thuiszorg, ziekenhuis en anderen. Het is niet een proces van ons drieën. Deze regio kenmerkt zich, naast dat er sprake is van een complex en uitdagend zorglandschap, door een bijzonder goede relatie tussen huisarts en ziekenhuis. De ketenzorg hier kent een lange historie van intensieve samenwerking. Voor onze regio een vanzelfsprekendheid, maar dat is het niet. Daar ligt een grote kans. Per onderdeel en thema moeten we nu gaan kijken op welk specialisme het betrekking heeft en wat we moeten inzetten. Het succes zit hem erin dat het nu in iedere schakel van de keten gaat leven en dat alle zorg in deze regio blauw kleurt. Johan van Zeelst Manager integrale zorg Coöperatie VGZ Vanuit Coöperatie VGZ waren we al geruime tijd op zoek naar partijen waarmee we samen een initiatief zoals Blauwe Zorg zouden kunnen uitrollen. Daarbij was het voor ons heel belangrijk dat het een plek zou zijn waar huisartsen en andere eerste lijn zorgaanbieders zich al georganiseerd hadden. Zodoende zijn we in Maastricht terechtgekomen. In dit gebied is sprake van goed georganiseerde huisartsen en daarnaast ook een goede samenwerking tussen eerste en tweede lijn. Als verzekeraar komen we van oudsher vanuit een financierdersrol, maar hebben in het kader van Blauwe Zorg de ambitie ons nu meer te positioneren en meer te laten zien als zorgorganisator. De zorg in Nederland is goed, maar er zijn nog steeds veel verschillen tussen aanbieders. Het is zaak die verschillen transparant te maken. Samen met de aanbieders in de zorg en klanten willen we de zorg beter gaan organiseren. Daarbij leggen we de nadruk op samen. Belangrijk onderdeel daarvan is bijvoorbeeld het wegnemen van de productieprikkels bij artsen. Het principe hoe meer producten en diensten aanbieden of voorschrijven, hoe meer verdienen moet uit het systeem verdwijnen. Daarnaast zijn we volop bezig met het verstrekken van spiegelinformatie om 11

Blauwe Zorg is een heel mooi en kansrijk project, dat vele mogelijkheden biedt voor alle partijen Guy Peeters Dirk Ruwaard 12 doelmatig voorschrijven en verwijzen door huisartsen en specialisten te stimuleren en dubbeldiagnostiek te voorkomen. We willen niet met het vingertje wijzen, maar samen met partijen kijken of verschillen verklaarbaar zijn en zo nodig aangepakt kunnen worden. Inzicht is ons inziens heel belangrijk om gedragsverandering te bewerkstelligen, zowel bij zorgaanbieder als bij patiënt. Wat voor de klant en zorgaanbieder ook een positieve bijdrage levert, is dat wij als VGZ, hetgeen we besparen voor eenderde teruggeven aan de klant, respectievelijk de zorgaanbieder. Kortom, Blauwe Zorg is een heel mooi en kansrijk project, dat vele mogelijkheden biedt voor alle partijen en waar veel energie in zit van betrokkenen en bestuurders. Het is nu zaak het naar buiten te brengen zodat het gaat leven onder onze verzekerden en de bevolking van Maastricht en Heuvelland. Guy Peeters Voorzitter Raad van Bestuur Maastricht UMC+ Blauwe Zorg heeft als initiatief dezelfde intenties als de mind-switch die we hier binnen de organisatie van het Maastricht UMC+ proberen te bewerkstelligen, namelijk om als organisatie niet langer meer vast te houden aan het feit dat wij kampioen zijn van het systeem en er vanuit gaan dat het systeem er voor ons is, maar dat we het moeten omdraaien. We moeten meedenken hoe we het systeem toegankelijk kunnen houden en wat dat betekent voor de organisatie. We moeten ons aanpassen aan datgene wat de mensen vragen, aanpassen aan de zorgvraag die hier in de regio heerst. Dat betekent dat we veel meer vanuit de maatschappelijke context moeten redeneren en dat door laten werken in de gehele organisatie. Dat is de ommekeer die moet gaan plaatsvinden en Blauwe Zorg sluit daar mooi bij aan. Uiteraard gaat dat niet zonder weerstand. Het huidige systeem gaat inmiddels al heel wat jaren mee, dat verander je niet zomaar. Maar het feit is onherroepelijk dat datzelfde zorgsysteem over tien jaar failliet gaat als we op deze manier doorgaan. Hoewel ik heel positief tegenover de ambities van Blauwe Zorg sta, moeten we in mijn ogen wel voorzichtig zijn met de investeringen. Dat deze niet een te hoge verwachtingspatroon als resultaat beogen. En we moeten niet denken dat we er binnen twee jaar zijn, het heeft een lange adem nodig. Maar hoe dan ook lijkt het me de moeite waard om ermee aan de slag te gaan. We sluiten ons als Maastricht UMC+ zeker aan en staan, net als de andere, met onze neus dezelfde kant op.

Ten slotte is er te weinig aandacht voor preventie. Hiermee zouden we 50% van de ziekten kunnen voorkomen. Willen we deze uitdagingen, die overigens nog sterker in Zuid-Limburg spelen dan in de rest van Nederland, het hoofd bieden dan vergt dat een omslag in denken die bij alle betrokken partijen dient plaats te vinden. Vanuit het Maastricht UMC+ en de Universiteit Maastricht breed, en daarmee behalve met de Faculty of Health, Medicine and Life Sciences ook met de andere faculteiten, zullen we in de komende tijd deze geschetste ontwikkelingen verder bestuderen en ook de experimenten vanuit Blauwe zorg daarin uitvoerig monitoren en evalueren. Wij zijn graag bereid om daar een bijdrage aan te leveren en worden daarbij ook financieel ondersteund door het Maastricht UMC+ en de Universiteit Maastricht. Prof. Dr. Dirk Ruwaard Charles Wijnands Vakgroep Health Services Research, Faculty of Health, Medicine and Life Sciences: Denken in wat je nodig hebt aan zorg en niet in waar je recht op hebt. Dat moet het uitgangspunt zijn als wij een beroep doen op de zorg als burger. Van groot belang is dat ook de zorgverleners en zorginstellingen hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. Het gaat om het behoud en de verbetering van de kwaliteit van zorg, en daarmee de gezondheid van de burger, en niet om meer zorgproductie en verhoging van rendementen. Daarnaast gaat het om verbeteren van de zorg tegen een betaalbare prijs. Pas dan dragen we allemaal bij aan een duurzame zorg. In november 2012 gaf ik een presentatie tijdens een conferentie over duurzame zorg. Daar schetste ik een aantal verontrustende ontwikkelingen. De zorg wordt steeds complexer door een toename in multimorbiditeit en de wens van meer zorg op maat. De kosten van de zorg zijn de afgelopen 10 jaar veel te hard gestegen, waardoor, bij voortzetting daarvan, dit ten koste gaat van andere sectoren waaronder onderwijs of sociale zekerheid. Vanwege de vergrijzing en ontgroening dreigt er een tekort aan arbeidskrachten in de zorg waardoor we de zorg niet meer op hoog niveau kunnen garanderen. Charles Wijnands Huisarts Huisartsen Maastricht Oost en bestuurslid vereniging RHZ Het principe van Blauwe Zorg past goed binnen onze visie om doelmatige zorg te bieden. Ik denk dat inmiddels iedereen wel gehoord heeft van de term, maar het is zaak dat het nu echt tussen de oren gaat zitten. Zowel in eerste lijn, tweede lijn, maar zeker ook bij de patiënten. Als huisarts had ik de intentie om mee te werken aan de pilot om een specialist in onze praktijk te plaatsen, maar omdat we net verhuisd zijn naar een nieuw pand, gaat dat helaas even niet lukken. Ik zie hier absoluut de meerwaarde van in. Ik denk dat we daarmee het aantal verwijzingen kunnen beperken en patiënten sneller terug kunnen halen naar de eigen praktijk in plaats van dat hij bij de specialist onder controle blijft. Een andere stap die ik heel belangrijk vind in de dagelijkse praktijk, is feedback bij diagnostiek. Wat ik graag zou willen, is dat bijvoorbeeld op onze aanvraagformulier voor diagnostiek gewoon heel duidelijk de prijzen worden vermeld. Dat geldt ook voor medicatie. Wat kost een longfoto, een echo of een bloedonderzoek? De patiënt gaat al meer bewust om met het eigen risico, dus stelt ook steeds vaker de vraag wat de kosten zijn. Dit inzicht helpt bij het bewustzijn om kosten te beperken. De handelswijze van veel artsen is nu nog heel veel op productie gericht; zoveel mogelijk productie draaien om inkomsten te genereren, terwijl Blauwe Zorg er vanuit gaat geen onnodige dingen te doen. De zorgvraag blijft groeien, dus daar hoeven artsen zich geen zorgen over te maken. Dan moeten artsen ook geen onnodige dingen gaan doen, maar zorgen dat ze met zinvolle dingen voldoende inkomen krijgen. Het wordt niet minder, maar minder meer in de toekomst. Iedere arts zal in zijn eigen praktijk moeten kijken hoe hij Blauwe Zorg kan invoeren en daarbij letten op zijn eigen patiëntenpopulatie en het gebied waar hij werkzaam is. 13

Nieuw! LAB Maastricht UMC+ Diagnostiek Maastricht UMC+ in het nieuw Onlangs verhuisden het Diagnostisch Centrum en de centrale bloedafname van Maastricht UMC+ intern naar een ruimere omgeving die qua ruimte en opzet een stuk klantvriendelijker is en waar service voorop staat. Daarnaast treden de disciplines Laboratoria, Apotheek en Beeldvorming als LAB Maastricht UMC+ voortaan onder één gezamenlijke naam naar buiten en wordt er momenteel hard gewerkt aan de realisatie van één innovatief Centraal Diagnostisch Laboratorium. Mooie gelegenheid om de uitgebreide en geavanceerde diagnostiek die in het Maastricht UMC+ plaatsvindt ook buiten de muren van het ziekenhuis meer onder de aandacht te brengen. Een taak die Rob Janssen, onlangs aangesteld als Business development manager, de komende tijd op zich gaat nemen. 14 Wetenschappelijk weten we heel goed hoe het moet en beschikken we over prachtige technieken, maar daardoor moeten we niet vergeten ook goed te luisteren naar wat de huisarts wil en waar zijn behoefte ligt. Iets waar ik me de komende tijd graag op ga richten, aldus nieuwkomer Rob Janssen. Met de komst van de vele nieuwe mogelijkheden op het gebied van diagnostiek, die ook steeds vaker buiten het ziekenhuis plaatsvindt, is het goed te weten dat Maastricht UMC+ alles op alles zet om optimale service te bieden. Onze diagnostiek sluit aan bij de eerste lijn, maar ook bij de tweede en derde lijn. Het grote voordeel van diagnostiek in Maastricht UMC+ is en blijft dat we in staat zijn alles te bieden op het gebied van beeldvorming, farmaceutische zorg én laboratoria en dat dit allemaal onder één dak plaatsvindt. De huisarts en de specialist waar de patiënt mogelijk naar verwezen wordt, beschikken over dezelfde gegevens en uitslagen. Het biedt voor alle partijen, en met name voor de patiënt, grote voordelen dat alles in hetzelfde systeem zit, vertelt Rob. Met dit als uitgangspunt is het tijd om naar buiten te treden, onze externe verwijzers te bezoeken en te inventariseren waar verbeterpunten liggen. Daarnaast wil ik vooral ook een beter beeld krijgen van de toekomstige behoeften die er zijn in de eerste lijn en samen te kijken hoe we hier nog beter op kunnen inspelen. Rob zal in de komende tijd de huisartsenpraktijken in deze regio bezoeken. Het is mijn doel om toe te werken naar meer samenwerking en partnerschappen tussen eerste en tweede lijn op het gebied van laboratoriumdiagnostiek en medische beeldvorming. Uiteraard zal hierin samen met ZIO en het Transmuraal Diagnostisch centrum worden opgetrokken. One Stop Shop Het Transmuraal Diagnostisch Centrum binnen het Maastricht UMC+ heeft onlangs ook een gedaantewisseling ondergaan welke een bijzondere toegevoegde waarde biedt aan de service en mogelijkheden op het gebied van diagnostiek. Peter Reinders, afdelingshoofd Diagnostisch Centrum hierover: De verhuizing eind december naar een nieuwe locatie betekende een uitbreiding van vier naar vijf balies en van vijf naar acht bloedafnamecabines. Wij proberen daarmee de wachttijd tot een minimum te beperken. En wanneer er toch gewacht moet worden, kan dit in een sfeervolle omgeving. Een behoorlijke verbetering in onze klantgericht-

Peter Reinders en Rob Janssen (r) heid. In het toewerken naar een one stop shop is naast de centrale bloedafname ook de ECG afdeling op dezelfde locatie gehuisvest. Iets wat goed aansluit bij het streven naar een optimale samenwerking tussen het Transmuraal Diagnostisch Centrum en de overige diagnostiek die binnen Maastricht UMC+ plaatsvindt en waarbij Rob voor ons dus ook een belangrijke rol speelt. Nieuwe ontwikkelingen Maar daarmee zijn we er nog niet, want er is meer wat Rob de komende tijd naar buiten brengt. Rob: Om de dienstverlening aan externe verwijzers te verbeteren, gaan we onze activiteiten vanuit de Laboratoria, Apotheek en Beeldvorming voortaan bundelen onder de naam LAB Maastricht UMC+. De volgende afdelingen werken hierin samen: Centraal Diagnostisch Laboratorium, Klinische Farmacie en Toxicologie, Klinische Genetica, Medische Microbiologie, Nucleaire Geneeskunde, Pathologie, Radiologie en Transplantatie Immunologie. Insteek is om met behulp van één aanspreekpunt, een duidelijk informatiekanaal, eenduidig te communiceren over de diagnostiek die op dat gebied plaatsvindt. Point of Care Testing Eén van de eerste taken die Rob vanuit LAB Maastricht UMC+ op zich gaat nemen, is het aanbieden van Point of Care Testing (POCT) voor CRP in de huisartsenpraktijk. Vanuit ons eigen laboratorium vindt het beheer van de apparatuur plaats en doen we kwaliteitscontroles zodat de huisarts daar geen omkijken naar heeft. Landelijk wordt Point of Care Testing door steeds meer huisartsen gebruikt en wij gaan dit nu ook actief aanbieden aan huisartsen in deze regio. Centraal Diagnostisch Laboratorium Een andere ontwikkeling op het gebied van diagnostiek binnen Maastricht UMC+ is de realisatie van een Centraal Diagnostisch Laboratorium (CDL). Rob: Voorheen waren er drie verschillende afdelingen binnen dit lab; Klinische Chemie, Hematologie en Immunologie. In de praktijk blijkt dat ze veelal van dezelfde apparatuur gebruikmaken. Daarom vindt momenteel reorganisatie plaats en worden de drie afdelingen geïntegreerd en ondergebracht in een nieuw centraal lab waar alle techniek en apparatuur samenkomen en analyses nog sneller kunnen worden uitgevoerd. 15

16 Raoul Prevoo en Leni Hager.

WDH presenteert nieuw nascholingsprogramma Scholing van, voor en door huisartsen Om goed in te kunnen spelen op de actuele behoefte van huisartsen aan nascholing en een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan het reeds uitvoerige aanbod, besloot de Werkgroep Deskundigheidsbevordering Huisartsen en praktijkpersoneel (WDH) eind vorig jaar haar aanbod onder de loep te nemen en te evalueren. Resultaat? Een nieuw programma met naast de succesvolle najaars Warffumcursus nu ook meer mogelijkheden verspreid over het jaar met specialistische symposia die worden samengesteld met behulp van specialisten van Maastricht UMC+. WDH voorzitter en huisarts Raoul Prevoo en kwaliteitscoördinator van ZIO, Leni Hager, lichten deze nieuwe nascholingsagenda toe. Scholing van, voor en door huisartsen. Zo luidt de algemene insteek van WDH bij het samenstellen van hun nascholingsprogramma. Van oudsher ziet WDH toe op kwalitatieve scholing voor huisartsen in de regio die aansluit bij hun behoeften. Leni: We organiseren ieder jaar aan het einde van het jaar een driedaagse Warffumcursus. Die loopt al jaren heel goed en wordt jaarlijks druk bezocht. Daarnaast hadden we als WDH ook altijd een voorjaarsscholing. De laatste jaren constateerden we een terugloop van het aantal inschrijvingen voor deze training. Aanleiding voor ons om het bestaande aanbod van scholingen onder de loep nemen om te zien of dit nog wel toereikend is. Raoul: Bovendien is het aanbod op het gebied van nascholing voor huisartsen momenteel zo groot dat het goed is ons eigen programma scherp in de gaten te houden en tijdig bij te schaven. Eind vorig jaar hebben we daarom een evaluatie uitgevoerd onder 185 gevestigde en waarnemend huisartsen. Deze evaluatie maakte duidelijk dat de Warffumcursus in zijn bestaande vorm moet blijven bestaan en we daar in feite niets aan moeten doen. Op basis van de evaluatie, hebben we wel besloten op zoek te gaan naar een alternatief voor onze voorjaarscursus. Dit is een reeks van specialistische symposia geworden die plaatsvinden in de maanden januari, maart, april en mei. Deze worden ontwikkeld en samengesteld met de medewerking van specialisten van Maastricht UMC+. Leni: We hopen hiermee een aanvullend aanbod te realiseren op de scholing die reeds vanuit diverse kanalen geboden wordt. Daarnaast willen we zo een podium bieden voor een meer intensieve samenwerking tussen huisartsen en specialisten. Iets waarvan beide partijen ook aangeven dat daar meer behoefte aan is. Raoul: Het biedt specialisten de mogelijkheid nascholing voor huisartsen te organiseren. Op die voorwaarde dat de inhoud op de huisarts toegespitst is. Voor ons is het belangrijk om de nascholing zo in te richten dat het voor iedereen meerwaarde biedt. En dat specialisten die bij de nascholing betrokken zijn, hun aandeel ook afstemmen op dat wat voor de huisarts van belang is. Is de Warffumcursus voornamelijk gericht op casuïstiek, de aanvullende specialistische symposia zullen volgens beiden meer in workshop vorm plaatsvinden, al dan niet op locatie en met een bijzonder interactief en praktisch karakter waarbij de zeven Canmed competenties zijn geïntegreerd. Op 3 april aanstaande vindt het eerste specialistische symposium vanuit WDH plaats. Dit is een schoudersymposium, georganiseerd vanuit het specialisme orthopedie. Gevestigde en waarnemend huisartsen uit de regio zullen hiervoor tijdig een uitnodiging ontvangen. 17 9

Maastricht UMC+ het enige ziekenhuis in Nederland met alles in één poli voor Nieuw hart- en vaatcentrum Hoewel wereldwijd het inzicht bestaat dat een nauwe samenwerking tussen hart- en vaat specialismen vele voordelen met zich meebrengt, is het ook algemeen bekend dat dit in de praktijk vaak makkelijker gezegd dan gedaan is. Met gepaste trots opende Maastricht UMC+ op 1 oktober vorig jaar de deuren van een alles onder één dak hart- en vaatcentrum. Het kostte bijna 10 jaar om dit te kunnen realiseren, maar het is gelukt! Als één van de eerste ziekenhuizen in Nederland beschikt Maastricht UMC+ nu over een plek waar daadwerkelijk alle disciplines op het gebied van hart- een vaat aandoeningen samenkomen en waar de patiënt na één bezoek met een volledige diagnose en behandelplan naar huis gaat. 18 Samenwerken an sich is uiteraard geen nieuw verschijnsel, dit gebeurt uiteraard al veelvuldig onder het dak van Maastricht UMC+. Voorheen was het echter nog weleens zo dat een cardiologische patiënt met diverse klachten, ook op verschillende afdelingen afspraken moest maken voor onderzoek. Het kon soms wel een paar maanden duren voordat alle onderzoeken plaats hadden gevonden en alle gegevens bij elkaar waren. Met de opening van het nieuwe hart- en vaatcentrum is het zo dat de patiënt in één keer de hele zorgstraat doorloopt en al tijdens de eerste afspraak een diagnose krijgt en eventuele vervolgstappen in gang worden gezet. Het werken met die zogeheten zorgstraten vormt een belangrijk onderdeel van het hart- en vaatcentrum. De patiënt verlaat de zorgstraat niet voordat alles geregeld is, zo luidt in principe het uitgangspunt. In de praktijk betekent dit dat de patiënt na verwijzing door de huisarts in een specifieke gang terechtkomt die afgestemd is op zijn klachten. In

cardiologische patiënt Maastricht UMC+ een feit! die gang vinden diverse onderzoeken plaats. Aan het einde van de gang, en dus na een reeks onderzoeken, ontmoeten patiënt en medisch specialist elkaar en worden de resultaten doorgenomen. Dit alles gebeurt in de vleugel van het centrum die geheel is afgestemd op diagnostisch onderzoek. In het andere deel van het centrum staat de behandeling centraal. Uniek aan het hart- en vaatcentrum is ook de integratie van zes verschillende specialismen, te weten: cardiologie, hartchirurgie, vaatchirurgie, vasculaire neurologie, vasculaire geneeskunde en flebologie. In de traditionele vorm komen deze disciplines als zes op zichzelf staande eenheden voor in een ziekenhuis. Maastricht UMC+ is het eerste ziekenhuis van Nederland waar deze zes ook fysiek op één plek samenwerken. Een patiënt kan, indien nodig, dus multidisciplinair worden behandeld en voor zijn behandelingen door het centrum laveren. Alles wat noodzakelijk is om patiënten met hart- een vaat klachten te helpen is er. Behalve wanneer chirurgische interventies noodzakelijk zijn. De filosofie achter het centrum sluit naadloos aan bij de doelstelling van Maastricht UMC+ om de zorg verder te professionaliseren en de doorstroom te verbeteren. Uiteraard is daar een behoorlijk traject aan voorafgegaan waarbij het niet altijd makkelijk was om bestaande structuren te doorbreken. Niet alleen letterlijk, ook figuurlijk moesten muren worden doorbroken om ruimte te creëren om zes disciplines met elk hun eigen werkwijze, structuur en cultuur, zover te krijgen hun krachten en expertise te bundelen en alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Wellicht is dat ook een van de redenen waarom een vergelijkbaar principe momenteel nog maar in weinig ziekenhuizen terug te vinden is. Het is algemeen bekend dat het een efficiënte manier is en vele voordelen heeft voor de patiënt en ook voor huisartsen en specialisten. Het heeft alleen wat voeten in de aarde om zover te komen. Maastricht UMC+ is het gelukt en daar zijn we trots op! 19

Het Stafconventsbestuur (SCB) vertegenwoordigt de medische staf Maastricht UMC+ en ziet het waarborgen van de kwaliteit van de medische zorg als haar belangrijkste taak. Het bestuur is samengesteld uit leden van verschillende vakgroepen, variërend van poortspecialismen tot ondersteunende afdelingen en van snijdende tot beschouwende vakken. Praktijk gericht Door prof.dr. Joachim Wildberger (voorzitter SCB/ hoofd Radiologie) Vanuit academisch perspectief opereren wij enerzijds op topreferent en topklinisch niveau, anderzijds vervullen wij ook nog de streekfunctie voor Maastricht en Heuvelland. Het Maastricht UMC+ neemt hierbij een bijzondere positie in ten opzichte van de andere UMC s in Nederland. Vooral deze dubbele functie van het Maastricht UMC+ zorgt ervoor dat wij als medische staf met plezier hier kunnen werken en de hele bandbreedte van de gezondheidszorg kunnen uitvoeren. Dat maakt het Maastricht UMC+ tot een academische omgeving waarin ieder staflid met plezier de uitdagingen van deze tijd aan kan gaan. Daarnaast onderhouden wij nauwe banden met de huisartsen. Als medische staf zijn wij trots hierop en wij willen dit graag verder uitbouwen, juist ook in een tijd waarin binnen de zorg veel zal gaan veranderen. Een mooi voorbeeld hiervan is dat de eerstelijnszorg en tweedelijnszorg naar elkaar toe groeien met het doel de zorgkosten te beheersen door rationele diagnostiek en therapie in de context van klanttevredenheid, medische kwaliteit en doelmatigheid. Wij streven ernaar een omgeving te creëren waarin kennis uit de eerste en tweede lijn elkaar kunnen aanvullen en versterken. Ons doel is integere en integrale zorg: de juiste patiënt op de juiste plek op het juiste moment. Wij proberen om samen met de patiënt te bepalen welke benadering de beste kwaliteit van leven oplevert, nu en op de langere termijn. Foto van het Stafconventsbestuur, v.l.n.r.: prof.dr. Ad Masclee (hoofd Gastro-enterologie-Hepatologie), mr. Annet Frijlink (jurist/ beleidsmedewerkster SCB), dr. Karin Faber (afdeling Neurologie), prof.dr. Lodewijk van Rhijn (vice-voorzitter SCB / hoofd Orthopedie), Jolanda Rethero (secretaresse SCB), prof.dr. Joachim Wildberger (voorzitter SCB/hoofd Radiologie), dr. Paul Roekaerts (hoofd Intensive Care), dr. Nicole Bouvy (afdeling Chirurgie) en dr. Hans Fiolet (directeur Patiëntenzorg). Afwezig: prof. dr. Jos Maessen (hoofd Cardiothoracale Chirurgie). Eén telefoontje is genoeg De Huisartsen Service Desk De Huisartsen Service Desk in het Maastricht UMC+ is het interne navigatiesysteem voor externe verwijzers. Eén telefoontje en u wordt doorverbonden met de juiste persoon of afdeling. Daar zorgt Alie Lubbersen voor, zij bemenst de Huisartsen Service Desk. De Huisartsen Service Desk is te bereiken via 043 387 44 80.