Werkstuk ANW Ruimtevaart-projecten Werkstuk door een scholier 1884 woorden 23 mei 2003 5,6 37 keer beoordeeld Vak ANW Welke belangrijke projecten heeft de NASA uitgevoerd? De NASA heeft al veel projecten gedaan. We noemen de meeste en enkele bespreken we extra. We vertellen waarneer ze bestonden, wat ze deden en of dat gelukt is. Missies van het verleden: Mariner 2: Dit was het eerste succesvolle ruimtevoertuig naar Venus (december 1962) bezorgde ons informatie over de temperatuur. Dat was bijna 500 graden Celsius. Ook werd vastgesteld dat Venus een zeer dichte atmosfeer had. Deze atmosfeer werd voornamelijk samengesteld uit koolstofdioxide. Mariner 3: De Mariner 3 werd op 5 november 1964 gelanceerd. Mariner 3, die samen met Mariner 4 naar Mars zou moeten worden gestuurd, ging al snel verloren. Mariner 4: Mariner 4 is de zuster van Mariner 3. Mariner 4 bereikte Mars in 1965 en nam de eerste close-up beelden van het Marsoppervlak. Hij maakte in totaal 22 beelden. De atmosfeer van Mars leek heel wat dunner dan men aanvankelijk dacht. Vele wetenschappers stelden vast dat Mars zowel geologisch als biologisch een dode wereld is. Mariner 9: Mariner 9 is de zuster van Mariner 8, die faalde bij de lancering. De Mariner 9 kwam als eerste in een omloop rond Mars in 1971. Het seinde heel wat (toen nog ) onbekende informatie uit. Het ontdekte hoge vulkaangebergten, grote canyons en structuren die er op wezen dat er ooit water stroomde op Mars. Mariner 9 bezorgde ook de eerste detailopnames van de maantjes Phobos en Deimos. Apollo: Het Apollo-project was een in 1972 voltooid Amerikaans ruimtevaartprogramma dat tot doel had vóór 1970 een mens op de maan te laten landen. Het project kwam op gang nadat het Congres in 1961 een voorstel https://www.scholieren.com/verslag/werkstuk-anw-ruimtevaart-projecten Pagina 1 van 5
van president J.F. Kennedy had goedgekeurd. De uitvoering werd opgedragen aan de NASA. Op 21 juli 1969 om 3.56 uur zette Neil A. Armstrong inderdaad als eerste mens voet op de maan. Dat was de Apollo 11. Nadien zijn diverse bemande maanlandingen uitgevoerd. Het eigenlijke Apollo-ruimtevaartuig bestond uit een drietal deeleenheden: het moederschip (command module, CM), waarin de drie astronauten het grootste deel van de reis verbleven en tevens het enige deel dat bestemd was om op aarde terug te keren, het verzorgings- of dienstencompartiment (service module, SM), waarin de voorzieningen voor de vele ondersteunende taken waren ondergebracht, en de maanlander (lunar module, LM), die alleen diende om met twee man van een maanbaan uit een zachte landing te maken en weer van de maan af op te stijgen om een rendez-vous met de CSM (de combinatie van CM en SM) te maken. De lancering, met behulp van een Saturn V van Cape Kennedy af, bracht de Apollo in een baan naar de maan met een snelheid van ruim 10 km per seconde. Apollo-13 mislukte door een explosie onderweg, maar de bemanning keerde heelhuids op aarde terug. In 1972 werd het bemande-maanvluchtenprogramma van de Apollo beëindigd. Nadien zijn Apolloruimtevaartuigen (zonder specifieke maanlander) nog gebruikt voor pendeldiensten naar Skylab (Amerikaans ruimtelaboratorium) in 1973 en voor een experimentele koppeling met een Russische Sojoez (17 juli 1975). De lancering ging zo: Pioneer 10 en 11: Pioneer 10 was het eerste ruimteruig dat passeerde langs Jupiter in 1973. Pioneer 11 volgde in 1974 en vervolgde dan als eerste zijn weg naar Saturnes in 1979. De ruimtesondes Pioneer 10 en 11 doen het nog steeds. Wel hebben we het contact van beide verloren. Ze hebben een grafisch bericht aan boord in de vorm van een gouden plaat met de hoop dat er ooit één of andere beschaving dit bericht kan onderscheppen Mariner 10: De Mariner 10 passeerde als eerste langs Venus, om Mercurius te bereiken in 1974. De ruimtesonde bezorgde ons als eerste detailopnames van de atmosfeer van Venus. Ook bleek dat Mercurius een veel grotere massa had dan eerst werd verwacht. Pioneer Venus: De Pioneer Venus bestond uit een orbiter en vier landingstuigen die ons de eerste gedetailleerde kaart van het oppervlak van Venus bezorgde. Viking 1: Viking 1 werd gelanceerd te Cape Canaveral, Florida. Dat was op 20 augustus 1975. De sonde kwam in een omloopbaan rond Mars op 19 juni 1976. Er begon al vrij snel een onderzoek naar mogelijke microorganismen op Mars. Viking 1 bezorgde ons prachtige beelden van de omgeving van de landingsplaats. De heerste beelden die ons ooit bereikten vanaf het oppervlak van Mars. De hemel bleek roze gekleurd in https://www.scholieren.com/verslag/werkstuk-anw-ruimtevaart-projecten Pagina 2 van 5
plaats van blauw wat men vroeger dacht. Viking 2: Viking 2 werd gelanceerd op 9 september 1975 en kwam in een baan rond Mars 0p 7 augustus 1976. De landing vond plaats op 3 september 1976 in Utopia Planitia. Hij leverde ons ongeveer dezelfde resultaten op als de Viking. Voyager 1 en 2: Deze ruimtevaartuigen waren beide onbemand. Ze dienden voor de verkenning van de reuzenplaneten Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Op 20 augustus 1977 werd Voyager 2 gelanceerd, op 5 september 1977 vertrok Voyager 1. Voyager 1 vloog sneller en kwam daardoor als eerste bij de planeet Jupiter aan (5 maart 1979). De robot leverde de eerste gedetailleerde opnamen van de planeet Jupiter en haar manen. Bij de passage van Jupiter werd het parcours door de aantrekkingskracht van die reusachtige planeet dusdanig afgebogen dat Voyager vervolgens de planeet Saturnus en haar satellieten kon passeren en onderzoeken (13 november 1980). Ook leverde Voyager 1 gedetailleerde beelden van de ringen van Saturnus. Na de passage van deze planeet vloog het toestel door het zonnestelsel zonder nog een planeet tegen te komen en verliet het rijk van de zon om in de interstellaire ruimte door te dringen. Voyager 2 onderzocht ook de planeten Jupiter en Saturnus, maar het parcours was zodanig dat ook de planeten Uranus en Neptunus aan een onderzoek konden worden onderworpen. Voyager 2 (zie plaatje) passeerde Jupiter op 9 juli 1979, Saturnus op 27 augustus 1981, Uranus op 24 januari 1986 en Neptunus op 24 augustus 1989. Doordat beide Voyagers zo ver van de zon hun werk moesten doen, konden ze geen gebruik maken van zonnepanelen voor de opwekking van elektriciteit voor de apparatuur. Beide toestellen zijn daarom uitgerust met radioactieve thermische krachtbronnen: door verval van radioactief materiaal komt warmte vrij, die wordt gebruikt voor productie van elektrische stroom. Vega: Vega was een internationaal VENUS-HALLEY (1984) project met een passage langs de komeet Halley en sonde in omloop rond Venus en een landing op deze planeet. Clementine: De clementine werd gelanceerd op 25 januari 1994. En werd in een omloop rond de maan gebracht. E4r werden metingen uitgevoerd. Mars Observer: De Mars Observer was een sonde met een camera aan boord. De Mars Observer werd gelanceerd op 25 september 1992 en het contact is verloren sinds 21 augustus 1993. Dit gebeurde tijdens de voorbereiding om de Observer in omloop brengen rond Mars. De sonde was totaal verloren. De Mars Global Surveyor, die de taken van de Mars Observer moet overnemen, bevindt zich dit ogenblik in een baan rond Mars. Magellan: De Magellan werd gelanceerd in mei 1998. Hij heeft 98% van het oppervlak van Venus in kaart gebracht. Ook heeft hij de zwaartekracht van Venus voor 75% in kaart gebracht. https://www.scholieren.com/verslag/werkstuk-anw-ruimtevaart-projecten Pagina 3 van 5
Huidige missies: Voyagers 1 en 2: De Voyagers zijn na 15 jaar nog steeds operationeel en reizen door ons zonnestelsel. Uit hun baan kan men afleiden dat er wellicht buiten de baan van Pluto geen planeten meer zijn. Hun volgende wetenschappelijke bijdrage is het bepalen van de plaats van de heliopause (zie plaatje). Dat is het einde van de invloedssfeer van de zon, en dus ook de grens van ons zonnestelsel. Sinds januari 1998 is de Voyager 1 verder verwijderd dan de Pioneer 10 en het verst verwijderde object dat door de mens is vervaardigd. Op 1 december 1994 bevond Voyager 1 zich op een afstand van 8,7 miljard kilometer van de aarde. Hij had een snelheid van 61.200 kilometer per uur. En Voyager 2 bevond zich op 6,7 miljard kilometer. Hij had een snelheid van 57.600 kilometer per uur. Galileo: De Galileo bestaat uit een sonde die in een omloop rond Jupiter is gebracht en een sonde die afgedaald is in de atmosfeer van deze planeet. De Galileo werd met een spaceshuttle gelanceerd op 10 augustus 1989. Deze bezorgde ons informatie over de binnenzijde van de atmosfeer van de planeet. Ook gaf het ons voor het eerst gedetailleerde informatie van asteroïden. Dat waren met name 951 Gaspra en 143 Ida. Dit deed hij op zijn weg naar Jupiter. Ook kon Galileo ons informatie geven over de inslag op Jupiter van de komeet Schoenmaker-Levy. Helaas is de hoofdantenne van Galileo uitgevallen (dit gebeurde op 5 januari 1991), dus moeten we de kleinere reserveantenne gebruiken, maar deze verplaatst zijn informatie een stuk langzamer. Midden 1997 was het programma van de Galileo afgewerkt. Het was een groot succes, dus men heeft besloten met de werkzaamheden van de Galileo door te gaan. Op dit moment wordt vooral de maan en Europa onderzocht. Hubble Space Telescope: De Hubble Space Telescope werd gelanceerd in april 1990 en hersteld in 1993. De Hubble Space Telescope is een project die de NASA samen met de ESA doet. Het is de eerste optische telescoop in de ruimte, genoemd naar de Amerikaanse astronoom Edwin Powell Hubble. Hij werd op 24 april 1990 in een baan rond de aarde gebracht. Het ding weegt 11 ton. Beelden van de Hubble Space Telescope leren ons bijvoorbeeld dat de structuren in de atmosfeer van Neptunes snel wijzigen. Wind: De Wind werd gelanceerd op 1 november 1994. De satelliet van de NASA bestudeert op een bepaald punt tussen de zon en de aarde de zonnewind. De belangrijkste taken zijn: het meten van de massa en de energie van de zonnewind. Bij de Wind was voor de eerste maal een Russisch instrument aanwezig. NEAR: De Near Earth Asteroid Rendezvous (NEAR) missie probeert een antwoord te geven over de vragen omtrent objecten die zich in de buurt van de aarde bevinden, zoals asteroïden en kometen. De NEAR werd gelanceerd op 17 februari 1996 en is in een baan rond 433 Eros terechtgekomen in januari 1999. Ondertussen bezocht de NEAR de asteroïde Mathilde. https://www.scholieren.com/verslag/werkstuk-anw-ruimtevaart-projecten Pagina 4 van 5
Mars Global Surveyor: Mars Global Surveyor is de eerste missie van een nieuw ruimtevaartprogramma met als doel de exploratie van Mars. Hij is in een polaire baan gebracht rond Mars om een volledige topografische kaart te maken, een inventaris van de mineralen op de bodem en het in kaart brengen van het weersysteem op Mars. De Mars Global Surveyor is gelanceerd op 7 november 1996 vanaf Cape Canaveral bereikte Mars op 12 september 1996. Pathfinder: De Mars Pathfinder is de tweede van de Discovery missies van de NASA. Hij is gelanceerd op 4 december 1996 en landde met veel succes op Mars op 4 juli 1997. De Pathfinder die geland is op Mars had een robotwagentje Sojourner genaamd aan boord. De wetenschappelijke doeleinden van de Pathfinder waren meer kennis opdoen over het binnentreden van de atmosfeer en het van nabij bestuderen van het Marsoppervlak. De Pathfinder heeft veel informatie doorgestuurd, onder andere 16.500 foto s van de Lander camera. En wel 8,5 miljoen metingen van de atmosfeer. Mars Climate Orbiter: De Climate Orbiter werd gelanceerd op 11 december 1988 en zal Mars bereikt hebben op 23 september 1999. De Orbiter gaat gedurende 1 Marsjaar (687 aardse dagen) op een systematische manier de atmosfeer van Mars in beeld brengen. Daarna zal hij nog 3 jaar ter beschikking staan als communicatiestation voor toekomstige Marssondes. Mars Polar Lander: De Mars Polar Lander werd gelanceerd in januari 1999 en bereikte Mars in december 1999. Hij wordt tijdens de reis 12 uur per dag gevolgd door het Deep Space Netwerk. De Lander daalde op dezelfde manier als de Mars Pathfinder af naar het oppervlak van de planeet. https://www.scholieren.com/verslag/werkstuk-anw-ruimtevaart-projecten Pagina 5 van 5